Back to Zwartkruit index 

De BFR (Biggest F... euhh, Finest Revolver) in 45-70

Vorig jaar mocht Hildo zijn eerste verlofplichtige wapen aanschaffen. Dat werd de grootste zwartkruit revolver ter wereld, de Colt 1847 Walker. Nu is het tweede verlofplichtige wapen aan de beurt (het stond al lang op zijn verlof voordat Hildo zijn Colt Navy kreeg) en Hildo wist ook een jaar geleden al wat het zou worden: De grootste in serie geproduceerde single action revolver ter wereld! Dat kan er maar eentje zijn: De BFR van Magnum Research Inc. Uiteraard in de lange trommel uitvoering en met de langst leverbare loop van 10 inch. Met een totale lengte van 47cm, bijna een halve meter (dat klinkt veel leuker), heeft dit wapen van geborsteld roestvast staal door zowel zijn grootte als door het slanke gladde uiterlijk een hoog tekenfilmgehalte. Logica ontbreekt aan deze extreme revolver en dat maakt het gewoon een hartstikke leuk ding! U moet de humor er van inzien, en dat lukt Hildo prima!

Het kaliber

De BFR is leverbaar in zo'n beetje alle superkalibers die u zich maar wensen kunt, inclusief de 454 Casull, 444 & 450 Marlin, 460 S&W Magnum en zelfs de, in Nederland helaas ongewenste, 500 S&W Magnum. Stuk voor stuk kalibers die met Dirty Harry's 44 Magnum de vloer aanvegen. Om voldoende wanddikte en daarmee sterkte te behouden met gebruik van dit soort munitie passen er in de BFR trommel geen zes, maar maximaal vijf patronen. Hildo heeft gekozen voor het kaliber 45-70 omdat dit een klassiek militair zwartkruit geweer kaliber betreft dat zijn oorsprong heeft in het jaar 1873. Dat past prima in Hildo's zwartkruit interesse... èn het is ook nog eens de fysiek grootste patroon die in de lange BFR trommel past. U weet: Groot is goed, groter is beter! Tot op heden is dit ouderwetse kaliber nog steeds populair bij zowel kaartschutters als (Amerikaanse) jagers op groot wild. In de tijd van de cowboys werd deze patroon, met zwartkruit lading, veel gebruikt om buffels te jagen. De 45-70 kan uiteraard ook worden herladen met nitrokruit, want daar is de BFR uiteindelijk voor ontworpen. Dus van rustig zwartkruit- tot pols verstuikende nitroladingen met knuppels van kogels, alles kan. De 45-70 biedt zeer veel experimenteer mogelijkheden met kruitsoorten, kruitladingen, diverse gewichten en soorten kogels. Dat maakt het alleen maar leuker. Ook zal het herladen met een echte herlaadpers nu geleerd gaan worden.

BFR koffertje

Sjiek hè? Eigenlijk is het meer een verstevigde nylon draagtas. Het is 51cm breed en gevuld met voorgevormd plukschuim. De BFR is 47cm lang en past er dus precies in. Stukken netter dan de kartonnen doosjes waarin de Italiaanse zwartkruit revolvers geleverd worden. Of de ritssluitingen het lang volhouden? Dát betwijfelt Hildo.

Nog meer koffer inhoud

Er zitten nóg meer attributen in het koffertje. Boven ziet u een wapenslot. In Nederland belanden wapens in de kluis, dus is het niet echt nodig, maar toch is het een leuke accessoire. Links in het midden ziet u een huls die gebruikt is tijdens het testschieten van Hildo's BFR. In het midden rechts ziet u een aluminium houder die u dient te gebruiken in combinatie met een telescoop. Een telescoop op een revolver ziet er niet uit volgens Hildo, dus deze zal wel ongebruikt blijven. Onderaan een sticker, inkoppertje, maar elke BFR-eigenaar zal het beamen.

De keep

De keep is zowel in hoogte als zijdelings verstelbaar met een schroevendraaier, zoals bij meer moderne revolvers. Dat is een hele verbetering ten opzichte van de zwartkruit revolvers waarbij Hildo altijd naast de roos moet richten om in het midden uit te komen.

De korrel

De korrel is modern vierkant en past ruim in de keep als u erdoor kijkt. Alweer net zo als bij veel andere moderne revolvers. Aan de duidelijkheid van dit richtmiddel kunnen Hildo's zwartkruit revolvers een puntje zuigen.

Laadklep open

Laadklep gesloten

Single action

De werking is verder identiek aan de eerste patroon revolvers van 150 jaar geleden. Single action, dus iedere keer als u wilt schieten, dient u handmatig de haan te spannen. De trommel kan niet, zoals bij moderne revolvers, zijdelings uit het wapen worden gezwenkt. De patronen dienen stuk voor stuk via een laadklep aan de achterzijde van de trommel geladen te worden en de lege hulzen moeten ook weer stuk voor stuk eruit gehaald worden. Omslachtig traag, maar wel een stevig systeem. Zo was het destijds nu eenmaal.

Een leuk technisch detail van de BFR is dat, wanneer de laadklep open staat, u de trommel freewheelend beide(!) zijden op kunt draaien. Handig als een kogel iets uit de huls gegleden is en de trommel daardoor vastloopt tegen de loop, dan draait u hem gewoon weer terug om de lastige patroon te kunnen ontladen. Een half-cock stand heeft de BFR niet.

Safety Transfer bar

1 = de slagpin, 2 = de Safety Transfer Bar. Een moderne veiligheidstoevoeging is de 'safety transfer bar', alweer net zoals bij de Ruger. Het is een beveiliging die ervoor zorgt dat een patroon die voor de hamer zit nooit af kan gaan, zelfs niet als ie met de haan op de grond valt. De trekker moet aangetrokken worden en die brengt een schuif (safety transfer Bar) omhoog. De safety bar krijgt een tik van de haan, en de safety bar geeft de tik door aan een slagpin die op zijn beurt het slaghoedje een tik geeft. Als u de trekker niet aantrekt komt de safety bar niet omhoog en kan de haan het slaghoedje niet bereiken, een vernuftig systeem. In de gebruiksaanwijzing van Magnum Research wordt verteld dat men met alle kamers geladen veilig met het wapen kan rondlopen. Met geladen wapens rondlopen mag in Nederland niet, dus leuk, maar niet zo belangrijk.

Super Blackhawk op anabolen

Naar wat Hildo ervan begrepen heeft, is de BFR gemaakt van vier verschillende soorten RVS materiaal en de techniek is sterk gebaseerd op de Super Blackhawk van Amerikaanse wapenfabrikant Ruger. Qua uiterlijk heeft de BFR wel wat weg van een Super Blackhawk op anabolen, ziet u het plaatje maar eens van een Super Blackhawk dat hier boven staat afgebeeld. Hildo meent te hebben gelezen dat Ruger ook betrokken is bij de productie alsook het ontwerp van de BFR. Er wordt zelfs gezegd dat Blackhawk grips passen op een BFR. En die van de Blackhawk zien er wél mooi uit!

De BFR revolver zelf is, net als de Ruger, volgens alle berichten een zeer zuiver schietend wapen van hoge kwaliteit. Er ligt Hildo niets meer in de weg om te laten zien wat ie waard is als wedstrijdschutter. Hildo is heel erg enthousiast en staat te trappelen om straks voor het eerst dit wonder der techniek te kunnen uitproberen.

             _______________________________________________

16 mei 2008. BFR = Big F...... Recoil!!

Hildo dacht dat BFR stond voor Biggest Finest Revolver, maar dat was een geintje van Magnum Research zeker? Direct na het eerste schot, de lichte lading VihtaVuori N133 met de lichtste 340 grain kogel, wist Hildo het al.

Dit is he-le-maal niks! De BFR zit met deze lading gevoelsmatig al op of over het Casull niveau. Wat gaat dit knetterhard. Wennen? Dit went niet, net zomin als een schop van Johan Cruijff in uw edele delen, maar het sloopt wel uw gewrichten waar u bij staat. Hildo's zelf herladen 45-70 patroon lijkt heel anders te schieten dan die rustige patroon op de internetfilmpjes van Magnum Research en Youtube.

N133 met één hand

Hildo heeft wat met enkelhandig schieten. Met twee handen vindt hij niet leuk. De volledige testserie patronen, eentje van elk, 6 stuks van lichtste tot zwaarste lading, heeft hij er enkelhandig door geschoten. Je bent een vent of je bent het niet, maar wel een vent die na afloop last had van zijn elleboog, pols en middenhandsbeentjes. De murw gebeukte hand is pas na drie dagen niet meer gevoelig.

Meneer P

U kent hem ondertussen als vaste schutter van Hildo's schietclub. Ook even knallen Meneer P? Natuurlijk! Maar ook hem viel het BFR geweld tegen. De gevoelsmatige tegenzin om de trekker over te halen, vlak voor het schot, zegt genoeg. Dat had Hildo ook al. Na de lichte en middelzware ladingen geschoten te hebben, hield Meneer P het voor gezien. De zware ladingen hoefden voor hem niet meer.

Andere SV Cassidy leden even knallen?

Er zijn aardig wat oudere leden en degenen van hen die op de baan aanwezig waren, hadden geen schietbehoefte. Instructeur O.: 'Ik heb nu al fysiotherapie, bedankt maar beter niet'. Ook een paar andere op de baan vertoevende leden zagen deze ladingen niet zitten. Met het stijgen der leeftijd verliest u langzaam de noodzaak om u te moeten bewijzen. Hildo is dat ook al een beetje kwijt, dus de ladingen moeten echt rustiger.

Zware lading, lichte kogel

Het wapen is niet tegen te houden en zwiept tegen het, voor deze lading te lage, plafond. Nog plezier in het schieten? Niet echt, dit is alleen leuk als u van pijn en voortijdig rammelende gewrichten in uw arm en handen houdt.

Twee handen

Zo zult u Hildo niet snel zien staan schieten, maar even om te proberen. Het gaat wel iets beter, maar u ziet ook wel dat het zelfs met twee handen aan het wapen niet echt lekker gaat. Hildo knijpt met opzet stijf in het handvat. Stijf knijpen geeft trillende wapens, maar stel u voor dat de BFR uit uw handen vliegt... Dan mag u hopen dat ie uw hoofd mist!

Nog eentje van de zwartkruit BFR

Hildo kan het niet laten, nog een paar zwartkruit afbeeldingen. Dit blijft toch het allermooiste hoor. Zwartkruit rules. Ook in de 45-70 BFR!

Kan Hildo nog lachen?

Jazeker, want hij heeft de eerste schietsessie met zijn nitrokruit revolver overleefd. Later in de kantine kreeg hij een zenuwinzinking, daar zullen we het verder maar niet over hebben. Het valt ook niet mee hoor voor een zwartkruitschutter.

13 juni 2008. Schietkaart BFR

Aha!, dacht u al, eindelijk weer een kaart. Dat het even duurde, komt doordat de BFR toch een bijzonder wapen is en daar willen medeschutters best even mee knallen natuurlijk. Gedeeld plezier is dubbel plezier, dus er is intussen behoorlijk wat met de BFR geschoten door Hildo's clubleden. Uiteraard heeft Hildo lustig meegeknald. Wat Hildo daar bij opviel? Vrijwel iedereen schiet beter... 'Nou, dat is sneu', zegt u. Ach, valt mee hoor, Hildo is intussen wat gewend. Clublid Barbapappa opperde de waarschijnlijke oorzaak. 'Je hebt gewoon een groter kaliber nodig Hildo, dát moet het zijn'.

Revolver afstellen

Hierboven ziet u de resultaten van afgelopen vrijdag. U bent niet onder de indruk? Hildo ook niet, maar dit moet u ook niet zien als een oefenkaart maar als een 'ik stel m'n revolver af' kaart. Opgelegd, staand, enkelhandig, tweehandig, met 340 grain en 405 grain kogels, alles door elkaar. Hildo is ook lustig aan het draaien geweest met de keep en de laatste 15 schoten, de groene stippen, laten de laatste serie zien 405 grain kogels met een 13 grain Trailboss lading, die enkelhandig en staand verschoten zijn met de revolver vrij los in de hand. Richtpunt is daarbij de onderkant van de kaart geweest. De BFR schiet hoog, erg hoog zelfs met het Trailboss kruit, maar het schiet wel prettig rustig. De keep is niet lager af te stellen en de kogel vliegt simpelweg te langzaam de loop uit en daarbij komt het wapen al teveel omhoog door de terugslag voordat de kogel de loop echt verlaten heeft. Bij de knetterhard schietende Vihtavuori kruitladingen komt het schotbeeld véél lager uit. Een lichtere kogel zou een oplossing kunnen zijn in combinatie met Trailboss, of mogelijk het wapen wat stijver vastknijpen..

Gewicht

Het gewicht van de BFR is echt een nadeel. Vooral de lange loop maakt het wapen gevoelsmatig erg zwaar, veel zwaarder dan de Colt Walker terwijl het uiteindelijk in gewicht maar 70 gram scheelt op het ongeladen wapen. Wat krachttraining zou Hildo's resultaten vast verbeteren.

Supermunitie

U weet dat u voor goede wedstrijdmunitie het best zelf kunt herladen. Alle componenten kunt u tot in detail perfect op elkaar afstellen en dat verschaft u de best haalbare patroonkwaliteit. Dit heeft Hildo niet gedaan. Alle kogels die hij gegoten heeft, heeft hij gebruikt. Sommige waren echt niet helemaal lekker, bovendien zitten er sowieso al gewichtsverschillen in. In Hildo's giettangen worden twee kogels tegelijkertijd gegoten, maar de gewichten zijn onderling duidelijk verschillend. Daar heeft Hildo zich ook al niets van aangetrokken. De hoeveelheid kruit die in de huls gaat, ach... Hildo weegt elke Trailboss lading af, maar kijkt niet op een tiende grain. Voor het beste resultaat moeten kruitladingen, kogelgewichten, zetdiepte van de kogel, hulslengte, en krimp allemaal identiek zijn voor een consistent resultaat. Het herladen lijkt nu al een eeuwigheid te duren met een single stage pers. Hildo gaat er nog wel eens mee bezig, maar nu nog even niet. Later, als hij wat beter heeft leren schieten met de BFR. Anders is het úúúrenlang prutsen met supermunitie weinig zinvol.

4 juli 2008. Schietkaart BFR

Ditmaal geschoten met zwartkruit. Het bleef bij twintig patronen want de loop werd knap warm, zo warm dat je je handen er niet meer aan kunt houden. De trommel begint al snel zwaarder te draaien, maar blijft wel gangbaar. Maar wat ging het lekker! Van de 20 kogels toch 10 in het zwart. Kan erger, meent Hildo, en ditmaal geen tuimelende kogels. Zou het aan het Trailboss kruit gelegen hebben dat op 27 juni verschillende kogels niet mooi door de kaart gingen?

29 augustus 2008. De laatste schietkaart van de BFR

Helaas, zegt Hildo, maar dit is de laatste schietkaart van de BFR die u zult zien. Eerder kreeg Hildo al last van zijn pols. Na zijn vakantie heeft hij het nogmaals geprobeerd met een 340 grains kogel met 51 grain Vihtavuori N133 nitrokruit. Dit is de lichtste lading volgens de VV herlaadtabel, maar het gaat nog steeds oncomfortabel hard. Bij het vierde schot ging er een stekende pijnscheut door Hildo's pols en de beslissing was binnen een halve seconde gemaakt. Einde BFR tijdperk. Dat de BFR op zwartkruit stukken rustiger is, maakt hem niets meer uit. Ook dan gaat het nog relatief hard en uiteindelijk is gezondheid toch belangrijker dan met een hele mooie revolver schieten.

8 mei 2009. Schietkaart BFR

Stukken beter dan vorige week. Maar 15 patronen afgevuurd, maar Hildo had niet meer 340 grain kogels en met de 405 grain zware kogels wil hij niet meer schieten. Geeft alleen meer terugslag en u snapt dat hij daar, vanwege zijn pols, niet op zit te wachten. Verder zijn de patronen identiek aan de munitie van 1 mei. Dus 55 grain Jagdschwarzpulver-0 zwartkruit van Explosia, een kogelvetpil direct op het kruit met een 340 grain kogel er bovenop. Weer met twee handen aan het wapen geschoten, dat geeft over het algemeen toch een wat beter resultaat als enkelhandig, al helemaal vanwege het gewicht van de BFR. Bovendien is het beter voor het polsje.

19-21 juni 2009. Westernweekend SV Düring. De BFR 45-70 op zwartkruit

Hildo had de BFR ook bij zich en die was ditmaal geladen met 65 grain FFFG zwartkruit, een kogelvetpil en een 200 grain conische kogel uit een Lee gietmal. De kogel is eigenlijk bedoeld voor zwartkruit voorlaad revolvers, maar ondanks de korte lengte kon de kogel toch nog goed vastgekrompen worden in de 45-70 huls. Van de zes kogels die op de kaart afgevuurd zijn, troffen er maar twee doel. Zuiver schieten lijkt de BFR hier niet mee te doen. Het zou beter moeten kunnen, dus in de nabije toekomst moet verder met lichte kogels worden geëxperimenteerd...

Schietkaart BFR

Er wordt op dierfiguren geschoten, gewoon van karton hoor, niets aan de hand dus. Het totaal aantal schoten voor een kaart bedraagt 6, en niet 12 zoals op een wedstrijdkaart in Nederland. Het beest kreeg er eentje in z'n poot en de andere ging naast. Dat helpt niet echt voor hoge scores, maar het plezier is er niet minder om. Toch moet de BFR een heel wat betere score kunnen neerzetten dan dit schamele resultaat. De munitie deugt niet, daar houdt Hildo het op.

Walker kogelgat, perfect

Dit gat lijkt er welhaast uitgestanst door de kogel uit de Colt Walker in combinatie met 50 grain zwartkruit. Zo hoort het te zijn, u kunt duidelijk zien dat het papier bij de randen iets naar achteren gebogen is door de kogel die er door heen gekomen is, en dat is logisch.

Leer op maat

Tijd om u ook eens kennis te laten met Michael, een van Hildo's clubleden. Michael struikelde destijds over Hildo's egocentrische website, kwam een keertje langs bij de schietbaan, raakte vervolgens verslingerd aan zwartkruit en is nu ernstig verslaafd. Intussen schiet Michael beter dan Hildo en hij is nog stukken handiger ook. Naast creatieve kunstzinnige uitspattingen met bronzen en stenen beelden, stalen constructies, een klussenbedrijf en nog veel meer, heeft hij sinds zijn zwartkruit hobby ook het leer ontdekt. Zijn eerste holsters maakte hij voor Hildo en sindsdien zijn er nogal wat lederen artikelen gemaakt en attributen aangeschaft om het leer beter te kunnen bewerken en verfraaien met bijvoorbeeld sierlijk stempelwerk. Voor een paar centen, wat giettangen en wat hulzen krijgt Hildo van zijn clubbroeder nu ook een bijpassende riem aangemeten, want die heeft hij hard nodig voor de westernweekeinden.

Contact Michael

Michael heeft (nog) geen website, maar mocht u iets op maat willen laten maken dan kunt u hem telefonisch bereiken op tel. 06-246.18.428.

13 aug. 2009. BFR 45-70 op zwartkruit - 20 punten

Tijdens het Westerweekend van Davy Crockett. Geladen met de speciale lichtgewicht 200 grain voorlaadkogels, om de terugslag te beperken, een kogelvetpil en 65 grain zwartkruit was de BFR weer een genot om mee te schieten. Enig probleem is dat er met het wapen niets meer te raken is, Hildo bleef al op 20 punten steken. Van de 12 afgevuurde kogels mistte Hildo in drie gevallen de kaart zelfs volledig. De voorlaadkogels voldoen absoluut niet in de 45-70 patroon in combinatie met de BFR, maar dat was bij het vorige westernweekend niet anders. De volgende keer zullen de patronen herladen worden met zwaardere 340 grain kogels uit de LEE gietmal, die gaan vast beter.

BFR kalkoen schietkaarten

Twee van de schietkaarten, geschoten met de BFR in Felde. Er werden maar 5 schoten per kaart gelost. Een goede geweerschutter schiet hier zomaar 5 keer in de 10, maar ook een goede revolverschutter lukt het stukken beter dan wat Hildo er van terecht bracht. Evengoed, de 340 grain kogel uit de LEE gietmal doet het duidelijk stukken beter dan de kleine .457 200 grain conische kogel voor de voorlaad revolver. Nog steeds niet om over naar huis te schrijven, maar dit matige resultaat ligt mogelijk meer aan de schutter dan aan de revolver of munitie. In ieder geval heeft de kalkoen het in beide gevallen het loodje gelegd en kan ie zo de pan in.

15-17 januari 2010. Wintercamp SV Düring (Duitsland)

Offtarget BFR

Toch nog dikke dreunen uit de satin polished stainless BFR met een gereduceerde lading. Slechts 45 grain Elephant FFFG achter de Lee 405 grain .457 kogel, maar de terugslag is wel aanwezig. Niet aanwezig, en daarmee is er helaas niets nieuws onder de zon, is de precisie. De lading nog verder reduceren lijkt Hildo geen goede optie, hij moet nu al onder de kaart richten om in het midden uit te komen. De kogel vliegt langzaam. Beter is een lichtere kogel, iets van 250 grain of zo. Hildo moet echt een keer kijken of een dergelijke giettang te koop is, of dat er wellicht eentje op maat moet worden gemaakt. Dat het niet altijd perfect is geeft niets, zo is er altijd wel wat te experimenteren.

Schietkaart BFR

Slechts 4 gaten in de kaart. Dit zijn kleine kaartjes, dat wel, maar het had stukken beter gekund. Toch was dit de beste en dat laat wel zien dat het met de precisie van de BFR op dit moment niet geweldig gesteld is.

Maar 5 schoten

Waar er in Nederland 12 of 13 maal op een kaart geschoten wordt, is dat in Duitsland anders. Slechts 5 kogels dienen er te worden afgevuurd. Persoonlijk vindt Hildo dat wat weinig, voordat u goed en wel begonnen bent is het alweer einde verhaal voor de kaart. Dat is in Nederland toch beter.

Zaterdag 17 april 2010. Schietkaarten BFR

Zes schoten op een kaart, en ziet u het? Dit lijkt helemaal niet verkeerd hoor, het pluimvee ligt gestrekt. Volgens Hildo kon deze 45 grain in combinatie met de 457-340 kogel wel eens een goede combinatie zijn. Het wapen schiet nog heel redelijk wat betreft terugslag. Die is er natuurlijk wel, vanwege de zware kogel, maar het is goed te doen met één hand.

Jammer

Toen Hildo de kaarten kwam inleveren, bleek hij de foute schietkaarten te hebben. De man had hem bij de uitgifte niet gevraagd of het een revolver of geweer betrof. Hildo heeft klaarblijkelijk een geweergezicht, vandaar dat ie de 50 meter kalkoen geweerkaarten meekreeg. Jammer, maar geeft niet want schieten doet Hildo met plezier, dus straks nog een poging met grizzlybeer revolverkaarten.

Meten is weten

De BFR schiet hoog en het gaat niet helemaal lekker. Hoe hoog dan? Hildo meet met zijn handen hoever de kogel hoger zit dan het richtpunt en komt op ongeveer iets minder dan 1/2 gedeelte van de kaart uit. Dat betekent dat wanneer u in het midden van de kaart wilt schieten, u aan de onderkant van de kaart moet richten,  misschien nog iets daar beneden. Gereduceerde ladingen komen hoger in de kaart uit en het verstelbare vizier is niet verder naar beneden te draaien. Daarmee wordt het precisie schieten een beetje een gevoelskwestie, dat ligt Hildo prima want hij is een hartstikke gevoelig tiepje.

45-70 kogels voor de BFR

Dit zijn allemaal kogels die in de BFR passen. Van links naar rechts:

1) 457-300 (293 tot 294 grain) hard lood Drummen Accuracy Bullets

2) 457-350 (351 grain) Berry's verkoperde kogel

3) 457-340 (gemeten 458-341) uit de LEE gietmal

4) 457-405 (456-403 gemeten/gewogen) uit de LEE gietmal

5) 457-405 (406 grain) hard lood Drummen Accuracy Bullets

De Drummen kogels en de Berry's kogel komen beide van Maurice Drummen. Hildo heeft ooit van Meneer P. van elk een exemplaar gekregen als voorbeeld. De beide LEE kogels heeft Hildo zelf gegoten. De BFR wordt momenteel geladen met de 457-340 van LEE, maar de 457-300 van Drummen is lichter, dus minder terugslag in de revolver, en dat is waar Hildo naar op zoek is.

17 oktober 2010. BFR on Nitro!

Er wilden een paar schutters uit Hoogeveen wel eens schieten met de BFR, met een nitrolading. Dat kan. Dus wat van de nieuwe, en relatief lichte, 457-300 Drummen kogels erbij. Met 57 grain VithaVuori N133 erachter is de BFR ruim binnen de veiligheidsmarge geladen. Acht kogels gaan de loop uit. De negende kogel is een zwaardere, eentje van puur daklood, een 457-340 uit de LEE gietmal met 57 grain kruit, wat vrijwel de maximale lading is. Of de Drummen kogels eveneens verantwoordelijk zijn geweest voor de met lood versmeerde loop, u ziet de afbeelding hierboven, weet Hildo niet. Mogelijk is het alleen de negende, dakloodkogel geweest. Wat Hildo wel weet, is dat hij zelf in iedergeval niet met nitro in de BFR schiet want het gaat oncomfortabel hard, en dat weten de schutters van Hoogeveen nu ook.

250 stuks kant en klare 457-300 Drummen kogels

'Doe me maar een doos 45-70 kant en klare kogels', zei Hildo. Thuis gekomen blijkt Hildo in het bezit van 20 kant en klare 45-70 patronen. Oeps, spraakverwarring. Hildo had het kunnen weten, want een doosje kogels is stukken zwaarder dan hetzelfde doosje patronen, maar het is voor het eerst dat hij kant en klare kogels koopt dus het zij hem vergeven. Omruilen is gelukkig geen probleem.

Drummen Bullets

Deze zijn van Maurice Drummen, een handelaar uit het zuiden des lands, en aangeschaft bij Wapenhandel Kuiper. De kogels worden verkocht onder de naam Drummen Accuracy Bullets. Hildo's kleinste gietmal produceert de 357-340 kogel uit de LEE gietmal. Deze Drummen kogels zijn 40 grain lichter en daarmee beter geschikt voor Hildo's zwakke pols. Hildo is benieuwd hoe deze lichtere kogel schiet.

Mooie kogels

U kunt er niet omheen, deze Drummen kogels zijn netjes en goed aan de maat, ze zijn gesized na het gieten. De gewichten verschillen onderling een fractie maar dat is met zelf gegoten kogels niet anders. Er zit zelfs al vet in de vetgroef, wat een luxe.

Harde kogels

Behalve lood, zit er in deze kogels tin en antimoon. Antimoon zorgt voor een grotere hardheid, dat betekent dat deze kogels beter met nitrokruit te verschieten zijn zonder dat de loop versmeert met lood.. Met nitro schieten doet Hildo niet (meer). Hij is wel benieuwd hoe deze harde kogels het doen met zwartkruit. Hoe hard de kogels zijn, staat niet op de Drummen website, maar dat test Hildo zelf wel. Wordt vervolgd!

Hildo zet zijn eerste voorzichtige stapjes in de nitrokruit wereld. Na vier maanden wachten, 42 mailtjes over en weer, en getouwtrek met de Amerikaanse bureaucratie en een mishandelde portemonnee... is eindelijk alles compleet. De herlaadspulletjes èn zijn nitrokruit revolver. Zeker voor een zwartkruitschutter is dit best een spannend moment. Er zijn veel nieuwe dingen te ontdekken en u kunt, tijdens het leerproces, over zijn schouder meekijken!

PS: Hildo aanvaardt geen enkele verantwoordelijkheid voor de op deze website gegeven informatie. U mag nooit voetstoots aannemen dat wat op deze site vermeld wordt, correct is. Fout herladen kan tot exploderende wapens, verwonding, verminking, dood of erger leiden van uzelf of omstanders. Heeft u vragen betreffende de schietsport, stel ze aan het bestuur van uw schietvereniging.

Revolver importeren

Effe checken hoor. Hildo hier op straat met de man van het inklaringsbedrijf op Schiphol om de revolver te checken of alles klopt.Het mocht niet in de loods, maar Hildo vertrekt écht niet zonder de inhoud gecontroleerd te hebben! Geen politie? Geen bewaking? Snel kijken voor ie door een plaatselijke overvalteam in de kraag gevat of later hardhandig uit zijn Volvootje gerukt wordt. Gelukkig, geen baksteen, en het serienummer klopt. Aahh, mooi ding. Okay dan, die kan mee!

U moet weten, Hildo heeft zijn BFR zelf geïmporteerd uit Amerika. Lage dollarkoers = veel geld besparen. In theorie klopt dat, maar het valt Hildo uiteindelijk toch behoorlijk tegen, ondanks een koers van 1.50 dollar voor 1 euro tijdens aanschaf. Er komen nogal wat, ook indirecte, kosten overheen. Met het mobieltje verscheidene gesprekken voeren met douane, politie en vervoersbedrijf. Exportkosten in Amerika. De schier eindeloze mailtjes over en weer met het bedrijf in Amerika dat de export verzorgt, zijn niet duur maar wel vervelend. Vervoer naar Nederland, inklaringskosten, 19% BTW. Vuurwapenopslag op Schiphol kost 90 euro per dag(!), dit riekt naar flessentrekkerij maar u kunt er niets tegen doen. Hildo is zelfs 'gematst' en hoefde in plaats van meerdere dagen maar één dag opslag te betalen. Dan nog zelf ophalen van Schiphol (400+km rijden met een Volvo 940 die nogal wat lust) want met de postbode naar uw huis sturen mag niet, 8 Euro parkeerkaartje Schiphol, patatje en cola op Schiphol, slijtage schoenzolen, kopje koffie en een gevulde koek onderweg. Met de netto kosten van het wapen uzelf rijk rekenen is geen probleem, maar als u eerlijk bent moet u echt alles meetellen. Na de betaling duurde het vier maanden voordat de revolver uitgevoerd mocht worden. De bureaucraten van de US State Department, die hun fiat moeten geven voor uitvoer, vonden opeens dat de regels moesten worden aangescherpt toen Hildo zijn revolver net gekocht had. En garantie op het wapen? Ha, ha, hoort hij daar de mannen van Magnum Research al lachen? Kom maar even langs hoor! En bij uw reguliere wapenhandelaar aankloppen voor garantie, dan heeft u echt een plaat voor uw hoofd. Uiteindelijk bleek van de flinke besparing weinig meer over. Hildo denkt bij zichzelf... 'De volgende keer ga ik lekker naar meneer Kuiper in Blijham'. Wilt u het toch zelf proberen? Hildo wenst u veel succes.

De KNSA

U weet misschien, alleen wapens waarvoor de KNSA (Koninklijke Nederlandse Schutters Associatie) een schietdiscipline (wedstrijddiscipline) heeft, die zijn toegestaan in Nederland. Daarom zijn shotguns onlangs als 'ongewenste' wapens bestempeld, de KNSA heeft er geen discipline voor. Flauw, vindt Hildo, want anders had hij ook best met een shotgun op de parcoursbaan van zijn club kunnen schieten want dat kan daar prima, maar niets aan te doen. De BFR zou ingezet kunnen worden voor het zogenaamde Silhouette schieten. Dat is het omschieten van metalen platen. Eerst eens even een poosje gewoon op de schietbaan oefenen en dan kan Hildo altijd nog eens zo'n Silhouette discipline proberen.

BFR kofferinhoud

Wat zit erin dan? Behalve de revolver zelf, wat BFR foldertjes met onder andere foto's van doodgeschoten beesten. Hildo knalt alleen gaten in schietkaarten en zeker niet in dieren. Met revolvers op dieren jagen is al helemaal fout, meent hij. Grotere kans dat u het dier niet goed raakt en het onnodig lijdt. Typisch Amerikaanse cultuur-reclame die bij Hildo niet goed aankomt. En verder? Wat stickers, een gebruiksaanwijzing, onderdelen bestelformulier, papiertje met de voordelen van de BFR, en een Desert Eagle folder, want die wil Magnum Research ook wel aan Hildo verkopen. Jammer voor de Amerikanen maar pistolen, zelfs de grootste ter wereld, vindt Hildo niks.

BFR: Eerste indruk (klik foto's 1000 pixels groot)

Mooi? Niet verkeerd, want de BFR heeft een duidelijke cowboy styling, evengoed vindt Hildo uit puur esthetisch oogpunt z'n zwartkruit revolvers iets mooier. Alleen de lompe zwarte handgrepen zijn lelijk, maar daar kan nog wat aan gedaan worden. Zoals verwacht, is het wapen fysiek erg groot. Stukken forser zelfs dan de opvallend grote zwartkruit Colt Walker. Het wapen is ook zwaar. Ongeladen weegt het 2120 gram (Walker is 2052 gram) en met vijf stuks 45-70 patronen erbij op de weegschaal komt het gewicht op minimaal 2301 gram, afhankelijk van het munitie gewicht. Een groot gedeelte van die 2.3 kilo zit in de lange loop en dat maakt deze revolver topzwaar. De balans is weg en het lijkt daardoor nog meer te wegen dan die toch al forse 2.3 kilo. Dit is een mannenrevolver, en dat komt goed uit want Hildo is een echte kerel! In ieder geval, dat hoopt hij, anders wordt het helemaal niets met dit ding want Hildo weigert om met twee handen te schieten. Zoekt u een allemansvriendje? Foute keuze! Zoekt u een extreme pats single action cowboy style revolver die feitelijk totaal onzinnig is? Hier ziet u de topper, er is geen grotere! De afwerking is wat Hildo betreft perfect. Echt heel erg netjes en strak, zonder scherpe randen of wat dan ook. Het voelt solide aan en ziet er ook zo uit. Het is een typisch modern CNC product, met een strak 'functie-is-vorm' design zonder frivole frutsels.

Gripgleuf

Grootste minpunt van de BFR vindt Hildo de handgreep. Grips zijn zeer persoonlijk, en Hildo vindt dit goedkope plastic ondingen. Behalve dat ze spuuglelijk zijn, passen ze niet goed en liggen ze niet lekker in de hand, zeker niet als u zwartkruit revolvers gewend bent. Afgezien daarvan sluiten de twee helften van dit goedkoop aandoend plastic niet goed aan. De daardoor ontstane harde plastic gleuf, net achter de trekkerbeugel (zie foto hier boven), doet zeer aan uw middelvinger want de revolver rust er met behoorlijk wat gewicht op. Hij hoopt maar voor andere BFR schutters dat dit een exemplarisch probleem is, want dit soort afwerking lijkt echt nergens naar. Met wat superlijm zal het best op te lossen zijn, maar evengoed.

Voor Hildo maakt het weinig uit, want hij wil proberen om zelf een setje mooie hardhouten grips te maken om deze BFR de mooie slanke en esthetisch verantwoorde klassieke cowboy uitstraling te geven. Of hem dat lukt en of het met kleine houten cowboy greepjes nog een beetje prettig schieten is, is afwachten.

Huls uitstoter

Of de term 'uitstoter' correct is, weet Hildo niet, maar wat maakt het uit. Hiermee kunt u, door de hevel rechts op de foto naar beneden te bewegen, de gebruikte huls weer uit de trommel verwijderen na de laadklep geopend te hebben. Een typisch attribuut wat volgens Hildo in 1873 in deze stijl geïntroduceerd werd op de Colt Single Action Army (SAA).

Trommel as

Detailopname van de voorkant van de trommel laat duidelijk de schroef zien die de trommel as vasthoudt. Hildo heeft het nog niet los gehad, maar dat komt nog wel bij het schoonmaken. U ziet een ring om de onderste kamer in de trommel. Hiermee is waarschijnlijk de testpatroon afgevuurd, speculeert Hildo.

             _____________________________________________

Op de knieën voor halfzwaar!

Hildo hier op de knieën op de schietbaan want die loop slaat de hele tijd tegen het plafond. De middelzware lading lijkt hier korte metten te maken met Hildo, maar dat valt mee hoor. Even uit balans, da's alles. Echt waar!

Zware lading, zware kogel

'Uitstekende lading om een aanstormende buffel te stoppen', denkt Hildo, 'maar om gaten in de kaart te schieten een beetje overkill?'

Hulzencheck

Na ieder schot met een zwaardere lading wordt de huls verwijderd en Hildo kijkt naar overdruk verschijnselen. Eenvoudig te zien door het checken van het slaghoedje. Ziet ie er nog net zo uit als voor het schot, minus de deuk natuurlijk, is er niets aan de hand. Te veel druk en het slaghoedje raakt vervormd. Ondanks de giga klappen is van overdruk verschijnselen is geen sprake.

De BFR op zwartkruit!

Aha! Dit is het betere werk! Zowel met de 405 grain kogel en 58 grain FFFG of de 340 grain kogel met 62 grain FFFG is de BFR prima te schieten. Wel veel meer terugslag dan Hildo's andere zwartkruit revolvers, maar dat is logisch want de kogel is stukken zwaarder en er zit nog wat meer kruit in ook. Evengoed is deze lading prima te schieten zonder dat dit een aanslag op het welzijn van uw gewrichten is. U krijgt de mooie flits en de dikke dreun er gratis bij.

Zwartkruit en de BFR?

De BFR loop is gemaakt voor nitrokruit ladingen. Zwartkruit wapens hebben diepere trekken om meer ruimte te bieden aan de kruitafzettingen. De trekken van de BFR loop zijn in verhouding zeer ondiep.

De BFR zit ook zeer precies in elkaar met zeer kleine toleranties, met name tussen trommel en loop. Toch viel het het vastlopen op zwartkruit erg mee, zoals het nu lijkt. Maar er zijn ook maar 5 zwartkruit patronen afgevuurd.

De BFR op Trail Boss

Dit zijn echt onversneden Lulletje Rozewater ladingen, en die passen Hildo prima! De terugslag is geen enkel probleem en het lijkt verder prima te schieten, zelfs nog minder terugslag dan bij het zwartkruit. Eén groot nadeel tijdens het schieten: van een mooie dreun blijft weinig meer over en de BFR klinkt als een 38 special. Iets met een fractie meer prik dan Trail Boss zou mooi zijn. Meer Trail Boss in de huls kan wel, maar dan komt u boven de toegelaten hoeveelheid op de Trail Boss herlaadtabel en Hildo wil geen risico aangaan. Nog een paar mensen laten schieten en niemand had met zwartkruit of Trail Boss een probleem.

Loodafzettingen

Hildo had het verwacht, en het is ook gebeurd. Loodafzettingen in de loop. Niet heel erg, maar wat spoortjes zitten er duidelijk in. De 8-Brinell harde kogels lijken toch echt te zacht voor het N133 kruit geweld.

Na de eerste 5 nitro schoten

Deze heeft Hildo er zelf ingeschoten, en het lijkt niet erg goed. Op dit moment ziet het er naar uit dat het wapen iets naar links afwijkt. Geen probleem, want het vizier is verstelbaar De wisselende kruitladingen en kogelgewichten zorgen er natuurlijk voor dat de precisie ver weg is. Hard in het handvat knijpen, Hildo was bang dat het wapen anders uit zijn handen zou kunnen springen, helpt ook niet voor de grootste precisie. Maar daar ging het vanavond ook niet om.

Zwartkruit & Trail Boss

De gaten van het zwartkruit en het Trail Boss kruit staan er nog niet op. Hildo kan u wel verklappen dat met deze rustiger schietende kruitsoorten de kogel véél hoger in de kaart komt. De loop komt duidelijk veel meer omhoog voordat de kogel de loop uit is. Een effect wat u ook krijgt met zwaardere kogels, maar ook met minder of minder krachtig kruit.

20 juni 2008. BFR Wedstrijdjuhhh!!!

Lading 14 grain Trailboss met 340 grains kogel. De grote rode vlek is het richtpunt. Hildo had wederom 50 patronen mee, en die moesten op natuurlijk. De resultaten waren alweer niet denderend. Het gewicht van het wapen speelt Hildo echt parten, in ieder geval zolang hij met één hand schiet. Net een flinke griep achter de kiezen, en nog steeds niet helemaal beter, helpt ook al niet. Met nog 15 patronen over en Meneer P en Azzelaar op de baan, wilde Hildo wel eens zien hoe anderen het er in verhouding tot hem zelf er van af brengen. Er wordt met twee handen geschoten. Meneer P eerst. U weet, ruim 10 jaar jonger dan Hildo en fit van geest en lichaam. Zijn handen zijn rocksteady en u ziet de rode gaten die al Hildo's hoop op een overwinning de grond in boren.

Dan Azzelaar, net als Hildo dichter bij de vijftig als de veertig. Op zich geen slechte schutter maar tegen meneer P moet hij het, in ieder geval op dit moment, duidelijk afleggen. Hildo ziet in de vijf blauwe gaten een sterrenbeeld, gniffel de gniffel. Dan Hildo zelf, u ziet de groene gaten. U denkt: kan beter, en dat denkt Hildo ook. Maar het maakt wel duidelijk dat met twee handen schieten een stuk beter resultaat geeft met deze revolver dan enkelhandig schieten.

27 juni 2008. Schietkaart BFR....

Enkelhandig geschoten, net zoals anders. Hildo schijnt het schieten met de BFR maar niet voor elkaar te kunnen krijgen. Het wapen wiebelt dat het een lieve lust is  omdat Hildo's hand trilt. Te zwaar om met één hand te schieten, of Hildo te zwak? U weet, hij geeft niet op!

Tuimelende kogels

U kunt de vetgroeven van de kogel haast herkennen. Dit is een probleem, want een kogel hoort mooi recht te vliegen. Dat doet ie door in de lucht rond te draaien tijdens zijn vlucht, dus deze kogel draaide niet? Of niet snel genoeg? Mogelijk slipte de kogel over de velden? Het lood te zacht? Of  zou de kogeldiameter van .457" te klein zijn en daardoor niet goed in de trekken zitten? Hildo weet het niet. De meeste gaan goed, sommige komen iets scheef in de kaart en een paar helemaal dwars. Ook een oorzaak zou een slechte kwaliteit kogel kunnen zijn. Hildo giet ze zelf, en ze komen niet allemaal even mooi de giettang uit. 'Ach, goed genoeg', denkt Hildo. Maar misschien is dat niet zo

BFR pols

Hildo had er nooit last van, maar na de schietsessies met de BFR heeft zijn pols nu een tikkend geluid wanneer hij zijn rechterhand draait. 'Tik', zegt het telkens en het gaat ook niet weer weg. Dit lijkt permanente schade te zijn. Naar de dokter? Ach, welnee. 'Stuk is stuk', aldus Hildo, maar de BFR ervaring pakt niemand hem meer af en als de herinnering wat wegebt, hoeft ie allen maar even naar zijn pols te luisteren. Tikketik, BFR forever!

1 mei 2009. De... BFR, again!!

Kent u hem nog? De Magnum Research BFR in 45-70! Nadat dit kloeke wapen met, door Hildo zelf herladen, nitro patronen in een verbazingwekkend klein aantal schietbeurten permanent korte metten had gemaakt met het welzijn van zijn pols, het kraakt nu nogal, stond het vast dat de BFR voor de laatste keer afgevuurd was en verkocht zou gaan worden. Maar dit wapen is eigenlijk wel heel, héél erg mooi dus nog een keertje proberen misschien? Maar dan wel met zwartkruit geladen patronen want aan nitrokruit in deze revolver begint Hildo echt nooit weer. Om de krakkemikkige pols wat extra bescherming te geven heeft Hildo hem strak omwikkeld met rekverband. Er wordt geschoten met twee handen waarbij Hildo met de duim van zijn rechterhand op zijn rechterhand drukt in een poging de beweging in zijn pols zoveel mogelijk tegen te gaan.

1 mei 2009. schietkaart BFR

En ja hoor, het is er weer zo eentje die kan worden bijgeschreven in het rijtje 'huilen met de pet op'. Het groepje is tamelijk groot, maar... Hildo heeft al een poosje niet met dit wapen geschoten dus goede uitvlucht. Volgende keer niet aan de onderkant van de kaart richten maar iets hoger, dan zitten ze vast meer in het midden.

1e trommel = rood

2e trommel = paars

3e trommel = blauw

4e trommel = groen

De lading

Het wapen was geladen met 55 grain Jagdschwarzpulver-0 van Explosia. Direct bovenop het kruit een vetpil. Inderdaad Hildo heeft geen kartonnetjes, papiertjes of wat dan ook gebruikt om het kruit van het vet te scheiden. De patronen zijn 2 week vóór deze schietbeurt gemaakt.

Opvallend

Het valt Hildo op dat het groepje rode gaten, de eerste serie kogels, eigenlijk niet groter is dan het groepje groene gaten (de laatste serie van 5 kogels). Dat betekent dat de loop niet noemswaardig slechter is gaan presteren, ondanks dat er 15 zwartkruit schoten aan vooraf gegaan zijn en ondanks het feit dat de BFR niet is voorzien van diepe trekken zoals dat bij een echt zwartkruit wapen het geval is. Hildo denkt daarom dat de kogelvetpillen direct op het kruit prima werken om de loop relatief schoon te houden. Het wapen bleef verder ook gewoon gangbaar.

Warme loop

De temperatuur van de loop loopt wel sneller op dan bijvoorbeeld bij zijn Colt Walker, waar bijna evenveel kruit in gaat. De kogel zal waarschijnlijk toch meer wrijving ondervinden op zijn weg naar buiten. Of dat ligt aan de lengte van de kogel of aan de minder diepe trekken in de loop van de BFR, weet Hildo niet. Uiteraard is het verschil in gewicht van het projectiel, 340 grain voor de BFR en iets van 140 grain voor de ronde bal in de Walker, ook van invloed.

BFR kogelgat, bizar

De kogelgaten die u hierboven afgebeeld ziet zitten in de schietkaart van de BFR, en Hildo vindt ze heel bijzonder. U ziet hier de de voorkant van de kaart, dus vanaf deze kant is de kogel door de kaart geschoten. Waarom het gerafelde papier dan naar buiten steekt is Hildo onbekend, en hij kan het verder ook niet verklaren. Er gebeurt iets vreemds met deze 200 grain conische voorlaadkogels in de BFR in combinatie met 65 grain zwartkruit

Klassiek stikwerk

Deze naaimachine uit 1896 wordt gebruikt om het dikke tuigleer van holsters, riemen, geweerfoedralen en dergelijke in elkaar te zetten.

24 stuks 45-70 patronen

Achterop is ruimte voor 24 patronen, dat zijn precies 2 schietbeurten zonder een run op meer munitie. Hier is over nagedacht!

Tintje

Nieuw leer is wel heel erg lichtbruin. Dat vindt Hildo niet zo mooi. Met een donkerbruine leder balsem, ook te gebruiken voor donkere lederen bankstellen, is dit donkere kleurtje zo bereikt.

28-30 aug. 2009. Westerweekend Felde (Duitsland)

BFR Proberen?

Natuurlijk wel. Ook al is het een revolver van niks, veel te groot, zwaar en te dikke klappen, de BFR funfactor is skyhigh.

KNSA zegt nee tegen Hildo en de funfactor

De KNSA (Koninklijke Nederlandse Schutters Associatie) is van mening dat alleen de wedstrijdresultaten tellen en dat alles wat een sportschutter doet dáárop gefocust moet zijn. Competitie, uzelf verbeteren en winnen. Heeft u alleen het plezier aan het schieten en lol in het wapen? Dan bent u fout bezig, aldus de KNSA in het KNSA-blaadje. Hildo vindt het een stelling die van elk realisme is gespeend. De KNSA laat hiermee zien dat ze de veruit grootste groep van haar leden niet echt serieus neemt, en dat zou niet zo moeten zijn. Het betekent dat Hildo, net als de meeste andere schutters, eigenlijk beter thuis kan blijven, want topschutter worden is uiteraard maar voor weinigen weggelegd, en bovendien is niet iedereen competitief ingesteld. Voor de overgrote meerderheid van de sportschutters in Nederland is de gezelligheid, er even uit zijn, de mooie lijnen en techniek van een wapen zien en appreciëren, de ontspanning van wedstrijdloos een kaartje schieten met het wapen naar keuze èn de funfactor wel degelijk belangrijk.

Waarom is Hildo dan eigenlijk nog lid van die KNSA?

Ach ja, het is wettelijk verplicht.

BFR transformatie naar Western Gun!

U ziet het al, Hildo's superrevolver, de Magnum Research BFR, is voorzien van nieuwe custom made grips. Indrukwekkend was ie al, en volgens Hildo gooit ie nu ook op de cosmetische schaal heel hoge ogen. Dit is precies wat de BFR nodig had! Wilt u weten hoe zo'n set grips gefabriceerd wordt, en door wie?

Klik hier voor het verslag!

Vrijdag 16 april 2010. Oefen-schietkaart BFR

Op vrijdag worden er nog geen wedstrijden verschoten, dat gebeurt pas op zaterdag, dus mooi de tijd om even een oefenkaartje te schieten. De patronen heeft Hildo net vers gemaakt met een gereduceerde lading van 45 grain Elephant kruit, daarop een kogelvetpil die tevens het kruit onder in de huls houdt, en daarop couscous als vulmiddel en al laatste de werkelijk perfect gegoten 457-340 kogels, met dank aan de nieuwe loodoven, uit de Lee giettang.

Er zijn drie trommels verschoten (5 schoten per trommel)

Rood = 1e trommel (één hand)

Paars = 2e trommel (één hand)

Geel = 3e trommel (twee handen)

De eerste ging aardig goed, de tweede wat minder. Waarschijnlijk door vermoeidheid want de BFR is tamelijk zwaar. Kort richten en snel schieten is het devies, het trillen zet snel in. Met twee handen, de gele gaten, lijkt het resultaat toch beter. Helaas is met twee handen schieten tijdens wedstrijden niet geoorloofd, maar Hildo wilde even weten of de BFR met deze lading in staat is tot enigermate van nauwkeurigheid, ook nadat de loop al vervuild is met 12 schoten. Met de precisie lijkt het zowaar aardig in de buurt te zitten!

Zaterdag 17 april. Schietkaarten BFR

Voorzien van de juiste revolverkaarten doet Hildo nog eens zijn best. De roos op de revolverkaart is wel heel erg klein, meent Hildo. Er zijn andere schutters die dat probleem niet hebben.

Kogelsok

Het blijft een prima manier om patronen mee te nemen, eigenlijk zijn ze veel gemakkelijker dan patroondozen. Voor de BFR had Hildo 50 stuks 45-70 patronen herladen, en omdat er tijdens dit weekend niet in competitieverband met voorladers geschoten kan worden, zijn die 50 stuks helemaal niet zoveel. Kogelsok op de kop en de laatste patronen bij elkaar sprokkelen. De lege hulzen gaan weer retour kogelsok.

Achterladers... veel werk

Als u, net als Hildo, een beetje aan voorladers gewend bent, dan valt het op hoeveel werk een achterlaadwapen met zich mee brengt. Niet op de baan, maar bij het herladen thuis. Voor deze 50 stuks 50-70 patronen is hij 4 1/2 uur bezig geweest, misschien kunt u het sneller maar Hildo niet. Met zijn  single stage Rockchucker pers gaat het in ieder geval traag. Eigenlijk gaat alles langzaam, inclusief het met de hand volsmeren van de vetrillen van de kogels en na het schieten als extra nog hulzen schoonmaken en daarna tumblen. Tjonge, wat een klus. 'Hoera voor de voorlader!', zegt Hildo nog maar eens, daar kunt u niet genoeg van hebben. Jammer dat er maximaal maar vijf wapens op het verlof mogen staan.

18-20 juni 2010. Sommercamp SV Düring (Duitsland)

Schietkaarten BFR

Weer knallen met de BFR op zwartkruit. Altijd goed voor spektakel, zelfs met maar 45 grain Elephant. Topscores zijn het niet. Zes schoten op de kaart, en niet alle treffen doel maar het komt aardig in de buurt van wat Hildo met de Colt Walker zou kunnen halen. Deze lading lijkt helemaal niet verkeerd, de precisie begint te komen en het schieten zelf blijft nog vriendelijk voor de pols. Prijzen kan hij evenwel vergeten... er zijn betere schutters.

24 oktober 2010. De schietbaan van SV De Vrijheid in Hoorn

Bertil en de zwartkruit BFR

Even knallen met de BFR? Dat lijkt Bertil wel wat en met een 340 grain kogel en gereduceerd geladen met 45 grain zwartkruit komt de man tot dit onwaarschijnlijk kleine groepje. Dit was wel 12,5 meter, maar als u drie kogelgaten hebt die elkaar raken dan zit het op de 25 meter ook wel goed. Die Bertil kon nog wel eens een zware dobber worden tijdens een zwartkruitweekend. Goede schutters herkent u al voor er een schot gelost is: ze houden hun hand stil. Dat viel Hildo bij Bertil direct op. Hildo schoot deze dag niet met de BFR.