6 april 2015. CZ 858 Tactical
Om maar met de deur in huis te vallen: zij heet Olga, komt uit Tsjechië, ze is geen lid van de Kalashnikov familie
en Hildo is niet ineens een fout figuur. Dit is een hartstikke leuk
karabijntje hoor. Bovendien: een nieuwe, goede AK kost
momenteel iets van 850 euro en een goede gebruikte nog altijd wel iets
van 400. Of
u nu kiest voor een 'echte' Russische of voor één van de vele klonen
gaat, het
blijft relatief prijzig. Andere van dit soort semi-automatische aanvalswapens, zoals bijvoorbeeld
de AR15 types, doen een nog veel zwaardere aanslag op uw geldbuidel.
De CZ 858, een prikkie!
Uitzondering is de CZ 858 Tactical, of ook wel VZ 58 in de volautomaat
legeruitvoering. De verkoopprijzen in Nederland gaan vanaf 299 euro voor
een nieuw geweer, en dat is geen typefout. Hildo
betaalde voor Olga 225 euro, inclusief een flinke klets surplusmunitie.
Dit is veel geweer (karabijn) voor weinig geld, dat past Hildo precies!
Waarvoor dit wapen?
Dát moet nog even bekeken worden. In principe is het met surplus
legermunitie in ieder geval goedkoop schieten, altijd welkom. Momenteel
iets van 200 euro voor 1400 stuks en dat is, op kleinkaliber na, het
goedkoopste wat er is. Iets van tien jaar geleden was dat zelfs nog 125 euro, de
munitieprijzen stijgen duidelijk in een hoger tempo dan Hildo's loon.
Misschien is het ook wel leuk voor IPSC rifle. Alhoewel, als u echt wilt
winnen is dit daarvoor niet het juiste geweer. Goed meekomen met de meer
gesofisticeerde AR15 modellen van tegen, en vér over, de 2000 euro zal
er niet in zitten. Maar wie zal het zeggen waar het nog heengaat met
Olga? En mocht Hildo er zat van zijn... het heeft in ieder geval niet
veel gekost.
6 april 2015. Ammo!
De 7.62x39 is een patroon die veel gebruikt wordt. Natuurlijk in de
Kalashnikov, maar ook in veel andere wapens. Het is geen
full-size patroon, meer een halfwas geweerpatroontje. De kogel
weegt iets van 124 grain, net zoveel als een standaard 9 mm kogel maar de
diameter is kleiner. De punt is spits en er zit veel meer kruit achter.
Iets van 25 grain, denkt
Hildo. Een beetje geweerpatroon kan zomaar richting de 50 grain
kruitlading gaan met een kogel van 160-180 grain. Het betekent dat de
7.62x39 prettig te schieten is in een lichtgewicht wapen zonder dat er
sprake is van veel terugslag.
Surplus munitie
Surplus is overbodige legervoorraad, in dit geval uit Rusland. Als een
land een leger heeft moet het munitie hebben, en genoeg. Daarom worden
er oorlogsvoorraden aangelegd. Als die voorraad erg lang in een magazijn
ligt wordt het oud en wellicht minder betrouwbaar. Dan wordt het
verkocht aan, bijvoorbeeld, de wapenhandel die het vervolgens weer
verkoopt aan de sportschutter. Weggooien is zonde en de sportschutter
knalt lekker goedkoop. Deze munitie wordt lucht- en waterdicht verpakt in een
blik van 700 patronen wat overeenkomsten vertoont met een blikje haringen
in tomatensaus. In zo'n blik zitten de patronen verpakt in kartonnen doosjes van 20 stuks. Twee van die blikken gaan in een houten
kist
met een stalen band erom. Op die manier zitten de patronen geduldig hun
tijd uit tot het uiteindelijk tijd is om ingezet te worden, bijvoorbeeld
op de schietbaan in Hoogeveen!
7.62x39 die-set, hulzen en kogels
Tweedehands overgenomen, maar in absolute nieuwstaat: een RCBS
die-set met shellholder, veertig nieuwe hulzen en een doosje kogels, beide van Sellier &
Bellot. Volledig zinloos eigenlijk, want goedkoper schieten dan met
surplus munitie kan niet. Evengoed, van wat experimenteren is Hildo niet
vies en daarvoor zijn deze attributen noodzakelijk. In ieder geval de
die-set, maar ook de hulzen want in surplus munitie worden stalen hulzen
gebruikt en die lijken Hildo niet te herladen, tenminste niet voor wie
zijn
die-set heel wil houden.
|
Kwaliteit
Het wapen is gemaakt in Tjechië en dat land is bekend om zijn
technische competentie. In feite komen er fijne wapens vandaan voor
vaak redelijke prijzen, maar de CZ 858 is wel heel erg goedkoop. Toch
lijkt de CZ 858 in de praktijk prima te voldoen, met een betrouwbaarheid en precisie die niet onderdoet voor de AK.
De ontwikkelingshistorie
Hildo pretendeert zeker geen kenner te zijn, dus de info kan best wat
rammelen. Naar wat hij ervan begrepen heeft, is de CZ 858 in 1958 op de
markt gekomen, ongeveer 11 jaar na de AK 47 (1947). Destijds viel het
hele oosten onder de Sovjet-Unie en alles was AK wat de klok sloeg. In
Tjechoslowakije, nu de afzonderlijke landen Tsjechië en Slowakije, meenden ze iets anders te moeten
ontwikkelen. Geen AK maar een verbeterde AK en, hoe bijzonder in die
tijd, ze kregen zowaar goedkeuring voor het project! Het wapen
diende wel de standaard 7.62x39 Kalashnikov munitie te kunnen
verschieten. Het is gebouwd van 1958 tot 1984. De huidige nieuwe CZ 858
modellen schijnen te worden geassembleerd van nog bestaande
onderdelen. Of er nog nieuwe onderdelen gemaakt worden, weet Hildo niet.
Het schijnt dat het leger van Tjechië ook nu nog voor een groot
gedeelte is uitgerust met dit wapen, net als in Slowakije. Uiteraard in de volautomatische variant.
Hoe het verder tot in detail zit, Hildo weet het niet en het maakt
hem ook weinig uit.
De techniek
Een beetje onduidelijk voor Hildo als zwartkruitschutter. De CZ 858 ziet er ongeveer uit als
een AK, kan hetzelfde als een AK en verschiet dezelfde 7.62x39 munitie.
Maar in technisch opzicht is het wapen anders, naar het schijnt in
principe zelfs beter. Onderdelen zijn in ieder geval niet uitwisselbaar,
wat wel een beetje jammer is omdat er voor de AK natuurlijk veel en
goedkoop te krijgen is omdat het nu eenmaal erg gangbaar is. De kast is van gefreesd
staal dat sterker is en minder vervormbaar als de gestampte stalen plaatkast
van de Kalashnikov. Een CZ 858 zou daardoor zuiverder zijn. Het
wapen is ook iets korter en lichter dan een toch wat lomper overkomende Kalashnikov.
Het weegt
inclusief leeg magazijn op Hildo's elektronische keukenweegschaal 3,1
kilo en da's niet veel.
6 april 2015. En het bouwjaar is?
Op de bodem van de huls staat bovenaan het nummer van de fabriek en
onderaan het bouwjaar. Hildo heeft twee soorten patronen, groen gelakte
en koperkleur verzinkte. Beide komen uit fabriek nr. 60 van de
voormalige Sovjet
Unie, waarbij 60 voor de Frunze Machine Tool Plant staat. Frunze ligt in het huidige Kirgizië
en heet tegenwoordig (weer) Bishkek. Het onderste getal geeft de
productiedatum weer, dus de '63' staat voor 1963 voor de linker en de
rechter gelakte patroon met '75' komt uit 1975. Daarmee zijn deze patronen op dit moment 40 en 52 jaar
oud!
Corrosief
De gebruikte slaghoedjes zijn voorzien van corrosief slagsas. Dat
betekent het wapen schoonmaken, met name de loop, anders gaat het roesten.
Als zwartkruitschutter is Hildo met de noodzaak van snel schoonmaken
bekend, dus niet iets wat hem vreemd voorkomt.
Precisie
Hildo heeft het al meermalen gehoord: surplus munitie is geen
wedstrijdmunitie. Als u écht kleine groepjes wilt schieten, is surplus
niet wat u wilt. In hoeverre de leeftijd van de patronen of de kwaliteit
van de gebruikte componenten hier een rol in speelt, durft
Hildo niet te zeggen. Of er nog wat mee te raken valt? Vast wel!
6 april 2015. Lee .312-155-2R gietmal voor Olga
Deze had Hildo al een poosje liggen. Hier kunnen kogels mee gegoten
worden voor Olga, dus voor de 7.62x39 patroon. De spoed in de loop van
Olga is vlot, dus gehard lood is noodzakelijk. Zelfs dan nog verwacht
Hildo dat hij tegen de minimale lading aan moet gaan zitten met snelste kruit
wat voor deze patroon gschikt is. Het opgegeven gewicht van 155 grain is ook een stuk zwaarder dan
de 124 grain van de standaard volmantel kogel.
8 april 2015. De eerste kaart met Olga
Wat de precisie betreft valt Olga niet tegen. Haar loop is nog
geen 15" lang en het wapen is erg licht, dus een beetje wiebelen gaat
gemakkelijk. Het vizier valt ook niet tegen, het is aardig duidlijk waar u
zit te richten ondanks de iets korte kolf. Die 68 punten van vandaag gaan binnenkort zeker
verbeterd worden.
Beetje leuk?
Best wel, en het schiet tamelijk rustig. Wel veel kabaal, iets waar
de korte loop waarschijnlijk debet aan is. Dit is Hildo's
eerste nitrogeweer. Het schieten met
patroonwapens gaat natuurlijk al stukken vlotter dan met voorladers en met een
semi-automaat gaat het niet langzamer. Olga is leuk maar Hildo weet, en
wist, dat zijn echte
voorkeur toch bij Eleanor blijift liggen.
Betrouwbaar?
Iets van vier weigeringen in tien schoten. Het is duidelijk: een Brown
Bess met een vuursteenslot is betrouwbaarder! De
gelakte patronen lijken wat beter te ontsteken, of het is toeval. Er
lijkt iets met de slagpin niet in orde, net alsof het slaghoedje soms niet
goed wordt aangetikt. Nadere inspectie is noodzakelijk, Olga eerst maar
eens uitelkaar halen en schoonmaken. Misschien zit er wel vuil in of is
er iets stuk. Maar zoals het nu gaat lijkt het nergens op. Of had Hildo toch
beter eerst kunnen gaan proefschieten alvorens tot aanschaf over te
gaan? Hmmm...
|