Probleem: Hildo meent dat zijn brandnieuwe Uberti replica Colt Walker er best een beetje ouder uit mag zien. 150 jaar wachten vindt hij te lang. Zie hier zijn pogingen in het 'antiek' maken van een gloednieuwe revolver.

17 mei 2007. De-blueing the Colt Walker

Hierboven een Uberti Colt Walker, net zo eentje als Hildo heeft, in de staat zoals u hem koopt in de winkel. U weet dat de meeste wapens een beschermende zwart/blauwe laag hebben. Mooi? Ja hoor, maar een Walker uit 1847 is niet geblauwd, en als ze het wel waren zijn ze het nu in ieder geval niet meer. Voor een ietwat authentieker lijkende revolver moet de eerst de blauwing er af. Moeilijk? Welnee, anders was Hildo er niet aan begonnen.

Na het wapen ontblauwd te hebben goed schoonmaken in de afwasbak met heet water en wat zeepsop.

De-blueing the rest

De backstrap (De metalen strip die het hout van het handvat vasthoudt) waren nog niet ontblauwd. Dus in het azijn ermee. Het frame en de haan ook maar, want Hildo had gehoord dat de kleuren van het metaal harden (case colors) op het frame er in het azijn ook zo af gaan. En dat klopt. Weg voor u het weet. Hildo hoopte dat de trekkerbeugel donker zou worden in het azijn, maar dat was niet het geval.

Originele Colt Walker

Dit is een échte. Van de oorspronkelijk 1100 exemplaren, die alle gemaakt zijn in 1847, waren er 1000 voor het leger en 100 civiel. Zo'n 100 stuks hebben de laatste 150 jaar overleefd. Walkers zijn de grootste en meest krachtige zwartkruit revolvers die ooit zijn gemaakt en... berucht wegens exploderende trommels. Staal was destijds nog niet zo heel best waarschijnlijk. Pas in 1935 kwam er een patroon revolver met meer power dan de Walker, de 357 Magnum. Naar verluid is er onlangs een Walker van eigenaar verwisseld voor 300.000 US dollar. Poeh!

Maar die van Hildo ziet er stukken netter uit hè? En ontploffen doet ie ook niet!

Plum Brown Barrel Finish. Even snel antiek maken hoor!

Per postorder besteld bij wapenhandel Hendrix van der Putten. Ideaal voor het restaureren van voorladers en metalen antieke dingetjes. Dat is ongeveer wat er op de verpakking staat. Dus zomaar 150 jaar patina in een potje voor maar 13.95 Euro, excl. 7.50 verzendkosten. Nou dat is hartstikke mooi natuurlijk.  Maar... kan Hildo met die U.S.A. made Plum Brown een echt mooie patina look-a-like laag te maken op die Italiaanse Colt Walker? Eerst zien dan geloven, want Hildo is sceptisch hoor. Dat weet u.

Walker sleutelwerk. Gaat dit wel goed Hildo?

Hildo heeft zijn revolvers nog nooit zo ver uit elkaar gehaald omdat ie bang is dat er wat stuk gaat of dat hij ze naderhand zelfs helemaal niet meer in elkaar krijgt. Maar voor het bruineringsproces is demontage & montage noodzakelijk. Behalve een hele hoop vette zwartkruit residu vindt hij ook nog drie platte percussiekapjes in het mechaniek. Wat opvalt, is het volledig ontbreken van roest, ondanks dat gezegd wordt dat zwartkruit residu zo corrosief is. Hildo denkt dat het komt door  de wapenolie in het wapen. Als het maar vet genoeg is roest ie niet, ook niet van binnen, dat blijkt.

De Colt Walker demontage volgorde ziet u hieronder

1) Handvat demontage

Da's simpel. Drie schroefjes en klaar! De ene onderste eerst al vast een beetje losdraaien daarna de bovenste twee, anders staan die wat onder druk. Soms kan het voorkomen dat schroeven (zeer) vast zitten. Gebruik in ieder geval uw verstand en een goed passende schroevendraaier. Hildo greep naar een slagschroevendraaier, en die werkte! Wel met beleid hanteren natuurlijk, dat begrijpt u. Hildo zal tijdens de montage de revolver boutjes niet zo shocking vast draaien. Vast is vast.

2) Mainspring demontage

Mainspring, dat is Engels voor hoofdveer. Klinkt wel lekker hè? Mainspring...

Hij drukt tegen de onderkant van de haan aan. Wel verstandig om hier eerst de spanning vanaf te halen. Dat doet Hildo, zelf bedacht, met een griptang. Dat is zo'n tang die u vast kunt klikken op een bepaalde afstand. Wel even een stuk papier of een lapje om het koper wat deel uitmaakt van het (zichtbare) handvat niet te beschadigen. De veer net zo ver indrukken tot hij vrij komt van de haan. Niet verder, dat geeft alleen onnodige veer belasting. Ok, nu de tang even gewoon laten zitten.

3) Trekkerbeugel demontage

U draait het frame om, met de tang nog steeds op de hoofdveer, en kunt nu de de drie schroeven van de trekkerbeugel verwijderen. Vervolgens de trekkerbeugel zelf van het frame verwijderen. Nu kunt u de tang, en daarmee de spanning. van de hoofdveer halen.

4) Trekkerveer demontage

Deze veer is behalve voor de trekkerdruk ook voor de pin die omhoog komt om de trommel te blokkeren als u het wapen gespannen heeft. Deze veer draait u als laatste los. Dan kunt u de resterende onderdelen uit het wapen halen nadat u de bijbehorende schroeven die aan de zijkant van het frame zitten, heeft losgedraaid. Opletten wat u doet en u weet ook hoe het wapen weer in elkaar te zetten.

5) Demontage trekker

6) Demontage haan

7) Demontage trommel roteer vinger. Blehh, die is vies!

Behalve vies, is dit ding ook het lastigst om weer in de revolver te zetten tijdens de montage. Als u hem naar binnen schuift moet u met een priem of iets dergelijks het veertje, wat u links ziet uitsteken op de foto, iets indrukken. Anders blijft het veertje haken op het frame en lukt het u nooit. Hildo weet waar hij het over heeft!

8) Demontage trommel blokkeer pin

Dit is het laatste ding. Nu is het revolver frame leeg en kan het schoonmaken van de onderdelen beginnen.

Walker action parts

Close-up van de delen die in het frame zitten. Schoongemaakt zijn ze een stuk beter te herkennen. Links bovenaan de trekker/trommel blokkeer pin veer (trigger/bolt spring), daaronder de trommel blokkeer pin (cylinder bolt) en links onderaan de trommel roteer vinger met geïntegreerde veer (hand and hand spring). Rechts bovenaan ziet u de trekker en rechts onderaan de pennen waar omheen de trekker en de trommel blokkeer pin roteren. Of de Nederlandse benamingen van de onderdelen allemaal kloppen... Hildo denkt van niet want hij kent ze niet en heeft ze daarom zelf maar verzonnen.

Walker boutjes

Close-up van alle schroefjes die in de revolver zitten. Van liks naar echt:

Nr 1 & 2: De boutjes van de loading lever (De laadhevel)

Nr 3: De wedge bout (De wedge is de spie die de loop op z'n plaats houdt)

Nr 4 & 5: De twee schroefpennen waar omheen de trekker en de trommel blokkeer pin roteren.

Nr. 6: De grote schroefpen daarnaast is de bout die de haan vasthoudt,

Nr.7: de schroef van de trekker/cilinder blokkeer pin,

Rechts bovenaan 4 gelijke. Twee daarvan zijn voor bovenin het handvat, de andere twee houden de trekkerbeugel aan de achterkant vast.

Rechts onderaan weer twee gelijke. Eentje voor het handvat onderaan, de andere voor de trekkerbeugel aan de voorzijde.

Handgrepen branden

Een dikke laag schoenpoets en een brander erop, zo deed Hildo het. Maar... zo deden ze het vroeger niet. Honderden jaren geleden gebruikte men Aqua Fortis om het hout op kleur te krijgen, en dat doen hobby wapen bouwers nu nog steeds. Hoe het ongeveer zit? Aqua Fortis is met water verdunde salpeterzuur waarin ijzer is opgelost (bijvoorbeeld staalwol). Puur salpeterzuur is veel te sterk, hoeveel de verdunning precies is weet Hildo niet. Wanneer u de Aqua Fortis aanbrengt op het hout kunt u, nadat het hout droog is, het verwarmen met een open vlam of met een elektrische verfbrander. Door de ingebrachte hitte kleurt het opgeloste ijzer in de Aqua Fortis het hout donker. Zo werd het honderden jaren geleden ook gedaan. Daarna schijnt het zuur nog weer geneutraliseerd te worden, hoewel het soms ook niet gedaan wordt. Mogelijk ligt dat aan de hoeveelheid zuur die zich in het Aqua Fortis bevindt. Wanneer u salpeterzuur mengt met water let u er wel op dat u het zuur in het water giet en niet het water in het zuur? Als u water in puur salpeterzuur giet kan het gaan spetteren door de chemische reactie met alle gevolgen van dien. Alles voor eigen risico hoor! Hildo houdt het wel bij schoenpoets.

     _____________________________________________________

Resultaat. (klik foto's 1000 pixels groot)

Hildo is tevreden met het uiteindelijke bereikte eindresultaat van het antiek maken van zijn Colt Walker. Het chocoladebruine is er in ieder geval voor een groot gedeelte af, maar echt blank is ie ook niet. De revolver lijkt nu zowaar iets geblauwd, maar dat is ie toch echt niet. Een min of meer antieke uitstraling, daar houdt Hildo het maar op. Het resultaat van de schuurwol is niet verkeerd, dus missie geslaagd en een pluim op Hildo's hoed.

 Back to Zwartkruit Index 

15 minuten in gewoon azijn gedompeld en zie het resultaat. De blauwing verdwijnt als sneeuw voor de zon. Supermakkelijk dus. Vergeet u niet de pan weer heel goed schoon te maken en intussen niet op uw vingers te sabbelen?

Blauwsel bevat, naar wat Hildo ervan begrepen heeft, een zenuwgif. Dát wil u vast niet onder aan uw pizza hebben hangen!

Et Voila! Kaal metaal! (Klik foto 1000 pixels groot)

Dat ging wel heel makkelijk. En zo ziet ook een Uberti Walker er stukken authentieker uit. Hildo is bijzonder in z'n nopjes met het resultaat. Natuurlijk is de revolver nu wel roestgevoelig, maar dat geeft niet. Mocht hier en daar een roestplekje opduiken dan wordt de revolver er alleen nog maar authentieker van. Omdat de revolver er eigenlijk toch nog wel behoorlijk nieuw uitziet heeft Hildo via postorder een potje gekocht met spul om het wapen te bruineren. Bruineren is een soort gecontroleerd roestproces die een patina laag geeft. Hoe dat in z'n werk gaat, en wat de resultaten daarvan zijn zal Hildo u laten zien zodra het potje binnen is.

Wat is patina?

Patina is een ander woord voor een oxidatielaag die zich vormt op metalen wanneer het niet regelmatig gepoetst wordt. Metaalcorrosie eigenlijk. Glimmend koper wordt dof, wacht u nog langer dan glimt het helemaal niet meer en het wordt op den duur zelfs zeer donker of zelfs groen. Inspecteert u uw eigen oude koperen waterleiding maar eens. Het staal van wapens krijgt ook een patinalaag. Eigenlijk een roestlaagje dat bruin van kleur is. Een patinalaag is slechts flinterdun en het is zeker niet hetzelfde als bijvoorbeeld een roestig tuinhek. Het bijzondere is dat dit geoxideerde laagje uiteindelijk zelfs helpt om het wapen tegen verder roesten te beschermen. Het bruineren van wapens, wat volgens Hildo alleen vroeger fabrieksmatig gedaan werd, is het met zuren geforceerd veroorzaken van roest zodat zich snel een beschermende laag opbouwt.

Ongetwijfeld is dit alleen het tipje van de patina wetenswaardigheden ijsberg, vraagt u maar eens aan een échte deskundige.

Hierboven ziet u een stuk van de loop van Hildo's antieke Fusil Model 1842 musket (het zeer gebruikte ding is onder Hildo's trouwe website bezoekers beter bekend als Quasimodo). Evengoed bevat de loop van dit wapen een mooie en gladde pitvrije patina die u duidelijk laat zien hoe de echte patina eruit ziet. U moet er alleen 150 jaar op wachten. Te lang voor Hildo...

Het bruineren met Plum Brown

Helderblauwe vloeistof komt er uit het bruine flesje. De basis van Plum Brown is Nitric acid (salpeterzuur, en volgens Hildo het 'key' ingrediënt). Verder nog Sodium Nitrate (natrium nitraat) en Potassium Chlorate (Kalium Chloraat). Hildo volgt minutieus de aanwijzingen op die achter op het potje staan. De onderdelen moeten vetvrij zijn. Da's niet zo moeilijk met wat wasbenzine. Vervolgens dient u het onderdeel wat u gaat behandelen zo heet te maken dat een drupje water begint te koken zodra het het oppervlak raakt. Ok, de hobbybrander erbij. Een stuk elektriciteitsdraad, waarvan een gedeelte van het omhulsel weggehaald is, doet dienst als ophanghaak. Anders brandt u uw vingers natuurlijk. Brander op het onderdeel en gelijkmatig opwarmen zodat niets eventueel kromtrekt.

Plum Brown aanbrengen

De loop hangt aan een draadje en is goed heet. Een mok met wat Plum Brown staat klaar en een pannensponsje gaat gebruikt worden om Plum Brown tegen het hete metaal aan te deppen. Even oppassen dat u de Plum Brown niet aan uw vingers krijgt.

Resultaat

Tssssss!!!, zegt de loop. En instant roest! Tjonge, wat gaat dat roesten snel! Haast net zo snel als Simca's uit 1974. Zorgt u er wel voor dat het niet in uw loop loopt? Vlot verder deppen voor het metaal afkoelt. Als de Plum Brown niet meer kookt op het onderdeel wat behandeld wordt, dan werkt het niet of nauwelijks meer. Aan het eind van de sessie is Hildo erachter gekomen dat u beter niet kunt deppen maar gewoon bij het metaal langs kunt strijken. Zorgt u ervoor dat u geen 'lopers' krijgt, zoals hierboven te zien op de foto, want waar een teveel aan Plum Brown langs het metaal loopt krijgt u geen egale roestvorming maar lelijke strepen die u blijft zien. Hildo ziet ze nu nog steeds een beetje op de loop zitten, en nogmaals behandelen gaf niet direct een beter resultaat.

Direct na het behandelen in de gootsteen leggen en water eroverheen. Vervolgens, zodra u het metaal in handen kunt hebben, stevig met uw vingers over het staal heen wrijven, terwijl u het onder de kraan houdt, voor een egaler resultaat. Hildo kreeg het idee dat dat het beste werkt. Beter als wat er op het potje staat: 'het laten inwerken tot het afgekoeld is'. Vergeet niet het metaal af te spoelen voor u er met uw vingers aan zit, want Plum Brown bevat sterke zuren. Eigenlijk zou wat meer proberen meer ervaring geven en daarmee zou waarschijnlijk een beter resultaat te behalen zijn. Maar het potje is al bijna helemaal leeg en meer kale Colt Walkers heeft Hildo niet. De instructies achter op het Plum Brown potje zijn te summier en dat vindt Hildo de enige echte misser van dit product.

De Walker in onderdelen (klik foto 1000 pixels groot)

Omdat de revolver toch helemaal uit elkaar lag: hier een overzichtsfoto van alle onderdelen waaruit een Walker bestaat. Da's echt niet veel hoor, meent Hildo, want zelfs hij kreeg de revolver na wat gepruts weer in elkaar en alles doet het ook weer. Een ingenieus werkend systeem met relatief weinig weinig onderdelen. Het scheelt natuurlijk wel dat dit een single action revolver is, eentje met een dual action systeem is ongetwijfeld ingewikkelder. Evengoed goed bedacht door Samuel Colt in 1847.

Revolver montage

Nu is het van belang alle onderdelen weer te assembleren tot een werkend geheel. Gelukkig heeft Hildo goed opgelet toen ie het wapen uit elkaar gehaald heeft, net als u dat ongetwijfeld ook doet. Het scheelt in ieder geval een hoop ellende bij de montage en bespaart u misschien een trip naar uw wapen handelaar waar u met het schaamrood op uw kaken de man toefluistert: 'Ik krijg hem niet weer in elkaar'... Waarop uw wapenhandelaar een andere klant aankijkt en hem in de overvolle zaak toebuldert: 'Hoor je dat!? Hij krijgt hem niet weer in elkaar!!'

Eindresultaat bruineren met Plum Brown (klik foto's 1000 pixels groot)

Ziet het er echt uit? Tja, het lijkt wel aardig al u snel tevreden bent, maar het is verre van 100%. Als u het wapen in handen heeft en het van dichtbij inspecteert, ziet u het direct. Met name de loop heeft wat vlekken en bovendien een ander tintje. Het lijkt wat meer rood/bruin. Andere delen, zoals de trommel, neigen richting te donker na meerdere behandelingen omdat ie er eerst vlekkerig uit zag. Echte patina is zeer egaal. Hildo vermoedt dat dat eerder te maken heeft met zijn gebrek aan handigheid dan aan het Plum Brown zelf. Wat Hildo wel van het hart moet, is dat de gebruiksaanwijzing op het potje zeer summier is. Een papiertje erbij met een uitgebreidere omschrijving zou aan te bevelen zijn voor een beginnende bruineerder. Toch is Hildo tevreden met het resultaat. Echt antiek uitzien? Dat niet, maar van een afstandje lijkt de revolver best wel een beetje oud. En op elke slak zout leggen, daar wordt ook u niet gelukkig van hoor!

Handgrepen verouderen

Schuren

U begrijpt dat een 'oude' revolver met brandnieuwe glimmend gelakte greepjes geen gezicht is. Aldus het hout van de laklaag ontdaan met schuurpapier. Niet te precies want het moet wel slijtage lijken natuurlijk. Beetje bleek lijkt het nu wel.

Dus met de gasbrander bewerkt, u ziet de zwarte vlekken

Hildo's geheim van mooie oude handgrepen

Na het schuren wat deukjes er her en der in slaan, want voor een antieke look moet het hout er minimaal gebruikt uitzien natuurlijk. Nog nogmaals met de brander erover, en daarna ook nog met afgewerkte olie ingewreven en kettingsmeer van de Harley er overheen gekliederd. Het resultaat was niet echt succesvol.... Totdat Hildo een superidee kreeg. Best bijzonder, want dat gebeurt niet vaak. Schoenpoets! Vervolgens werd een erg donkerbruine schoenpoets aangeschaft om die dik over het hout te smeren. Vervolgens de brander erbij en het erin branden en uitwrijven. Nog niet donker genoeg. Nog een keertje dikke laag schoenpoets en brander erop. Klaar! De grips lijken nu haast echt een beetje antiek, en zijn prima naar Hildo's zin.

         ___________________________________________________

26 juni 2007 Staalwol 000

Hildo was aan het twijfelen. Na het bruineren van de Walker is de revolver eigenlijk wel heel erg bruin. Knoop doorgehakt om iets van de bruinering weg te halen halen voor een wat lichter tintje. Details maar voor Hildo belangrijk. Dat lukt prima met staalwol. Dat is in verschillende gradaties van grofheid te krijgen waarbij 000 een zeer fijne variant is. 0000 is nog fijner, maar dat verkocht de winkel niet. Brillo, het bekende schuursponsje met zeep voor in de keuken is te grof van structuur en zou krassen veroorzaken. Het gebruik daarvan is daarom af te raden. Staalwol is behalve voor het verwijderen van een overschot aan bruinering tevens zeer geschikt voor alle andere schuur acties waar bij het materiaal geen krassen mag krijgen. Hout, metaal, plastic, steen, glas, het kan allemaal.

Walker opschuren

Het staalwol doet het uitstekend. Het gaat mooi rustig, het effect is goed doseerbaar en het veroorzaakt, zoals verwacht, geen krassen. Het lijkt meer op een soort van polijsten dan op schuren. Hildo gebruikt er een beetje olie bij. Misschien dat het beter gaat, misschien maakt het ook niets uit. Voordat Hildo de revolver klaar heeft is hij uren en vele plukken staalwol verder. Gelukkig heeft een zwartkruit schutter geen haast. Dat weet u inmiddels.