Hildo's Western Wedstrijden! (2006-2010)
Schieten in den vreemde

 Back to Zwartkruit Index    2006-2010    2010-2011    2011    2012    2013

Dat Hildo af en toe een westerndag, of zelfs een western weekeind, niet schuwt is duidelijk. Hoe zoiets verloopt? U ziet het hier!

 

Vrijdag 18-20 augustus 2006 - Westernweekend Davy Crockett (Horst)

Westernweekend Davy Crockett te Horst

Dit zwartkruit weekend wordt ieder jaar georganiseerd door schietvereniging SV Davy Crockett en het schijnt een heel bijzonder weekend te zijn. Hildo is uitgenodigd en welkom dus dat is al geregeld, een paar leden van Hildo's schietvereniging, SV Cassidy, komen ook. Hildo neemt zelfs een extra dag vrij zodat het een extra lang weekend wordt, want voor de eerste keer met een Westernweekend meedoen... dat gebeurt je maar eenmaal! Jerommeke de Dragoon, met goede percussiekapjes, en Betty de musket gaan mee. Voor Jerommeke heeft Hildo nog een holster nodig, want elke rechtgeaarde cowboy kan niet zonder. Die is daar vast op de kop te tikken. Betty's inzet is nog onzeker. Hildo hoopt ter plekke vuurstenen te kunnen aanschaffen bij een stand van een handelaar want de vuurstenen die voor hem in bestelling staan zijn nog steeds niet gearriveerd.

 

De toegangspoort van SV Davy Crockett. Indrukwekkend hoor, vindt Hildo.

 

Vanuit de saloon kijkt u uit op het terras en de daarachter gelegen schiettent waar door iedereen met luchtbuksen geschoten kan worden. Daar rechts naast, hier net buiten beeld, vindt u het loket waar u zich kunt laten inschrijven voor een schietbeurt. Op de open ruimte achter het gebouw vindt u de handelaren in van alles en nog wat, zolang het maar met de schietsport of cowboys te doen heeft.

 

Vrijdagochtend. Om 9 uur precies gaat het loket open waar de schietbeurten voor die dag besproken kunnen worden, en Hildo is er als de kippen bij. Elke inschrijving voor een schietbeurt kost 7,50 euro. Tijdens de 30 minuten durende schietbeurt moet u 12 kogels, waarvan de 10 beste meetellen voor de wedstrijd, richting het midden van de kaart sturen. U heeft daarvoor 20 minuten de tijd, want de 10 minuten die overblijven zijn voor de organisatie die snel de oude kaarten weghaalt en nieuwe ophangt voor de volgende lichting schutters. Die tijd wordt ook gebruikt om uw wapen en andere benodigdheden neer te leggen of weg te halen aan het eind van uw beurt. Laden mag pas in de twintig minuten wanneer de baan vrijgegeven wordt. Veiligheid gaat, ook hier, voor alles. En zo hoort dat ook.

 

Het terrein met tenten van handelaren. Soms echt leuke dingetjes bij, maar ook Hildo's budget is beperkt. Van de 250 euro die hij meegenomen had naar het westernweekend was aan het eind niets meer over. Schietbeurten, eten, wat zwartkruit spulletjes en het is op voor u het weet.

 

Hier Hildo in gesprek met Leo Hemelrijk, de zwartkruit specialist van Nederland. Leo heeft Hildo's musket Betty in handen en doet alles uit de doeken over vuurstenen, het harden van het aambeeld met hardingspoeder en het opkalefateren van de loop aan de binnenzijde. Hildo houdt zijn oren wagenwijd open want deze rasechte Amsterdammer heeft niet alleen een antwoord op Hildo's vragen, maar blijft ook ongevraagd andere ter zaken doende informatie spuien. Een bijzonder aardige man die volgens Hildo in hart en nieren zwartkruit liefhebber is. Voor de musket 10 nieuwe vuurstenen, een geweldig mooie poetsstok en een speciaal lampje om in de loop te kunnen kijken voor wanneer Hildo probeert om de binnenzijde van de hobbelige loop in betere staat te krijgen. Voor de Dragoon wat percussiekapjes en een halve kilo Pow-Ex FFFG kruit... misschien schiet het wel beter. Ook nog een koperen kruitflesje om zonder kruitmolen de kruitbuisjes te kunnen vullen, zoals bijvoorbeeld op een westernweekend. Ditmaal had Hildo zijn reguliere kruitmolen bij zich maar die is daar minder geschikt voor, het is toch wat delicater en gesneuveld voor je het weet. Een speciaal (kruit) flesje voor het toedienen van pankruit voor de musket had Leo niet bij zich maar die kan per post.

 

Voorzien van een goede vuursteen schiet Hildo's musket als nieuw. Schot na schot, het blijft het een genot!

 

Ook kanonniers zijn van de partij. Van 9 uur 's ochtends tot 5 uur 's middags zijn de schietbeurten van de gewone wapens, daarna wordt er met de kanonnen geknald. Gladloops en het moet gezegd, er kan behoorlijk zuiver mee geschoten worden.

 

Goed richten is, net zoals bij handvuurwapens, van groot belang voor het resultaat. Het kanon is daarvoor voorzien van een korrel en keep, ziet u wel?

 

De echte cowboys kunnen dit met hun ogen dicht. Dit is een echte!

 

Duel schieten! De mannen staan naast elkaar en wachten tot een lampje van rood op groen springt. Dan is het zaak zo snel mogelijk de revolver te trekken en een ballonnetje stuk te schieten met een vilten propje. De tijd wordt elektronisch geregistreerd. Het lijkt leuk, maar dit is helemaal niets voor Hildo. Een man van Hildo's leeftijd stond er bij te trillen als een alcoholist die een week geen drank gehad heeft. De adrenaline giert je natuurlijk door het lijf. De trillende man bleek overigens na afloop wel de snelste schutter van het evenement. Hildo doet het liever wat rustiger aan en spaart zijn zenuwen.

 

Hildo met Meneer T's Enfield musket. Het kaliber is .58 dacht Hildo en er wordt geschoten met een Minie kogel. Een Minie heeft een holle bodem, is gedoopt in vet en past makkelijk in de loop. De pompstuk hoeft nauwelijks gebruikt te worden om de kogel door de loop naar beneden te krijgen want die zakt al automatisch, door het eigen gewicht van de pompstok, langzaam naar beneden. Nog ietsje aanstampen, klaar. Tijdens het schot wordt de kogel aan de onderzijde uit elkaar gedrukt en zodoende volgt het de, extra ondiepe, trekken en velden in de loop uitstekend. Bovendien ontstaat door de uitzetting een gasdichte afsluiting met de loop voor maximale efficiëntie. Met dit soort zware kogels kan ver geschoten worden en er zijn verhalen bekend van de Amerikaanse burgeroorlog waarbij een scherpschutter een indiaan van z'n paard knalden op ruim anderhalve kilometer afstand. En ja, we hebben het hier nog steeds over zwartkruit hoor!

 

De met 70 grain kruit geladen Enfield geeft een forse knal met dito terugslag en schiet uitstekend. Niets mis met deze mooie voorlader! Hildo wist zelfs nog een paar keer in het zwart te komen van de speciale geweerkaarten met de kleine zwarte rondjes van naar schatting 10cm doorsnede. Prima! Uiteindelijk bleek meneer T. beter te hebben geschoten dan Hildo. Hmmm, dat is Hildo al vaker overkomen. Iets mis met Hildo's aanleg misschien?

 

Zaterdagavond en in de feesttent is het tijd voor een biertje. Een prima bandje, The Cowpokes voor de geïnteresseerden, hield de stemming erin. Een trio met gitaar, mandoline en zelfs een man die uitstekend met een banjo overweg kon. Een foto van de band is tot Hildo's grote spijt mislukt. Waar overdag tot de tanden gewapende cowboys rondwandelen mag er na 8 uur 's avonds niets meer gedragen worden. Geen schiet-, steek- of slagwapens en iedereen houdt zich er als vanzelfsprekend aan.

 

De stemming stijgt, net zoals sommige van de aanwezige gasten.

 

Het is niet alleen maar knallen en wat rondhangen. Hildo moet natuurlijk, net als iedereen, elke dag na het schieten de wapens schoonmaken. Roest treedt snel op door het gebruik van zwartkruit.

 

Deze mestin is een overblijfsel van Hildo's Persoonlijke Standaard Uitrusting van het Nederlandse leger waarin Hildo, overigens weinig succesvol, heeft moeten dienen in de jaren 1979-1980. De mestin met bijbehorende veldfles neemt Hildo altijd mee als hij onderweg is met de tent. Nu komt de mok goed van pas tijdens het 'in the field' schoonmaken van de wapens. U heeft geen keus, zwartkruit wapens roesten onder uw handen weg als u ze na gebruik niet schoonmaakt. Mestin gevuld met water op het vuur tot het bijna kookt, wat shampoo erbij en poetsen maar. Daarna met het water naspoelen, zo goed mogelijk droogwrijven en met wapenolie behandelen. Ballistol is wat vetter dan de Remington spuitbus die Hildo eerder gebruikte. Hildo gaat in het vervolg voor Ballistol... alleen het spul stinkt verschrikkelijk!

 

Einde van een geslaagd weekend bij SV Davy Crockett en tijd om terug te rijden van het Limburgse Horst naar het Groningse landschap.

Volgend jaar weer? Als het aan Hildo ligt: Zeker weten!

 

 

 

Vrijdag 18-20 augustus 2006. Westernweekend Davy Crockett

Het is vroeg in de ochtend van vrijdag 18 augustus. Gisteren, donderdagavond laat, zijn Hildo en Aaltje aangekomen. Hildo snel in het donker het tentje opgezet en Aaltje de luchtbedden opgepompt. 'Een beetje comfort is toch wel lekker als je wat ouder wordt' grapt Hildo. Het was zelfs op donderdagavond al erg vol op het grasveldje maar gelukkig had Hildo's instructeur van Hildo's eigen club SV Cassidy nog een plekje vrijgehouden. Da's aardig natuurlijk. Hildo is erg benieuwd hoe het toegaat op een westernweekend dus snel slapen, dan is het eerder ochtend.

 

Direct na de toegangspoort komt u op het terrein van de schietvereniging uit. Aan de rechterkant vindt u de saloon. Een mooie hè? Achter de saloon ziet u de feesttent.

 

Ingang van de feesttent. Hierachter ziet u al de schietbaan van 25 meter met maar liefst 16 schietplekken naast elkaar!

 

Op de schietbaan en Hildo is er klaar voor. Een passend holster kreeg hij trouwens zomaar voor niks van zijn instructeur. 'Heb hem ook gekregen dus ik hoef er niets voor te hebben'. Nou, dat is helemaal super natuurlijk! Bovendien: de hele dag met de Colt Dragoon in je broeksband, de loop richting edele delen, te moeten lopen is ook niet alles. De revolver weegt er wel in en Hildo heeft het hele weekend het gevoel gehad of een onzichtbaar persoon zijn toch al niet zo goed zittende pantalon naar beneden probeerde te trekken. Hildo heeft een paar broekophouders nodig!

U vraagt zich af waarom Hildo op een paar ouderwetse krukken rond strompelt? Sommige mensen dachten dat het bij zijn 'act' hoorde, maar zo was het niet. Het komt omdat Hildo een week of drie terug, tijdens zijn vakantie, ergens in Litouwen met de Harley van de trap van een hotel gevallen is toen hij naar binnen probeerde te rijden. De krukken zijn originele Litouwse exemplaren, maar dat is een ander verhaal.

 

Het eerste schot met de Dragoon, uiteraard stampvol kruit want dan knalt ie lekker hard. Da's belangrijk vindt Hildo.

 

Van de 24 voorlaad revolver schutters haalde Hildo met 70 punten toch maar even de 10e plaats. Dat is zelfs beter dan gemiddeld! De hoogste score die u schiet blijft staan, schiet u een latere serie slechter dan telt die niet. Later in het weekend zakte Hildo naar de 22e plaats van 46 schutters, wat toch nog altijd iets boven gemiddeld is. Aan het eind van het weekend was Hildo met een 46ste plaats van de in totaal 71 voorlaad revolvers schutters uiteindelijk nog beneden het gemiddelde gezakt. Evengoed waren er dus toch nog 24 schutters die nog beroerder schoten dan Hildo.

 

Zelfs op vrijdag is het al druk. Leukste uitspraak die Hildo op de schietbaan gehoord heeft: 'Wilt u niet zo roken meneer?'

 

Dit geeft een dreun en mondingsvlam waarop Betty jaloers is. Erg leuk spul hoor, die kanonnetjes. Jammer dat ze zo groot zijn, bovendien moet u lid worden van de kanonniersclub volgens Hildo. Ach, Hildo's huisje is al zo klein en een kanonnetje past er niet meer bij.

 

Hoewel Aaltje nog geen zwartkruit aspiraties bezit, vindt ze het hele gebeuren wel erg gezellig en leuk. Vanwege een tijdelijk gehandicapte Hildo's is zij tevens bereid om zonder mokken de musket en het nodige schietgerei rond te slepen. En, jazeker, zelfs naar de tent te rennen om de vergeten musketkogels op te halen! Een cowboyhoed heeft Aaltje al dus... misschien toch ooit nog een keer lid worden van S.V. Cassidy?

 

Meneer T. poserend in vol ornaat met Hildo's musket. Meneer T. wilde liever niet herkenbaar op Hildo's website, vandaar het balkje. Hij vond Hildo's musket geweldig en Hildo vond zijn outfit, en met name uitstraling, niets minder. Deze foto was snel geregeld, en is ie niet fantastisch? De man is al 15 jaar een vaste bezoeker van dit westernweekend en zelfs 25 jaar een fervent zwartkruit schutter, maar had nog nooit van zijn leven met een vuursteen musket geschoten. Zijn enthousiasme werkte aanstekelijk en Hildo bood hem aan een serie te schieten met zijn musket. Helemaal geweldig! Hildo mocht met het eigendom van meneer T., een replica 3 bander Enfield percussie musket met trekken en velden in de loop, proberen de kaart te raken. Zo'n aanbod slaat Hildo ook niet af natuurlijk!

 

De innerlijke mens dient verzorgt te worden en dat lukt uitstekend met een uitsmijter. De volgende keer neemt Hildo zelf een pannetje mee want dat scheelt weer wat. De innerlijke verzorging heeft aan het eind van het weekend toch aardig wat gekost en Hildo zegt dat hij er in het vervolg liever een kogelgiettang of zo voor koopt. Smak, smak.

 

Meneer T. met Hildo's musket en hoed tegen de vonken uit de pan. Kruit erin, bal er achteraan en papierprop er bovenop. Gaat dat goed zo? Ja hoor, prima.

 

Bij Meneer T's Enfield is richtpunt, raakpunt. In ieder geval op 25 meter. Dat is bij Hildo's musket wel even anders. De bovenzijde van de kaart is onderin de kaart, want volgens Hildo vliegt de kogel in een boogje ondanks de 100 grain kruit lading. Consequent de loop uit gaan doet de bal ook niet, soms gaat ie de ene, soms de andere kant op. U moet dus een dosis mazzel hebben. Meneer T. wist van de zeven schoten slechts eenmaal de kaart te raken. Hildo raakte de kaart, toen hij zelf schoot, bijna de helft van de tijd! Ha ha, zo slecht schiet Hildo helemaal nog niet! Of was het die dosis mazzel?

 

Hildo's instructeur en Aaltje kijkend naar Hildo's eerste verrichtingen als instructeur van Meneer T. terwijl die met Hildo's musket schiet. Niemand mag zo maar zijn wapen afgeven aan een ander om er mee te gaan schieten. De eigenaar van het wapen dient er ten alle tijde bij aanwezig te zijn. Zo staat het in de wet en ook Hildo houdt zich er stipt aan. Ook al loopt iedereen er een beetje onnozel bij... een westernweekend is zeker geen wild west en wat veiligheid betreft wordt er niets aan het toeval overgelaten.

 

Hier de uitslag van het geweer schieten. Hildo was de enige met een vuursteen musket en dat is niet helemaal te vergelijken met de wapens waarmee anderen op de baan stonden. Hij stond dan ook prompt helemaal onderaan met 5 punten. Dat geeft niets want alleen het schieten met zo'n wapen is al feest, dus de uitslag doet er weinig meer toe.

 

Op de laatste dag, zondag, van het schietfestijn had Hildo nog een schietbeurt voor de musket en revolver weten te bemachtigen. Erg druk en iedereen wil nog wel even knallen natuurlijk. Hildo's schietbeurt, met een afbrokkelende vuursteen, viel in het water. Het schot wilde niet afgaan en de nieuwe vuurstenen lagen nog in de tent. Gelukkig kreeg Hildo hulp van een collega schutter die het kruit in de pan handmatig aanstak. Handig hoor zo'n vuursteen slot, dit lukt u vast niet met een percussie geweer. De kogel zat zowaar zelfs nog midden in de kaart!

 

Direct na de musket de laatste keer de schietbaan op met de revolver. Het zat Hildo niet mee want het ding wilde dit maal slecht schieten. Hildo kreeg met vette vingers het doosje van de percussiekapjes niet open en een teveel aan olie deed het wapen weigeren. Percussiekapjes die tussen trommel en frame vastliepen en zelfs afgeschoten percussiekapjes die vast bleven zitten waar Hildo ze niet eens zag. Eenmaal moest Hildo de haan laten flippen met zijn duim omdat de revolver eventjes niet meer full cock te spannen was. Daarna deed de revolver het wel weer. Vreemd. Hildo's serie was direct na de schietserie met de musket en het is toch prettiger als er wat tijd tussen zit. Van goed schieten kwam verder weinig meer terecht en Hildo was al lang blij dat alle kogels de revolver uit te krijgen waren. In het vervolg met een minder vette revolver de baan op, dat heeft Hildo hier van geleerd.

 

De loop van de musket is eenvoudig te reinigen. Men neme een mestin stampvol heet water, gooit anti-roos shampoo (Hildo had geen afwasmiddel) in de loop en zet de gedemonteerde loop met de achterzijde in de mestin. Wel ervoor zorgen dat het zundgat onder water zit. Dan de loop doorhalen, en wat gaat dit mooi met de nieuwe pompstok! Heet water wordt het zundgat ingezogen en er vervolgens weer uitgepompt. Lekker door blijven soppen. Daarna nieuwe mestin op het vuur en alles nogmaals. Daarna zundgat dichthouden en de loop vervolgens een paar keer volgieten met heet water om hem dan weer leeg te gieten. Daarna de brandschone maar ietwat vochtige loop snel behandelen met wapen olie. Dan het vuursteenslot nog eenzelfde soort behandeling. De revolver en de musket goed schoonmaken? U bent twee uur kwijt. Echt waar! Van een passerende zwartkruit schutter kreeg Hildo het advies koelvloeistof te gebruiken in plaats van water. Koelvloeistof beschermt ook metaal aan de binnenzijde van een automotor d.m.v. een antiroest middel wat er standaard in zit. Hmmm, denkt Hildo, daar zit wat in. Volgende keer soppen in de radiateur van de auto?

 

16 november 2008 - Zwartkruit dag - SV de Vrijheid Hoogeveen

1) 16 november 2008. Zwartkruit wedstrijd in Hoogeveen

SV de Vrijheid in Hoogeveen heeft een zwartkruitwedstrijd georganiseerd, en Hildo krijgt een mailtje van iemand of hij geen zin heeft om ook heen te gaan. Okay dan! Wat een mooie baan hebben die mensen in Hoogeveen zeg, poeh! Nu heeft Hildo nog niet zoveel schietbanen gezien maar deze is echt sjiek, en de afzuiging werkt perfect. Hier kunnen 5 zwartkruitschutters er tegelijk op los knallen zonder dat de kaarten onzichtbaar worden. Dit is de 50 meter baan, de tafeltjes zijn even halverwege op 25 meter gezet voor de revolverschutters, maar er is ook nog een 25 meter baan, en afstanden van 10 en 12 meter (voor lucht schieten waarschijnlijk) behoren ook nog tot de mogelijkheid volgens Hildo. Erg mooi allemaal.

 

3) De 2e serie

Hier schiet Hildo zijn tweede serie. Ditmaal ruim op tijd dus haast is er niet. Het gebrek aan tijd tijdens de eerste serie lijkt hem nog steeds parten te spelen want ook hier schiet hij tamelijk vlot, en dat kan de resultaten nooit ten goede komen. Tijdens de tweede sessie komt hij zelfs maar tot 62 punten en dat is nog slechter dan de eerste. Hildo heeft zijn dag niet wat topscores betreft.

De sfeer

Hildo is niet het tiepje dat op de tafels staat te dansen, maar met de gezelligheid bij SV de Vrijheid in Hoogeveen is niets mis. Stampvol gewapende, maar wel erg aardige cowboys. Zwartkruit specialist Pieter Kuiper van Wapenhandel Kuiper staat er met een kraampje, aan de bar is het prima zitten en op de bediening is niets aan te merken. Buiten de deur nog een verwarmde tent met bruine bonen en broodjes hamburger dan wel worstjes. Dit moet Hildo vaker doen, en dan met twee revolvers want u weet: hoe zwaarder u bewapend bent hoe leuker het is, mits uw broek niet afzakt van al dat extra gewicht natuurlijk.

 

 

2) Speedloading & shooting. De 1e serie

Een schietserie bestaat uit het afvuren van 12 kogels op de kaart, de 10 hoogste treffers gelden. Hiervoor heeft u een bepaalde tijd, afhankelijk van het soort wapen dat u schiet. Voor de voorlaadrevolver, zoals Hildo's Walker, zijn 25 minuten gereserveerd. In principe is dat ruim voldoende... tenzij u rustig staat te kijken hoe anderen schieten... en u dan pas begint af te vragen of dit misschien wel úw schietsessie is die daar bezig is. En jawel hoor, wat een sukkel die Hildo. Van de baancommandant mag hij zes kogels afvuren want de tijd is al bijna om. Hildo wil niemand ophouden dus laadt hij supersnel zijn revolver en schiet, relatief, supersnel de kogels er weer uit. Dat ging zo rap dat de baancommandant Hildo toestemming geeft nogmaals een trommel te laden en leeg te schieten, zodat hij toch nog een volledige sessie schiet. Da's toch aardig. Inmiddels met trillende vingers, de spanning slaat toe hoor, nogmaals laden en schieten. De score? 65 punten.

 

Bewegende beeldjes!

Het duurt soms even voor Hildo in de gaten heeft hoe iets werkt, maar hier is ie dan. Hildo's Walker live! U-tube rulezz, zegt Hildo.

De uitslag

De dames van de inschrijving hebben ergens een foutje gemaakt want op de uitslag bleek Hildo zowel op de achterlaad- als de voorlaadrevolver ranglijst voor te komen. De Walker is toch echt alleen een voorlader, maar voor de uitslag maakt het weinig uit. Met 65 punten zou Hildo eigenlijk bij de voorladers op de zevende plaats uitgekomen moeten zijn (nu staat hij op de achtste) van de in totaal elf schutters, wat betekent dat hij iets slechter schiet dan gemiddeld. Maar dat wist u al lang. De topschutter van deze dag bij de voorlaadrevolvers? 85 punten.

Andre André, een kennis van Hildo, komt met zijn Remington 1858 zomaar dik boven de 90, onlangs zelfs 97. Vandaag bleef zijn hoogste score al steken op 73 punten, maar dat is toch nog goed voor een derde plaats.

 

6 juni 2009 - Westernweekend - SV de Vrijheid Hoogeveen

6 juni 2009. Westernweekend SV de Vrijheid

Voor de eerste keer heeft SV de Vrijheid te Hoogeveen geen westerndag maar een westernweekend georganiseerd, van donderdag tot en met zondag. Hildo besluit om alleen zaterdag heen te gaan want hij heeft nog wat andere dingetjes te doen. Binnen werd er 25 meter revolver en 50 meter geweer geschoten en buiten, u ziet de foto hierboven, was de plaats voor de razendsnelle duel wedstrijden.

 

De duelwedstrijden op de achtergrond, met rechts op de voorgrond een frietkraam. Goede patat, weet Hildo uit ervaring.

 

De Weledelgestrenge heren van de puntentelling. Alles word dubbel geteld om eventuele rekenfouten uit te sluiten. Steekpenningen? Echt niet. Hier klopt alles als de spreekwoordelijke zwerende vinger!

 

1e schietkaart Walker. 82 punten

Er zijn schutters die voor een dergelijke resultaat hun bed niet eens uitkomen, maar daar hoort Hildo niet bij. Een superscore voor zijn doen, en hij is er superblij mee! Met dit puntentotaal stoomt Hildo zo maar op naar een tweede plaats bij de voorlaadrevolvers op zaterdag! Hoe kan het hè?

 

2e schietkaart Walker. 80 punten

De tweede kaart ging ook goed, maar de eerste kaart was en bleef de beste.

 

De Prijs!

Deze verschrikkelijk mooie medaille voor de tweede plaats bij de voorlaad revolvers kreeg Hildo van het bestuur van SV de Vrijheid. Erg bijzonder, want hij is het niet gewend om prijzen in ontvangst te mogen nemen. Dat lukt hem volgend jaar vast niet nogmaals bij het tweede westernweekend, want dan komen er gegarandeerd meer deelnemers. Evengoed, déze heeft Hildo binnen.

Gefeliciteerd Hildo! Dank u, dank u.

 

 

Leuk?

Jazeker, hartstikke leuk zelfs, aldus Hildo. Aardige mensen, gezellig, een gemoedelijke sfeer en veel mooie verhalen. Ook werkte het weer mee en dat is helemaal niet verkeerd hoor, als u niet de hele tijd binnen wilt zitten. Ditmaal was Hildo wel mooi op tijd en kon hij net zoveel schietbeurten krijgen als hij maar wilde. Eéntje voor de Brown Bess en twee voor de Colt Walker. Elke schietbeurt is 12 schoten dus 36 schoten in totaal, en dat is precies goed.

 

Op het er tegenoverliggende terrein bestaat de mogelijk tot kamperen én er waren verschillende western kraampjes te vinden. Zelfs Pieter met echtgenote Ria van Wapenhandel Kuiper was aanwezig.

 

Schietkaart Brown Bess... op 50 meter!

Voor de eerste keer in zijn leven schiet Hildo op een afstand van meer dan 25 meter. Ondanks het feit dat de gaten best groot zijn ziet Hildo helemaal niets van de gaten op die afstand, ook niet meer op de 25 meter overigens want Hildo's ogen zijn niet meer wat ze geweest zijn. Het zwarte gedeelte op de kaart ziet hij als een wazige vlek... maar dat is goed genoeg. Een staaroperatie in augustus brengt wat zicht terug, hoopt hij. Gelukkig brengt de baankijker uitkomst want waar de kogels van de Brown Bess op 50 meter afstand terecht komen, tja. Iets meer kruit dan gewoonlijk, 120 grain in plaats van 110, kan vast geen kwaad om de afstand te overbruggen. Van de 12 kogels treffen uiteindelijk 6 de kaart. Niet goed? Voor een musket met een gladde loop vindt Hildo het niet slecht.

De uitslag... Numero Uno!!

Hildo heeft de eerste plek bemachtigd op het onderdeel Miquelet (vuursteen) op de zaterdag met Bessie. De eerste keer dat Hildo iets wint! Maar inclusief Hildo zelf waren er maar twee deelnemers! 'Je moet niet zeuren, ik ben super'!, aldus Hildo.

De andere deelnemer kwam eveneens tot hetzelfde puntentotaal maar Hildo's hoogste score was een 9, de andere schutter had als hoogste een 8. Waarschijnlijk vandaar. Joepie? Jazeker, heel erg Joepie!

 

De uitslag van Zaterdag

Dat Hildo dik tevreden is, dat snapt u. Hldo = Hildo en de andere namen zijn om privacy redenen onleesbaar gemaakt. Vindt Hildo wel zo netjes.

 

 

 

19-21 juni 2009 - Westernweekend SV Düring (Duitsland)

20 juni 2009. Weer een westernweekend!

Hildo krijgt de smaak langzamerhand te pakken, dus een paar revolvers uit het vet en musket Bessie gaat ook mee. Westernweekends zijn leuk, en zeker als het weer meewerkt, en dát deed het! Geen drup regen en een perfecte temperatuur. Er wordt natuurlijk niet alleen in Nederland met zwartkruit geschoten en dit weekend is gehouden in Duitsland in het gehucht Düring (bij Loxstedt) iets ten zuiden van Bremerhaven. De club heet SV Düring en het is een echte zwartkruitclub met rond de 60 leden die een paar keer per jaar een weekend organiseren. Voor Hildo iets van een 200 kilometer rijden maar het leek de moeite waard, en dat bleek bij nader inzien een understatement. Dat de Schwarzpulverschiessanlage een gestaag groeiend aantal participerende Nederlanders ziet, is niet voor niets.

De Omgeving

Düring zelf is een klein gehucht. De schietbaan, het clubhuis en de bijbehorende camping voor de schutters is in de bossen gelegen. Een regelrechte droomlocatie.

 

Authentieke tenten

Het behoorlijk grote kampeerterrein, op de overzichtsfoto bovenaan ziet u nog niet de helft, is aan de ene kant gereserveerd voor authentieke tenten. Een behoorlijk aantal van de deelnemers komt, behalve in passende kledij, met periode correct kampeermateriaal. En niet alleen de tenten, maar ook andere kampeer accessoires zijn periode correct. Erg leuk om te zien dat lang niet alle deelnemers er alleen maar zijn om te schieten

 

Indianen!

Sommige deelnemers gaan niet voor de cowboy maar voor de Indiaan. Dit was een behoorlijk grote groep en ze wisten een mooie show op te voeren, compleet met zang en dans. Dat sommige Indianen duidelijk geen Indiaanse nationaliteit bezitten, maakt niets uit. Deze mensen lijken er alles aan te doen om zo periode correct mogelijk het westernweekend door te komen en soms lijkt tijd nog moeite gespaard om de meest mooie outfits te creëren. Hildo, kijkend naar zijn eigen kloffie, denkt dat er bij hem nog wel iets te verbeteren valt. Hij heeft de Indianen overigens niet zien schieten. Dat niet iedereen gaat voor de doffe zwartkruit dreunen is iets wat hij niet helemaal begrijpt. Verschillende mensen, verschillende inzichten. Gelukkig kan het allemaal.

 

Line dancing

Et voila, een linedance groep geeft acte de présence. Zelf ziet Hildo zich er niet snel tussen staan, waarschijnlijk omdat zijn motoriek hier niet geschikt voor is. U moet uzelf geen geweld aan doen natuurlijk.

 

Sniper rifle

Er waren verschillende kraampjes en ook dit was te koop op het westernweekend. Nu heeft Hildo weinig met zogenaamde 'sniperrifles', ofwel scherpschutters geweren... tenzij het een voorlader betreft, want dan wordt het plotsklaps hartstikke leuk. Dit is een heel mooie, compleet met een telescoop in oude stijl. Veel verstand heeft Hildo er niet van, maar het gevoel erbij is goed. Met name de telescoop is iets waar hij voor valt. Het is een replica, evengoed wat een geweldig mooie kijker zeg, aldus Hildo. Een trekkerversneller en een joekel van een octoganale wedstrijdloop maken het geweer af, en daardoor ook erg zwaar. Een trekkerversneller is een systeem waarmee u, door de achterste trekker aan te trekken, de voorste trekker op scherp stelt. De voorste trekker heeft dan nog slechts een heel lichte druk nodig voor dat het wapen afgaat. Perfect voor precisie schieten. Helaas is dit wapen gemaakt door de Italiaanse fabrikant Palmetto en die staat niet echt bekend om producten van hoge kwaliteit. Het kaliber is .50 en ook dat is niet naar Hildo's smaak. Het zou er eentje moeten zijn in het kleinere kaliber .45 want dat heeft ballistische voordelen. In combinatie met 500 grain of zelfs nog zwaardere kogels werd er met dit soort geweren vroeger wedstrijden geschoten op zeer lange afstand, tot iets van bijna een kilometer meent Hildo. Een dergelijk geweer staat in ieder geval nog op Hildo's verlanglijstje, ooit komt het er misschien nog wel van, als het niet te duur is. Hij moet er even tegenaan lopen. In ieder geval eentje waarop zo'n mooie lange messing telescoop past!

 

Plains rifle

Dit soort voorladers waren tamelijk veel in omloop in het Amerika van 150 jaar geleden. Lang, slank en met een wat afhangende kolf. Er waren verschillende uitvoeringen, maar Hildo weet er niet al te veel van. Deze mocht hij even vasthouden van de Duitse eigenaar. Dit is eentje in kaliber 45 met een vuursteen slot. 'Net zo snel als een percussie', wist de man te vermelden. Kaliber 45 en een vuursteenslot passen Hildo precies natuurlijk, het valt Hildo ook op hoe licht dit wapen is. Dit geweer is custom made in de US en de voormalige eerste eigenaar heeft het geïmporteerd naar Duitsland, en is er nog Duits kampioen mee geworden. Het schiet op 100 meter groepjes zo groot als een vuist. Goed wapen dus, maar kost natuurlijk wel wat. Als hij dit soort mooie dingen ziet voelt Hildo zich altijd erg hebberig worden, een wat nare eigenschap. Helaas wil Hildo's werkgever maar niet begrijpen dat hij hoognodig meer geld nodig heeft. Voorlopig dus nog maar even niet, maar het is wel héél erg mooi hoor. Zou hier dan ook nog een mooie messing telescoop op mogen? Of is dat niet periode correct? Er is nog zoveel wat Hildo niet weet, en mede daarom is zwartkruit misschien wel zo'n intrigerende bezigheid. U bent nooit uitgeleerd.

 

Klassieke kleding

Met name de dame rechts vindt Hildo zo weggelopen uit vroeger tijden. De mooiste outfit van het hele westernweekend. Compleet met strenge blik, en de bijbel heeft ze vast in haar handtasje zitten waar ze u mee om de oren slaat als u op straat spuwt. Heel erg mooi en een foto meer dan waard.

 

Oogjes dicht

Hildo wordt een beetje moe van alle indrukken en doet even z'n oogjes dicht, schoonheidslaapje, zegt hij. Ziet u de rode bretels? Hildo sleept de BFR en de Walker mee in de holsters op zijn heupen en die zijn goed voelbaar aanwezig. Met dit extra gewicht van dik 4 kilo zijn bretels (hupseeln in het Gronings) echt een uitkomst. Een klassiek setje is mooier, maar deze waren goedkoop. Dat is ook wat waard.

 

Schietkaart Colt Walker

Beter dan die van de BFR, maar Hildo zag ook een Duitser die zomaar allemaal negens en tienen schoot. Hij ging aan de haal met de eerste prijs. Soms heeft men zijn dag, soms niet. Hildo heeft hem niet vaak.

 

Podium

Aan de andere kant van de binnenplaats is zelfs een speciaal hokje gebouwd voor optredens. Dit was een one-man-band, de kosten moeten wel een beetje binnen de perken blijven. De man deed erg zijn best! Hulde.

 

Ontbijt

U strompelt uit uw tentje op zoek naar 'Het Ontbijt'. Dat wordt verstrekt in de smaakvolle kantine van het clubhuis. Koffie en Duitse broodjes met onder andere kaas, vlees en zelfs potten zelfgemaakte(!) jam in voormalige jampotjes van de Aldi, die herkent Hildo wel.

 

De volgende Westerntreffens van SV Düring

15 tot 17 januari 2010.Winterkamp

16 - 18 april 2010. Frülingscamp

18 tot 20 juni 2010. Sommercamp

Zoals altijd voor een westernweekend of -dag, kunt u contact opnemen met het bestuur van de betreffende club voor de noodzakelijke uitnodiging. Vergeet uw KNSA-pas, verlof en ook uw Europese vuurwapenpas niet!

 

Comfort

Behalve met het opzetten van de tent, begint elke kampeeractie van Hildo met het opblazen van het luchtbed. Rustig aan, anders begint hij sterretjes te zien. Maar Hildo heeft het er voor over: Een beetje comfortabel liggen, dat kunnen de botten wel waarderen.

 

De schietbanen

SV Düring is aardig voorzien, met zes 25 meter en zes 50 meter banen. De banen zelf liggen in de open lucht, met balken erboven voor de veiligheid. Omhoog schieten kan op deze manier niet, dus het is niet mogelijk dat een kogel onverhoopt het luchtruim kan kiezen om kilometers verder ergens terecht te komen. Het transport van de kaarten geschiedt elektronisch.

 

Oordoppen

Voor het schieten een aanvang kan nemen, drukt Hildo nog even snel een paar pluggen in zijn hoofd. Gewone oordoppen op een westernweekend is niets waard, want dan kunt u uw cowboyhoed niet dragen.Dat is bijzonder belangrijk, want zeg nu zelf... wat is een cowboy zonder hoed?

 

Het schietpunt

Het daadwerkelijk schieten gaat vanuit een soort van langgerekt smal huisje. U staat uit de wind, zon, regen of sneeuw. Aan de linkerkant dienen de wapens geladen te worden. Met uw geladen wapen draait u zich vervolgens om, met de loop omhoog uiteraard, en gaat aan de rechterkant staan, alwaar de schietbaan zich bevindt. Hildo is gewend om de wapens te laden op een manier waarbij de loop zoveel mogelijk richting het schietpunt gehouden wordt. Dat is hier dus niet het geval. Waarom? Waarschijnlijk voor een beter overzicht voor de baancommandant. Als er iemand de schietbaan op moet, bijvoorbeeld om een gevallen schietkaart op te pakken, dan wordt de rode zwaailamp, u ziet hem hangen aan het plafond, in werking gezet. Alle schutters dienen zich dan naar het laadgedeelte te verplaatsen zodat de wandelaar zich veilig op de schietbaan kan begeven. Een vriendelijke, maar oplettende baancommandant houdt alle schutters in de gaten en staat paraat om eventuele vragen te beantwoorden. Op momenten als dit is een baancommandant een welkome aanvulling op de schietsport.

 

Kaart bevestiging

Hier wordt de kaart bevestigd aan de elektrische kaart transporteur. De kaart wordt tussen twee metalen ringen geschoven en zit al behoorlijk goed vast. Nog een paar wasknijpers erop en er kan nets meer mis.

 

De BFR 45-70 op zwartkruit

Hildo had de BFR ook bij zich en die was ditmaal geladen met 65 grain FFFG zwartkruit, een kogelvetpil en een 200 grain conische kogel uit een Lee gietmal. De kogel is eigenlijk bedoeld voor zwartkruit voorlaad revolvers, maar ondanks de korte lengte kon de kogel toch nog goed vastgekrompen worden in de 45-70 huls. Van de zes kogels die op de kaart afgevuurd zijn, troffen er maar twee doel. Zuiver schieten lijkt de BFR hier niet mee te doen. Het zou beter moeten kunnen, dus in de nabije toekomst moet verder met lichte kogels worden geëxperimenteerd...

 

Schietkaart BFR

Er wordt op dierfiguren geschoten, gewoon van karton hoor, niets aan de hand dus. Het totaal aantal schoten voor een kaart bedraagt 6, en niet 12 zoals op een wedstrijdkaart in Nederland. Het beest kreeg er eentje in z'n poot en de andere ging naast. Dat helpt niet echt voor hoge scores, maar het plezier is er niet minder om. Toch moet de BFR een heel wat betere score kunnen neerzetten dan dit schamele resultaat. De munitie deugt niet, daar houdt Hildo het op.

 

BFR kogelgat, bizar

De kogelgaten die u hierboven afgebeeld ziet zitten in de schietkaart van de BFR, en Hildo vindt ze heel bijzonder. U ziet hier de de voorkant van de kaart, dus vanaf deze kant is de kogel door de kaart geschoten. Waarom het gerafelde papier dan naar buiten steekt is Hildo onbekend, en hij kan het verder ook niet verklaren. Er gebeurt iets vreemds met deze 200 grain conische voorlaadkogels in de BFR in combinatie met 65 grain zwartkruit.

 

Walker kogelgat, perfect

Dit gat lijkt er welhaast uitgestanst door de kogel uit de Colt Walker in combinatie met 50 grain zwartkruit. Zo hoort het te zijn, u kunt duidelijk zien dat het papier bij de randen iets naar achteren gebogen is door de kogel die er door heen gekomen is, en dat is logisch.

 

Duel schieten

Ook weer aanwezig de snelle mannen van het duel schieten. Ook ditmaal hadden de ballonnen geen schijn van kans. Wat gaat dat ongelofelijk rap zeg. Vast geen KNSA discipline, maar het zou er eentje moeten zijn. Misschien dat Hildo dit, ondanks zijn zwakke zenuwen, toch eens een keertje moet proberen.

 

Binnenplaats

Op de achtergrond ziet u het clubhuis staan, ervoor is een soort van binnenplaats waarbij een stukje vrijgehouden is om een kampvuur te bouwen. Het vuur brandt prima en de sfeer zit op hetzelfde niveau. Biertje erbij en het is zelfs beregezellig.

 

Drukte bij de eetgelegenheid

Aan de rechterkant van het clubhuis is de keuken te vinden. Het viel Hildo op dat op zaterdag, aan het eind van de middag, steeds meer mensen opdoken. Geen zwartkruitschutters, maar mogelijk gewone passanten en/of geïnteresseerden. Als die allemaal ook wat willen eten en drinken dan wordt het wel erg druk. Maar de prijzen van de maaltijden lagen dan ook bijzonder laag. Klein glas cola 50 cent, groot glas bier 2 euro, portie zelfgemaakte Kartoffelsalad of patat 1 euro, een groot stuk vlees 1.50 euro. Ook prijstechnisch lijkt het zwartkruit tijdperk welhaast weer terug te zijn. Uitstekend bikken dus, voor weinig.

 

En wat dacht u waar de gesprekken over gaan?

 

Schietkaart Brown Bess. Op 50 meter

Van de zes geschoten kogels treffen er drie de kaart, waarvan twee de bison.. Wederom is de lading 120 grain FG zwartkruit om de afstand van 50 meter goed te kunnen overbruggen. Op zich lijkt dit niet verkeerd voor een musket als de Brown Bess. Volgende keer ietsjes hoger mikken.

 

Prijsuitreiking

Hier de prijsuitreiking voordat iedereen zijn tentje afbreekt en weer huiswaarts keert. Er waren nogal wat prijzen in de verschillende klassen te vergeven, maar Hildo hoorde er ditmaal niet bij. Ook zonder trofee bleek dit westernweekend van SV Düring bijzonder geslaagd. Volgende keer weer? Wat Hildo betreft zeker.

Het volgende SV Düring westernweekend zal gehouden worden in januari, een wintertreffen dus en alleen geschikt voor de echte diehards.Of Hildo een diehard is of jammerend halverwege het weekend met koude voeten huiswaarts keert, is afwachten.

 

39e Westernweekend SV Davy Crockett - Horst - 13-16 augustus 2009

De nieuwe baan van SV Davy Crockett

Tot vorig jaar werd er in Horst in de buitenlucht geschoten op 25 meter. De kogelvanger bestond uit een hoge berg zand. Naar wat Hildo er van begrepen heeft, is er vanwege het risico van rondvliegende kogels, die over de kogelvanger geschoten zouden kunnen worden, een einde gekomen aan het buiten schieten. Een kogel kan knap ver vliegen, tot wel drie kilometer en misschien nog wel iets verder. Daarom moest het bos, dat achter het schietterrein ligt, afgezet worden voor wandelaars. Dat zag de gemeente niet langer zitten, dus dit jaar is de vuurdoop geweest voor de nieuwe schietbaan. Het betekent het einde van buiten schieten, wat, ook voor toeschouwers, toch stukken leuker is dan binnen. Maar nood breekt wet en daarom moest er een gesloten schietbaan komen. De baan zelf is zeer netjes en verzorgd, de verlichting is uitstekend. Alleen jammer dat er (nog) geen elektrisch kaartransportsysteem aanwezig is. Dat betekent dat er veel tijd gemoeid is met het lopen van mensen die de schietkaarten moeten ophangen en weer weghalen.

Afzuiging

Er is goed over de afzuiging nagedacht want de ventilatoren doen hun werk uitstekend. Verstikkende kruitdampen krijgen hier geen schijn van kans. Prima en prettig knallen hier.

Schietpunten

Met 12 schietpunten tegenover 16 schietpunten op de oude open baan is de capaciteit gedaald. Voor de leden van SV Davy Crockett zelf maakt dat weinig uit, want de club bestaat uit slechts 20 leden. Het probleem speelt met name tijdens het jaarlijks georganiseerde westernweekend. Het is het grootste van Nederland en, gelooft u Hildo maar, het trekt een hoop bezoekers. Ook met 16 banen waren er al niet teveel.

50 meter

Er kon dit jaar, in plaats van alleen op 25 meter, ook op 50 meter geschoten worden. Dat maakt het stukken leuker voor de geweerschutters want op een kleinere kaart schieten is toch niet hetzelfde dan écht 50 meter. Op de foto hierboven ziet u drie kaarten hangen op 25 meter, de rest op 50 meter. Het verschil in afstand tussen 25 en 50 meter maakt in de praktijk best veel uit.

 

Schietbaan buiten

Hier ziet u de nieuwe baan aan de buitenzijde. De ingang is via de saloon, aan de rechterzijde. Maar ook via de dubbele groene zijdeuren kunt u naar binnen. Erg handig voor de kanonschutters.

 

Kantelengeweer op de baan

Hier ziet u het verschil in mondingsvlam tussen Hildo's Brown Bess, kaliber ongeveer 19 mm met ronde ballen van ongeveer 450 grain en het gigantische kantelengeweer in het kaliber 23 mm(!) met ronde ballen die, is Hildo verteld, rond de 1100 grain wegen. Als u denkt dat 4 mm niet zoveel uitmaakt, nou... dat doet het wel! De Brown Bess wordt in één klap gedegradeerd tot kleuterspeelgoed, en dat gebeurt niet vaak. Bessie stookt Hildo op een kleine 120 grain FG buskruit, overigens van matige kwaliteit en niet erg krachtig. Met 80 grain gaat het gewoon niet lekker. Het kantelengeweer daarentegen werd geschoten met een gereduceerde lading van, Hildo weet het niet meer precies, 160 grain of zo. Ruim meer dan de Brown Bess in ieder geval. Maar waarom er dan niet meer vuur en ook terugslag is, ondanks de zware kogel? Bij de Brown Bess lijkt er veel meer te gebeuren, dat ziet u op de foto's hierboven. Misschien dempt het hoge 11 kg eigen gewicht van het kantelengeweer de terugslag en geeft de wel erg lange loop het kruit voldoende tijd voor een meer volledige verbranding?

 

Onderweg naar de baan - in vol ornaat

In verband met de verwachtte warmte leek het Hildo beter zijn leren broek maar thuis te laten. Het is een flinke tippel van de camping naar de schietbaan, vast wel 300/400 meter enkele reis. Vers voorzien van zijn nieuwe, door clublid Michael gemaakte, riem in authentieke cowboy stijl. De dubbele holsters had Michael eerder al eens gemaakt. De riem heeft aan de achterzijde ruimte voor vierentwintig 45-70 patronen, precies genoeg voor 2 schietbeurten. De holsters zijn extra lang om ruimte te bieden aan zowel de Colt Walker als de BFR van Magnum Research. Vooral de BFR is met de 10 inch loop flink op lengte en kijkt aan de onderkant zelfs iets naar buiten. De loop prikt bij iedere stap achter in Hildo's knie. Au, au, au, au, enzovoort. U weet: Hildo heeft een lage pijngrens.

Overkill rules!

Het lijkt natuurlijk grappig, lachwekkend, of minstens onnozel, en daar gaat Hildo voor. Erg handig zijn dit soort joekels van revolvers in de praktijk niet. Het is een behoorlijke sleeppartij, want de complete riem met alle toebehoren brengt iets van 6 kilo op de schaal. Hildo zelf weegt maar 79 kg, dus inclusief de Brown Bess weegt het hele arsenaal ijzer ruim meer dan 10% van zijn eigen lichaamsgewicht, maar het is goed voor de conditie.

 

Cowboy outfit - Hemd & sjaal van Funkis

Er zijn standjes genoeg op het westernweekend om uw uitrusting op peil te brengen of uit te breiden. Van wapens tot kleding en allerlei accessoires voor de echte cowboy, u grijpt niet snel mis. In de stand van deze dame zag Hildo een hemd oude stijl hangen. Omdat het snel beter kan dan een T-shirt, is hier een wit katoenen hemd, ouderwetse stijl met ruim vallende mouwen, aangeschaft voor 29 euro. Da's prima te doen, en het is 100% katoen. Als het hemd stuk gaat kan ie versteld worden, deed Hildo's moeder vroeger ook met zijn sokken. Bovendien hoeft niets u te beletten dergelijke kleding ook buiten de westernweekeinden in te zetten. Dan voor 5 pietermannen nog een rode sjaal erbij voor om de hals. Die hadden boeven in het Wilde Westen ook, die bonden ze voor het gezicht als een trein beroofd werd, en voor een toevallige zandstorm is een sjaal ook handig. Hildo is nu bijna helemaal relatief periodiek correct gekleed. Te zijner tijd wellicht nog een pantalon, want spijkerstof bestond in het Wilde Westen nog niet en ook zijn leren broek klopt niet helemaal. Later, later.

 

Depressie

Na de eerste voorlopige wedstrijd uitslagen gelezen te hebben sloeg de depressie toe, ondanks het mooie nieuwe hemd en de blitse sjaal. Toch goed gelet op ademtechniek, rust bij het schieten en met een concentratie van hier tot Tokio. Met de Colt Walker, het wapen waar Hildo het best mee schiet, komt hij niet verder dan 77 punten. Op zich natuurlijk heel acceptabel, maar hij weet dat hij het beter kan. Wat nou? Toch een competitieve geest bij Hildo? 'Welnee, echt niet!', verzekert hij u. 'Het gaat om de fun, maar als je dan tóch schiet dan is het wel zo leuk...' Afijn, u begrijpt het wel.

 

Trade field

Hier staan verscheidene handelaren. Hildo heeft meerdere malen een rondje gemaakt over het terrein, telkens weer wat anders te zien. Gezellig en interessant.

 

Eindstand voorlaad geweer op zondag

Met de Brown Bess dacht hij op zaterdag eerst 'Hee, ik sta op de eerste plaats!' Tot hij erachter kwam dat hij bovenaan het twééde A4'tje stond, helemaal onderaan. Op zondag is de lijst nog langer, maar Hildo is in ieder geval opgerukt naar de op één na laatste plaats met 9 punten. Ter verdediging zegt Hildo dat hij in plaats van 12, maar 10 schoten heeft gelost omdat hij niet genoeg kruit bij zich had. Duhhhh.....

Eindstand achterlaad revolvers op zondag

41 schutters en Hildo behaalde de 36e plaats. De schietsessie met de BFR bracht bij de ranglijst van achterlaadrevolvers weliswaar de dikste dreunen, vanwege de 65 grain kruit, maar niet meer dan 20 punten op de kaart. Met deze munitie schiet het wapen voor geen meter. De volgende keer komen er weer langere zwaardere kogels in, dan moet er zeker een hogere score in zitten dan die magere 20.

Geslaagd weekeind?

Wat Hildo betreft wel. De scores zaten niet altijd mee, maar daar gaat het uiteindelijk ook niet om. Zou dat het geval zijn, dan kan hij beter thuisblijven. Het gaat om het plezier in de schietsport, en dat is er zeker. Als het weer dan ook nog eens volledig meewerkt, wat zou er dan nog te klagen kunnen zijn?

 

Lange historie

Het Westernweekend van de Limburgse Schietvereniging SV Davy Crockett is ditmaal al voor de 39e keer gehouden. Voor Hildo was de eerste keer in 2006 en nu, in 2009, ging hij pas voor de tweede maal. Vakanties vallen soms samen met 'Horst', en dat is de laatste jaren ongelukkigerwijs het geval geweest. Dit maal lukte het wel om er bij te zijn, zoals u hier kunt zien.

 

Saloon

Vanuit de saloon kunt u nu de verrichtingen van de schutters gadeslaan.

 

Het kantelengeweer

Dit heeft Hildo's interesse. Wat een machtig ding zeg, tjonge. De belangstelling voor dit wapen was bijzonder groot. Volgens Hildo kan dit geweer misschien wel gezien worden als de voorloper van de hedendaagse Barrett M82 .50 sniper rifle. U denkt misschien dat de stijlvolle dame op de foto een dreumes is, maar schijn bedriegt want het geweer is met iets van 1.80 meter buitengewoon fors. Of een kantelen (spreek uit: kan-teelen, als de kantelen van een kasteel) geweer echt bijzonder is weet Hildo niet, maar hij heeft nog nooit iets vergelijkbaars gezien en kan het, ondanks dat de eigenaar vertelde dat er wel informatie over dit geweer op internet te vinden is, niets online over opduikelen. Dit geweer heeft een patentdatum van 1833 en is desondanks voorzien van een percussie-ontsteking. Tamelijk vroeg, want de meeste legerwapens werden pas een paar jaar later met percussieontsteking uitgevoerd. Het schijnt te zijn gebruikt in Afrika als sniper rifle op forten van het Franse vreemdelingenlegioen. Het geweer is gemaakt in de Franse wapenfabriek(en) in Charleville. De scharnierende pen aan de onderzijde van de loop werd in een daarvoor geconstrueerd gat van de muur van het fort geschoven. Het grote eigen gewicht en de grote terugslag werd daardoor opgevangen door de muur. Door het hoge gewicht is dit wapen, net als de Barrett, tamelijk ongeschikt om uit de vrije hand te schieten.

Specificaties

Het is een percussie achterlader met ronde kogels van 23 mm die ruim 1100 grain wegen. Dat maakt van dit geweer welhaast een draagbaar kanon. Het gewicht bedraagt 11 kilo en de lengte is iets van 1,80 meter. De wanddikte van de loop is buitengewoon fors, net als alles aan dit wapen. De maximale kruitlading bedraagt iets van 260 grain, maar er werd vandaag met een gereduceerde lading van 160 grain geschoten. Het wapen is voorzien van een getrokken loop, in het begin recht maar naar de monding toe steeds sterker draaiend, progressieve trekken en velden dus. Enne, pin Hildo niet op de exacte kruit- en kogelgewichtsgegevens vast, want hij is nogal vergeetachtig. En niet alleen waar het om cijfers gaat. Zal de leeftijd zijn.

Klassieke schoonmaakmethode

Om het geweer destijds schoon te maken na gebruik, zo vertelde de eigenaar, werd het achter een kameel gebonden en door het woestijnzand gesleept. Na afloop van de rit was het geweer weer schoon. Leuk verhaal, maar of het écht de standaard manier van schoonmaken was betwijfelt Hildo een beetje.

 

1) Kantelengeweer techniek

Dit is het geweer in gesloten toestand.

 

2) Kantelengeweer techniek

Om te laden wordt eerst deze arm losgehaald van van de kleine pin die u aan de linkerkant van de loop ziet zitten

 

3) Kantelengeweer techniek

Nu wordt de gehele arm achter de loop weggedraaid. Er ontstaat nu een lege ruimte achter de loop. Het achterste gedeelte van de loop (de kamer), die een stukje in de loop steekt, kan nu naar achteren geschoven worden.

 

4) Kantelengeweer techniek

Tot slot draait u de kamer (achterste gedeelte van de loop) omhoog en kunt u het geweer laden. Eerst het kruit erin en daarna de kogel. De kamer loopt taps toe naar onderen, dus de kogel bereikt het kruit niet. U dient daarom met volle ladingen of met een opvulmiddel te werken. Met gesloten kamer is de hele constructie volledig spelingsvrij. Het principe is simpel, zeer stevig en lijkt Hildo uitermate betrouwbaar, zelfs met de enorme kruitladingen en kogelgewichten die met dit wapen verschoten kunnen worden.

 

Zaterdag - De schietbeurt wachtrij

Een terugkerend fenomeen bij Horst. Met name op de zaterdag is er een zeer lange rij wachtende schutters die rondhangen tot de 'schietbeurt verkoop' de luiken opent, en ook dan gaat het niet razend snel. De wachttijden kunnen op zaterdag oplopen tot meer dan twee uur. Gelukkig had Hildo op de vrijdag al een beurtje gescoord voor de zaterdagochtend. Twee uur in de rij gaan staan voor twee schietbeurten ziet hij niet zitten. De schietbeurt uitgifte zou effectiever moeten kunnen verlopen denkt hij. Hoe? Tja, dat weet Hildo ook niet precies. Het viel hem wel op dat op de zondag de uitgifte vlotter scheen te verlopen, met niet twee maar drie mensen achter de balie. Een dame links die de kruisjes zet op de grote kaart, een heer in het midden die het schietbriefje invult, en aan de rechterzijde een dame die het geld in ontvangst neemt. Dat de schutters hun eigen unieke inschrijfnummer uit het hoofd kennen scheelt ook, hoeft het niet eerst in de computer te worden opgezocht.

 

BFR 45-70 op zwartkruit - 20 punten

Geladen met de speciale lichtgewicht 200 grain voorlaadkogels, om de terugslag te beperken, een kogelvetpil en 65 grain zwartkruit was de BFR weer een genot om mee te schieten. Enig probleem is dat er met het wapen niets meer te raken is, Hildo bleef al op 20 punten steken. Van de 12 afgevuurde kogels mistte Hildo in drie gevallen de kaart zelfs volledig. De voorlaadkogels voldoen absoluut niet in de 45-70 patroon in combinatie met de BFR, maar dat was bij het vorige westernweekend niet anders. De volgende keer zullen de patronen herladen worden met zwaardere 340 grain kogels uit de LEE gietmal, die gaan vast beter.

 

Kokkerellen bij het tentje. Jammie, bruine bonen!

Kamperen en kokkerellen bij het tentje horen bij elkaar als een baard bij een kin. Het wordt er niet eens duurder van, dus wat let Hildo? Nu het toch over kosten gaat.... wat kost zo'n westernweekend nou? In dit geval loopt het van donderdagavond tot zondag. 30 euro per campingplaats, consumpties 14 muntjes voor 20 euro. Voor 7 schietbeurten 52,50 euro (7.50 per stuk) en munitie telt Hildo even niet mee. Brandstof voor de Volvo 940 was in dit geval zo'n 70 euro. Mocht u vermoeden dat Hildo tot de top dollar high rollers behoort, dan zit u ernaast. Integendeel zelfs. Het is een kwestie van prioriteiten stellen. Op zich vallen de uiteindelijke kosten voor een westernweekend best mee als u het bijvoorbeeld vergelijkt met een pretpark, en het is véél leuker! Misschien dat uw kinderen daar anders over denken, hoewel die ook aan de hier georganiseerde Trapper Trail kunnen meedoen.

 

Fast draw

Sneller dan zijn schaduw, dat was Lucky Luke. Dat is een stripfiguur, maar deze heren zijn dat niet. Evengoed gaat het bij de duelschieten nog altijd in een razend tempo. Te zijner tijd gaat Hildo dit nog eens proberen.

 

Colt Walker - 83 punten!

Topconcentratie, langzaam schietend. Precies zoals het hoort, en daarmee komt Hildo tot 77 punten. Tegenvaller. Bij de allerlaatste schietbeurt, op zondag, moest het gebeuren. Geen geneuzel, geen concentratie, maar eenvoudig richten en knallen! Blam!, Blam!, Blam!, enz. Alle kogels er na elkaar uit. Laden, en weer Blam!, Blam!, enz. Eindresultaat? 83 punten, Hildo's beste score van het weekend! Dat hij hiermee de concentratie van sommige andere schutters een beetje verstoorde, lag niet in de bedoeling.

 

Eindstand voorlaad revolvers op zondag

Hildo bracht het uiteindelijk met zijn 'snelvuur salvo' tot de 15e plaats bij de voorlaad revolvers, van de in totaal 45 schutters, Dat is ruim boven het gemiddelde dus Hildo's dag kan niet meer stuk!

 

Wat knus

Hildo wilde hem u niet onthouden, een foto van de camping bij nacht. Overal branden fakkels, petroleumlampen en barbecues. Dat het er een beetje raar uitziet komt omdat de vaste hand ontbrak.

 

28-30 augustus 2009 - Westernweekend Felde (Duitsland)

Er worden nogal wat westernweekends georganiseerd door schietverenigingen tijdens de zomermaanden, zowel in binnen- als buitenland. Felde is een klein dorpje net onder het Noord-Duitse Aurich waar Schützenverein Felde gevestigd is. Ook hier verzamelden zich zwartkruitschutters met tenten en caravans. De opzet is stukken kleiner en eenvoudiger dan de voorgaande weekends, maar dat hoeft helemaal niet slecht te zijn. Persoonlijk heeft Hildo het zelfs liever iets minder massaal, en niet alleen bij westernweekeinden.

 

Innerlijke mens

Direct naast de schietbaan staat de barbecue/frituur die u voorziet van patat, bratwurst en dergelijke. De koffie is voor nop.

 

Grips

Heeft u al een beetje een idee wat dit moet voorstellen? Juist! De nieuwe greepjes voor de BFR. Gerd, de man van de supermooie messen, liet ze alvast even aan Hildo zien. Nog wel in ruwe 'ongeveer' staat, maar Hildo twijfelt er geen seconde aan dat dit hele mooie gaan worden en hij kan niet wachten tot het zover is. Als Gerd tijd heeft, gaat Hildo naar hem toe en hij zal dan gelijk wat foto's maken om u naderhand te kunnen laten zien hoe een èchte vakman zoiets doet.

 

De schietbaan aan de buitenzijde. Rechts staat nog een groot gebouw met daarin een café en een danszaal, die op de zaterdagavond getransformeerd werd tot feestzaal, compleet met band en veel bier. Hiervan heeft Hildo niet zoveel meegekregen omdat hij zich even niet zo lekker voelde en al snel z'n tentje opzocht.

 

Schietbaan

Ook Felde heeft een uitstekende schietbaan, 5 schietpunten op 25 meter, met een top afzuiging. Ook hier worden de grootste rookwolken probleemloos weggezogen voordat ze het zicht kunnen belemmeren of de schutters hinderen. Geen elektrisch transport, jammer, maar een probleem is het zeker niet. Als men naar de schietkaarten toeloopt, gaat er een oranje zwaailamp branden en is het voor alle schutters verplicht het wapen neer te leggen en ook van munitie en dergelijke af te blijven. Veiligheid staat ook hier hoog in het vaandel. Hildo heeft het ook nog nooit anders gezien.

 

Gewonnen!

Ziet u wat Hildo gewonnen heeft? Een oplaadbare LED-lamp voor in de tent! Waarin zou Hildo dan winnaar kunnen zijn, vraagt u zich misschien af? De organisatie meende dat Hildo deze prijs moest krijgen voor de dikste dreunen. De overige schutters stopten letterlijk met schieten zodra de BFR op de kaart gericht werd. Het schot is luid en ook de drukgolf is goed merkbaar. Als Hildo zelf schiet, merkt hij het niet, maar vooral voor de schutters die naast hem staan verstoort de klap en bijbehorende drukgolf de concentratie behoorlijk

Asociaal?

Hildo voelde zich plotsklaps nogal asociaal, anderen storen tijdens het schieten is natuurlijk nooit de bedoeling geweest. Maar hem werd verzekerd dat echt niemand het hem het kwalijk neemt. Als dat wel zo zou zijn, dan is het snel gebeurd met de zware zwartkruit ladingen in de BFR, want mensen dwars zitten wil hij niet.

 

Piet piraat!

Hildo heeft een staaroperatie gehad aan zijn rechteroog... Ja hij komt op leeftijd hoor. Omdat de oogoperatie op het moment van het westernweekend slechts een week geleden is, rijdt Hildo voorlopig motor met een ooglapje om verdere ellende met zijn oog, voor zover mogelijk, uit te sluiten. De lapjes zijn voor één Euro bij de apotheek te krijgen en bieden een prima bescherming als u niet achter de geraniums zit.

Camping

Een groot, naast de schietbaan gelegen, weiland doet dienst als camping. Het weer was over het algemeen uitstekend, met wat wind. Later kwamen de buien. De volgende keer zal Hildo zien dat hij iets, min of meer in stijl, tegen de regen aan kan trekken. Een Agu regenpak is niks.

 

Gezelligheid kent geen tijd. Met deze heren, van de schietvereniging Düring, had Hildo het, onder andere, nog even over de verschillen tussen de vuurwapenwetten van Nederland en Duitsland. Een paar opmerkelijke zaken? Enkelloops zwartkruit voorladers zijn in Duitsland vrij en mogen zo aan de muur gehangen worden... totdat u sportschutter bent want dan moeten ze in de kluis. Waarom? Omdat een sportschutter in het bezit is van kruit en dan wordt het link, meent de Duitse regelgeving. U dient te beschikken over een verlof voor alle andere vuurwapens. Daarnaast dient u apart een cursus te doen om uw 'Pulverschein' te halen, zodat u kruit in uw bezit mag hebben. Als u met patronen schiet, komt daar ook nog een herlaadcursus bij. Zakt u, dan mag u pas na een half jaar een herexamen doen. Deze papieren dienen af en toe verlengd te worden met, uiteraard, bijbehorende kosten. Meerschots wapens, ook antieke, zijn in Duitsland nooit vrij. In dat licht bezien valt het, wat dit betreft, in Nederland nogal mee. Met uw verlof op zak bent u er al. Alleen die vijf verlofplichtige vuurwapens die u als sportschutter in Nederland maximaal in uw bezit mag hebben, is erg krap.

 

BFR Proberen?

Natuurlijk wel. Ook al is het een revolver van niks, veel te groot, zwaar en te dikke klappen, de BFR funfactor is skyhigh.

KNSA zegt nee tegen Hildo en de funfactor

De KNSA (Koninklijke Nederlandse Schutters Associatie) is van mening dat alleen de wedstrijdresultaten tellen en dat alles wat een sportschutter doet dáárop gefocust moet zijn. Competitie, uzelf verbeteren en winnen. Heeft u alleen het plezier aan het schieten en lol in het wapen? Dan bent u fout bezig, aldus de KNSA in het KNSA-blaadje. Hildo vindt het een stelling die van elk realisme is gespeend. De KNSA laat hiermee zien dat ze de veruit grootste groep van haar leden niet echt serieus neemt, en dat zou niet zo moeten zijn. Het betekent dat Hildo, net als de meeste andere schutters, eigenlijk beter thuis kan blijven, want topschutter worden is uiteraard maar voor weinigen weggelegd, en bovendien is niet iedereen competitief ingesteld. Voor de overgrote meerderheid van de sportschutters in Nederland is de gezelligheid, er even uit zijn, de mooie lijnen en techniek van een wapen zien en appreciëren, de ontspanning van wedstrijdloos een kaartje schieten met het wapen naar keuze èn de funfactor wel degelijk belangrijk.

Waarom is Hildo dan eigenlijk nog lid van die KNSA?

Ach ja, het is wettelijk verplicht.

 

BFR kalkoen schietkaarten

Twee van de schietkaarten, geschoten met de BFR. Er werden maar 5 schoten per kaart gelost. Een goede geweerschutter schiet hier zomaar 5 keer in de 10, maar ook een goede revolverschutter lukt het stukken beter dan wat Hildo er van terecht bracht. Evengoed, de 340 grain kogel uit de LEE gietmal doet het duidelijk stukken beter dan de kleine .457 200 grain conische kogel voor de voorlaad revolver. Nog steeds niet om over naar huis te schrijven, maar dit matige resultaat ligt mogelijk meer aan de schutter dan aan de revolver of munitie. In ieder geval heeft de kalkoen het in beide gevallen het loodje gelegd en kan ie zo de pan in.

 

 

26 september 2009 - Zwartkruitdag SVV de Musketiers

Laden op de 25 meter baan

Hildo had vandaag alleen de Colt Walker mee, nog steeds zijn favoriet met de BFR direct daarna. Maar met de Walker gooit Hildo voorlopig nog steeds de hoogste ogen, geen van de andere revolvers kan daar aan tippen.

 

De 25 meter baan. De 100 meter baan ziet er vrijwel net zo uit, is alleen een beetje langer. Waarom Hildo daar geen foto's van gemaakt heeft? Nalatigheid!

 

Eerste schietserie

Hildo schiet snel achter elkaar, zoals altijd. Het oeverloos richten, wapen neerleggen, weer oppakken, etc. is niet echt aan hem besteed want de uiteindelijke scores worden er alleen maar lager van. Toch is deze eerste serie niet goed.

 

1e schietkaart Colt Walker. 57 punten

Even inschieten lijkt vandaag noodzakelijk want ondanks dat Hildo geen topschutter is, beter dan dit moet vrij gemakkelijk kunnen. Gewoon iets te hoog gericht. De Walker viziering is niet perfect en er moet echt stukken lager gericht worden om in het midden van de kaart uit te komen. Ongeveer halverwege de onderkant van de kaart en de onderkant van het zwarte gedeelte, en dan nog een fractie naar links.

 

Derde schietsessie

Hildo gaat nu stukken beter! De officiële KNSA gereglementeerde schietserie houdt geen 12 maar 13 kogels in, leert Hildo vandaag. Hildo schiet er maar 12 en de 10 beste gaten in de kaart worden geteld. De revolver nog een keertje laden voor die ene kogel kan zeker een hogere eindscore betekenen, maar ach... wat maakt het uit..

 

3e schietkaart Colt Walker. 87 punten

Bij de tweede kaart kwam Hildo tot 82 punten, deze derde is de laatste en de beste van vandaag. Volgens de jury goed voor 87 punten! Daarmee komt Hildo op de tweede plaats bij de voorlaadrevolvers. Het beste resultaat dat Hildo tot op heden bij een wedstrijd geschoten heeft!

 

Wedstrijduitslag - tweede plaats voorlaad revolver!

De score van 87 punten was genoeg voor de tweede plaats in de KNSA-discipline genaamd 'Mariette'. Waarom het Mariette heet weet Hildo niet, het zijn gewoon replica voorlaad revolvers. Er waren heel veel prijzen te vergeven in de verschillende disciplines die geschoten zijn. Hildo ging naar huis met vier roze vaasjes. Wat hij daar mee kan doen?. 'Stuk gooien' werd geopperd, maar Hildo gaat voor een andere. Hij gaat er zijn bloemen opzetten, wel van plastic natuurlijk. Hildo heeft ze al jaaaren liggen!.

 

Dutch Fast Draw Association

De website van de DFDA. Hier vindt u de hardcore duelschutters, foto's en zowaar filmpjes die u laten zien hoe snel het gaat. Interesse? Niets weerhoudt u ervan om contact met deze mensen op te nemen als u het puntjes melken even heeft gehad.

 

 

26 september 2009 - Johannes Post Kazerne

Deze zwartkruitdag is georganiseerd door SVV de Musketiers, een club met maar iets van tien leden. Reden te meer om de hoed af te nemen omdat er desalniettemin zo'n dag van de grond komt. De zwartkruitdag is gehouden op de militaire schietbaan van de Johannes Post Kazerne te Havelte. Erg aardig van het leger dat ze hun schietbanen en de bijbehorende kantine ter beschikking stellen. Mooie banen overigens, eentje van 25 en eentje van 50/100 meter, alles in de open lucht. Uiteraard met een constructie er boven zodat kogels niet de kans krijgen om over de kogelvanger heen te vliegen. De banen hebben op het schietpunt een overkapping tegen de regen. Defensie heeft het goed voor elkaar!

Melden aan de poort

Schutters dienen zich van te voren op te geven, want er dient een presentielijst te worden opgesteld voor de militairen aan de poort. Naam, KNSA-nummer en de wapens waarmee men gaat schieten. Men wil wel graag weten wie er met wat komt schieten uiteraard. De wacht was vriendelijk en Hildo mocht doorrijden, het kazerneterrein op.

Beperkte opkomst

Hoeveel mensen er precies aanwezig waren, weet Hildo niet precies. Schatten kan hij slecht, misschien iets van vijftig tot zestig aanwezigen? Door omstandigheden te weinig aandacht aan gegeven, wist het bestuur. Alleen een uitnodiging via een mailinglijst verstuurd. Hildo staat ook op deze lijst, dus dikke kans dat hij volgend jaar, dan wordt er weer een dag georganiseerd, weer bij de genodigden zit. Bij de volgende dag zal de organisatie er in ieder geval wat meer ruchtbaarheid aan geven. Hildo voorspelt nu al een hogere opkomst, hoewel het zo ook prima is hoor. Gezellig en worstelen om een schietserie te bemachtigen was niet nodig.

Innerlijke mens

Belangrijk hoor. Brood met warme worst, broodjes kaas, frisdrank, koffie en bier. Alles voor prijzen waarvan u vrolijk wordt.

 

Een Colt Walker is altijd weer interessant, zeker als de veer van de laadhevel stuk is en er een verbandje omheen zit om te voorkomen dat de hevel naar beneden valt tijdens het schieten. Repareren? Welnee, het gaat prima zo en het is zelfs periode correct, volgens Hildo althans,  want 160 jaar geleden ging de veer ook stuk en werd het ding ook al vastgeknoopt met het een of ander.

 

Willem Rijff, Nederlands Brown Bess kampioen - 90 punten / 50 meter

Willem heeft Hildo specifiek toestemming gegeven om hem herkenbaar af te beelden, dus hier is ie! Lid van SSV de Musketiers en in dit geval aangesteld als baancommandant. U kent hem misschien wel, maar Hildo zag hem voor het eerst. Aardige man en leerzame gesprekken gehad. Hildo beseft maar al te goed dat er van mensen met veel ervaring best wat te leren valt. Omdat Willem destijds, in 1993, het hoogste aantal punten ooit schoot in de discipline Miquelet (replica gladloops vuursteen) met een Brown Bess, is hij tot op heden nog steeds Nederlands Brown Bess kampioen. Maar liefst 90 op de 50 meter, en dat is verrekte veel hoor! Hildo heeft dus extra goed geluisterd toen het over de laadprocedure ging, want Hildo's scores van rond de 20 punten mogen best een beetje hoger. Zonet las Hildo dat in 2009 het record van Willem na 16 jaar is gesneuveld. De nieuwe kampioen heet Erwin Dahlkamp en hij schoot 92 punten in mei 2009 bij de Nederlandse kampioenschappen historische wapens. Maar of dat met een Brown Bess was staat er in het september 2009 nummer van De Schietsport (KNSA blaadje) niet bij, dus wat Hildo betreft is Willem nog steeds Brown Bess kampioen!

Enne, tegen de KNSA zegt Hildo dat Willem's naam niet Ruijf maar Rijff gespeld wordt.

Hildo's laadprocedure Brown Bess

Kruit in de loop gooien, kogelvetpil er achteraan, dan een kogel wikkelen in een stuk printerpapier en de loop in drukken tot ie aan zit. Kruit in de pan en knallen.

Willem's laadprocedure Brown Bess

Zundgat afpluggen zodat er geen kruit uitloopt tijdens het laden. Exact afgewogen hoeveelheid kruit in de loop gooien (waarschijnlijk via zo'n lange trechter om het plakken van het kruit aan de binnenkant van de loop te vermijden - Hildo is vergeten het te vragen). Daarachter aan een prop die aan de bovenkant vochtig gemaakt is met kruitoplosser. De droge kant van de prop komt op het kruit. De vochtige kant naar boven. Dan de kogel, voorzien van een goed passende patch, de loop indrukken. Tijdens het aanduwen komt de kogel op het vochtige, zachte, gedeelte van de prop terecht die iets uitzet en daardoor voor een perfecte gasdichte afdichting in de loop zorgt. Plug uit zundgat halen, kruit in de pan en knallen.

 

Proppen en patches

Dit zijn de proppen en patches die Hildo gewoon thuis heeft liggen. Hij kreeg ze er gratis bij toen hij zijn Brown Bess aanschafte. Gebruikt heeft hij het systeem van patches en proppen nog nooit, maar daar gaat binnenkort verandering in komen.

 

Duel schieten!?

Ho eens even, denkt u waarschijnlijk. Hildo's zenuwen waren toch te zwak voor een dergelijk enerverende bezigheid? Nou, dat heeft hij inderdaad een hele poos gedacht, maar hij kan u vertellen dat het in de praktijk erg meevalt. Eigenlijk is het best leuk! Tijdens deze eerste poging was Hildo niet snel genoeg, u ziet het, maar hij raakte het ballonnetje wel. Het moet gezegd, Hildo's tegenstander schoot extra traag om hem een kans te geven. Gelukkig belandt Hildo niet anderhalve meter onder de grond tussen zes plankjes, maar kan hij het gewoon nog eens proberen.

 

Poging twee

Dit was de beste duelpoging voor Hildo. Alles verliep gladjes en vrij vlot. Helaas miste Hildo de ballon, maar hij blies hem door de drukgolf nog wel uit de houder. Alweer verloren. U ziet hier ook dat een Colt Walker mogelijk niet het ideale werktuig is om een duel aan te gaan. Het wapen weegt twee kilo en voordat de lange loop uit de holster getrokken is, tja... kost iets extra tijd. Niet dat Hildo nu alles afschuift op de lengte en het gewicht van de Walker hoor... hij moet gewoon nog oefenen om wat routine te krijgen, dan gaat het vast beter.

Poging drie

Alweer verloren. De revolver ging niet af, en toen dat uiteindelijk wèl lukte miste Hildo het ballonnetje alsnog. Oefening baart kunst, ook met duelschieten. 

 

 

Zwartkruitdag 15 november 2009 - SV de Vrijheid Hoogeveen

15 november 2009. Zwartkruitwedstrijd bij SV de Vrijheid te Hoogeveen

Hier krijgt u een goed idee van de sfeer. Koffie, cola of biertje na het schieten. Interessante gesprekken? Altijd. Gezellig? Zeker weten. En buiten, onder een afdak van de veranda, staat een mobiele keuken met bruine bonen (Welke zwartkruitschutter houdt er niet van?) en zelfs broodjes hamburger. Ondanks een overvloed aan wapens, voelt Hildo zich veiliger dan bij de Hema tijdens het uitzoeken van een setje nieuwe onderbroeken. Als er nog iemand dacht dat vuurwapens alleen voor foute types zijn, dan weet u nu beter.

 

21.5 mm Super-Musket

Hildo is niet vies van grote kalibers, en de eigenaar van dit wapen ook niet. Hij heeft onder andere ook een Colt Walker, wat hem direct al bestempelt tot een Man Met Smaak. De oorsprong en historie van deze gladloops musket is in nevelen gehuld, maar het is desondanks meer dan de moeite waard. Het kaliber is 21.5 mm en het wordt geladen met een 20 mm ronde bal, die weegt ruim meer dan 500 grain, in een patch. De lading bedraagt 200 grain FG zwartkruit, meer dan indrukwekkende waardes dus. Of Hildo er even mee schieten wil? Dat hoeft de eigenaar maar één keer te vragen. Jazeker wel, heel graag zelfs! Met een wapen van dit kaliber en ook met deze kruitlading heeft hij nog nooit geschoten, dus hartstikke benieuwd hoe zoiets gaat.

 

Super Musket schieten

Het is zover. De eigenaar heeft het wapen geladen en aan Hildo overhandigd. 'Over de loop heenkijken zodat je nog net de korrel kunt zien. Enne, de trekkerdruk is nogal hoog, daar moet ik binnenkort nog eens mee aan de gang'. Okay, geen probleem. Met alleen de wijsvinger lijkt het Hildo niet te lukken, dus ook de middelvinger maar ingezet. Dat gaat prima. Boem! zegt de musket en Hildo krijgt een stevige duw, want de zware kogel in combinatie met de 200 grain kruit staat garant voor spektakel. Onprettig schieten is het evenwel niet, het is prima te doen. Helaas heeft Hildo de kaart gemist, maar hij zat er vast vlak bij in de buurt!

 

1) NK Duel 2009

Hier mag Hildo zijn snelschietkunsten meten met de andere duelschutters.

Vier schutters tegelijk voor de ballonnen betekent dat er twee duels tegelijkertijd worden uitgevochten. Hildo schiet tegen de man links van hem, de twee aan de rechterkant hebben hun eigen duel. De twee rechter schutters schoten het snelst, u ziet het aan de rookwolken. Daarna kwam Hildo's tegenstander, u ziet het vuur uit zijn revolver. En Hildo? Hildo was aan het dagdromen of zo, want hij is nog steeds bezig om zijn revolver uit zijn holster te trekken. Een razendsnelle schutter lijkt hij niet te zijn.

 

3) NK Duel 2009

Hildo is bij de les en trekt de lange Walker zowaar net zo snel als de anderen... Maar nu weigert het wapen, het zit niet mee. Overigens een woord van dank aan het adres van Stalen André, de man met het beest om z'n nek rechts op de foto, die Hildo belangeloos voorzag van een zak viltjes om zijn eerste wedstrijden mee te kunnen schieten.

 

DFDA-embleem

Deze club viert dit jaar haar 30-jarig jubileum. Hildo mocht lid worden van de DFDA, oftewel de Dutch Fast Draw Association. Dat is een hele eer! Het lijkt er op dat Hildo lidnummer 37 is, dus behalve een razendsnelle ook een bijzonder exclusieve club. Hij zal dan ook het, handgemaakte, clubembleem met gepaste trots op zijn hesje dragen.

Uitslag NK Duel 2009

DFDA-lid Bennie is kampioen geworden. Hildo heeft uiteindelijk nog een paar duel wedstrijden gewonnen. Samen met nog een andere beginnende schutter, schopte Hildo het tot een gedeelde 17e plaats. Niet zo best, maar het betekent wel dat er ruimte is voor verbetering. Een heleboel ruimte zelfs dus dat is hartstikke mooi.

 

Prijzenregen

Elke keer is het raak, na de wedstrijden volgt de prijsuitreiking. In volgorde van prestatie mogen de schutters naar voren komen. Na een zoen van een aardige dame en een hand van Johan, de man die in dit geval de uitslagen bekend maakte, kunnen de schutters een smaakvolle prijs uitzoeken. Hildo ging ditmaal naar huis met een setje tuinfakkels voor zijn vierde plaats bij de voorlaad revolvers. De fakkels komen goed van pas tijdens het kamperen bij een zwartkruitweekend!

                       _____________________________________

 

 

Schietkaart Hildo

Voorzien van twee schietbeurten knalde Hildo met de Walker zich 's ochtends tot een vierde plaats met 80 punten bij de voorlaadrevolvers. De middag was gereserveerd voor het duelschieten.

 

Schietkaart Andere André

Deze website, u had het al een beetje in de gaten, gaat over Hildo, Hildo en nog eens Hildo. Voor de afwisseling ziet u hierboven een willekeurige schietkaart van collega schutter Andere André. Deze man is eigenlijk in hart en nieren een, niet onverdienstelijk presterend, wedstrijdschutter. Hij zegt 'ach, het gaat om de lol', maar als ie niet bijzonder geschoten heeft zit het hem echt niet lekker. Deze dag was zijn hoogste score 89 punten bij de voorlaadrevolvers, gelijk goed voor een eerste plaats. Andere André tijdens een goede dag? 97 punten heeft ie ook geschoten dus 89... die zijn wat hem betreft toch een beetje mmmm... Deze resultaten worden bij elkaar geknald met een gebruikte replica Remington 1858 Army van 100 euro, voorzien van maar 15 grain kruit. Om goede scores te schieten, is de grote boem of een superspeciaal getuned wapen niet echt noodzakelijk lijkt het.

Maar eens, eens komt de dag, meent Hildo, en dan zal hij van Andere André winnen. Ooit...

 

Walker in stereo

Hier Hildo èn de eigenaar van de Super Musket, ook met zijn Walker, op de schietbaan. Twee dreunende Walkers naast elkaar is wel een héél mooi duet.

 

Semi-buiten duelschieten

Hier ziet u de uitbouw van de schietbaan. Bijzonder smaakvol en heel handig als het weer niet helemaal meewerkt, zoals deze dag het geval is. De duel-installatie is aan het eind opgebouwd. Aan het andere eind bevinden zich de bruine bonen en broodjes hamburger.

 

2) NK Duel 2009

Hier ziet u eigenlijk weer precies hetzelfde gebeuren. Alle schutters hebben al geschoten en Hildo begint net zijn revolver te trekken. Hmmm.

 

4) NK Duel 2009

Ditmaal is Hildo eindelijk het snelst. Alleen jammer dat ie zijn revolver nog niet uit de holster heeft. De Walker is geladen met 60 grain kruit, maar dat blaast allemaal netjes langs het been. Als hij nog eens met een eigen bedrijfje wil beginnen, weet ie al wat: 'Hildo's vloerdesinfectie'.

In totaal zijn er uiteraard heel wat meer dan vier wedstrijden geschoten. Er is tijd genoeg om weer even tot rust te komen, een sjekkie te roken of wat te drinken. Deze duelwedstrijd, met 25 deelnemers, nam zomaar de hele middag in beslag..

 

Toch maar een metalen inzetstuk?

Bij duelschieten gaat het om snelheid. Als uw loop even blijft haken, dan kan het gebeuren dat uw holster er ongeveer zo uitziet. Het propje is dwars door het tuigleer heengeschoten. Iedereen houdt zijn been voor de loop weg. dus van enig risico op lichamelijk letsel is geen sprake. Tijdens andere schietdisciplines houdt u uw benen ook niet voor de loop, nietwaar?

Het lukte hem om in totaal vier keer door zijn holster heen te schieten. Dat duelschutters de holsters afwerken met een metalen binnenzijde is niet voor de looks, dat is Hildo nu duidelijk geworden.

                        ___________________________________

 

Zaterdag 19 december 2009 - Snertwedstrijd Brummen

Let the snertgames begin!

Zaterdag 19 december, eindelijk! Hildo had zich er al behoorlijk op verheugd en nu is het zover. Wel met de auto, want op de motor rijden lijkt met dit weer een garantie voor bevroren ledematen en met afbrekende vingers kunt u niet schieten. Er wordt door organisator The Poachers gebruik gemaakt van de schietbaan en het clubhuis van SV Willem Tell. Die mensen hebben het prima voor elkaar want het clubhuis is binnenin hartstikke leuk in stijl gebouwd en wie heeft er in Nederland nog de beschikking over een open schietbaan?

Program

Op het programma staan voor & achterlaad revolver (25 meter) en voor & achterlaad geweer (50 meter). Geschoten wordt er op wilde zwijnen... op papier gedrukt natuurlijk. Maximaal vijf schoten op een kaart, schiet u ernaast dan kunt u blijven proberen tot u vijf gaten in de kaart heeft. Elk gat méér op de kaart betekent puntenaftrek. Kaarten kunnen zo gekocht worden, en vervolgens kunt u met de kaart in het handje naar de schietbaan. Dat u even moet wachten tot u aan de beurt bent maakt niet uit. Kunt u intussen lekker chillen. Hildo heeft heel wat bibberende cowboys gezien, maar een echte kerel geeft niets om kou natuurlijk. Echte vrouwen ook niet, want die schoten bij -8 ook lekker mee.

 

Hildo's Brown Bess weer in Brummen

Hildo had het al eens eerder verteld... deze Brown Bess had hij helemaal in het begin van zijn sportschietcarrière gezien, december 2005, in Brummen. Het wapen maakte destijds diepe indruk op Hildo. Nu, precies vier jaar later, schiet hij zélf  in Brummen met deze musket, die hij overgenomen heeft van vorige eigenaar Henkie. Heel bijzonder.

Het enige wat Hildo jammer vindt, is dat hij al niet jaren eerder met de schietsport is begonnen: De gemiste jaren zijn nooit meer in te halen. Wilt ook u beginnen, Hildo heeft maar één advies, onmiddellijk contact opnemen met een schietvereniging.. Het is echt de moeite waard hoor! Had hij anders vier jaar verhalen kunnen schrijven over de schietsport? Nou dan!

 

Schietkaart Brown Bess. Alles ernaast.

Het lukte Hildo niet om het wilde zwijn om te leggen op 50 meter. Na 13 schoten hield hij het voor gezien. Iets te laag gericht. Op 25 meter gaat het beter, maar de kromming van de kogelbaan lijkt hem parten te spelen. Hoger richten, en hij ziet de kaart niet meer. Alleen de korrel omhoog dus, een keep ontbreekt, en dat vergt oefening om routine te krijgen. Want hoe ver u de loop omhoog richt, gaat voornamelijk op gevoel omdat er geen vast punt is waar u van uit kunt gaan. Het systeem met proppen onder de kogel, zoals voormalig Nederlands punten kampioen Willem Rijff hem uitlegde, is vandaag nog niet gebruikt. Er werd geschoten met 120 grain FG Jagdschwarzpulver kruit, een kogelvetpil onder de bal om de afzettingen zacht te houden, en een stuk papier om de kogel gewikkeld. Hij is er nog niet, dit was gewoon mis, maar gaat het vast beter, zegt Hildo, later.

 

Rieks vs. Hildo

De andere Brown Bess schutter, en daarmee ook de enige die ook met vuursteen schoot, was Rieks. Een gerenommeerd lid van de DFDA, u ziet hem hier links in beeld, nogal donker vanwege het tegenlicht. De onderlinge wedstrijd tussen Rieks en Hildo, wie knalt het varken het best voor z'n donder, was hevig. Hoeveel schoten Rieks uiteindelijk richting het wilde zwijn joeg weet Hildo niet, maar het waren een fatsoenlijk aantal. Eentje zat in het beest. Hildo trof de kaart tweemaal, maar het varken zelf niet. Dus Hildo verloor en kwam deze dag met nul punten op de laatste plaats bij de voorlaadgeweren. Sneu? Welnee. Schieten met een Brown Bess is altijd meer dan leuk, zelfs als het ernaast gaat!

 

Aha, de snert!

Wat is een snertwedstrijd zonder snert? Alle aanwezigen kunnen volop genieten in de naast het clubhuis geplaatste verwarmde snerttent. Behalve snert, bestaat de keus uit een broodje met worst met of zonder zuurkool. Alles kost 50 cent, dat zijn prijzen waar u warm van wordt, en de dame achter de snertbalie is nog eens aardig ook! Binnenlopen doen deze mensen van een dag als deze echt niet. Zo maar iets opzetten, alleen maar om een leuke dag te organiseren? Waar vindt u dat nog? Hildo weet het, en u nu ook.

 

Prijsuitreiking

Aan alles komt een eind, maar niet voordat de prijzen uitgereikt zijn... en dat zijn er veel! Dat kan ook niet anders natuurlijk, met zoveel goede schutters. Alle prijzen zijn naadloos aan elkaar gepraat door een man die zijn roeping heeft gemist, spreekstalmeester Macko.

De volgende snertwedstrijd?

Het zit er dik in dat de zesde editie van dit supergezellige jaarlijkse evenement aan het eind van 2010 gehouden zal worden. Of Hildo er dan weer bij is? Niets is zeker in het leven behalve dat ene, maar als het aan Hildo ligt slurpt hij ook dan weer een aantal bakkies snert naar binnen.

                    ______________________________________

Snertweer

Het weer had niet beter kunnen zijn voor de snertwedstrijd. De laagste temperatuur van het jaar staat garant voor voeten en handen als ijsklompjes. Snert kan niet beter smaken dan bij deze temperaturen, dus: Perfect!

 

Schietbaan Willem Tell te Brummen

50 meter met elektrisch kaarttransport, voor de revolver schutters staan de kaarten halverwege, op 25 meter. De baan is open, langzamerhand een unicum in Nederland, u ziet het aan de sneeuw. Frisse lucht in overvloed zonder afzuiging! Binnen in het gebouw zijn ook nog een hele serie banen voor, volgens Hildo 12,5 meter, dus voor luchtwapens.

 

Drukte

De drukte op de schietbaan, het lijkt hier aardig ernstig, valt erg mee. Op een goed moment kunt u direct knallen. Soms duurt het eventjes, maar echt lang wachten is niet nodig.

 

Topconcentratie

Een wild zwijn raken valt niet mee, dus concentratie is gewenst. Hildo is van nature nogal afwezig dus dat gaat hem goed af.

 

Schietkaart Walker

In totaal heeft Hildo vijf schietkaarten voor zijn voorlaad revolver, de Colt Walker. De beste ziet u hierboven. Hij kwam met deze, niet onverdienstelijke, kaart zelfs tot een vierde plaats bij de voorlaad revolver schutters. Niet gek Eigenlijk zelfs de derde plaats, want de eerste plaats was voor een voorlaad pistool schutter, wat eigenlijk een andere klasse is. Maakt niet uit, hij is dik tevreden.

De beste revolver schutter vraagt u? Die verrekte Andere André weer met zijn Remington 1858 Army, wat had u gedacht. Maar Hildo kwam ditmaal aardig dicht in de buurt met de Walker!

 

Buitenverwarming

Opgehangen aan een stalen driepoot, een ijzeren kom aan kettingen. Dat is leuk, en vooral lekker warm. Dit lijkt Hildo thuis ook wel wat als opvolger van zijn vuurkorf die net door zijn verroeste pootjes gezakt is.

 

Hildo in de prijzen!

Voor zijn vierde plaats bij de voorlaad revolvers is Hildo verblijd met een 12" beugelzaag. Voorzien van zowel een hout- als metaalzaagblad. Handig tijdens een westernweekend als er een boom in de weg staat of wanneer u meent dat uw loop toch iets te lang is.

De gietaluminium tentharingen zijn voor Hildo's nul punten score bij de voorlaad geweren met de Brown Bess. Dit soort haringen zijn prima te gebruiken als het camping terrein tijdens een westernweekeind wat winderig is, want deze haringen hebben een super grip, zelfs in los zand. Het komt allemaal weer hartstikke goed uit. Hoe is het mogelijk hè?

                        ___________________________________

 

 

Zaterdag 9 januari 2010 - Oliebollenwedstrijd SV de Vrijheid Hoogeveen

Winter!

Lage temperaturen, sneeuwval en harde wind zijn voorspeld door het KNMI. Vooruitzichten op huizenhoge sneeuwduinen en verkeer dat volledig vastloopt, doemen al voor Hildo's geestesoog op. Vandaar extra dekens in de auto en de tank vol LPG mocht het onverhoopt misgaan. Aan de opkomst was het te merken want de schutters komen soms vaak van ver en onderweg vast blijven zitten in de sneeuw is geen goed vooruitzicht. Uiteindelijk viel het weer toch nog mee maar de winter van 2009-2010 gaat de geschiedenis in als een echte ouderwetse, dat kan Hildo u al wel voorspellen..

Het beste begin

De oliebollenwedstrijd bij SV de Vrijheid wordt traditie getrouw in januari gehouden. Het jaar begint dus altijd goed want gratis oliebollen eten tot u niet meer kunt in combinatie met lekker knallen, kan het beter? Volgens Hildo nauwelijks.

 

2e schietkaart Walker

Dan Hildo's topscore van de dag. 72 punten. Goed voor de 4e plaats van 7 schutters. Beter dan de eerste kaart, dat wel. Misschien was een derde sessie nog beter geweest, maar daar had hij geen tijd meer voor. U moet weten dat het eigenlijk best hard werken is wanneer u behalve revolver ook nog een schietserie met de Brown Bess en daarna duelwedstrijden heeft!

 

Gelukkige Brown Bess schutter

U ziet hier de kaart achter Hildo hangen, het is niet de officiële Miquelet (vuursteen musket) kaart maar een gewone. De Miquelet uitvoering is stukken groter, dat heeft Hildo vandaag geleerd, en als ie daar op geschoten had was het officiële puntenaantal hoger geweest. Gelukkig zijn er nog andere dingen in het leven dan het hoogste aantal punten, dat scheelt stukken.

 

Puntentelling

De puntentelling werd gedaan in het kantoortje wat direct achter de schietpunten gelegen is. Een mooi plekkie met een prima uitzicht op de schutters. Die mensen van Hoogeveen hebben het prima voor elkaar.

 

Volle schietbaan

Wat later op de dag is het toch drukker, ondanks alle sneeuw en vorst. Het is een af en aan lopen van schutters, zodra er een plaatsje vrij is mag u er gaan staan, bent u uitgeknald... volgende schutter. Het is een goed werkend systeem om de maximale capaciteit van de baan zo efficiënt mogelijk te benutten.

 

Veranda

Vorige keer werden hier de duelwedstrijden gehouden, vandaag is het koud en is er maar één plek waar u wilt staan op de veranda, onder de terras heater.

 

Duelwedstrijden

Er wordt op het scherpst van de snede gestreden, maar Hildo is niet zo scherp. Hier ziet u het schot uit de Walker, maar alle andere schutters hadden al geschoten. De revolver snel trekken is te oefenen maar aan de reactietijd is weinig te doen. Evengoed won Hildo uiteindelijk toch nog een paar wedstrijden en dat bracht hem tot een 15e plaats van de 16 deelnemers. De ballonnetjes raken ging hem ditmaal overigens wel een stuk beter af en er ging maar één schot door het holster. In het Wilde Westen had Hildo waarschijnlijk al snel onder de groene zoden gelegen. Ach, wat zielig.

 

Einde van een super zwartkruitdag.

Ondanks het feit dat het weer dit maal tegenzat en er daarom veel minder mensen aanwezig waren dan normaal het geval zou zijn, heeft deze dag niets aan sfeer ingeboet. Het was toch bijzonder gezellig en alles in uitstekende sfeer verlopen. Een gigantische opkomst is helemaal niet nodig voor een geslaagd evenement, dat heeft deze dag bewezen.

Toch altijd weer goed om te zien dat zoveel mensen belangeloos hun schouders onder een evenement zetten om iets van de grond te krijgen. Er moet best een hoop geregeld worden en zonder de organisators zou er helemaal niets zijn. Vandaar dat Hildo, met een grote zwaai, zijn hoed afneemt voor die mensen die dit telkens weer mogelijk maken. Het wordt gewaardeerd, en niet alleen door Hildo!

                    _____________________________________

Rustig op de baan

Aan het begin van de dag is het duidelijk rustig op de schietbaan, steeds meer schutters druppelen gedurende de ochtend binnen. Hildo schiet hier twee series, met de Walker, achterelkaar. U ziet de resultaten hieronder.

 

1e schietkaart Walker

Goed voor 61 punten. Jammer, dat kan beter weet hij. Misschien toch te weinig geoefend de laatste tijd of was het wapen gewoon nog koud?

 

Brown Bess schietkaart

Hildo op de laatste plaats bij de voorlaad geweren. Nu is een Brown Bess niet te vergelijken met de precisie van een geweer, die trekken en velden hebben toch een voordeel. Een collega schutter schoot zomaar 6 keer een 10, en de anderen ook niet ver daarnaast. Niet dat Hildo daar toe in staat zou zijn maar evengoed heeft hij ditmaal toch 11 gaten, niet allemaal op de kaart maar wel zichtbaar, dus behoorlijk in de buurt. Op een afstand van 50 meter is dit geen slecht resultaat, sterker nog, dit kon wel eens de beste kaart zijn die Hildo ooit met Bessie geschoten heeft! Chapeau!

 

Munitie voorraad

Hildo dacht handig te zijn en de kogels thuis al in het printerpapier te wikkelen zodat ze zo de loop in kunnen. Sneller laden. Maar dan moet het papier niet klem komen te zitten tussen kogel en loop tijdens het laden want dan wordt het lastig. Met enig genuanceerd tikwerk lukt het alsnog om de kogels beneden te krijgen. Volgende keer in ieder geval minder papier om de kogel.

 

Een echte Miquelet kaart!

Zo eentje had Hildo nog nooit gezien. Dit is de officiële Miquelet kaart voor de Brown Bess, of andere gladloops vuursteen musketten. U ziet ook al wel dat ie toch behoorlijk groter is dan een gewone. Hildo kreeg twee kaarten en twee houten bevestigingsplaten, zo maar voor niets van Erik, de man met de rode jas op de foto. Da's aardig. De andere kaart en grondplaat is voor Rieks, ook een Brown Bess schutter. Erik is lid van The Poachers en Hildo had hem vorige keer al getroffen bij de wedstrijd in Brummen. Hij schiet eveneens een Brown Bess replica van Pedersoli, en dat deed hij niet onverdienstelijk want scores van 80-85 punten lukten zo maar, al weer iemand waar Hildo wat van kan leren.

Nog een vuursteen wapen?

Hildo had u al eens eerder verteld dat met vuursteen schieten erg leuk is. Nu is het zo dat Hildo nog een plaatsje op zijn verlof vrij heeft gehouden, en dat moet worden opgevuld door een klassiek vuursteengeweer, een Kentucky of Pennsylvania long rifle, met trekken en velden in het kaliber 45.

Heeft u toevallig nog een fijne liggen, dan houdt Hildo zich aanbevolen!

 

25 meter baan... Duel

De duelwedstrijden worden ditmaal op de 25 meter baan gehouden. Met twee heaters erbij blijkt het zeer goed te doen. Met een totaal van 16 duelschutters vindt Hildo de opkomst, ondanks het weer, niet slecht.

 

Duelpoging Andre André

De man schiet uitstekend met scherp, maar het duelleren trekt hem niet. Dat had Hildo ook, wat niet is kan nog komen, dus aan het eind van de duelwedstrijden de gordel omgegespt met de Walker. Een probleem is de relatief grote lengte van de revolver en de relatief korte armen van Andre André. Crossdraw, dwars voor zijn buik, lijkt een betere oplossing om de revolver snel uit het holster te kunnen krijgen. De ballon wordt gemist en met een 'Nee, dit is niets voor mij', trekt Andre André zijn conclusie. Jammer, want met duelleren had Hildo vast wél een keer van hem kunnen winnen!

                    ____________________________________

 

 
 Back to Zwartkruit Index    2006-2010    2010-2011    2011    2012    2013

Zwartkruit wedstrijden worden vrijwel het gehele jaar door georganiseerd. Een klein gedeelte van deze evenementen, waar wat te doen is op welke data, ziet u in Hildo's wedstrijdkalendertje. Klik hier!