Back to Zwartkruit Index    2006-2010    2010-2011    2011    2012    2013

Wintercamp

Het wintercamp van SV Düring duurt duurt drie dagen, van vrijdag tot en met zondag. Het weer is uitermate goed, met weinig wind en temperaturen maar iets onder het vriespunt. Hildo heeft weinig last gehad van de kou. Wel had hij een koude linkervoet vanwege wat verstoppende aderen en slaagde hij erin steeds opnieuw zijn vingertoploze gebreide handschoenen kwijt te raken. Maar kou hoort bij een wintercamp als een vleugel aan een vogel. De sneeuw maakt het plaatje van een winterwesternweekend helemaal compleet. Het verbaasde Hildo hoeveel mensen met een tent de winterse omstandigheden trotseerden!

Benzinebrander

Een benzinebrander is een noodzaak voor dit soort weersomstandigheden, dat weet Hildo omdat het niet de eerste keer is dat hij in een frisse omgeving een vuurtje aansteekt. Het duurt even voor een benzinebrandertje op temperatuur komt en goed brandt. Een brandertje op gas is handiger, maar branden doen ze niet goed meer als het koud wordt, de druk valt weg uit het gasbusje en ermee kokkerellen kunt u uiteindelijk wel vergeten. Deze Coleman 442 Feather is met 75 euro zo ongeveer de goedkoopste benzinebrander en hij doet het hopelijk beter dan Hildo's 20 jaar oude, net weggegooide, Coleman Peak 1, die tot twee maal toe ernstig last had van een afgebroken naald. Zijn eeuwig verstoppende Zweedse Primus Hunter waar geen pompje op zat om hem op druk te brengen, was ook geen succes. Deze nieuwe Coleman uitvoering heeft geen naald meer om de sproeier schoon te maken, en daarmee ook geen fijnafstelling meer. De 'sudderstand' is niet meer realiseerbaar. De vlam van deze Feather 440 blijkt lang niet zo goed regelbaar dan de die van de Peak 1. Makkelijk de sproeier doorprikken zit er ook niet in vanwege de constructie van dit type Coleman branders. Er wordt vanaf nu alleen nog maar op wasbenzine gekookt in plaats van op loodvrije autobenzine om eventuele problemen zo lang mogelijk uit te stellen want met schonere brandstof gaat het vast langer goed. Maar, Hildo is er van overtuigd, ze blijven evenwel toch onbetrouwbaarder dan een veel goedkoper gasbrandertje. Zolang u niet te ver van huis gaat, en daarmee de verkrijgbaarheid van gasbusjes niet in het gedrang komt én u niet in koude omstandigheden wilt koken blijft een gasbrander favoriet.

Clubhuis SV Düring

Met een biertje, uiteraard na het schieten, een beetje verwarming en goed gezelschap kan er niets meer mis. Interessante gesprekken waarbij Hildo erachter komt dat er misschien toch nog hoop is voor zijn niet erg scherp schietende Rolling Block geweer.

Macaroni in de kou

Is er iets gezelliger dan voor de tent, in de sneeuw, uw van huis meegenomen macaroni op te warmen bij het licht van een olielamp? U zegt? Bruine bonen? Klopt, dat was nog gezelliger geweest maar in de duisternis is het verschil haast niet te zien hoor.

Winter clubhuis

Waar de veranda normalerwijze een uitzicht biedt is nu gebruik gemaakt van isolerende lichtdoorlatende kunststof beplating om de kou min of meer buiten te houden. Superwarm is het niet, maar het heteluchtkanon bijgestaan door een elektrische kachel houdt het binnen aangenaam.

Ondanks het feit dat een westernweekend geen re-enactment is, lijken sommige tenten lijken zo weggelopen uit de Amerikaanse burgeroorlog.

Er is een continue stroom deelnemers die een goede score proberen te verwezenlijken. Echt wachten op een plek hoeft u nauwelijks, zo druk is het niet.

Curt met de Brown Bess!

Hildo staat er telkens weer van versteld dat er best veel schutters zijn, met echt heel veel meer schietervaring dan Hildo, die nog nooit met een vuursteenwapen geschoten hebben. Hij geeft zijn Brown Bess dan ook graag even uit handen aan iemand die er mee schieten wil. De resultaten waren zeker niet slecht en aanwijzingen waren nauwelijks nodig Die Curt is, behalve een ervaren schutter, een snelle leerling, heeft veel aanleg, of beide. Plezier is altijd gegarandeerd en als het wat donkerder wordt is, behalve het auditieve gedeelte, ook het visuele aspect van een musket die afgaat zeker niet te versmaden. Lust voor het oog hoor!, meent Hildo.

Curt's Brown Bess schietkaart. 50 meter

Dit is helemaal niet slecht voor een eerste keer. Curt kan het later nog een keer proberen, beetje wennen aan de musket. Hildo is benieuwd of de resultaten dan hoger uit vallen. Bessie is en blijft natuurlijk niet te vergelijken met een geweer.

             ___________________________________________

Misverstand en... een grote mond

Bij aankomst lag er al veel sneeuw en een auto op zomerbandjes heeft daarin niet veel grip. De aanwezige Duitsers kwamen niet echt aangerend om te duwen, maar dat geeft niet want het lukte zo ook wel. Veel gas en de sneeuw slijt vanzelf weg, het was nog maar een klein stukje. Dat de aarde en steentjes onder de banden wegspoten, zo een openstaand caravandeurtje in, dáár dacht Hildo even niet bij na. Dom.

Een of andere Duitser was aardig pissig en liet dat op luide toon weten, en hij was niet eens de eigenaar van de caravan. Hildo deed het natuurlijk niet met opzet, maar zijn verontschuldigingen werden niet geaccepteerd. Dan maar niet, Hildo heeft zich verder stil gehouden om de zaak niet te laten escaleren want het mag best een beetje gezellig blijven... maar aan mensen met een grote mond heeft hij een hekel. Met de eigenaar van de caravan was het snel weer koek en ei maar die ene Karsten... Erg jammer dat het dus toch ook zo kan gaan in het zwartkruitwereldje, dat had hij niet verwacht. In ieder geval een grote domper op het begin van dit westernweekend, heel erg jammer.

Gelukkig kan Hildo u alvast verklappen dat het met de zin in het westernweekend naderhand toch weer helemaal goed kwam.

Geen schimmel

Uw gebruikte pannetje kunt u de volgende dag zo weer inzetten want in de kou blijft alles fris en fruitig. De sneeuw eruit kiepen en let's cook!

Natuurlijk is gewoon bij de grill een steak, bradwurst, patat of kartoffelsalad ook niet te versmaden.

Overdag of 's avonds, het clubhuis blijft de ideale plaats om de voeten weer een beetje op temperatuur te krijgen

Niet periode correcte budget tent

Deze gloednieuwe tent is identiek aan Hildo's vorige, en die heeft het tien jaar volgehouden voordat de ritsluitingen stuk gingen. Prima investering, want het budget tentje kost maar dertig euro en is in een paar minuten op te zetten omdat er geen binnentent in zit. De door condens druipende binnenkant neemt Hildo voor lief. Omdat er ditmaal met de auto gereden werd, was het gemakkelijk om wat extra spulletjes mee te nemen. Onder andere een luchtbed, isolatiematje, dekbed, wat extra dekens en een rendiervel gingen mee om warm te blijven. Koud? Nee hoor, niets kouder dan in Hildo's slaapkamer thuis want daar vriest het ook gewoon. Pas als u onder de dekens uitkomt, wordt het fris.

Kan een klassiek wagenwiel nog sfeervoller lijken dan in de sneeuw? Volgens Hildo wordt zoiets lastig te realiseren..

Schietbaan

De schietbaan ziet er idyllisch uit. Er was al jaren niet zoveel sneeuw geweest, is Hildo verteld. Mazzeltje want dat betekent extra genieten. Binnen staat u uit de wind en is het prima knallen.

Offtarget BFR

Toch nog dikke dreunen uit de satin polished stainless BFR met een gereduceerde lading. Slechts 45 grain Elephant FFFG achter de Lee 405 grain .457 kogel, maar de terugslag is wel aanwezig. Niet aanwezig, en daarmee is er helaas niets nieuws onder de zon, is de precisie. De lading nog verder reduceren lijkt Hildo geen goede optie, hij moet nu al onder de kaart richten om in het midden uit te komen. De kogel vliegt langzaam. Beter is een lichtere kogel, iets van 250 grain of zo. Hildo moet echt een keer kijken of een dergelijke giettang te koop is, of dat er wellicht eentje op maat moet worden gemaakt. Dat het niet altijd perfect is geeft niets, zo hebt u altijd wat te experimenteren.

Schietkaart BFR

Slechts 4 gaten in de kaart. Dit zijn kleine kaartjes, dat wel, maar het had stukken beter gekund. Toch was dit de beste en dat laat wel zien dat het met de precisie van de BFR op dit moment niet geweldig gesteld is.

Maar 5 schoten

Waar er in Nederland 12 of 13 maal op een kaart geschoten wordt, is dat in Duitsland anders. Slechts 5 kogels dienen er te worden afgevuurd. Persoonlijk vindt Hildo dat wat weinig, voordat u goed en wel begonnen bent is het alweer einde verhaal voor de kaart. Dat is in Nederland toch beter.

Hildo's Brown Bess schietkaart. 50 meter

Dit is beste van de twee kaarten die Hildo geschoten heeft. Geen punten, maar de eland lijkt er wel aardig last van te hebben.

Prijsuitreiking

Op weg naar de prijsuitreiking. Dat Hildo ditmaal niet met zijn neus in de boter viel zal u wellicht niet verbazen. Sommige schutters zijn heel erg goed.

Desalniettemin is het, ondanks het twijfelachtige begin, toch weer een uitstekend westernweekend geworden. Nogmaals? Als het aan Hildo ligt... Natuurlijk!

                   _______________________________________

Buitenaanzicht van de Schuttershof te Apeldoorn

Wat u van het pand kunt zien is de 'boven etage' waarvan het grootste gedeelte in gebruik is als kantine. De schietbanen zelf liggen ondergronds en buiten hoorde Hildo van het schieten niets dus een zeer goede isolatie... of werd er even niet geschoten?

Kantine

Belangrijk hoor, een kantine. Tussen het schieten door is het er prima toeven aan de bar van de Schuttershof. Zelfs een keuken is van de partij. Behalve koffie en bier was er zelfs zelfgemaakte dropshot. Het glaasje dat Hildo, na het schieten, naar binnen goot smaakte bijzonder goed. Een uitstekend eigen brouwsel van één der Scherpschutters met als hoofdingrediënten Duitse drop en een grote hoeveelheid wodka. Proost!

Zwartkruitgehalte

Dat lijkt niet bijzonder groot te zijn binnen deze club, tenminste dat idee kreeg Hildo, maar hij kan er best naast zitten want er wordt toch maar even een westerndag georganiseerd. Het viel hem op dat meer dan een paar leden geen cowboyhoed dragen, en zonder valt u als cowboy gelijk door de mand. De aanwezige leden van o.a. The Poachers, de DFDA en verscheidene Duitse cowboys maken dat weer helemaal goed.

10 schietpunten

De schietbanen van De Scherpschutters zijn netjes en verzorgd. Van de 10 aanwezige 25 meter banen waren er 5 om gewoon te schieten en 5 voor het EK Duel gereserveerd. Hildo deed in de klasse voorlaadgeweer mee maar wist met de Brown Bess, ondanks een goede score voor zijn doen, het niet tot de prijzen podium te schoppen.

Gunsmoke

Met recht een Gunsmoke Festival. Met vijf zwartkruitschutters tegelijk op de baan krijgt de afzuiging het wat moeilijk. De rook blijft evenwel mooi op de schietbaan en trekt niet terug richting de schutters, van echte overlast is geen sprake, hoogstens is er een lichte visuele beperking. Maar die heeft Hildo toch al. Even later ziet het er al weer stukken beter uit.

Schietkaarten Colt Walker - Abominabel

U denkt misschien 'nou, dat houdt niet over'. Hildo denkt 'bar slecht zeg'. Met name de eerste kaart, de bovenste is bedroevend met 25 punten, waarschijnlijk de slechtste score ooit met de Walker. De tweede was wel beter maar ook voor 66 punten hoeft de vlag niet uit want 80+ punten, daar is Hildo best toe in staat. Officieel mogen er 13 schoten op de kaart worden afgevuurd, maar hij houdt het bij 12 stuks. Precies twee trommels en om dan voor die ene nog weer opnieuw te laden, ach.

Waarom hij zo slecht geschoten heeft, is hem niet helemaal duidelijk. Wat rook op de baan, maar dat kan het niet geweest zijn. Bij zijn eigen club zijn de rookwolken soms nog erger. Hildo denkt 'Ik had m'n dag niet', en dat zal het zijn.

Prijsuitreiking

Er waren allerhande winnaars, maar Hildo hoorde er niet bij. Ach, mijmert hij, 'Je kunt ook niet altijd topschutter zijn'.

Gunsmoke Festival

Het Gunsmoke Festival wordt georganiseerd door K.S.v.d.V. (Koninklijke Scherpschutters Vereniging van de Veluwe) in samenwerking met de DFDA (Dutch Fast Draw Association) want ook de Europese Kampioenschappen Duel worden er deze dag gehouden. De disciplines zijn voor/achterlaad revolver en geweer. Bij alle disciplines wordt geschoten op de 25 meter met 13 schoten op de kaart.

Lange historie

De Koninklijke Scherpschutters Vereniging Van De Veluwe heeft een lange historie. Dat wordt u al snel duidelijk als u een kijkje neemt in het gebouw van de schietvereniging, de 'Schuttershof'. Het pand zelf stamt uit de zeventiger jaren nadat een brand in 1974 het vorige onderkomen verwoestte. Maar de historie van de vereniging zelf gaat veel langer terug, ze bestaan sinds 1867. Zoals vaker met schietverenigingen zijn ook de Koninklijke Scherpschutters voortgekomen uit een toenmalige schutterij. De prijzenkasten zijn goed gevuld en foto's en afbeeldingen van het Koninklijk Huis zijn overal aanwezig. De Oranje gezindheid is hier diep geworteld, net als bij Hildo.

Jonge schutters

Hildo verbaast zich over de hoeveelheid relatief jonge schutters. Een goede zaak want u moet weten dat in schuttersland de oudere generatie behoorlijk oververtegenwoordigd is. Zonder jonge aanwas kunt u op uw vingers natellen waar het heengaat met de schietsport, en dat is jammer want als hobby is het ook voor de jongere generatie meer dan de moeite waard. Véél leuker dan voetballen!

Europees Kampioenschap Duel 2010!!

Hildo was erbij, deed mee, en werd vijftiende van Europa op een deelnemersveld van 18 schutters! Hildo won 5 van de 18 duels, de meeste door weigerende wapens of het missen van de ballon door de tegenstander. Huub is uiteindelijk overtuigend Europees Kampioen geworden, u ziet hem links op de foto. Deze man is razendsnel en heeft, letterlijk, al geschoten voordat Hildo in de gaten heeft dat het lampje groen is. De Walker heeft wél de grootste vlammen van allemaal, met dank aan 60 grain buskruit per schot, en da's ook wat waard. Hildo is inmiddels zijn duel techniek alweer aan het fine-tunen dus, met een beetje geluk, gaat hij de volgende keer nog hogere ogen gooien.

Puntentelling Duel

In het begin zitten er nog twee heren die de puntentelling verzorgen, maar dat leek  niet geheel goed te gaan. Snel werd er een beroep gedaan op de dames met ervaring, en daarmee waren de administratieve problemen snel opgelost. Het valt echt niet mee hoor, want Hildo keek even mee over de schouders van de dames maar ook hij snapt er weinig van, mannen zijn te dom. Iedere schutter schiet precies éénmaal tegen elke andere schutter en het is best lastig om de scores op papier bij te houden, dus hoera voor deze dames die het Europese Kampioenschap wisten te redden.

Brown Bess - Topscore!

Aan het eind van de dag, na de duelwedstrijden, nog even met Bessie de baan op alvorens een pintje te drinken. En wat doet ze het weer prima met die nieuwe hoofdveer! Het schieten met de Brown Bess lijkt steeds beter te gaan. De banen in Apeldoorn zijn 25 meter, dus het lijkt al snel een stuk beter dan op een afstand van 50 meter, maar het is zeker niet slecht.

Richten

Op 25 meter ongeveer op het midden van de kaart en op 50 meter iets onder de bovenkant. De ervaring helpt hierbij want het wapen wordt op de 50 meter aan de voorkant ook nog iets omhoog gekanteld, zodat u iets meer van de bovenkant van de loop ziet tijdens het schieten, anders raakt de kaart buiten beeld. Deze 'kantelhoek' bepaalt ook weer de hoogte van het schot. U weet dat een keep ontbreekt en er is verder ook niets aan af te stellen. Het maakt het lastig en tegelijkertijd eigenlijk alleen maar leuker.

Schietkaart Brown Bess

Hildo is dik tevreden hoor. Geladen met een ronde kogel, gewikkeld in een stukje doodgewoon 80 grams printerpapier, en dit is het resultaat. Het lijkt zelfs beter dan de schietresultaten met Tijgertje, zijn Rolling Block. De drie kogelvetpillen die Hildo er bij in kieperde schelen wel met de aanslag in de loop, de kogels zijn wel degelijk gemakkelijker te laden. Een enkele vetpil geeft minder goede resultaten, de loop is natuurlijk ook stukken groter en langer dan van een revolver.

De kruithoeveelheden in de kruitbuisjes gaan op het oog, dus er zal best een paar grain aan schelen van schot tot schot. Verbeteringen zijn dus van alle kanten mogelijk want, zeker met de goede laadprocedure zoals hem vorig jaar door Brown Bess topschutter Willem Rijff is uitgelegd, met proppen en échte patches, moeten de scores probleemloos hoger kunnen. Allemaal in het zwart zou een echte overwinning zijn.

Het Frühlingscamp (lentetreffen) van SV Düring is een feit. Eindelijk, want Hildo heeft er al een hele tijd naar toe geleefd! Het weer werkt mee, want ondanks een frisse wind en nachtelijke vorst valt er geen drupje regen en schijnt de zon de meeste tijd. De opkomst lijkt iets hoger dan bij het wintertreffen, maar het aanstaande zomertreffen spant ongetwijfeld weer de kroon wat bezoekersaantallen betreft. Had Hildo u het al eens eerder verteld? Ook als het geen massale bijeenkomst is hoeft de gezelligheid er niet onder te lijden, daarvan was ook dit treffen weer een stralend voorbeeld.

Geen voorladers

Dat viel even tegen. Het blijkt dat er tijdens het Frühlingscamp traditioneel alleen met achterladers en 'Unterhebel-Repetierbüchsen' geschoten wordt, dus achterlaad revolvers, enkelschots achterlaadgeweren en Winchesterachtige repeteergeweren. Wat de logica achter deze regel is, lijkt niemand te weten. Tjonge, het moet wel een heel oude traditie zijn... Hildo heeft gelukkig zijn BFR bij zich. Met voorladers schieten mag natuurlijk, maar wel buiten de competitie.

Vrijdag 16 april 2010. Oefen-schietkaart BFR

Op vrijdag worden er nog geen wedstrijden verschoten, dat gebeurt pas op zaterdag, dus mooi de tijd om even een oefenkaartje te schieten. De patronen heeft Hildo net vers gemaakt met een gereduceerde lading van 45 grain Elephant kruit, daarop een kogelvetpil die tevens het kruit onder in de huls houdt, en daarop couscous als vulmiddel en al laatste de werkelijk perfect gegoten 457-340 kogels, met dank aan de nieuwe loodoven, uit de Lee giettang.

Er zijn drie trommels verschoten (5 schoten per trommel)

Rood = 1e trommel (één hand)

Paars = 2e trommel (één hand)

Geel = 3e trommel (twee handen)

De eerste ging aardig goed, de tweede wat minder. Waarschijnlijk door vermoeidheid want de BFR is tamelijk zwaar. Kort richten en snel schieten is het devies, het trillen zet snel in. Met twee handen, de gele gaten, lijkt het resultaat toch beter. Helaas is met twee handen schieten tijdens wedstrijden niet geoorloofd, maar Hildo wilde even weten of de BFR met deze lading in staat is tot enigermate van nauwkeurigheid, ook nadat de loop al vervuild is met 12 schoten. Met de precisie lijkt het zowaar aardig in de buurt te zitten!

Kanon

Er komen twee, volgens Hildo, zuidelijke rebellen, met dit kanon. Wat voor kanon het precies is, origineel, eigenbouw of replica, geen idee. En dat geeft ook niet, want zo blijft er wat te speculeren. De heren schoten verder niet, het aanwezig zijn is vast ook al wel leuk. Hildo ziet een kanon eigenlijk ook wel zitten, vooral omdat ze er zo leuk uit zien, maar dan wel eentje die een beetje kleiner is. Misschien komt knallen met een kanon er nog eens van, ooit, als het schip met geld komt.

Joslyn

'Kijk 's wat ik hier heb...', en Hildo krijgt van Stalen André een revolver in z'n handen gedrukt. Het wapen herkent hij direct, ook u kunt het haast niet missen door de opvallende side-hammer constructie van de hamer. Het is een Joslyn! Een vijf schots single action .44 percussierevolver, gemaakt in 1861-1862 in een oplage van ongeveer 3000 stuks. Gedeeltelijk op contract voor het Noordelijke leger. De goede verhoudingen maken het een buitengewoon mooi wapen om te zien, en een speciale want u komt ze niet iedere dag tegen. In de praktijk leken ze wat minder te werken, want Hildo heeft gelezen dat er destijds nogal wat soldaten waren die er minder tevreden over waren Gebruikssporen zijn aanwezig, een missend en een afgebroken schoorsteentje, de hamer heeft een tikje gehad en is iets scheef en er zit een barstje in de ene grip. Maar het mechaniek werkt nog volledig en overall is het zeker een mooie revolver waarvoor Hildo, helaas, niet de financiën heeft. Geeft niets, want u hoeft geen eigenaar te zijn om van iets moois te kunnen genieten. Hij heeft in ieder geval een echte Joslyn vast mogen houden, en dat kan niet iedereen zeggen!

The Baker Bros?

Heeft u dat nu ook, dat bij het zien van dit plaatje het liedje 'Ma, ma, ma, ma

Ma Baker' zich in uw hoofd begint af te spelen?

Labskaus

Hildo kocht in een frivole bui, tijd voor iets nieuws, een blik Labskaus in een Duitse winkel. Een klassiek scheepsgerecht volgens het opschrift op het blik. Nu is hij niet al te kieskeurig maar de Labskaus, met het uiterlijk van opgewarmd braaksel, was niet echt aan hem besteed. Het is een mengsel van aardappelen, rode bieten, augurken, haring en nog wat andere ingrediënten. Goed voor de zeelui van destijds, minder voor een cowboy van nu.

Meten is weten

De BFR schiet hoog en het gaat niet helemaal lekker. Hoe hoog dan? Hildo meet met zijn handen hoever de kogel hoger zit dan het richtpunt en komt op ongeveer iets minder dan 1/2 gedeelte van de kaart uit. Dat betekent dat wanneer u in het midden van de kaart wilt schieten, u aan de onderkant van de kaart moet richten,  misschien nog iets daar beneden. Gereduceerde ladingen komen hoger in de kaart uit en het verstelbare vizier is niet verder naar beneden te draaien. Daarmee wordt het precisie schieten een beetje een gevoelskwestie, dat ligt Hildo prima want hij is een hartstikke gevoelig tiepje.

Dop Schutter

Als u dacht dat tijdens westenweekeinden alleen volwassenen aanwezig zijn, dan zit u er naast. Veel mannen, wat minder vrouwen en toch ook wel wat kinderen. Dat is goed, want een schutter in de dop kan later zo maar een hele grote worden!

Witte tenten

De originele stijl witte tenten zijn behoorlijk vertegenwoordigd. Beetje logisch, omdat iedere bezoeker relatief fanatiek is. Dat moet u haast wel zijn als u in april gaat kamperen. Hildo heeft geen witte tent en die gaat er ook niet komen, omdat ze te duur, te groot, te zwaar en te omslachtig zijn. Mooi zijn ze wel en het werkt zeker sfeer verhogend.

De niet witte tent

De niet witte tenten, zoals die van Hildo, zijn veruit in de minderheid. Dat ziet u.

Kampvuur

De zon begint langzamerhand te zakken en de temperatuur te dalen. Een kampvuur is niet alleen maar gezellig, het is heerlijk warm.

Subzero

Hildo is altijd cool, iets waarover de meningen overigens verdeeld zijn, maar tijdens de nacht daalde het kwik zelfs nog tot onder het vriespunt. Een inmiddels ècht supercoole Hildo merkte dat duidelijk in zijn tent door het ijs aan de binnenkant en hij mocht de hele nacht van ijskoude voeten genieten, die er tegen de ochtend gelukkig nog aan zaten. De volgende keer een extra dekbed mee.

Brown Bess, buiten competitie

Op deze laatste dag kan er ook nog even geknald worden, maar de patronen van de BFR zijn op, da's sneu zeg, maar Hildo is niet voor één gat te vangen. Dan maar niet voor de wedstrijd, maar voor de lol nog even een paar schoten met de Brown Bess, altijd leuk!

Schietkaart Brown Bess

Hildo heeft misschien wel 8 keer geschoten, maar u ziet maar 4 rode gaten. Ernaast schieten is niet moeilijk met een musket. Het blauwe gat schoot Gerd erin. Nipt in de kaart, maar hij zit er wél!

Wagenwiel

Kent u de foto nog van dit sfeervolle wagenwiel van het Wintercamp? Ook in de lente doet het wagenwiel bij SV Düring het goed.

Radslotpistool (klik plaatje 1000 pixels groot)

Allerlei verschillende mensen, met allerlei verschillende wapens. Hier in levende lijve een radslotpistool van een Duitse collega schutter. Radslotpistolen zijn eigenlijk de voorlopers van het vuursteenpistool. U dient de veer van het slot op te winden met een sleutel, net als bij een klok. Bij het schieten schraapt een stukje pyriet over een tandwieltje dat door de opgewonden veer aangedreven wordt en vervolgens ontsteekt het pankruit. Oude wapentechnieken zijn hartstikke leuk en een keer een radslotpistool in handen mogen hebben, is zeker de moeite waard. Dit is een Spaanse replica en daarmee is het verlofplichtig in Nederland. Jammer, anders had Hildo hem zo meer naar huis genomen want het is een plaatje!

Zaterdag 17 april. Schietkaarten BFR

Zes schoten op een kaart, en ziet u het? Dit lijkt helemaal niet verkeerd hoor, het pluimvee ligt gestrekt. Volgens Hildo kon deze 45 grain in combinatie met de 457-340 kogel wel eens een goede combinatie zijn. Het wapen schiet nog heel redelijk wat betreft terugslag. Die is er natuurlijk wel, vanwege de zware kogel, maar het is goed te doen met één hand.

Jammer

Toen Hildo de kaarten kwam inleveren, bleek hij de foute schietkaarten te hebben. De man had hem bij de uitgifte niet gevraagd of het een revolver of geweer betrof. Hildo heeft klaarblijkelijk een geweergezicht, vandaar dat ie de 50 meter kalkoen geweerkaarten meekreeg. Jammer, maar geeft niet want schieten doet Hildo met plezier, dus straks nog een poging met grizzlybeer revolverkaarten.

Zaterdag 17 april. Schietkaarten BFR

Voorzien van de juiste revolverkaarten doet Hildo nog eens zijn best. De roos op de revolverkaart is wel heel erg klein, meent Hildo. Er zijn andere schutters die dat probleem niet hebben.

Kogelsok

Het blijft een prima manier om patronen mee te nemen, eigenlijk zijn ze veel gemakkelijker dan patroondozen. Voor de BFR had Hildo 50 stuks 45-70 patronen herladen, en omdat er tijdens dit weekend niet in competitieverband met voorladers geschoten kan worden, zijn die 50 stuks helemaal niet zoveel. Kogelsok op de kop en de laatste patronen bij elkaar sprokkelen. De lege hulzen gaan weer retour kogelsok.

Achterladers... veel werk

Als u, net als Hildo, een beetje aan voorladers gewend bent, dan valt het op hoeveel werk een achterlaadwapen met zich mee brengt. Niet op de baan, maar bij het herladen thuis. Voor deze 50 stuks 50-70 patronen is hij 4 1/2 uur bezig geweest, misschien kunt u het sneller maar Hildo niet. Met zijn  single stage Rockchucker pers gaat het in ieder geval traag. Eigenlijk gaat alles langzaam, inclusief het met de hand volsmeren van de vetrillen van de kogels en na het schieten als extra nog hulzen schoonmaken en daarna tumblen. Tjonge, wat een klus. 'Hoera voor de voorlader!', zegt Hildo nog maar eens, daar kunt u niet genoeg van hebben. Jammer dat er maximaal maar vijf wapens op het verlof mogen staan.

Tukkie

Even een tukkie doen. Dat doen oudere heren als de zon lekker op de tent schijnt en het buikje vol Labskaus zit.

17 april 2010. Schietkaarten BFR

Het is haast knap hoe Hildo de roos weet te missen. En als u dacht dat hij dan maar opgeeft? Nooit! Doorgaan betekent niet dat hij wint, dat ziet u aan het resultaat hierboven. Gelukkig zijn er zonder verliezers geen winnaars, dus is het maar goed dat Hildo er is.

Voeding en zo

Na het schieten is het tijd voor wat eten, een stuk of wat biertjes en goede gesprekken die, zoals gebruikelijk, altijd over interessante onderwerpen gaan. De man naast Hildo, luisterend naar de naam Roelof, heeft er geen probleem mee om herkenbaar afgebeeld te worden. Hij is een van de drijvende mensen achter SV De Vrijheid in Hoogeveen. Een tamelijk grote club, die onlangs hun 200e lid mochten verwelkomen. SV de Vrijheid heeft ook een vrij grote kern zwartkruitschutters. Hoogeveen is voor Hildo jammer genoeg te ver rijden om lid te worden, maar af en toe eens langs komen mag gelukkig. Als u zwartkruit wilt schieten en u woont niet te ver van Hoogeveen, dan is De Vrijheid een absolute aanrader.

Rembrandt

Een nieuw ontdekt meesterwerk van Rembrandt van Rijn? Of is het misschien tóch een foto van de mensen bij het kampvuur bij het Frühlingstreffen van SV Düring?

Zondag 18 april 2010

De laatste dag alweer. Geen hoofdpijn van de biertjes maar wel een wat duf gevoel, u kent het vast. Niets beters dan een bak instant om weer in de stemming te komen. Duurt even, de Coleman benzine-pruts-brander blijft een onding, maar het lukt uiteindelijk prima. Slurp... aaahhh.

Gerd Haats met de Brown Bess

Gerd Haats, der Messermann die verantwoordelijk is voor Hildo's geweldig mooie BFR revolvergripjes, heeft nog nooit vuursteen geschoten. 'Even knallen Gerd?' 'Na, klar!' Gerd draagt geen bril en er was geen oogbescherming op de baan aanwezig, wel belangrijk met een vuursteenmusket, dus Hildo leent bereidwillig zijn eigen bril met op sterkte geslepen glazen even uit want Gerd schiet op gevoel. Knal! U ziet het blauwe gat op de foto links.

Niet, zoals Gerd verwachtte, in de 10 maar wèl in de kaart!

18 april 2010. De prijsuitreiking.

Hildo heeft hem gemist, hij was net z'n tent aan het inpakken. Geen ramp want de prijzen zijn aan Hildo's neus voorbij gegaan want de BFR is vooralsnog niet het wapen waarmee hij de hoogste ogen gooit. Bovendien zijn sommige schutters gewoon erg goed, ook lastig, maar Hildo heeft een lange adem en gaat in ieder geval ook de volgende keer de strijd weer aan.

Einde westernweekend

Dit Frühlingscamp was een mooie, en het volgende westernweekend van SV Düring is het Sommercamp. Ook daar zal Hildo, als alles meezit, weer aanwezig zijn. De weekeinden van SV Düring zijn de moeite waard en het niet aanwezig zijn bij zo'n weekend betekent gegarandeerd dat u wat gemist heeft.

De Kreukranch

Een jaarlijks terugkerend fenomeen, maar het is het eerste Kreukranch western weekend dat Hildo meemaakt. Het wordt gehouden bij de schietbaan van Willem Tell in Brummen en georganiseerd door Schuttersvereniging De Graafschap, die dat al bijna 35 jaar doet. Het gebouw van Willem Tell is voor de gelegenheid behoorlijk getransformeerd. Een complete veranda is uit de grond gestampt, de voorkant van het gebouw met hout betimmerd. De achtergrond voor het duelschieten, links op de foto hierboven, is bijzonder mooi vorm gegeven. Daar heeft een schilder flink zijn best op gedaan. 'Mooi hoor', meent Hildo, 'het tilt de sfeer naar een hoger plan'.

Beetje laat

Hildo kwam pas aan het eind van de vrijdagmiddag aangesukkeld. Beetje jammer, want donderdag was het al begonnen en ook de vrijdag heeft hij grotendeels gemist. Dat is jammer. 'Volgend jaar vroeger heen', aldus Hildo die, het moet gezegd, altijd een beetje moeite heeft om op gang te komen

Zwartkruit specialist

En wie hebben we daar? Good 'Ol Leo Hemelrijk met zwartkruitspulletjes!

Houtsnijwerk

Eigenlijk werd er niet gesneden maar gezaagd, met een kettingzaag. Kunstig werk, daar niet van, maar Hildo is blij dat hij geen buren heeft met een dergelijke hobby,

Weddenschap

Hildo kent deze heer, en deze heer kent Hildo. Een andere man uit zijn gezelschap kende Hildo niet en meende dat Hildo 'Slowjob' op zijn hesje heeft staan. Dat klopt niet en daarmee verliest hij 20 euro met zijn weddenschap.Kassa voor Robert!

Schietbaan

Het is een komen en gaan van schutters op de zaterdag, en de meest uiteenlopende wapens zijn te bewonderen. Een plekje bemachtigen om een serie te kunnen schieten, lukt evengoed best wel.

Technische gesprekken

Hildo wandelt over het campingterrein en blijft even hangen bij deze cowboys. De man links schiet al sinds 1959, waard om vermeld te worden. Tevens leerde Hildo hoe hij een pompstok kan maken van een houten gordijnroede. Da's handig, en vast goedkoop

Slachtoffers

Na afloop van het duelschieten liggen er nogal wat slachtoffers op de grond.

Wandelen

Het is een flinke tippel van de schietbaan naar het uiterste eind van de camping, waar Hildo zijn tent heeft opgezet. Rechts ziet u de muur van de schietbaan en links achter de bomen ligt het kampeerterrein.

Miquelet schietkaart van zondag

Dit is de officiële kaart waarop de discipline 'Miquelet' geschoten wordt. Miquelet staat voor gladloops vuursteenmusket op 50 meter, en dat is precies waaronder de Brown Bess valt. Het is tevens de eerste keer dat Hildo deze discipline schiet. Dertien schoten op de kaart en, zoals altijd, de tien hoogste tellen.  Dit was de laatste kaart van de dag en Hildo kwam iets te hoog uit, met het richtpunt bovenaan de kaart. Het puntentotaal staat hier op 53. Dat het niet meevalt om het record van Willem Rijff, 90 punten, te evenaren staat als een paal boven water.

Hoogste score

Hierboven ziet u de uitslag van de zaterdag. Zondag schoot Hildo nog twee keer. De hoogste met 56 punten en de laatste met 53. Hoe dan ook, Hildo komt niet eens in de buurt van de andere vuursteenschutters.

Hildo's hoogste score van 56 is geschoten met maar 12 kogels, door tijdgebrek. Hij had zijn kruit in de tent laten liggen, wat hem tien minuten kostte van de dertig minuten die voor een schietserie staan. Hij eindigde uiteindelijk overall als laatste. 'Er moet meer geoefend worden!', aldus Hildo die, ondanks de laatste plaats, zeer optimistisch lijkt.

Lekker rustig

Aan het eind van het kampeerterrein is het lekker rustig. Wel een beetje nat vanwege de regen aan het begin van het westernweekend, zodat bij sommigen een trekker de auto weer naar drogere grond moest trekken. Maar als u uitkijkt waar u rijdt, èn de vaart er flink inhoudt, dan scheelt dat..

Volgend jaar

Dan is er weer een KreukRanch te verwachten. Wedden dat Hildo er dan weer bij is? Maar wel een beetje eerder, want aan het eind van de vrijdagmiddag aankomen vindt hij aan de late kant.

Inschrijven

De kosten voor het hele vierdaagse weekend, per kampeereenheid, zijn 35 euro. Dat lukt u op een gewone camping niet. Per schietserie van 13 schoten bent u 7,50 euro kwijt. Meedoen met het duelschieten kost 5 euro. Koppie koffie 75 cent en een tintelend glas bier 1,50. Een mooie KreukRanchpen kreeg hij zomaar cadeau. Goed bezien is een westernweekend financieel prima te doen, stukken goedkoper dan een bezoekje aan een pretpark bijvoorbeeld. Niet dat Hildo daar ooit geweest is, maar hij hoort wel eens wat.

Authentieke dame

Dat is een mooi gezicht nietwaar? Veel verstand van authentieke kleding heeft Hildo niet, maar hij weet wel dat de ware kledij van die tijd ver van de Hollywood Flash afligt. Wat dat betreft kon deze handwerkende dame wel eens hoge ogen gooien.

Stands

Naast Leo Hemelrijk waren er nog meer mensen met een stand waarin, zoals u op de foto hierboven kunt zien, allerlei toepasselijke waren werden verkocht.

Camping

Het kampeerterrein is lang en smal, maar met voldoende plaats voor de aanwezige gasten. Het weer was toch iets frisser dan wenselijk en dat heeft z'n invloed op de bezoekersaantallen. Hoeveel mensen er uiteindelijk aanwezig zijn geweest weet Hildo niet, maar er zijn er, ondanks het niet geheel zomerse weer, evengoed een aanzienlijk aantal opgedoken.

Soljanka bij de tent

Zelf wat klaar maken bij de tent hoort erbij. En deze, volgens Hildo van origine Russische, soep moet vermeld worden. Hij kende hem al van de voormalige DDR en ook destijds viel hij in de smaak. Het is een soort van tomatensoep, opgeleukt met zure augurken. Als u niet van zuur houdt is het niets, anders is ie erg lekker. Met name in combinatie met brood. 'Jammie', aldus Hildo.

Duel

U staat natuurlijk te springen om te horen hoe Hildo het er van af gebracht heeft. Op de zaterdag schopt hij het tot een gedeelde één na laatste plaats.

Kapotte Walker

Dat hij niet zo best schoot, kwam mede doordat de hoofdveer van de Colt Walker, na later bleek, knapte. De helft van de tijd weigerde het wapen door een gebrek aan slagkracht van de hamer, dan is de lol er snel af. Vandaar dat Hildo zondag de duelwedstrijden oversloeg. De Walker zal zo spoedig mogelijk gerepareerd worden.

Prijsuitreiking zaterdag

Elke dag een prijsuitreiking voor de beste schutters. Mooie bekers en handige spulletjes. Hildo hoefde, ondanks zijn inspanningen, niet op te draven. Helaas.

Concentratie

Uiterste concentratie is gewenst. De beste te zijn is lastig, maar als Hildo er staat probeert hij wèl die tien te raken, dat het niet altijd lukt ligt niet aan de inzet.

Pompstok foetsie

Helaas is Hildo in z'n enthousiasme vergeten z'n pompstok weer in de Brown Bess te steken, die dientengevolge bij baan 16 is blijven staan. Hij heeft goede hoop dat de pompstok alsnog weer opduikt en belooft de vinder alvast een heerlijk helder schuimend biertje!

Wie van de tien

Helemaal rechts ziet u de Miquelet kaart in verhouding tot de normale schietkaarten. De kaart is duidelijk te herkennen door de forse afmetingen. Evengoed is het niet gemakkelijk een hoge score te schieten. Gladloops musketten zijn en blijven stukken onnauwkeuriger dan geweren met een getrokken loop. 'Geeft niets hoor!', zegt Hildo.

Schietkaart Brown Bess

Hildo heeft dit weekend in totaal drie schietseries geschoten met de Brown Bess, maar dit is de enige kaart die op de foto gekomen is. Beetje jammer, u kent Hildo's schietkaarten verzamelwoede. De volgende keer zal Hildo er als de kippen bij zijn als de baancommissaris met zijn kaart voorbij komt.

Het tweede westernweekeind van De Vrijheid

Tijd voor een nieuw westernweekeind en een kleine impressie. Ditmaal gaat het om het tweede weekend van SV De Vrijheid in Hoogeveen. Dat het weekeind meer dan geslaagd kan worden genoemd, is een understatement. Wat Hildo betreft was alles prima geregeld, ging alles van het spreekwoordelijke leien dakje en heeft vast niemand spijt gehad van zijn/haar komst. Petje af voor de organisatie die dit weekend een ruime verdriedubbeling zag van het aantal deelnemers! Als u het gemist heeft dan heeft u volgend jaar weer een nieuwe kans want het weekend van SV De Vrijheid heeft zich een blijvend plaatsje veroverd in de Zwartkruit treffens.

Hildo als ondersteunend baancommandant

Voor Hildo is dit een iets ander weekend dan gewoonlijk. U moet weten dat westernweekeinden alleen kunnen worden georganiseerd door de inzet van vrijwilligers. Omdat Hildo er inmiddels al verscheidene op heeft zitten, maar nog nooit een vinger heeft uitgestoken als vrijwilliger, heeft hij zich ditmaal aangemeld. Een extra vrijwilliger kon De Vrijheid wel gebruiken en Hildo is ingezet als baancommandant. Op zich stelt het weinig voor want de schutters weten over het algemeen prima wat ze wel en niet moeten doen, maar voor Hildo, omdat het de eerste keer was, was het een zenuwslopende bezigheid. Hij stond vrijdagochtend om 9.00 uur met een knoop in zijn maag op de baan. Gelukkig viel het naarmate het weekeind vorderde wel mee, zwartkruitschutters zijn relaxed en niet lastig. Het blijft voornamelijk bij kaartjes ophangen en de sticker van de betreffende discipline en het schuttersnummer op de schietkaart plakken.

Zout

Iedereen staat er voor zijn plezier en er hoeft derhalve niet op alle slakken zout gelegd worden, zolang de veiligheid niet in het gedrang komt want dat gaat boven alles. Een ander, weliswaar minder belangrijk, punt is het schieten met nitrokruit op een zwartkruit westernweekend. Ergens is een grens en die loopt voor Hildo bij nitro. Mag natuurlijk wel, maar buiten mededinging. Een aantal schutters schoot evengoed nitro.

Wapenhandel Kuiper

Pieter is weer aanwezig, gelukkig weer samen met zijn vrouw die even in de lappenmand zat. Deze stand is goed voor een kilo kruit, percussiekapjes, hulzen, wat antieke en replicageweren, tumbler, etc. Natuurlijk kan er op bestelling ook altijd even iets specifieks meegenomen worden, als een schutter dat van tevoren even doorgeeft, want de hele winkelvoorraad kan Pieter ook niet meeslepen. Hildo mocht zelfs even een pompstok lenen voor de Brown Bess omdat hij de zijne bij het vorig weekend is kwijtgeraakt. Is dat aardig, of wat?

Flowerpower in kaliber 44!

Dat duelschutters fleurige types zijn, is bij deze bewezen.

Lekker varkentje

'Och... dát is zielig', hoorde Hildo tweemaal toen hij langs het varken aan het spit liep. 'Het valt mee hoor', meent Hildo, 'Het varken merkt er niets van'. Ook deze grilinstallatie, de big en de supergekruide gegrilde kippen zijn resultaat van de inzet van een deelnemend echtpaar. Hogelijk gewaardeerd want het beest is 's avonds vlot en met smaak verorberd.

Op de camping

Hildo lijkt hier maar wat voor zich uit te turen, maar dat is niet zo. Hij kijkt naar een schier onophoudelijke stroom vliegtuigjes aan de andere kant van de sloot, want de camping ligt direct naast het vliegveld van Hoogeveen.

Kleine motorvliegtuigen, zweefvliegtuigen en vliegtuigen met parachutisten scheren aan de tent voorbij, dus regelmatig wat te zien, en dat zonder dat het stoort. Boeings zitten er niet tussen op dit weiland!

Brown Bess Bob

Bob, een zeer ervaren schutter, had nog nooit met een steenslotwapen geschoten. Dus, even met de Bess Bob? 'Yeah sure'.

En gelijk de eerste prijs. Congrats!

Fris!

Drinken is van belang, zeker tijdens de warme zaterdag en de nog warmere zondag. Naast veel bier wordt er af en toe ook wel eens wat water of frisdrank door de uitgedroogde kelen gegoten.

Multi-tool

Een Colt Walker is multifunctioneel. Hier gebruikt Hildo hem om z'n mes door het deksel van een blik bami te slaan, blikopener vergeten.

Trapdoor

Een antieke Springfield Trapdoor in 45-70. Het voormalige legerwapen van de Verenigde Staten, in gebruik genomen in 1873. Zelfs een oudje als dit is tot respectabele precisie in staat als u een goede heeft. Sterker nog, bij de achterlaad geweren is dit weekend de hoogste score geschoten door iemand met een hele nette originele Trapdoor.

25 meter baan

En hier Hildo als helpend baancommandant op de revolverbaan. Er zijn hier zes banen en met slechts twee baancommandanten kan het erg druk worden. Zorgen dat alles vlot verloopt, maar ook nauwkeurig tweemaal de punten tellen. Eerst door de ene dan door de andere baancommandant om fouten uit te sluiten.

Niet zo druk

De drukte op de schietbanen viel over het gehele westernweekend heel erg mee. Het weer was mooi, 'te mooi', hoorde Hildo al iemand zeggen. Het is dan erg uitnodigend om lekker bij de tent, caravan of ergens anders te blijven hangen, genietend van de zon.

Eerste schietkaart Walker

Tussen de functie van baancommandant door was er ook nog tijd voor Hildo om zelf even wat te schieten. 13 schoten op de kaart, de hoogste 10 tellen. Het middelpunt van het kogelgat is de plek die de score bepaalt. 81 punten is de score op deze kaart. Niet slecht, maar Hildo kan het beter als het hem meezit.

Tweede schietkaart Walker. Hoogste score ooit!

Kijk eens aan! Dit is een superscore, voor Hildo in ieder geval, en het totaal komt op 87 punten. Bij de puntentelling is helaas deze kaart niet meegenomen in de eindscore, of de 7 is voor een 1 aangezien. Ach, een foutje is zo gemaakt en Hildo doet er niet moeilijk over. Met de 81 punten behaalde hij de vijfde plaats bij de voorlaadrevolvers, met 87 punten was hij derde geweest. De eerste plaats, dat is Hildo's doel. 'Misschien gaat het ooit nog eens lukken, als alle andere schutters een slechte dag hebben', mijmert Hildo.

Kanon schieten

Wat is er mooier dan duizend woorden? Bewegende plaatjes!

Prijzen

En hier alle topprijzen voor de topschutters van dit weekend. Hildo gaat naar huis met een superfijne koekenpan, ideaal voor de bonen en tosti's tijdens de westernweekeinden.

Metworst

De schutters worden bij de inschrijving getrakteerd op een Noord Nederlandse specialiteit: De metworst, ook wel droge worst genoemd. Bezuiden Zwolle is deze specialiteit niet te verkrijgen, erg jammer voor de rest van de wereld want Hildo is nog nooit iemand tegengekomen die het niet hartstikke lekker vindt. Als ze zo droog zijn dat u ze doormidden kunt breken, zijn ze op hun best. Als u de metworst niet kent, aanschaffen als u in het noorden van het land bent. Topspul, écht!

De bank

Hier is het geld voor de schietbeurten in te leveren en wordt eveneens de verkoop van de consumptiemunten geregeld. Sfeervol gemaakt en mooi beschilderd. Net echt! Wel warm voor de dames achter de loketten tijdens dit warme weekend.

Texas Jack

Verschillende kleding en accessoires winkeltjes zijn present op dit weekend.

Vader en zoon

Sommige mensen krijgen de schietsport met de paplepel ingegoten. Dat de jeugd desondanks niet altijd beter is dan de oude garde laat pa hier zien, maar zoonlief zit hem op zijn hielen!

Gewonde schutter

Op elk weekend loopt er een EHBO'er rond om in geval van calamiteiten, of calamiteitjes, onmiddellijk in te kunnen grijpen. Deze cowboy heeft zijn vinger opengehaald aan iets scherps tijdens de schietbeurt. De EHBO-man is er als de kippen bij om het slachtoffer te verzorgen. Hildo veegt het bloed van de baan en de de opgelapte schutter kan zijn schietbeurt probleemloos vervolgen. 

Puntentelling op de 50 meter geweerbaan.

Behalve patat en frikadellen is er ook keus uit allerlei andere, met liefde en geduld klaargemaakte, gerechten. Dan smaakt het nóg beter!

Duel

Het duelleren vindt plaats in de brandende zon. Met temperaturen van tegen de 30 graden kan dat knap warm zijn. Misschien dat daardoor om de haverklap duelschutters niet aanwezig zijn op het moment dat er geschoten moet worden. Het is lastig om het systeem op papier correct bij te houden als verschillende schutters hun beurt missen, en later weer moeten inhalen. Er gingen stemmen op als 'niet aanwezig? Dan opschrijven als een verloren partij'. Dat was ditmaal nog niet het geval maar: Duelschutters, wees gewaarschuwd. Hildo zelf kan slecht tegen hitte en was erg blij met zijn relatief koele plaats als baancommandant op de schietbaan. Maar de volgende keer is hij weer van de partij!

Schaduw is welkom voor een duelschutter. Bij het wachten op het duel kunnen de participanten het knap warm krijgen.

Elke avond feest

Wapens gaan achter slot en grendel en het is partytime. Goed eten, drinken, fijn gezelschap en nog hartstikke gezellig ook. Voor Hildo is het uitkijken dat ie niet te lang doorgaat, want om 9.00 uur 's ochtends moet hij weer present zijn op de baan.

Chillen aan het kampvuur.

Precisie

Deze schutter laat zien waar het om gaat. Precisie, maar wel in een gemoedelijke atmosfeer. Hij schiet overigens niet onverdienstelijk met een zeer uiteenlopend assortiment aan wapens. Dit weekend had hij een Maynard geweer (niet op de foto) bij zich. Zo eentje had Hildo nog nooit gezien. Een achterlader met hulzen met een zeer breed uitlopende hulsbodem, waarin geen primer maar slechts een piepklein gaatje zit. De ontsteking wordt verzorgd door een los te plaatsen percussiekapje dat de patroon ontsteekt door het kleine gaatje in de hulsbodem. De precisie bleek redelijk.

Voorlader stilleven

Als u denkt, patroon erin en knallen maar... niet helemaal, in ieder geval niet als het een voorlader betreft. De laadprocedure is een relatief ambachtelijk gebeuren. Een groot voordeel vindt Hildo dat u thuis niet hoeft te prutsen. Herladen gebeurt gewoon op de baan, superefficiënt dus en uiteindelijk bent u minder tijd kwijt met een zwartkruit voorlader dan met een achterlader. Hulzen schoonmaken hoeft ook al niet..

Kanonnen laden

Het zijn allemaal miniaturen, maar de rechter is wel heel snoezig. Het kleintje rechts is nog altijd kaliber .69 en wordt afgeschoten met 200 grain kruit. De maximale lading voor kanonnen tijdens deze wdstrijd is 400 grain, en hij kan u verzekeren: het is indrukwekkend als ze afgaan.

Kanonniers (en een kannonierster) richten

De afstand waarover geschoten wordt is 25 meter em het projectiel is een ronde loden bal. Alvorens het kanon af te schieten, is het goed gericht neerzetten uiteraard van groot belang.

Prijsuitreikingen

Johan: ' Nou kerel, gefeliciteerd met je vijfde plek hoor'

Hildo: 'Ja, ja. Prijs!, prijs!, prijs!...

Midden juni, dus heerlijk weer voor het westernweekeind van SV Düring. Het viel af en toe een beetje tegen want Pluvius was iets vaker aanwezig dan wenselijk. Hildo geeft u een korte rondleiding door dit, toch zeker geslaagde, westernweekend.

Geheelonthouder

Ook als u geen alcoholische versnaperingen tot u wenst te nemen, kunt u evengoed naar een westernweekend. Als u wèl van wat verfrissend gerstenat houdt, is ook dat geen probleem. Uiteraard na het schieten, dat snapt u.

Innerlijke verzorging

Als u grote revolvers en musketten moet tillen, dan heeft u brandstof nodig. Naast worstjes kunt u op het terrein brood, carbo's, patat en kartoffelsalad kopen. En dat was het wel zo'n beetje. Maar Hildo heeft zelf natuurlijk ook wel wat meegenomen. Bij kamperen hoort zelf koken, als u dat niet doetm dan gaat u niet met een compleet gevoel naar huis.

Schietbaan

En hier gaat het uiteindelijk allemaal om: Knallen! Hildo zet zijn beste beentje voor met de Brown Bess. Net zoals alle andere schutters, en dat zijn er nogal wat. Het is af en toe best druk, maar aan schieten komt u gelukkig altijd toe zonder lang te wachten.

Schietkaarten Brown Bess

Dat u hier niet van onder de indruk raakt, maakt Hildo niets uit. Schieten met de Brown Bess is en blijft een feest, en daar doet het resultaat niets aan af.

Al struinend... Een Kentucky Long Rifle!

En wat ziet Hildo daar bij een handelaar? Het vierde geweer van rechts is een Kentuky long rifle, ook wel Pennsylvania long rifle genoemd, met steenslot, in het kaliber 45. Deze replica voorladers zijn vrij in Duitsland, maar in Nederland niet. 'Tjonge', denkt Hildo, 'Best een mooi ding, die wil ik wel'. Zou u haar laten liggen voor, na afdingen, 130 euro?

Illegaal

Hildo schaft het geweer aan, maar meenemen naar Nederland is illegaal, daar brandt Hildo z'n vingers echt niet aan. De oplossing is eenvoudig, want hij heeft nog een plaats vrij op het wapenverlof. Hij geeft het, in Duitsland vrije, wapen eerst in Duitsland in bewaring, wapennummer en merk noteren, papieren regelen bij zijn altijd welwillende schietvereniging, op het verlof laten bijschrijven bij de politie, consent aanvragen bij de douane, en dan kan het geweer opgehaald worden. Dan binnen twee weken het geweer en consent laten zien bij de politie en het is klaar. De papieren rompslomp verschilt, op het aanvragen en invullen van het consent na, niet van de normale procedure bij de aanschaf van een wapen in Nederland. Binnenkort is Hildo, voor weinig, een long rifle rijker! Hoe het geweer heet? Hildo doopt haar toepasselijk Vonkie. Of Vonkie nog een beetje schieten wil? De spanning stijgt al. Vonkie ziet u, in detail, later nog terug. Beloofd!

Kampvuur

Zoals altijd in Düring is er gezorgd voor voldoende hout voor een prima kampvuur. Warm, gezellig en een biertje valt dan bijzonder goed.

Witte tenten

Het zomerkamp is het drukbezochtste treffen van S.V. Düring. Ook ditmaal staan er behoorlijk wat witte, periodiek correcte, tenten. Er zijn ook verscheidene tipi's.

Taartjes

Duitsers lijken verzot op taart. Dit is Hildo's tweede zomertreffen en ook nu zijn de taartjes weer van de partij. Zelf gemaakt natuurlijk, zo zijn Duitsers wel. En smaakt het wat? 'Lekkerrr', sputtert Hildo met volle mond. Een paar taartpunten achter elkaar, heeft ie zo weg. Dan eerst naar de WC om z'n baard te wassen. Taart heeft de neiging om erin te blijven hangen, softijs is ook een drama. Plakt dat het een lieve lust is.

Schietkaarten BFR

Knallen met de BFR op zwartkruit. Altijd goed voor spektakel, zelfs met maar 45 grain Elephant. Topscores zijn het niet. Zes schoten op de kaart, en niet alle treffen doel maar het komt aardig in de buurt van wat Hildo met de Colt Walker zou kunnen halen. Deze lading lijkt helemaal niet verkeerd, de precisie begint te komen en het schieten zelf blijft nog vriendelijk voor de pols. Prijzen kan hij evenwel vergeten... er zijn betere schutters.

Handel

Zoals altijd zijn er ook nu weer diverse handelaren met lifestyle gerelateerde spulletjes. Altijd handig als u wat nodig hebt, en sowieso leuk om te struinen.

After T

De band die op de zaterdagavond de stemming erin wist te houden met Country & Western deuntjes. Niet verkeerd, hoewel Hildo persoonlijk meer heeft met bluegrass, u kent wellicht zijn voorliefde voor de banjo. Een leuke tip? Luistert u eens naar de Old Crow Medicine Show, die laat zien dat bluegrass/folk helemaal geen vervelende muziek hoeft te zijn.

Gaap

Als u er s'ochtends altijd fris als een hoentje uitziet, dan mag u zich gelukkig prijzen.

Voor u het weet is het weekend alweer voorbij en begint de werkweek weer. Jammer is dat.

Alweer de tweede zwartkruitdag van SV de Musketiers die Hildo bijwoont. Altijd gezellig en er zijn van allerlei diciplines te schieten met 25 meter revolver en 50 en 100 meter geweer. En alles op de openluchtschietbanen, kom er maar eens om in Nederland, van de miltaire kazerne te Havelte.

Eerste plaats Mariette!

Met slechts 77 punten weet Hildo het desondanks tot de eerste plaats te schoppen bij de voorlaadrevolvers. Dat komt omdat de meesten, en zeker diegenen die Hildo het lastig kunnen maken, met achterlaad revolvers schieten. Bij die disciplines is deze dag ruim boven de 90 punten geschoten.

Uitleen Walker

Hildo is z'n kruit wel eens vergeten, deze man vergeet z'n revolver. Da's nóg erger, grijnst Hildo. Met de geleende Walker komt hij tot 75 punten, goed voor de tweede plaats bij de dicipline Mariette (voorlaad revolver).

De eerste wedstrijd met Lilly!

Met Lilly voorzien van slechts 34 grain Elephant kruit doet Hildo een poging de eerste plaats te bereiken. Dat dat niet helemaal lukt zag u al aankomen, en Hildo ook, want de andere schutters doen óók hun best. Evengoed ligt het wapen goed in de hand en schiet het fijn met nauwelijks terugslag. U kunt zich volledig concentreren op het schot en niet op wat het schot met u doet wanneer het wapen afgaat.

Richten

Horizontaal richten gaat heel behoorlijk maar verticaal is minder. Het zogenaamde buckhorn vizier is geen sterk punt van dit wapen, tenminste als u de ogen van Hildo heeft. De hoogte van het schot vindt Hildo wat lastig in te schatten. Beter was een verstelbaar vizier geweest maar dat zit er niet op, bij de originele longrifles ook niet.

Trekkerversneller

Dat is een hele mooie vinding. Na de achterste trekker aangetrokken te hebben, is de voorste trekker verantwoordelijk voor het schot. En de trekkerdruk is echt superlicht. Een trekkerversneller komt de precisie gegarandeerd ten goede.

Musket lurken

Als u denkt: 'Wat zit die nou aan z'n Brown Bess te zuigen', dan denkt u verkeerd. Het is tamelijk gebruikelijk onder zwartkruitschutters om na het schot de loop door te blazen, zodat de vochtige lucht het kruitresidu zacht houdt. Dat is gemakkelijker laden en geeft daardoor vast ook meer precisie.

Musketierschieten... Nieuwe discipline!

Het zogenaamde musketierschieten is een nieuw ingevoerde discipline, niet van de KNSA maar van SV de Musketiers. Net als vroeger, rond 1600, toen de musketiers hun lontslotwapen op een steun plachten te leggen om de musket te ondersteunen. De afstand is wel 100 meter en daarmee hadden de originele musketiers, met hun gladloops wapens, er vast weinig van gebakken.

Hildo heeft ditmaal niet meegedaan maar volgend jaar is hij bij de discipline musketierschieten van de partij!

25 september 2009. Schietkaart Lilly

Hildo heeft vandaag zijn eerste officiële wedstrijd met Lilly geschoten, het nieuwe Pedersoli Frontier voorlaad geweer met een, voor Hildo, zeer rustige lading. De score was niet zo best, u ziet de 10 gaten in de kaart terwijl er toch 13 per kaart zijn afgevuurd, maar dat ligt niet aan het geweer. Trouwens, voor een eerste keer vindt Hildo het best acceptabel. Hij was nog aan het zoeken naar de juiste plek om te richten. Met de korrel tussen de buckhorn lijkt het ongeveer bij de vier te zijn, onder het zwart, en een fractie naar links. Maar niets is zeker, volgende keer nog een keer proberen.

Dames

Als u denkt dat een Snider rifle in het kloeke .58 kaliber alleen voor grote breedgeschouderde heren geschikt is, ziet u hier het tegendeel bewezen.

Duelschutters

Ook vandaag werd er geduelleerd. Ook Hildo trad ditmaal aan, en geholpen door een goede nachtrust en een dosis mazzel vanwege weigerende wapens of tegenstanders die de ballon niet wisten te raken, wist Hildo het tot zijn beste plaats ooit te schoppen. De achtste plaats!

Prijzen

Ditmaal viel Hildo zelfs drie maal in de prijzen! Bij het duel, voorlaadrevolver en zelfs  voorlaadgeweer. Kijkt u even mee? Een waterkoker op 12V, handig voor een bakkie koffie onderweg om weer even bij te komen van een westernweekend. Een driepoot statief voor het fototoestel, komt ie er zelf ook nog een keer op bij een westernweekend. De derde prijs is een combinatie, dienblad/emmer/handwarmers. Het dienblad is perfect om een serie verse biertjes op te vervoeren, het emmertje is voor een Quigly schot, mocht het nog eens zover komen, en de hartvormige handwarmers zijn geweldig tijdens het winter kamperen op een westernweekend. Het doosje met de pen is een leuke attentie van SV de Musketiers, kan ie thuis de data op de muur schrijven van de volgende Zwartkruitdag van SV De Musketiers.

Het is weer een happening. Voorlaad en achterlaad geweer op de 50 meter en voorlaadpistool en voorlaad en achterlaad revolver op de 25. Tevens werd het jaarlijkse NK Duel gehouden. Hildo was erbij en deed mee!

De Dame in Het Zwart

Zwartkruit schieten is voor iedereen, ook voor deze dame gestoken in, het mag gezegd, smaakvolle kledij. Ze wist met haar Winchester bijzonder goede groepjes te schieten.

Puntentelling

Het moet gebeuren, want zonder telling is er geen uitslag. Met de inzet van deze heren is in ieder geval niets mis.

Ronnie

Als er één zwartkruitschutter is die altijd goed gemutst is, dan is het Ronnie! En als u denkt dat het komt omdat het sommige mensen altijd mee zit, dan zit u er naast.

Het NK Duel 2010. De lange adem...

Zoals altijd op het scherpst van de snede. Met ruim dertig deenemers was het veld ditmaal erg groot. Immers: Iedereen schiet éénmaal tegen elke andere deelnemer. Dat betekent dat elke schutter ruim 30 duels te verschieten heeft, 30 x 30 : 2 = 450 duels in totaal. Het totale NK nam bijna zes uur in beslag en dat is Hildo iets te veel van het goede, er blijft weinig tijd over om gewoon een wedstrijdje te schieten. Wellicht is het een idee om voor iedere schutter een maximum aan verloren partijen aan te houden. Dan dunt het veld wat uit en is het evenement uiteindelijk sneller te verschieten.

Uitslag

Eerste plaats voor Bennie, de Nederlands kampioen die zijn plaats weet te behouden. Een aantal schutters komt op dezelfde plaats uit, de laatste plaats is nummer 23 en Hildo komt, samen met de Doodgraver, op een gedeelde zestiende plaats. Ze hebben beide 11 duels gewonnen. Het kan natuurlijk beter, maar Hildo vindt de einduitslag helemaal niet tegenvallen.

                       ________________________________________

De discipline Miquelet

De discipline Miquelet houdt in: Staand met een gladloops steenslotmusket de kaart raken op 50 meter afstand. Deze echte officiele wedstrijd Miquelet werd gehouden bij de Vrijheid. De speciale grote musketkaarten zijn nog nèt op tijd geregeld, in Nederland blijkt er moeilijk aan te komen. Niet zoveel Miquelet schutters zeker? Vreemd, want het is echt bereleuk! Met veel vuur een rook wist Hildo met Bessie, met een puntentotaal van 56, de andere twee deelnemers achter zich te laten. Het hadden vast nog meer punten kunnen zijn, als hij niet een beetje te hoog in de kaart was uitgekomen. Veel oefenen met Bessie om haar door en door te leren kennen is noodzakelijk, want de Brown Bess is geen gemakkelijk wapen als het om hoge scores gaat.

Lading

Een kogel gewikkeld in printerpapier met 110 grain Jagdschwarzpulver van Explosia, en het is ruim voldoende om de 50 meter te overbruggen. Voor het eerst de kruitladingen niet op het oog in de buisjes gegoten, maar met de kruitmolen afgewogen. Langzamerhand gaat Hildo aan het optimaliseren van Bessies schietresultaten werken. Gelijke kruitladingen zijn stap één, de rest volgt later.

Baankijker

In principe weet u waar u moet richten. Maar een andere lading of kogel, u heeft te lang niet met het wapen geschoten, of iets anders kan u doen twijfelen. Weten waar het schot uitkomt, kan lastig zijn. Zeker op de 50 meter geweerbaan, want de kogelgaten zijn met het blote oog, in ieder geval voor Hildo, niet te zien. Dan zijn baankijkers een uitkomst. Helemaal mooi is het wanneer u iemand heeft die in real-time vertelt waar u de kaart getroffen hebt zodat u kunt corrigeren.

Een baankijker lijkt Hildo ook wel wat, een telescopische kijker van messing. Maar die zijn niet zo dik gezaaid.

Hulpje Baancommandant

Als vrijwilliger staat Hildo 's ochtends op de baan als het hulpje van de baancommandant, het gaat allemaal prima. Een klein steentje bijdragen, daar is niets mis mee. In de middag krijgt hij gelukkig vrij om mee te doen aan het Nederlands Kampioenschap Duel!

Tandje trekken

Deze zwartkruitschutter had last van zijn tand. Gelukkig is er een medeschutter, vol mededogen, die hem direct van zijn pijn verlost door de tand ter plaatse met een tang te trekken. Hildo prefereert zelf, als het even kan, verdoving en een gediplomeerd tandtechicus.

Wapenhandel Kuiper

Pieter is er ook, compleet met wat zwartkruitspulletjes. Voor degenen die hun bestelling van te voren aan hem doorgegeven hebben, heeft hij de spullen meegenomen. Da's handig en het bespaart hen een rit naar Blijham. Hildo heeft nauwelijks met hem kunnen praten, 's Ochtends baancommandant zijn en 's middags duelschieten slokte alle tijd op.

Prijsuitreiking

Veel prijzen te vergeven en Johan, de man van De Vrijheid die het Prijzenfestijn presenteerde, kon af en toe maar moeilijk door het geroezemoes heenkomen. Sommige mensen zijn wat snel afgeleid en dat is wat minder voor de presentator. Hildo ging ditmaal, hartstikke trots, met een medaille voor de eerste prijs bij de discipline Miquelet naar huis.

Kortom

Geslaagde zwartkruitdag? Jazeker, alleen het NK duel duurde hem ietsjes te lang.

Eerste prijs Miquelet!

De eerste prijs bij de discipline Miquelet (vuursteen musket op de 50 meter). En wat is dat dan ding op de foto, denkt u wellicht... Een fantastisch mooie prullebak! Perfect om de zaken bij de tent netjes op orde te houden tijdens een western weekend. Uiteraard volledig in de stijl van het Wilde Westen. Hildo kreeg ook nog een gouden medaille, in de geel / zwarte club kleuren van SV De Vrijheid, het is de eerste gouden plak in zijn leven! Dat zoiets even breed wordt uitgemeten, dat begrijpt u.

                         ____________________________________

De Quigley Cup van SVV Remington

In het diepe zuiden van ons land, om precies te zijn in Oirlo vlakbij Venray, wordt een zwartkruitwedstrijd georganiseerd.door SVV Remington, genaamd 'Quigley Cup', bij schietsportcentrum De Versen. Deze wedstrijd is vernoemd naar de film 'Quigley Down Under' uit 1990 met Tom Selleck in de hoofdrol als de met een Sharps in 45-110 superscherp schietende Quigley. De langeafstandsschoten van Quigley op een emmer is, onder zwartkruitschutters in ieder geval, een niet geheel realistisch maar wel legendarisch stukje film geworden. Bij de Quigley Cup in Venray gaat het ook over de lange afstand. Maar liefst 50 meter met pistool en revolver en 50 en 100 meter met geweer. Een nog grotere afstand was leuk geweest, maar dat soort schietbanen zijn in Nederland dun gezaaid. Hildo heeft er persoonlijk nog nooit eentje gezien.

Geen westerndag

Een hoog cowboygehalte heeft deze dag niet, slechts een paar schutters hebben westernkleding aan. Ook het dragen van wapens is niet toegestaan: clubregel. Het KNSA-gehalte is hoger dan Hildo ooit heeft gezien, er zijn zelfs een paar topschutters die in de Nederlandse selectie meedraaien en er was deze dag zelfs iemand van het KNSA-bestuur die een kijkje kwam nemen. Evengoed is er ook wel een plaatsje vrij voor de wat minder bedeelden, zoals Hildo.

Aardig en Gezellig?

Dat valt best mee hoor, alleen praten ze een beetje vreemd. Even wennen, net als in Friesland, maar dan gaat het als een speer. Hildo kent verscheidene van de aanwezige schutters, maar ook onbekenden zijn niet te beroerd om een praatje te maken. Het sfeertje is wel anders dan bij een westerndag, wat minder amicaal. Veel schutters lijken serieus te gaan voor de punten, geeft niets...dat doet Hildo vandaag ook!

Toeschouwersruimte

Alweer zo'n nette en verzorgde ruimte, proper en rein zijn steekwoorden die de schoonmaker hoog in het vaandel heeft staan. Vanuit deze toeschouwersruimte heeft u een uitstekend zicht op de schietbanen en kunt u, zonder gehoorbescherming, de verrichtingen van de schutters prima gadeslaan.

Puntentelling kantoor

Dit kantoor staat in de toeschouwersruimte. Hier worden de schietbeurten gekocht en de punten geteld.

A) 100 meter liggend met Bessie!

Hildo heeft nog nooit de 100 meter geschoten. Liggend schieten heeft hij sinds zijn militaire dienst, nu ruim 30 jaar geleden, niet meer gedaan. Dit is met recht een historisch moment, in ieder geval voor Hildo. Maar die 100 meter met een Brown Bess? De humor van deze combinatie was op moment van inschrijving al duidelijk Hoe u het ook wendt of keer: Dit is een echte uitdaging!

B) 100 meter liggend met Bessie!

Knal, en daar gaat de kogel. 'Auw', dat doet pijn. De terugslag van Bessie valt op zich wel mee, ondanks de 110 grain kruit en de 545 grain kogel, maar als u liggend schiet wordt het een ander verhaal. Na de dertien kogels van de serie te hebben verschoten, voelt Hildo's schouder niet meer zo lekker aan. Als Hildo even later in de kantine zit, is de zwelling al duidelijk waarneembaar. Wat precies de goede plek is om de musket tegen de schouder te zetten, weet hij nog niet maar dit was niet de goede. Het lijkt erop dat iets verder naar buiten beter is. Leerproces.

C) Schietkaart Bessie 100 meter liggend

Niet bijzonder. Misschien was het beter geweest met een diopter? Hildo schoot, uiteraard per ongeluk, een hogere score op de kaart van zijn buurman. Zo maar een zes, vlak boven het zwart en precies in het midden. Hij lijkt erop dat de Brown Bess, op deze zeer lange afstand, iets naar links afwijkt. Bij de puntentelling was men zeer coulant en telde de score die Hildo op de kaart van zijn buurman schoot bij zijn eigen kaart op, gegrijns alom. Van de 33 deelnemers was de 33e plaats voor Hildo.

D) Schietkaart Hildo's buurman, ter vergelijk

Niet naar de groene treffer kijken, die schoot Hildo er in. Waarschijnlijk schoot de buurman een Sharps in 45-90, maar hier is Hildo niet helemaal zeker van. Het groepje is in ieder geval klein, 91 punten, en daarmee goed voor een zesde plaats. Winnaar Rob kwam tot 95 punten. Da's knap hoor.

Schietkaart Andere André, ter vergelijk

Zo zien 93 punten eruit op de 50 meter, staand met geweer uiteraard. Dit is Hildo nog nooit gelukt en 'Het ziet er ook niet naar uit dat 't 'm ooit wordt', aldus een opgewekte Hildo. Andere André kwam met z'n 93 punten met een Shiloh Sharps op de vijfde plaats. Winnaar Jan, schutter voor de Nederlandse selectie, haalde maar liefst 97 punten(!).

Prijzen

Ook hier worden de prijzen in natura uitgekeerd. Bij de prijsuitreiking aanwezig zijn is altijd een mooie afsluiting van de dag, maar ditmaal vertrekt Hildo voortijdig in verband met de lange autorit van ruim drie uur naar de Groningse Heimat.

Hildo diep onder de indruk van de hoge scores?

'Ha, ha', lacht Hildo, 'helemaal niet. Het is slechts de ontwikkeling van een specifiek talent. De persoon achter het wapen is veel belangrijker dan de score op een kaart, daarop kan geen uitzondering mogelijk zijn.'

Volgend jaar weer?

Wat Hildo betreft wel. Het is een flink stuk rijden, ruim zes uur onderweg, maar het is het zeker waard. Aardige mensen en lekker knallen, wat wil u nog meer?

                    ________________________________________

100 meterbanen

De Versen is voorzien van drie van deze 100 meter banen met vier schietpunten op elke baan, het complex zit derhalve zeer ruim in 100 meter banen. Er kan liggend en staand geschoten worden. Worden de kaarten halverwege neergehangen, dan heeft u een 50 meter baan. De baan zelf is van zand, net als de kogelvanger, en er is een looppad in het midden om de kaarten te verwisselen. Elektrisch kaarttransport is niet aanwezig. Het geheel ziet er zeer verzorgd, netjes en goed verlicht uit, zelfs de afzuiging is super. Er is helemaal niets mis mee. Wilt u ook eens op de 100 meter laten zien wat u waard bent?: De banen zijn te huur voor individuele schutters.

25 meter baan

Vandaag niet in gebruik. Met vijf schietpunten niet overbemeten, de nadruk is duidelijk gelegd op de 100 meter.

Wapenkamer

Hier mag u aan het wapen zitten. Hildo meende in de toeschouwersruimte voor zijn serie begon zijn vuursteen te kunnen verwisselen voor een nieuw exemplaar, maar werd vlot op de regels gewezen. Alleen op het schietpunt en in de wapenkamer, een heel mooie overigens, mag het wapen uit het foedraal en mag er gerommeld worden aan de wapens, nergens anders. Het is een kwestie van even weten.

Gibbs

Zo iemand heeft Hildo nog nooit gezien. Gekleed in een schietjas, met een oogklepje en een Gibbs voorlader. Oogkleppen en schietjassen vindt Hildo helemaal niks, het moet de man en zijn geweer zijn zonder allerlei hulpmiddelen. Niet alleen een persoonlijke mening, want op westenweekeinden zijn dit soort hulpmiddelen verboden. Maar de Gibbs ziet Hildo wel zitten! Het uiterlijk is matig, net een luchtbuks, maar het is wel een replica van een wedstrijdgeweer wat vanaf 1865 gebruikt werd op de zeer lange afstand, met uitstekend resultaat. Een beter presterende zwartkruit voorlader voor de lange afstand dan deze is moeilijk te vinden. 'Die Gibbs komt nog wel', mijmert Hildo.

Het café... pardon... De kantine!

Deze is echt supergezellig, bruin hout doet het altijd goed. Een uitstekende plek voor diepgravende gesprekken, over schuttersbuksen bijvoorbeeld, en om aan zijn schouder te wrijven en even bij te komen na het schieten met Beukende Bessie.

50 meter met de Walker... rampje

Alweer iets wat Hildo nog nooit gedaan heeft, 50 meter met de revolver. Flink eind hoor! Het richtpunt van de Walker zit iets boven de onderkant van de kaart op de 25 meter, dus ietsjes hoger richten om de aftand te overbruggen. Foute gedachte, want dit werkt niet bij de Walker. Hildo komt nu zelfs helemaal bovenin de kaart uit. De tweede trommel zelfs beneden de kaart gericht, weer niet goed want de kogels zitten nog steeds te hoog. Conclusie: De Walker komt op de 50 meter een stuk hoger af dan op de 25. De 50 meter was niet echt een succes, maar dat is mede te wijten aan het gebrek aan ervaring op deze afstand. Het gleufje in de haan wordt binnenkort voorzichtig wat dieper uitgevijld, dan komt het richtpunt, zowel op de 25 als op de 50 meter, een stuk beter te liggen.

Score 40 punten

Op het deelnemersveld van negen schutters bereikt Hildo vandaag de achtste plaats. De topschutter van de dag schiet 71 punten en Andere André, een veel betere schutter dan Hildo, bleef op de vierde plaats met 65 punten hangen. Die 50 meter valt niet mee hoor, maar een volgende keer komt hij hoger! Wedden? De schietkaart heeft Hildo niet gefotografeerd, de helft was toch boven de kaart en treurige kaarten heeft Hildo genoeg in zijn verzameling.

100 meter staand met Bessie!

De tweede keer op één dag dat de Brown Bess op de 100 meter ingezet wordt. De score is hoger dan liggend. Vreemd, maar al wat minder als u beseft dat de Brown Bess kogels op deze afstand verre van zuiver zijn. Een dosis geluk speelt mee.

Trekken met het wapen

'Flinchen' heet het in het Engels, een echt duidelijk Nederlands woord bestaat niet. Hildo heeft er een handje van met de Brown Bess. Het komt door de angst voor het schot: U reageert fysiek op de aankomende klap die het wapen u geeft. Bij een steenslotontsteking komt de heksenketel van de vuurzee in de pan er nog bij. U beseft niet dat u met het wapen trekt, totdat het toevallig een keer weigert. Dan ziet u de loop naar beneden bewegen, en die beweging is fnuikend voor de precisie. Het is een bekend fenomeen onder groot kaliber schutters en iets waar Hildo voortdurend aan moet werken om onder controle te houden. Het kan frustrerend zijn omdat het telkens weer opduikt, maar het geeft wel weer een extra dimensie aan het schieten. Met de Walker heeft hij er geen last van maar met de Brown Bess, met het steenslot aan de rechterkant en Hildo met zijn hoofd aan de rechterkant van de kolf, 10 cm verwijderd van de vuurzee als het slot afgaat, zeer zeker wel. Stalen zenuwen heeft u er voor nodig!

Schietkaart Bessie 100 meter staand

Van de dertien kogels kwamen er maar drie in de kaart. Van de 20 deelnemers schopt Hildo het tot de 20e plaats, de 19e was voor iemand met een lontslot musket. Ook bij deze serie knalde Hildo weer een gat in de wedstrijdkaart van zijn buurman. 'Oeps, en sorry hoor'. Gelukkig zijn de grote gaten die Bessie slaat duidelijk te herkennen en slikte de buurman het extra gat relaxed. Zelfs op de 100 meter is duidelijk te zien waar u ongeveer schiet met de Brown Bess, maar de kogels hebben duidelijk een eigen willetje. Hoogste score vandaag op deze discipline is 90 punten.

Drukte

Best veel deelnemers, maar heel erg druk leek het niet. Op een western evenement blijven de cowboys gewoonlijk de gehele dag aanwezig. Hier viel Hildo op dat het, eigenlijk de hele dag door, een komen en gaan van schutters is.

                    ________________________________________

De organisatie van de jaarlijkse Snertwedstrijd, op de schietbanen van Willem Tell te Brummen. ligt in de handen van The Poachers. Niet het warmste treffen van het jaar, maar wel altijd hartverwarmend dus echt koud kunt u het niet krijgen. De erwtensoep en broodjes worst staan klaar, mocht u toch nog een rilling bekruipen. U mag zo vaak op de kaart knallen als u wilt, maar als er meer dan 5 schoten op de kaart zitten betekent dat puntenaftrek voor elk extra gat.

Rieks met Hildo's Brown Bess.

Hildo heeft Bessie meegenomen, maar dit maal niet om er zelf mee te schieten. Rieks is ook eigenaar van een Brown Bess maar de laatste keer verloor hij van Hildo. Ligt dat aan de musket van Rieks of is Hildo gewoon de betere schutter? Geen betere remedie om dat vraagstuk uit de wereld te helpen dan Rieks te laten knallen met Hildo's Brown Bess.

Dierfiguren

Traditioneel wordt er geschoten op dierfiguren. Lastig om het juiste richtpunt te vinden, vooral als u gewoonlijk altijd de standaard schietkaart onder vuur neemt.

De Prijs

Laten we niet vergeten, Hildo doet zijn best om zo hoog mogelijk te eindigen. In dat licht bezien was het wellicht beter geweest om niet met de BFR aan de wedstrijd deel te nemen. Ondanks dat hij de revolver al weer een paar jaar in bezit heeft, lukt het nog steeds niet om er goed mee te schieten. Gelukkig is geduld eem schone zaak en hij is er vast van overtuigd dat het ooit gaat lukken om een fatsoenlijke score neer te zetten. Een fatsoenlijke prijs heeft hij in ieder geval, een fles Carbernet Sauvigion die, ondanks dat het erg Frans klinkt, volgens het opschrift op de fles uit Chili komt. De Carbernet Sauvignon schijnt een druivensoort te zijn die bijzonder populair is, ongetwijfeld niet voor niets. Smaakt super, vast wel, en perfect om straks het nieuwe jaar in te luiden.

                  _________________________________________

Western

Wat hier aan tafel zit, een er op ligt, laat zien wat voor wedstrijd het is. Western all the way, en het betreft niet alleen de Yellowboy en Henry rifle geweren, maar een zeer uiteenlopend assortiment van alle soorten voor- en achterladers.

Resultaat

Alle schoten die Rieks gedaan heeft zaten wèl op de grote kaart die achter de dierfiguurkaart zat. Dat betekent dat hij in de meeste gevallen het dierfiguur mistte, maar wel degelijk erg in de buurt zit. Hildo denkt dat hij het wel eens erg moeilijk zou kunnen gaan krijgen.

De volgende wedstrijd wordt gehouden in Hoogeveen bij SV de Vrijheid tijdens het Oliebollentreffen op 8 januari 2011. Zowel Rieks als Hildo zullen met dezelfde musket, Bessie, schieten. Dan zal de ware topschutter naar boven komen drijven... alhoewel, er komt nog een andere Brown Bess virtuoos, ene Erik, en die Erik is niet de eerste de beste!

Prijsuitreiking

Veel, heel veel prijzen te vergeven. Zelfs Hildo gaat nog met een fles wijn naar huis, gewonnen voor de zoveelste plaats bij de achterlaad revolvers.

                    _________________________________________

De eerste wedstrijd van het nieuwe jaar wordt georganiseerd door SV de Vrijheid in Hoogeveen, en Hildo zou 'm niet willen missen. Gezelligheid en gemoedelijkheid strijden om de eerste plaats, het blijft onbeslist.

Wederom Hildo als hulpje van de baancommandant. Het duelschieten laat hij ditmaal voor wat het is, de vorige keer duurde het met iets van zes uur lang, te lang. Ditmaal bleek het duelleren met 19 deelnemers maar ruim drie uur te kosten. Dàt is wel weer prima te doen!

In het pak

Kent u die heer daar rechts op de foto die belangstellend staat toe te kijken? Dat is hulpje baancommandant Hildo, jazeker! De bloes had ie al. Een periodiek correcte broek, bretels en hesje (gilet), allemaal met een op de foto niet te zien stijvol streepje, heeft hij er afgelopen weekend bijgekocht. Waar je zoiets haalt als je het zelf niet kunt maken? Bij Silverado in Nijmegen!

Winchester Dame

Winchesters doen het goed bij de dames.

Winchester Heer

Winchesters doen het ook uitstekend bij de heren.

In gedachten verzonken

Òf net bezig zijn vreselijk mooie en speciale antieke Trapdoor met diopter en octoganale Sharps loop in kaliber 45-70 te laden. Van zijn scores kan Hildo alleen maar dromen, want met alleen een goed geweer bent u er nog niet.

Een Musketier met een Colt 1860... in actie!

Deze man is letterlijk een Musketier, want hij is lid van SV de Musketiers. Behalve een Musketier is het ook een man met goede smaak, want een Colt 1860 is wellicht de mooiste en slankste voorlaad revolver die bestaat, aldus Hildo. Het is alleen zo jammer dat een schutter niet meer dan vjf verlofplichtige wapens mag hebben, anders had Hildo er al lang eentje in zijn kluis gehad. Een nette originele dan? Tja, er zijn altijd financiele barrières. Niet dat Hildo wat te klagen heeft hoor, hij voelt zich rijk, hartstikke rijk, vooral als hij weer een zwartkruitdag mee mag maken met zoveel aardige mensen. Dat is met geld niet te betalen, echt niet.

Enne...

Is dat knallen met een 1860 een beetje leuk? 'Ha, ha, wat dacht jij!'

Totale concentratie

Andere André is een zeer goede schutter en ook hier weer op weg naar de eerste plaats bij de discipline Küchenreuter (voorlaad pistool). Concentratie is uitermate belangrijk als u wilt presteren, en dat lukt hem prima. Het 'Héé André, lukt het een beetje met die concentratie!?' toeroepen wist Hildo nog net te onderdrukken.

Competitie binnen de competitie

Deze beide dames hebben geen schijn van kans tegen de topschutters van de heren, beweert Hildo, zich daarmee het risico van voor macho uitgemaakt te worden op de hals halend. Evengoed zijn de dames wel aan elkaar gewaagd met dit leuke .45 kaliber voorladertje. Beiden schieten ze nog niet zo lang, dus een verbetering zit er nog echt wel in. En voor alle dames die nog niet schieten... zo spoedig mogelijk contact opnemen met uw lokale schietvereniging voor een proefschot, u krijgt er vast geen spijt van.

                     ________________________________________

Miquelet roulatie. Vier mannen en één Brown Bess!

Er zijn niet zoveel mensen met een gladloops vuursteen musket, misschien dat daar straks verandering in komt. Voor het zover is heeft Hildo besloten zoveel mogelijk mensen met Bessie, zijn Brown Bess, mee te laten doen aan deze Miquelet wedstrijd. Hoe meer zielen, hoe meer vreugd. Alle schutters schieten op de 'Hildo manier', dus met 110 grain Explosia Jagdschwarzpulver No. 1 (FFG), de onvermijdelijke kogelvetpillen en een .715" kogel gewikkeld in printerpapier.

Schutter nummer 1... Loden Cees!

Behalve dat hij glas in lood specialist en directeur van o.a. Cees' Development & Engineering Tool Company is èn in zijn vrije tijd allerlei loden kogels giet en kalkoenen opeet, weet hij ook hoe een trekker over te halen. Cees doet zijn uiterste best en weet het meeste lood in de kaart te krijgen.

Proficiat!

Cees is de eerste die zomaar de 10 eruit weet te knallen, en dat mag iedereen weten!

Resultaat: 47 punten

Schutter nummer 2... Kruitloze Jan!

Jan's supermusket, kaliber .80 plus, doet het even niet vanwege ontstekings problemen. En als Jan geen problemen heeft, dan creëert hij ze wel: Hij stampt in een onoplettend moment de kogel de loop in zonder kruit. Hildo voelt zich plotsklaps een stuk beter: Hij is niet de enige .....! Hulp alom en samen met Loden Cees wordt er wat kruit via het zundgat naar binnen geprutst. Na een tweede poging rolt de kogel over de baan en kan er verder geschoten worden. Dat Jan uiteindelijk een stuk langer bezig is dan de 30 minuten die voor een schietserie staan, daar doet niemand moeilijk over. Als je hoed maar goed zit.

Resultaat: 32 punten

Schutter nummer 3... Winchester Roelof!

Roelof heeft niets met voorladers. Zijn Winchester of Colt 1873 SSA past hem stukken beter. Als er maar patronen in gaan. Maar een serie met de Brown Bess schieten wil hij best. Donders, wat een vuur!

Als van een leien dakje

Alle dertien kogels de loop uit zonder problemen. Alleen het laden werd op een bepaald moment wat moeizaam. Gelukkig sprong Hildo te hulp die met zijn Walker de pompstok toch weer naar benden wist te meppen. Bij het volgende schot, behalve de kogelvetpillen, ook even een flinke rochel in de loop. De volgende kogels glibberden zo naar beneden. Toch, om de gaten allemaal in het midden te krijgen: Het blijft lastig met zo'n Brown Bess, en niet alleen voor Roelof!

Resultaat: 9 punten

Schutter nummer 4... Hildo!

Zelf knallen en tegelijk plaatjes schieten gaat moeilijk samen. Bovendien was de dag inmiddels op zijn eind gelopen en zat vrijwel iedereen al te wachten op de prijsuitreiking. Razendsnel en met grote haast schiet Hildo zijn 13 kogels-sessie. Zo snel heeft hij 'm nog nooit geschoten en Bessie kreeg het warm, gloeiend heet zelfs, want de loop was al halverwege de serie niet meer vast te houden. Ook de schietkaart zelf is niet meer gefotografeerd, iedereen zat inmiddels op Hildo te wachten. Maar alle gaten zaten, ondanks de haast, wèl in de kaart. Wat uiteindelijk Hildo's score geweest is, zal wel altijd een mysterie blijven omdat de telling al afgerond was.

Resultaat: ?? punten

Vier series met de Brown Bess

Vandaag zijn er vier series van 13 kogels, in totaal dus 52 keer, met Bessie geschoten, en dat zonder de loop door te halen. Hildo's vetpillen werken best wel. Er hoefde ook maar één keer een vuursteen verwisseld te worden, waar overigens ook al een serie mee geschoten was voor aanvang van de wedstrijd. Die Engelse vuurstenen lijken helemaal niet slecht.

Top Shot, Erik

Erik, beter bekend als Meneer DKW, schiet met zijn eigen Brown Bess en doet dat al jarenlang niet onverdienstelijk. Hij had al een poosje niet meer geschoten maar een kort haperende vuursteen brengt hem niet van zijn stuk, hij schiet zelfs met griezelig gemak de hoogste score van de dag. Zijn groepje zat niet helemaal in het midden maar wel erg dicht bijelkaar, 2x8, 2x6 en de rest allemaal zevens. Het had nòg beter kunnen zijn!

Nieuwe steen

Met de nieuwe vuursteen aan boord en een verse lading Zwitsers 3 (FFG) gaat Erik verder, op weg naar zijn topscore. De man heeft stalen zenuwen, trekken met het wapen doet hij niet, dat is duidelijk te zien als het slot weigert. Dit is een professional! De score die Erik schiet, is Hildo nog nooit gelukt, zelfs niet als het allemaal mee zit.

Resultaat: 70 punten

                 __________________________________________

Powder Smoke Friesland!

Kort voor 1 mei kreeg Hildo een uitnodiging. Of hij het niet leuk zou vinden om naar Leeuwarden te komen, zwartkruit knallen op Powder Smoke Friesland, georganiseerd door SV Noconi te Leeuwarden. Nou, dat lijkt Hildo wel wat, dus in de agenda gezet. Alles aan de kant voor Powder Smoke Friesland!

Een 'ander' evenement

Er wordt zitend, toch even anders dan staand of liggend, geschoten op de 100 meter op een papieren schijf of op een ronde steel plate (2 cm dikke stalen plaat van ongeveer 30 cm diameter) aan een ketting die 'pling!' zegt als u raak schiet. Ook CAS (Cowboy Action Shooting) is mogelijk. Hierbij wordt er geschoten met een combinatie van revolver, een lever action geweer (zoals de bekende Winchester dat is) en met een shotgun, een dubbelloops achterlader, op stalen doelen die omvallen of 'pling' zeggen als ze geraakt worden. Allemaal zaken die Hildo nog nooit gedaan heeft. Dan is er nog duelschieten. Het lijkt zeker geen slechte zondag te worden!

Opkomst

Beetje jammer dat er niet meer mensen waren, er hadden gerust nog meer cowboys bijgepast. Begrijp Hildo goed: Jammer voor al die anderen die er niet waren, want het was beregezellig en een super evenement met allemaal welwillende mensen die hun uiterste best deden. Dus aan alle schutters die er niet geweest zijn:  'U heeft wat gemist hoor!'.

De schietbaan van SV Noconi

Een prima plek om te schieten met, voor zover Hildo het beoordelen kan, een prima afzuiging. Noconi schiet, net zoals een aantal andere clubs, op de schietbanen van SISL (Stichting Indoor Schieten Leeuwarden). Het is een behoorlijk groot complex met meerdere banen, voor elk wat wils. En alles in uitstekende staat van onderhoud. Tijdens Powder Smoke Friesland worden beide 25 meter banen ingezet voor respectievelijk het CAS en duelschieten.

Baankijkers

Een paar cowboys achter de opgestelde sterrenkijkers zijn een uitkomst. Als u de steel plate mist, kunnen zij u vertellen waar de kogel terecht gekomen is. Fractie hoger, lager, etc., want zelf ziet u er natuurlijk niets van op 100 meter afstand.

Duel: Tussen zes plankie's

Deze dag was er een andere duelinstallatie dan gewoonlijk: Het lampje verandert niet van 'rood' naar 'groen', maar gaat van 'uit' naar 'rood' als u schieten moet. Dat had Hildo even niet in de gaten. Toen hij wel begreep hoe het moest, sneuvelde hij in het duel tegen de bijna 30 jaar jongere razendsnelle Mark. Zou die 30 jaar het dan doen? Evengoed blijkt al snel dat tijdens het duel met Mark's pa, ongeveer van Hildo's leeftijd, het niet veel anders gaat en Hildo eindigt hij alweer tussen zes plankjes. Pas later ging het een beetje beter en wist hij toch nog een paar duels te winnen. Nipt, dat wel.

Snel mis of langzaam raak

Gekke Fries vs. Peet, ook bekend als 76Vette, 'de man die holsters verven kan'. Dit was de eerste duelwedstrijd van Peet, hij moet dus nog even wat routine opbouwen. Behalve snelheid, is raak schieten ook van belang. U ziet het vuur over de ballon heen gaan. Jammer, ook al tussen zes plankjes. Maar aanleg heeft ie wel!

CAS (Cowboy Action Shooting)

Hier heeft Hildo weinig verstand van en hij heeft het al helemaal nog nooit gedaan, zelfs nog nooit in het echt gezien. Dat zegt helemaal niets over de populariteit, want er zijn genoeg mensen die het wèl, met heel veel plezier, doen. 'Misschien is het toch wel leuk', speculeert Hildo. Gelukkig, niet alles hoeft tegelijk en het CAS schieten loopt niet weg. In ieder geval heeft Hildo op dit moment er de wapens niet voor. Twee single action revolvers, een lever action geweer en een dubbelloops achterlaad jachtgeweer is wat er gebruikt wordt, naar wat Hildo er van weet.

Demo Doeke

Doeke is de man hier boven rechts op de foto en hij heeft het vaker gedaan. Hij is de hele dag aanwezig geweest op de baan om de schutters te begeleiden. Ook de zelgemaakte metalen doelen zijn van zijn hand. De snelheid waarmee hij bij zijn revolver, een Ruger Vaquero, de trekker overhaalt is verbazingwekkend. Hij is eveneens een man die geïnteresseerden best wel even wil laten schieten.

Even knallen Hildo?

Nou, dat wil Hildo wel! Nog geen volledige wedstrijd, maar even zo snel mogelijk alle vijf doelen zien te raken. Doeke doet een demo voor en Hildo probeert het zo goed mogelijk na te doen met zijn Ruger Vaquero. Er wordt geschoten met nitrokruit, maar de ladingen zijn erg rustig. No problemo. Dat Hildo stukken langzamer is zal u niet verbazen. Van de doelen die niet al te ver weg staan en vrij groot zijn, weet hij van de vijf maar twee te raken. Het valt echt tegen. Met name het hoge tempo is fnuikend. Wanneer u op een kaart schiet, neemt u alle tijd om te richten. Zo snel mogelijk richten en schieten komt in ieder geval de nauwkeurigheid niet ten goede, dat is duidelijk.

Diepvrieskip

In de prijzen valt Hildo ditmaal niet. Maar geen van de deelnemers gaat met lege handen naar huis want iedereen krijgt een originele Friese diepvrieskip mee naar huis. Hoe het met het pluimvee afloopt kunt u zich vast wel voorstellen!

De volgende keer bij SV Noconi

Als er weer wat georganiseerd wordt krijgt Hildo een berichtje. Uitstekend geregeld meent Hildo, want hij heeft het prima naar zijn zin gehad. Ook u kunt de volgende keer heen, want hij zal er voor zorgen dat een volgend evenement opgenomen wordt in zijn 'Western Wedstrijdkalendertje', en dan maar hopen dat iemand het leest, want het is zeker de moeite waard!

De 100 meter steel plate

Een stalen plaat van 30 cm diameter is niet erg groot op een afstand van 100 meter. U ziet het kleine ronde stipje aan het eind van de baan. Toch lukt het de betere schutters om het ding keer op keer te raken. 'Pling!'. Met antieke Trapdoors gaat het prima.

Gulden middenweg

Het schieten op de stalen plaat is toch iets anders dan een kaart. Geen punten, geen goed, redelijk of zou beter kunnen, maar simpelweg: raak of mis.

Hildo op de 100 meter

Van groot belang is de precisie. Dus Hildo heeft Lilly meegenomen, waarschijnlijk het meest precies schietende zwartkruitwapen dat hij bezit. Het geweer is geladen met 50 grain Elephant FFFG en de naar 452 teruggesizde 454-398 minie uit de LEE giettang. 'Goede combi', denkt Hildo. Volgens hem heeft een rondbal toch een beetje de neiging af te gaan zwabberen op de 100 meter, de langwerpige en zwaardere minie is vast stabieler. Een vetpil wordt niet gebruikt om risico's als het kleven aan de kogel en de mogelijk daarom volgens afwijking van het projectiel. Vijf schoten en het eerste schot is gelijk raak! Joepie dus, maar de rest is mis. Hildo wijt het aan de ongelukkige viziering van Lilly. Het horizontale richtpunt is duidelijk te kerkennen, maar het verticale is beneden peil. Het is gewoon niet goed te zien. De schoten komen wel allemaal in het midden, maar de ene keer iets te hoog, de volgende iets te laag, enz. Het buckhorn-vizier moet er af en dient vervangen te worden door een diopter of een fatsoelijke keep. Lilly lijkt verder als een scheermes te schieten met de minie's.

100 meter met de BFR

Hildo krjgt toestemming om met zijn revolver de 100 meter steel plate uitdaging aan te gaan. Geladen met 55 grain Elephant FFFG, koffiedik, vetpil en 458-300 Drummen Bullet. Een revolver is stukken wiebeliger dan een geweer. Zelfs met een 10 inch lange loop is het lastig. De cowboys met de telescopen zien de kogels inslaan, het zit dicht in de buurt, eenmaal treft hij de ketting net links boven de steelplate zelf. Het richtpunt zit ietsjes onder de steelplate, maar het ding raken lukt uiteindelijk net niet.

Schade schieten

De schietbaan is erg mooi uitgevoerd en in principe is er niets stuk te schieten, tenzij u er vreselijk naast schiet. Twee houten balkjes zijn over de volledig breedte van de baan aan kettingen opgehangen, de balkjes zijn eenvoudig te vervangen. Bij het zoeken naar de juiste hoogte treft Hildo het onderste houten balkje één maal. De kogel gaat er dwars doorheen, de BFR heeft duidelijk geen enkel probleem de 100 meter te overbruggen. Toch is de precisie van het wapen ook op deze afstand duidelijk. Dat de steel plate niet getroffen wordt, ligt aan de schutter... 'Maar het scheelde niet veel hoor', aldus Hildo.

Gekke Fries

Één van de drijvende krachten achter Powder Smoke Friesland, én het levende bewijs dat mannen meerdere dingen tegelijk kunnen doen. Gerard kan in z'n eentje de duel scores correct bijhouden èn zelf nog verdienstelijk meeschieten ook!

De Bar

Niet onbelangrijk in het leven van menig zwartkruitschutter. Wat vocht als koffie, thee, fris of, na het schieten, een paar slokken gerstenat. Ook de keuken is open en Hildo meent dat hij hier wellicht het lekkerste broodje hamburger in jaren gegeten heeft. Dus er nog eentje achteraan, 'Tjonge!, wat smaakt dat goed!'.

CAS met de BFR

Na de Ruger Vaquero is het tijd voor de BFR. Ook de nauwkeurigheid met de BFR op de stalen platen laat te wensen over, in ieder geval wanneer Hildo er mee schiet. De vijf schoten van Doeke met de BFR gaan stukken sneller èn zijn nog raak ook. Het is Hildo overduidelijk: een goede CAS stage schieten, valt onder het hoofdstuk 'Heel veel oefenen voordat het een beetje lukt'.

Klemmende trommel

Toch is de BFR op zwartkruit niet het ideale wapen om snel een serie van vijf schoten te lossen, afgezien van het gewicht. Als het wapen warm wordt, begint de trommel iets zwaarder te lopen. Al na twee of drie schoten, en dan moet de trommel even geholpen worden om te draaien. Als de revolver weer afgekoeld is, draait de trommel wel weer vrijelijk rond. Hildo denkt dat de toleranties bij de BFR dusdanig klein zijn, dat de kleinste vervuiling al voor een zwaarder lopende trommel kan zorgen. U mag niet vergeten dat de BFR nooit geconstrueerd is om op zwartkruit te werken.

                   _________________________________________

Het derde westernweekend van SV de Vrijheid Hoogeveen staat voor de deur te trappelen en Hildo is vanzelfsprekend weer aanwezig. Waarom? Omdat het misschien wel één van de leukste weekends is, die er zijn. Ècht waar!

Helaas kan Hildo vanwege zijn werk alleen op zaterdag en zondag, maar het plezier is er niet minder om. Net zoals de jaren hier voor schaart hij zich bij het legertje vrijwilligers dat tezamen een westernweekend mogelijk maakt want, gelooft u Hildo maar, zonder vrijwilligers zou er geen enkel weekend van de grond komen. Hij staat als hulpje van baancommandant Lammert op de 50 meter baan. Maar daarnaast is er ook best wel tijd om af en toe een ommetje te maken, mensen te spreken en zelfs zelf een paar kaartjes te schieten hoor.

Jongeren

Als u van mening bent dat zwartkruitschutters niet zo piep meer zijn, dan zit u ernaast. Toegegeven, de iets oudere jeugd voert de boventoon. Dat komt, omdat veel schutters er pas na vele jaren achterkomen dat zwartkruit eigenlijk veel leuker is dan met moderne nitrowapens knallen. Echt waar hoor!

Stifter´s Gunflints

Het Duitse bedrijf Stifter's Gunflints is aanwezig met een stand. Bij Günther koopt Hildo altijd online zijn vuurstenen: Franse, Engelse, industrieel gemaakte en nog veel meer in allerlei afmetingen. Hildo´s voorkeur gaat uit naar de Engelse handgeslagen stenen, voor zowel Bessie als Betty. Er zijn meer schutters die voor hun steenslotmusketten graag even door de steentjes grabbelen. Ook andere voorlaadspulletjes zijn leverbaar bij Stifter´s. Toch leuk de man een keer in het echt gezien te hebben.

Brown Bess duel. Hildo vs Andere André

Hildo nodigt Andere André uit om een serie met de Brown Bess te schieten. André heeft nog nooit met een Brown Bess geschoten, maar keep - korrel = doel. Hoe moeilijk kan het zijn? O ja, die keep zit er niet op. Oftewel, hoe brengt een goede schutter het er af met Bessie?

Uncivilized

De Brown Bess is een wapen dat nooit gemaakt is om tienen mee te schieten. Het heeft haar tekortkomingen, zoals een gladde loop, slechte richtmiddelen en een steenslot dat voor vertraging zorgt in de ontsteking. Een percussiewapen is sneller en een patroonwapen wellicht nog sneller. De truc met de Brown Bess is het wapen door te richten, ondanks dat u de trekker al heeft overgehaald. Het schot komt namelijk een fractie later. Een simpel feit, maar iets waar een schutter die geen steenslot gewend is, moeite mee heeft. En wat Hildo dacht dat er zou gebeuren, gebeurt ook: Andere André schiet opeens niet zulke kleine groepjes meer!!

Schietkaart Andere André: 61 punten

En dit bakt Andere André er van met de Brown Bess. Er zitten drie gaten in elkaar bij de 7. Twee zevens en een zes. Eén schot heeft de kaart gemist. Het richtpunt zit verder wel aardig, want de gaten zitten allemaal mooi rond het middelpunt van de kaart.

Hildo schiet 75 punten... en wint!

U leest het goed! Voor het eerst in zijn carrière als sportschutter veegt Hildo die lastige Andere André volledig van de kaart! De 75 punten die hij vandaag schiet, is de op één na hoogste score die hij ooit geschoten heeft. Het zat Hildo vandaag uitzonderlijk mee!

Eerlijkheidshalve

Als Hildo boven de 60 punten schiet, is het voor hem niet slecht. De 75 van vandaag waren een uitschieter naar boven. Voordat Hildo het lukte om 60 punten te schieten, had hij al heel wat geoefend. Andere André schiet vandaag voor de eerste maal met de Bess en weet direct al 61 bij elkaar te knallen. Na wat oefening gaat Hildo gegarandeerd voor de bijl...

Maar vandaag niet! Ha, ha! Gniffel.

Waaat?

'Al gehoord dat Andere André van Hildo verloren heeft met de Brown Bess in de discipline Miquelet?'

Meesterkok Cees

Staat garant voor het uitstekend smakende 'varken aan het spit'. U komt niets te kort, ook niet op culinair niveau. Maar Cees is niet anders gewend als voormalig topkok van een cruiseschip. Gediplomeerd meester banketbakker is ie ook nog! De zwartkruitschutters hebben het goed!

De Eerste Hoogeveense Houtsnijdersclub (EHHC)

Houtsnijden is een vak apart. Hildo kreeg vroeger eens een houtsnijsetje van zijn moeder, compleet met beiteltjes en stukje hout. Al op deze vroege leeftijd bleek snel dat Hildo er niets van bakte. Hoe het wèl moet, dat weten ze bij de Eerste Hoogeveense Houtsnijdersclub. De gesneden spulletjes zijn dit weekend op het campingterrein te bewonderen. 'En helemaal niet duur', meent Hildo. 'Bijvoorbeeld 16 euro voor het grote houten kruis op het midden van de tafel. Wie wil dat niet, en 12 euro voor het leuke doosje links onder op de foto. Mooi voor kogels of zo'.

Het is dat Hildo's huisje al overvol is, maar anders...

B) Kanon laden

Het laden lijkt wel een beetje op dat van een gewone musket, maar er zitten toch wat verschillen in.

Schoonmaken

Na een schot maakt u de loop schoon met een, in water een iets vochtig gemaakt, poetsdoekje op de pompstok. Dat lost het zwartkruitresidu op en dooft eventuele nagloeiende dingetjes. Nagloeiende dingetjes wilt u natuurlijk niet als een nieuwe kruitlading geplaatst wordt. Na het vochtige poetsdoekje wist u de loop nogmaals, maar dit keer met een droog poetsdoekje.

Kruitlading

Geschoten wordt met 400 grain grof kruit. Een afbeelding heeft Hildo helaas niet, maar het kruit wordt geladen door het van uit een busje op een laadstok te gieten. Aan de voorkant van de laadstok zit een metalen buis, die half doorgesneden is. Daarop deponeert u het kruit. Vervolgens brengt u de laadstok zo diep mogelijk in de loop en draait u de stok 180 graden zodat het kruit eruit valt.

Kogel

Het laatst gebruikte poetsdoekje, dat nog vrij schoon is, wordt dubbelgevouwen met de gebruikte kant naar binnen. Daarin komt de kogel, een ronde loden bal. De kogel wordt met de vingers in de loop geduwd. Dit gaat relatief gemakkelijk, er in slaan is niet nodig.

Als u nu de kogel zou aanstampen blaast u het kruit, in ieder geval een gedeelte ervan, door het zundgat naar buiten. Een speciaal stangetje wordt daarom eerst in het zundgat geduwd. Nu kan de kogel aangestampt worden en u hoort de lucht sissend door het zundgat ontsnappen, net een fietspomp, maar het kruit blijft in de kamer omdat de kruitkorrels te dik zijn om naar buiten geblazen te worden.

E) Lont aansteken

Nadat u de keep verwijderd heeft, is het tijd om op commando de lont te plaatsen. Daarna krijgen alle kanonschutters, stuk voor stuk, van de baancommandant een stuk hout in handen waaraan een gloeiende lont zit. Het is uiteraard de bedoeling daarmee het lontje in het zundgat van uw kanon aan te steken.

G) Kaart Inspectie

Beide dames op de foto zijn onder de indruk van Hildo's score, maar hijzelf is dat nog meer. Alles zomaar in het zwart, hoe kan het, hè?

Luisterende heren

Als een dame vertelt, luisteren de heren. Tenminste, als het interessant is, anders komen heren niet verder dan 'Mmm...', 'Zoo...' en 'Uhuh...'. Barbara vertelt honderduit over kanon Napoleon en dat is meer dan de moeite waard. Zo leren de heren dat zelf een kanon bezitten helemaal niet zo moeilijk is. Wanneer u in het bezit bent van een wapenverlof, kunt u een ontheffing krijgen voor het bezit van een kanon. Het neemt dus geen plaats in op uw verlof. Wel is het lidmaatschap van een kannoniersvereniging verplicht. 'Enne...', liet Barbara weten 'Napoleon is niet te koop hoor!'

Zaterdagavond

Dat het beregezellig is, hoeft Hildo u zeker niet te verklappen? De muziek wordt verzorgd door een live band en ze doen het uitstekend!

Supersnel musketduel...

Rieks komt met het idee van duelschieten met de musketten. Bijzonder idee maar het lijkt de moeite waard om te proberen. Nadat de revolver duels zijn afgelopen, is het aldus tijd voor het eerste steenslotduel van Nederland. Zeker een gedenkwaardig moment! Erik, Rieks en Hildo, allen eigenaar van een Brown Bess, staan naast elkaar en de snelste is winnaar. Hoe deze nieuwe discipline uiteindelijk vorm moet krijgen, moet nog even worden bekeken maar dat het erg leuk is om te doen, is in ieder geval al duidelijk geworden.

Derde prijs vuursteen!

Hildo valt in de prijzenregen, gedeeltelijk geholpen door het feit dat er niet al te veel vuursteenschutters zijn. Dit fantastische handgemaakte hoefijzer mag hij nu de zijne noemen en daarbij komt ook nog een setje tuinverlichting die op zonne energie werkt. Eindeloos milieuvriendelijk licht dus en alweer hartstikke handig om, bijvoorbeeld, 's nachts op een westernweekend de scheerlijnen van de tent te markeren.

                    ______________________________________

Deadwood

Het terrein van de plaatselijke hondenclub is voor dit weekend veranderd in Deadwood City. Een kampement vol gewapende cowboys, geen sheriff in sight, en desondanks gaat het uitstekend. En, Deadwood City is dit jaar duidelijk voller dan in de voorgaande jaren.

Meer mensen

Meer is goed, zeker wat betreft het aantal deelnemers aan dit westerweekend. Maar naar wat Hildo ervan begrepen heeft, zit er uiteindelijk wel een limiet aan. Voldoende schietbeurten en korte wachttijden zijn belangrijk, ergens zal een streep getrokken worden, maar tijdens dit weekend gaat alles zeer naar wens. Gezellig druk met een, zoals altijd, zeer gemoedelijke sfeer.

Kraampjes

Ook dit maal zijn er diverse stands van handelaren en, lijkt het maar zo of zijn het er inderdaad meer dan vorig jaar?

Indiaan Willem

Veel Indianen komt Hildo op westerntreffens niet tegen. Willem heeft jarenlang zwartkruittreffens afgelopen, maar doet dit al een tijd niet meer. Er zijn meer dingen in een mensenleven dan zwartkruit. Maar de oude liefde steekt de kop weer op, dus binnenkort is Willem vast weer hier en daar te spotten.

'How Kola' Willem!

C-Sharps duel. Andere André vs Hildo

Andere André heeft sinds kort een C. Sharps in 45-70. Compleet met diopter en een knots van een wedstrijdloop. Een Amerikaans topproduct met nieuw prijzen varierend van een kleine 2000 tot 8000 dollar, afhankelijk van de uitvoering. André had mazzel en schafte zijn wapen gebruikt aan voor een nette prijs. Hoe dan ook, dit is een top of the bill, cream of the crop superwapen waarmee u op 100 meter de lurven van een vlieg afschiet! Andere André nodigt Hildo uit voor een serie met zijn Super Sharps, 13 kogels. Wie zou zo'n kans weigeren? Veel hoop om beter te schieten dan André heeft Hildo niet, want André is gewoon de betere schutter. Maar aan Hildo's inzet zal het niet liggen!

C. Sharps in 45-70

De Sharps is een wapen dat al anderhalve eeuw tot de verbeelding spreekt. Het woord scherpschutter (sharpshooter) schijnt, naar wat Hildo ervan begrepen heeft, af te stammen van 'Sharps Shooter'.

Schietkaart Hildo: 61 punten

Het diopter van de C. Sharps is hartstikke duidelijk en de trekker gaat zijdezacht, een trekkerversneller zit er niet op, maar die is ook niet nodig. De kogels zijn zwaar, ruim 500 grain, en dat geeft wat extra terugslag maar niets extreems. De loop is ook zwaar en maakt het wapen topzwaar. Het is even wennen, maar zo lang u de kolf goed in de schouder houdt, gaat het prima. Hildo's kaart, na dertien schoten, u ziet hem op de foto hierboven, is goed voor 61 punten. Andere André schiet er 91 en dweilt daarmee met Hildo de vloer aan, da's duidelijk. De rest van de schutters doen dat trouwens ook, want Hildo eindigt uiteindelijk als één na laatste in de discipline ´vrij geweer´ Een topgeweer zegt helemaal niets, tenminste niet als Hildo erachter staat...

Brown Bess Magiër

Erik met vriendin. Het lijkt een zo romantisch en vreedzaam tafereeltje, maar als u hem op de baan ziet, verandert zijn blik in ijskoud en is hij nietsontziend top geconcentreerd. Hij is de man met de stalen zenuwen die geen last heeft van trekken met zijn Brown Bess, het middelpunt van de schietkaart is bij hem geen veilig gebied. Elke keer als Erik en Hildo elkaar tegen het lijf lopen, delft Hildo het onderspit. Dit maal kwam Hildo tot een niet te versmaden 75 punten, maar Erik tot 79. Wellicht dat, als Hildo genoeg oefent, hij de weegschaal eens de ander kant kan doen omslaan en dat Erik dan eindelijk in het stof moet bijten. Overigens kan deze man meer dan alleen goed met een Brown Bess schieten. Een tweetakt DKW coupé restaureren gaat hem ook uitstekend af.

Authentieke tent

Het blijft bijzonder om te zien hoeveel moeite sommige mensen doen om hun onderkomen er correct uit te laten zien. Snel even opzetten of afbreken is er in ieder geval niet bij. Een rondgang over Deadwood City is, alleen hierom al, de moeite waard.

A) Schieten met Napoleon!

Hildo krijgt zijn eerste kanonles van Barbara, de eigenaresse van het kanon Napoleon. Dat betekent goed opletten, want kanonschieten is nieuw voor Hildo. Barbara was zo vriendelijk hem uit te nodigen om keer een serie te schieten in de discipline 'Bombarde' (schieten met een kanon op 25 meter) en nu is de dag! Of Hildo uit het juiste kanonshout gesneden is, zal vandaag blijken. Barbara blijft er tijdens de gehele wedstrijd vlak bij staan, want voor Hildo is alles nieuw.

Spannend? Natuurlijk!

C) De keep

De keep wordt in het zundgat geplaatst om te kunnen richten. Na het richten verwijdert u de keep en kan, na het commando 'lont plaatsen!', de lont in het zundgat geplaatst worden.

D) Kanon richten

Hildo ligt plat op zijn buik achter het kanon en kijkt via de keep en korrel naar de kaart. Bij Napoleon is alles perfect. Geen afwijkingen naar links, recht, boven of onder. Precies het midden van de kaart, onderkant zwart. Het richten gaat door het kanon iets naar links of rechts te bewegen. Dit gaat prima door er licht met de hand tegen aan te tikken, merkt Hildo. De hoogte verstelt u normaal gesproken door middel van schroefdraad, maar omdat een betontegel ter plekke iets blijkt af te lopen, kan Hildo het kanon ook verstellen door het een fractie naar voren of achteren te rollen.

Afstand oog - keep

Om consistent te kunnen richten dient u elke keer precies dezelfde afstand tussen uw oog en de richtmiddelen aan te houden. Bij Napoleon zit een rond gat in de affuit en Hildo houdt zijn kin er precies boven.

Kleinere kanonnetjes

Er zijn ook heel kleine kanonnetjes, snoezig natuurlijk, maar omdat ze zo klein zijn is het richten lastiger. De loop zit namelijk een stuk lager bij de grond en in extreme gevallen is zo'n kanon te laag om er nog fatsoenlijk overheen te kunnen kijken. Ze bewegen ook snel iets omdat ze zo licht zijn. Naar het schijnt, schiet een zwaarder kanon toch beter.

F) Het schot

Dit is het moment waar u naar toe gewerkt hebt. Het schot! Na het aansteken van het lontje een paar stapjes naar achteren, want als 400 grain zwartkruit ontbrandt geeft dat een indrukwekkende klap.

Open deur

Aan het eind van de baan is een deur open gezet. Tijdens het schot, en de daarbij behorende drukgolf, kan zo de druk beter ontsnappen en wordt eventuele schade aan het gebouw voorkomen. Uiteraard staat er buiten het gebouw iemand op wacht om ervoor te zorgen dat niemand onverhoeds door de open deur naar binnen wandelt.

H) Het resultaat met Napoleon

Een serie bestaat uit 4 schoten. Hildo schiet eerst een 8, beetje hoger richten. Dan een 10, daarna een 9, net geen 10. Vast beginnersgeluk, want het lijkt te gaan als van het spreekwoordelijke leien dakje. Het laatste schot wijkt ineens een stuk af, naar boven en naar rechts. Dat is iets wat vaker schijnt te gebeuren met kannonnen, wordt Hildo verteld. Zomaar een onverklaarbare afzwaaier zonder reden. Een goede score lijkt niet alleen bepaald te worden door goed richten; een kleine dosis geluk speelt ook mee. Hildo's score? 34 punten.

Barbara ziet het al een beetje donker in na Hildo's, boven verwachting, hoog puntentotaal, maar weet, ongetwijfeld door routine, kunde en concentratie, toch net één punt meer te schieten. De zeer verdienstelijke 35 punten die Barbara in de kaart knalt, zijn uiteindelijk zowaar goed voor een podiumplek, de derde plaats!

Wil Hildo nu zelf ook een kanon?

Nee. Ondanks dat het leuker is dan Hildo in eerste instantie dacht. Ergens moet de streep getrokken worden en die ligt toch echt bij kanonnen. Te groot, te zwaar en ze nemen te veel ruimte in. Daar komt bij dat de zwartkruit hobby dan nog meer zou gaan kosten, iets wat ongewenst is. Het schieten met een kanon, als u het zelf doet, is wèl stukken leuker dan er gewoon naar kijken!

Prijzen

Naast alle reguliere prijzen is er tevens voor elke verschoten dicipline een extra eerste, tweede en derde prijs in de vorm van een hoefijzer. Alle hoefijzer-prijzen zijn voorzien van een opschrift en een patroon aan een ketting. De steenslot-afdeling krijgt er eentje met een vuursteentje en de kannonnen eentje met een ronde loden bal. Leuker dan een beker!

Natafelen

Het eind van een geslaagd westernweekend. De vrijwilligers nuttigen nog even samen de avondmaaltijd alvorens de opruimwerkzaamheden of de reis huiswaarts aan te vangen. Volgend jaar weer? Gegarandeerd, en... ook u bent welkom!

                    ______________________________________

Zonnige dagen

Het zonovergoten kampeerterrein naast de schietbaan van Willem Tell.

Korps Mariniers

De, waarschijnlijk niet helemaal periodiek correcte, tent met de vlag van het korps mariniers. Uiteraard zijn ook deze kloeke kerels gewapend met zwartkruit.

Leren Willem

Willem heeft een smaakvolle kraam op de Kreukranch. Hobbymatig verkoopt hij leren dingetjes en doet hij aan reenactment. Periode correct spul dus. Uitzoeken hoe het vroeger gedaan werd, en vervolgens kijken of hij het zelf ook op dezelfde manier als vroeger maken kan, vindt hij een echte uitdaging. Kent u iemand die een paar autentieke Romeinse soldaten sandalen voor u kan maken? Hildo wel hoor! Naar het schijnt, is het tamelijk lastig. Willem maakt ze, zelfs met hetzelfde soort werktuigen als waar ze toen mee gemaakt werden.

Een vraag

Hildo heeft een vraag en Willem als specialist mogelijkerwijze een antwoord. Hildo's musket Bessie, de Brown Bess, heeft een verregaand probleem met scheurend hout. Nu had Hildo eerder op het weekend begrepen dat vroeger, in het veld, hout gerepareerd werd door er ongelooid leer om heen te binden.

Rawhide

Rawhide is Engels voor ongelooid leer. Met andere woorden, als u het vel van een dier stroopt dan heeft u leer, maar dat is nog niet geschikt om te gebruiken voor bijvoorbeeld kleding. Het dient eerst gelooid te worden. Dat heeft Hildo zelf al eens geprobeerd met een paardenhuid. Gekocht bij een slachterij en vervolgens op de Harley, met de paardenhuid op schoot, niet al te fris ruikend en druipend van het bloed, weer naar huis gereden. Een boekje bij de bibliotheek vertelde Hildo hoe leer te looien, internet lag nog in de toekomst. De exacte procedure is Hildo inmiddels alweer vergeten, na bijna 25 jaar, maar de huid dient schoon gemaakt en vlees en vet moet er van af geschraapt worden. Het looiproces zelf gaat met aluin en waarschijnlijk nog wat anders. Naderhand ophangen, onder spanning zetten en laten drogen. Om een lang verhaal kort te maken: na het looien zijn van de huid zadeltassen en een hesje gemaakt. Het hesje kon zo recht op de vloer neergezet worden, veel te hard. Voor zadeltassen is hard niet zo'n probleem. Maar bij de eerste regenbui werd alles weer zacht. Het leer looien bleek geen onverdeeld succes.

Ongelooid leer

Willem geeft Hildo een zeer bruikbaar adresje voor ongelooid leer. De dierenwinkel bij u om de hoek. De 'botten', zoals die voor honden te koop zijn, zijn in feite ongelooid leer. Volgens Willem zijn deze hondenbotten, of kauwbotten, uitstekend te gebruiken voor een periodiek correcte in-het-veld-reparatie van, bijvoorbeeld, een gebroken kolf. Voor minder dan drie euro kunt u een bot aanschaffen zoals hierboven.

Willem vertelt dat een dergelijk bot gewoon in het water gedompeld moet worden totdat het zacht is, misschien iets van tien minuten tot een kwartier. In ieder geval niet te lang, want dan wordt het wit en slijmerig en is het niet meer bruikbaar. Vervolgens knipt u het natte leer in stroken en wikkelt u het om het te verbinden object. Spijkertjes er in slaan om het vast te zetten en wachten tot het droogt. Tijdens het drogen krimpt het ongelooide leer en trekt het het hout snoeihard bij elkaar. Als het leer eenmaal geheel droog is, wordt het weer knetterhard. Een bruikbare reparatie, alhoewel door de regen lopen met een dergelijke musket niet aan te raden lijkt. Of dit systeem bruikbaar is voor Hildo's eigen musket, moet nog even bekeken worden. Dit omdat de scheuren bij het slot in de buurt zitten en er wellicht onvoldoende ruimte is voor het leer zonder dat het het normaal functioneren van het slot en de trekker in de weg zit. Een paar speciale spijkertjes krijgt Hildo, helemaal voor niets, van Willem mee.

Onweer, bliksem en geopende hemelsluizen

De laatste dag, op de zondagochtend, lijkt het even mis te gaan. Donder en bliksem en de hemelsluizen gaan wagenwijd open. Lekkende tenten en ook voor sommige handelaren, zoals hier Willem met z'n leerwerk, moesten er even een paar puntjes op de i gezet worden. Het duurt gelukkig niet al te lang, 's middags is het weer droog.

Schietkaart Walker

Van schieten is dit weekend niet veel gekomen, maar deze kaart wist Hildo op de zondag toch nog even te produceren. Iets van 80 punten lijkt het, niet slecht voor Hildo's doen.

Terugreis

Hildo vertrekt voor de uiteindelijke prijsuitreiking. Niet zo leuk, maar hij heeft nog ruim twee uur te rijden. Even redelijk op tijd thuis kunnen bijkomen van het weekend is ook wel prettig.

                    ___________________________________

Zaterdagochtend

Hildo is tamelijk gesloopt door het overwerken. Twee achtereenvolgende werkweken met dagen van twaalf uur, inclusief de weekeinden. Vrijdagavond om half twaalf aangekomen bij de Kreukranch. Eerst de tent opgezet en vervolgens naar de saloon. Gezellig, leuke band, hossende cowboys en zes biertjes verder naar de tent. Ook de volgende ochtend is hij nog niet geheel fit maar het westernweekend staat, letterlijk, voor de deur. Kop op kerel, pak je wapens en ga de strijd aan!

Tipi

Hildo's tentje staat aan het eind van het veld, direct naast een flink uit de kluiten gewassen tipi. Volgens de eigenaar verrassend koel in de zon. Mocht het nodig zijn, dan kan zelfs de onderste rand worden weggenomen om aldus meer trek en daarmee verkoeling te krijgen. Wat dat betreft, prefereert Hildo deze tipi boven zijn eigen 30 euro budgettentje want daarin wordt u, als u niet maakt dat u eruit komt, levend geroosterd als de zon hoog aan de hemel staat. Deze tipi opbouwen en afbreken heeft overigens wel wat voeten in aarde, heeft Hildo gezien. Wat dat betreftm, is zijn enkeldaks budgettentje heer en meester op het gehele veld. Als het vlot gaat, wordt ie opgezet of afgebroken in drie tot vier minuten.

Hitte

Hoe warm het precies was op de zaterdag weet Hildo niet, maar 28 graden heeft hij horen noemen. Nog niet echt extreem, maar een verkoelend badje is op bepaalde momenten zeer welkom. Het verdampen van water is ook een uitstekende manier om iets koeler door het leven te gaan, door bijvoorbeeld uw cowboyhoed nat te maken en weer op het hoofd te zetten.

Schietbaan

Donderdag en vrijdag kon Hildo er helaas niet bij zijn, maar op de zaterdag is het in ieder geval een komen en gaan van schutters.

Betty Boem

Voor het eerst in jaren wordt Betty, Hildo's antieke, in België gemaakte, niet al te scherp schietende, koloniale kopie van een Franse Mle 1777, ingezet. Aangezien de Brown Bess even buiten dienst is, is dit een mooi moment om Betty weer eens 'boem' te laten zeggen. Geladen met een ronde 0.665" bal, in printer papier met 80 grain Explosia Jagdschwarzpuler 1 (FFG) kruit, gaat het schieten prima. De ontsteking doet het wonderwel sinds Hildo met het harden van de batterij bezig is geweest, er is geen enkele weigering. Na zes schoten stopt Hildo evenwel met schieten omdat hij maar twee keer de kaart geraakt heeft en de laatste kogel, duidelijk hoorbaar, het kaarttransportsysteem raakt. Omdat schade schieten niet de bedoeling is, moet eerst maar eens op reguliere schietavonden gekeken worden waar de kogels precies blijven want, mocht u het nog niet weten, een toonbeeld van zuiver schieten is Betty niet. Eerst weer een beetje ervaring met het wapen opdoen. Een nieuwe kogelgiettang heeft Hildo ook nodig want de vijftig kogels die hij destijds voor Betty gekocht heeft, zijn nu bijna op. Zelf gieten is op den duur altijd voordeliger.

Laadhevel bout

Tijdens het rondlopen, met de Walker in het holster, moet het boutje van de laadhevel er ergens uitgevallen zijn. Losgelopen boutjes in laadhevels is een vaker voorkomend probleem bij Colt's blijkbaar, want Hildo's 1851 had er ook al last van. Tijdens een serie op de baan merkt Hildo dat het boutje weg is. Gelukkig krijgt hij van een aardige, en meedenkende, baancommandat een vervangend boutje. Iets van M5 waarschijnlijk. Het boutje past net niet helemaal, het loopt vast in het draad van de revolver, maar laden kan weer. Later een correct boutje zien te vinden.

Duel op zondag

Het duel op zaterdag heeft Hildo aan zich voorbij laten gaan, te warm en vrij veel deelnemers. Op zondag is het 's middags weer droog, en is er een deelnemersveld van vijftien mensen. Goed te doen. Uiteindelijk wordt Hildo 14e, de 15e plaats is voor Stalen André, de tweede man van links op de foto. Hij heeft zijn revolver omgebouwd tot een Formule 1 single action revolver, volledig gebouwd op snelheid. Hier en daar hapert het wapen nog wel, eingelijk weigert het om de haverklap. Dat gaat binnenkort vast beter, als André tijd en zin heeft om zijn supersnelle revolver een beetje te finetunen want als André in het bezit is van een goed functionerend wapen, heeft Hildo geen schijn van kans.

Hildo met FFFG

Normaal schiet Hildo duel met grof kruit, net zoals iedereen. Hetzelfde wat hij gebruikt in zijn musket, maar dat is hij dit maal vergeten mee te nemen. De grovere korrels branden langer door en zo is de ballon beter kapot te schieten, immers, de ballon sneuvelt door het brandende kruit, niet door de zachte prop.

Het FFFG kruit, in gebruik voor normale ladingen met kogel, maakt tijdens het duel niet veel klaar. U kunt een klein beetje gebruiken om de ontsteking van het grove kruit sneller op gang te krijgen, maar met alleen FFFG in de trommel lijkt de ballon slecht kapot te schieten. Hildo is bovendien zeer traag, vandaag nog erger, en schiet regelmatig te hoog, te laag of te ver naar links of rechts. De vermoeidheid van het overwerken lijkt hem nog steeds parten te spelen, dat moet het zijn, écht!

                    ___________________________________