Ach jee

Hier ziet u hoe het duelleren vandaag verloopt. Hildo wist nauwelijks een duel te winnen. Wellicht gebrek aan oefening of concentratie? Of is het gewoon omdat die andere duellisten razendsnel zijn? Stalen André, met zijn supergetunede revolver, van maakt vandaag korte metten met Hildo.

Biertje? Ja lekker!

Na het duelleren een biertje om over de schrik van het sneuvelen heen te komen.

Spulletjes

U weet het, zwartkruitschutters zijn niet te beroerd om wat spulletjes mee te nemen. Veel gesleep is het wel, maar ook gezellig en het geeft toch nèt dat beetje extra..

Tijgertje

Volledig concentreerd probeert Hildo een topscore te schieten. Èchte topscores zitten er niet in, zelfkennis, maar het zou toch redelijk moeten gaan met de nieuwe kruit/kogel combinatie.

18 juni 2011. Schietkaarten Tijgertje

Als er één èchte tegenvaller was dit weekend, dan zijn het wel deze kaarten. Dacht Hildo net dat ie Tijgertje, zijn Rolling Block, een beetje goed aan het schieten gekregen had met het Zwitsers in combinatie met de Lyman Great Plains kogel. Bij een eerdere test deed ie het beter en waren er wel groepjes. More testing required!

Witte tenten

Hoe u het ook wend of keert, de witte tenten blijven sterk beeld bepalend voor een westerntreffen. Het ziet er absoluut anders uit dan een reguliere camping.

Pardon?

Dit papier met opschrift spot Hildo bij een handelaar op het terrein. U mag hopen dat de man een geintje maakt, anders zit er met zijn fatsoen iets flink fout. Hildo houdt het toch op serieus en loopt met een grote boog om zijn stand heen.

Nieuwe tent!

Op het eind van het westerweekend komt een Duitser die tegenover hem kampeert naar Hildo toe. 'Hallo, ik heb gezien dat je zo'n klein plastic tentje hebt. Deze hier...', en hij wijst naar de witte tent tegenover Hildo, 'is te koop. Te klein geworden voor mijn familie. Misschien is het wel wat voor je?' De tent was Hildo al eerder opgevallen. Leuk ding, dat geen last had van de harde wind dit weekend, dus stormbestendig ook. Na een korte inspectie lijkt de zeven jaar oude katoenen tent, voorzien van twee metalen stokken en een diameter van drie meter in vrijwel nieuwstaat te verkeren. Ondanks de storm en regen is het grondzeil volledig droog. Het ding is dus waterdicht, iets wat van Hildo's budget tentje niet gezegd kan worden. Periodiek correct is deze tent niet, maar wie valt daar over? Uiteindelijk is Hildo voor 80 euro de nieuwe eigenaar van deze witte supertent! Nog een voordeel: de volgende keer betaalt Hildo bij SV Düring geen 20, maar 10 euro voor de kampeerplaats... want met witte tenten is het hier goedkoper kamperen.

Blije Hildo

Hildo is zo blij als een hond met een balletje, ondanks dat het pijipestelen regent. Dit is geweldig, de mooiste en grootste tent die Hildo ooit heeft gehad! Wat een zee van ruimte, en zie die mooie dikke scheerlijnen. Het dekzeil, niet standaard, heeft de vorige eigenaar erin geplakt om van kruipend ongedierte af te zijn. Is volgens Hildo een goede oplossing.

                      ___________________________________

De trekkervingertheorie van Peter

Deze kende Hildo nog niet, maar er lijkt geen speld tussen te krijgen.

Men neme een pen en houdt deze licht vast tussen twee vingers. Met uw trekkervinger simuleert u een schot, met de pen als trekker. U trekt de pen al snel niet alleen recht naar achteren, maar tevens iets naar links of naar rechts, afhankelijk van waar u met uw trekkervinger de pen 'over haalt'. In de echte wereld, tijdens het schieten, trekt u het wapen dan iets naar links of rechts, en schiet u minder goed dan u zou kunnen. De pen is derhalve een uitstekend hulpmiddel om inzicht te krijgen over wat de juiste plek is van het topje van uw vinger om de trekker over te kunnen halen zonder het wapen naar links of rechts te bewegen. Vanaf nu worden het alleen nog maar topscores!

Duelballonnetjes

'Ik vind het toch een beetje zielig voor die ballonnetjes', meent Hildo. Waarop Stalen André antwoordt: 'Voel jij je wel helemaal lekker?'.

Dat zou het gesprek geweest kunnen zijn, maar misschien ging het toch ergens anders over. Wat denkt u?

Praatje

Er wordt heel wat afgepraat op een westernweekend, waarbij alles in een zeer gemoedelijke en hoffelijke sfeer verloopt.. En het staat iedereen vrij het zo in te delen zoals hij/zij dat wenst. Heeft u de drukte even gehad? Even naar de tent. Zin in een babbel? Dat komt goed uit, want iedereen heeft minstens één gezamelijke interesse.

Inschrijving

Als u wilt schieten dient u zich in te schrijven. Alles wordt keurig genoteerd, inclusief de gegevens van het KNSA pasje, en daarna krijgt u de kaarten mee vor de disciplines die u wilt schieten. Bij SV Düring is het 8 euro voor de eerste kaart, 2.50 per stuk voor alle daaropvolgende. Hildo koopt 3 stuks voor achterlaad geweer, want hij heeft Tijgertje bij zich, en twee stuks voor voorlaad revolver, voor de Walker. Traditioneel heeft Hildo geen schijn van kans, er lopen hier veel betere schutters rond, maar daar gaat het niet om. 'Meedoen is belangrijker dan winnen', wordt wel eens gezegd en dat is hier, zeker voor Hildo, meer dan waar.

Lady Carabine

Hier een dame die net de viziering uitprobeert van haar nieuwe Remington 1858 revolver karabijn. In principe een gewone Remington New Army 1858 percussie revolver, maar voorzien van een kolf en een 18" lange loop. Superlicht in verhouding tot gewone voorladers, waarvan de loop meestal dikker en/of langer is. Dat kan een voordeel zijn voor vrouwen die er niet uit zien als een Russische kogelstootster.

Nadeel

Nadeel bij dit wapen is wel dat u met uw gezicht vlak achter de trommel zit. Exploderende percussiekapjes en door het schoorsteentje geblazen kruitresten voelt u soms al tijdens het schieten met een gewone percussierevolver, maar het wordt natuurlijk erger naarmate u dichter met uw gezicht bij de trommel zit. Een veiligheidbril is derhalve altijd noodzakelijk, en bij een karabijn als deze is het nòg belangrijker. Beide handen dienen tijdens het schieten achter de trommel gehouden te worden. Mocht vuuroverslag (chainfire) plaatsvinden dan bent u zo een vinger, of erger, kwijt. Van revolvergeweren is men vroeger al snel afgestapt toen er betere mogelijkheden ontwikkeld werden om meerschots geweren te bouwen.

100% veilig

Een leuke replica van een stukje uit de wapenhistorie is dit wapen zeker, en 100% veilig is het ook, mits u in de gaten houdt dat een paar dingen 'not done' zijn.

Avond

Tegen het vallen van de avond is het gezellig druk voor het clubgebouw. Niet alleen zwartkruitschutters, maar ook veel omwonenden komen even langs voor het sfeertje. Kampvuur brandt, de band speelt en het bier vloeit, naar Duitse traditie, rijkelijk. Met twee euro per glas is dat overigens behoorlijk aan de prijs voor een westernweekend, meent Hildo, maar grote glazen zijn het dan weer wel.

Kampvuur

Dit is toch wel een heel sterk punt van het treffen van SV Düring... het kampvuur. Supergezellig en wederom 'After T' als band, en ze deden hun best gedurende zeer lange tijd. Persoonlijk had Hildo liever wat bluegrass gehoord met banjo en viool/ Maar goed, dat is iets wat niet gaat gebeuren omdat, hoe gek het ook mag klinken, veel mensen hartstikke tureluurs schijnen te worden van een banjo.

19 juni 2011. Schietkaarten Walker

Topscore's zijn het niet maar evengoed is Hildo dik tevreden. De kalkoen kan de pan in.

Ruimte

De ruimte geeft volgens Hildo een overweldigend gevoel van luxe. In ieder geval als u, net als Hildo, al uw hele leven met kleine tentjes onderweg bent geweest. Hij kan zelfs zo maar rechtop op zijn knieën zitten en zijn armen uitstrekken! 

Nadelen

Nadelen zijn er natuurlijk ook. Het opzetten en afbreken zal, ondanks dat er geen binnentent in zit, meer tijd in beslag nemen. Ook is het goed laten drogen van een katoenen tent bijzonder belangrijk, want vochtig opbergen betekent binnen de korste keren het einde van de tent. Vochtig wegleggen is iets waar katoen absoluut niet tegen kan.

Gewicht

Deze tent weegt iets van 20 kilo en is fysiek, als ie ingepakt is, nog steeds vrij groot. Deze tent mee te nemen op een motorvakantie is verre van ideaal, dus Hildo's eigen oude 30 euro budget tentje zal nog steeds dienst blijven doen, alleen niet meer tijdens westernweekeinden.

Goed einde

Kortom een geslaagd weekend met een uitermate goed einde op tentgebied.

                      ________________________________________

Eerste keer bij de Troubleshooters

De eerste keer dat Hildo in Winterswijk is, in ieder geval tijdens een westernweekend van The Troubleshooters. Wat er precies te verwachten is, is natuurlijk duidelijk: Gezelligheid en allerlei schietdiciplines, zelfs duelleren, net zoals bij andere westernweekends, maar het is toch iedere keer weer anders: de locatie, het weer, de bezoekersaantallen en de gesprekken. De weersvooruitzichten voor dit weekend zijn alvast niet geweldig en dat is uiteraard van invloed op de bezoekersaantallen. Hildo hoopt er het maar het beste van en gaat op weg. Iets van twee en half uur vanuit Groningen. Piece of cake, dude!

De kantine van Schietbaan Jaspers

Na vier uur dolen arriveert Hildo in de stromende regen bij de schietbaan in Winterswijk. En dit treft Hildo aan bij aankomst: De binnenzijde van het clubgebouw van de Schietbaan Jaspers, waarvan The Troubleshooters de banen huurt. Maar er zijn helemaal geen mensen! De schrik slaat Hildo om het hart, zou het de verkeerde week zijn? Even bellen. Gelukkig valt het mee: Het terrein waar gekampeerd wordt, ligt 200 meter verderop.

Taper crimp die van Lyman

Deze man is topschutter Ruud. Hij schiet bij OKK Wateringen. Als zulke mensen wat te vertellen hebben, luistert Hildo. Hildo gebruikt een RCBS die-set voor de 45-70 patronen van zijn revolver, waarmee hij zijn kogels vast krimpt. Dat gebeurt met een zogenaamde roll crimp. Het bovenste stukje van de huls wordt iets naar binnen omgezet zodat de kogel niet uit de huls kan vallen. Volgens Ruud is een taper crimp de betere methode. Daarbij wordt de huls over een grotere oppervlakte tegen de kogel geduwd. Tijdens het schieten geeft dat een meer uniforme krimp, dientengevolge gelijkmatiger drukken en daarmee hogere scores, aldus Ruud. Het verschil tussen een roll crimp en een taper crimp is duidelijk te zien aan de hulzen. Ruud meent dat Hildo beter een Lyman 45-70 taper crimp-die kan aanschaffen in de uitvoering 'short', zoals aangeboden op de site van Buffalo Arms. Die heeft Hildo niet kunnen vinden. Wel eentje op de site van Track of the Wolf, daar is er eentje van Lyman die geschikt is voor 45-70 to 45-400 (type 45S-TA). Maar of dat de juiste is? Wordt vervolgd!

Shotgun Nijntje

Grappige sticker op een auto. Dit is een konijntje waar jagers voor aan de kant gaan, wedden?

2 juni 2011. Schietkaart BFR

Een schietbeurt in Winterswijk bestaat uit twaalf schoten op de kaart, niet de vijf die Hildo had verwacht. Dat is mooi, want vijf of zes schoten vindt hij persoonlijk een beetje weinig voor een serie. De bovenste kaart betreft de eerste schietbeurt, de onderste de tweede. Beide kaarten zijn direct achter elkaar geschoten. Met dit soort scores valt hij niet in de prijzen, maar Hildo is er niet ontevreden over. Het richtpunt, onderkant kaart, had iets hoger gekund. Veel kruit en een lichte kogel is een combinatie die het bij de BFR aardig lijkt te doen.

Shpetim op de 25 meter baan

De 25 meter lijkt dichtbij, maar zo'n schietkaart is op die afstand toch verbazingwekkend klein. Hildo legt de gedragsprocedures op een schietbaan uit en Shpetim is een oplettende, rustige leerling. Een beginnende schutter zal nooit alles in één keer opnemen, maar dat geeft niet want Hildo zorgt ervoor dat alles 100% veilig verloopt. Hij geeft aanwijzingen en grijpt, indien nodig, onmiddellijk in.

De eerste schoten

De eerste keer met een vuurwapen schieten is best imponerend, zeker als het betreffende wapen een Colt Walker is, maar Hildo heeft nu eenmaal niets kleiners bij zich. Hij verzekert Shpetim dat het 100% veilig, erg leuk en veel spektakel is, maar dat hij geen gigantische terugslag hoeft te verwachten of anderszins onprettige dingen. Met een setje oordoppen en een schietbril is Shpetim er helemaal klaar voor. Hildo verliest hem geen seconde uit het oog, om eventuele fouten onmiddellijk te kunnen corrigeren. Niets is zo belangrijk als veiligheid.

Resultaat?

Alle kogels in de kaart hoor! Dat is zeker niet slecht voor een beginner, want Hildo heeft het wel heel anders gezien. Shpetim wil nog wel een trommel schieten. Hildo laat hem dit maal ook het wapen laden. Het lukt hem vrijwel zonder aanwijzingen, hij heeft goed opgelet toen Hildo het de eerste keer voordeed.

Revolver check

Aan het eind van de schietsessie laat Hildo nog even zien wat hij met zijn revolver doet voordat het wapen terug in het holster gaat: Kijken of alle kamers daadwerkelijk ongeladen zijn. Vaste prik. Alweer die veiligheid hè?

Indruk

Shpetim is positief over het schieten. Dat is mooi, want een eerste ervaring kan nooit weer over. En het is belangrijk dat het geen negatieve ervaring is. Wellicht in de toekomst er een nieuwe sportschutter bij!

Wedstrijd houtblokken hakken

Met één slag van de bijl een houtblok in tweeën kloven. Vervolgens het kleinere houtblok ook weer in tweeën, enzovoorts, tot het niet meer lukt. Degene die het hout in de kleinste mootjes hakt, is winnaar. Potentieel een riskant spelletje, een bijl in uw been is niet fijn. Gelukkig weten de houthakkers dat ook en komt iedereen zonder gekloofde benen van het veld af.

In de tent

Hildo zit hier op een klapstoeltje in zijn tent! De ruimte is overweldigend. De tent is binnen ook veel lichter dan de oude. Zelfs als het weer een beetje donker en druilerig is, zoals vandaag, lijkt het binnen heerlijk helder weer.

Nadeel

Hildo´s nieuwe tent heeft de opening relatief laag. De middenstok is relatief hoog. Vliegend ongedierte komt binnen en vliegt omhoog. Daar komen ze nooit meer weg omdat de uitgang zo laag zit. Dat is iets wat u met een normale klassieke tweestokstent niet hebt. Vliegende dieren kunnen dan net zo gemakkelijk naar binnen als naar buiten omdat er geen hoogteverschil is. Deze zweefvlieg doet geen mens kwaad, beetje moeite en het diertje vliegt nu weer buiten rond.

US camper

Met een auto als deze komt u wel even aan, alleen niet op het trapperveld. Maar lekker luxe hoor, zo'n 28 voeter. Het verbruik op LPG ligt op een ouderwetse 1:3,5 maar u krijgt er wat voor terug. Als u bedenkt dat Hildo's Mercedes 1:5,5 haalt, dan valt zo'n camper nog best mee. Toch?

De prijsuitreiking op zondag

Veel winnaars in allerlei diciplines, maar Hildo behoort er niet bij. Als hij voor de punten was gegaan, had hij beter kunnen schieten met de Walker dan met de BFR. 'Maar het gaat het niet alleen om de score hoor', zegt Hildo. En met die mening staat hij niet alleen.

Volgend jaar weer?

Hij had eerst zijn twijfels, en er zijn een aantal dingen beter aan te pakken, maar ondanks het wat tegenvallende weer, de daardoor relatief matige opkomst en de verbouwingen van de omliggende terreinen, is het toch een weekend geworden waar hij met plezier op terug kan kijken. Dus volgend jaar weer?

Wat Hildo betreft wel!

                     _______________________________________

Met de motor

Deze motorfiets heeft koffers, een bagagerek en een groot zadel maar het wordt toch al snel een beetje krap. Een automobiel heeft duidelijk voordelen. Lilly zit in de schiettas, tegen de kuip, en rust met de loop op de bovenkant van de rechter koffer. Links zou ook nog een wapen passen. In de ene koffer zitten twee revolvers en munitie, in de andere westernkleding en Hildo's cowboyhoed. Dan nog de gloednieuwe tweedehands witte tent, tentstokken, haringen, een luchtbed, pomp, slaapzak en tas met o.a. ronde ballen, kruitbuisjes en andere schietbenodigdheden voor het voorlaadgeweer. De pompstok en de grootste tentstok zitten bij het geweer in de foedraal. Da's alles. De motor is flink vol gepakt en stuurt beduidend zwaarder.

De weg kwijt

Hildo heeft de TomTom niet bij zich. Hij heeft een briefje geschreven, net als vroeger, die hij af en toe uit zijn zak plukt en wapperend tussen zijn tanden houdt als ie moet koppelen. Op het lijstje de namen van de plaatsen die hij moet passeren in goede volgorde. U moet weten: Oriëntatie en navigatie zijn niet Hildo's sterkste punten. Bij Hengelo gaat het mis. Hij kan daar het bordje met de naam van de volgende plaats, Haaksbergen, niet vinden. Meer dan de helft van de mensen die Hildo naar de weg vraagt, komt uit België, weet het niet of geeft een uitleg die zo lang is, dat Hildo het niet kan onthouden en na twee afslagen al weer de weg kwijt is. Ten einde raad kijkt hij maar waar de zon staat en begint hij wat te gokken. Dat gaat niet goed en daardoor heeft hij deze vrijdag veel meer van het Twentse lanschap gezien dan hem lief was. Hij komt weer terecht in Hengelo, maar denkt dat het Haaksbergen is en belandt vervolgens in Enschede nadat de weg naar Ootmarsum ook de juiste niet bleek. Uiteindelijk komt het toch nog goed. Totale reistijd vier uur. Lacht u er maar om, het is ernstig genoeg. De TomTom is de fijnste uitvinding sinds jaaaren! Enne, een paar snelwegen erbij in Twente zou het rijplezier niet schaden.

Regen

Een paar fikse buien, en bij aankomst zowaar een echte plensbui, zorgen ervoor dat Hildo die avond met koude natte voeten in zijn, aan de onderkant natte, slaapzak kan kruipen. Zonder opgepompt luchtbed want hij heeft een ventielnippel te weinig, die ligt nog in de andere tent. Hmmm.

Musketier?

Volgens de man zelf komt hij uit ca. 1650 en is hij een vroege voorvader van de cowboys. Eén van de eerste settlers van Noord-Amerika. Zo iemand heeft Hildo nog nooit op een westernweekend gezien. Niet in het bezit van een rad- of lontslot wapen, maar wel voorzien van een soort lans of piek, een degen en een dolk.

Kogelvrij kuras?

De meer dan 200 jaar jongere Hildo wint vast als het er op aan komt, want het glimmende kuras is geen partij voor een 45-70 patroon. Gek genoeg schijnt een gedeelte van het Napoleontische leger ooit nog uitgerust geweest te zijn met dergelijke kurassen, om bescherming te bieden tegen musketkogels. Of dat een beetje functioneerde weet Hildo niet, maar het lijkt hem onwaarschijnlijk day, in ieder geval vanaf korte afstand, een musketkogel tegen te hlouden zou zijn. Het lijkt nu ongelofelijk maar zelfs in de eerste wereldoorlog schijnt er, heel kort in het begin in 1914, nog gebruik gemaakt te zijn van kurassen door bepaalde troepen aan zowel Duitse als Franse zijde. In de tijd van nitro Mausers en machinegeweren een zeer dubieuze manier van zelfbescherming, meent Hildo, en hij trekt de geestesgestelheid van de legerleiding van destijds een beetje in twijfel.

Knalluh, met de BFR

Testing, testing. Met 60 grain FFFG goedkoop kruit, meer dan gewoonlijk, en een 300 grain Drummen kogel gaat het helemaal niet slecht. Minder kruit en zware kogels zorgen ervoor dat het wapen hoog af komt. Meer kruit en een lichtere kogel en er is beter mee te richten. Hildo houdt de onderkant van de kaart aan en zit behoorlijk in de buurt.

Flinke dreun

Ook met 60 grain goedkoop kruit is het nog 'een beste dreun mien jong´, maar de terugslag na het schieten op zich valt erg mee. Het lijkt op de foto erger dan het is. Het wapen erg stevig vast houden is niet nodig, het springt met zwartkruit niet uit de hand, en dat is wel zo prettig voor uw voorhoofd.

Frietkraam van MisterEnde te Winterswijk

Shpetim serveert uitstekende broodjes hamburger, patat en gehaktballen. Dit houdt de cowboys gaande! Hij heeft het naar zijn zin dit weekend, net als de eigenaar van MisterEnde, een aardige man en een niet onverdienstelijk kunstschilder in zijn vrije tijd, die het westernweekend zelfs zo leuk vindt dat hij volgend jaar graag weer komt. Niet vanwege de omzet, want die bleef een beetje achter, maar wel vanwege de sfeer en de uitermate plezierige klanten die ook later op de avond, na een aantal biertjes, niet vervelend worden. 'We doen ook houseparties en dan gaat het er heel anders aan toe. Daar slaan ze elkaar de koppen in om niks'. Hij is zo enthousiast dat ook het nieuwe westerweekend, Weasel Creek, hem wel wat lijkt om te gaan doen, volgend jaar.

Enne Shpetim, effe achter de patatjes weg en knallen?

Patatbakker Shpetim is geïnteresseerd en Hildo biedt hem aan om even een serie te schieten met zijn Colt Walker. Zo'n aanbod krijgt hij niet iedere dag, hij heeft zelfs nog nooit geschoten, dus hartstikke leuk. Hildo krijgt toestemming van The Troubleshooters om hem morgen, zondag, te laten schieten, dus ligt niets meer in de weg voor deze rustige jongeman om kennis te maken met de schietsport.

100 meter baan

Hier en daar wordt er aan de banen 'gesleuteld'. Onderhoud is af en toe nodig. Toch meent Hildo dat de banen die hij gezien heeft allemaal in goede staat verkeren en ook de afzuiging meer dan redelijk is.

Complex

Het ondergrondse complex, want zo mag u het wel noemen, is voorzien van 100, 50 en 25 meter banen. Zelfs duel- en steelplatebanen, die midden in een opknapbeurt zitten, heeft Hildo gezien. Wel zijn de meeste banen zijn tussen het schietpunt en het doel behoorlijk donker. Maar in principe maakt dat niets uit, want halverwege hangt de kaart niet.

Catacomben...

Hildo blijft zich verbazen over de uitgestrektheid van de schietbanen. Het geeft de indruk van beland te zijn in een computergame, waar op ieder moment de zombies van achter een hoek op u af kunnen springen. Hé, daar komt er al eentje aan het eind van de gang!! Oei! Hildo's fantasie gaat met hem op de loop. Even terug naar de tent om weer bij te komen. Het clubgebouw zelf is relatief klein en de schietbaan zelf valt helemaal niet op. U hoort er overigens ook zeer weinig van als u buiten staat. Deze banen zijn misschien wel de stilste die Hildo ooit gezien heeft. Er zit vast een dempingssyteem in de afzuigingen.

Schietende dames

Het moet gezegd, schietende heren zijn in de meerderheid, maar er zijn wel degelijk dames te vinden op de schietbaan. Zoals deze hier, een uitermate vreedzaam type, maar voor een schietkaart heeft ze geen mededogen. De kaart wordt behoorlijk geraakt en ze weet zelfs een prijs in de wacht te slepen bij de discipline voorlaadgeweer.

Antiek ijzer

En Amerikaanse Rogers & Spencer van het jaar 1865 voor € 1825,-. Het lijkt een nette revolver. Dan nog een Adams voor € 475,-. De vuursteenpistolen zijn € 275,- per stuk, leuk modelletje, maar het lijkt wat meer op toeristensouvenirs uit Turkije dan op the real thing. Maar Hildo heeft er geen verstand van. Ontbrekende kennis is lastig hoor!

Rustiek

Ahhh... het landelijke gevoel in Winterswijk. Hier komt u tot rust. Er vlak naast ligt het trapperveld, die mensen hebben het maar goed. Hildo zelf klaagt ook niet

Trapperveld

Hier staan de witte tenten. Campers, caravans, Hildo's en dergelijke staan op het veld ernaast.

Het missende centrale punt

Een westernweekend heeft een centraal ontmoetingspunt, een gezellig punt waar de mensen automatisch heen trekken. Meestal is dat de kantine van de schietvereniging en de directe omgeving. In Winterswijk is het een partytent, u ziet hem rechts op de foto, die op het kampeerterrein staat. Hier staat de band en wordt het bier verkocht. Het probleem is dat de tent een beetje klein is. Buiten staan is niet prettig en aan de bar hangen is niet mogelijk, want die is er niet. Een kampvuur ontbreekt, ongetwijfeld omdat het niet is toegestaan, en het weer is kil. Mensen blijven dan al snel hangen bij de tent of caravan. De schietbaan is 200 meter lopen, maar in de kantine van het clubhuis, boven de schietbaan, is verder niets te doen. Maar de volgende keer gaat het vast beter, want er zijn verbouwingen gaande op de omliggende terreinen van sportverenigingen en als die voorbij zijn gaat het er, denkt Hildo, vast anders uitzien.

                     _______________________________________

De eerste Weasel Creek!

Het is de eerste maal dat Weasel Creek (in Wenum-Wiesel, vlakbij Apeldoorn)wordt georganiseerd. Dit, van te voren al veel besproken, weekend schijnt een superweekend te worden. De organisatie ligt in handen van DVS (De Veluwse Schutters). Er zijn behoorlijk wat handen uit de mouwen gestoken om de banen van DVS in dusdanige staat te krijgen dat ze een full-blown westernweekend aankunnen, met name de afzuiging is verbeterd. De combinatie van ervaren mensen in de organisatie (zoals Stalen André en Macko) en een sublieme locatie, inclusief historische watermolen, moet er voor zorgen dat dit weekend het helemaal wordt. Met een dergelijk hooggespannen verwachting zou het best een beetje tegen kunnen vallen, toch?

Even niet op vakantie

Weasel Creek valt midden in Hildo's vakantie. Jammer, dus geen Weasel Creek. Alhoewel... Natuurlijk is het ook mogelijk om gewoon te zeggen: ik laat die motor lekker thuis, gooi de spullen in de auto en ga gewoon naar Weasel Creek. En dàt is precies wat Hildo heeft gedaan!

Stromend water

Het verval zal iets van tweeënhalve meter zijn, schat Hildo. Door een openstaand luikje valt het water naar beneden op het waterrad. Doet de molenaar het luikje dicht, dan stroomt het water boven over het waterrad heen en blijft het rad staan.

Binnen in de molen

De aandrijving van een zaag en verder naar achteren die van de korenmolen. Simpel maar effectief en een prachtig gezicht wanneer alles in beweging is.

De Wenumse Beek

Na het waterrad gepasseerd te zijn, loopt de beek idyllisch verder tussen de rest van het Weasel Creek terrein door. Wat een plaatje van een plaatje hè?

Weasel Creek Bridge

Ter overbrugging van de Weasel Creek, die als er geen western weekend is gewoon Wenumse Beek heet, tussen de camping en de rest van het terrein. Een combinatie brug/trap, speciaal gemaakt voor dit weekend. Constructief uitermate stevig, maar toch is het even opletten tijdens het afdalen of beklimmen van de trap: deze is een beetje steil. Maar de brug is gemakkelijker dan fierljeppen. Iets wat een geboren Groninger, als Hildo, overigens niet graag doet.

En u bent?

Een heel mooie armband in mooie kleuren en met een duidelijke tekst. Een baancommandant is altijd aanwezig tijdens wedstrijden, maar soms is het wel even gokken wie het op dat moment is. Dat is hier dus niet het geval. Wat Hildo betreft verdient dit navolging bij alle westernweekeinden.

Trap met een lift!

De schietbanen van de Veluwse Schutters liggen ondergronds en zijn te bereiken via de kantine van het clubgebouw, via een trap. Voor de minder validen is er zelfs een lift aanwezig. Erg mooi, want ook als u slecht ter been bent kunt u hier toch deze fantastische sport beoefenen. De kantine en schietbanen zijn volledig rolstoelvriendelijk. Dit is overigens bij meer banen het geval. De schietbaan die door de Troubleshooters in Winterswijk gebruikt wordt, eveneens ondergronds, heeft ook een traplift.

Ives devos

Deze Belg heeft een bedrijf, Wild West Treasures, en handelt in die hoedanigheid in antieke vuurwapens. Hij is tevens één van de standhouders op Weasel Creek. Niet de goedkoopste, maar hij heeft een uitgebreide sortering èn er zijn wel heel erg mooie wapens bij. Natuurlijk het 'gewone' spul, zoals Colt en Remington revolvers, maar hier en daar ook heel bijzondere constructies in de wapentechniek. Met name de periode tussen 1850 en 1875 was een periode die bol stond van de ontwikkelingen op wapengebied en derhalve is deze tijd, vanuit dat oogpunt, interessanter dan elke andere periode. Van voorlader naar achterlader, van enkelschots tot meerschots en van losse kogel tot complete patroon... het heeft in dat korte tijdsbestek heel wat aparte, en soms absurde, wapenconstructies opgeleverd.

P.W. Porter rifle

Het tweede wapen van onderen is er eentje van vele die een oplossing laat zien die het nèt even niet was. Bij dit percussiegeweer zit een negenschots trommel verticaal in de lengterichting achter de loop gemonteerd. Wanneer er één kamer achter de loop zit, is een andere op het voorhoofd van de schutter gericht. Mocht er een chainfaire ontstaan, zeker niet onmogelijk, dan zou dat verregaande ongewenste gevolgen kunnen hebben voor de onfortuinlijke schutter. Dat de verkoop van dit bizarre geweer nooit de vlucht heeft genomen die de constructeur mogelijk voor ogen had, zal u niet verbazen, maar achteraf is het gemakkelijk oordelen. Voor een verzamelaar is en blijft het een zeer interessant stuk uit de aanloopperiode naar meerschotsgeweren. Voor dit bijzondere exemplaar mag u gerust ettelijke duizendjes reserveren. Hildo vindt het een prachtig ding, maar zijn financiële situatie laat de aanschaf niet toe, en hij is daarmee de enige niet. Er even naar kijken is óók mooi!

Brandje?

Bij een fikkie is de redding is nabij.

Duel op zaterdag

Twintig deelnemers die strijden op het scherpst van de snede. Slechts drie duels weet Hildo op zijn naam te schrijven. Te langzaam en een weigerend wapen zijn hier debet aan... ´Maar alle goeie dingen komen langzaam hoor´, weet Hildo.

Miquelet schietkaart Betty

Omdat Bessie, de Brown Bess nog steeds stuk is, gaat Betty, de koloniale uitvoering van een Franse M1777 mee. Voor het eerst worden de .666 kogels, die .669 uit de mal vallen, ingezet op een wedstrijd. Met 90 grain moet het aardig lukken. Misschien dat de kogels toch nog een fractie te klein zijn, of de musket is niet lekker, of Hildo heeft zijn dag niet. Hoe dan ook: met Betty lijkt Hildo toch minder te scoren dan met Bessie. Drie kogels missen de kaart en de score blijft op 53 punten hangen. Evengoed, het kan slechter hoor!

In de discipline voorlaadgeweer

Omdat er verrekte weinig miqueletschutters zijn, schiet Hildo op een miqueletkaart

(die een stuk groter is), maar doet hij met het puntenaantal mee in de klasse voorlaadgeweer. Die 54 zijn verre van genoeg om een podiumplaats te bemachtigen.

Weasel Creek Bakery

In Weasel Creek gebeurt er van alles. Hier de houtgestookte oven waarin de bakkers dadelijk hun broden gaan bakken. Belangrijk is de juiste temperatuur alvorens het deeg de oven in gaat.

Vragen aan de bakker

Jong en oud wordt geduldig te woord gestaan over alle aspecten van het brood bakken. Zeg nu zelf, wanneer is de laatste keer geweest dat u een èchte bakker brood heeft zien bereiden, en dan ook nog in een historische omgeving met een houtoven?

Precisie

Iedere baan is weer anders, daglicht, meer of minder verlichting, het speelt allemaal mee. Wat kan helpen in de nooit aflatende jacht naar de hoogste score is een baankijker, zoals deze man er eentje heeft. Van de andere kant, het telkens door een kijker kijken en het volgende schot daarop te corrigeren hoeft zeker niet tot een hoger resultaat te leiden en kan de concentratie verstoren. Ooit voor Hildo een baankijker? Wellicht..

Paarden of dekkleden?

Achter de kantine is een pleintje waar men aan tafeltjes kan zitten en waar in een hoek op zaterdag duel wordt geschoten. Deze kale muur aan de andere kant van het pleintje kreeg een opfrisbeurt met behulp van bedrukte, mooi op elkaar aansluitende, dekkleden. Met name als u wat dichterbij staat, zijn de paarden levensgroot en lijkt het precies alsof u uitzicht hebt op de prairie. Hildo moet zijn neiging om op een paard te springen en de wijde wereld in te galopperen echt onderdrukken hoor!

De bar

Aan de bar zitten in het clubhuis van DVS is geen straf. Supergezellig, dat ziet u meteen. Bier, fris of koffie wordt betaald in Weasel Dollars. Een halve dollar voor koffie, een hele voor bier of fris en twee voor sterke drank. Simpel, overzichtelijk en met 7 dollar voor 10 euro redelijk betaalbaar.

Diepgaande gesprekken

Hildo hier in gesprek met Hendri, de weledelgestrenge voorzitter van De Vrijheid in Hoogeveen. Hendri is niet een 'voetjes van de vloer' swingend type, net zo min als Hildo. Maar, omdat het een echte Drent is, zijn klompen hem niet geheel vreemd. Wellicht is derhalve het klassieke clogdancing wat voor hem, dat kan ook gewoon zonder klompen en instructievideo's zijn op Youtube te vinden. Hendri is nog niet overtuigd. Eerst nog maar even een biertje, want van al dat gepraat krijgt men een droge keel.

Ontbijt

Niets laat het begin van de dag zo glanzen als een goed ontbijt. Voor slechts twee Weasel Dollars krijgt u niet zomaar een ontbijt, maar een volledig lopend buffet èn een gastheer die buiten op verzoek roer- of gebakken eieren voor u klaar maakt! 'Tjonge', smakt Hildo, 'Dit is nog beter dan een tien schieten!'.

De prijzen: Een fles wijn en een setje sneeuwkettingen!

Aan het eind van elke dag zijn er prijsuitreikingen. De sneeuwkettingset is voor de zoveelste plaats bij de voorlaadgeweren. Uitermate handig voor wintertreffens, bijvoorbeeld om te voorkomen dat Hildo tijdens het wintertreffen van SV Düring wederom in de sneeuw komt vast te zitten en onbedoeld een caravan van een medeschutter zand- en stenenstraalt met doorslippende achterwielen.

Wijn

Hildo wint ook nog een fles wijn. Bij vertrek naar huis ziet Hildo de boer en z'n vrouw, de eigenaars van het weiland waarop gekampeerd wordt. Ze staan net bij hun trekker op de weg te kijken naar de vertrekkende schutters en dat lijkt Hildo een prima moment om even de auto aan de kant te zetten en hun de net gewonnen fles wijn te geven als dank voor het gebruik van hun weiland en het daarmee mogelijk gemaakte pracht weekend.

Hoe is Weasel Creek bevallen?

Hildo denkt dat u het wel kunt raden. Ondanks af en toe stevige regenval, die ongetwijfeld een aantal mensen ervan weerhouden heeft om naar Weasel Creek te komen, is het is een weekend van superlatieven geworden. Wat hem betreft is dit momenteel het mooiste westernweekend van Nederland en het zullen er weinig zijn die een andere mening zijn toegedaan. De organisatie staat als een huis, er is zelfs toiletpapier in de dixies op het campingveld, en de historische locatie, met alle faciliteiten en ruimte, is niets minder dan geweldig. Hildo heeft al gehoord dat er een limiet aan deelnemers gaat komen. Goede zaak. Bij veel belangstelling zou het knelpunt kunnnen komen te liggen bij het aantal beschikbare schietpunten. Een situatie, zoals bij Davy Crockett in Horst, moet voorkomen zien te worden: veel te weinig schietpunten voor het aantal deelnemers, met verplicht uren in de rij staan voor een schietbeurt. Dan houdt het voor Hildo op, want het schieten zelf is voor hem een essentieel onderdeel van een westerweekend.

                __________________________________________

De Wenumse Watermolen

Op het terrein van Weasel Creek ligt een watermolen. Volledig bedrijfsgereed. De molen wordt voor het eerst genoemd in geschriften uit 1313 en stamt derhalve uit de 14e eeuw, of vroeger, want het bouwjaar is onbekend. De molen is van oorsprong een korenmolen, maar is in de loop van haar bestaan ook gebruikt als kopermolen, voor het looien van leer en de productie van Zwitserse kaasjes, in 1885. Vanaf 1917 is het weer een korenmolen maar er kunnen ook planken gezaagd worden, heeft Hildo gezien.

Waterrad

Het kleine beetje water dat op het waterrad valt, brengt de hele constructie in beweging. Ongeloofelijk hoeveel kracht er op deze simpele manier uit water gewonnen kan worden. Het waterpeil in de beek staat dit weekend relatief hoog vanwege de regenval en het waterrad draait daardoor aan de onderkant door het water. Dat remt de snelheid natuurlijk af, maar evengoed blijft het een indrukwekkend gezicht.

Molenaar

De molenaar vertelt hier aan een geïnteresseerd zwartkruitpubliek enthousiast en honderduit over 'zijn' molen. Hildo heeft vernomen dat de goede man sinds enige tijd helaas gezondheidsproblemen heeft en dat hij en z'n vrouw mogelijkerwijze het molenaarsbestaan binnen afzienbare tijd moeten opgeven.

Campingterrein

Het campingterrein is een naast de schietvereniging gelegen weiland. De eigenaars, een boer en een boerin, zagen het westerntreffen in eerste instantie niet zitten. Na flink wat overredingskracht en smeekbeden zijn ze uiteindelijk toch overstag gegaan. Al kort na het begin van het weekend zijn de boer en boerin enthousiast over de welgemanierde gasten op hun land. Zij hebben al aangegeven de cowboys volgend jaar graag terug te zien. Dat is erg goed nieuws, want zodoende is het volgende weekend veiliggesteld. Immers: zonder weiland geen camping en zonder camping geen Weasel Creek weekend.

BFR precision shooting

Hildo gaat voor precisie, maar ook voor wat spektakel, zo is ie wel. Een goede combinatie van beide geeft de BFR. Wellicht iets meer spektakel dan precisie, maar hij komt toch nog tot 74 punten.

Schietkaart BFR

De score lijkt redelijk, maar Hildo telt 74 punten. Niet slecht voor een wapen met dit gewicht, maar het kan natuurlijk altijd beter.

De Band op vrijdag

'Hoe ze heten ben ik vergeten', zou Hildo kunnen zingen. Gelukkig laat hij dat achterwege, maar de naam van de band is evengoed niet blijven hangen. Ze speelden overigens best aardig, en dat is toch het belangrijkst bij een band, nietwaar?

Accordeon

Dan nog een meisje dat, het mag gezegd, niet geheel onverdienstelijk accordeon speelt. Het lijkt gemakkelijk, maar de coördinatie tussen de rechterhand en de bassen met de linker hand is niet gemakkelijk. Hildo heeft het zelf vroeger ook geprobeerd met de accordeons van zijn zusters, maar tot rockster heeft hij het nooit geschopt.

Standhouders

Er waren relatief weinig standhouders aanwezig. Het terrein is groot genoeg, biedt plaats aan nog veel meer. Mag Hildo een voorspelling doen? Volgend jaar zijn er minimaal twee keer zoveel standhouders en waarschijnlijk zelfs meer.

Ooohhh...

Deze foto is genomen vanaf de Weasel Creek Bridge richting de watermolen. Is het geen wonderschone omgeving?

Straight from the 1870's

Twee duelschutters wachtend op hun lot. De linker is een professionele rodeo bullrider geweest, en dan hebben we het niet over mechanische stieren maar die briesende van vlees en bloed. Van gebrek aan lef kunt u deze man niet betichten! De rechter heeft professioneel 'de kogels zien vliegen' als officier in ons eigen Nederlandsche Leger. Hun overeenkomst? Beide heren vegen met Hildo de vloer aan in een duel als ware hij een natte dweil.

Bijenstand H.G. Maagendans

Ook een imker heeft zijn domicilie op het Weasel Creek terrein. Hildo schaft af en toe wat bijenwas aan, als ingrediënt voor zijn revolutionair werkende kogelvetpillen. Bij een dergelijk bezoek heeft hij een keer uitleg van een imker gehad over het houden van bijen, en als een imker eenmaal begint te vertellen dan houdt het voorlopig niet op. Over bijen is namelijk heel veel te weten en deze kennis is ook noodzakelijk als de imker zijn volken in goede conditie wil houden. Zeker geen hobby voor de 'dat doe ik wel even' beginner.

Weasel Shoot

Een discipline die alleen bij Weasel Creek goed tot zijn recht kan komen. De afbeelding is geprint op een A4-papier. Het wapen is vrij, de afstand is 25 meter en het aantal schoten is zes. In theorie zou u, met een groot genoeg kaliber, beide voorpoten tegelijk kunnen raken en daarmee 19 punten scoren. Dat lukte deze schutter niet. Het lijkt Hildo wel leukdeze discipline volgend jaar ook te proberen.

Handmatig kneden

In de watermolen wordt het meel handmatig gekneed, net zoals vroeger. Dat de foto een tikje wazig is, vanwege de lange sluitertijd in combinatie met een snelknedende bakker, mag de pret niet drukken.

Oldtime Bakker Deeuwis

Deeuwis is bakker èn zwartkruitschutter. In Weasel Creek bakt hij ze, samen met zijn vader, bruin ter leering ende vermaek. Waarlijk prachtig om te zien.

Historisch bakken

Historisch schieten is toch wat anders dan historisch bakken in een houtoven, zo merken de beide hypermoderne bakkers al snel. Een thermostaat zit er niet op en het is waarschijnlijk net zoiets als kogels gieten met een houtvuur, het gaat mis voor u er erg in hebt. De broden worden iets zwart en de, overigens heerlijke, koeken, niet geheel gaar. Het vuur had iets te hoog gestaan en daarmee was de temperatuur in de oven wat hoog opgelopen. Geeft helemaal niets want het resultaat smaakt, weet Hildo uit eigen ervaring, minstens zo goed als uit de moderne bakkerij.

Inchrijfbureau

Bureau of buro? De schrijfwijze van bureau is via buro weer bureau geworden. Hoe het precies te schrijven maakt ook helmaal niet uit, want deze man weet precies wat hij moet (in)schrijven, en daar gaat het om.

Zonder tijden

De schietbeurten worden ingeschreven zonder tijden. U koopt een kaart en gaat vervolgens naar de baan op het moment dat u daar zin in hebt. Is er een plaats vrij, dan mag u van de baancommandant uw serie van 13 gaten in de kaart schieten. Is er even geen baan vrij, dan onstaat er een stapeltje schietkaarten en duurt het niet lang alvorens u toch aan de beurt bent. Het systeem heeft voordelen, een continue doorstroming van schutters en daarmee een maximale baanefficiëntie. Het nadeel? Er kunnen 15 schutters tegelijkertijd staan en een uurtje later helemaal niemand meer omdat u geen idee hebt hoe druk het op een bepaald moment is, dat is dan weer minder efficiënt. Wat ècht het beste systeem is? Hildo weet het niet.

The Tumblin' Gogo's... gefilmd door Hildo!

Hildo meent dat hij zo aan de slag kan als cameraman in Hilversum. Hier een filmpje van de Tumblin' Go Go's met een eigen nummer 'I'm Young' op de zaterdagavond. Een prima band die zelfs regelmatig in het buitenland optreedt. Leuk detail... de bassist is tevens zwartkruitschutter! Rockabilly is vlotte, gedreven muziek. Stukken vlotter dan de klassieke country & westernmuziek, dat voor de meesten beter in het gehoor ligt. De feestzaal, vastgebouwd aan de watermolen, is ruim genoeg. Helaas moeten ramen en deuren potdicht vanwege mogelijk geluidsoverlast. Hierdoor loopt de vochtigheidsgraad in de zaal erg op en wordt het er erg warm. De muziek staat iets te hard, dat in combinatie met de rockabilly doet de ene na de andere cowboy besluiten om toch maar te verhuizen naar de bar van het clubhuis van De Veluwse Schutters. Erg jammer eigenlijk, en het enige dat niet helemaal 100% naar wens verloopt. Aan de band ligt het niet, want spelen kunnen ze wel! 'Topband!', aldus Hildo.

De Colt Walker op zondag

Op zondag kan er worden geschoten van 9.00 h tot 12.00 h. De prijsuitreiking is rond 14.00 h en dan kunnen de mensen nog mooi op tijd afreizen. Hier is over nagedacht. Hildo staat deze zondag op de baan met de Walker om de laatste serie te schieten. Gisteravond was het tot half vier 's nachts erg gezellig en het aantal biertjes was aanzienlijk. Niet al te fruitig op de baan en Hildo kan u alvast verklappen dat de schietresultaten er toch vast onder te lijden hebben gehad, anders had ie vast wèl een topscore geschoten.

Schietkaart Walker

81 punten, ondanks iets overmatig drankgebruik de vorige avond. Volgens Hildo was het iets van de zevende plaats die hij haalde bij de voorlaadrevolvers op zondag.

                __________________________________________

Westerntreff Felde, dat was de oude naam. Sweetwater Swamp klinkt stukken leuker. Als u hier naar toe gaat met het idee een groot treffen te bezoeken, dan komt u bedrogen uit. Het wordt gehouden in Noord-Duitsland, iets onder Aurich. Voor Hildo relatief dichtbij. Percentueel gezien zijn er meer Nederlanders dan Duitsers onder de bezoekers. De meeste deelnemers kent Hildo wel en dat is, onder meer, het leuke aan westerntreffens. Bekenden en gezelligheid, en natuurlijk lekker knallen! Curt, Michael, Herbert en Gerd zijn de organisatoren. Met name op de baan hebben ze het druk, maar het gaat ze prima af. Gelukkig kunnen ze bij een ander treffen, waar anderen verantwoordelijk zijn voor de organisatie, weer uitrusten.

Schietkaarten

Het is een ouderwetse wandeling, 25 meter heen en 25 meter terug, naar de kaarten om de nieuwe op te hangen en de oude weg te halen. 'Hartstikke goed voor de conditie', aldus Hildo, die opmerkt dat de vaste schutters van deze baan er opmerkelijk fit uitzien.

Poffertjes

Deze Nederlandse dame bakt poffertjes. Zo maar voor niets, omdat ze hartstikke aardig is. 'Suiker erbij?'. 'Nou graag'.

'Mmmmm, dit zijn de lekkerste poffertjes die ik in jaren gegeten heb', meent Hildo. Dat complimentje weet de aardige dame wel te waarderen hoor, zie haar gezicht. En, u mag het rustig weten, er is geen woord van gelogen!

Dreigende luchten

Niet iets wat u graag ziet op een westernweekend, maar The Man Upstairs beslist anders. Ondanks wat regen viel het uiteindelijk toch best mee. Afgezien daarvan, de beleving van een westernweekend zit met name tussen de oren. Het weer geeft, als u er uiteindelijk op terug kijkt, niet de definitieve doorslag.

Bathroom

De badkamer is in elkaar geflanst van tenten die kapot gescheurd zijn tijdens een flink-wat-wind-periode op het westernweekend van Horst. Deze cowboy gaat sinds die tijd fris door het leven. De emmer voor de douche is ergens in Zuid-Europa gescoord. U vult hem met warm of koud water en hijst hem omhoog. Door aan het kettinkje te trekken krijgt u, naar believen, warm, lauw of koud stromend water. Een uitstekende manier om uw kroost te leren dat elke drup telt.

Hildo zelf prefereert het ruime sop van zijn eigen bad, die gewoon bij hem in huis staat.

Drie Sterren Tent

Hildo heeft een pan en een mestin. In de pan wordt de, goedgevulde, saus opgewarmd. Dan wordt er spaghetti gekookt in de mestin. De pan staat gedurende het spaghetti koken boven op de mestin. Het systeem werkt tweeledig. Van de ene kant bespaart u gas doordat de pan boven op de mestin staat en van de andere kant blijft uw saus mooi op temperatuur. Zodra de spaghetti beetgaar is bij elkaar in kwakken, roeren en een instant succes!

Zonnetje

Het weer valt tijdens het treffen nog best mee. Veel meer droog dan nat. Op de echt goede momenten worden de cowboys zelfs overgoten met zon. En dan bent u toch gelukkig, ook al verliest u het duel.

Geheimen

Alle herlaadgeheimen weet Hildo de nietsvermoedende oude rotten te ontfutselen. 'Noch ein Bier, mein Beste?' U hoeft zich niet te verbazen als u zijn scores gestadig ziet klimmen. Blijft de vraag: waar eindigt het? En... heeft iemand anders uiteindelijk nog een kans?

Slippery when wet

Een busje met een knots van een caravan is geen goede combinatie met een weiland en regen. Gelukkig zijn problemen er om op te lossen.

Kortom: leuk weekend? Jazeker, er kan alweer eentje positief worden bijgeschreven in de annalen. Volgend jaar weer? 'Na klar!', aldus Hildo.

                    _________________________________________

Ingang Sweetwater Camp

Het 'Sweetwater Camp' sign is nog even snel inelkaar getimmerd voor het begin van het westernweekend. Het verhoogt de sfeer, dus altijd goed.

Bob

U denkt een wassen beeld, want zo authentiek kan niemand er anno 2011 uitzien. Hildo kan u verklappen dat Bob van vlees en bloed is, sterker nog hij is zelfs een echte Amerikaan! Deze man heeft een duidelijke mening over bier en sleept zelfs altijd een voorraadje van zijn favoriete merk mee, 'voor het geval dat...'  Ander bier krijgt hoogstens het predikaat 'it's drinkable'. Als dat niet het geval is, schuwt Bob een glaasje water niet. Bier is niet zomaar iets om onnadenkend naar binnen te gorgelen!

Lectuur

Waar het over gaat? Motorfietsen. Niet zo vreemd, want veel schutters hebben naast wapens vaak een aantal overeenkomende interesses waarbij met name motorfietsen en klokken hoog scoren. Niet leuk, met stip op één, is voetbal.

Taartjes!

Duitsers hebben wel wat met taart. Hildo ook. De revolver in het holster moet nog even geduld hebben, want vlak voor de ingang van de 25-meter baan krijgt Hildo deze taartjes in het oog. 'Aha, díe zien er lekker uit!', zegt ie enthousiast. Niet lang daarna zegt hij helemaal niets meer want praten met volle mond hoort niet.

Heavy!

Normaal wordt bij Johan alles zo in en op de auto en aanhanger gegooid. Maar dit  keer besloot hij alles even in handen te houden en op de weegschaal te gaan staan. Minus telkens zijn eigen gewicht, een gegeven waarmee we u niet zullen belasten, blijkt dat er uiteindelijk 800 kilo aan spullen meegaat. Of dat op één huifkar past of dat er meerdere nodig zijn, is onbekend.

Schietkaart BFR. Tweede plaats met 37 punten!

De bovenste kaart is geen beste, maar die daaronder wel. Met vijf schoten scoort Hildo een, voor zijn doen, verbazingwekkende 37 punten en komt daarmee op de tweede plaats bij de achterlaadrevolvers met... de BFR!

Toegegeven, een aantal mensen van de organisatie schiet dit weekend zelf niet mee. Daar zitten een paar goeie schutters tussen. Als zij mee hadden gedaan, had het er voor Hildo anders uitgezien. Kwestie van de wind mee, geluk en mazzel.

Duel

Het valt niet mee om eerste te worden. Tot op heden is dat Hildo nog niet gelukt, zijn kansen daarop zijn summier, maar hij geeft niet op. Toch weet hij ook ditmaal een aantal schutters achter zich te laten..

Traditioneel te veel

Een glaasje te veel. Dat is Hildo al eerder gebeurd in Felde, pardon, Sweetwater Swamp. Gezelligheid kent geen tijd en dan blijft ie langer hangen dan goed voor hem is. Afgezien daarvan, Charley's zijn linke drankjes hoor! Gelukkig geen bijwerkingen die een dosis paracetamol niet kan oplossen.

Prijzen!

Hildo mag, overladen met prijzen, weer naar huis. Voor iets van een achtste plaats, meent Hildo, een azijn- en oliespray-setje, gewonnen bij het duel. Ze zijn voor gebruik in de keuken gedacht, maar Hildo ziet ze als prima inzetbaar om olie op wapens te sproeien en de azijnuitvoering om wapens te ontblauwen.

De BFR zorgt voor de tweede prijs bij de achterlaadrevolvers: Een zilveren medaille en echt leren patroonhouders om aan een riem te bevestigen. Handig voor patronen voor zijn Rolling Block. De 45-70 van de BFR passen er trouwens ook in!

                    _________________________________________

Herlaad demonstratie

Hier Hendri, de voorzitter himself, bezig met het gieten van perfecte kogels. De man heeft bijkans al zijn gietblokken, die-sets, persen, vetpersen, ultrasoonreinigers, kruitmolens, weegschalen, schoonmaakspullen, etc. meegenomen! De toeschouwers kunnen zo de volledig herlaadgang zien, van kogel tot complete patroon. Zo krijgen de geïnteresseerden mee dat de schietsport niet uit alleen maar schieten bestaat, integendeel zelfs. Het herlaadproces, met alles wat er omheen hangt, maakt voor velen een niet te onderschatten deel van de schietsport uit.

Nitroschutters

Uiteraard op de baan ook aanwezig de nitrowapens, een FAL en een Zastava M76, toch? Niet Hildo's ding, maar toch gaat deze dag de belangstelling van tamelijk veel bezoekers naar deze wapens uit, smaken verschillen.

Luchtdame

Meerdere mensen wagen een poging met het luchtgeweer. Hildo heeft er een beetje spijt van dat ie het zelf niet geprobeerd heeft: had ie misschien eindelijk een topkaart kunnen schieten!

25 meter baan

Op de 25 meter baan is er gelegenheid voor bezoekers om zelf eens een schot te wagen met een kleinkaliber revolver of pistool. Hildo kan u verklappen dat er duchtig van die mogeljkheid gebruik gemaakt wordt.

Donder Demo

Jan bezig met zijn Donderbus. Zoiets trekt gegarandeerd bekijks, denkt u? Klopt! Een antieke donderbus is een topper voor een open dag!

Houtblokken met de BFR. Tijd 2:38

Het einde van de open dag, de bezoekers zijn vertrokken. Er is er nog tijd om een serie houtblokken te schieten. Op 15 meter afstand, denkt u 'makkie!'. Maar dat valt tegen. Voor Hildo is dit de eerste keer en hij doet het met zijn BFR. Vijf blokken op een rijtje en die blokken zijn best smal: voor u het weet schiet u er rakelings naast. De eerste vijf schoten betekenen voor twee houtblokken het einde. Meer laden dan het aantal houtblokken dat er nog staat mag niet, dus de tweede keer gaan er drie patronen in de trommel. Met twee handen schieten lukt niet echt, even later weer gewoon met één hand, dat gaat beter. Uiteindelijk heeft Hildo 11 schoten nodig om alle vijf houtblokken van de bok te verwijderen. Tijd? 2 minuten en 38 seconden. Peter is met z'n enkelschots Martini Henry ruim twee maal zo snel!

Rook

Snel achter elkaar schieten veroorzaakt veel rookontwikkeling. De primaire afzuiging zit namelijk dicht bij het reguliere schietpunt en niet waar Hildo staat. De rookontwikkeling is wel degelijk van invloed op het aantal treffers.

Leuk?

Het is de eerste keer dat Hildo op houtblokken schiet en het is hem goed bevallen. 'Dit was gewoon zo maar eventjes, maar een echte competie houtblokken schieten belooft vast veel pret', aldus Hildo. Het is een leuke combinatie van snelheid en precisie.

                    _________________________________________

Elk jaar organiseert SV de Vrijheid weer een open dag om belangstellenden vrijblijvend kennis te laten maken met de schietsport. Naast het bijwonen van demonstraties op de schietbaan en kogelgiet- en herlaadsessies, kan er worden genoten van hapjes, drankjes en gezelligheid. SV de Vrijheid trekt telkens weer, niettengenstaande de hoeveelheid werk die het met zich mee brengt, alle registers open om er een leuke en leerzame dag voor iedereen van te maken.

Of dat gelukt is? Jazeker!

Luchtgeweer

Op de veranda is een schietbaan gebouwd waar met lucht geschoten kan worden. En het gaat wonderwel, zelfs voor de fysiek nog groeienden lukt het heel aardig om de gaatjes op de juiste plaats te krijgen.

50 meter baan

Naast nitrodemonstraties, worden er continu demonstraties gegeven met zwartkruit wapens. Hildo is er met Brown Bess Lucy en natuurlijk de BFR revolver, beide op zwartkruit, en vertelt honderduit. Met verscheidene wapens kan ook door bezoekers van de open dag geschoten worden, uiteraard onder superstreng toezicht. Er wordt niets aan het toeval overgelaten.

Lucy

Clublid Tristian (grapjes over zijn naam mag u achterwege laten, die vallen bij Hildo èn andere sportschutters niet goed!) is na meer dan een jaar lidmaatschap bijna aan zijn eerste verlofplichtige wapen toe. Op deze dag schiet hij met de Brown Bess. Hartstikke leuk, dat wel, maar een grendelgeweer met een grote kijker er op ziet ie ook wel zitten. Eigenlijk meer dan een Brown Bess, maar dat vertelt ie Hildo natuurlijk niet.

Enkelloops shotgun, effe knallen Hildo?

Hildo heeft nog nooit met een zwartkruit jachtgeweer geschoten dus het aanbod om een paar patronen af te vuren neemt hij met beide handen aan. Dit is een enkelloops zwartkruit shotgun in het kaliber 12 met een uitzonderlijk lange loop. Geladen met slugs, en iets van 60 grain zwartkruit, geeft dit wapen een leuke dreun. De precisie is natuurlijk niet de hoogste maar naar het schijnt schijnt het aardig te lukken op de kaart. Wie dit wapen destijds gemaakt heeft is onbekend want het is niet van merken voorzien. En dat is iets wat tamelijk ongebruikelijk is, aldus Hildo.

Houtblokken met de Martini Henry. Tijd 1:07

Peter is een goede schutter en de eerste drie knalt ie met geweld van de opgestelde bok af. De zware kogels uit een Martini Henry weten wel weg met de houtblokken. Daarna is het een beetje emmeren, maar uiteindelijk heeft ie ze na negen schoten alle vijf te pakken. Tijd? 1 minuut en 7 seconden.

                    _________________________________________

Nieuwe naam

De eerst versie heette nog Powder Smoke Friesland, nu is de naam gewijzigd in Frisian Powder Smoke. Bekt iets internationaler, dus gereed voor de toekomst! Naar het zich nu laat aanzien zal de Frisian Powder Smoke twee maal per jaar worden georganiseerd.  Deze zwartkruitdag is anders dan alle andere waar Hildo naar toe gaat, onder andere doordat er ook met nitrokruit geschoten mag worden. Volmantel munitie mag weer niet. U moet dus uw gewone loden kogels meenemen, anders lopen de steelplates schade op. En dat is niet de bedoeling.

De disciplines CAS en Kaart. Bijt het elkaar?

In Wild Wild Westernland zijn er twee types cowboys, meent Hildo. Als eerste de grootste groep, de kaartschutters, die op papieren kaarten schieten. Binnen de gestelde tijd, een half uur voor voorladers en een kwartier voor achterladers, dient u 13 gaten in de kaart te knallen. Het gaat om de reguliere KNSA-disciplines. De schutter met de hoogste punten wint. Het gaat rustig en langzaam, een tamelijk relaxte bedoening want met tijdsdruk heeft het niets van doen. De kaartschutters vormen een grote groep en zijn ook op de westernweekends te vinden. Sommigen van de kaartschutters schieten ook duel. Dat gaat dan wèl op snelheid en het aantal duelschutters is dan ook vrij beperkt.

Dan zijn er de CAS (Cowboy Action Shooting) schutters. De cowboy action schutters schieten op stalen platen. Dit is (nog) geen KNSA discipline, maar het wordt internationaal wel erkend. Er wordt geschoten met een lever action of pomp repeteergeweer (zoals een Winchester), een coachgun (dubbeloops jachtgeweer) en twee revolvers waarbij de schutters vrij dicht op het, relatief grote, doel staan. De schutter dient zich van schietpunt naar schietpunt te verplaatsen, op een drafje mag best, waarbij de combinatie treffers en stopwatch de doorslag geeft. Een hoog tempo is van belang.

De combinatie van twee types schutters... link?

Het action schieten en kaart schieten combineren is, organisatorisch gezien, link. Het zijn totaal verschillende schietdisciplines die derhalve verschillende mensen zullen aanspreken. In hoeverre beide te combineren zijn, zal de Frisan Powder Smoke laten zien. Het valt Hildo op dat er deze dag niet veel CAS-schutters zijn. Een groot gedeelte van de huidige bezoekers is duelschutter. De gewone kaartschutters zijn zwaar ondervertegenwoordigd, waarschijnlijk omdat ze geen CAS willen schieten.

De Frisian Powder Smoke discplines

Op de uitnodiging staan 'Cowboy Steelplate', '100 meter Steelplate' en 'Duel Schieten'. In een 'oeps'moment is vergeten te vermelden dat er ook gewoon op de kaart geschoten kon worden: 25 meter revolver (buiten competitie) en 50 meter geweer (buiten competie). Verder kon er zowaar ook nog op de 12,5 meter baan, schutter tegen schutter, met vijf patronen in een kleinkaliber Winchester geweer op steelplates geschoten worden.

Peet vs Rieks

Rieks heeft zich wel eens beter gevoeld, Peet moest er even in komen. Dat krijgt u als er een poosje geen duel geschoten is. Hier, wat verder in de wedstrijd, gaat het al weer razendsnel en de heren zijn aan elkaar gewaagd. Soms is het verschil met het oog niet meer te zien, maar het groene lampje op de duel installatie is onverbiddelijk.

cPhone

Een echte Cowboy Phone, passend bij een cowboy uit deze tijd. Stemmig zwart uiteraard, om niet uit de toon te vallen bij het glanzend blauw van de revolver.

Dames op de 100 meter

Deze dame schoot zomaar vijf van de dertien raak, en daarmee legt ze de lat te hoog voor verscheidene manlijke deelnemers. Rust, concentratie en een redelijk geweer met fatsoenlijke munitie is wat belangrijk is. Dat uw ogen iets meewerken is óók een pluspunt.

Action Shooting

Tien schoten met de Winchester, vier met de shotgun en vervolgens nog vijf schoten met een revolver. Snelste tijd wint, minus de gemiste doelen. Daar voor worden er weer seconden bijgeteld. Schutters die wel action willen schieten, maar zelf niet in het bezit zijn van de juiste wapens, kunnen met de ter beschikking gestelde wapens toch aan de slag. Om mee te kunnen doen hoeven ze alleen munitie te betalen. Hildo heeft het niet geprobeerd, haast hebben tijdens het schieten is niet echt zijn ding. Lekker relaxed heeft ook wel wat hoor!

Volgend jaar wellicht.

Kortsluiting

Of een ander elektrisch fenomeen maakte de duel installatie kreupel. Gelukkig was er toevallig nòg een installatie die wel naar behoren functioneerde. 'Iets op reserve hebben is altijd goed', meent Hildo. Daarom heeft hij zijn huis vol met ouwe spulletjes liggen. 'Je weet maar nooit!'

Dueldames

Met deze dames aan het roer verloopt de organisatorische afdeling altijd vlekkeloos. Zet er een paar heren neer en de kans dat uiteindelijk niemand meer weet wie wat gewonnen heeft, stijgt met sprongen.

100 meter steelplate

De heren rechts zijn geen zwartkruitschutters, dat ziet u zo. Maar wat niet is, kan nog komen natuurlijk. De beste schutters raken de stalen plaat, met een diameter van ongeveer 25 cm, keer op keer. Toch komt er nog een winnaar uit want de snelste tijd telt ook mee.

Doeke vs Hildo. Knallen op de verre steelplate

Doeke is behalve rasechte Fries, ook razendsnel. Toch speelt niet alleen snelheid mee, precisie is ook belangrijk. Wat Hildo in snelheid verliest, blijkt hij in precisie weer terug te winnen. Of staan die steelplate installaties toch een beetje te ver weg? Voor Doeke is dit geen vraag.

Prijsuitreiking

Veel disciplines en veel prijzen. Hildo gaat naar huis met een nieuwe wekker voor iets van de twaalfde plaats bij het duel. Volgende keer is ie vast sneller hoor!

De volgende keer? Ook regulier kaart schieten!

Naar wat Hildo ervan begrepen heeft, zal er een kleine wijziging in de disciplines komen. In ieder geval komen er twee disciplines bij: De 25 meter revolver, voor & achterlaad gecombineerd met 13 schoten op de kaart. Dan nog voor/achterlaad geweer combinatie, eveneens 13 schoten op een kaart... op de 100 meter! 'Strak plan!', meent Hildo. Hoe u het ook wendt of keert, punten op een kaart schieten is toch de discipline die de meeste mensen aanspreekt.

NK Duel 2011

Het Europees kampioenschap duel wordt altijd in Hoogeveen gehouden, da's vaste prik. Behalve de duelwedstrijden, waar ditmaal 20 schutters aan meededen, zijn er natuurlijk ook de reguliere wedstrijden zoals 25 meter pistool, voor- en achterlaad revolver en de 50 meter voor- en achterlaad geweer. Hoe dan ook, deze zwartkruitdag in Hoogeveen is altijd meer dan de moeite van het rijden waard, zelfs als het op de weg een beetje mistig is.

De Ereschijf

Gemaakt, en geschilderd, door Rieks. Deze man heeft er een handje van om de meest mooie dingen te maken die het westerngevoel de goeie richting uithelpen. Buitengewoon jammer dat Rieks er vandaag niet bij kon zijn, maar Hildo heeft er een rotsvast vertrouwen in dat dat straks wèl weer het geval zal zijn.

Vast wel! Op de ereschijf zal aan het eind van de wedstrijd door de winnaars van elke discipline geschoten worden met hetzelfde geweer. Achterop de schijf zit is een sticker geplakt, dat is het doel. Maar waar die zit, is de schutters niet bekend. Zelfs als winnaar dient het u, aan het eind van de dag, nog een beetje mee te zitten!

Wapenhandel Kuiper

Pieter is er ook. Klassieke handel, want hij is ditmaal gestoken in iets wat toch behoorlijk authentiek overkomt. En de backup, Mr. Garden, is helemaal tot in de puntjes verzorgd. Door hun aanwezigheid is een leuke westerdag goed te combineren met de aanschaf van wat noodzakelijkheden, twee vliegen in één klap. Hildo is goed voor wat kruit; Lucy, de Brown Bess, lust wel wat hoor! Ze lijkt wel een ouderwetse Amerikaanse muscle car op wapengebied. No substitute for bore diameter en een kilo kruit is weggeslurpt voor u het weet!

Veranda

De veranda bij SV de Vrijheid is iets waar dankbaar gebruik van gemaakt wordt. In deze tijd van het jaar is het er fris, maar het is nog goed te doen. Een veranda lijkt Hildo ook wel wat voor thuis... ooit.

Puntentelling

Er zijn behoorlijk wat vrijwilligers nodig om alles vlotjes te laten verlopen. Zoals hier bij de puntentelling. Vandaag worden alle disciplines op de 50-meter baan verschoten omdat de 25-meter baan gereserveerd is voor het duelschieten. Dat betekent zoveel mogelijk schutters zo snel mogelijk laten doorstromen op de vijf schietpunten die de 50-meter baan telt. De afstand waarop de kaart behoort te hangen voor de betreffende discipline, 25 meter voor handvuur en 50 meter voor geweer, kan elektronisch worden ingesteld. Hildo staat als hulpje baancommandant een gedeelte van de dag op de schietbaan en doet in ieder geval zijn uiterste best om alles zo vlot mogelijk te laten verlopen. Het is gezellig druk, maar de 25-meter baan wordt toch wel een beetje gemist!

Deputy ster

Zeker de moeite waard om even onder de aandacht te bengen zijn deze zelfgemaakt metalen sterren. In brons, zilver en goud, voor de eerste drie van elke verschoten discipline.

Prijsuitreiking

Er kan geen westerndag of -weekend voorbij gaan zonder prijzen. Tenzij u net zo schiet als Hildo, zevende plaats bij de achterlaad revolvers, dan mag u gewoon blijven zitten. Gelukkig maakt het niet zoveel uit of u wint of verliest, want het meedoen is stukken belangrijker. Afgezaagd gezegde? Welnee. In de schietsport dan wint u altijd, zelfs als u verliest!

En, hoe was het?

'Hartstikke goed verlopen', wat Hildo betreft. Hij heeft verder ook geen zure gezichten gezien, dus hij neemt aan dat deze dag ook goed gevallen is bij de andere deelnemers. Volgend keer weer dus. En, mocht u het niet weten... de volgende zwartkruitwedstrijd van SV de Vrijheid wordt gehouden op zaterdag 17 maart 2012. U bent van harte welkom!

                      ______________________________________

De stemming zit erin!

Een groot gedeelte van zo'n westerngebeuren is gewoon een erg gezellige aangelegenheid waar u met lotgenoten eindeloos kunt praten over de schietsport, zonder dat mensen er flauw van worden. Heel anders dan bij een verjaardagsfeestje hoor!

Wokken?

Het lijkt wat op wokken, maar dat is het niet. Echte cowboys eten hamburgers en die worden hier dan ook met uiterste precisie geprepareerd. Broodje ham, kaas of iets uit de frituur... alles is mogelijk.

Andere André, voorlaad revolver kampioen

Met 89 punten schopt André het bij de voorlaad revolvers tot de eerste plaats. Deze man is goed, maar de anderen zijn ook niet slecht. Meneer Klement knalt met een voorlaad pistool zo maar 94 punten bijelkaar! Robbie heeft een goede dag en schiet de sterren van de hemel met 93 punten bij de discipline voorlaadgeweer. En Hildo? Hildo komt tot de zevende plaats van de 12 deelnemers, bij de achterlaad revolvers met de BFR. Niet de hoogste score, hij blijft op 69 punten al steken, maar in ieder geval wèl de dikste dreunen!

Beginnende schutter

Deze jongeman is druk bezig om zichzelf klaar te stomen voor zijn verlof. Onder toezicht van de eigenaar van de Winchester knalt hij een serie van 13 in de kaart. Het is zijn eerste wedstrijd op een westerndag en dan spelen de zenuwen ook een beetje mee, bij Hildo was het niet anders. Geeft niets want uiteindelijk wordt het, met wat meer routine, een stuk gemakkelijker en nòg leuker.

Ereschijf

Genoeg belangstelling tijdens de laatste schoten van deze dag. Met een Winchester op de ereschijf die 50 meter verderop hangt.

De prijzen

De prijzentafel is goed gevuld met leuke dingen. Drank is altijd okay, maar ook een DVD speler, slaghoedjezetter en, en, en... ziet Hildo liggen. Johan houdt hier de wisseltrofee in zijn hand, een 1860 Army waarvan de loop naar achteren wijst. Waarvoor deze trofee is, is Hildo even ontgaan. Hij vermoedt dat het wel eens de trofee voor het Nederlands Kampioenschap Duel zou kunnen zijn. In dat geval is ranzendsnelle Bennie voor een jaar de eigenaar, want hij was sneller dan de rest en mag zich Nederlands Kampioen noemen!

                      ______________________________________

De Quigley Cup is, zoals Hildo vorig jaar al merkte, anders dan de andere westerndagen en -weekenden die Hildo bezoekt. Bij SSV Remington schieten meerdere mensen van de Nederlandse selectie, topschutters dus. Het 'cowboy gehalte' ligt iets lager, zeker niet iedereen ziet het dragen van een cowboyhoed of andere attributen als noodzaak. Wapens mogen niet gedragen worden en moeten netjes worden neergelegd in de wapenkamer. Als u daar geen halszaak van maakt, is het prima toeven bij SSV Remington tijdens de Quigley Cup. De banen zijn uitstekend, de organisatie tot in de puntjes geregeld en de mensen zijn nog aardig ook. Wat wilt u nog meer? Voor Hildo dat Groningen wat dichter bij Limburg zou liggen, want naar Venray is een flinke rit.

100 meter met Lucy

Vorig jaar ging het niet zo goed en de verwachtingen zijn ook nu niet hooggespannen. Dat betekent relaxed schieten. Op 100 meter is het lastig wat te raken, zeker op een reguliere 55 x 55 cm schietkaart die veel kleiner is dan de 85 x 85 cm miqueletkaart.

Demping bij liggend schieten

Om het sleutelbeen en andere in de buurt zittende botten een beetje te ontzien, tapet Hildo na een paar schoten in sneltreinvaart zijn pakkie shag aan de kolf vast. Shag is ongezond spul, maar aan de achterkant van een kolf komt het uitstekend tot zijn recht. Evengoed dempt het de schokken niet genoeg om liggend schieten tot 'leuk' te kunnen bestempelen.

Kogelscheider

Deze kreeg Hildo in het oog tijdens het rondwandelen. Een dergelijk apparaat heeft Hildo nog nooit gezien. U misschien ook niet, vandaar dat hij het even met u wilde delen. Deze machine is zelfgebouwd en wordt ingezet om de kogels uit het zand van de schietbaan te halen. Het principe is, zoals met alle goede dingen, simpel.

De techniek

De gemonteerde elektromotor draait een geperforeerde, hierboven niet zichtbare, ton rond die aan beide zijden in lagers is opgehangen in de buitenste behuizing. De onderkant van de behuizing is open (2).

U schept aan de rechterkant zand van de baan de geperforeerde ton in. De ton draait rond en het zand valt er aan de onderzijde, via de perforaties, weer uit. Kogels zijn dikker dan zandkorrels en passen niet door de gaatjes van de geperforeerde ton. Omdat de ton naar beneden afloopt (richting de elektromotor) valt alles wat nog in de ton zit uiteindelijk door de uitgang (1) naar buiten. Dat zijn de kogels, het zand is er al eerder uitgevallen. Teveel zand in het apparaat scheppen werkt natuurlijk niet, het zand moet wel de gelegenheid krijgen om uit de ton te vallen (2) alvorens bij de uitgang (1) aan te komen.

Kogelscheider. Inschep-opening

Hier wordt het met kogels verzadigde zand ingeschept. Doordat de geperforeerde ton draait valt het zand door de perforaties naar beneden, maar de dikkere kogels niet. Die vallen pas aan het eind door een speciale opening naar buiten, rechtstreeks de wachtende loodemmer in.

Kogeldiepte 

De diepte tot waar de kogels het zand binnendringen, schijnt ruim minder dan een meter te zijn. Op deze manier lijkt het schoonmaken van de baan geen gigaklus meer. Om stofvorming tijdens het scheppen tegen te gaan, wordt het zand wat vochtig gemaakt met water.

Problemen?

Het systeem werkt in principe goed, zolang er niet teveel zand tegelijk ingeschept wordt. Dat is logisch. Zand is erg zwaar en de huidige motor heeft het er soms wat moeilijk mee om de ton te laten draaien, de v-riem slipt bij een te grote belasting. Een grotere motor ligt al klaar onder de kogelscheider.

Dames

Natuurlijk proberen ook bij de Quigley Cup dames een goede prestatie neer te zetten. Binnen de schietsport zijn de heren jammer genoeg altijd oververtegenwoordigd; ook voor de andere helft van de bevolking kan het een bijzonder leuke sport zijn. Denken dat u als dame tussen al die heren anders bejegend zult worden, dat zal best waar zijn in een café... maar niet binnen de schietsport. Dus, wat let u om contact op te nemen met een schietvereniging in uw buurt?

Op de baan

U hoeft bij de Quigley Cup niet in de, overigens wel erg gezellige, kantine te zitten Vanuit deze ruimte, direct achter de schietpunten, kunt u de schutters gadeslaan èn converseren zonder oordoppen vanwege de geluiddempende wand en dubbele beglazing.

Andere André, Hildo en de psychologische oorlog!

U kent Andere André inmiddels. Winnen is bij deze man een groot goed. Maar kan hij dat ook met een revolver als de BFR? De 45-70 patroon, geladen met 61 grain Explosia 0 zwartkruit en de Lyman 294 grain kogel, is prima te verschieten maar geeft wel een veel grotere klap dan André gewend is met zijn gereduceerd geladen 1858 Remington. Vandaag zullen zijn zenuwen in een rechtstreeks duel met Hildo worden getest, buiten de Quigley Cup om. André mag als eerste en Hildo start een psychologische oorlogsvoering. Als Hildo wil winnen mag hij André natuurlijk niet rustig laten schieten, dan worden zijn kansen wel heel miniem. Hij drentelt in het rond, staat wel heel dicht op hem en probeert zijn concentratie met allerlei op- en aanmerkingen te verstoren. Alles is geoorloofd, dus op het moment dat André de trekker ongeveer zal overhalen, zegt Hildo: 'Goh, er zitten wel aardig wat gaten in het wit, hè?', 'Je trilt wel wat, zie ik', 'Als ik je stoor, moet je het zeggen hoor...'. Hoesten en kuchen hoort er ook bij. Andere André houdt zijn gezicht vrijwel de hele tijd strak en schiet uiteindelijk 79 punten. Geen wereldscore, maar Hildo komt uiteindelijk niet verder dan 69. Verrek zeg... alweer verloren!

Prijsuitreiking

Vorig jaar was Hildo vroeg weg, vóór de prijsuitreiking. Dat is niet zo leuk, maar vanuit Limburg naar Groningen rijden is een hele tuf en thuis even lekker bij kunnen komen van alle belevenissen, is ook wel prettig. Deze keer blijft hij tot het eind om te zien wie gehuldigd worden als de beste schutters. Om de rijtijd wat te bekorten, zoeft Hildo daarna met z'n ouwe S-klasse met 140 km/h op de klok, en af en toe een flinke rookwolk uitbrakend, weer richting huis.

Goed bevallen?

'Ja hoor, hartstikke.' De Quigley Cup is een wedstrijd die laat zien dat serieuze topschutters en de wat minder met talent bedeelden toch prima door één zwartkruit deur kunnen.' Ook dit jaar is Hildo weer laatste geworden. Desalniettemin zingen de zwartkruitschutters 'Lang zal die leven' voor hem. ´Er zijn mindere manieren om de vijftigste verjaardag te vieren´, meent Hildo!

                       ___________________________________

Mooie banen

Het schietsportcentrum De Versen, waar SSV Remington schiet, heeft buitengewoon mooie banen. Goed verlicht en een prima afzuiging. Een schietbaan als dit in Groningen lijkt Hildo ook wel wat!

Topschutter

Er zijn topschutters die in westernkledij uitgedost naar de baan komen, wel zo leuk natuurlijk, maar sommige schutters hebben daar gewoon niets mee. Maar schieten kunnen ze wel. Ook deze man kan dat, want tijdens het richten lijkt zijn geweer helemaal niet meer te bewegen. Dàt zijn de topschutters. Als u een beetje staat te zwaaien, dan is het toeval als u de tien raakt en is een glorieuze carrière in de schietsport voor u niet weggelegd. U raadt het al, Hildo is een bewegelijk tiepje, maar gelukkig is hij de enige niet.

Lucy de chiropractor

'Ik hou ermee op', verkondigt Hildo na zeven schoten liggend te hebben afgevuurd. Liggend schieten is niet te vergelijken met staand of zittend. Als u ligt, kan uw lichaam niet bewegen en derhalve de klap die de musket uitdeelt niet goed absorberen door mee naar achteren te bewegen. De 535 grain kogel met 100 grain goedkoop kruit geeft niet alleen mooi vuurwerk. De dreun die Lucy uitdeelt aan de schutter is goed merkbaar. Vorig jaar met een opgezette schouder naar huis, ditmaal houdt Hildo het na zeven schoten voor gezien. Het doet domweg pijn en Hildo heeft het idee dat hij zijn ruggenwervels al voelde verschuiven. Dit is ècht niet goed voor de botten zeg!

Hamburger

Ahhh... die valt er lekker in. Af en toe een bakkie koffie en een hamburger tussen het schieten door. Als u vier series schiet, de complete cup, dan bent u toch aardig bezig op een middag. Om te voorkomen dat u een inzinking krijgt, is het verorberen van de noodzakelijke caloriën en het tot u nemen van voldoende vocht een noodzaak om tot maximale prestaties te kunnen komen. Dat is Hildo aardig gelukt.

Pistool

Over het algemeen is een revolver een stuk populairder wapen dan een (voorlaad) pistool. Maar in kundige handen is een pistool een wapen waarmee bijzonder hoge scores geschoten kunnen worden. Het wapen dat deze man in handen heeft, is een speciaal schijfpistool. De personlijke voorkeur van Hildo gaat evenwel uit naar vuursteen ruiterpistolen. De hoge scores blijven dan door de gladde loop en het gebrek aan richtmiddelen achterwege, maar esthetisch verantwoord zijn ze des te meer.

Hildo's scores!

Volledig meedoen aan alle Quigley Cup disciplines betekent 100 meter liggend, 100 meter staand en 50 meter staand met het geweer. De 50 meter revolver of pistool telt niet mee voor de Quigley Cup. Hildo schiet de geweerdisciplines met de Brown Bess en de 50 meter revolver gaat op het conto van de Colt Walker. Zoals gewoonlijk: elke serie bestaat uit 13 schoten waarvan de hoogste 10 tellen.

Revolver 50 meter

De achtste plaats van de 10 deelnemers, met 50 punten. De beste schutter weet 75 punten bij elkaar te knallen.

Geweer 50 meter staand

De dertigste plaats van de 32 deelnemers met 47 punten (2 punten extra voor het vuursteenslot). De schutter met de hoogste score komt tot 94 punten.

Geweer 100 meter liggend

Laatste plaats van 24 deelnemers. Vijf punten. Zeven schoten afgevuurd van de 13. Dan houdt Hildo het voor gezien vanwege rugproblemen. Van de zeven schoten treffen twee de kaart: een 2 en een 1. Dan nog twee punten extra voor het vuursteenslot. De beste schutter schiet 96 punten.

Geweer 100 meter staand

Hildo schopt het tot de laatste plaats, van 17 deelnemers. Het eerste schot is gelijk een gat in de kaart, maar buiten de puntenringen. De rest van de twaalf schoten missen de kaart. Waar ze precies blijven, is niet te zeggen. Tijdens de serie probeert Hildo iets hoger, dan weer iets lager te richten, maar zonder resultaat. De behaalde 2 punten zijn ter compensatie voor het steenslot. De kaart regelmatig raken op 100 meter met een Brown Bess is lastig en misschien wel onmogelijk. De schutter met de beste score van de dag komt tot 82 punten.

Eindscore Quigley Cup

Hildo komt op de laatste plaats met 54 punten. In totaal hebben 15 deelnemers de hele cup geschoten. Alle behaalde punten worden bijelkaar opgeteld en de hoogste score van de dag schiet Rob met een niet te versmaden 270 punten.

Ereschijf

De beste schutters krijgen hun kans op de Quigley ereschijf waarop, hoe kan het anders, een emmer geschilderd is.

Prijzentafel

Uitermate goed voorzien, met hier en daar gedoneerde prijzen van schutters die ze bij andere wedstrijden hebben gewonnen. 'De leverworsten vallen daar vast niet onder', speculeert Hildo. Uiteindelijk zijn de prijzen natuurlijk niet datgene waarvoor de mensen komen. Dat het een leuke dag geweest is, is stukken belangrijker.

                       ___________________________________

3 december 2011. Verschoven wervels?

Dat liggend schieten doet Hildo niet weer. Last van de rug? Beetje wel, maar het gaat gelukkig al weer stukken beter.