30 november 2007. Schietkaart Betty .69 vuursteen musket

Joepie! Betty doet het! Lading 86 grain Explosia Boller Pulver 1 (FG) met een 450 grain ronde kogel in normaal 80 grams printpapier. Als u denkt, 86 grain kruit is wel een beetje veel voor een antieke musket dan zegt Hildo...'Ach, dat valt wel mee hoor. Explosia komt qua kracht niet in de buurt van bijvoorbeeld Zwitsers, én dit is kruit met een grove korrel voor een rustige drukopbouw. Niks aan het handje!'.

Ohhh, wat schiet dat lekker, meent Hildo. Die mooie zachte druk tegen de schouder als de kogel de loop uitgeduwd wordt. En die mooie pfff..Boem. De pfff komt van het pankruit wat eerst ontbrandt, even later komt de boem van het schot. Echt Pfff...Boem dus. Betty's zundgat zit veel te laag en dat maakt dat Betty een langzaam slot heeft. Wanneer het kruit in de pan ontbrandt zit de grootste hitte niet in de bodem van de pan maar hogerop, en Betty's zundgat zit helemaal tegen de pan bodem aan. Met een echt snel vuursteenslot zijn de tsss en de boem haast niet apart hoorbaar en die musketten zijn daardoor vrijwel net zo snel als eentje met een percussie ontsteking.

Schotbeeld

Een letterlijk geweldig resultaat! Hildo wist niet wat hij zag. Hij heeft 7 maal geschoten en er zitten er 6 in de kaart. Van de eerste drie kogels zitten twee onder in de kaart en de missende kogel is er nét onderdoor gegaan. Daarna heeft Hildo hoger gericht, iets onder de bovenkant van de kaart en zie het resultaat. Vier vlakbij elkaar liggende gaten. Superrrr!!, aldus een dol enthousiaste Hildo.

Richten

Het valt niet mee en u (én Hildo) heeft oefening nodig om het goed te kunnen doen. Het probleem is dat Betty, net als veel andere musketten, alleen een korrel heeft. De keep, achterop de loop, is gewoon niet aanwezig. Om te weten hoe hoog het schot in de kaart komt moet u over de loop heenkijken, onder een bepaalde hoek over de loopbanden, en dan inschatten hoe het schot in de kaart zal uitkomen.

Papieren patch

Nadat Hildo de loop van Betty gehoond heeft, zijn de rare uitstulpingen aan de binnenkant verdwenen en is de loop behoorlijk glad. De kogels zijn iets te klein, maar met een stukje 80 grams papier eromheen gewikkeld passen ze er precies in en moeten ze licht met de pompstok naar beneden gedrukt worden. Perfect dus, want hoe strakker de kogel in de loop zit, hoe zuiverder het wapen schiet. Dit is de eerste keer dat Hildo met Betty schiet nadat haar loop behandeld is en Hildo vindt de resultaten spectaculair. Betty lijkt zuiverder te schieten met haar gladde loop dan Tijgertje de Rolling Block met trekken en velden! Mag Hildo zich nog een keertje op zijn hoofd krabben van verbazing? Bij deze.

7 december 2007. Schietkaart Betty

Nóg een keertje omdat het de vorige keer zo lekker ging.

Weer met een lading 86 grain Explosia Boller Pulver 1 (FG) en dezelfde kogels gewikkeld in hetzelfde standaard 80 grams A4 printerpapier. Niets veranderd in verhouding met vorige week, maar de resultaten zijn dat wel. Oh? Hoe kan dat dan? Hildo heeft geen enkel idee waarom de gaten dit maal over de hele kaart verspreid zitten. Wel zitten alle kogels in de kaart en het eerste schot is het laagst. Waarschijnlijk omdat de loop dan nog schoon is en er niet zoveel drukopbouw kan plaats vinden.

Vuursteen slijtage

Het valt Hildo op dat de vuurstenen niet zo lang meegaan als zou moeten. Maar iets van tien schoten, terwijl er minimaal vijftien of meer schoten uit te halen zouden moeten zijn. Verschil in kwaliteit is er ook. Er bestaan zelfs synthetische vuurstenen! Dat de onderste steen de gebruikte is en de bovenste nieuw is, is duidelijk te zien. Er komen nog wel een paar vonken van de oude af, maar het pankruit er mee aansteken wil niet meer. Mogelijk dat een slechte hoek van de vuursteen ten opzichte van het pandeksel daar debet aan is. Ook zit de steen niet recht achter de pan. U moet niet vergeten dat dit een speciaal af fabriek gede-tuned slot is voor koloniaal gebruik, voor wetshandhavers samengesteld uit de inheemse bevolking. Onbetrouwbaar werken doet Betty nog steeds prima, dus de makers zijn uitstekend in hun opzet geslaagd. En vergis u niet, een goede vuursteen of een goed vuursteenslot maken is echt een vak. Hier valt voor Hildo nog heel wat te leren!

Paper patched bullets

Vandaag de dag wordt er in gladloops musketten een patch gebruikt. Een patch is een in kogelvet gedrenkt doekje dat, eenmaal opgedroogd, klaar is voor gebruik. U kunt ze zelf maken of kant en klaar kopen in verschillende diktes. De patch wordt op de loopmonding gelegd en daarbovenop komt de ronde kogel. Het spulletje wordt met een 'bullet starter' naar binnen getikt en vervolgens met de pompstok tot op het kruit geduwd. Patches geven een mooie gasdichte afsluiting tussen kogel en loop voor maximaal rendement en precisie.

Hildo doet dat hier niet zo. Vroeger, heel vroeger, zoals in de tijd van Napoleon Bonaparte bijvoorbeeld, werd er met musketten geschoten met papier om de kogel. Destijds hadden de soldaten een tasje bij zich met daarin kant en klare 'patronen'. Zo'n patroon bestaat uit een stuk gewikkeld papier met daarin zowel de kogel als de kruitvoorraad. Om te laden wordt de patroon open getrokken met de tanden, in de andere hand heeft onze soldaat de musket, en de kruitvoorraad wordt in de loop gegooid. Vervolgens gaat de kogel, compleet met papier er achteraan. Even aanduwen met de pompstok en klaar. U ziet Hildo's in papier gewikkelde kogel hierboven afgebeeld. Net een snoepje! Hildo weet ook al hoe het destijds op het slachtveld geroken heeft. De geur van zwartkruit vermengd met smeulend papier, net zoals op de schietbaan.

Losse kogels vliegen krom

Met alleen een kogel schieten in een voorlader is niks. De kogel zou toevallig perfect de maat van de loop moeten hebben. Bovendien zou bij meerdere schoten het wapen niet meer te laden zijn door de vervuiling van de loop. Een iets te losse kogel rolt zomaar de loop weer uit én heeft geen goede gasafdichting.

Bovendien zal een losse ronde kogel door de loop heen en weer stuiteren en door het raken van de loopwand in een bepaalde richting een draaiing mee krijgen die van te voren niet te bepalen is. Een draaiende voetbal of biljartbal heeft effect en zal geen rechte baan beschrijven. Voor een kogel geld hetzelfde en zeg nu zelf, wilt u een kogel die een bochtje vliegt?

Kromme loop en losse kogel techniek

Stel: u heeft een musket met een kromme loop, en hij wijkt naar links af. De afgeschoten ronde bal, zonder patch, zal bij de rechterzijde van de loop langsgaan en door de frictie tegen de loopwand een draaiing naar rechts krijgen. Door de draaiing rechtsom zal de bal een boog naar rechts maken. Als de afstand tot het doel ver genoeg is, zult u door uw kromme loop te ver naar links richten, maar de kogel komt door het effect uiteindelijk rechts van het doel terecht. Da's bijzonder!

A) Na het schieten: Schoonmaken!

Dacht u dat het alleen maar lekker knallen is? Ha, ha, lacht Hildo: Echt niet! Een revolver schoonmaken duurt een klein half uurtje, en over een musket doet Hildo bijna een uur. Als het een beetje wil, bent u langer aan het schoonmaken dan aan het schieten! De schoonmaakbeurt van uw zwartkruitwapen direct na een bezoek aan de schietbaan is een absolute noodzaak, veel belangrijker dan bij een modern nitrokruitwapen. Denkt u, 'dat stel ik wel even een dagje uit', dat kan prima met stofzuigen of de afwas, maar voor uw zwartkruit blaffer is dat niet aan te bevelen. Zwartkruit (buskruit) bevat salpeter (KNO3) en het residu daarvan bevat corrosieve elementen zoals kaliumkarbonaat (K2CO3) wat een sterke base (loog), is en roestvorming in sterke mate bevordert. Er zit nog veel meer ellende in, maar gelukkig is een graad in scheikunde niet nodig en is er een oplossing die elke zwartkruitschutter kent. Water, veel water! Zwartkruitresidu is een uitstekend in water oplosbaar spulletje, en warm water werkt zelfs nog beter. Als u er bovendien zeep of afwasmiddel aan toevoegt, helpt dat om de oppervlaktespanning van het water te breken en gaat het schoonmaken nóg voorspoediger. Naderhand wel weer goed drogen en zo snel mogelijk in-oliën want vliegroest kan zich ongelofelijk snel op het kale onbeschermde metaal vormen.

D) Dan is de gedemonteerde loop aan de beurt. Hoe Hildo het doet? Eerst wat heet water erin gieten, dan snel het zundgat afdichten met een vinger en de andere hand op de loopmonding. Water heen en weer schudden in de loop en via de loop weer uitgieten in de gootsteen. Verschillende malen herhalen tot er geen zwarte rommel meer uit komt. Daarna met de pompstok die voorzien is van een borstel met wat afwasmiddel lekker soppen en aan het eind van de sessie goed spoelen met schoon heet water.

4 januari 2008. Zwartkruit riot gun!

Een kaliber 12 shotgun kent u wel, daar lopen de boeven meestal mee rond in de film, maar niet altijd hoor. Deze website is het bewijs. Enne, kent u de shotgun als zwartkruit voorlader? Hildo wel, én hij mocht er zelfs mee schieten! Deze shotgun is eigendom van Meneer P., u allen welbekend als Hildo's collega schutter met rotsvaste hand.

Een shotgun is eigenlijk een repeterend jachtgeweer met een buismagazijn onder de loop zodat u verschillende malen achter elkaar kunt schieten. Mooi voor op de parcoursbaan of voor kleiduiven. Maar Meneer P. is in het bezit van een .50 Mossberg zwartkruit wisselloop (een blackpowder conversion barrel) die dit wapen ook inzetbaar maakt voor de schietkaart. Een wisselloop, de naam zegt het al, houdt in dat u de originele loop kunt verwijderen en vervangen door een andere. Het bijzondere is dat deze wisselloop van de moderne shotgun een enkelschots zwartkruit voorlader maakt. Als percussiekapje wordt het slaghoedje van een gewone hagelpatroon gebruikt die achter in de wisselloop gedrukt wordt. Modern zwartkruit schieten dus. Fabrikant Mossberg geeft een maximale lading van 90 grain zwartkruit aan, maar deze avond wordt er geschoten met 70 grain, en dat is meer dan genoeg om de 25 meter te kunnen overbruggen. Het wapen schiet best zuiver want deze 24" lange loop in het kaliber .50" is voorzien van trekken en velden. De snelle spoed van 1:26 maakt de loop geschikt voor conische kogels want zwaardere kogels dienen sneller te draaien om zich te kunnen stabiliseren dan wanneer u schiet met ronde ballen.

Laden

Meneer P. demonstreert hier dat de kogelpunt, net als bij een gewone voorlader, aan de voorkant wordt geladen. Dat gaat even anders dan de reguliere shotgun schutter gewend is!

De .50 kogels

Links ziet u de 350 grain fabriekskogel van Thompson/Center arms waar Meneer P. altijd mee schiet, hij heeft niet het gevoel dat hij moet gaan kogelgieten. Hildo wel, dus hij heeft Meneer P. wat van zijn eigen gegoten kogels gegeven om te zien hoe deze het doen in de zwartkruit wisselloop. In het midden de Lee REAL 320 grain kogel en rechts de Lee Minie 360 grain kogel. Het bijzondere is dat alle kogels ongeveer hetzelfde schotbeeld geven, heel wat anders dan in Hildo's Rolling Block geweer waar met name de Minie er helemaal niets van bakt.

4 januari 2008. Glock in .45 ACP

Meneer P is na zijn overwinning in een goeie bui. Even knallen met de Glock? Ondanks dat het geen zwartkruit is, wordt Hildo al snel weer vrolijk. Jazeker, Leuk! En deze Glock is niet zo maar eentje want het wapen is voorzien van zoveel opties dat u in eerste instantie niet eens ziet dat het om een pistool gaat. Het kaliber is .45ACP, voorzien van een opzetkolf, een handvat aan de voorzijde en een Red Dot vizier.

Het Red Dot richt systeem

Het is een soort van heads-up display zoals u wellicht kent van moderne auto's, of jachtvliegtuigen. Niet dat Hildo met een van beide ervaring heeft, maar hij kijkt ook wel eens Discovery Channel. Hoe dan ook, het werkt uitstekend en zowel het doel (de kaart) als de Red Dot in het glazen schermpje zijn beide tijdens het richten scherp. Met een gewoon wapen, zoals Hildo's zwartkruit revolvers, is de kaart scherp maar de richtmiddelen op de revolver zijn ietwat wazig omdat uw oog nu eenmaal niet beide objecten, ver weg en dichtbij,  tegelijk scherp kan zien. Vooral wat oudere schutters kunnen daarmee een probleem hebben, en Hildo is de jongste ook niet meer. Een Red Dot op een zwartkruit revolver? Hmmm.

12 januari 2008. Encore in .454 Casull. Heftig!

De eigenaar van deze Encore heeft meerdere lopen voor dit enkelschots wapen. Dat maakt het interessant omdat u zo verschillende kalibers kunt verschieten met hetzelfde wapen zonder dat het meerdere plaatsen inneemt op het verlof. Dat is gunstig want u mag maximaal maar 5 wapens hebben in Nederland, zo is de wet nu eenmaal. Voor de écht enthousiaste vuurwapenliefhebber is dit echt krap aan want het betekent dat u keuzes dient te maken. U kunt niet zomaar alles kopen wat u leuk vindt, voor u het weet zit u op uw maximum van 5. Een wisselloop is hierbij een oplossing. Aldus werd een loop aangeschaft om de .454 Casull patroon te kunnen verschieten. Hildo even proberen? Tuurlijk, want de Casull heeft Hildo nog nooit verschoten.

.44 Magnum vs .454 Casull

Ter vergelijking heeft Hildo wat data van de Freedom Arms Inc. website gehaald om te zien wat de Casull nu eigenlijk is. Waar de kogel van een 44 Magnum iets van 1180ft per seconde aflegt brengt de Casull het tot 1875ft per seconde, de energie aan de loopmonding is 741 ft-lbs voor de 44 Magnum tegen 1884 ft-lbs voor de 454 Casull. Binnenin het wapen kunnen de drukken bij de Casull oplopen tot ruim 50.000 psi (3447 bar), en dat is best een hoop. Dit zijn natuurlijk geen vaststaande waarden want een en ander ligt er ook aan hoe u de patronen herlaadt of wat voor standaard patronen u koopt. Hildo heeft er verder weinig verstand van, maar de verschillen worden in ieder geval wel een beetje duidelijk.

Tijd om te knallen!

Boem! Zonder compensator op de loop is de terugslag heftig en de loopmonding prikt letterlijk in het plafond. Hildo voelt zijn hand al direct na het eerste schot, nóg een keer. Boem! Ja, als u er even snel een doosje achter elkaar doorheen jaagt komt u vast met traantjes in de ogen van de schietbaan, en niet van ontroering. Dit is erger dan de Smith & Wesson 460 XVR die Hildo geschoten heeft in Amerika, want ondanks dat de 460 S&W patroon (met iets van 2300ft per seconde) de overtreffende trap is van de Casull, is de XVR revolver volgens Hildo zwaarder in gewicht en bovendien uitgerust met een compensator op de loop. Dat zijn een soort van gaatjes aan de zijkanten van de loop monding om de opslag/terugslag tegen te gaan door een soort van raketwerking. Het systeem werkt echt want Hildo schoot verschillende trommels enkelhandig achter elkaar leeg met de 460 XVR zonder pijnlijke hand. Gigantische kalibers zijn hartstikke leuk natuurlijk maar deze Encore in 454 Casull voelt u wel, en met name in het velletje wat tussen de wijsvinger en duim zit. De eigenaar van de Encore wilde al Casull herlaadspul aanschaffen, een doosje van 20 patronen kost 22 Euro, maar heeft het afbesteld. Hij ziet zich niet veel schieten met dit kaliber en koopt af en toe liever een doosje. Tóch nog goedkoop Casull schieten dus!

Walker met verbandje

De veer die de laadhevel omhoog houdt, is afgebroken. Het is maar een dunne stalen pen die onder aan de loop gemonteerd zit, en Hildo zag dit al aankomen. Samuel Colt had ook al snel in de gaten dat ie een ontwerpfout gemaakt had. Direct al bij de in 1848 geïntroduceerde opvolger van de Walker, de Dragoon,  wordt de laadhevel aan de voorkant vast gehouden door een wig met een veertje erachter. Een veel robuuster systeem. Maar deze Walker is een replica van de originele uit 1847, en dat betekent dat ook de fouten en andere onhebbelijkheden gerepliceerd zijn. Dat hoort ook zo want het is nu eenmaal een replica van een historisch wapen. Voor Hildo is een stukje schilderstape van papier de voorlopige oplossing, 150 jaar geleden was dat voor Walker schutters een dun stukje leer. Iets te dik en u kunt de korrel niet meer zien tijdens het richten. De tape is een paar keer gewikkeld en zit vrij ruim. Het kan dus gemakkelijk van de loop genomen worden om de laadhevel te kunnen bedienen. Probleem opgelost!

9 februari 2008. Schietkaart Colt Walker

Geschoten met 52 grain Explosia Jagdschwarzpulver 0 (FFFG), kogelvetpil en .457 ronde ballen. De groepering die (ja, ja, Hildo wéét het wel) niet zo dicht bij elkaar ligt, lijkt toch geconcentreerd links van het midden. Volgende keer gaat er precies op het midden van de kaart gericht worden. Van de 24 schoten zitten er ditmaal 10 in het zwart en 14 in het wit. Meer in het zwart dan in het wit en Hildo heeft een goede dag. Dit was geen goede, in ieder geval wat het schieten aangaat want voor de rest hoort u Hildo niet klagen hoor.

De geplette percussiekapjes

Dit zijn de stukjes messing van de percussiekapjes die uit de Walker gehaald werden. Het gebeurt soms bij zwartkruit revolvers dat er een stukje van een afgeschoten percussiekapje bij de revolver naar binnen valt. Geeft verder niets, totdat er iets geblokkeerd raakt want dan is het feest voorbij.

22 februari 2008. Schietkaart Walker

Alle info betreffende de gebruikte attributen zijn op de schietkaart afgebeeld. Dan is het wel zo overzichtelijk. Dat is belangrijk, want zo kan Hildo zelf precies terugkijken om te zien wat ie gebruikt heeft om tot welk resultaat te komen. Van de 24 kogels 16 in het zwart! Meer in het zwart dan in het wit en Hildo is gelukkig. Het wat betere resultaat lijkt te liggen in het in het midden van de kaart richten, in plaats van iets naar het links. Het is net of de afwijking naar links van de Walker minder is geworden dan toen het wapen nieuw was. Slijtage? Inlopen? Hildo weet het niet.

Lekbord

De loop wordt tijdens het vullen boven dit (voormalige pizza) bord gehouden. Vet dat langs de loop lekt, maakt op deze manier de bende niet nog groter dan het al is.

Twee soorten vetstaven

Hildo maakte ditmaal twee soorten vetstaven. De bovenste donkere bestaan uit 50% bijenwas, 40% frituurvet en 10% Sunlight zeep, de onderste lichter gekleurde bestaan uit 50% bijenwas en 50% Diamant frituurvet. De genoemde percentages zijn gewichtspercentages. Dat de zeep merkbaar verschil maakt bij het schieten of naderhand bij het schoonmaken gelooft Hildo niet meer. Het maakt wèl verschil tijdens het smelten en gieten. De zeep wil slecht smelten en het vermengen is dus lastig. Bovendien vormen er zich tijdens het koken allemaal luchtbelletjes, wat het gieten zeer bemoeilijkt. Het mengseltje lijkt wel een een beetje op een gelei pudding! Hildo gebruikt de Sunlight zeep voortaan wel om zich te wassen. Het mengsel 50% bijenwas en 50% frituurvet smelt en giet super.

6 maart 2008. Verrassing!

Eindelijk binnen! Wat er binnen is? Dat vertelt Hildo u nog niet, verrassingen zijn leuk! Hij wil al wel kwijt dat dit slechts een gedeelte is van het geheel en Het Geheel is al maanden in voorbereiding. Als u Hildo's verrichtingen al wat langer volgt, dan zou u al een idee kunnen hebben. Weet u het echt niet, geeft niets. Hildo laat u van alles, zodra hij het nu nog missende gedeelte ook heeft, meegenieten op de 13e bladzijde van 'Hildo's Zwartkruit'. Beloofd! Intussen kan Hildo de 13e bladzijde al een beetje voorbereiden... spannend hè?

14 maart 2008. Combischijf

Druk op de baan vanavond, en de schietavond loopt voor Hildo een beetje anders dan verwacht. Er meld zich een heer aan met een bovengemiddelde interesse in zwartkruit schieten. Omdat Hildo altijd zijn zwartkruit toestanden meesleept naar de schietbaan is het geen probleem om even in de schoenen van zwartkruit instructeur te stappen om dit aspirant lid wat informatie te geven en zelfs even mee naar de schietbaan te nemen. De man was ooit wapenhersteller in militaire dienst, weet dus wel het een en ander van wapens... maar dat maakt Hildo niet uit. Hij gaat er vanuit dat de aspirant schutter niets weet, dat is de enige goede en daardoor veilige methode. Uiteindelijk zijn er 12 kogels verschoten met de Colt Walker. 6 voor de aspirant en 6 voor Hildo.Van deze 12 kogels troffen er 11 doel. Wie precies welk resultaat geschoten heeft heeft Hildo ditmaal niet bijgehouden. Iets te lang richten zorgt op het laatst voor een trillende hand en de trefzekerheid van de aspirant schutter heeft er onder te lijden. Het moet gezegd dat zijn eerste schoten boven verwachting goed zijn en zeker niet voor die van Hildo onder doen. Een bloeiende carrière in het verschiet, of was het beginnergeluk? Het aspirant lid heeft besloten lid te worden dus als het goed is komt hij Hildo en zijn Walker volgende week vanzelf weer tegen.

11 April 2008. Hildo en De Klein Kaliber Schutter

Rood = 1e trommel door Hildo

Groen = 2e trommel door KK Schutter

Geel = 3e trommel door Hildo

Hildo had net zijn eerste trommel leeggeschoten. Staat er opeens iemand achter hem geïnteresseerd toe te kijken terwijl Hildo zijn Walker weer aan het laden was. Wie dan, wie dan? Een collega schutter die zelf maar één wapen heeft, een .22 pistool, en hij heeft ook geen behoefte aan meer of andere schietijzers. Grote knallen vindt ie helemaal niks. Inderdaad, misschien bijzonder, maar die mensen bestaan echt hoor.

'Grappig zoals dat gaat hè', begint Hildo terwijl hij langzaam de nieuwe componenten van de Walker herlaadt. De KK Schutter knikt en kijkt toe. 'Zometeen even schieten?', vraagt Hildo.

'Nou, nee hoor. Dat is helemaal niks voor mij, zo'n grote revolver met al dat lawaai en zo, ben ik een beetje huiverig voor. Ik kijk alleen maar even.'

Hildo gaat verder met het laden van de Walker terwijl de KK Schutter de laadprocedure volgt. Het wapen is geladen en Hildo legt het voor zich neer.

Hildo: 'Toch niet even schieten?'

KK schutter: 'Nee hoor, da's niks voor mij.'

Hildo: 'Heb je al wel eens eerder met zwartkruit geschoten dan?'

KK schutter: 'Nee, nog nooit gedaan.'

Hildo: 'Dan zou ik het gewoon even doen. Alleen maar even proberen. Het is een dikke dreun met vuur en rook en het lijkt als of er heel wat gebeurt, maar het stelt niks voor. Nauwelijks terugslag of wat dan ook, doet niet zeer en schiet echt zijdezacht. Gewoon even één schot proberen dan?'

KK schutter twijfelend: '... Ok, één schot dan.'

De rest laat zich raden! De KK schutter heeft uiteindelijk de hele trommel leeggeschoten. Op het laatst met een wat meer trillende revolver, toch wel erg zwaar en wel heel erg imponerende grote knallen, maar het viel uiteindelijk toch best mee. De kansen dat Hildo deze collega KK schutter uiteindelijk om krijgt naar grootkaliber zwartkruit lijkt zeer gering, maar het mag gezegd dat deze KK schutter het toch maar even gedaan heeft! Chapeau voor de man, die openstaat voor zienswijzen van anderen en het zelfs even van die kant bekijken wil.

Het uiteindelijke resultaat? Groter dan de score in punten, als u begrijpt wat Hildo bedoelt.

18 april 2008. Hildo's eigen .36 Colt 1851 Navy London!

Als zwartkruit schutter in het Noorden van het land kunt u eigenlijk niet om Wapenhandel Kuiper heen. En waarom zou u ook? 'Aardige mensen hoor, niet dat dat bijzonder is', vertelt Hildo, 'want alle Groningers zijn vriendelijk. Dat komt van de frisse zeelucht'. Al een paar keer hoorde Hildo de laatste tijd een heel klein smekend stemmetje uit zwartkruit revolver vitrinekast van de Kuipers komen. 'Neem mij mee, neem mij mee'. Hildo's hart is niet van steen dus besloot hij uiteindelijk dat deze, misschien wel allermooiste revolver model die ooit gemaakt is, dan maar mee moest. Eerst nog even met de papieren naar de politie om de Navy te laten bijschrijven op het verlof, dan mag ie bij een volgend bezoek aan Blijham met Hildo mee huis. Hoe zou zo'n Colt Navy, die in 1850 voor het eerst op de markt kwam, nou schieten?

Zeer binnenkort kunt u natuurlijk een uitgebreide beschouwing verwachten van deze Uberti replica, in de 'Londen' uitvoering.

Hildo's Uberti .36 Colt 1851 Navy London (Klik plaatjes groter)

Aha, daar is ie dan! 'Ooooohhh, is ie mooi he?' ,zegt Hildo. Hij is van mening dat dit zelfs één van de mooiste revolvers is die ooit gemaakt zijn. Alles is mooi in verhouding. Het wapen heeft een lange octoganale loop van 7.5 inch en, ondanks de lange loop, ziet er in het echt klein en slank uit. Een 1851 is echt stukken kleiner dan een Walker. Maar kaliber .36? Waarom een kleinkaliber Hildo? Ai, dat kunt u beter niet zeggen. 'Het is géén kleinkaliber!', briest Hildo, 'Kleinkaliber is .22. Hier gaan zelfs loden ballen in van bijna .38 hoor'!

U moet weten dat de 1851 Navy's nooit gemaakt zijn in het kaliber .44. Een replica 1851 Navy in .44, ze zijn wel te koop, is daarmee eigenlijk niet eens een èchte replica. Deze Uberti is dat wel, en dat vindt Hildo toch best wel een beetje belangrijk. Ook de handgrepen hebben dezelfde, kleine, afmeting als het origineel. Deze Navy is voorzien van een stalen trekkerbeugel en een stalen handvatbeugel (backstrap). Het London model is een van de weinige die zo geproduceerd zijn, bij vrijwel alle andere 1851 Navy's zijn deze attributen van messing. Hildo's Uberti lijkt dus aardig op Het Origineel, en dat is wel zo leuk.

Business end in perspectief (Klik plaatje groter)

Nog eentje van de 1851 in smaakvol perspectief. Alleen omdat ie zo mooi is. Wie wil er nog een pin-up boven z'n bed? En hij schiet vast loepje zuiver, meent Hildo.

Hildo's Uberti Colt London

Originele Colt London uit 1854 ter vergelijk. Zoek de verschillen. De trekkerbeugel is duidelijk platter. Andere verschillen zijn er ook, maar Uberti heeft zijn best wel gedaan.

Wéér een kogelgiettang

Hildo heeft het al eerder gezegd, giettangen heeft u nooit genoeg. Hier wederom het bewijs. Voor deze 1851 Navy in kaliber .36 gaat Hildo .375" kogels gebruiken Hij had liever .380" gehad, maar die bleek hij naderhand niet meegekregen te hebben. Ook voor deze Navy geldt dat de kogels zelf groter dienen te zijn dan het kaliber. Nu nog eerst even kogeltjes gieten natuurlijk.

Na het kogelgieten

U bent niet geïnteresseerd in Hildo's oude sokken? Ha, ha, lacht Hildo. Tuurlijk wel, want dit is niet zomaar een oude sok, dit is een kogelsok! De kogelsok is de ideale, en goedkope, manier om efficiënt uw kogels op te bergen. Als u genoeg ervaring hebt dan hoeft u maar even kort in de oude sok te knijpen om te voelen wat voor vlees u in de kuip heeft. Deze is gevuld met .375" ballen voor de Navy. Voor de sok liggen twee ballen. De linker is een .457 (voor de .44 revolvers), de rechter de .375 voor de .36 Navy. Wat is die kleine snoezig hè?

Vuur en rook

Het vuur valt niet tegen, u zou zo niet zeggen dat het een 36 betreft. De hoeveelheid rook lijkt wat minder dan bij de 44 revolvers. Misschien had de afzuiging een goede dag, misschien verbeeldt Hildo het zich. Maar áls er wat minder rook is hoeft dat niet slecht te zijn. Vraagt u die nitro schutter naast u maar eens.

Rare gaten

Close-up van de vier gaten links onder in de schietkaart. Echt rond zijn ze niet. Dat een ronde bal er geen mooi rond gaatje uit ponst mag duidelijk zijn, tenzij er met zeer hoge kogelsnelheid geschoten wordt zoals met de Walker stampvol met krachtig Zwitsers kruit. Deze gaten zien er echter wel heel erg slordig uit. Lage kogelsnelheid? Of is er iets anders aan de hand? Dit zijn de eerste gaten die ermee werden geschoten... nieuwigheid?

.375" kogels

.375 vindt Hildo te klein! En dat had ie al gedacht! Ze gaan er wel in, maar iets te gemakkelijk. De ballen moeten er toch wel met enige kracht ingeperst worden en het gaat nu wel heel erg licht, zelfs vrijwel moeiteloos. Dat houdt in dat de kamers nauwelijks kleiner zijn dan de loden ballen. Met een kogelvetpil verwacht Hildo dat het vet snel tussen de bal en de kamer door zal knijpen tijdens het persen. Kogels kunnen dan ook gemakkelijk met de ram weer mee terug omhoog komen uit de kamer. De volgende kogelgiettang staat (jammer van het geld) alweer in de planning, en ditmaal wél een 380", de enige goede maat voor deze Navy. Het gewicht van de 375 kogel is iets van 78 grain, gewichten schommelen altijd ietwat. Hoe dan ook stukken lichter dan de dik 140 grain van een 457 bal.

Terugslag

Terugslag, opslag, hoe u het maar wilt noemen. Net als bij elke zwartkruit revolver stelt het niet veel voor, en dat betekend prettig schieten zonder bang te hoeven zijn wat het wapen met uw handen of gewrichten doet. Toch is er ondanks de kleine kruitlading best nog wel iets aanwezig. Ongeveer vergelijkbaar met de Walker vindt Hildo. Daar zit weliswaar een zwaardere kogel en meer kruit in, maar door het hogere eigen gewicht zit er wat terugslag betreft weinig merkbaar verschil tussen Colts grootste .44 en deze .36 Navy.

Navy Schoorsteentjes

Het valt Hildo op dat de percussiekapjes niet allemaal op gelijke hoogte zitten. Nu is dat vaak het geval want de kapjes verschillen onderling ook wel iets, maar dit lijkt teveel. Vaak zit net een enkel kapje dusdanig hoog dat ie aan het frame van de revolver blijft hangen, en dat hoort niet zo. Binnenkort het foute schoorsteentje even een beetje bijwerken.

.69, dát zijn grote gaten! En ze zijn van... Betty!

Zie Betty in actie!

Het kostte even tijd, maar Hildo heeft voor het eerst in zijn leven een animated GIF'je in elkaar gezet van de foto's die u hieronder ziet afgebeeld. Om ervoor te zorgen dat u er niet al te nerveus van wordt, gaat er hierboven slechts elke 8 seconden een schot af.

Lekker lang genieten van een enkel schot

De vuursteen raakt het pandeksel.

Het kruit ontbrandt in de pan.

Volledige ontbranding van het pankruit.

Het schot gaat af. Een veiligheidsbril is een voor iedereen verplicht accessoire op de schietbaan voor alle wapens, maar met een vuursteenslot echt absolute noodzaak. Hildo heeft er gelukkig altijd eentje op!

De kogel is nu onderweg, of zit misschien zelfs al wel in de kaart.

En het kruit brandt nog even op.

_____________________________________

B) De loop en het slot dienen gedemonteerd te worden, houtwerk van uw wapen en water gaan niet goed samen. Hier ziet u het vuursteenslot van Betty. De borstel ernaast is om lekker te schrobben in uw gootsteen.

C) Na de afwas direct afdrogen. Hildo stookt zijn kacheltje op en legt het slot er even bovenop om het in alle hoekjes en gaatjes goed droog te krijgen. Daarna, rijkelijk voorzien van arachide olie, is het weer klaar voor montage. Als u de volgende keer wilt gaan schieten wel even de olie van het pandeksel en vuursteen verwijderen, anders kunt u de vonken wel vergeten natuurlijk.

E) U ziet het schone water aan de onderkant uit het zundgat spuiten.

Daarna de loop drogen aan de buitenzijde en doorhalen met de pompstok die voorzien is van keukenpapier om de loop ook aan de binnenzijde droog te krijgen. Met een ander, in olie gedrenkt, vet keukenpapiertje de loop aan de buitenzijde goed in-oliën. Dan de binnenzijde van de loop doorhalen met de pompstok die voorzien is van een met olie doordrenkt wollen opzetstuk. Klaar. Vervolgens de musket voorzichtig weer in elkaar zetten, u wilt niets beschadigen of over de kop draaien, en ze kan er weer even tegen. Krijgt u bij het zien van deze plaatjes ook zin om lekker therapeutisch te gaan poetsen? Gewoon zwartkruit gaan schieten!

De tweede keer: Hildo versus Meneer P.!

Regels? Drie kogels elk, de man met de hoogste punten is King! Hildo's blik zegt genoeg. Hij wil revanche na een verloren wedstrijd met zijn Dragoon revolver. Meneer P. winnen? Ha, ha, ditmaal écht niet! Meneer P's linkeroog krijgt al een zenuwtrekje, gelukkig maar dat ie met z'n rechteroog richt!

Rust, concentratie, ademhaling, goede stand van de voeten, spieren onder controle. Hildo is goed bezig. Is dit genoeg om de rotsvaste handen van Meneer P. te verslaan? Een felle flits, een oorverdovende dreun, en de kogel is onderweg.

Meneer P. zet zijn beste beentje voor, en dat mag ook wel wil hij nog een beetje in de buurt blijven van Hildo's resultaat.

Shotgun schietkaart

De rode gaten zijn van Hildo. 20 punten. De groene van Meneer P. en hij komt op 26 punten. Ach en wee, hier kan niemand omheen, ook Hildo niet. Hij heeft alweer verloren. Maar ongetwijfeld heeft Hildo's ziekte, hij was even een paar week uit de roulatie, invloed gehad. Ja, ja, dat is het geweest, vast en zeker.

Schieten met de Red Dot Glock

Het lijkt een geweer, het schiet als een geweer, maar het is een pistool. Is er met deze constructie en het Red Dot vizier nog iets te raken? Wedstrijdjuhh!

Glock schietkaart

De 5 rode gaten zijn van Hildo, de 5 groene van meneer P. Ziet u dat? Hildo heeft gewonnen! Het groepje dat Hildo schoot is verbazingwekkend klein. Prima voor een geweer maar voor een pistool is het resultaat, voor Hildo in ieder geval, fenomenaal. Meneer P. bakte er ditmaal niet veel meer van. Vermoeidheid begint op een gegeven moment een rol te spelen en Hildo moet toegeven dat Meneer P. al een poosje aan het knallen was toen Hildo op de baan verscheen. Dat ook Meneer P. in staat is tot kleinere groepjes ziet u aan de afgeplakte resultaten. Het is Hildo duidelijk. Met deze omgebouwde Glock is een veel beter resultaat te halen dan met alleen het losse pistool. Door de handgreep aan de voorkant en de kolf aan de schouder is de stabiliteit veel hoger. Ook het Red Dot richtsysteem werkt uitstekend en maakt richten een stuk duidelijker.

18 januari 2008. Een introducé en de Colt Walker

Af en toe neemt iemand eens een introducé mee die vervolgens aan de schietsport kan snuffelen. Sommige mensen komen maar één keer, sommigen vinden het ècht leuk en worden lid van de schietclub. Hildo doet altijd graag een nieuweling uit de doeken hoe zwartkruit wapens werken, waar het hart vol van is loopt de mond van over. U weet het. Laadprocedure, kogels gieten, beetje geschiedenis van het originele wapen uit 1847 etc., Hildo babbelt alles lustig aan elkaar hoor. Hij laat de persoon in kwestie natuurlijk het ook even proberen, want voor het eerst met zwartkruit schieten is best een indrukwekkende ervaring. Hildo's eerste schoten, nu al weer meer dan twee jaar geleden, vergeet hij in ieder geval nóóit meer! En nog steeds is het hartstikke leuk! Als Hildo iemand laat schieten die onervaren is met vuurwapens staat hij er boven op, kijkt geen milliseconde een andere kant op, en staat klaar om direct in te grijpen voordat er iets mis kan gaan. Veiligheid gaat, letterlijk, voor alles in de schietsport. Daarom stond ook Hildo's oud-instructeur alles nauwlettend gade te slaan. Van de twee schoten van de introducé ging het eerste schot naast de kaart, zenuwen zeker, maar de volgende toch netjes in de 8. Beginnersgeluk opperde de introducé. Óf talent, meende Hildo. In ieder geval proficiat!

Vandaag is er geschoten met 54 grain Explosia Jagdschwarzpulver 0 (FFFG), kogelvetpil en de zelf gegoten .457 ronde ballen. De conische kogels zijn op en Hildo wacht eerst warmer weer af alvorens nieuwe te gaan gieten. De resultaten zijn niet bijzonder. Hildo had staan zagen, met een handzaag, en dergelijk fysieke inspanningen zijn niet bevorderlijk voor een goed resultaat. Een trillende hand is het gevolg.

Rood = 1e trommel (1x kaart gemist door introducé)

Donkerblauw = 2e trommel

Lichtblauw = 3e trommel

Groen = 4e trommel

Paars = 5e trommel

Geel = 6e trommel

25 januari 2008. U raadt het al... schietkaart Colt Walker!

Tamelijk druk op de baan en Hildo krijgt er deze avond maar 18 uit de loop, maar het gaat niet om kwantiteit maar om kwaliteit. Een paar weigeringen vanwege olie in de schoorsteentjes, maar er speelde nog iets mee... U heeft vast ook wel eens zo'n gevoel. Dit gaat 'm worden, of niet natuurlijk. Hildo had vanavond niet zo'n goed gevoel over een vaste hand. Het blijkt uiteindelijk inderdaad geen topscore. Tien in het wit en acht in het zwart. Hildo zal in het vervolg iets verder naar rechts richten om het groepje wat meer te centreren in de kaart. De afzwaaier helemaal links in de kaart lijkt helemaal nergens naar. Dát schot kwam even te vroeg. De revolver, en dan met name het trekkermechaniek, lijkt steeds soepeler te worden. Het kleine 'kraakje', net voor het schot afgaat, is niet meer te voelen. Even wennen, maar het zou op zich helemaal niet slecht moeten schieten.

Voor de statistieken: Er is vanavond geschoten met 52 grain Explosia Jagdschwarzpulver 0 (FFFG), kogelvetpil en .457 ronde ballen. Hildo heeft het idee dat er niet zoveel vooruitgang zit in zijn resultaten, maar hij geeft niet op natuurlijk. Volgende week weer.

9 februari 2008. Vastgelopen Walker

Na het schieten maakt Hildo z´n revolver schoon. De trommel en de loop gaan in het afwaswater, de rest wordt een beetje schoongeveegd. Alles inoliën met pindaolie en klaar alweer. Maar Hildo kreeg de trommel niet los want de ´trommel blokkeer pin´ wilde niet zakken met de revolver op half cock. Een of andere veer stuk zeker, schoot Hildo door het hoofd, vreemd want op de schietbaan deed ie het net nog wel. Of toch iets anders misschien? Prutserdepruts, revolver uit elkaar: behalve olie vermengd met zwartkruitsmurrie wist Hildo 3 1/2 geplette stukjes van een percussiekapje (aha!) uit het revolvermechaniek te peuteren. En hij doet het alweer als vanouds!

29 februari 2008. Nieuwe kogelvetpillen

Als de vetpillen op zijn, dan blijft Hildo niet besluiteloos aan de zijlijn staan. Welnee! Hij gaat direct aan de slag voor een nieuwe serie vette pillen

Kogelvet

Hier het vet bezig te smelten. Dit mengsel bestaat uit 50% bijenwas en 50% dik wit frituurvet van Diamant. U ziet een mooie homogene vloeistof. De ingrediënten laten zich uitstekend smelten en het is vervolgens prima in de revolverloop te gieten. Het stollen in de juiste diameter is een kwestie van tijd.

Diepvrieslopen

Na het vet in de lopen gegoten hebben, gaan ze richting diepvries. Na tien minuten bij min 18 graden is het vet al voldoende gestold om met de pollepel de verkregen vetstaaf met goed resultaat uit de loop te kunnen drukken.

29 februari 2008. Schietkaart... maar hij is niet van Hildo!

Hier ziet u het schotbeeld van de Walker als er iemand mee schiet die wèl weet wat hij aan het doen is. Hildo komt laat op de schietbaan, het was een beetje druk. Daar loopt hij de FAL schutter tegen het lijf en omdat de man nog nooit met Hildo's Walker geschoten heeft... Even schieten? Tuurlijk. De trommel wordt leeggeschoten en u ziet het resultaat. Een tien, drie negens en een acht. De vier was het laatste schot: Zijn hand trilde even. In plaats van neer te leggen toch verder schieten en dat werd, Hildo zag het al aankomen net als de schutter zelf, een afzwaaier.

Hildo is diep onder de indruk, want dit is hem nog nooit gelukt. Of zou het aan zijn nieuwe 50/50 percentage kogelvetpillen liggen? Volgende week zelf nog eens proberen. Een groepje als dit ziet hij, als hij eerlijk is, zich voorlopig nog even niet schieten.

7 maart 2008. Hildo's Ultieme Topscore aller tijden!

Rood = 1e trommel

Roze = 2de trommel

geel = 3de trommel

blauw = 4de trommel

Groen = 5de trommel

De eerste trommel (rood). Telt u even mee? 4 in de 9, 1 in de 8 en 1 in de 7. Totaalscore voor rood  komt op 51 punten.

De vorige week de FAL schutter met zijn super score:  1 x 10, 3 x 9, 1x 8 en 1x 4. Totaalscore voor de FAL schutter: 49 punten!!

Hildo's score ligt hoger, maar de FAL schutter had duidelijk een afzwaaier en bovendien is zijn groepje duidelijk kleiner. 'Niet zeuren, ik ben beter! 'Jaah, dàt had u niet gedacht hè?', aldus een in topstemming verkerende Hildo.

Thuis gekomen heeft hij direct zijn lading nagemeten. Die bedraagt geen 54 grain maar slechts 50.5 grain. Aha, interessant. Wat veiligheid betreft maakt het voor een zwartkruit revolver niet uit. U kunt er net zoveel zwartkruit inkieperen als u wilt, zolang de kogel nog maar in de trommel te krijgen is. Supersimpel dus. Dat is met nitrokruit geladen revolvers wel even anders. Daar kunnen de stukken u om de oren vliegen als u met teveel of met het verkeerde type kruit herlaadt!

Dikkere kogelvetpillen

De kogelvetpillen zijn, net als vorige week, de 50/50 mix bijenwas en frituurvet. Zonder zeep dus en de revolver is desondanks prima schoon te maken. Op de vervuiling binnen in de loop lijkt de zeep ook niet van invloed te zijn.

Deze vetpillen zijn ook wat dikker afgesneden dan de vorige serie. De kogel zit wat hoger in de trommel en daarmee dichter bij de 'forcing cone' van de loop. Hoe dichter het projectiel bij de loop zit, des te beter is de accuratesse is de algemene stelregel. De kruitlading opvullen met griesmeel, koffie, Brinta of een ander vulmiddel doet Hildo niet. Te veel werk tijdens het herladen op de baan. Hildo krijgt de vetpillen overigens niet rechter afgesneden dan u ziet. Dat kan wel, maar dat zou moeten gebeuren door middel van het uitgieten van het vet om vervolgens de vetpillen uit de gestolde massa te prikken. Dit heeft Hildo zelf ng niet geprobeerd maar hij heeft al wel uit betrouwbare bron vernomen dat de uitgeprikte vetpillen aan het pizzabord blijven plakken.

18 april 2008. Een snelle schietkaart

Hildo had een beetje haast, iets wat zelden is. Pas om 22.10h op de schietbaan, snel even wat knallen en Hildo wist er in een kwartier toch nog 18 kogels uit te krijgen. U ziet dat het resultaat niet overdonderend is. Haast is een slechte vriend wanneer u goede scores wilt halen. Van goede scores is Hildo niet vies, dus waarom was Hildo zo laat op de baan? Hij wilde graag een WM3 formulier, nodig voor de aanschaf van het nieuw wapen, en dat moest nog even ingevuld worden. Oh? Nieuw wapen? Jazeker, zie hieronder!

18 april 2008. WM3 van de schietvereniging voor politie

Als u een nieuw wapen wilt, moet er door het bestuur van uw schietclub altijd een zogenaamd WM3-formulier worden ingevuld. U heeft dus de toestemming van uw club nodig. Dat is geen probleem in dit geval want dit wapen is geen verrassing. 'Wat, alweer zo eentje?' 'Jazeker, alwéér een voorlaad zwartkruit revolver'. 'Waarom dan?' 'Omdat ze zo geweldig leuk zijn natuurlijk'. Onbegrijpelijk dat niet iedereen zwartkruit schiet, aldus Hildo.

23 April 2008. Papier van de politie voor de wapenhandelaar

Het laatste formulier in de reeks. Hildo heeft vandaag zijn Colt Navy op zijn verlof laten bijschrijven en kreeg dit formulier van de politieman mee. Hij kan met dit papier de Navy nu volgens de regels der wet ophalen bij Wapenhandel Kuiper. Voor 30 Mei 2008 moet Hildo, ditmaal met revolver, wederom bij de politie op bezoek. Dan kan de heer van Bijzondere Wetten, want die afdeling regelt de wapenverloven in Nederland, het wapen bekijken en checken of het serienummer klopt. Hij is niet verplicht te zeggen: 'Goh, dát is een leuk ding zeg', maar dat doet ie vast wel. Wedden?.

Hildo's Colt London. Dit opschrift kunt u niet verwarren met het origineel.

Originele Colt London

Waarom heet dit een 'London' model?

Colt was, en is, een Amerikaanse wapenfabrikant die in 1850, ondanks dat het model 1851 genoemd wordt, begonnen met de productie van dit model percussie revolver. Ze zijn gemaakt tot 1873 in behoorlijk wat verschillende uitvoeringen. In Europa is de populaire Colt 1851 Navy ondermeer in Londen gebouwd door de 'Colt London Armoury'. De London Armoury is opgericht door Samuel Colt en de fabriek heeft toch maar even dik 40.000 1851 exemplaren weten op te hoesten met een 'London' gestempelde loop.

Kost dat nou?

Hier boven ziet u twee foto's. Een originele Colt 1851 Navy london uit het jaar 1854 en de rekening uit 1854 van dezelfde revolver. Hij kostte de eerste eigenaar 7.11 Engelse Ponden, destijds vast een flink bedrag. Hier een link naar Collectors Firearms waar Hildo de plaatjes vandaan heeft gehaald. Dit wapen wordt nu aangeboden voor 16.750 dollar. Da's pas echt fiks, maar het is dan ook uitzonderlijk mooi exemplaar compleet in kistje en mèt de originele rekening, da's nog specialer. Is ie het waard? Niet voor Hildo. Maar ook voor een gammele afgeleefde en misbruikte stumper bladert u altijd nog zomaar 1000 dollar op tafel. Hildo is daarentegen voor slechts 245 euro eigenaar geworden van een brand... euhh, gloednieuwe en ongeschoten 1851 Navy London. Dat is niet duur voor een revolver die, in Hildo's ogen, toch een echt superding is. Als u dat bijvoorbeeld eens afzet tegen een modern nieuw pistool... Eentje aanschaffen die meer dan 2000 euro kost, is echt geen probleem... 'En zelfs dán zijn ze nog lelijk', volgens Hildo. Dát zullen de meeste sportschutters niet met Hildo eens zijn. Smaken verschillen, anders schoot iedereen wel zwartkruit Colts nietwaar?

Schietkosten

De kosten om te schieten met dit wapen zijn minimaal. De kleine .375" ballen wegen stukken minder dan de .457" ballen die gebruikt wordt in de .44 revolvers. Ongeveer de helft. U bespaart dus ongeveer 50% op uw lood. Een percussiekapje is een percussiekapje, maar er gaat wel minder kruit in dit wapen. Waar de Walker 50+ grain krijgt, houdt het bij deze Navy misschien bij 25 grain al op. Alweer de helft bespaard! Voordat Hildo de aanschafkosten van het wapen eruit heeft moet ie nog even flink knallen, maar dat doet hij graag..

Vergelijk: Walker en 1851 Navy (klik foto groter)

Hier ziet u de Walker en de 1851 Navy naast elkaar. Let u eens op de verschillen in, bijvoorbeeld, trommel grootte. Feit is dat als u de 2 kilo Walker gewend bent, alle andere zwartkruit revolvers, deze Navy weegt ongeladen 1209 gram, opeens aan de kleine kant lijken.

2 mei 2008. .36 Colt Navy. De eerste schoten!

26.5 grain Explosia FFFG lijkt deze revolver wel te passen. Er is dan zelfs nog ruimte over voor een kogelvetpil. Misschien zou er zelfs wel 30 grain inpassen, speculeert Hildo, en dat is meer dan verwacht. Kogelvetpillen waren nog niet aanwezig voor de Navy, dus ditmaal maar gewoon de trommel aan de buitenkant afgesmeerd met vet.

Hoe is de knal?

Een belangrijk aspect voor Hildo. Het is niet de dreun van de Walker maar klinkt beter dan verwacht, echt stukken indrukwekkender dan bijvoorbeeld een 38 Special.

Precisie

Vooralsnog lijkt het uitstekend. De resultaten waren veel belovend. Er moet nog wat meer met deze Navy geschoten worden voor een oordeel. Dat komt nog wel!

Rood = Hildo

Blauw = Instructeur O

Geel = Azzelaar

Hildo schoot als eerste, en de Navy was vooral bij de eerste twee schoten duidelijk niet soepel, echt sjorren aan de trekker. Afgezien daarvan laat Hildo's nauwkeurigheid deze avond te wensen over, hij moet zeker even wennen aan het lichtere gewicht. Instructeur O schoot een klein groepje van 4 met één afzwaaier. De zesde kogel is weg... da's vreemd. Waarschijnlijk een dubbelschot, een schot dus wat precies door een al bestaand gat gaat. De kans is niet groot maar het gebeurt. Azzlelaar, de beginnende zwartkruitschutter, lijkt dit wapen ook wel te liggen. Daar houdt Hildo het eerst maar even op. heeft het idee dat de revolver iets naar links afwijkt. De rode vlek die hij aanhoud als richtpunt bij de Walker en Dragoon lijkt voor deze revolver veel te laag.

Soepelheid

De Navy is stroef en strak. Het mechaniek loopt nog niet smeuïg, maar Hildo weet dat dat vanzelf goed komt. Alles is nu nog te nieuw. Straks, 1000+ schoten later, loopt ie gegarandeerd stukken lekkerder. Als u dat geduld niet heeft kunt u ook met het mechanisme aan het polijsten slaan. De trekkerdruk is niet echt licht maar toch niet te zwaar om goede resultaten in de weg te staan.

Handling

De Navy is met ruim 1200 gram uitstekend te hanteren. Het handvat is aan de kleine kant, ideaal voor mensen met kleinere handen. Hildo heeft geen kolenschoppen maar alle vingers passen toch niet. De pink komt iets onder het handvat uit maar in de praktijk geeft het geen enkel probleem. Hildo vindt dat ie desondanks lekker in de hand ligt.

Richten

Hildo heeft nog nooit een zwartkruit revolver gezien die echt een overduidelijke keep-korrel heeft. Verstelbare match uitvoeringen zijn er wel, maar dat zijn niet de 'echte'. Deze Navy lijkt het ergst. De korrel is dik en de keep wel heel erg smal. Een kwestie van er adaptief mee omgaan, zo was het vroeger nu eenmaal, of de vijl ter hand nemen. Hildo laat het eerst maar even zoals het is. Voor de ultieme perfectie zijn er andere keuzes dan een 160 jaar oud ontwerp nietwaar?

9 mei 2008. Tweede sessie met de Navy

Het blijft bijzonder. Alweer rafelige gaten, en geen kleine groepjes. Het schotbeeld blijft te ver uit elkaar liggen. Toch moet de Navy aardig kunnen presteren want vorige week werd er zowel door instructeur O als door Azzelaar heel redelijk mee geschoten. Misschien ligt het aan de (te?) kleine kogels? Misschien zijn ze wel helemaal niet zo klein want dat ze loszitten heeft Hildo nog niet gemerkt. Ze gaan er alleen er makkelijk in. Misschien komt dat ook wel doordat het kaliber kleiner is. Een grotere kogel perst natuurlijk zwaarder dan een kleintje. Het zijn een hoop 'misschien'. Met de Navy is Hildo nog lang niet klaar. Wat wel duidelijk is dat er nog hoger gericht moet worden, waarschijnlijk gedeeltelijk in het zwart. Dat maakt het richten er niet duidelijker op.

Rood = 1e trommel

Paars - 2e trommel

Groen = 3e trommel