Op de knieën voor halfzwaar!

Hildo hier op de knieën op de schietbaan want die loop slaat de hele tijd tegen het plafond. De middelzware lading lijkt hier korte metten te maken met Hildo, maar dat valt mee hoor. Even uit balans, da's alles. Echt waar!

Zware lading, zware kogel

'Uitstekende lading om een aanstormende buffel te stoppen', denkt Hildo, 'maar om gaten in de kaart te schieten een beetje overkill?'

Hulzencheck

Na ieder schot met een zwaardere lading wordt de huls verwijderd en Hildo kijkt naar overdruk verschijnselen. Eenvoudig te zien door het checken van het slaghoedje. Ziet ie er nog net zo uit als voor het schot, minus de deuk natuurlijk, is er niets aan de hand. Te veel druk en het slaghoedje raakt vervormd. Ondanks de giga klappen is van overdruk verschijnselen is geen sprake.

Nog eentje van de zwartkruit BFR

Hildo kan het niet laten, nog een paar zwartkruit afbeeldingen. Dit blijft toch het allermooiste hoor. Zwartkruit rules. Ook in de 45-70 BFR!

Kan Hildo nog lachen?

Jazeker, want hij heeft de eerste schietsessie met zijn nitrokruit revolver overleefd. Later in de kantine kreeg hij een zenuwinzinking, daar zullen we het verder maar niet over hebben. Het valt ook niet mee hoor voor een zwartkruitschutter.

13 juni 2008. Schietkaart BFR

Aha!, dacht u al, eindelijk weer een kaart. Dat het even duurde, komt doordat de BFR toch een bijzonder wapen is en daar willen medeschutters best even mee knallen natuurlijk. Gedeeld plezier is dubbel plezier, dus er is intussen behoorlijk wat met de BFR geschoten door Hildo's clubleden. Uiteraard heeft Hildo lustig meegeknald. Wat Hildo daar bij opviel? Vrijwel iedereen schiet beter... 'Nou, dat is sneu', zegt u. Ach, valt mee hoor, Hildo is intussen wat gewend. Clublid Barbapappa opperde de waarschijnlijke oorzaak. 'Je hebt gewoon een groter kaliber nodig Hildo, dát moet het zijn'.

Revolver afstellen

Hierboven ziet u de resultaten van afgelopen vrijdag. U bent niet onder de indruk? Hildo ook niet, maar dit moet u ook niet zien als een oefenkaart maar als een 'ik stel m'n revolver af' kaart. Opgelegd, staand, enkelhandig, tweehandig, met 340 grain en 405 grain kogels, alles door elkaar. Hildo is ook lustig aan het draaien geweest met de keep en de laatste 15 schoten, de groene stippen, laten de laatste serie zien 405 grain kogels met een 13 grain Trailboss lading, die enkelhandig en staand verschoten zijn met de revolver vrij los in de hand. Richtpunt is daarbij de onderkant van de kaart geweest. De BFR schiet hoog, erg hoog zelfs met het Trailboss kruit, maar het schiet wel prettig rustig. De keep is niet lager af te stellen en de kogel vliegt simpelweg te langzaam de loop uit en daarbij komt het wapen al teveel omhoog door de terugslag voordat de kogel de loop echt verlaten heeft. Bij de knetterhard schietende Vihtavuori kruitladingen komt het schotbeeld véél lager uit. Een lichtere kogel zou een oplossing kunnen zijn in combinatie met Trailboss, of mogelijk het wapen wat stijver vastknijpen..

Gewicht

Het gewicht van de BFR is echt een nadeel. Vooral de lange loop maakt het wapen gevoelsmatig erg zwaar, veel zwaarder dan de Colt Walker terwijl het uiteindelijk in gewicht maar 70 gram scheelt op het ongeladen wapen. Wat krachttraining zou Hildo's resultaten vast verbeteren.

Supermunitie

U weet dat u voor goede wedstrijdmunitie het best zelf kunt herladen. Alle componenten kunt u tot in detail perfect op elkaar afstellen en dat verschaft u de best haalbare patroonkwaliteit. Dit heeft Hildo niet gedaan. Alle kogels die hij gegoten heeft, heeft hij gebruikt. Sommige waren echt niet helemaal lekker, bovendien zitten er sowieso al gewichtsverschillen in. In Hildo's giettangen worden twee kogels tegelijkertijd gegoten, maar de gewichten zijn onderling duidelijk verschillend. Daar heeft Hildo zich ook al niets van aangetrokken. De hoeveelheid kruit die in de huls gaat, ach... Hildo weegt elke Trailboss lading af, maar kijkt niet op een tiende grain. Voor het beste resultaat moeten kruitladingen, kogelgewichten, zetdiepte van de kogel, hulslengte, en krimp allemaal identiek zijn voor een consistent resultaat. Het herladen lijkt nu al een eeuwigheid te duren met een single stage pers. Hildo gaat er nog wel eens mee bezig, maar nu nog even niet. Later, als hij wat beter heeft leren schieten met de BFR. Anders is het úúúrenlang prutsen met supermunitie weinig zinvol.

27 juni 2008. Schietkaart BFR....

Enkelhandig geschoten, net zoals anders. Hildo schijnt het schieten met de BFR maar niet voor elkaar te kunnen krijgen. Het wapen wiebelt dat het een lieve lust is  omdat Hildo's hand trilt. Te zwaar om met één hand te schieten, of Hildo te zwak? U weet, hij geeft niet op!

Tuimelende kogels

U kunt de vetgroeven van de kogel haast herkennen, keyholes noemen de Amerikanen dit verschijnsel. Dit is een probleem, want een kogel hoort mooi recht te vliegen. Dat doet ie door in de lucht rond te draaien tijdens zijn vlucht, dus deze kogel draaide niet? Of niet snel genoeg? Mogelijk slipte de kogel over de velden? Het lood te zacht? Of  zou de kogeldiameter van .457" te klein zijn en daardoor niet goed in de trekken zitten? Hildo weet het niet. De meeste gaan goed, sommige komen iets scheef in de kaart en een paar helemaal dwars. Ook een oorzaak zou een slechte kwaliteit kogel kunnen zijn. Hildo giet ze zelf, en ze komen niet allemaal even mooi de giettang uit. 'Ach, goed genoeg', denkt Hildo. Maar misschien is dat niet zo.

18 juli 2008. Schietkaart Colt 1851 Navy .36

Heeft u wel eens een soort religieuze ervaring gehad terwijl u niet gelooft in een hoger wezen? Hildo wel, toen hij eens een carburateur op zijn Harley zette. Het hele universum kwam bij elkaar op dat moment, en het was goed. Eenzelfde soort ervaring heeft Hildo deze avond met de Navy. Geconcentreerd op de revolver en de herlaadonderdelen, schijnt de wereld wat om Hildo weg te zakken. Rust komt over hem en hij beleeft een van de beste schietsessies ooit. Het gaat niet om de score, Hildo is met heel andere dingen bezig. Waarmee dan? Schieten natuurlijk, maar er is meer. Wat dat meer precies inhoudt, is Hildo onduidelijk, maar het is goed, gewoon heel erg goed. Een heel bijzondere ervaring en naderhand een heel ontspannen trip weer naar huis.

29 augustus 2008. BFR pols

Hildo had er nooit last van, maar na de schietsessies met de BFR heeft zijn pols nu een tikkend geluid wanneer hij zijn rechterhand draait. 'Tik', zegt het telkens en het gaat ook niet weer weg. Dit lijkt permanente schade te zijn. Naar de dokter? Ach, welnee. 'Stuk is stuk', aldus Hildo, maar de BFR ervaring pakt niemand hem meer af en als de herinnering wat wegebt, hoeft ie allen maar even naar zijn pols te luisteren. Tikketik, BFR forever!

Met elk nieuw wapen komt u weer te staan voor de aanschaf van nieuwe spullen, want die heeft u nodig om er mee te kunnen schieten en dat kan aardig in de papieren lopen. Gelukkig valt het dit keer erg mee want Hildo kreeg van Henkie niet alleen de musket, maar ook zijn Brown Bess schietaccessoires er voor noppes bij, en da's best aardig.

Pankruit

FFFFG kruit (4 F'jes) is pankruit. Precies hetzelfde als gewoon kruit, maar de korrels zijn kleiner en dat zou ervoor moeten zorgen dat het sneller brandt, en dus uiteindelijk zorgen voor het sneller afgaan van het schot. Heel fijn kruit is echter wel hygroscopischer dan kruit met een grove korrel. Hildo zelf zou het niet gekocht hebben want als u wat kruit fijnstampt heeft u al wat FFFFG. Persoonlijk heeft Hildo nog geen voordeel van FFFFG ten opzichte van FFG in de pan kunnen ontdekken, en historisch verantwoord is het voor de Brown Bess ook niet want pan en loop werden altijd met hetzelfde kruit geladen. FFG doet het verder ook prima en het is makkelijker omdat u niet met twee verschillende soorten kruit zit. Er zijn vast andere mensen die het niet met Hildo eens zijn... anders was pankruit niet op de markt.

Pedersoli .715 gietblok

Hiermee zijn kogels voor deze musket te gieten. Pedersoli heeft er ook eentje in de maat .735 voor hun Brown Bess, maar Hildo probeert het eerst met de .715 kogels. Een setje handvatten voor het gietblok zat er niet bij, dus die moet er nog wel bijgekocht worden anders gaan brandblaren Hildo parten spelen.

Zundgatprikker

Hildo had ook al een zundgatprikker voor Betty, maar dit is wel een hele luxe met ketting en een kwastje. Mooi hoor.

Proppen

Nog meer proppen. Deze veel dikkere proppen komen ook onder de kogel. Heeft het zin? Hildo weet het niet, maar hij weet wel dat het wapen onderhand voller lijkt te zitten met proppen en patches dan met kogels. Een échte proppenschieter! Maar propjes aan alle kanten is niet erg authentiek denkt Hildo.

Emmertje kogels

Hildo schat dat hij een stuk een stuk of 60 kogels gekregen heeft van Henkie. Genoeg voor minstens zes avonden schietplezier, vast wel.

19 september 2008. Brown Bess schietkaart

Bessie schiet goed! Het is maar een gladloops musket, maar deze resultaten lijken stukken beter dan die door Hildo behaald werden met Betty, de originele .69 musket.

Rood = Hildo

Groen = Instructeur O

Blauw = Mart

Het eerste schot (rood) is laag. De loop is nog schoon en er wordt nog niet zoveel druk opgebouwd denkt Hildo. De tweede is hoger want nu is de loop al vervuild, is de afdichting beter en loopt de gasdruk achter de kogel wat hoger op. Het tweede en derde schot van Hildo ligt bijzonder dicht bij elkaar. Instructteur O nam de volgende twee voor zijn rekening (groen), en de gaten raken elkaar zelfs! Schietbaan eigenaar Mart had nog nooit met een vuursteenwapen geschoten en vond het best... bijzonder. Met name de vertraging van een vuursteenslot is apart als u het niet kent. Evengoed liet hij zich niet van de wijs brengen door wat vonken vlakbij zijn hoofd want hij schoot toch even een 10 en een 8. Proficiat kerel, of was het mazzel...? Hildo is op dit moment super tevreden met zowel het schieten op zich, de ontsteking, als het schotbeeld. Vuursteen is leuk hoor!

26 september 2008

Van schieten kwam niet veel. Knetterend nitro kruit op de baan wat werd aangestoken door het brandende papiertje, de patch eigenlijk, dat uit Bessie's loop komt. Niet ernstig, maar toch. Eerst moet de baan schoongeveegd worden voor Hildo nog een keer de trekker van de Brown Bess overhaalt. Foto's heeft Hildo niet want hij was veel te druk bezig om water te halen om het smeulende kruit te blussen, dat begrijpt u. Het bleef bij een enkele kogel.

3 oktober 2008. Sabbelen op de kogels

Uiteraard neemt Hildo zijn Brown Bess weer mee, op dit moment nog even de leukste van allemaal! De baan is weer pico bello en er kan weer geschoten. Na een serie schoten kreeg Hildo het moeilijk om de, met een papiertje omwikkelde kogel, nog in de loop te krijgen vanwege de vervuiling. Vocht lost zwartkruit residue op, dat weet iedereen. Hildo aldus even sabbelen aan het papiertje wat om de kogel zit en, floep! Hij zit erin voor u het weet en is zelfs makkelijk naar beneden te duwen. Natuurlijk niet het papiertje kapot sabbelen, zoals Meneer P! Hi, hi, grinnikt Hildo. De uiteindelijke resultaten ziet u hierboven.

Rood = Hildo

Groen = Meneer P

Blauw = Instructeur O

Geel = Mr. Walker

Vervelend typje hè, die Meneer P... hij blijft maar beter schieten dan Hildo, en het maakt niet uit waarmee, zelfs met versabbelde papieren patches.

FG kruit vs FFFG kruit

De vorige keer schoot Hildo met 100 grain FFFG, eigenlijk pistool kruit. Ditmaal met 110 grain FG. Omdat FG grover is, en daardoor langzamer brand meent Hildo dat er best een beetje meer FG in kon. Het wapen schiet overigens prima met die lading, aldus Hildo. Toch komen de kogels lager in de kaart uit. Met revolvers komen de kogels ook lager in de kaart uit als er meer kruit in zit, dus zou 110 grain FG toch harder schieten dan 100 grain FFFG? Zou FFFG al opgebrand zijn voor de kogel uit de loop is en daardoor langzamer gaan, en door het omhoog komen van de loop dus hoger in de kaart uitkomen? Het mikpunt was beide malen hetzelfde, midden in het zwart. Hildo zoekt het uit hoor.

10 oktober 2008. Gebroken Brown Bess hoofdveer

Na het schieten maakt Hildo uiteraard zijn wapen schoon, zo ook vorige week. Daarbij is hij vergeten om de haan weer te ontspannen, en daar kwam hij vandaag op de schietbaan pas achter. Een week lang gespannen staan was klaarblijkelijk te veel voor de veer, die gewoon tijdens die week in de wapenkluis de geest gegeven heeft. U ziet de afbeelding van het vuursteen slot met de gebroken hoofdveer hierboven, in zowel ontspannen (boven) als gespannen staat (onder). Als de haan gespannen is staat er nogal wat druk op de veer, dat ziet u. Omdat de musket reeds geladen was is het met een aansteker tot schieten gemaand, u hoeft alleen het kruit in de pan aan te steken. Bij deze ene kogel is het dus gebleven en Hildo zal eerst een nieuwe hoofdveer moeten scoren voordat de Brown Bess weer mee naar de schietbaan kan.

31 oktober 2008. De Sufste Zwartkruitschutter!

De prijs voor de sufste, sukkeligste zwartkruit schutter gaat deze week naar... Hildo!

En mensen, daar staat ie dan op de schietbaan, klaar om een topscore neer te zetten! Branddeken uitgerold, schietkaart opgehangen, revolver neergelegd, kogels, percussiekapjes, kogelvetpillen, kruit... kruit?

Kruit vergeten. Met lood in de laarzen terug naar de kantine. Lachende en grinnikende medeschutters die geen enkel gevoel van medelijden tonen. Het leven is soms zwaar, heel zwaar...

Dit gebeurt wel vaker. Loslopende revolver onderdelen. Vandaag viel van de Colt Navy het boutje van de laadhevel eruit. Niks dramatisch hoor. Schroefje weer vastzetten en hij doet 't al weer!

14 november 2008. Oefenkaart vóór Hoogeveen.

1e trommel = Rood

2e trommel = Paars

3e trommel = Blauw

4e trommel = Groen

5e trommel = Geel

Dit is niet zomaar een kaart, het is een laatste oefenkaart voor de zwartkruit wedstrijd waar Hildo a.s. zondag aan mee doet bij SV de Vrijheid te Hoogeveen. Dan wil je wel even goed voor de dag komen, dus de Walker moet mee want daarmee schiet Hildo tot op heden toch het best.

Hildo heeft er al een poosje niet mee geschoten en de Walker schiet toch nog weer hoger dan Hildo dacht, veel hoger dan de 1851 Navy, dus het is wel even wennen. In principe is Hildo tot een kleiner groepje in staat dan wat hierboven staat afgebeeld. Misschien dat het met de wedstrijd wél beter gaat.

3) De 2e serie

Hier schiet Hildo zijn tweede serie. Ditmaal ruim op tijd dus haast is er niet. Het gebrek aan tijd tijdens de eerste serie lijkt hem nog steeds parten te spelen want ook hier schiet hij tamelijk vlot, en dat kan de resultaten nooit ten goede komen. Tijdens de tweede sessie komt hij zelfs maar tot 62 punten en dat is nog slechter dan de eerste. Hildo heeft zijn dag niet wat topscores betreft.

Bewegende beeldjes!

Het duurt soms even voor Hildo in de gaten heeft hoe iets werkt, maar hier is ie dan. Hildo's Walker live! U-tube rulezz, zegt Hildo.

De uitslag

De dames van de inschrijving hebben ergens een foutje gemaakt want op de uitslag bleek Hildo zowel op de achterlaad- als de voorlaadrevolver ranglijst voor te komen. De Walker is toch echt alleen een voorlader, maar voor de uitslag maakt het weinig uit. Met 65 punten zou Hildo eigenlijk bij de voorladers op de zevende plaats uitgekomen moeten zijn (nu staat hij op de achtste) van de in totaal elf schutters, wat betekent dat hij iets slechter schiet dan gemiddeld. Maar dat wist u al lang. De topschutter van deze dag bij de voorlaadrevolvers? 85 punten.

Andere André, een kennis van Hildo, komt met zijn Remington 1858 zomaar dik boven de 90, onlangs zelfs 97. Vandaag bleef zijn hoogste score al steken op 73 punten maar dat is toch nog goed voor een derde plaats.

De sfeer

Hildo is niet het tiepje dat op de tafels staat te dansen, maar met de gezelligheid bij SV de Vrijheid in Hoogeveen is niets mis. Stampvol gewapende, maar wel erg aardige cowboys. Zwartkruit specialist Pieter Kuiper van Wapenhandel Kuiper staat er met een kraampje, aan de bar is het prima zitten en op de bediening is niets aan te merken. Buiten de deur nog een verwarmde tent met bruine bonen en broodjes hamburger dan wel worstjes. Dit moet Hildo vaker doen, en dan met twee revolvers want u weet: hoe zwaarder u bewapend bent hoe leuker het is, mits uw broek niet afzakt van al dat extra gewicht natuurlijk.

25 november 2008. Gebroken veer

Het probleem met de Walker is Hildo duidelijk geworden nadat hij het wapen heeft gedemonteerd. De vinger die de trommel ronddraait is voorzien van een klein veertje (hand and spring, in het Engels) die de vinger (handje) tegen de trommel aandrukt. Het betreffende veertje, u ziet het losse stukje onderaan op de foto liggen, is afgebroken. Het handje wordt dus niet meer tegen de trommel aangeduwd en dan draait ie niet meer als u de haan spant, tenzij u de loop naar beneden houdt tijdens het spannen. Jammer dan maar het is een vaker voorkomend verschijnsel met Italiaanse replica zwartkruit wapens weet Hildo. Of de originele Colts daar ook last van hadden? Hildo weet het niet. Even een nieuwe bestellen en dan doet deze Italiaan het straks weer als nieuw!

12 december 2008. Schietkaart Dragoon

De Walker is nog steeds stuk, en de Dragoon was wederom Hildo's keuze.

Rood = 1e trommel

Roze = 2e trommel

Blauw = 3e trommel

Groen = 4e trommel

Lege artis

'Volgens de regelen der kunst' is een uitdrukking die al geruime tijd bestaat. Ook in de schietsport wordt er volgens technische regels geschoten. Ademhaling is er één van. En die ademhaling had Hildo ditmaal prima in de hand, maar waarom schoot hij dan zo bedroevend? Het is Hildo zelf onduidelijk want hij had een veel beter resultaat verwacht. Als u de eerste twee trommels ziet (rood en roze), dan lijkt het redelijk in het midden, afgezien van enige fluctuatie in hoogte en de misser geheel rechts in de kaart. De blauwe en groene gaten zijn de laatste twee trommels, en daar ging het volledig mis. Over de hele kaart verspreid. Ligt het aan de revolver of aan de schutter? Hildo is geneigd de revolver de schuld te geven, Hij is geen topschutter, maar hij kan het zeker beter dan wat u hier boven ziet afgebeeld. Er wordt met smart gewacht op de onderdelen voor de Colt Walker want dat is, ook de leuke Navy 1851 ten spijt, tóch de revolver waarmee hij het best schiet.

16 mei 2008. BFR = Big F...... Recoil!!

Hildo dacht dat BFR stond voor Biggest Finest Revolver, maar dat was een geintje van Magnum Research zeker? Direct na het eerste schot, de lichte lading VihtaVuori N133 met de lichtste 340 grain kogel, wist Hildo het al.

Dit is he-le-maal niks! De BFR zit met deze lading gevoelsmatig al op of over het Casull niveau. Wat gaat dit knetterhard. Wennen? Dit went niet, net zomin als een schop van Johan Cruijff in uw edele delen, maar het sloopt wel uw gewrichten waar u bij staat. Hildo's zelf herladen 45-70 patroon lijkt heel anders te schieten dan die rustige patroon op de internetfilmpjes van Magnum Research en Youtube.

N133 met één hand

Hildo heeft wat met enkelhandig schieten. Met twee handen vindt hij niet leuk. De volledige testserie patronen, eentje van elk, 6 stuks van lichtste tot zwaarste lading, heeft hij er enkelhandig door geschoten. Je bent een vent of je bent het niet, maar wel een vent die na afloop last had van zijn elleboog, pols en middenhandsbeentjes. De murw gebeukte hand is pas na drie dagen niet meer gevoelig.

Meneer P

U kent hem ondertussen als vaste schutter van Hildo's schietclub. Ook even knallen Meneer P? Natuurlijk! Maar ook hem viel het BFR geweld tegen. De gevoelsmatige tegenzin om de trekker over te halen, vlak voor het schot, zegt genoeg. Dat had Hildo ook al. Na de lichte en middelzware ladingen geschoten te hebben, hield Meneer P het voor gezien. De zware ladingen hoefden voor hem niet meer.

Andere SV Cassidy leden even knallen?

Er zijn aardig wat oudere leden en degenen van hen die op de baan aanwezig waren, hadden geen schietbehoefte. Instructeur O.: 'Ik heb nu al fysiotherapie, bedankt maar beter niet'. Ook een paar andere op de baan vertoevende leden zagen deze ladingen niet zitten. Met het stijgen der leeftijd verliest u langzaam de noodzaak om u te moeten bewijzen. Hildo is dat ook al een beetje kwijt, dus de ladingen moeten echt rustiger.

Zware lading, lichte kogel

Het wapen is niet tegen te houden en zwiept tegen het, voor deze lading te lage, plafond. Nog plezier in het schieten? Niet echt, dit is alleen leuk als u van pijn en voortijdig rammelende gewrichten in uw arm en handen houdt.

Twee handen

Zo zult u Hildo niet snel zien staan schieten, maar even om te proberen. Het gaat wel iets beter, maar u ziet ook wel dat het zelfs met twee handen aan het wapen het niet echt lekker gaat, de loop is niet naar beneden te houden. Hildo knijpt met opzet stijf in het handvat. Stijf knijpen geeft trillende wapens, maar stel u voor dat de BFR uit uw handen vliegt... Dan mag u hopen dat ie uw hoofd mist!

De BFR op zwartkruit!

Aha! Dit is het betere werk! Zowel met de 405 grain kogel en 58 grain FFFG of de 340 grain kogel met 62 grain FFFG is de BFR prima te schieten. Wel veel meer terugslag dan Hildo's andere zwartkruit revolvers, maar dat is logisch want de kogel is stukken zwaarder en er zit nog wat meer kruit in ook. Evengoed is deze lading prima te schieten zonder dat dit een aanslag op het welzijn van uw gewrichten is. U krijgt de mooie flits en de dikke dreun er gratis bij.

Zwartkruit en de BFR?

De BFR loop is gemaakt voor nitrokruit ladingen. Zwartkruit wapens hebben diepere trekken om meer ruimte te bieden aan de kruitafzettingen. De trekken in de loop van de BFR zijn in verhouding zeer ondiep.

De BFR zit ook zeer precies in elkaar met zeer kleine toleranties, met name tussen trommel en loop. Toch viel het het vastlopen op zwartkruit erg mee, zoals het nu lijkt. Maar er zijn ook maar 5 zwartkruit patronen afgevuurd.

De BFR op Trail Boss

Dit zijn echt onversneden Lulletje Rozewater ladingen, en die passen Hildo prima! De terugslag is geen enkel probleem en het lijkt verder prima te schieten, zelfs nog minder terugslag dan bij het zwartkruit. Eén groot nadeel tijdens het schieten: van een mooie dreun blijft weinig meer over en de BFR klinkt als een 38 special. Iets met een fractie meer prik dan Trail Boss zou mooi zijn. Meer Trail Boss in de huls kan wel, maar dan komt u boven de toegelaten hoeveelheid op de Trail Boss herlaadtabel en Hildo wil geen risico aangaan. Nog een paar mensen laten schieten en niemand had met zwartkruit of Trail Boss een probleem.

Loodafzettingen

Hildo had het verwacht, en het is ook gebeurd. Loodafzettingen in de loop. Niet heel erg, maar wat spoortjes zitten er duidelijk in. De 8-Brinell harde kogels lijken toch echt te zacht voor het N133 kruit geweld.

Na de eerste 5 nitro schoten

Deze heeft Hildo er zelf ingeschoten, en het lijkt niet erg goed. Op dit moment ziet het er naar uit dat het wapen iets naar links afwijkt. Geen probleem, want het vizier is verstelbaar De wisselende kruitladingen en kogelgewichten zorgen er natuurlijk voor dat de precisie ver weg is. Hard in het handvat knijpen, Hildo was bang dat het wapen anders uit zijn handen zou kunnen springen, helpt ook niet voor de grootste precisie. Maar daar ging het vanavond ook niet om.

Zwartkruit & Trail Boss

De gaten van het zwartkruit en het Trail Boss kruit staan er nog niet op. Hildo kan u wel verklappen dat met deze rustiger schietende kruitsoorten de kogel véél hoger in de kaart komt. De loop komt duidelijk veel meer omhoog voordat de kogel de loop uit is. Een effect wat u ook krijgt met zwaardere kogels, maar ook met minder of minder krachtig kruit.

20 juni 2008. BFR Wedstrijdjuhhh!!!

Lading 14 grain Trailboss met 340 grains kogel. De grote rode vlek is het richtpunt. Hildo had wederom 50 patronen mee, en die moesten op natuurlijk. De resultaten waren alweer niet denderend. Het gewicht van het wapen speelt Hildo echt parten, in ieder geval zolang hij met één hand schiet. Net een flinke griep achter de kiezen, en nog steeds niet helemaal beter, helpt ook al niet. Met nog 15 patronen over en Meneer P en Azzelaar op de baan, wilde Hildo wel eens zien hoe anderen het er in verhouding tot hem zelf er van af brengen. Er wordt met twee handen geschoten. Meneer P eerst. U weet, ruim 10 jaar jonger dan Hildo en fit van geest en lichaam. Zijn handen zijn rocksteady en u ziet de rode gaten die al Hildo's hoop op een overwinning de grond in boren.

Dan Azzelaar, net als Hildo dichter bij de vijftig als de veertig. Op zich geen slechte schutter maar tegen meneer P moet hij het, in ieder geval op dit moment, duidelijk afleggen. Hildo ziet in de vijf blauwe gaten een sterrenbeeld, gniffel de gniffel. Dan Hildo zelf, u ziet de groene gaten. U denkt: kan beter, en dat denkt Hildo ook. Maar het maakt wel duidelijk dat met twee handen schieten een stuk beter resultaat geeft met deze revolver dan enkelhandig schieten. Het gewicht is hier debet aan.

Fitheid

Het is alweer duidelijk, Hildo heeft meer spierkracht, concentratie en fitheid nodig om Meneer P de das om te doen! Hildo heeft al een tweedehands hometrainer gekocht! Nu nog een niet te duur tweedehands bodybuildapparaat op de kop tikken en... stoppen met roken natuurlijk. U denkt dat Hildo een grapje maakt? Echt niet. Een elektronische sigaret heeft Hildo al.

28 juni 2008. Extra kluis!

Hildo had er natuurlijk al eentje, net als alle sportschutters, maar nu heeft ie er een beetje ruimte bij. Een extra wapenkluis en als u de ingebouwde munitiekluis eruit slijpt, passen de langste voorladers er zonder problemen in. Standaard zitten er vier gaten in de achterkant voor de bevestiging... maar daar kunnen best nog een hele serie bij. Dan nog stalen strippen aan de binnenzijde in plaats van carrosserieringen. Lekker stevig. Ook deze zal met een verzameling muurankers shocking klem gezet gaan worden aan de vloer en een steens muur. Maar de beste beveiliging zijn toch wel Hildo's oplettende buren! Dat is het voordeel van een klein dorpje. Ook toe aan een niet te dure kluis met toch vijf stalen pinnen in de deur? Johan, uit Lommel in België, adverteert regelmatig op marktplaats.nl. Zoekterm 'wapenkluis' en u ziet het vanzelf. Hij komt ze zelfs bij u thuis afleveren, helemaal vanuit België, en dan is Groningen een heel stuk tuffen. Uiteraard dient hij verschillende bestellingen te kunnen combineren in Nederland. Dat lukte hem ditmaal niet helemaal, dus Hildo is hem een beetje tegemoet gereden en heeft hem 20 euro extra gegeven om de extra kilometerkosten naar Groningen wat te compenseren. Dat hij de kluis toch kwam brengen was best wel aardig van Johan en daarom vindt Hildo dat hij het u maar even moest laten weten. En mocht u iets vermoeden... Nee, Hildo heeft géén korting gehad en wordt er verder ook geen cent beter van. Allee manneke, zeker en vast!

4 juli 2008. Schietkaart BFR

Ditmaal geschoten met zwartkruit. Het bleef bij twintig patronen want de loop werd knap warm, zo warm dat je je handen er niet meer aan kunt houden. De trommel begint al snel zwaarder te draaien, maar blijft wel gangbaar. Maar wat ging het lekker! Van de 20 kogels toch 10 in het zwart. Kan erger, meent Hildo.

Geen tuimelende kogels

Ditmaal geen tuimelende kogels. Zou het aan het Trailboss kruit gelegen hebben dat op 27 juni verschillende kogels niet mooi door de kaart gingen? Misschien gingen deze zware kogels te langzaam door de loop, draaiden daarom niet snel genoeg rond hun as en begonnen daarom te tuimelen? U moet weten dat een langwerpige kogel sneller moet draaien dan een kortere om voldoende stabiel te blijven tijdens de vlucht naar de kaart.

29 augustus 2008. De laatste schietkaart van de BFR

Helaas, zegt Hildo, maar dit is de laatste schietkaart van de BFR die u zult zien. Eerder kreeg Hildo al last van zijn pols. Na zijn vakantie heeft hij het nogmaals geprobeerd met een 340 grains kogel met 51 grain Vihtavuori N133 nitrokruit. Dit is de lichtste lading volgens de VV herlaadtabel, maar het gaat nog steeds oncomfortabel hard. Bij het vierde schot ging er een stekende pijnscheut door Hildo's pols en de beslissing was binnen een halve seconde gemaakt. Einde BFR tijdperk. Dat de BFR op zwartkruit stukken rustiger is, maakt hem niets meer uit. Ook dan gaat het nog relatief hard en uiteindelijk is gezondheid toch belangrijker dan met een hele mooie revolver schieten.

30 augustus 2008. Een .75 Brown Bess musket!

Kijk eens wat Hildo nu gekocht heeft! Een echte vuursteen Brown Bess!

Weliswaar een 18 jaar oude gebruikte Italiaanse Davide Pedersoli replica, dus niet helemaal écht echt, maar toch. Pedersoli staat wel bekend vanwege de uitstekende kwaliteit van hun replica wapens. Wat een replica ook betekent, is dat deze musket verlofplichtig is en dus een plaats op het verlof inneemt. Maar het belangrijkste is dat Hildo nu vaker musket kan schieten zonder bang te zijn dat Betty, zijn originele (koloniale El Cheapo uitvoering) model Charleville 1777 .69 musket, onvoorzien kapot gaat. Een replica is vervangbaar, een origineel niet. Een gebruikt replica zwartkruit wapen is vreemd genoeg niet veel waard, weinig liefhebberij, en voor vuursteen lijkt de markt nog krapper te zijn. Hildo hoefde dus echt niet krom te liggen voor de aanschaf van dit fantastische wapen. En als er onverhoopt eens wat stuk aan gaat is het geen historische ramp.

Klik hier voor een uitgebreide fotoserie en historie van de Brown Bess

Vuurstenen

Een paar vuurstenen, wat leren en wat loden lapjes om de vuursteen in de haan te kunnen bevestigen, en voor uw ontsteking zit u gebeiteld. Sommige mensen vinden leren lapjes beter, anderen slaan een kogel plat en gebruiken een aldus verkregen loden lapje. Persoonlijke voorkeur. Hildo heeft de zijne nog niet bepaald.

Wat er in de loop gaat

Links ziet u de kogels, ze zijn van lood en rond, maar dat wist u al.

Patches

De grote gele doekjes in het midden zijn patches. Een patch is een ingevet lapje dat op de loopmonding wordt gelegd alvorens de kogel de loop in te duwen. Ze zijn er in verschillende diktes. De goede dikte is uiteraard afhankelijk van de diameter van de bal en de diameter van de loop. Vergeet u eventuele vervuiling van de loop niet want patches die met het eerste schot perfect passen, zullen dat met een vervuilde loop niet meer doen. Zelf maken kunt u ze natuurlijk ook, 100% katoen is prima. Daar zijn deze ook van gemaakt, althans volgens een lege patch verpakking die er ook nog bij zit. Uw T-shirt verknippen werkt waarschijnlijk niet omdat de stof te dik is, een zomer overhemd is dunner. Hier moet Hildo nog even induiken. Patches zorgen voor een betere gasafdichting en houden met name de kogel mooi in het midden van de loop zodat die op de weg naar buiten niet door de loop heen en weer begint te stuiteren. Rabbelende kogels in een gladloops musket verhogen de nauwkeurigheid niet, dat is duidelijk. Een kogel kan zelfs beginnen te draaien en daardoor, net als de voetbal van een voetballer, een effect meekrijgen waardoor hij letterlijk met een boogje kan vliegen. Welke baan uw kogel precies zal maken, is van tevoren niet te voorspellen, dus patches zijn the way to go als u niet alle kanten op wilt schieten met uw gladloops. Verder dan 100 meter schijnt met een gladloops niet goed te doen, dan heeft u toch trekken en velden nodig. Hildo heeft nog nooit met echte patches geschoten, alleen met 80 grams printer papier, dus hij is benieuwd.

Verdammungspfropfen

Helemaal rechts ziet u 'Verdammungspfropfen'. Na de instructie op de doos gelezen te hebben, begrijpt Hildo dat het de bedoeling is deze schijfjes tussen kruit en loden bal te plaatsen. Geeft een betere gasafdichting en daarmee hogere nauwkeurigheid, althans volgens Duitse leverancier Frankonia. 'Oh, ja? Nou, dát zullen we nog wel eens zien', zegt Hildo. Hildo heeft er een hele doos vol van gekregen, dus als ze werken zit hij voorlopig op rozen..

Custom boortje & 'poetslapoppikker'

Dit boortje wordt gebruikt om de vuursteen vast te schroeven in de haan. Het rechter ding kan op een poetsstok om een schoonmaakdoekje weer uit de loop van een voorlader te kunnen halen als een lapje toevallig van de poetsstok valt tijdens het schoonmaken van de loop.

19 september 2008. De eerste schoten met de Brown Bess!

Hoe zou het schieten? Net als Betty, Hildo's koloniale .69 musket? Of misschien toch anders? De schietbaan brengt uitkomst. Tussen Betty en Bessie zit in principe  weinig tot geen verschil, aldus Hildo. Vanavond is de Brown Bess gevuld met 100 grain FFFG, inderdaad gewoon pistoolkruit. Hildo had hiervan nog wat gevulde kruitbuisjes van liggen voor de Colt Walker. Eigenlijk zou er wat kruit in moeten met een wat grovere korrel, zoals FG of FFG, maar Hildo weet dat het met FFFG ook prima gaat. Twee Walker ladingen (2 x 50 grain) is precies 1 lading voor de Brown Bess, en ze doet het er prima op. Mooie dreun en een zijdezacht drukje tegen de schouder op het moment dat de musket afgaat. Er zijn deze avond zeven schoten met de Brown Bess afgevuurd en alleen de laatste weigerde door een vuursteen waar de scherpe kantjes van af waren. Een nieuwe vuursteen en direct bij de eerste poging was het 'Boem'. Bessie ontsteekt het kruit in de pan bijzonder betrouwbaar, voor zover Hildo het kan beoordelen na zeven schoten.

Belangstelling

Vrijwel alle SV Cassidy clubleden die aanwezig waren stonden bij het eerste schot te kijken op de baan. Zo vaak wordt er geen vuursteen geschoten, in feite is Hildo zelfs de enige die het af en toe met een 'rocklock' doet.

Het projectiel

De .715 diameter kogel doet het uitstekend in de .75 loop. Pedersoli levert ook nog een grotere gietmal, maar daar ziet Hildo toch vanaf. Dit gaat prima. De losse bal rolt zo naar binnen en naar buiten, dus moet er wel een patch omheen om hem passend te maken in de loop. Hildo had er patches en kruitproppen bij gekregen, maar... eerst maar even niet. Gewoon een vierkantje 80grams A4 papier afscheuren en de kogel erin wikkelen. De kogel past dan prima, en na het eerste schot merkt Hildo al dat door het kruitresidu aan de binnenzijde van de loop de kogel met papier patch echt lekker strak past, zonder dat het lastig wordt om de kogel naar binnen te krijgen.

Slotvertraging

Hier heeft de Pedersoli dus ook last van. Hildo ziet al wel dat het zundgat niet helemaal perfect in de loop geplaatst is. Iets te laag. Hoe Hildo dat weet? Op het internet staat best veel informatie, soms is het even zoeken maar uiteindelijk is vrijwel alles te vinden. Wel blijven meedenken want dat het op internet staat betekent niet dat het waar is. Ook voor ervaringen uit tweede hand, mensen die elkaar domweg na papagaaien, moet u uitkijken. Een onwaarheid kan dan uiteindelijk als De Waarheid op het net staan.

3 oktober 2008. Remington 40-X, in kaliber 308 Winchester

Krijgt Hildo zo maar in z'n handen gedrukt, de eigenaar had hem nog maar een weekje. Hij heeft dit grendel geweer nog nooit gezien maar het blijkt een wat oudere, maar in perfecte staat verkerende, versie van de Remington 40-X, de match versie van de Remington 700 Police sniper rifle. Nog beter en duurder dan de Remington 700 dus, en die schijnt al super te zijn. Dit geweer is dus best wel bijzonder én topklasse. Hildo zegt, ondanks dat dit niets met zwartkruit te doen heeft, zeker geen nee als hij een paar schoten aangeboden krijgt! Het kaliber 308 Win schijnt perfect te zijn voor de lange afstanden, 600 meter is peanuts, dus die 25 meter overbruggen lukt wel. Door de superdikke roestvast stalen loop en een flinke klomp hout is het geweer erg zwaar, en dat dempt de klap prima. Het weegt vast wel meer dan 5 kilo schat Hildo, stukken zwaarder dan z'n Brown Bess die hij net nog in z'n handen had. Er bovenop zit een diopter vizier en dat kijkt prima. Dat de resultaten niet geweldig waren begrijpt u, dat het niet aan het geweer ligt begrijpt u ook. Evengoed wist Hildo het, vrijstaand schietend, toch makkelijk in het zwart te houden. Fijn geweer hoor, dat zeker! Maar Hildo's smaak? Niet echt, maar dat is geen verrassing.

24 oktober 2008. Keep en korrel van de 1851 Navy

1e trommel = Rood

2e trommel = paars

3e trommel = blauw

4e trommel = groen

De Colt Navy lijkt er de laatste tijd een beetje bij in te schieten, maar de Brown Bess is dan ook erg leuk. Vorige week ook al, maar toen waren plotsklaps de batterijen van de camera leeg. Niet erg want dan blijft u de tegenvallende schietkaart bespaard. Dit keer de Navy weer weer mee om te kijken of de initiële, en toch ietwat tegenvallende, resultaten te verbeteren zouden zijn. Nou, het valt niet mee hoor, meldt Hildo.

Slechte resultaten door het vizier?

De groepjes lijken toch tamelijk ver uit elkaar te liggen. Hildo schiet al niet zo best, maar dit is ver beneden peil. Tamelijk dramatisch eigenlijk Het probleem is het vizier. De richtmiddelen, keep en korrel, zijn gewoon erg onduidelijk. Het slechtst van al Hildo's zwartkruit revolvers. De keep is een gefreesd sleufje in de hamer, en de korrel is een nogal dik puntje op de voorkant van de loop. Het is de bedoeling dat u over de revolver heen kijkt en de korrel in de keep ziet. Het probleem is dat het gleufje van de keep smaller is dan de korrel. De korrel is gewoon te dik. Tijdens het richten ziet u dus min of meer een zwarte vlek en dat maakt richten erg lastig. Hildo is dan ook van plan om de keep wat te vergroten en/of de korrel, mocht het nodig zijn, iets te versmallen om zodoende een beter werkend richtsysteem te krijgen.

Slechte resultaten door geen kogelvetpil?

Hildo was z'n vetpillen vergeten. Dan maar schieten zonder vet. Een grotere kans op chainfires, dus meerdere kogels die afgaan uit kamers die niet voor de loop zitten. Gevaarlijk? Eerst dacht Hildo van wel, nu weet hij beter. Een kogel die afgaat uit een kamer die niet voor de loop zit, bouwt niet de snelheid op van een kogel die door de loop gaat en komt er tamelijk krachteloos uit. Hildo heeft genoeg verhalen gehoord en gelezen van chainfires, maar er zijn nooit ongelukken gebeurd.

Doordat het vet de loop niet smeert gaat de nauwkeurigheid mogelijk achteruit, speculeert Hildo. Volgende week wel weer mét vetpillen, en kijken of de resultaten dan beter zijn. Hildo verwacht van wel.

7 november 2008. Schietkaart 1851 Navy

1e trommel = Rood

2e trommel = Paars

3e trommel = Blauw

4e trommel = Groen

5e trommel = Geel

De resultaten zijn veel beter dan vorige week. De kruitlading, het kruit zelf en de kogels zijn identiek. Maar dit keer werd er wél met kogelvetpillen onder de kogel geschoten. Vorige week bleven de eerste zes schoten nog aardig bij elkaar in de buurt, daarna werden de groepjes (per trommel) duidelijk stukken groter. Deze week, dus met kogelvetpil, blijven de groepen ongeveer even groot. Wat Hildo betreft is het duidelijk. U kunt blijven doorschieten zonder de loop te hoeven doorhalen. De kogelvetpil houdt de kruit afzettingen zacht, het wapen blijft gewoon gangbaar en, zeer belangrijk, het verliest niet aan nauwkeurigheid. Hildo wist dit al wel maar toch maar even: Hulde aan de kogelvetpillen!

1) 16 november 2008. Zwartkruitwedstrijd in Hoogeveen

SV de Vrijheid in Hoogeveen heeft een zwartkruitwedstrijd georganiseerd, en Hildo krijgt een mailtje van iemand of hij geen zin had om ook heen te gaan. Okay dan! Wat een mooie baan hebben die mensen in Hoogeveen zeg, poeh! Nu heeft Hildo nog niet zoveel schietbanen gezien maar deze is echt sjiek, en de afzuiging werkt perfect. Hier kunnen vijf zwartkruitschutters er tegelijk op los knallen zonder dat de kaarten onzichtbaar worden. Dit is de 50 meter baan, de tafeltjes zijn even halverwege op 25 meter gezet voor de revolverschutters, maar er is ook nog een 25 meter baan, en afstanden van 10 en 12 meter (voor lucht schieten waarschijnlijk) behoren ook nog tot de mogelijkheid volgens Hildo. Erg mooi allemaal.

2) Speedloading & shooting. De 1e serie

Een schietserie bestaat uit het afvuren van 12 kogels op de kaart, de 10 hoogste treffers gelden. Hiervoor heeft u een bepaalde tijd, afhankelijk van het soort wapen dat u schiet. Voor de voorlaadrevolver, zoals Hildo's Walker, zijn 25 minuten gereserveerd. In principe is dat ruim voldoende... tenzij u rustig staat te kijken hoe anderen schieten... en u dan pas begint af te vragen of dit misschien wel úw schietsessie is die daar bezig is. En jawel hoor, wat een sukkel die Hildo. Van de baancommandant mag hij zes kogels afvuren want de tijd is al bijna om. Hildo wil niemand ophouden dus laadt hij supersnel zijn revolver en schiet, relatief, supersnel de kogels er weer uit. Dat ging zo rap dat de baancommandant Hildo toestemming geeft nogmaals een trommel te laden en leeg te schieten, zodat hij toch nog een volledige sessie schiet. Da's toch aardig. Inmiddels met trillende vingers, de spanning slaat toe hoor, nogmaals laden en schieten. De score? 65 punten.

21 november 2008

De Walker doet het goed op 50 grain Explosia 0 kruit, op dit moment geen reden om van lading te verwisselen meent Hildo. Na het schieten in Hoogeveen heeft de Walker last van een trommel die niet meer goed roteert. Met de loop omhoog gaat de trommel niet meer rond, met de loop naar beneden nog wel. Wat het precies is weet hij niet maar het lijkt tijd om de revolver eens te demonteren. Alvorens het zover is nog even naar de reguliere schietavond, de trommel handmatig even meehelpen met draaien. Het indexeren gaat nog goed dus de kogel zit mooi voor de loop zoals het hoort. De score ziet u hierboven. Aardig wat in het zwart, dus Hildo is echt niet ontevreden.

28 november 2008. Schietkaart Dragoon

Bij gebrek aan een functionerende Walker heeft Hildo de Dragoon er weer eens bij gepakt. Schiet lekker hoor, op 2 weigeringen na. De Dragoon heeft last van een iets te zwakke hoofdveer en regelmatig gaat een percussiekapje niet af. De tweede keer op hetzelfde kapje en het is wel direct boem. Een hoge concentratie, langzaam schieten en een minder erg trillende hand deed deze kaart ontstaan. De Walker schiet zuiverder dan de Dragoon maar toch zitten in deze Dragoon schietkaart duidelijk meer in het zwart dan in het wit. Wel vreemd is dat bij de eerste trommel (rood) en bij de tweede (roze) er maar 5 gaten in de kaart zitten. Twee keer door het zelfde gat schieten is mogelijk, maar niet waarschijnlijk. De hele kaart twee keer gemist? Hildo krabt aan zijn hoofd, bijzonder vreemd maar dat moet er haast wel gebeurd zijn.

Het blijft leuk

Telkens weer gaten in een kaart knallen, het zou moeten gaan vervelen. Maar dat doet het niet. Hildo kan zijn vinger er zelf niet precies op leggen, maar de combinatie van leuke wapens en er lekker mee schieten is en blijft gewoon een plezierige en ontspannende bezigheid. Het zal wel net zo zijn als een potje voetballen, blijft ook altijd leuk. Tenzij u niet van voetballen houdt natuurlijk, zoals Hildo. De combinatie van interesse voor voetbal en sportschieten gaan slecht samen. Motorrijden en sportschieten weer wél. Rijdt u wel motor maar bent geen sportschutter? Dan raadt Hildo u aan om eens uw lokale schietvereniging te bellen of u een keer mag komen schieten! Best mogelijk dat ook ú er zo maar een hobby bij hebt!

20 december 2008. Hildo is de topschutter!

Tijdens de laatste schietdag van het jaar wordt altijd een intern wedstrijdje georganiseerd door SV Cassidy. Alle aanwezigen verschieten 5 kogels met het .22 grendelgeweertje van de club op een gelukskaart. De afmeting van de kaart is iets van een forse ansicht en in de kleine vierkantjes die er op afgebeeld staan, staan willekeurige nummers. Mist u de kaart helemaal, dan verliest u. Schiet u toevallig nummers die bij elkaar opgeteld hoger zijn dan die van de medeschutters, dan wint u. En zie, Hildo heeft de eerste prijs gewonnen. En dat is best speciaal want dat is hem, tijdens zijn hele leven, nog nooit gebeurd! Het ene gedeelte, een leverworst, is direct onder alle aanwezigen verdeeld & opgegeten. Het tweede gedeelte van de prijs, een fles wijn die mee naar huis ging.

En hoe smaakt het wijntje? Lekker hoor, aldus Hildo, alleen eerst even wennen.