Hildo's Zwartkruit! (page 26)
Na zeven jaar voorladers schieten... nog steeds niet uitgeleerd!

 BACK 

25 november 2012 - Quigley Cup. SSV Remington (Venray)

25 nov. 2012. De Quigley Cup - semi long range!

Het is ruim drie uur rijden heen en drie uur weer terug. Limburg is ver voor Hildo. Met name omdat hij niet harder rijdt dan 95 kmh, daarboven begint het stuur van de Mercedes te trillen. Bovendien rijdt de wagen dan, met 1:6,3, vrij zuinig. Zuinig is een subjectief begrip, dat snapt u. Ondanks de afstand heeft hij het er toch voor over want knallen bij SSV Remington heeft iets wat andere westerntreffens niet hebben. Anders dan bij veel andere wedstrijden mogen wapens hier niet gedragen worden, maar dat is niet het enige. Hildo weet niet precies wat het is, maar het zal ook iets te doen hebben met het soort mensen dat hier schiet. Het zijn natuurlijk veelal Limburgers, maar het heeft er met name ook mee te maken hoe ze in de schietsport staan. Er lopen verscheidene rond die erg competitief zijn. Hildo is dat niet, maar soms toch stiekem een beetje wel, ondanks zijn beperkte capaciteiten als sportschutter. Hier verliezen is iets waar u, als gewone schutter, niet omheen kunt. Tegen de topschutters van SSV Remington heeft u, als ze maar een beetje hun best doen, geen schijn van kans, maar maar dat geeft niets.

 

Cosmic Gunfight

Een flipperkast in de kantine van het schietcomplex 'De Versen' van SSV Remington. Bouwjaar 1982 volgens internet, op een sticker op het apparaat staat 31 juli 1989. Hildo verkeerde in de veronderstelling dat flipperkasten ouder zouden zijn. Een mooie kast zou bij hem thuis ook niet misstaan, maar Hildo heeft er gen ruimte voor, jammer. Afgezien daarvan, flipperen heeft ie nog nooit echt leuk gevonden maar er naar kijken, met al die knipperende gekleurde lampjes, het is best een vrolijk gezicht.

 

Hildo op de 50 meter. 71 punten

De eerste serie voor Hildo is de 50 meter en hij knalt er op los, hopende dat de richtmiddelen van Eleanor een beetje redelijk staan. Hij heeft z'n eigen 50 meter wedstrijdkaart niet meer gezien, maar de behaalde 71 punten brengen hem, van de 39 deelnemers, tot een 33ste plaats. Niet ècht indrukwekkend voor iemand met een Rigby replica, nietwaar?

Hildo op de 100 meter staand. 58 punten

Nu lijkt 58 punten niet veel, maar 100 meter is ver hoor! Toch weet Hildo met dit aantal, van de 27 deelnemers, het tot een 14e plaats te schoppen. Maar nèt iets onder het gemiddelde. Het diopter van Eleanor stond niet goed en Hildo heeft deze, met gebruik van zijn baankijker, tijdens de schietserie zo goed mogelijk bijgesteld. En dat is aardig gelukt want hij weet toch nog vijf van de dertien schoten in het zwart te krijgen. Misschien had ie zelfs wel iets boven het gemiddelde kunnen schieten als het diopter van meet af aan perfect had gestaan.

Hildo op de 50 meter revolver. 57 punten

Met de BFR gaat Hildo de uitdaging aan. Voorzien van 50 grain Explosia 0 en de gigantische 457-535 Lyman Postell kogel is het spektakelschieten. Hij moet een paar stapjes naar achteren doen om te voorkomen dat de loop tijdens het omhoog komen de luchtaanvoerconstructie raakt. Het richtpunt ligt ergens een halve meter onder de kaart. Andere André schiet met een .45 Pedersoli LePage voorlaadpistool en knalt op 50 meter 85 punten(!)  bijelkaar. Hildo komt niet verder dan 57 punten en Rodeo Huub, de man met 1000 keer meer lef dan Hildo,  want Hildo laat het wel uit zijn hoofd om op een 1200 kilo zware pissige Amerikaanse stier te stappen, weet het tot 56 punten brengen. Omdat er op de 50 meter revolver niet meer deelnemers zijn, haalt Hildo mooi even de tweede plaats!

 

Ereschijf voor Karin

De twee best presterende deelnemers van iedere verschoten discipline mogen een schot op de ereschijf lossen. In totaal dus 2 x 4 schutters gaan voor een rondje ereschijf schieten. Karin is de beste en weet als enige, tussen alle ereschijf deelnemende heren, het emmertje te raken. Mazzeltje? Nou, ze schoot op de 50 meter ook al 96 punten bijelkaar en ergens houdt geluk op. Vakmanschap op de baan kan haar niet ontzegd worden. Hildo oefent stug verder, want tegen deze dame heeft hij in ieder geval nog steeds geen schijn van kans.

Quigley Cup Winnaar

Rob Duijf mag zich de beste noemen met het hoogste puntenaantal op alle drie geweerdiciplines met een puntentotaal van 270 en hij krijgt de 'Quigley Cup Shield' mee naar huis. De tweede en derde plaats worden gehaald door Leo Mertens en Jan de Vries Jr. die beiden 264 punten achter hun namen laten noteren.

En Hildo?

Hildo blijft steken op een 26e plaats van de 34 deelnemers, met 129 punten. Dat heeft natuurlijk ook te maken met het niet verschieten van de discipline 100 meter liggend. Er zijn overigens meer schutters die niet alle disciplines hebben geschoten. In ieder geval: met Lucy, de Brown Bess, eindigde Hildo vorig jaar als laatste, dus wat dat betreft is het nu al een hele verbetering. Volgend jaar wil hij proberen toch alle drie de geweerdisciplines te schieten, zou hij dan boven het gemiddelde kunnen komen?

 

Prijsuitreiking

Prettige afsluiting van de dag, of u nu wel of geen prijs wint doet er weinig meer toe. De wedstrijddag zelf maakt alles goed en de behaalde scores doen daar niets aan af.

 

Prijs!

Wederom een prijs van de rijk gevulde tafel. Met een set van tien pennen heeft Hildo nog jaren schrijfplezier. Dat komt goed uit, want dat hij graag schrijft is u vast niet ontgaan.

Geslaagd evenement?

Een niet geslaagd zwartkruit evenement heeft Hildo nog nooit meegemaakt. Ook de Quigley Cup is goed verlopen dankzij de inzet van vrijwilligers en de tegenstanders waren, zoals altijd bij SSV Remington, van niet te onderschatten niveau. Maar of u nu een goede of iets minder perfecte schutter bent, de participatie aan de Cup is ook ditmaal weer ruimschoots de moeite waard geweest. De stemming was prima, het schieten goed en de mensen nog aardig ook. Volgend jaar weer? Wat dacht u?

                       _________________________________

 

2 december 2012. Schietkaart Eleanor

Weer thuis in Hoogeveen knalt Hildo verder! De bovenste is de eerste kaart, de onderste de tweede.

Kopieergedrag

Voor het eerst schiet Hildo zoals de echte wedstrijdschutters. U kunt natuurlijk mensen op hun woord geloven, en die wedstrijdschutters staan echt niet wat te zwammen natuurlijk, maar zelf zien of het allemaal flauwekul is of dat het daadwerkelijk wat uitmaakt, is natuurlijk het leukst. Dus: voor het eerst de voeten neergezet zoals het ongeveer moet. Ongeveer ter breedte van de schouders, tenen iets naar buiten en ongeveer dwars op de kaart. De hele serie blijft Hildo stokstijf staan, of in ieder geval blijven zijn voeten in exact dezelfde positie omdat hij ze niet verplaatst. Okay dan, schieten!

Het laden is wat lastiger, lijkt lastiger, omdat het anders gaat dan hij gewend is. Normaal staat hij links van het wapen tijdens de laadprocedure, omdat hij rechts is, en bij het schouderen staat hij rechts van het wapen, omdat hij met het geweer aan de linkerschouder schiet vanwege het slecht functioneren van zijn rechter oog. Kunt u het nog volgen? Vooral het plaatsen van het percussiekapje en het spannen van de haan gaat anders, de loop moet nu eenmaal op de kaart gericht blijven.

U kunt het een beetje vergelijken met een grendelgeweer. Ga maar eens grendelen terwijl u het geweer aan uw linkerkant houdt, dat gaat niet echt lekker.

Maar al vlot krijgt Hildo het een beetje door en lijkt de laadprocedure al natuurlijker te verlopen.

Loop tussentijds doorhalen

Dat de onderste groep iets groter is, zou kunnen komen door het niet tussentijds  schoonmaken van de loop. Johan komt er even bij staan en suggereert het schoonmaken. Hildo maakt schoon en het volgende schot is een tien. De laatste drie kogels missen de tien, maar de loop even schoonmaken na een serie is wellicht niet verkeerd, in ieder geval bij het gebruik van Explosia kruit. Het Zwitsers schiet toch een stuk schoner en van ophopende vervuiling heeft Hildo met Zwitsers nog niets gemerkt.

Loop doorblazen

Het doorblazen van de loop is iets dat Hildo standaard doet. Lekker veel vochtige adem in de loop helpt het zwartkruitresidu zacht te houden zodat een volgende kogel gemakkelijk te laden is. Veel schutters doen dit en het werkt daadwerkelijk.

 

6 december 2012. Bierviltjes bij de Mitra

Bij de Mitra, de slijterijketen die u ongetwijfeld kent, krijgt u voor één euro iets van 100 viltjes per verpakking. Als er 20 kogelviltjes uit één bierviltje te maken zijn, staan hier 4000 kogelviltjes. Of Warsteiner 'eine Königin unter den Kugel' is of dat ons eigen Amstel de voorkeur gaat genieten, moet nog blijken. Wellicht dat het verschil in papier iets uitmaakt, maar Hildo denkt 'Karton is karton'.

 

12 mm Holpijp

Deze had Hildo al iets langer, vooruitziende blik natuurlijk. Gewoon bij de bouwmarkt gekocht voor iets van 5 euro, volgens Hildo. De maten lopen op per millimeter en 12 mm betekent dat ie net iets groter is dan kaliber 45. Da's mooi, want dan passen de kogelviltjes straks lekker strak in de loop. Dat ze naar beneden dwarrelen is natuurlijk niet de bedoeling. De trekken moeten goed gevuld worden om alle, kogelbeschadigende en anderszins kogelbaan veranderende, verbrandingsgassen zo goed mogelijk tegen te kunnen houden.

 

7 december 2012. Kogelviltjes ponsen, probleemloos!

Even nadenken en de oplossing komt al snel. Het bierviltje even bevochtigen onder de kraan, een paar seconden wachten tot het ingetrokken is en u slaat de mooiste kogelviltjes. U merkt vanzelf wanneer u de juiste vochtigheidsgraad bereikt heeft: te droog en het lukt niet goed om helemaal door het bierviltje heen te slaan. Hildo gebruikt de moker, een beetje zwaar maar lekker veel momentum. Warsteiner of Amstel bierviltjes, het maakt niets uit. De mooiste viltjes houdt Hildo. De slechte, en dat zijn er percentueel gezien niet veel, worden afgekeurd. Iets van 25 kogelviltjes kunnen er uit één bierviltje geslagen worden.

Geen vilten viltjes

'Da's niks voor Eleanor', meent Hildo. De kogel moet vervormen om zich in de trekken te kunnen zetten. Het allerlaatste wat Hildo wil, is de dempende werking van een verend echt vilten viltje. Zo dun en hard mogelijk moet het zijn met toch een goede bescherming en de beste afdichting tegen de verbrandingsgassen. Uit bierviltjes geslagen kogelviltjes komen, Hildo's inziens, aardig dicht bij het perfecte materiaal. Er worden ook wel viltjes uit melkpakken geslagen, maar dat is geen puur papier en eventueel smeltende toestanden met plastic of aluminium wil Hildo niet in de loop hebben..

 

7 december 2012. Kogelvet karbonaatjes

Tot nu toe heeft Hildo zijn kogelvet gemaakt van 50/50 frituurvet/bijenwas en een lik wolvet (pure lanoline). Dat gaat prima. Maar niets zegt dat het niet beter zou kunnen. Frituurvet is plantaardig, maar dierlijk vet schijnt het bijzonder goed te doen, en dan met name schapenvet.

Karbonaatjes en kattenvoer

Zelf eet Hildo niet veel vlees: te duur. Maar Bijtie, zijn kat, is natuurlijk een vleeseter pur sang. Dus af en toe koopt Hildo een paar kilo vlees, snijdt er porties van 90 gram af, verpakt het in plastic en gooit het in de diepvries. Af en toe wat ontdooien en Bijtie wordt prettig verrast! Echt rauw vlees smaakt stukken beter dan kattenbrokken of kattenvoer uit blik. De lekkere geur die u ruikt is nep en, volgens Hildo, alleen toegevoegd opdat mensen denken dat het lekker smaakt. Hildo heeft verschillende merken zelf geprobeerd en het smaakt allemaal zo muf als wat. Hij meent dat Felix een fractie beter smaakt dan ander blikvoer, maar het blijft beroerd: niets komt ook maar in de buurt van echt vlees en dat merkt u ook aan de enthousiaste reactie van uw kat!

Overblijfsel karbonaadjes uitkoken

Hildo heeft wat karbonaadjes gekocht en het vlees in porties verdeeld. De botten blijven over en ditmaal gooit hij deze niet weg, maar gooit ze in een pan water en kookt ze gedurende twee uur. Als het goed is, dan zou het vet er uit moeten trekken en een dikke witte laag boven op het water moeten vormen, net zoals dat vroeger gebeurde bij de soep van zijn moeder. Als het afgekoeld was, kon het vet er in stukken afgebroken worden. Ondanks de lange karbonadebotjes-kooksessie komt er nauwelijks vet van de botten. Een beetje een tegenvaller want wat er nog afkomt, de witte in het water drijvende stukjes, is niet de moeite waard. Zeker mager vlees.

Reuzel bij de slager

Wilt u vet? De liposuctie-afdeling van een ziekenhuis ligt voor de hand, maar Hildo betwijfelt of hij daar wat meekrijgt. Een trip naar de slager lijkt hem beter. Zijn voorkeur, schapenvet, hebben ze niet en kunnen ze niet leveren ook. Jammer. Reuzel wel, maar alleen op bestelling. Reuzel is een soort van vette blubber wat in een aparte bak gegooid wordt in een varkensslachterij. Als u het ziet, krijgt u er geen zin in. Dat weet Hildo omdat hij zelf, jaren terug, eens bij een varkensslachterij gewerkt heeft, en niet op kantoor. In ieder geval: Hildo heeft twee kilo reuzel besteld en zal het proberen te transformeren tot ingrediënt van kogelvet.

 

8 december 2012. Eleanor in stukken!

Tijdens de eerste schietserie: knal!, en Hildo pakt het wapen bij de loop om het weer opnieuw te laden. Kletter!! Met de loop nog in zijn hand kijkt Hildo beteuterd naar de rest van Eleanor die op de grond ligt. Uitelkaar vallende geweren zijn niet de bedoeling, al helemaal niet als deze zijn voorzien van een diopter.

Losse wedge

De losse loop wordt door middel van een haaksysteem in het slotgedeelte van het geweer vastgehaakt. Een wedge(keg/spie)systeem, vergelijkbaar met dat van Colt revolvers of ook andere geweren, zoals een Hawken, voorkomt dat de loop aan de voorkant omhoog kan komen en zich los kan haken. Als de wedge uit de, aan de onderzijde van de loop aangebrachte, gleuf glijdt heeft u voor u het weet alleen nog maar de loop in de hand en ligt de rest op de grond.

Diopter nog heel?

Het diopter heeft wel een tik gehad, het zit wat los, maar de dioptervoet zit nog steeds muurvast en aan het diopter zelf lijkt niets verbogen te zijn. Lijkt, want een klein tikje is natuurlijk al genoeg.

Rode en groene gaten

Eleanor is na zeven schoten uit elkaar gevallen. De groene gaten zijn de resterende schoten van de serie. Er lijkt niets aan de hand met het diopter, want de kogels lijken goed uit te komen. Hildo wist het zweet van zijn voorhoofd.

Schilderstape

Zolang de wedge niet uit het voorhout kan glijden, gebeurt er niets. Een beetje tape om de loop om de wedge op z'n plaats te houden en het gaat weer prima. Binnenkort eens met de wedge aan de gang. Hildo kan er al wel aan zien dat het niet de eerste keer is dat er aan gesleuteld is. De wedge lijkt zowaar zelf gemaakt. Beetje oplassen, beetje vijlen en de wedge is straks weer zo goed als nieuw!

 

Eten

Dat is het mooie van een complete schietbaan waarover SV de Vrijheid in Hoogeveen de beschikking heeft. Alles is aanwezig, ook voor na het schieten. Als Hildo trek krijgt, is een loempia een goede remedie. Afgezien daarvan natuurlijk erg gezond want het zit vol groente. Kop warme chocolademelk, na de kou op de schietbaan in de winter, en het is extra genieten. 'Wat kan het leven van een sportschutter toch mooi zijn', murmelt Hildo.

 

12 december 2012. Schietkaart Eleanor. 79 punten

De loop is tijdens de serie doorgehaald. Het groepje lijkt wat groot. Of het aan Hildo zelf of aan het niet doorhalen van de loop ligt, blijft, zoals vaker, een beetje onduidelijk. Ondanks het gebruik van een kogelviltje hebben ook nu de kogels weer een lichte neiging tot kantelen. Met Zwitsers gaat het beter, maar het Explosia kruit is stukken goedkoper schieten en dat is niet geheel onbelangrijk!

Diopter

Het diopter is vandaag wat hoger gezet, maar het lijkt erop dat het nog wel een beetje kan hebben: de kogels komen nog steeds een fractie laag en wellicht een fractie te ver naar rechts uit. Dat is ook gelijk het grote nadeel aan een diopter... u heeft de neiging om er telkens weer aan te gaan draaien. Of dat altijd beter is, vraagt Hildo zich af.

Twaalf schoten op de kaart... eentje knalt per ongeluk!

Een serie bestaat uit dertien schoten. Eentje ontsnapt Hildo deze avond. Dat is hem nog nooit eerder overkomen en het laat gelijk zien waarom de regels zijn zoals ze zijn en waarom, wanneer u zich er stipt aan houdt, ondanks de omgang met potentieel dodelijke vuurwapens, de veiligheid te allen tijde gewaarborgd blijft. Zelfs als een schot per ongeluk afgaat gebeuren er geen ongelukken, en dat mag ook niet.

Hildo spant de haan met de pink van zijn linkerhand, zijn pink glijdt van de haan en het wapen gaat af! Uiteraard is de loop van het wapen richting de kaart gericht en er is nog geen lamp gesneuveld.

Nonchalance?

Voor Hildo niet, hij is er van doordrongen dat het bezit van en omgang met vuurwapens een verantwoordelijkheid met zich meebrengt. Hij is zich hier zeer zeker van bewust, ook na zeven jaar schietsport. Hij zal dan ook niet met de loopmonding van een (uiteraard ongeladen) wapen bij mensen langszwaaien tijdens het uit de holster, tas of koffer pakken, tijdens het schoonmaken van de loop na een serie of tijdens het laten zien van een wapen aan een andere schutter. 'Je moet er vanuit gaan dat een ongeladen wapen niet bestaat', zegt Hildo. Hij vindt het onprettig om in de loop van een wapen te kijken. Hij realiseert zich wel dat het bij evenementen soms lastig kan zijn om een veilige richting voor de loop te vinden omdat er overal mensen staan en zitten. Maar mocht er bij Hildo iets insluipen wat volgens u maar íets zou kunnen lijken op een onveilige handeling, dan mag u hem rustig even herinneren aan wat hij hierboven heeft zitten vertellen. Graag zelfs.

 

 

 

 

 

 

Schietseries

Er worden hier geen stickers met de tijden van de schietseries uitgegeven. Dit is ook niet echt nodig omdat alle series bij voorinschrijving al zijn vastgelegd, dus voor vertrek kunt u uitprinten wanneer u waar met welk wapen moet schieten. Hildo is weer eens vergeetachtig en moet het dus op zijn arm kalken.

11.15h: 50 meter staand geweer, tunnel C, baan 3.

12.00h: 100 meter staand geweer, tunnel B, baan 4

13.30h: 50 meter staand, revolver, tunnel B, baan 4.

Geen 100 meter liggend met geweer

De 100 meter liggend slaat Hildo over, hij schiet dus geen volledige Quigley Cup. Dat heeft alles te maken met zijn rug: Liggend schieten bevalt hem helemaal niet omdat de schouder niet goed kan meebewegen met de terugslag van het geweer. Vorig jaar moest hij, al voor de hele serie voorbij was, afhaken met last van zijn rug. Er schijnen meer mensen niet van liggend schieten te houden.

 

Vastgeplakte top schutters

In het midden Leo Mertens, in de kleine zwartkruitgemeenschap zeer bekend als topschutter. Hildo heeft een groot gedeelte van Leo's schietserie met een voorlader gadegeslagen en het valt hem op dat wat dit soort wedstrijdschutters doet, nogal afwijkt van de reguliere zwartkruitschutter. Hildo had het al eens eerder gezien, maar er nog nooit zo specifiek op gelet: De schutter besteedt alvorens te gaan schieten veel aandacht aan zijn houding. De voeten worden op een bepaalde manier geplaatst en komen niet meer van hun plaats totdat de hele serie geschoten is. Ook het aanleggen van het geweer gaat bijzonder, eerst iets naar rechts om vervolgens met een zwaai naar de kaart te gaan. Dan nog even goed doorzakken in de rug. Dat is waarschijnlijk de meest stabiele houding want vanaf dat moment wordt er gericht, tot het schot valt. En uiteraard is alles wat de man doet iedere keer weer identiek.

Griezelig precies

Er staat achter de schietbaan een baankijker opgesteld en Hildo ziet door deze kijker dat Leo op een gegeven moment een groepje schiet van vier of vijf schoten achter elkaar met een diameter van ongeveer 5 centimeter met ook nog een gat in gat, op de 100 meter! Weliswaar niet geheel in het midden en gevolgd door wat afzwaaiers. Evengoed: een dergelijk groepje achter elkaar schieten heeft Hildo nog nooit zien gebeuren en het is een onwaarschijnlijk gezicht. Uiteindelijk schiet Leo, met 88 punten, tòch de hoogste score van de dag op de 100 meter staand.

Topscores van de dag

100 meter staand

Ongetwijfeld het lastigst, een soort van Koningsklasse.

De drie schutters van de Nederlandse selectie volgen elkaar op. Op de eerste plaats Leo Mertens, 88 punten; tweede plaats Rob Duijf met 85 punten en op de derde plaats Jan de Vries Jr. met 80 punten.

100 meter liggend

Deze heeft Hildo zelf niet heeft geschoten, er komen er heel andere schutters naar voren. De eerste plaats is voor Joop S. (95 punten). Hij zal vandaag de prijzen uitreiken, maar is zelf dus ook een niet onverdienstelijk schutter. De tweede plaats is voor Karl H. (94 punten) en de derde plaats is voor Leon K. (93 punten).

50 meter staand

Hier liggen de topscores wel heel erg dicht bijelkaar.

De eerste plaats is voor Jan de Vries Jr. (97 punten), de tweede plaats voor Karin R. (96 punten) en de derde plaats is voor Rob Duijf (96 punten).

50 meter revolver / pistool

Voor deze discipline zijn er maar drie deelnemers, vorig jaar waren er meer. Bij SSV Remington liggen de geweren duidelijk beter in de hand.

De eerste plaats is voor Andere André (85 punten), de tweede plaats voor Hildo (57 punten) en de derde voor Rodeo Huub (56 punten).

 

12-60 x 60 Bynolyt Target. De baankijker

Deze Bynolyt baankijker voldoet uitstekend! Hildo heeft ´m al een jaar, maar heeft het ding nog nooit met u besproken. Met ruim 160 euro is deze Taiwan-kijker geen superkoopje. Het is zeker geen topklasse, maar wèl goed besteed geld want bij een gemiddelde vergroting zijn kaliber .45 gaten op 50 meter, en zelfs op 100 meter tijdens deze Quigley Cup, prima te zien. En daar gaat het om. De kijker is niet groot, niet zwaar, compleet met tafelstatief en een beschermende draagtas. Gezien de handzame grootte is Hildo dik tevreden met de prestaties.

Sales gimmick

Staar u niet blind op de maximale vergroting, zeker niet bij een relatief kleine lensopening. De 60-voudige vergroting van deze kijker is meer een sales gimmick dan wat anders, want het beeld wordt dan wel erg donker en onduidelijk en u ziet niet meer dan bij een wat minder sterke vergroting. Als u  een klein beetje ervaring heeft met sterrenkijkers, net zoals Hildo, dan weet u hoe de combinatie (niet) werkt bij goedkope kijkers en grote vergrotingen.

Missende lensdoppen

De kijker is niet voorzien van lensdoppen, kon er niet meer van af waarschijnlijk, jammer. Bij de voorste lens maakt dit Hildo niet zoveel uit, maar het achterste 12-60 zoomoculair raakt snel vervuild tijdens het schieten met zwartkruit. Of gloeiende zwartkruitresten eventueel in het glas van het oculair zouden kunnen inbranden weet Hildo niet, hij heeft er nog niets van gemerkt. Hij is nog op zoek naar een passend dopje, dat hij even op het oculair kan doen voordat hij de trekker overhaalt.

Afgeleid

Tenzij Hildo met nieuwe kogels, kruit, ladingen bezig is of dingen aan het afstellen is, vindt hij het gebruik van een baankijker niets toevoegen. Het leidt erg af van het schieten zelf. Andere schutters zien dat anders. Er zijn er bij die na ieder schot moeten kijken. 'Een soort van dwangmatige behoefte om de score te zien', vermoedt Hildo. Als het gat er in zit, is het toch al te laat om er nog wat aan te doen. Als u na een blik in de kijker begint te corrigeren, ligt overcorrigeren op de loer en dan wordt het groepje groter en liggen de uiteindelijk scores vaak weer lager.

Quigley Cup

Op de 100 meter redt deze kijker Hildo van de laatste plaats. Na wat gedraai aan het tunnelvizier en aan het diopter zelf tijdens de schietserie lijken de kogels uiteindelijk aardig goed terecht te komen en gaat het Hildo, zijn schietkunsten kennende, redelijk voor de wind.

 

Ereschijf in detail

U kent Hildo, hij zou deze ereschijf er niet zo uitlichten als er niet iets bijzonders mee zou zijn... Zie eens waar het gat zit dat Hildo er in geschoten heeft. Karin is de beste, da's duidelijk, zij is zelfs de enige die de emmer zelf geraakt heeft. En dan komt Hildo(!) samen met Leo Mertens, die twee kogelgaten liggen precies even ver van het doelgat (het gat in het midden van de emmer) af. De rest van de schutters schiet minder goed. 'Ha, ha!', grijnst Hildo, die opeens in een opperbeste stemming verkeert. Het is hem nog nooit gebeurt dat ie beter schoot dan de Nederlandse top, en ook eeuwige tegenstander Andere André moest het ditmaal afleggen! U zegt mazzeltje? Waarschijnlijk, want dat Hildo verder geen deuk in een pakje boter schiet tegen dit soort schutters is vandaag erg duidelijk geworden.

Het geweer van Rob met de Lee Shaver diopter

Hildo schiet op de ereschijf met het geweer van Rob Duijf. Een Rolling Block met een dikke wedstrijdloop, tunnelvizier en diopter met een verstelbare Hadley eye cup. Wat een mooi helder beeld! Het tunnelvizier is voorzien van een mooie dunne insert die veel van de omgeving laat zien, prima voor de oriëntatie. Het gat in het diopter is veel helderder. Waarschijnlijk heeft het een iets groter gaatje, het is in ieder geval veel beter dan zijn eigen diopter. Robs diopter is er eentje van Lee Shaver. Hildo had zelfs nog nooit van de Amerikaanse meneer Shaver gehoord, maar het blijkt iemand te zijn die zelf ook lange afstand schiet, ook op Bisley, en aldus uit eerste hand weet waaraan goede richtmiddelen aan moeten voldoen. Rob is in ieder geval uitermate tevreden over zijn diopter, dus de 'Knudde Kans' is klein. U begrijpt zeker al wel waar Hildo aan zit te denken? Goede afstelbare kwaliteitsrichtmiddelen kosten een beetje, maar dan heeft u ook wat..

                       _________________________________

 

2 december 2012. Johan en Eleanor

Er zijn van die mensen die 'de kar trekken'. Johan is zo iemand. Enthousiast duelschutter en mede-organisator van zwartkruitevenementen bij SV de Vrijheid in Hoogeveen. Hildo heeft net twee series geschoten. 'Enne, Johan, ook even met Eleanor?' Tuurlijk wil Johan wel. Een voorlaadschutter is hij helemaal niet, maar een paar kogels proberen is geen probleem. Geen absolute topscore, maar volgens Hildo heeft Johan meer in zijn mars dan hij in eerste instantie dacht. Maar goed dat Johan het bij zijn achterladers houdt, da's in ieder geval eentje minder om rekening mee te houden tijdens een wedstrijd!

 

5 december 2012. Schietkaart Eleanor

Naar de schietbaan om zijn knalkunsten bij te schaven is veel leuker dan wachten op een Sinterklaas die niet komt. Ditmaal twee series met een groot onderling verschil.

1e serie. In de loop blazen

De reguliere Hildo-schietmethode. Het eerste schot ziet u helemaal rechts, het olieschot. Altijd knudde met Eleanor. Vervolgens wordt na elk schot de loop goed doorgeblazen, met bolle wangetjes. Dan het kruit er in, kogel er achteraan en schieten. Gaat verder goed, alleen lijkt aan het eind van de serie het laatste stuk van de loop, bij de loopmonding, behoorlijk wat residu verzameld te hebben. Erger dan verder naar binnen.

2e serie. Loop tijdens kogel laden tegelijk doorhalen

Voordat de serie begint haalt Hildo met lapjes die zijn voorzien van een zwartkruitreiniger de loop goed door totdat deze redelijk schoon is. Vervolgens kruit er in en de kogel er achteraan. De kogel wordt naar beneden geduwd met de pompstok die voorzien is van een schoonmaakdoekje met zwartkruitreiniger. Na een schot of vier wordt het, inmiddels ernstig vervuilde, doekje verwisseld voor een nieuw exemplaar.

Conclusie

Met de schonere loop, zoals geschoten tijdens de tweede serie, beginnen de kogels erger te tuimelen. De 452-540 Hensel BP Express kogel heeft er sowieso al een handje van, zelfs met het fellere Zwitsers II (3F) of Zwitsers III (2F). Kortom, met een schonere loop tuimelen de kogels erger, mogelijk dat het te maken heeft met een iets te kleine diameter kogel nadat Hildo ze door z'n nieuwe Lyman lubrisizer gehaald heeft. De Top Tuimelaar ziet u rechtsbovenin, op de tweede kaart. Het schot klonk bijzonder slap, reden onduidelijk, en de kogel vloog volledig dwars door de kaart.

Volgende keer?

Schieten met bierviltjes onder de kogel. Hildo heeft het idee dat het dan wat beter gaat. De kogelviltjes ('wads' noemen de Amerikanen ze) zijn op, dus Hildo gaat zeer binnenkort met zijn eigen Wad Productie aan de gang.

 

Tegenvallertje?

Met een stevig stuk hout onder het viltje op de niet meeverende betonnen vloer van zijn keukentje, slaat Hildo er op los. Zinvol geweld. Eerst met een klein hamertje, maar dat werkt niet. Dan met een gewone klauwhamer, ook niks. Dan met zijn grootste hamer, een kleine moker. Des te dikker de hamer, des te beter het kogelviltje uit het bierviltje te bevrijden is, zou u denken. Evengoed lukt het niet: alle viltjes gaan kapot of vallen uitelkaar. Op het wereldwijde web slaat iedereen kogelviltjes, maar zonder de technische geheimen daarvan met Hildo te delen!

 

Nog even drogen

In een afgesloten potje kan het vocht niet weg, de laatste stap is de kachel.

Invetten?

Dat is een mogelijkheid, maar omdat het viltje vrij dun en hard is kan het niet veel vet opnemen. Of het invetten veel nut heeft, betwijfelt Hildo.

Geen kantelende kogels meer?

Of een kogelviltje tussen kruit en kogel de oplossing is tegen het kantelen van de 452-540 Hensel BP Express kogel in combinatie met 48 grain Explosia 0, ziet Hildo als hij weer op de baan staat.

 

8 december 2012. Eleanor, to clean or not to clean?

Wat zijn de verschillen tussen de loop doorhalen en de loop niet doorhalen tijdens een schietserie?

1e serie. De bovenste kaart

De loop alleen doorgeblazen alvorens het wapen opnieuw te laden. Tussen kruit en kogel is een viltje geplaatst, geslagen uit Warsteiner bierviltjes.

2e serie. De onderste kaart

Tijdens het laden van de kogel is de kogel aangeduwd met een schoonmaaklapje voorzien van zwartkruitoplosser (No. 55 Schwarzpulver reiniger). Na vier kogels aanduwen wordt het lapje verwisseld voor een schoon exemplaar.

Conclusie

De onderste kaart is de kleinste groep. Maar dat kan ook te maken hebben met de niet consistente schietkwaliteiten van Hildo. Duidelijk is dat er bij gebruik van het goedkope Explosia kruit meer vervuiling optreedt dan bij gebruik van Zwitsers. Maar dat was al wel duidelijk. Met de schone loop na gebruik van een schoonmaaklapje valt de kogel als het ware al naar binnen en hoeft niet of nauwelijks te worden aangeduwd.

Lyman 452 sizer geeft geen 452 kogel

Na het sizen van de 452-540 Hensel BP Express kogel in de Lyman lubrisizer die is voorzien van een .452 sizer die, is de kogel kleiner geworden. Te klein. Bij nameten bleek het projectiel rond een diameter van 450 te zitten, dat is .002" kleiner dan hij uit de gietmal komt. Het is duidelijk: de Lynman sizer die maat klopt niet. Hildo zal eens kijken of hij iemand kan vinden die de sizer die wat groter kan maken. Nu hij een vetpers heeft, wil hij hem gebruiken ook. Als dat incorrecte kogels oplevert, moet dat opgelost worden.

Nog kantelen?

Met het kogelviltje achter de kogel is het kantelen minder geworden, maar toch niet helemaal verdwenen. Alleen vreemd dat de Lyman Postell kogel niet of nauwelijks kantelt. Zelfs niet zonder kogelviltje in combinatie met goedkoop zwartkruit, of in ieder geval stukken minder dan de Hensel kogels.

 

Vastgeplakt

Wat de topschutters doen probeert Hildo, sinds zijn bezoek aan Venray, te kopiëren. Hij plaatst zijn voeten op de volgens hem juiste plek en laat ze daar gedurende de hele schietserie staan, dus ook tijdens de laadprocedure. Dat de resultaten er door verbeteren, heeft hij nog niet kunnen merken, maar hij werkt er aan.

Schiethoek

Wat Hildo ervan begrepen heeft is het de bedoeling dat u uw voeten plaatst, het geweer op de kaart richt en zelf de tegenovergestelde kant van de kaart uitkijkt, u kijkt er dus niet naar terwijl u richt. Daarna kijkt u wel richting de kaart en checkt of de loop vanzelf richting de kaart wijst. Als dat niet het geval is, verzet u uw voeten dusdanig dat uw loop wel automatisch op de kaart gericht staat. De juiste hoek is schutter afhankelijk, maar lijkt bij benadering een hoek van 90 graden ten opzichte van de kaart.

Richten

Hildo richt boven de kaart en laat langzaam de loop richting het doel zakken. Iets met de loop bewegen, alvorens het schot valt, schijnt beter te zijn dan helemaal stil staan om op het midden van de kaart te richten. Sommige mensen draaien steeds kleinere rondjes rond de bulls eye totdat het schot valt op het moment dat ze in het midden aangekomen zijn. Sommige schutters draaien steeds kleinere achtjes.

Uitademen

Verder onderdeel van het precisieschieten is ademhalen. U zorgt dat u voldoende lucht heeft, ademt uit (op dat moment stelt Hildo zich voor dat hij alle onrust uitblaast) tot 1/3 van uw longcapaciteit, u mag het niet benauwd krijgen, en houdt uw adem vast. Dan is het tijd om de trekkerdruk langzaam op te voeren tot het schot vanzelf valt. Dit doet Hildo al jaren. Te lang richten, meer dan zeven seconden of daaromtrent, werkt averechts... u zult steeds meer gaan bewegen.

Klopt het allemaal wat Hildo beweert?

Hij denkt dat ie aardig in de buurt zit met de hierboven vermelde opsomming, maar er is ongetwijfeld van alles op aan te vullen door iemand die er wèl verstand van heeft. Nu is het wachten tot de resultaten verbeteren. Ook als dat niet gebeurt blijft het schieten zelf een bezigheid die blijft boeien en erg ontspannend werkt. Hij heeft het al eens eerder gezegd: 'Het gaat niet om het resultaat maar om de weg erheen'.

 

Bij de Lidl: Auriol Spektiv 20–60 x 60 baankijker review

Reviews zijn hartstikke handig. Hildo is het soms alleen niet eens met de uitkomst. U misschien ook niet, dus wat Hildo's mening waard is mag u zelf beslissen.

Auriol Spectiv 20-60 x 60 vs Binolyt Target 12-60 x 60

Kruitloze Jan, u kent hem wellicht als eigenaar van Brutus, de Super Musket. Hij heeft ook een Pedersoli Tryon en hij schiet daar niet onverdienstelijk mee, boven de 90 schieten is hem vaker gebeurd dan Hildo. Hij had geen baankijker, maar bij de Lidl zag hij er eentje liggen, dus voor maar iets van 35 euro gekocht. 'Bij de Lidl doen ze niet moeilijk, deugt ie niet dan kan ie zo retour', aldus Jan. Hildo is natuurlijk razend benieuwd wat in de praktijk de verschillen zijn tussen deze 35 euro superbudget-baankijker en zijn eigen budget 160 euro Bynolyt kijker. De specificaties zijn vrijwel gelijk op het 20-60 zoomobjectief van de Auriol tegen het 12-60 zoomobjectief van de Bynolyt na.

Grootte

De Auriol is iets groter en zwaarder dan de Bynolyt, maar er is minder verschil dan u zou vermoeden op de foto hierboven, de Auriol staat dichter bij de cameralens.

Uitvoering

De Auriol is voorzien van een lensdop voor en achter. De Bynolyt heeft geen lensdoppen. Beide zijn voorzien van een gelijksoortig tafelstatief, perfect voor op de schietbaan.

Lenzen

Dan waar het om gaat. Wat is het verschil wanneer u naar de kaart kijkt? Beide kijkers zijn prima te gebruiken op de 25 en 50 meter, maar er is duidelijk verschil in het beeld. De Bynolyt wint het op scherpte, maar ook zeker op helderheid. De Auriol is duidelijk donkerder en geler van kleur bij dezelfde 40x vergroting op de 50 meter baan. Verder vergroten heeft zowel met de Bynolyt als de Auriol weinig zin. Het beeld wordt wel groter, maar u ziet niet meer detail. Met een goede baanverlichting kunt u ook op 50 meter .45 gaten met de Auriol goed zien. Uit ervaring weet Hildo dat ook op de 100 meter met de Bynolyt diezelfde .45 gaten nog te zien zijn, iets wat hij betwijfelt bij de Auriol.

Gelukkig maar!

Hildo haalt opgelucht adem: de 125 euro méér die de Bynolyt Target gekost heeft, is in ieder geval terug te vinden in de beeldkwaliteit. Kruitloze Jan brengt zijn Auriol niet terug, want voor die luttele 35 euro voldoet de kijker voor het doel waarvoor hij deze heeft aangeschaft: hij kan zien waar de gaten zitten. Daar gaat het om!

 

15 december 2012 - Snertwedstrijd The Poachers (Brummen)

15 december 2012 - Snertwedstrijd van The Poachers

Het is u wellicht opgevallen dat Hildo wat minder westernevenementen bezoekt. De reden is simpel: het scheelt aanmerkelijk in zijn portemonnee. De wekelijkse serie schieten bij zijn eigen club betekent voor Hildo185 kilometer rijden. Dat tikt aan. Soms heeft hij wel twee keer per week zin om te gaan schieten. Dat is geen probleem, maar betekent wel dat hij het wat rustiger aan moet doen met evenementen. Het wekelijkse schieten gaat gewoon door want voor Hildo is het schieten zèlf uiteindelijk de doorslaggevende factor. Maar de Snertwedstrijd is altijd speciaal voor hem geweest, ook al omdat dit het eerste westernevenement was dat hij ooit heeft bezocht, 10 december 2005, destijds nog zonder verlof. Dus... op naar Brummen!

Dierkaarten en Quigley-emmertjes

Er wordt geschoten op een kaart met een beer en er kan ook worden geknald op een miniatuur zinken emmertje dat met een draadje voor een reguliere schietkaart hangt. Vijf schoten per kaart. Het emmertje schieten kost 5 euro, een dierkaart 3 euro. Bij elk schot meer volgt er puntenaftrek

13 schoten

De reguliere MLAIC (Muzzle Loaders Association International Commitee, het overkoepelende orgaan van de zwartkruitschietwedstrijden op topniveau) regels gaan uit van 13 schoten op de kaart waarbij de hoogste 10 tellen. Hildo heeft gemerkt dat met name in Duitsland er vaak op dierkaarten geschoten wordt met minder schoten. Tòch vindt hij dat het normale 13-schoten systeem wel wat heeft. Met name met een voorlader bent u met 13 schoten lekker lang bezig: vijf schoten zijn wel erg snel voorbij. Natuurlijk is het ook mogelijk wat meer kaarten te nemen. Net wat uzelf wilt.

 

Temperatuur

Met een graad of 8 is het schieten buiten prima te doen. Deze thermometer heeft ook wel eens wat anders aangegeven tijdens de Snertwedstrijd, als iets van -8.

 

R&S Robbie

Sommige mensen schieten met antieke wapens, zoals deze heer hier boven dat doet met een Rogers & Spencer. Bedachtzaam laadt hij het wapen. De revolver uit 1865 doet helemaal niets onder voor een gloednieuwe replica van nu, bewijst Robbie. Zijn groepjes zijn niet slecht!

                        ___________________________________

 

19 december 2012. Schietkaart Eleanor. 86 punten

Nog iets aan het diopter gedraaid en dat lijkt nu perfect te staan. Hildo heeft goed zijn best gedaan, maar blijft toch bij 86 punten hangen. Jan de Vries Junior vertelde Hildo onlangs nog dat iedereen in principe in staat is tot het schieten van 90 punten, dus die 90 bombardeert Hildo tot benchmark. Haalt hij die score of schiet hij meer, dan heeft hij zijn zaakjes goed voor elkaar. En het moet kunnen, Hildo heeft in ieder geval al twee keer boven de 90 geschoten en daar was geen magie bij betrokken. Het moet wéér kunnen.

 

Opkomst

De opkomst is niet slecht. Het is gezellig druk zonder dat het overlopen is.

 

Het hengsel

Twee kaarten geprobeerd en twee maal de emmer gemist. Hildo schiet nog wel het hengsel van de emmer. Ook een kunst! De bovenste actiefoto is genomen door Macko, één van de organisatoren van het evenement. Het maken van leuke (actie)foto's kun je rustig aan hem overlaten.

De BFR met gereduceerde lading

De BFR is een leuke revolver die, vanwege de buitensporige tekenfilmachtige afmetingen, de nodige aandacht trekt. Het lijkt erop dat wapens als de BFR bij de KNSA niet erg gewenst zijn, het is moeilijk om er eentje op verlof te krijgen. 'Dat is jammer hoor', vindt Hildo, want het is nog steeds een uitdaging om er een goed resultaat mee te schieten. Hildo kan u nu al wel verklappen dat deze revolver net zolang bij hem blijft als hij aan de schietsport blijft doen. Dus, omdat ie voorlopig toch nog niet weg gaat, wederom een stelletje nieuwe patronen gemaakt. Ditmaal met 48 grain Explosia 0, een joekel van een vetpil om de ruimte op te vullen tussen kruit en de 457-292 Lyman kogel. Het schiet vrij rustig en tamelijk precies. Alleen komt de kogel erg hoog af, een halve kaart, ondanks dat de keep zo laag mogelijk is ingesteld. Misschien dat het mogelijk is om de keep wat lager te krijgen door hier of daar wat materiaal weg te halen, daar moet Hildo nog een keertje naar kijken. Dan schiet hij vast beter.

                        ___________________________________

 

 

28-29 december 2012 - Oudejaarsshow Wapenhandel Kuiper (Blijham)

Oudejaarsshow Wapenhandel Kuiper

Hildo's favoriete wapenhandelaar/zwartkruitspecialist, Pieter Kuiper, houdt op

28 en 29 december een oudejaarshow. Goed moment om eens even langs te wippen en wat foto's te maken van de winkel want... dat heeft Hildo nog nooit gedaan! Naast Pieter en zoon Marc zijn er voor deze gelegenheid diverse mensen in touw om iedereen van een hapje en drankje te voorzien. Noodzakelijk, want het is stukken drukker dan Hildo had gedacht. De oudejaarsshow, voor het eerst sinds jaren weer georganiseerd, is een succes!

 

Aanbieding

Verscheidene aanbiedingen. Ben u net in de markt voor een nieuw wapen, dan zijn wat gratis patronen nooit weg.

 

Will Stevens live

Om de stemming er in te houden staat Will achter de microfoon. Country is zijn ding. De band is ingeblikt, maar Will zelf doet het hartstikke live.

 

Hagelgeweren

Dit is het domein van Marc. Jacht en kleiduiven hebben zijn bijzondere interesse. Ook in hagelgeweren liegt de sortering er niet om. Best belangrijk, want wanneer u een wapen vast kunt houden om te voelen of het bij u past, kunt u stukken beter tot een goed gefundeerde aanschaf komen waarmee u jarenlang met oprecht veel plezier op de baan kunt staan.

 

Naar de achterzijde

De achterkant van de winkel herbergt het zwartkruitgebeuren. Op de achterwand hangen, hier nog net zichtbaar, de zwartkruitgeweren. Wat Sharps- en voorlaadgeweren, maar met name de Winchester-achtige wapens zijn er in allerlei soorten en maten te vinden.

 

Luchtwapens

Het is niet allemaal vuurwapens wat de klok slaat. Deze afdeling is enige tijd geleden flink onder handen genomen en totaal verbouwd. Hier vindt u het luchtdrukgebeuren. Er is een ruime voorraad aan lucht-, CO2- en persluchtspul, van recreatief tot wedstrijdwapens.

 

Meer dan wapens

Naast wapens zijn er natuurlijk legio andere zaken die voor veel sportschutters onontbeerlijk zijn, zoals herlaadcomponenten. Kuiper heeft allerlei persen, die-sets, kogelpunten en natuurlijk hulzen, ook in bijzondere antieke kalibers, op voorraad en de sortering is best breed.

               _______________________________________

 

 

2 januari 2013. Schietkaart Eleanor. 79 punten

Nieuw jaar, nieuwe kansen. Deze eerste serie van het nieuwe jaar belooft... niet veel goeds. Misschien waren het de oliebollen. Het groepje is er wel, maar niet zoals Hildo 'm graag ziet. De loop doorhalen tijdens de serie heeft Hildo ditmaal achterwege gelaten.

 

16 januari 2013. Schietkaart Eleanor. 88 punten

Het op de stramme wedstrijdmanier schieten, zoals de KNSA-topschutters doen, heeft Hildo even losgelaten. Hij is vanavond gewoon lekker gaan knallen. Wel serieus, maar niet met de voeten aan de vloer vastgeplakt. Een topkaart is het zeker niet, maar wellicht is het een toch iets kleinere groep dan in de weken hiervoor. Met de Walker revolver schiet hij kleinere groepjes als hij snel achterelkaar schiet. Treuzelen en de groepen worden groter. Misschien is dat met Eleanor ook wel zo. Gewoon vlot doorknallen en niet te moeilijk doen. De loop is overigens ook ditmaal tussentijds niet doorgehaald.

 

2 februari 2013. Schietkaart Eleanor. 87 punten

Dit zijn toch de betere kaarten. Nog geen topper natuurlijk, maar niets waar Hildo zich voor hoeft te schamen. De 90 is dichtbij!

 

2 februari 2013. Eleanor met de 45-200 REAL kogel, 37 punten

Is het nog nodig om de punten te tellen? Okay, voor de grap dan. 37 punten! De REAL (Rifling Engraved At Loading) kogel van LEE doet het dramatisch slecht in Eleanor. Een snelle spoed van 1:24 en 48 grain kruit werkt niet met deze kogels en Eleanor sproeit ze op 50 meter over de hele kaart, en nog drie daarbuiten. Kantelen doen ze niet, de gaten zitten als uitgeponst in de kaart.

Passing

Daar is niets mis mee, want de kogels kunnen niet zo maar naar binnen worden gedrukt. Ze moeten naar binnen getikt worden, zoals het hoort, zodat de groeven zich in de kogel kunnen snijden (Rifling Engraved At Loading, weet u nog?).

De 45-200 REAL in Lilly dan?

Lilly is een .45 Frontier longrifle, in karabijn versie, van Pedersoli. Het wapen schiet haarzuiver met ronde ballen in een patch voorzien van 20 grain Zwitsers 2 (3F). Met de Lee .45-200 REAL kogel ervoor blijft er ook bij Lilly geen enkele precisie over: de kogels gaan over de hele kaart. Met een spoed van 1:37 kan Lilly niet overweg met echt superlange kogels, zoals de Hensel 452-540. Daar moet ze niets van hebben, de kogels kantelen dat het een lieve lust is. Met de van 454 naar  452-298 terugesizede minie van Lee kan Lilly wel prima overweg. De 200 grain REAL's van Lee zijn in ieder geval een regelrecht drama. Waar ze wèl goed in schieten, weet Hildo zo even niet.

De 45-250 REAL in Lilly

Die 200 grain REAL wil dus niet, maar de zwaardere 250 grain uitvoering van de REAL deed het in Lilly wèl goed, zoals Hildo twee jaar geleden nog probeerde met 50 grain Elephant 3F kruit. Binnenkort gaat hij diezelfde 250 grain REAL nog eens proberen in Eleanor. Hij is benieuwd hoe het resultaat daarmee zal zijn.

 

13 februari 2013. Schietkaart Eleanor. 87 punten

Vergeten om de 250 grain REAL's mee te nemen, nogmaals met de 452-500 van Hensel. Prima kogel lijkt het, want over de groepering op deze kaart is Hildo dik tevreden. Alleen niet helemaal in het midden, evengoed toch nog 87 punten.

Stil houden

Het grootste probleem dat Hildo heeft met zuiver schieten is het bewegen van de loop. Het zicht door de diopter is op 50 meter uitstekend en het is uitermate duidelijk te zien waar precies gericht moet worden. Bij vrijstaand schieten beweegt u altijd. Sommige mensen meer dan anderen, maar het leuke daarvan is dat u iets hebt om aan te werken. Hoe houdt u het geweer bewegingloos op de kaart gericht? Een onmogelijke opgave lijkt het, maar er zijn allerlei schiettechnieken die u kunt gebruiken om het doel zo dicht mogelijk te benaderen.

Dubbel ademhalen

Tijdens het richten, vlak voor het schot valt, blaast Hildo z'n adem uit. Niet tot de longen helemaal leeg zijn, want dan krijgt hij ademnood. Ditmaal heeft hij dubbel ademgehaald alvorens uit te blazen. Dit om een grotere concentratie zuurstof in het bloed te krijgen. Misschien is het groepje daarom wel wat kleiner. Nu die afzwaaiers naar links en rechts nog even zien weg te werken en Hildo kan mee met het Nederlandse Team.

 

17 februari 2013. Schietkaart Eleanor met de 250 grain REAL kogel

Het diopter moet flink wat naar beneden met deze lichtere kogel omdat ie te hoog in de kaart afkomt. Even draaien en verder laten staan. Het gaat niet om de meeste punten, maar domweg om te zien of deze zwaardere REAL-kogel en beetje groept. Het lijkt er niet op. De eerste kogel vliegt over de kaart heen. De rest zit, maar zeker niet lekker.

Dan met de Hensel 452-500

Om er zeker van te zijn dat het resultaat met de 250 grain REAL kogel niet aan Hildo zelf ligt, hij kan bijvoorbeeld een abominabele dag hebben, knalt ie er nog vijf 452-500 Hensel kogels achteraan, na wel even weer de schotel van de diopter wat verder omhoog gedraaid te hebben. Eentje is een afzwaaier, de rest van de gaten lijken prima te zitten.

Resultaat

Het is duidelijk Met een kruitlading van 48 grain is de 250 grain REAL kogel wellicht iets beter dan het 200 grain exemplaar, maar ze worden ook over de kaart gesproeid en het uiteindelijke resultaat blijft knudde. Ze halen het gewoon niet bij de langere kogeltypes waarvoor het geweer uiteindelijk ook gemaakt is, zoals de 500 grain Hensel. Verder experimenteren, met bijvoorbeeld andere kruitladingen in combinatie met deze REAL's in Eleanor, doet Hildo niet. Hij gelooft er niet in dat de REAL's het ooit net zo goed zullen gaan doen als de lange kogels. Knallen doet hij met plezier, maar een geweer dat onder de maat presteert... daarmee is het niet leuk schieten.

 

23 februari 2013. 81 punten met Eleanor... in detail

Op de close-up afbeelding van deze schietkaart ziet u hoe de gaten eigenlijk in de kaart zitten. Hildo kleurt ze altijd in met leuke ronde rode stippen, maar zo mooi rond zijn ze vaak niet. De kogel vliegt langzaam, dat geeft rafelige kaarten en soms moet de exacte inslag een beetje geïnterpreteerd worden.

Lekker kantelen met de 452-540 Black Powder Express

De kogel helemaal rechts laat duidelijk zien wat het probleem met de Hensel 452-540 Black Powder Express is. De ene gaat goed, een andere heeft duidelijk de neiging tot een beetje, of erger, kantelen. Deze Hensel weegt in werkelijkheid geen 540, maar slechts 517 grain. De veel zwaardere 457-535 Lyman Postell, die teruggesized wordt naar 452 en daadwerkelijk ruim 535 grain weegt en iets van anderhalve millimeter langer is, kantelt niet met dezelfde kruitlading. Dat een langere kogel sneller kantelt is bekend: de spoed van een wapen moet sneller zijn om een langer projectiel te kunnen stabiliseren. De spoed van Eleanor is 1:24, relatief snel. Het wapen kan echter de Hensel niet, maar de langere Lyman Postell wèl stabiliseren. Da's raar en Hildo heeft er geen verklaring voor. 'Iets niet helemaal lekker met het Hensel-design', meent Hildo. Toch is het Hensel gietblok niet te koop. Gewoon bewaren en misschien schaft Hildo ooit wel een geweer aan dat de BP Express wel slikt.

 

3 maart 2013. Weinig wind, niet zo koud dus... Superkogels gieten!

De eerste lammetjes staan al weer in het weiland, maar het is nog steeds winter. Vandaag is het echter wel uitzonderlijk mooi en aangezien de kogelvoorraad dramatisch laag is, is het nu hèt moment om te gieten. Met name een serie 452-540 Hensel BP Express kogels. Ditmaal zullen ze niet te klein gesized worden in de Lyman vetpers, maar gewoon gevet en verschoten zonder te sizen. Misschien kantelt de strakker passende kogel wel wat minder, hoopt Hildo. Hij heeft binnenkort weer wat daklood nodig, want de laatste aangekochte 40 kilo zijn alweer bijna op. Gaat vlotter dan u denkt hoor!

Verkleurd lood is fout!

Om perfecte kogels te gieten moet het lood gewoon zilver van kleur zijn. Lood dat verkleurt in de smeltoven, eerst geel en daarna blauw, is te heet en verbrandt overduidelijk veel meer aan de gietlepel.

En de temperatuur?

De loodtemperaturen meten lukte vandaag niet omdat de batterij van de, voor dat doel aangeschafte, digitale thermometer er door de wat lagere buitentemperatuur te snel mee ophield. De juiste giettemperaturen houdt u nog tegoed. Hildo is er zelf minstens zo benieuwd naar als u!

 

13 maart 2013. Eleanor op Zwitsers 4!

Hildo is bij de laatste 452-540 BP Express kogels aangeland die gesized zijn in de Lyman vetpers en die daardoor eigenlijk wat te klein geworden zijn. Eens kijken wat Zwitsers 4 er van terecht brengt. Met deze granulatie, nr. 4 (1 1/2 FG), wat betekent dat het grof kruit is, heeft Hildo nog nooit geschoten. Toch is het niet helemaal ongebruikelijk: lange afstand-schutters gebruiken Zwitsers 4 wel om hun projectielen over 1000 of 1200 yards te verschieten met iets van 90 grain achter de zware kogel.

Pittige terugslag

Het geweer dient met 60 grain goed geschouderd te worden. Beter dan anders, want tikken doet Eleanor wel. Het zit tegen de pijngrens aan, maar Hildo is niets gewend. Iemand die vaker met zwaardere ladingen schiet, schijnt er aan te wennen en voelt er niets meer van.

Terugslag Eleanor vs Nitro Mauser K98

Toevallig staat clublid Tristian ook net op de baan en hij biedt Hildo aan een paar schoten te doen met zijn Mauser 98k karabijn in het standaard 7.92 x 57 Mauser kaliber. Geeft dikke klappen, maar tijdens het schieten valt het Hildo op dat het rustiger schiet dan Eleanor met 60 grain Zwitsers 4. Hildo weet wel dat hij met 90 grain Zwitsers, de lange afstandslading, Eleanor niet meer tegen de schouder wil hebben.

En hoe schiet Zwitsers 4?

Het blijkt het prima te doen en zelfs met dit grove kruit is van vervuiling nauwelijks iets te merken. De gehele serie van 13 schoten gaat prima zonder tussentijds doorhalen en ook bij het naderhand schoonmaken blijkt de loop véél schoner te zijn dan na het gebruik van Explosia 0 (3F). Bij Explosia 1 (1F) is de vervuiling nog erger. Maar met Zwitsers schieten betekent wel dat u dubbel zo veel geld kwijt bent, 70 euro voor een kilo inmiddels. Voor veel schutters, inclusief Hildo, een goede reden om geregeld naar de goedkope 30 euro kruitfles te grijpen.

Kogels komen hoger af

Hildo heeft niets aangepast aan de diopter en het is duidelijk te zien is dat met deze stevige lading de kogels veel hoger in de kaart uitkomen. Wel is het groepje netjes, met name minder breedtespreiding. Het resultaat is in ieder geval niet slechter dan met Explosia kruit. Het laagste gat, mocht u het zich afvragen, was het olieschot.

 

16 maart 2013. Voorjaarswedstrijd SV de Vrijheid Hoogeveen

De eerste wedstrijd waarbij Hildo dit jaar aanwezig was. Omdat hij gedurende de middag als baancommandant aanwezig was, laat hij het verslag van de wedstrijd even voor wat het is: weinig tijd gehad om wat foto's maken. Zelf geschoten heeft hij niet want het was best druk, en natuurlijk ook best gezellig. Toch nog verscheidene interessante gesprekken gevoerd.

Pieter Kuiper

Vertelde Hildo u onlangs nog dat u Pieter, van Wapenhandel Kuiper, zomaar eens aan een wedstrijd kunt zien deelnemen... nou, hier is het bewijs. In het begin even last van een verstopt schoorsteentje, maar dat duurde niet lang.

Kruitloze Jan

Rechts van hem staat Kruitloze Jan en die wist het tot de derde plaats bij de voorlaadgeweren te schoppen, voorwaar niet slecht in een vrij groot deelnemersveld. Hildo moet eerlijk bekennen dat Jan toch wel een pietsje beter schiet dan hijzelf, tenzij Jan een slechte dag heeft. Binnenkort gaan deze twee heren een Walker duel aan op de 25 meter baan, omdat beiden in het bezit zijn van een Colt Walker. Dàn zou Hildo wel eens kunnen winnen. Het blijft stuivertje wisselen, want de heren zijn aan elkaar gewaagd.

 

20 maart 2013. Duel Kruitloze Jan vs Hildo

'Neem je volgende week je Walker mee?' 'Okay, ik de mijne ook. Kunnen we samen schieten, zien wie de beste is. Ha, ha'. Zo ging het ongeveer.

Hildo's Walker

Zijn eerste verlofplichte wapen, en hij gaat nooit weer weg, Dat wist u al wel. Al tijden niet meer met de Walker geschoten, vanwege de gebroken hoofdveer, maar Hildo weet nog hoe het moet.

Jans Walker

Jan had al meer dan twintig jaar een, merkloze, Colt Walker. Onlangs heeft hij afscheid genomen van dit oude exemplaar en een ander gebruikt exemplaar aangeschaft. Van een Walker wordt u niet snel flauw! Jan heeft er nu eentje van Uberti, net als Hildo, en deze schiet stukken beter dan zijn ouwe ooit gedaan heeft.

Topschutters?

Jan is, net als Hildo, geen topschutter. Hildo denkt dat hij met de revolver gemiddeld net iets beter schiet dan Jan. Met het geweer aan de schouder is het precies andersom, want daarmee weet Jan normaal gesproken toch een hoger puntenaantal bij elkaar te knallen dan Hildo.

Punten?

Het puntenaantal van deze kaarten is wat Hildo betreft even minder belangrijk dan het auditieve plezier van het Walker-duet. Voorlaad revolver schieten, hoe groter hoe beter, blijft onveranderd leuk!

 

23 maart 2013. Een hobbybrander erbij!

Gekocht bij de bouwmarkt voor iets van 14 euro. Da's niet duur, zeker gezien de aansteker en de vijf gasbusjes die ook nog in het pakket zitten. Hildo had al een gasbrander, maar voor wat hij er mee wil is eentje nèt niet genoeg.

 

27 maart 2013. Brown Bess kogels

Ruim een half jaar heeft Hildo niet meer met Lucy geschoten en de kogels in de kogelsok, die in de schiettas was opgeborgen, zijn al gedeeltelijk wit uitgeslagen van ellende. De vochtigheidsgraad in Hildo's huisje is wat aan de hoge kant.

 

27 maart 2013. Schietkaart Lucy

Het is wel even wennen. Het laatste halfjaar heeft Hildo met Eleanor geschoten en een Brown Bess ligt, met name door het ontbreken van de 'pistoolgreep' van Eleanor, toch anders in de hand. Ook het richten is niet vergelijkbaar. Geen diopter en zelfs geen keep. Met name de trefhoogte is daardoor lastig in te schatten. Niet tussentijds kijken met de telescoop, maar gewoon knallen. Het groepje ziet u hierboven. Met name te laag, iets te ver naar rechts en één kogel heeft de kaart zelfs gemist. Is er vast onderdoor gegaan.

Hoe schiet het met een Brown Bess na zeven maanden pauze?

Als u lange tijd niet meer met een musket geschoten heeft, is het verschil met een gewoon voorlaadgeweer erg groot. De precisie is weg, maar de uitdaging om een redelijke score neer te zetten is des te hoger. Het is veel moeilijker, veel uitdagender en uiteindelijk zelfs nog leuker ook. Schieten met een steenslot heeft iets wat een niet-steenslot wapen nooit zal hebben...: de verradelijke vertraging waarvan de tijdsduur verschillen kan, weigeringen door afbrokkelende stenen en een smak vuur vlak voor uw ogen als het pankruit ontsteekt. Of het u aanspreekt? Hildo weet best dat de overgrote meerderheid van de schutters er niet bijzonder door gecharmeerd is. Smaken verschillen en dat is binnen de schietsport niet anders.

 

30 maart 2013. Pillen Fred met Vonkie

Hier Pillen Fred op de baan met Vonkie. Voor de eerste keer met een steenslotwapen. De kaart wordt geraakt, maar van een klein groepje is geen sprake: het blijkt lastiger dan hij dacht. Rustig door blijven richten met het ontbrandende pankruit vlak voor de ogen vraagt enige gewenning èn zelfdiscipline.

Eindeloos schietplezier!

Er zijn twee series van 13 met Vonkie verschoten, één door Fred en ééntje door Hildo en Vonkie doet het uitemate goed. Slechts één weigering tijdens de eerste serie en pas aan het eind van de tweede nog een paar weigeringen doordat de vuursteen een beetje aan het eind van zijn latijn komt.

 

6 april 2013. Schietkaart Vonkie. 78 punten!

Eerst een nieuwe vuursteen, dan gaat ie weer. Deze serie van 13 schoten is wederom verschoten met de 445 bal, een .016 mm dikke patch, gewoon 3F pankruit maar ditmaal met 28 grain Zwitsers 3 (2F) achter de kogel. Met twintig grain minder schiet Vonkie prima, ongeveer richtpunt-raakpunt lijkt het, misschien een fractie boven het midden. Met het Zwitsers FFG blijft de loop schoner en de score zit op 78 punten, en dat is 4 punten méér dan op 30 maart jongstleden met 48 grain van Explosia 0 kruit. Volgende keer weer met Zwitsers, iets duurder maar door wat minder kruit te gebruiken blijven de meerkosten binnen de perken.

Drukverlies door zundgat?

Het is duidelijk te merken dat wanneer Hildo Vonkie (vuursteen) met Lilly (percussie) vergelijkt, dat Vonkie toch wat meer drukverlies lijkt te hebben en daardoor een beetje meer kruit nodig heeft om tot dezelfde kogelsnelheid te komen. Het schot klinkt wat... slapper. Binnenkort eens meten met de chronograaf. Best interessant om te zien wat de verschillen nu zijn.

 

8 april 2012, Holpijpjes in 12 & 11 millimeter

De linker 12 mm uitvoering had Hildo al en wordt gebruikt om uit bierviltjes kogelviltjes te slaan voor Eleanor, zijn .45 Rigby replica. Werkt overigens prima. De rechter 11 mm uitvoering is iets lastiger te krijgen, Hildo heeft de holpijp, zowaar een echte Gedore, on-line besteld. De 11 mm uitvoering heeft hij gedacht voor revolver-gebruik: als vetproppen voor de .44 Walker en, nog beter, om ergens vulmiddel uit te slaan om de hulzen van de 45-70 BFR revolver op te vullen. Waar hij de proppen precies uit gaat tikken, moet hij nog even bekijken.

 

10 April 2013. Duel III. Kruitloze Jan vs Hildo... met Het Geweer!

Kruitloze Jan is wat laat, Hildo wat vroeg. Hildo besluit alvast te gaan schieten alvorens de hele baan volstroomt met zwartkruitschutters. De lading is de gewone 48 grain Explosia kruit met de 452-540 Hensel kogel en voor verassingen zal hij niet komen te staan. De eerste schoten krijgt hij het wapen slecht stil, later in de serie gaat het wat beter.

Hildo's resultaat?

Met een iets groot groepje en met name te ver naar rechts uitgekomen kogels komt hij tot een totaal van 77 punten. Da's niet best zeg!

Jans resultaat?

Net als Hildo klaar is, komt Jan binnen. Hij heeft de .54 Tryon mee en is klaar om een topscore te gaan schieten. Uiteindelijk blijkt ook Jan deze dag problemen te hebben met het stilhouden van het geweer. Ook schiet hij iets te hoog en komt met zijn serie op... 77 punten.

Op naar Duel IV

Aanstaande zondag is het bij SV De Vrijheid de maandelijks zwartkruitmiddag en daar zullen op het scherpst van de snede de mannen van de jongens gescheiden worden. De zweetdruppels staan Hildo nu al op het hoofd.

 

20 april 2013. De grote kantelkogeltest!

Op 11 april jongstleden blijkt Hildo de 452-540 Hensel Blackpowder Express kogel ineens niet meer fatsoenlijk door de kaart te kunnen schieten. Het was al een beetje een probleem, maar de kogel is nu volledig instabiel en gaat om de haverklap letterlijk dwars door de kaart. Waarom, terwijl er niets veranderd is aan de schietprocedure of de gebruikte componenten, is Hildo volledig onduidelijk. Vandaag probeert hij lukraak verschillende combinaties van sizen en kruitsoorten in een poging de oorzaak van het kantelprobleem te doorgronden en, zo mogelijk, op te lossen. Alles wordt nauwkeurig gedocumenteerd en de kaarten gefotografeerd. Na iedere serie wordt de loop doorgehaald. Let the tests begin!

 

20 april 2013. Kantelkogelkaart 1

1e serie 6 kogels (rood):

452-540 Lyman sized. 48g Explosia 0 (3FG). Gaan redelijk door de kaart.

2e serie 6 kogels (niet ingekleurd):

452-540 Lee sized. 48g Explosia 0 (3FG). Deze gaan dwars!

Het vreemde is dat de Lee 452 die de kogels iets groter sizet dan de 452 die in de Lyman vetpers zit. Als er iets zou kantelen, dan zou het de kleinere Lyman gesizde kogel zijn, lijkt Hildo.

 

20 april 2013. Kantelkogelkaart 3

5e serie 3 kogels:

452-540 Elanor sized. 48g Zwitsers 4 (1 1/2FG). Iets beter.

Twee gaan goed, de derde kogel kantelt. Het extra krachtige Zwitserse kruit doet het beter. Dit is Zwitsers 4 (1 1/2FG) en wellicht had sneller FFFG (Zwitsers 2) het beter gedaan.

6e serie 9 kogels:

452-500 Lyman sized. Zowel 48g Zwitsers 4 als Explosia 0

Geen verrassing. Met beide kruitsoorten schiet deze kogel uitstekend. Dat ze niet allemaal in de tien zitten ligt aan Hildo zelf..

Conclusie

Het blijft lastig met de 452-540 Hensel Blackpowder Express kogel. Met Zwitsers erachter gaat het beter, met wat meer Zwitsers waarschijnlijk nog beter, maar de neiging tot kantelen blijft. De 452-500 Hensel kogel doet het wèl uitstekend met zowel goedkoop Explosia als duur Zwitsers, dus de keus is gemaakt. Het blijft evenwel een raadsel waarom de 452-540 Hensel op 10 april redelijk schiet en op 14 april zomaar stukken slechter stabiliseert zonder dat er, voor zover Hildo het weet, ook maar iets veranderd is.

 

1 mei 2013. Schietkaart Eleanor

Vandaag gaat het niet zo goed als op 27 april. Op het moment dat hij aanlegt is het Hildo al duidelijk dat hij staat te zwaaien. Gaandeweg komt hij meer in zijn ritme en begint de loop minder te bewegen. 'Als er nog een tweede serie geschoten zou zijn, was die vast beter geweest hoor', aldus Hildo, die meent dat hij er eerst even 'in' moet komen.

Punten op de kaart

Vanaf heden gaat Hildo de behaalde punten, samen met de gegevens van de betreffende lading, op de schietkaart vermelden. U ziet het hier boven al. Da's leuker, vindt ie. En dat is reden genoeg.

Enne, al dat geknal op die suffe kaarten. Is dat nog wel leuk zeg?

Elke keer hetzelfde. U zou het saai kunnen noemen, Hildo noemt het schietmeditatie en krijgt er steeds meer zin in. Het schieten met een voorlader is tamelijk omslachtig, het gaat gedwongen langzaam. Een serie van 13 schoten duurt daardoor veel langer dan met een patroonwapen. Toch vliegt die serie van 13 te snel voorbij. De tijd tussen het eerste en het laatste schot  is méér dan de moeite waard. In feite had een serie best uit 20 of 25 schoten mogen bestaan. Oplossing is twee series schieten maar dat duurt wel een beetje lang, niet voor Hildo maar wel voor de schutter die achter hem staat te stuiteren. Die wil ook wel een keertje natuurlijk.

Beetje ver rijden

Dat Hildo niet méér schiet komt door de afstand tot de schietbaan. Een retourtje voor een bezoekje aan de schietbaan, is tegen de 170 kilometer rijden. Twee keer in de week schieten is dus... u kunt wel nagaan dat de uitgaven aan de schietsport vlot oplopen. De kosten voor het lidmaatschap en het schieten zelf stellen, in verhouding, niet zoveel voor. Geschikte banen zijn in het noorden van het land helaas dun gezaaid.

 

2 mei 2012. 100 kilo lood

De eerste keer dat Hildo zelf lood moest kopen was eind januari 2011, destijds schafte hij 60 kilo aan. Daarna kreeg hij nog weer wat voor niets, misschien 25 kilo. Later nog een keer 45 kilo gekocht en nu is het op. Dat betekend dat er in 2 jaar en drie maanden zo'n 130 kilo lood getransformeerd is naar kogels, minus het loodafval wat u altijd krijgt bij het gieten natuurlijk. Bij Hildo's lokale schroothandelaar, zo'n echte ouderwetse in een oude boerderij op het platteland, krijgt Hildo een nieuwe voorraad van 100 kilo mee tegen inlevering van 110 euro, de huidige dagprijs voor oud lood. In theorie genoeg voor tegen de twee jaar schietplezier.

 

5 mei 2013. Het geheim van de perfecte kogel!

Kogels gieten heeft iets mystieks. Als u zich hier mee bezighoudt bent u in staat om oud en smerig afgedankt daklood te transformeren naar een volledig nieuwe, glimmende en perfect symmetrische vorm. U creëert perfectie!. Tenminste, dat is de bedoeling. In de praktijk valt er soms iets anders uit uw gietblok.

Hildo heeft het door... denkt ie

Zoals bij alles, is het simpel als u het weet. Ondanks dat kogels gieten eigenlijk eenvoudig is, duurt het wel een aantal jaren voordat alle puzzelstukjes samenvallen. De handleiding voor het gieten van perfecte kogels, volgens Hildo, vindt u hieronder. Een thermometer is daarbij, volgens hem, onontbeerlijk. Tenzij u het geen probleem vindt dat veel kogels mislukken..

De foute kogel

Die ziet u genoeg en Hildo het er zelf genoeg gegoten èn verschoten. De meest voorkomende fouten zijn verkleurde / verbrande kogels, kogels met gaten in de bodem, gerimpelde kogels of anderszins kogels die niet goed uitgevloeid zijn in de gietmal.

Ronde kogel vs langwerpige kogel

Goede ronde kogels gieten is tamelijk eenvoudig. Het probleem ligt bij de lange zware kogels, voorzien van meerdere vetgroeven. Hoe langer, hoe lastiger het is om de perfecte kogel te produceren.

Thermometer

Zonder thermometer is het erg lastig om goede kogels te gieten, want u weet niet wat uw loodtemperatuur is. Het smeltpunt van lood ligt op 327 graden, maar dat zegt niets over de temperatuur die noodzakelijk is voor het gieten van de perfecte kogel. Hildo heeft daarom, een tijdje terug al, een digitale thermometer gekocht, inclusief thermokoppels met meetstaven die zó in het gesmolten lood gestoken kunnen worden om de temperatuur van het loodbad te kunnen uitlezen. Hij zet het ding nu voor het eerst in, want het ontbrak hem bij de vorige gietsessie even aan een 9V batterij.

Thermometer ijken

Klopt de Made in China thermometer wel? Als Hildo u temperaturen gaat voorschotelen, moeten die wel een beetje juist zijn. Hildo kookt daarom water en houdt het staafje van de thermokoppel in het kokende water. Kokend water is ongeveer 100 graden op zeeniveau, de thermometer geeft 100,6 graden aan. Lijkt goed.

520 graden

Als het lood of de gietmal te koud zijn, vloeit het lood niet goed en krijgt u kogels die niet goed op gewicht zijn en niet juist van afmeting. Vanaf 520 graden begint het goed te gaan, in ieder geval voor ronde .445 ballen want die zijn het gemakkelijkst te gieten. Beneden de 500 graden krijgt Hildo, in combinatie met een goed op temperatuur zijnd stalen gietblok en puur lood, geen perfecte resultaten. De ballen rimpelen een fractie en dat heeft zijn weerslag op het gewicht, maar ook op de diameter en daarmee op de juiste passing in de loop, allemaal zaken die het schotbeeld beïnvloeden.

540 graden

Grote lange kogels zijn het moeilijkst goed te gieten. Met een temperatuur van 520 graden lijkt het erop, maar zijn ze soms nog niet perfect. De ene kant van de kogel is dan goed, maar de andere kant vertoont enigszins afgeronde vetgroeven, met name bij Hildo's 543-500 Hensel gietblok. Tegen de 540 graden lijkt de juiste temperatuur voor de lange kogels, het lood begint haast een fractie goudkleurig te kleuren, een teken dat het begint te verbranden. Maar met 540 graden valt het afval nog erg mee en dit is, wat Hildo betreft, de juiste temperatuur. De kogels vallen nog steeds mooi zilver glimmend uit de mal. Op de LEE gietoven staat de thermostaat in ieder geval iets over standje 3. Precies op stand 3 komt de LEE-oven tot 530 graden. Hildo weet echter niet of alle LEE thermostaten identiek zijn.

Gietmethode

Het gietblok moet goed schoon zijn, geen beschadigingen hebben en natuurlijk moet het perfect sluiten. U moet het lood en de gietmal goed op temperatuur houden door continu in een hoog tempo door te gieten. Een pauze neemt u als de gietoven leeg is en hervuld moet worden. Een gietblok kan niet te heet worden tijdens het gieten, wel te koud. Dus laat het blok niet afkoelen. De afstand tussen gietlepel en gietblok zo klein mogelijk houden. Door een onnodig grote afstand tussen gietlepel en gietblok koelt het lood onnodig af en dat is niet de bedoeling. Afkoelen doet het vanzelf in de gietmal. Als u het lood langzaam het gietblok ingiet (eventueel zelfs druppelt), kunt u op commando rimpelkogels produceren. Zorg ervoor dat er altijd een hobbeltje gesmolten lood bovenop de gietopening van het gietblok ligt. Als de kogel stolt, krimpt het lood en zuigt het lood mee naar binnen. Niet genoeg lood op de gietopening en er wordt lucht mee naar binnen gezogen en u hebt een kogel met een gaatje. Da's gewoon slordig gieten èn het doet de uniformiteit van de kogel geen goed.

Openen gietmal

Als een stalen blok goed op temperatuur is, kan het een poosje duren voordat de kogel voldoende gestold is. Valt de kogel niet gemakkelijk uit het gietblok, dan kunt u, beheerst, tikken met een houten stok op het scharnierpunt van uw handvatten. Niet tikken op het gietblok zelf. Houd er rekening mee dat de binnenzijde van de gestolde kogel wellicht nog vloeibaar is of in ieder geval erg zacht. Als de kogel uit de gietmal valt, kan hij zeer gemakkelijk vervormd raken. Met name de zware kogels zijn daar gevoelig voor. Zorg voor een voldoende dikke onderlaag van handdoeken of iets dergelijks en open de mal niet op een halve meter hoogte: de kogels moeten zachtjes kunnen landen zonder beschadigingen op te lopen die de symmetrie beïnvloeden. Met name de basis van de kogel moet onbeschadigd zijn, net zoals de monding van uw loop, zodat de kogel tijdens het schieten zonder afwijkingen recht de loop uitgeblazen wordt. Sommige mensen laten de kogels vanuit het gietblok in een ton water vallen om ze te harden. Puur loden kogels harden, wil volgens Hildo niet. Harden werkt alleen als u giet met legeringen. Wees in ieder geval voorzichtig met de combinatie water en gesmolten lood. Water explodeert op het het lood in uw smeltoven en kan gesmolten lood laten rondvliegen met alle gevolgen van dien. U kent ongetwijfeld het effect van een waterdruppel in hete olie op een fornuis, en de temperatuur van frituurvet is nauwelijks hoger dan 175 graden.

Alle kogels zijn perfect!

Alleen de kogels aan het begin van de sessie, toen het blok nog niet op temperatuur was, zijn niet goed. Met het lood richting de 540 graden is het opeens geen 'lukken of niet lukken'. Alle kogels, zonder uitzondering, zijn perfect met mooie scherp gesneden vetgroeven rondom, geen rimpels, geen luchtinsluitingen en mooi glimmend zonder verkleuringen of verbrandingsverschijnselen. Hildo heeft gegoten met puur lood, zonder tin toe te voegen, wat soms gedaan wordt om de vloeieigenschappen te verbeteren. Dat is, wat Hildo betreft, niet nodig. Maar als u de kogels iets harder wilt hebben, dan werkt een paar procent tin prima.

Gietmal inoliën

Nadat de gietmal voldoende is afgekoeld, spuit Hildo WD40 op het gietblok. Roest is ongewenst en... roesten wil een gietijzer gietblok wel! Alvorens te gaan gieten ontvet Hildo het blok met een spuitbus remmenreiniger. Werkt uitstekend.

Gewichten

Hildo heeft een serie van de uit puur lood gegoten kogels uit het 453-500 Hensel gietblok nagewogen. De meeste zijn 501 grain met afwijkingen tot 0,3 grain. Eén kogel wijkt af tot 502 (maximale afwijking) en één kogel tot 500 grain (minimale afwijking).

Hildo heeft 'De Waarheid' in pacht?

Welnee. Hij wil u alleen maar laten zien waarmee hij goede resultaten heeft geboekt in combinatie met zijn gietijzer Pedersoli .445 rondbal en gietijzer Hensel 453-500 blok, misschien dat u er wat mee kunt. Wellicht giet u uw eigen perfecte kogels met heel andere gietblokken, temperaturen of methodes. Op het wereldwijde web leest Hildo veelal dat de goede temperatuur iets tussen de 750 Fahrenheit (399 Celsius) en 800 graden Fahrenheit (427 Celsius) is. Véél koeler dan Hildo's 520 Celsius (968 Fahrenheit) en 540 Celsius (1004 Fahrenheit.). Uitgeleerd is Hildo nog niet en er zullen ongetwijfeld meer gietsessies volgen. Mochten er dan interessante gietfeiten of resultaten aan het licht komen... hij houdt u op de hoogte!

 

18 mei 2013. Tweede kaart Eleanor

Nadat de laatste Lyman Postell kogel is verschoten, schiet Hildo deze middag een nieuwe kaart met de 452-500 Hensel. Dat de kaart niet beter is dan ie is, da's niet de schuld van Eleanor. De diopter lijkt toch echt niet iets omlaag te moeten.

 

 

 

 

 

Pakeerplaats

Lijkt niet overdreven vol, maar schijn bedriegt. Ook buiten deze foto staan nog voitures van bezoekers.

 

Hapje en drankje

Borrelnootjes, zoutstengels, koekjes en allerlei andere knabbels zijn op allerlei plaatsen in de zaak te vinden. Hildo's handje verdwijnt diverse malen in één van de bakjes. Een dwangmatige handeling, daarom heeft Hildo thuis nooit iets om te knabbelen want dan wordt het bunkeren tot ie er misselijk van is, en da's helemaal niet leuk.

 

Drankjes

Koffie, fris en zelfs glühwein behoort tot de mogelijkheden. Is het al een beetje gezellig? Ja hoor!

 

Oude bekenden

Anders dan in een doorsnee winkel zijn de meeste bezoekers vaste klanten en kennen allerlei klanten ook elkaar. Het sportschietwereldje is, naar verhouding, relatief klein. Dat maakt van deze oudejaarsshow ook tussen de klanten onderling een 'Hé hallo, hoe gaat ie?'-happening. Om gespreksstof zit niemand verlegen.

 

Zwartkruitrevolvers

Volgens Hildo heeft niemand in Nederland zoveel zwartkruitwapens op de plank als Pieter. Hier wat revolvers, voor- en achterlaad. Ook een Walker is gewoon op voorraad, valt Hildo op. Uit puur economisch oogpunt zijn al die zwartkruitspullen wellicht helemaal niet zo verstandig, maar u mag niet vergeten dat Pieter oprecht zeer geïnteresseerd is in het zwartkruitgebeuren en dat de factor 'ik vind het gewoon leuk' zeker meespeelt. Dat Pieter vandaag authentiek gekleed in zijn zaak rondloopt, verbaast Hildo dan ook niet. Ook niet dat u hem zo maar tussen de andere zwartkruitschutters aan een wedstrijd ziet deelnemen.

 

Semi-automaten

Het is persoonlijk, maar dat Hildo dit plastic spul, zoals de AR15 en kornuiten, helemaal niets vindt wist u al. Voorladers zijn het helemaal, lekker langzaam! Dat er legio sportschutters zijn die er toch heel anders over denken, ziet u hier. Op de onderste foto ziet u achteraan nog een serie Rolling Blocks staan. 'Al weer stukken beter', volgens Hildo.

Volgend jaar weer?

Of er eind 2013 wederom een oudejaarsshow georganiseerd gaat worden, weet Hildo niet. Het lijkt hem best een beetje waarschijnlijk want ondanks dat het natuurlijk wel het een en ander aan tijd, geld en organisatie kost. Maar als iets succesvol is, en dat was het volgens Hildo overduidelijk... Waarom niet?

                  ________________________________________

 

 

9 januari 2013. Schietkaart Eleanor. 83 punten

Ondanks een uitermate hoge graad van concentratie lukt het niet echt. De kogels tuimelen een beetje, maar dat maakt verder niet uit. Ook dat hij de loop niet doorgehaald heeft tijdens deze schietserie is, volgens Hildo, van ondergeschikt belang want hij weet precies waar de matige score aan ligt: Hij staat met het geweer te zwaaien. Doodstil houden is het beste, maar dat is iets wat lastig is en blijft voor iedere schutter. De ene keer gaat het beter dan de andere keer en wanneer het schot toevallig valt op het moment dat hij net op de tien zit, dan scheelt dat ook.

 

23 januari 2013. Schietkaart BFR. Rood 58 en blauw 55 punten

Richtpunt onderkant van de kaart, en dat blijkt iets te laag. Het richtpunt verandert naarmate het kogelgewicht lichter of zwaarder is en naarmate er meer of minder kruit achter de kogel zit. Bij déze combinatie zal het beste richtpunt halverwege het zwart en de onderkant van de kaart zitten. Een schutter moet het allemaal maar kunnen onthouden waar al zijn wapens uitkomen met een bepaalde soort lading, Hildo heeft er problemen mee, helemaal als hij een poosje niet meer met een wapen geschoten heeft. En met de BFR is dat het geval.

Voorladers blijven leuker

Hildo wil het toch nog even een keertje kwijt...: eigenlijk zijn voorladers veel leuker. Ook met deze achterlader gaat het schieten een beetje snel, sneller dan bij een voorlaadrevolver. De schutter wordt daarbij immers gedwongen tot het omslachtige trage herladen. De rust die een voorlader biedt, weet Hildo wel te waarderen.

 

6 februari 2013. Schietkaart Eleanor. 81 punten

Ditmaal met de van 453 in de Lyman vetpers naar 452-500 teruggesizede kogels. Dat de Lyman vetpers de bovenste vetgroef niet kan vullen, jammer dan. Er zijn nog vijf gevulde vetgroeven over. Alle gaten zitten in het zwart, dat gebeurt Hildo vrijwel nooit, er is altijd wel een afzwaaier. Hij is begonnen met een olieschot om alle ongewenste olie uit het wapen te verwijderen. Het olieschot geschiedt mèt kogel in de loop omdat anders gerede kans bestaat dat het kruit niet ontsteekt. Met 81 punten verre van een topscore, ondanks dat de kogels op het oog vrij dicht bijelkaar zitten, alleen zit het groepje niet in het midden, iets te ver naar links en iets te hoog. Het diopter dient dus bijgesteld te worden, want deze kogels zijn iets korter en lichter om komen in ieder geval hoger uit dan zwaardere exemplaren.

 

9 februari 2013. Drie schietkaarten met Eleanor!

Drie series achter elkaar schieten, is iets wat Hildo niet vaak doet. Het neemt nogal wat tijd in beslag en op een doordeweekse avond heeft hij die niet. Maar op deze zaterdag is er wat meer tijd èn zijn er weinig schutters op de baan, dus is er alle gelegenheid om even goed los te gaan.

Geen betere resultaten

Volgens Hildo is het nog nooit zo geweest dat de resultaten omhoog gingen bij meerdere kaarten achter elkaar schieten. De eerste is vaak de beste. Mogelijk dat de concentratie aan het eind wat begint te haperen, want ook nu is de laatste kaart te herkennen aan het iets grotere groepje.

Loop doorhalen

Ook nu duwt Hildo de kogel weer naar beneden met een pompstock die is voorzien van een lapje met daarin zwartkruitreiniger. Het lapje wordt tot vier maal gebruikt, daarna pakt hij een nieuwe. Hij heeft nog steeds niet het gevoel dat de resultaten bij een enkele serie veranderen met het tussentijds wissen van de loop.

Punten?

'Eigenlijk best knap om de scores zo dicht bij elkaar te wiebelen', denkt Hildo.

1e kaart 83 punten

2e kaart 83 punten

3e kaart 82 punten

 

20 februari 2013. Schietkaart Eleanor met de BP Express. 83 punten

De REAL was een drama. Nu nog een keer met de Hensel 452-540 BP Express, die helemaal geen 540 grain weegt maar slechts iets van 517 grain. Hildo moet wel, want de 452-500 kogels raken op. Wat het met deze kogel is weet Hildo niet, maar het ding heeft duidelijk de neiging tot kantelen, ook met een bierviltje onder de kogel. Als ie niet stabiel vliegt op 50 meter, wordt het op langere afstanden alleen maar erger. Op zich maakt het niet zoveel uit, want het resultaat vanavond lijkt niet veel anders dan wat Hildo, zelfs met de beste kogels, weet te produceren.

Weer gieten?

Omdat de voorraad kogels zienderogen slinkt, dient Hildo binnenkort weer achter de smeltoven te kruipen. Hij probeert dit nog even uit te stellen, want met dit weer is het toch een beetje fris. En binnen gieten, daar begint ie niet aan vanwege de looddampen.

 

2 maart 2013. Eentje met 60 en eentje met 48 grain kruit

Poging zoveel. Hildo geeft niet op, want u weet... oefening baart kunst! Of dat uiteindelijk ook hier het geval zal zijn, waagt Hildo te betwijfelen maar aan zijn doorzettingsvermogen zal het niet liggen. Ditmaal met de 452-540 Hensel Blackpowder Express kogel, met viltje en twee verschillende kruitladingen. De bovenste is de 60 grain kaart en de kogels lijken iets hoger af te komen, de gaten een fractie minder rafeling en iets minder kogelkantel dan met 40 grain. Alvorens de tweede serie te schieten, is de loop meerdere malen doorgehaald. Dat er verschillen zitten in de goepjes ligt meer aan Hildo dan aan het wapen of de kruitlading. Met 60 grain geeft het, zoals eerder ook al het geval was, iets meer terugslag, maar niets wat onprettig wordt.

Punten?

81 punten met de 60 grain lading

79 punten met de 48 grain lading

 

6 maart 2013. Eleanor met vetpillen

Hildo heeft het vast al eens eerder geprobeerd, maar is het inmiddels vergeten. Natuurlijk kan hij op deze website alle schietkaarten terugzien, maar dat doet ie niet. Wat maakt het uit of er twee, drie of tien keer hetzelfde geprobeerd wordt? Het is stiekem veel te leuk om te experiementeren en vervolgens te filosoferen over waar het nu eigenlijk allemaal aan lag. Dus dit keer met de, zoals bekend, kantelende BP Express kogel geschoten in combinatie met een viltje èn een vetpil daarachter, voor het kruit. Resultaat? 'Mwoah', meent Hildo, 'Niet goed, maar het kan slechter', en daarin heeft hij gelijk.

Wel een schonere loop!

Dat een vetpil werkt in een zwartkruitwapen staat als een paal boven water. Het houdt het kruitresidu zachter en de volgende kogel die door de vette loop gaat, schiet de overmaat aan residu gewoon de loop uit, zonder dat de loop de kans krijgt steeds sterker te vervuilen. Het vetpileffect wordt duidelijk merkbaar na een aantal schoten: de kogel blijft soepel naar beneden gaan zonder dat er stroevere stukken (aangekoekte vervuiling) ontstaan.

Hoe ging het schieten?

Hildo had gedacht dat de gaten dichter bij elkaar zouden liggen, want hij hield het geweer deze avond vrij rustig, op een paar afzwaaiers na. Maar het resultaat valt uiteindelijk toch tegen. Misschien dat de vetpillen toch een negatieve invloed hebben op de precisie.

Resultaat?

79 punten. Maar, zoals gezegd, de loop was wel veel schoner en da's toch ook mooi!

 

13 maart 2013. Kantelen?

Ja hoor, nog iets. De 452-540 BP Express kogel is zelfs met deze lading nog niet helemaal stabiel, u ziet het aan de afbeelding van het gat hierboven. De nieuw gegoten, ongesizde, 452-540's komen binnenkort aan de beurt en Hildo is benieuwd of de grotere diameter tóch iets uitmaakt.

 

17 maart 2013. Hoofdveren Walker

De laatste keer dat Hildo met de Colt Walker geschoten heeft is een hele poos terug, maanden in ieder geval. Het probleem zat in een gebroken hoofdveer en een langzame levering. Na een aantal niet passende veren, zijn dit de juiste Uberti exemplaren. Gelijk maar drie meegenomen: zijn er in ieder geval vervangingsveren op voorraad, mocht er weer eentje knappen.

 

17 maart 2013. Hoofdveer installatie Walker

Dan nog even een nieuwe veer installeren natuurlijk. Hildo krijgt ondertussen een beetje handigheid in het vervangen, want de veer heeft het al meerdere malen opgegeven. Het stelt niet veel voor en in een paar minuten is de klus geklaard. Even de bout verwijderen waar de haan om draait, de haan iets omhoog bewegen en de veer kan er al onder. Om de veer op spanning te houden, gebruikt hij een griptang met een stukje papier tussen de tank en het messing van het handvat. Dit om beschadigingen te voorkomen. Hildo kan weer knallen!

 

20 maart 2013. Vetproppen van Pillen Fred

Pillen Fred werkt in de farmaceutische industrie, is clublid, kan eindeloos moppen vertellen, en heeft onlangs Hildo's vetpilrecept eens uitgeprobeerd. 50/50 frituurvet/bijenwas. Alleen heeft hij de vetpillen wel veel langer gemaakt dan Hildo doet: het duurde niet lang voordat het brandende vet achter op de baan ongewild voor wat bijverwarming heeft gezorgd. Vlot geblust en geen probleem. Een vetpil werkt prima, weet Hildo, en smelt in de loop tijdens het schot. Maar als ie te lang is, smelt ie niet helemaal en vliegt het vet ongesmolten de loop uit. Jammer van het ongebruikte vet. Maar goed, Pillen Fred had al wel in de gaten dat het verder prima ging met de vetpil en meende z'n eigen pillen te moeten draaien, slaan eigenlijk, en Hildo mag ze uitproberen!

10 mm pil

Het is geperst papier wat als onderlegvloer wordt gebruikt, zou het Isofelt zijn? Dat vol laten zuigen met het 50/50 vetmengsel en rondjes uitslaan met een 10 mm pons. De 10 mm vetprop zelf is iets aan de kleine kant, want de diameter van de .44 Walker loop is iets van 11.5 mm. Evengoed is er van vuuroverslag niets te merken en de revolver blijft gewoon gangbaar, ook na een serie van dertien schoten. Het grote voordeel, ten opzichte van Hildo's reguliere vetpil, is dat de proppen allemaal identiek in lengte zijn. Zou best wat kunnen uitmaken in het uiteindelijke schotbeeld.

 

20 maart 2013. Loopinspectie van de Walkers

De loop van Hildo's revolver lijkt iets schoner maar hij schoot met Explosia 0 (3F), terwijl Jan er eenzelfde hoeveelheid Explosia 1 (1F) achter had zitten. De bijenwas/frituurvet prop lijkt het niet slecht te doen. Binnenkort zelf maar eens wat van die vetproppen maken.

 

23 maart 2013. Batterij harden

Hildo heeft twee vuursteenwapens op zijn verlof: Vonkie, de .45 longrifle, en Lucy, de .75 Brown Bess musket. Beiden hebben momenteel hetzelfde probleem... de ontsteking werkt niet naar behoren, ook niet met een nieuwe steen. Het opnieuw harden van de batterij is, weet Hildo inmiddels uit ervaring, noodzakelijk.

Dubbele brander

Met één enkele hobbybrander is het lastig om het staal tot de gewenste temperatuur op te stoken. Met twee hobbybranders is het gemakkelijker om een redelijke temperatuur te breiken. Om te kunnen harden, strooit Hildo eerst wat Kasenit bovenop de batterij. Dit zorgt voor het inbrengen van de nodige koolstof voor een goede oppervlakteharding en dito vonk. Door het gebruik van twee hobbybranders wordt het staal van de batterij al rap mooi donkerrood/rood.

Afkoelen

Hildo doet niet moeilijk en kwakt de roodgloeiende batterij zó in het wachtende kraanwater. Als het later niet goed blijkt, dan gaat hij het wat professioneler aanpakken..

Gelukt?

Ja hoor, het lijkt goed. Een ijzervijl glijdt in ieder geval mooi over het metaal, het lijkt aardig goed gehard. Ontharden doet Hildo niet, het staal is niet zo door en door hard geworden dat het gaat breken. Hildo test de batterijen ook nog even met wat kruit in de pan, in de schuur, en zowel Vonkie als Lucy ontsteken nu keer op keer. Goedgekeurd! Nu moet nog blijken hoe lang het plezier gaat aanhouden op de schietbaan.

 

27 maart 2013. Lucy's batterij na 13 schoten

Een schietserie bij een zwartkruit wedstrijd telt 13 schoten en zo ziet de batterij van Lucy er uit na die bewuste 13 ontstekingen bij echt schieten op de baan, één weigering en de 3 proefontstekingen thuis. Het lijkt goed. Hildo heeft de pan over de volledige oppervlakte afgeslepen met een bandslijper alvorens te harden. De steen raakt de pan nu over de volledige breedte van de pan tot onder aan toe: de slijpoperatie is goed uitgepakt. Hoe lang de nieuwe harde laag het uiteindelijk gaat uithouden, zal de toekomst uitwijzen. Maar Hildo heeft er wel vertrouwen in.

 

30 maart 2013. Vonkie, de Kentucky Longrifle na 2 jaar! 74 punten

Het is inmiddels meer dan twee jaar geleden, 16 februari 2011 om precies te zijn, dat Hildo voor de laatste keer op de schietbaan stond met Vonkie. Ondanks dat Hildo de batterij destijds net geslepen en gehard had, was het slot niet tot het ontsteken van het pankruit aan te zetten, weigering na weigering. Af en toe een weigering is geen probleem maar het kan te gek worden. Sinds de aanschaf van het wapen is het kleine pistoolslot een bron van problemen geweest en Hildo had het op dat moment even gehad met Vonkie.

Opnieuw gehard met dubbele brander

Na de batterij van Lucy heeft Hildo de batterij van Vonkie nogmaals aangepakt. Dit keer met de twee hobbybranders, Kasenit hardingspoeder en weer gehard in gewoon water. Thuis, even in de schuur vanwege de rook, vijf maal de ontsteking gecontroleerd en het pankruit ontsteekt prima. Ook is het bovenste gedeelte van de bek van de haan, die de steen vasthoudt, afgeslepen, de geometrie van het slot is niet helemaal wat het zou moeten zijn. Het stak nogal uit en kwam daardoor snel in aanraking met de batterij. Dat is nu geen probleem meer. Vonkie kan nog een keer mee naar de schietbaan om te laten zien wat ze waard is.

Hildo's punten? 74 stuks!

Beter dan verwacht, zeker voor vuursteen. Met een open vizier is het richtpunt veel minder goed te zien dan met een diopter of, zoals Hildo laatst heeft ervaren, met een geweer met een geweldig mooie en behoorlijk perodiek correcte Malcom 6x telescoop. Met dat geweer zag hij pas hoe erg hij eigenlijk staat te zwaaien met de loop. Het is haast een wonder dat hij nog de groepen schiet die hij schiet!

Loop vervuiling

Vonkie's loop heeft meer last van vervuiling dan Lilly of Eleanor. Waarschijnlijk omdat de trekken niet erg diep zijn. Een goede kandidaat voor Zwitsers kruit. En anders is een regelmatig lapje erdoor zeker aan te bevelen.

Beetje dunne patch?

Hildo schiet met .445" ronde ballen en met een 0.16 mm dikke patch. Die lijkt een fractie te dun omdat de bal meestal geheel met de duim in de loop geduwd kan worden, met een beetje kracht. Een laadhamer is in vrijwel alle gevallen niet nodig. Hildo heeft het liever iets strakker, en heeft dus een iets dikkere patch nodig. Gaat de precisie misschien ook nog wel iets omhoog. Alle kleine beetjes helpen!

 

3 April 2013. Duel II. Kruitloze Jan vs Hildo

Op 20 maart jongstleden wist Kruitloze Jan het niet te redden tegen Hildo. Tijd voor een revanche! De Walkers worden nu wederom geladen, ditmaal schiet Hildo met een onderlegvloer vetprop, gekregen van Pillen Fred, in de maat 11 mm. Deze past precies, stukken beter dan de iets kleine 10 mm exemplaren. Of het nu aan de vetproppen ligt of niet, het lijkt er op dat Jan pech heeft want hij treft deze avond een Hildo die een buitengewone kaart schiet. Met een score van maar liefst 86 punten evenaart Hildo bijna zijn persoonlijk record van 87 punten!

Zwaar lopende Walker?

Het valt hem overigens op dat de Walker duidelijk de neiging heeft om zwaarder te gaan lopen met de groene vetproppen dan bij het gebruik van de reguliere vetpillen.van puur 50/50 Bijenwas/frituurvet. De Colt Walker heeft een beetje extra vet toch nodig om mooi gangbaar te blijven.

Vastgelopen Walker

Jan brengt het vandaag tot 75 punten. Niet slecht, want z'n Walker werkt niet echt mee. Stukjes percussiekapjes in het mechaniek doen hem de das om. Om toch de rest van de serie te kunnen verschieten, moet eerst de hele Walker uit elkaar genomen worden. Wat prutsen aan de revolver hoort er bij dit soort wapens toch bij. Het spul is niet perfect, maar dat geeft het ook de charme. De revolver doet het even later weer perfect, had u het anders verwacht? De Walker is een topper hoor!

Binnenkort... nogmaals revanche!

Jan laat het er niet bij zitten want een dosis sportiviteit is hem niet vreemd. Hij daagt Hildo uit tot een wedstrijd met het geweer want daarin is hij normaal gesproken de betere schutter. De kaarten zijn dus geschud en binnenkort zal blijken wie de aas heeft. Kruitloze Jan, met z'n .54 Pedersoli Tryon voorzien van open vizier, knalt gemiddeld hogere scores bij elkaar dan Hildo met Eleanor, ondanks dat zij voorzien is van een diopter. De spanning stijgt!

 

7 april 2013. Voor afdreiging geschikt?

Gevoel voor goede smaak kan Hildo niet ontzegd worden. U ziet het, want dit wapen in de strijd tegen viezigheid is gloednieuw: het enige moment voor een smaakvolle foto. Deze wc-borstel komt rechtstreeks van de Chinese topdesigner Winnif Pang, what's in a name? Geen zwartkruit revolver, maar beter dan de standaard schrobstok. Ligt buitengewoon goed in de hand, de trefkans is 100% en hij is stevig genoeg voor de hardnekkigste dwarsliggers. Voor afdreiging geschikt? 'Echt wel', meent Hildo, 'als ie gebruikt is'.

 

10 april 2013. Rolling Block kaliber 16

Clublid Peter verzamelt wat oud spul waar hij, af en toe, een keertje mee schiet. Dit wapen lag er al weer een paar jaar en hij had nog wat patronen. Hildo ook even een schot? Tuurlijk, is Hildo niets te beroerd voor. Boem! Schiet prima, wat zware trekkerdruk als u net een wedstrijdgeweer neergelegd heeft, maar de klap is mooi en terugslag prettig aanwezig. Met 55 grain goedkoop kruit en een slug gaat het prima. De keep-korrel is duidelijk te herkennen en er is goed mee te richten. Wat Hildo echt opvalt tijdens het richten... het wapen is licht, veel lichter dan een gewone militaire uitvoering. Combinatie van geen voorhout en een minder zware loop.

Rechte trekken en velden

De kast heeft geen pitting en de laadklep sluit prima en zonder speling. De kast is wat afgeronder dan de standaard Rolling Block en de typische bouwjaren ontbreken: dit is vast een origineel civiel exemplaar. Het wapen is, voor zover Hildo het kan beoordelen, nog zeer netjes. De kolf is zeer sterk gevlamd, erg mooi, maar het voorhout is, gezien de afwijkende kleur, ooit van een ander geweer gehaald. Het kaliber is 16 en de trekken en velden zijn in de lengterichting van de loop getrokken, ze roteren de kogel dus niet. Hildo denkt dat dit wapen gemaakt is om met slugs te schieten, de trekken zijn vast ontworpen om de zwartkruitvervuiling op te nemen en omdat ze recht zijn kan er ook met hagel geschoten worden. Maar voorlopig is het mooi geweest en gaat deze Rolling Block weer een paar jaar de kast in.

 

14 April 2013. Duel IV. Kruitloze Jan vs Hildo... met Het Geweer!

Om met de deur in huis te vallen: Met 83 punten heeft Jan gewonnen.

1e kaart. Kantelende kogels bij Hildo

Wat er hier precies gebeurd is? Onduidelijk.

Dat de 452-540 Hensel een handje van kantelen heeft, weet Hildo, maar vandaag is het hek van de dam. Hij heeft het nog nooit zo erg meegemaakt. Toch was er niets anders dan anders. Kogels met de hand gevet met het reguliere vet en gesized in de LEE 452 sizer die. Kruitlading is de reguliere 48 grain Explosia 0 (FFFG). Wèl heeft hij de loop na ieder schot doorgehaald, iets wat de kantelneiging iets erger maakt, maar normaal lang niet zo erg als vandaag.

2e kaart

Dit kan niet waar zijn. Dus nog een keer eenzelfde serie, ditmaal zonder de loop door te halen: dan moet het beter gaan. Het maakt niets uit. De kogels blijven kantelen dat het een lieve lust is en van enige precisie is geen sprake. Ze sproeien over de hele kaart. Bijzonder frustrerend, met name omdat de reden van het extreme kantelen onduidelijk is.

 

20 april 2013. Kantelkogelkaart 2

3e serie 6 kogels:

452-540 un-sized. 48g Explosia 0 (3FG). Zo dwars als het maar kan.

Drie met en drie zonder viltje: het maakt geen verschil. Dit zijn als-gegoten 452 kogels, dus niet gesized en de diameter is dusdanig groot dat ze eigenlijk te strak zitten. Ondanks de strakke passing kantelen ze toch.

4e serie 6 kogels:

452-540 Eleanor sized. 48g Explosia 0 (3FG). Ook al dwars door de kaart.

Deze kogels zijn gesized met de handmatige kogelsizer die standaard bij Eleanor geleverd is, af fabriek dus. Deze sizer sizet de kogels het kleinst, rond de .450. Hoe dan ook: ook hiermee gaat de 452-540 Blackpowder Express kogel dwars door de kaart.

 

27 april 2013. Twee kaarten!

Vandaag drie soorten kogels meegenomen. Links de van 453-500 naar 452-500 gesizde Hensel, in het midden een 457-405 Lee die naar 452-405 gesized is en rechts, nogmaals, de kantelkogel 452-540 Hensel Blackpowder Express die het eerst nog wel, maar nu niet meer doet. Alle kogels zijn dezelfde dag, met hetzelfde vet gesized in dezelfde Lyman vetpers.

Eerst nog even de 452-540 Hensel Blackpowder Express, eigenlijk tegen beter weten in. De eerste 452-540 kogel die wordt afgeschoten gaat direct al dwars door de kaart, net buiten het hier zichtbare gedeelte. Duidelijk: dit wordt 'm echt niet en Hildo laat het bij die ene kogel.

Bovenste kaart. 89 punten: Het kan dus wél!

Dan de 453-500 Hensel die naar 452 gesized is in de Lyman vetpers. Hildo heeft een goede dag met deze prima kaart met een mooi groepje. Twee afzwaaiers, hij wist het al op het moment dat deze schoten afgingen. De eerste zes kogels komen iets links boven de tien in de kaart, het Super Groepje. De latere kogels beginnen verder naar beneden uit te komen, mogelijk door vervuiling van de loop. Kortom: die 452-500 was, en is nog steeds, een prima functionerende kogel.

Onderste kaart

Hier knalt Hildo een paar 457-405 Lee kogels richting de kaart. Destijds is de gietmal aangeschaft voor de BFR revolver maar de kogels zijn daarvoor wat zwaar, ze geven onnodig veel terugslag. Gesized naar 452 gaan ze nu in Eleanor. De punt is iets beschadigd door het niet hebben van een goed passende toppunch. De resultaten zijn slecht: van de vier kogels mist er eentje zelfs de kaart. Deze kogel kantelt niet, maar Eleanor sproeit ze over de hele kaart. Na vier kogels houdt Hildo het voor gezien. Met deze aangepaste Lee kogel schieten is volledig zinloos, ze gaan weer richting de gietoven.

 

4 mei 2013. Twee Eleanor schietkaarten

Niet alles wat een mens doet, leidt tot een logisch resultaat. Ondanks dat Hildo de diopterschotel een fractie omlaag heeft gedraaid, lijken de kogels (zie de tweede kaart) iets hoger uit te komen. Precies het tegenovergestelde van het verwachte resultaat. Het tweede groepje is kleiner, maar in het midden uitkomen is nog niet zo gemakkelijk. De ene keer wat verder naar links, de andere keer wat verder naar rechts. Net als Hildo denkt: 'Dit is 'm helemaal', komt hij weer niet uit waar hij uit wil komen. De tien lijkt ontwijktrucs te hebben!

Recht omhoog met die diopter!

Bij het richten kan een geweer onbewust een fractie worden gekanteld, om de lengte van de loop. Dat gebeurt bij Hildo automatisch en dat is niet de bedoeling. Hildo staat rechts van het geweer en heeft de neiging het geweer naar links te laten draaien. Het is zaak dat hij er bij ieder schot op let dat de diopterladder recht omhoog naar het plafond wijst, in plaats van ook maar iets 'uit het lood' te staan.

Plakkend kruit

De huidige lading is 49,5 grain, dat is te veel. Niet voor Eleanor, maar wel voor de kruitbuisjes. De dop past niet goed meer en het kruit moet daardoor toch iets opelkaar gedrukt worden. Het kruit klontert vandaag iets, misschien omdat het iets gecomprimeerd in het buisje zit, maar misschien ook omdat er toch wat vocht bij kon komen door het niet goed afsluiten van het dopje. Beide zijn niet goed en Hildo gaat weer naar de 48 grain die wel gewoon en probleemloos in de buisjes past. Misschien worden het vanaf nu wel allemaal tienen!

 

15 mei 2013. Met gewisselde geweren... Hildo vs Kruitloze Jan

Wie is nu de betere schutter? Geweren wisselen en zien wie er het beste schiet! Eleanor is voorzien van een diopter en de Tryon van Jan van een open vizier, dat is vast van invloed op de uiteindelijk score. Voor beide schutters is het schieten met een onbekend geweer wennen. Wie de uiteindelijke winnaar is van deze wisselmatch? Jan schiet 86 en Hildo komt niet verder dan 73.

Hildo's serie met de Tryon: 73 punten

Eerst met de telescoop zoeken waar de kogel terecht komt. Rechtsboven in de kaart, dus verder naar rechtsonder. Na vier schoten corrigeren merkt Hildo dat onder aan het zwart richten toch de beste resultaten lijkt op te leveren en hij laat de telescoop verder met rust. Het uiteindelijke resultaat is niet bar slecht, maar het kan beter. Tijdens de serie is het voor Hildo wel duidelijk dat een diopter een groot voordeel biedt.

Kruitloze Jans serie met Eleanor: 86 punten

Kruitloze Jan profiteert blijkbaar van de diopter van Eleanor want hij krijgt een groepje dat griezelig dicht bij elkaar ligt. Bij de kogels die wat verder afwijken was op het moment dat het schot afging al bekend dat ze zouden afzwaaien: volgens Jan trok hij op dat moment iets met het geweer. Het was dus even wennen, maar als het geweer iets verder naar links zou worden afgesteld lijkt Jan met Eleanor gemakkelijk in staat is om (ver) boven de 90 te schieten, dat lukt Hildo maar zelden.

18 mei 2013. De laatste 452-535 Lyman Postell

Hildo heeft nog tien kogels over die hij destijds gegoten heeft met het geleende Lyman gietblok. Een longrange kogel 457-535, gesized naar 452 zodat ze in Eleanor passen. Het blijft voor Hildo onverklaarbaar want deze kogel is ruim langer dan de tuimelende Blackpowder Express van Hensel. Toch gaat deze Lyman Postell xelfs met 48 grain goedkoop Explosia kruit zonder tuimelen door de kaart. Het schiet perfect. De enige tuimelaar, rechtsonder, wordt veroorzaakt door een vuil wordende loop. Even doekje erdoor, het tuimelen is weg en de kogels komen weer iets hoger in de kaart uit. Dit gietblok schaft Hildo binnenkort zelf aan want lenen is, uiteindelijk, niet de manier waarbij hij zich goed voelt.

 

Dubbele lading, oeps.

Een schutter kan gemakkelijk afgeleid raken en vergeten waar hij gebleven is tijdens de herlaadcyclus van een voorlader. Dat gebeurt Hildo vandaag tijdens zijn tweede kaart. Het is niet de eerste en ook vast niet de laatste keer. Bij een nitrowapen loopt dat niet goed af, maar met zwartkruit valt het reuze mee. Maar schrikken is het wèl als u het niet verwacht. De 96 grain Explosia in combinatie met een 500 grain kogel in een lichtgewicht geweer van 3,6 kilo staat garant voor spektakel en het is zeker niet de lading waarmee Hildo ooit een serie van 13 zou willen verschieten.

Mooi rond gat

De kogel met de dubbele lading komt een stuk hoger uit in de kaart. Ook is goed te zien dat het gat mooi rond uitgeponst is, de kogelsnelheid ligt vast stukken hoger

 

 BACK 

 ---- Western wedstrijdkalendertje  ----

Zwartkruit wedstrijden worden vrijwel het gehele jaar door georganiseerd. Een klein gedeelte van deze evenementen, waar wat te doen is op welke data, ziet u in Hildo's wedstrijdkalendertje. Klik hier!