20 mei 2013. Twee kilo reuzel

De afbeelding hierboven lijkt op een stuk vlees, een gemuteerde kip of, met een beetje fantasie, een alien uit een griezelfilm. Het is gewoon reuzel, het vet van een varken. U kunt het uitkoken of uitbakken. Als u de overgebleven stukken (kaantjes) er uit verwijdert heeft u puur varkensvet.

Vroeger

Dit soort vet werd vroeger gebruikt om mee te bakken of het als een soort boter op brood te smeren. Van dichtslibbende kransslagaderen hadden Hildo's ouders destijds nog nooit gehoord. 'Vet eten is lekker', vond men vroeger! Magere melk? 'Da's 'ondermelk' en alleen geschikt voor de varkens', aldus Hildo's pa. Nadat pa een fiks hartinfarct opliep in 1971, op 55 jarige leeftijd, was het gedaan met het vette eten en zout mocht ie ook al niet meer hebben van Meneer de Dokter. Nog steeds zijn er legio recepten waarbij reuzel gebruikt kan worden, maar om te eten houdt Hildo het bij zijn pizza's... Véél gezonder!

Wat vindt de kat ervan?

Hildo's kat, Bijtie, is verzot op echt rauw vlees. Verder lust de kat van alles en nog wat, maar reuzel vindt ie niks: het stukje dat ie van Hildo krijgt, blijft onaangeroerd in z'n etensbakje liggen.

Hildo's applicatie

Naar het schijnt is het prima te gebruiken als ingrediënt van kogelvet en daar heeft Hildo het dan ook voor aangeschaft. Hij heeft twee kilo van het spul. Dat ligt al sinds december 2012 in de diepvries, maar het is vast nog hartstikke goed!

Reuzel koken

In Hildo's snelkookpan, voorzien van een flinke lading water. Na een uur koken lijkt het niet echt op te schieten. Uiteindelijk blijkt er wel behoorlijk wat vet van het afgekoelde water af te scheppen maar, de overgebleven stukken hebben nog steeds de consistentie van een speklapje en zijn nog steeds bibberig als een drilpudding. De reuzelkaantjes zijn nog lang niet vetvrij.

Niet meer koken

De reuzel gaat daarom uit de kookpan en verhuist naar de koekenpan waar het vet er uit gebakken zal worden. Dat gaat sneller.

130 graden

Tijdens het uitbakken van de reuzel stijgt de temperatuur van het gesmolten vet in de pan tot, digitaal gemeten, 130 graden Celsius, het komt nauwelijks verder. De kans op verbranden lijkt Hildo nihil.

Reuzel uitgebakken

Het procedé nadert zijn eindpunt, zie de afbeelding hierboven. Op een gegeven moment 'bruist' het vet niet meer zo en lijkt het zelfs alsof het vuur uitgedaan is. Alle vet is vrijgekomen en het vet wordt heter zonder dat het zinvol is. Het vuur kan uit.

Vers varkensvet!

Deze container is voorzien van een sok, die als filter dient om ongerechtigheden van het vet te scheiden. Na het gieten de sok verwijderen en klaar is uw pot met gefilterd varkensvet!

Twee sessies

Hildo heeft het vet in twee sessies uitgebakken. Op de foto hierboven was de eerste uitbaksessie al een poosje geleden. U ziet het gestolde vet onder in de pot. Het nog vloeibare vet is goudkleurig, maar zal na stolling ook in wit vet veranderen.

22 mei 2013. Twee series met de vergeten Walker

U zou kunnen denken dat Hildo zijn Walker vergeten is, maar dat is niet zo. De revolver ligt trouw in de kluis te wachten op inzet. Vandaag is het dan zover en het is even wennen aan het wapen. Hildo schiet twee series. Over het algemeen is de tweede serie meestal niet beter dan de eerste. Maar in dit geval, na correctie van het richtpunt, lukt het Hildo om de tweede serie met een iets hoger puntentotaal af te sluiten.

Bijknippen

Even roodgloeiend stoken over de volledige lengte is voldoende om het zaagblad zacht te krijgen. Vervolgens in een kleine kromming buigen, een stukje afknippen met de juiste lengte en natuurlijk de tanden zelf niet vergeten. Met een blikschaar gaat het prima.

Montage op de batterij

Dat doet Hildo met Bison Kit. Dun laagje zodat het plaatje niet begint te veren op de batterij als de vuursteen het plaatje raakt. Beide objecten insmeren en even wachten, daarna plakken

En, werkt het?

Nee. Na het eerste 'proefontsteking' valt het plaatje al van de batterij, het past ook niet helemáál lekker. Nu weet u ook waarom deze website twolefthands.nl heet. Hildo heeft het eerst even gehad en zet Vonkie weer in de kluis. Later nòg maar eens wat proberen, want... geduld is een schone zaak.

In stukjes snijden

Om het pure varkensvet er uit te kunnen halen, dient de reuzel gekookt of gebakken te worden. Als u het eerst in kleine stukjes snijdt is het makkelijker om het vet er uit te krijgen dan wanneer het één grote klomp is. Logisch, dus eerst met het mes erop los.

Reuzel bakken

Dit gaat stukken beter. Er zit niet eens een beetje vet onder om het op gang te krijgen, maar dat duurt niet lang. De reuzelstukjes worden kleiner en er komt al gauw meer gesmolten vet in de pan te liggen.

Reuzel kaantjes?

Dit zouden de kaantjes moeten zijn, de overblijfselen nadat de reuzel uitgebakken is. Eetbaar? Vast wel, maar druipend van het vet. Hildo krijgt er geen zin in om ze tussen het brood te doen, bovendien heet hij nu andere dingen aan zijn hoofd dan eten. Deze gaan richting prullenbak.

Filtersok

Hildo beschouwt zijn sok als verloren. Hij heeft niets met een vette sok aan één voet en hij gelooft ook niet dat zijn wasmachine deze strijd zou kunnen winnen.

Conclusie?

Het uitkoken van reuzel geeft een flinke bende, er zit van alles onder het vet. Hildo denkt dat het gemakkelijker is om in de supermarkt wat vet te kopen, misschien is het nog goedkoper ook, alhoewel het zelf doen natuurlijk wel z'n charme heeft, tenminste dat wordt gezegd.

25 mei 2013. The Spark of Life voor Vonkie!

Dat Hildo's longrifle, Vonkie, een probleem heeft zal u vast niet zijn ontgaan als u minutieus alle bladzijden doorgeworsteld hebt. Voor diegenen die dat niet gedaan hebben, volgt hier een korte uitleg.

Vonkie is een steenslotwapen en het heeft grote problemen met vonken. De batterij is te zacht. Of het probleem veroorzaakt wordt doordat Hildo niet goed kan harden of doordat het materiaal van de batterij van dubieuze kwaliteit is... beetje onduidelijk, maar Hildo geeft niet op.

Het zaagblad

Een dunne strip hard materiaal op het oppervlak van de batterij zou voor goede vonken moeten zorgen, ook al is de batterij zo zacht als boter. Het staal van een zaagblad lijkt Hildo een goede optie, want het staal van een zaagblad moet uiteraard knetterhard hard zijn. Dat alleen de tanden zijn gehard, kunt u zien aan de blauwe kleur.

Ontharden

Het zaagblad is recht, maar de batterij van Vonkie heeft een lichte kromming. Vandaar dat Hildo er voor kiest om het zaagblad eerst te ontharden.

Harden

Nu het stukje zaagblad harden door het goed heet op te stoken en het vervolgens in water te harden. Lijkt goed, het is weer hard.

29 mei 2013. Abominabele schietkaart Walker

'Dà's een beroerde kaart!' meent Hildo. Tja, de doorzeefde kaart, met allerlei plakkers erop, is geen gezicht. Bij SV De Vrijheid is het meestal niet mogelijk op nieuwe kaarten te schieten. Jammer, want Hildo wil best een euro betalen voor een frisse kaart, maar volgens het bestuur is daar geen opbergruimte voor. Bijzonder sterk vindt Hildo die argumentatie niet voor een schietvereniging. Op de 50 meter geweerbaan liggen gebruikte kaarten van wedstrijden die, als het een redelijke schutter betrof, de gaten aardig in het midden hebben zitten. Op zo'n kaart wordt dan een (gratis) insteekkaartje gestoken en dan ziet het er redelijk uit. Een afzwaaier kan Hildo nog wel photoshoppen en dan ziet de kaart er toch weer een beetje fris uit. Aan het bovenstaand exemplaar is geen eer meer te behalen. Wat deze score betreft... rond de 80 moet gemakkelijk mogelijk zijn. 'Misschien is de score en hoe de kaart er uitziet wel van invloed op elkaar', grapt Hildo.

Westernweekend schietvereniging de Vrijheid 2013

Inmiddels het vijfde westernweekend van SV de Vrijheid te Hoogeveen en het gaat nog steeds prima. Het is er gezellig en de sfeer gemoedelijk, maar dat is bij andere westernweekeinden niet anders, gelukkig maar. Helaas heeft Hildo niet al te veel foto's, hij had als vrijwilliger niet zo veel tijd om rond te wandelen.

Baancommandant

Hildo is als vrijwilliger hulpje-baancommandant naast baancommandant Lammert. Dat doet hij liever dan achter de bar staan. Wat praten met de deelnemers, bij wapenstoring helpen wanneer dat mogelijk is en alles zo veilig, vlot, efficiënt en prettig mogelijk laten verlopen voor alle deelnemers. Ondanks zijn soms warrige uitstraling, Hildo doet zijn best!

Vrije baan interpretatie

Series worden uitgegeven voor een bepaalde tijd op een bepaalde baan. Bij SV De Vrijheid passen de baancommandanten dat aan al naar de toestand van het moment. Als u op baan 3 moet schieten, maar baan 2 komt eerder vrij: ga maar lekker op baan 2 staan, want dan kunt u alvast beginnen. Op die manier wordt de baancapaciteit optimaal benut, blijven wachttijden minimaal en kunnen de meeste schutters binnen de gelimiteerde tijd schieten. Komt iemand vijf minuten te laat, geen probleem. Voor mensen die dat niet gewend zijn kan dat bijzonder overkomen, maar het systeem werkt in de praktijk best goed.

Afzuiging

Ondanks de forse luchtverplaatsing van de ventilatoren werkt de afzuiging op de baan helaas niet naar behoren. Dit is goed te merken als alle banen bezet zijn door zwartkruitschutters. Maar er wordt aan gewerkt. Of de huidige plannen van het bestuur tot het juiste resultaat zal leiden is afwachten, maar het is twijfelachtig. Uiteindelijk zal het vast goedkomen. Tot die tijd gewoon de deur open, want luchttoevoer van achteren zorgt voor een onmiddellijke vermindering van rook.

Stroomstoring

Helaas valt gedurende het weekend meerdere malen de stroom uit, iets wat nooit het geval is op de banen van De Vrijheid. Na afloop blijkt dat dit door de patatbakker is veroorzaakt. Hij heeft ergens een storing zitten die bij andere evenementen waar hij was ook al voor stroomuitval heeft gezorgd. De volgende keer krijgt hij in ieder geval een stroomvoorziening die niet is aangesloten op de verlichting en afzuiging van de schietbanen. Gelukkig is er met het eten van deze rijdende snackbar niets mis, zijn gehaktballen zijn zelfs uitermate!

More Western Style?

Leuker zou het natuurlijk zijn om alles in eigen beheer, in old-western style, te regelen. Maar de catering is uitbesteed omdat het te veel werk is. Zolang het westernweekend gerund word door vrijwilligers is man/vrouwkracht niet onbeperkt aanwezig en dat is simpelweg waar de schoen wringt, iets waar alle westernweekeinden mee worstelen.

Ron & Hildo: Harley's & Zwartkruit

Motoren, vuurwapens en antieke klokken gaan prima samen en zodoende heeft Ron alvast twee interesses die Hildo ook heeft. Ron is lid van een Harley-club en die leden kennen Hildo weer van een filmpje op Youtube (google: Hildo's Harley) waarin een straatrace, tussen Hildo's (inmiddels oldtimer) eigenbouw chopper en een moderne Japanse hypersport motorfiets, centraal staat. Helaas weet de Japanse hypersport de oude roestige Harley niet bij te houden, tot groot vermaak van Harley rijders en nog grotere ergernis van liefhebbers van moderne Japanse race machines. Of Hildo's Harley vreselijk snel is of dat de jappenrijder niet kan rijden, is het onderwerp van discussie. Het filmpje is derhalve aardig populair en, omdat het Youtube betreft, gelijk over de hele wereld verspreid. Het internet blijft een bijzonder fenomeen. Toen Ron aan zijn motorclubleden vertelde dat hij die Hildo van het filmpje wel kende gingen er een paar wenkbrauwen omhoog, maar jongens: Ron heeft gelijk!

Miquelet met de Brown Bess

Er zijn ruim tien miquelet-kaarten geschoten door 8 schutters. Het blijft een beetje onduidelijk voor Hildo hoeveel uiteindelijk allemaal écht met een musket geschoten heeft en wie met een geweer. Kruitloze Jan is met 69 punten ditmaal stukken beter dan Hildo die blijft steken op 54 punten. Tegen Erwin wordt het voor iedereen natuurlijk erg lastig, de man is erg goed en behaalde dan ook verdiend de eerste plaats met 79 punten met zijn Brown Bess.

Volgend jaar weer?
Natuurlijk, want dit is Hildo's eigen club. Westernweekeinden zullen met zorg worden gekozen, soms zijn er andere dingen belangrijk. Weasel Creek staat in ieder geval in de agenda en verder is het nog even zien hoe het loopt.

Vrijdagavond: The Campfire Collaboration

Een 'old-time, country en folk band'. Eigenlijk is het gewoon een bluegrass band. 'Tricky keuze', dacht Hildo toen hij van het voornemen hoorde om een bluegrass band neer te zetten. De meeste zwartkruitschutters hebben wel wat met countrymuziek. Bands als Creedence Clearwater Revival en The Eagles doen het ook wel goed. Het is wat uitgekauwde muziek, rockabilly gaat vaak al te ver. Hildo hoort liever bluegrass, maar de eerlijkheid gebied te zeggen dat de meeste mensen nog nooit van dit muziekgenre hebben gehoord, laat staan dat ze er wat mee hebben!

En, hoe vindt Hildo de band?

Uitstekend! Dit is zeker een van de betere bands die hij gezien heeft tijdens zwartkruitweekeinden. De zanger in het midden is zondermeer de breedste zanger die Hildo ooit gezien heeft, de linker lijkt wel op Johnny Depp in Pirates of the Caribbean en de rechter is, zo meenden meer dan een paar zwartkruitschutters, Hildo's broer... en hij speelt zowaar nog banjo ook, maar gelukkig voor alle aanwezigen stukken beter dan Hildo zelf. De muziek blijkt minstens zo leuk als de band zelf. Bluegrass is gewoon vlotte, vrolijke volksmuziek die, als u goed naar de tekst luistert, vaak over drama´s als moord, doodslag, overspel, gevangenis en andere ellende blijkt te gaan. Een soort van levenslied, maar stukken beter te beluisteren dan de André Hazes-versies! Hildo heeft behalve twee linkerhanden, ook twee linkervoeten, maar de meer begaafden blijken het prima te doen op de muziek van deze band en er gaan deze avond meer dan een paar voetjes van de vloer.

Hoe vinden de zwartkruitschutters de band?

Hildo vraagt her en der wat mensen wat ze er van vinden. Wie schetst zijn verbazing wanneer blijkt dat alle ondervraagden, zonder uitzondering, positief zijn over deze bluegrass band. Dàt had hij niet verwacht!

De band op zaterdag?

'Zullen we het daar even niet meer over hebben?', aldus Hildo.

Duel

De belangstelling voor het duelschieten blijft onveranderd groot. Zeker in de zomer is het uitstekend buiten te beoefenen, want open-air knallen: er is niets leukers!

1 juni 2013. Staarwedstrijd

U kunt de meest bizarre wedstrijden tegen het lijf lopen. Hier Elvira vs Doeke, verwikkeld in een staarwedstrijd. Wie het eerst met z'n ogen knippert, verliest. De spanning spat al van de foto af, u kunt zich nauwelijks voorstellen hoe het in het echt was!

Erwin Dahlkamp met een vuursteengeweer

Hij schiet op de correcte kaart. Dezelfde 55x55 cm pistoolkaart, net zoals waar alle percussie geweerschutters op schieten. Dat een 85x85 cm miquelet kaart toch écht alleen bedoeld is voor steenslot gladloops musketten en niet voor een geweer met trekken en velden, daar wil SV de Vrijheid tot op heden nog steeds niet aan want 'vuursteen is vuursteen'. Erg jammer want dit stimuleert miqueletschutters niet en het is al moeilijk genoeg om een redelijke hoeveelheid schutters van deze, overigens erg leuke, discipline bij elkaar te krijgen. Het is niet de eerste keer dat Hildo anderen met Lucy, zijn musket, laat schieten om tot een groter deelnemersveld te komen.

Ereschijf

De ereschijf is dit jaar wederom gemaakt en geschilderd door Rieks. En die man kan het, want het is een plaatje, letterlijk. Te mooi om op te schieten eigenlijk, maar dat is nu eenmaal het lot van een ereschijf. Daarom is het te raken punt, de zwarte sticker, buiten de beer geplaatst... 'Misschien dat het beest dan nog heel blijft', meende Dirk. Er wordt door de beste schutter van elke discipline één schot op gelost. Niet met hun eigen geweer, maar met dat van een ander (de Winchester van Dirk), dat maakt het extra moeilijk

En, wie was de beste?

Na een bijzonder uitvoerige en zeer humoristische beschrijving door Dirk hoe de diverse schutters het toch nèt niet gered hebben, blijkt tijdens de prijsuitreiking dat Stalen André uiteindelijk het dichtst bij de zwarte plakker op de ereschijf is gekomen. Behalve de eer krijgt André ook, verdiend, de ereschijf mee naar huis.

Gefeliciteerd Meneer van... Riessen!

Wedstrijduitslagen

Viel het mee of viel het tegen? Als uw hoed maar goed zit!

Klik hier voor de wedstrijduitslagen in PDF formaat

                     ___________________________________

5 juni 2013. Eleanor... hoog & laag

Soms heeft Hildo gewoon een beetje geluk en schiet hij, pats, 90 punten. De tweede kaart, de groepering lijkt niet eens zo beroerd, is toch maar 79 punten. Af en toe een lapje door de loop om het allemaal mooi gangbaar te houden en Eleanor schiet prima. Tegenvallende scores worden duidelijk veroorzaakt door de schutter en dat is stukken beter dan andersom.

19 juni 2013. Schietkaart Eleanor... zonder viltje en zonder doorhalen

Ditmaal de gemakkelijkste manier van schieten. Geen viltje tussen kruit en kogel en ook de loop tussentijds doorhalen wordt achterwege gelaten. De loop wordt wel na ieder schot doorgeblazen. De afzwaaiers zijn Hildo's eigen schuld en er zijn twee kogels bij die kantelneigingen vertonen. Omdat Hildo ditmaal geen baankijker heeft gebruikt, weet hij niet wanneer de kantelkogels erin geschoten zijn, maar hij vermoedt aan het eind van de serie door de steeds sterker vervuild rakende loop. Overigens blijft het wapen goed te laden met een kogel die gemakkelijk naar beneden te duwen is. De meeste vervuiling treedt op aan het eind van de loop, het dichtst bij de loopmonding.

Genoeg vet?

Een kleine 'vet-ster' vormt zich op de loopmonding na een schot, wat betekent dat het zich in de vetgroeven bevindende kogelvet nog niet opgebruikt is wanneer de kogel de loop verlaat. Met de smering lijkt derhalve niets mis, maar om een volledige serie te schieten met dit goedkope en vervuilende kruit lijkt niet aanbevelenswaardig. Dan kan er beter met het minder vervuilende, maar veel duurdere, Zwitsers kruit geschoten worden.

Binnenkort: Een kruitvervuilingtest!

Hildo zal de poetsdoeken fotograferen om ze zien hoeveel doekjes met kruitoplosser er nodig zijn om de loop weer schoon te krijgen na een serie waarbij de loop tussentijds niet wordt gewist. Verschillende soorten kruit zullen worden ingezet: Jagdschwarzpulver/Syntesia, Explosia 0 (3F), Explosia 1 (1F), Zwitsers 2 (3F). Zwitsers 3 (2F), Zwitsers 4 (1 1/2F), Wano vuurwerkkruit (2F) en Elephant (2F). Hildo heeft het natuurlijk niet allemaal zelf, dat zou wel èrg veel kruit zijn, maar hij kan her en der gemakkelijk wat gevulde buisjes regelen voor deze 'kruit vervuilingtest'. Enne, dat Zwitsers het schoonst schiet weet hij nu al!

26 juni 2013. Schietkaart Eleanor. 82 punten, maar die groepering!

U zou kunnen denken dat deze geschoten is met het nieuwe reuzelvet, maar dit zijn nog de gewone kogels van puur lood met gewoon frituur/bijenwas/wolvet.

Geen viltje

Deze kaart is overigens geschoten zonder(!) bierviltje onder de kogel, wat voor Hildo het bewijs is dat een viltje onder de kogel op geen enkele wijze iets toevoegt aan de resultaten. Tenminste niet met dit geweer, op 50 meter, met deze kruitlading en deze kogel. Maar dat dit een buitengewoon kleine groep is, zal vast niet liggen aan het wel of geen viltje gebruiken. Hildo denkt dat ie mazzel heeft, kwestie van net toevallig de goede kant op zwaaien als het schot afgaat.

De groene gaten

Computers staan voor niets, dus Hildo heeft de rode gaten (de daadwerkelijke treffers) gekopieerd, groen gemaakt, op een nieuwe laag geplakt en het groepje op de juiste plaats in het midden geplakt. Als hij in het midden geschoten had, waren het geen 82 maar 97 punten geweest... als...

Diopter nog een keertje afstellen!

10 juli 2013. Diopter afgesteld en twee soorten kruit

U vergeet ook wel eens wat. Hildo pakte vandaag twee doosjes met kruitbuisjes, beide niet geheel vol. Dat in de ene Explosia en in de andere Zwitsers zat, daar kwam ie op de baan pas achter.

De rode gaten zijn met Explosia, de blauwe met Zwitsers 3.

Dakloodkogels

Vandaag weer geschoten met kogels van 100% lood. Zonder de tin vliegen ze weer aardig recht. De 4% tin kogels houdt hij nog even apart, voor latere experimenten.

Diopter

Hildo heeft de neiging iets hoog en te ver naar rechts af te komen, dus het vizier moet bijgesteld. De diopter iets naar beneden en de ringkorrel iets naar rechts. Zie hier het resultaat. De hoogte lijkt wat beter, maar nu gaan de kogels weer te ver naar links. Gelijk de ringkorrel nog weer ietsjes bijgedraaid. Er zit overigens wat speling tussen de schroef en de korreltunnel, dat maakt het er niet gemakkelijker op.

Zwitsers schiet slechter?

Gevoelsmatig zit er tussen het kruit niet veel verschil, Zwitsers 2 (3F) lijkt een hardere klap te geven dan Zwitsers 3 (2F), maar dat kan ook verbeelding zijn. Hildo deed even iets anders tussen de twee kruisoorten door en de afleiding verbetert de schietresultaten niet. Het blauwe (Zwitsers) gat helemaal links ging even af op het verkeerde moment, Hildo's eigen schuld. Volgende week weer, misschien dat Eleanor dan in het midden uitkomt.

16 Juni 2012. Schietkaarten Eleanor... zonder viltje!

Tadaaa!!! Daar zijn er weer twee. In de lijn der verwachting geen topkaarten, maar dat geeft niets.

Geen viltje

Vandaag heeft Hildo de kogel naar beneden gedrukt zonder een bierviltje tussen kruit en kogel. Alle theorieën ten spijt, het gebruik van wèl of géén viltje lijkt, in ieder geval bij Hildo, niets uit te maken. Hij merkt er in ieder geval niets van, behalve dat het laden iets sneller gaat zonder viltje.

Loop doorhalen

Tijdens de laadprocedure drukt Hildo ditmaal de kogel naar beneden met een schoonmaakdoekje met zwartkruitoplosser. De loop wordt dus bij het zetten van de kogel iets gewist. Direct na het schot wissen, doet hij niet: dan kan de rommel onder in de kruitkamer geduwd worden met mogelijk ophopingen van vuil en zelfs weigeringen tot gevolg. Na iets van vier schoten verwisselt hij het doekje voor een schoon exemplaar. Loop daarna doorhalen met een droog doekje heeft hij niet gedaan. Zal vast wat uitmaken op de kilometer, maar op de 50 meter gelooft Hildo het wel.

Kogel weg?

De tweede kaart, de onderste, heeft maar 12 gaten. Ergens is er nog een kogel door eenzelfde gat gegaan, maar dat is koffiedik kijken. De tien hoogste gaten zijn geteld, zelfs met een dubbelschot in de tien had deze kaart nog niet hoger uit kunnen vallen dan 86 punten.

26 juni 2013. Verder met het reuzel kogelvet, de ingrediënten!

60 gram reuzel, 60 gram bijenwas, een flinke lik wolvet en een waxinelichtje.

De goede hardheid?

Het koude reuzelvet is iets zachter dan frituurvet en ook is wolvet vrij zacht. Het waxinelichtje wordt toegevoegd om te voorkomen dat het kogelvet te zacht wordt. Extra bijenwas had ook gekund, maar wat experimenteren is nooit weg. Hildo denkt dat de uiteindelijk hardheid aardig in de buurt zal zitten van wat hij voor ogen heeft. Het waxinelichtje en de wolvet ziet u niet op de foto, daar dacht ie later pas aan, nadat de foto gemaakt was. Details.

26 juni 2013. Au bain-marie

Alles gaat in een glazen pot (koffiecreamer) om het au bain-marie (in water) te verwarmen. Op deze manier smelt het vet uitstekend zonder dat het te heet wordt, zoals dat wèl gebeurt tijdens het smelten in een mestin op een open vuur... zoals Hildo het de vorige keer nog deed. Naar verluidt is overmatige hitte een goede manier om smeereigenschappen van kogelvet op een nadelige manier te beïnvloeden. Dit is o.a. te lezen op de site van SPG bullet lube. Het moet dus niet te heet worden. Au bain-marie kunt u het vet volgens SPG eindeloos opnieuw smelten zonder dat de eigenschappen beïnvloed worden. En willen we dat niet allemaal?

Gieten in de vetpers

Vanuit de glazen pot laat het vloeibare kogelvet zich uitstekend in de Lyman vetpers gieten. Als de vetpers leeg is, gewoon de pot met vet weer even au bain-marie opwarmen en de vetpers bijvullen met vloeibaar kogelvet. Speciale 'vetpatronen' voor de vetpers maken, van de juiste diameter met een gat in het midden, hoeft van Hildo niet meer. Dit werkt prima.

Vet bewaren

Mooie bijkomstigheid van een kogelvetpot met deksel is dat er geen vuil in het vet kan komen tijdens de bewaarperiode. De vetpot met het pure reuzelvet bewaart Hildo in de koelkast om het ranzig worden van het vet tegen te gaan. Vet invriezen lijkt Hildo overigens ook geen probleem.

3 juli 2013. Schietkaart Eleanor... dat ging niet lekker!

Nieuwe kogels gegoten, met 4% tin toevoeging. Daarvan worden de kogels harder, van 5 Brinell voor puur lood naar 8 Brinell voor een legering van lood met 4% tin. In totaal drie kogels verschoten en alle zijn dwars, als op z'n kant, door de kaart gegaan. Er is iets helemaal niet goed en het moet de 4% tin zijn.

Waarom met 4% tin?

Rond 1867 kregen de Rigby long range geweren een loop met Metford rifling en massieve harde kogels. Er werd toen zeer veel geëxperimenteerd om tot de allerbeste resultaten te komen.

Knetterharde kogels

Destijds begon men bij Rigby met harde massieve kogels (door de fabrikant zelf geproduceerd!) te schieten in voorladers, iets wat geen enkele weldenkende moderne zwartkruitschutter zou doen, maar de mensen bij Rigby waren absoluut professioneel, behoorden tot de beste ter wereld en hadden veel meer kennis en ontwikkelingsgeld ter beschikking dan een gewone zwartkruitschutter van nu. Vergelijk het met de NASA en mensen die fanatiek raket-hobbyist zijn, misschien iets overdreven maar het zet het wel in perspectief. Die harde kogels van Rigby waren niet een beetje harder, maar echt knetterhard en onder andere gemaakt met antimoon. Alles is destijds exact beschreven, ook de legeringen, en veel technische gegevens van de toenmalige experimenten zijn bewaard gebleven. De schietresultaten waren uitstekend, beter dan daarvoor. Het schieten met Metford rifling in combinatie met harde kogels kan, meent Hildo, dan ook gezien worden als de eindontwikkeling en het toppunt van de voorlaadtechniek waarbij de uiterst haalbare precisie en daarmee de uitontwikkeling van de voorlader een feit was.

Eleanor een Metford loop?

Wat voor rifling de loop van Eleanor, zijn Spaanse Intermarco Creedmoor Match Rifle, heeft? Hildo weet het nog steeds niet zeker, maar hij denkt te maken te hebben met Metford trekken en velden omdat deze er een beetje rond en versleten uitzien. Originele Rigby's hadden dat ook. Vandaar het proberen te schieten met kogels die gegoten zijn van iets harder lood.

Opgezette kogel

In Eleanor gaan gewone massieve langwerpige kogels. Iets ondermaats, anders kunnen ze niet geladen worden. Bij het afgaan van het schot dient de kogel op te stuiken, dus dermate uit te zetten dat ie goed in de trekken gedrukt wordt. Daarbij wordt de kogel iets dikker en dus ook een fractie korter. Dat lijkt niet te gebeuren met de maar iets hardere kogel in combinatie met de slechts 48 grain goedkoop (en niet krachtig) kruit waar Hildo mee schiet.

Schoppende geweren

Vroeger, maar ook nu nog, werd er tijdens long range wedstrijden wel dubbel zo veel kruit gebruikt, 90 tot 100 grain. En dat kruit was van een betere kwaliteit. De kogels waren geen 500 grain, maar rond de 540 grain. Met zo'n combinatie zal het vast lukken om de kogel goed in de trekken te zetten, maar met dergelijke ladingen wil Hildo er niet meer achter staan. Het schieten met Eleanor (3,6 kilo) wordt dan een uitermate onprettige bezigheid en met een blauwe schouder van de baan komen hoeft voor hem niet. Afgezien daarvan, hij hoeft maar 50 meter te overbruggen en geen 1200 yards.

Oplossing?

Simpel: gewoon terug naar kogels van puur daklood en het probleem is weg.

Derde Westerweekend Weasel Creek

Een prima verlopen weekend. Veel schutters zijn al eerder in de week gearriveerd. Maar voor Hildo begint het weekend op vrijdag. 's Avonds komt hij aan, op zaterdag is het rondwandelen, praten en wat knallen met prima weer. Op zondag moet hij jammer genoeg besluiten vroeg af te reizen in verband met de hoog oplopende temperaturen. Maar...Weasel Creek was weer prima!

Stalletjes

Altijd in overvloed aanwezig met allerlei handelswaar. Hier links houtkacheltjes en waarschijnlijk periodiek tamelijk correct kookgerei.

Miqueletschouder

De schouder van Andere André heeft het niet gemakkelijk gehad. Of was het, zoals André opperde, 'even het velletje er dubbel tussen gehad'. Ondanks Lucy's toch stevige duw, heeft André geen spat last van trekken met het wapen. Dat is duidelijk te zien tijdens de veelvuldige weigeringen. Stalen zenuwen die man!

Trekken met het wapen

Hildo heeft de laatste tijd niet veel met Lucy geschoten. Ondanks dat ie zijn uiterste best doet het wapen stil te houden, lukt het hem om tijdens een zeer lange slotvertraging van haast een seconde de kaart zelfs éénmaal te missen. Er nèt onderdoor... trekken met het wapen! Komt van die rubberen zenuwen.

Weasel Honing

Er worden bijen gehouden op het terrein van Weasel Creek. Bijen heeft Hildo niet gezien, maar wel deze potten. Honing van bramenbloesem of linde. Puur natuur voor vier euro per pot. Als u dat tegen het licht houdt van de vlieguren die de bijen er in hebben zitten, is het een prikkie. Bij de natuurvoedingswinkel is zo'n pot vast stukken duurder, maar Hildo heeft ze toch laten staan. Honing is niet echt zijn ding en het zou jaren blijven staan.

Schietkaart BFR

Tja, bijzonder is ie niet. Hildo komt hiermee niet voor in de prijsuitreiking bij de achterlaad revolvers. Hij komt niet verder dan de tiende plaats van twaalf deelnemers. De laatste tijd schiet hij toch wat minder vaak revolver en al helemaal weinig met de BFR. Dat vertaalt zich in de scores, denkt hij. Of was het de beruchte slechte dag? Binnenkort meer over de BFR, want Hildo heeft nieuwe en hardere, 4% tin, kogels gegoten. Hoop doet leven!

Trapperveld

Deze diehard witte tentenliefhebbers staan op een apart terrein en de sfeer is er, eerlijk gezegd, tóch iets anders en leuker dan wanneer er overal caravans tussen staan. Het is wel een hele klus om een volledig periodiek correct kampement op te bouwen. Er is ook heel wat mee te slepen, want er past natuurlijk best veel in een huifkar. Een caravan is wat dat betreft wel heel gemakkelijk, zij het periodiek niet correct. Hildo doet het weliswaar met een witte tent, maar slaapt wel op een luchtbed, heeft prima zittende plastic klapstoeltjes en een bakkie koffie zetten doet ie gewoon met een gasbrandertje. Met de rest van de spulletjes is de auto dan al behoorlijk vol. En een aanhanger dan? Nee. Daar ligt voor hem de grens.

Onder de opgezette tarp

'Hee hallo, ook een bakkie koffie?' Hildo heeft het naar z'n zin. 'Prima zitten onder zo'n tarp zeg', meent hij. Geeft toch wat meer cachet aan het kamperen en als de zon aan de hemel staat te branden, is in een tent zitten niet aan te bevelen, maar onder een tarp is het prima uit te houden.

Duel

Achter het clubgebouw is wederom het smaakvolle bordpapieren westernstadje gesitueerd waarin de duelschutters de strijd met elkaar aangaan en... alleen de snelste wint!

Daisy's Store

Een betere foto heeft Hildo niet, dus u moet het er even mee doen. Dit is één van de vaste handelaren die u op allerlei weekeinden tegenkomt. De eigenaresse van de winkel heet Margriet, een bloem die in het Engels 'Daisy' wordt genoemd. Vandaar de naam. Hildo wandelt er even langs voor een setje nieuwe bretels en hij is hartstikke geslaagd! Aardige mensen trouwens.

Broodjes

Ook weer van de partij, bakker Deeuwes en consorten om de houtoven gestookte deegwaren, zoals de hier uitgestalde smakelijkheden, aan de man/vrouw te brengen. En ze hebben de houtoven nu aardig onder de knie.

Terug naar huis, met een prijs!

Wanneer u in de gelegenheid bent om een kop koffie met de nodige smaakvolle accessoires te omringen, dan smaakt het zoveel beter. Dit setje gaat daar voor zorgen! Hildo heeft het gewonnen met de 13e plaats van 25 deelnemers bij de voorlaadgeweren. Hierbij mag opgemerkt worden dat hij met de Brown Bess op 25 meter schoot en de normale voorlaad geweerschutters op 50 meter, wel op dezelfde gewone pistoolkaart. Wie er, behalve Andere André en Hildo, nog meer Miquelet hebben geschoten, weet Hildo niet. Zoals gezegd, een aparte klasse voor Miquelet was leuk geweest, maar misschien waren er wel gewoon te weinig deelnemers.

Warme zondag!

De weersverwachting is dat het heet wordt, met 30 graden geen goed vooruitzicht in een donkergekleurde Mercedes waarvan de ruiten nauwelijks open kunnen omdat dan de inzittenden door uitlaatgassen omhuld worden. Dus op tijd naar huis. Maar volgend jaar weer? Hildo ziet zich er al rondlopen!

                                 ______________________________

Druk?

Misschien iets drukker dan vorig jaar, maar het viel in de praktijk best mee. Het terrein is natuurlijk vrij groot, maar aan alles komt een eind: ook aan het weiland van de boer.

Andere André vs Hildo... Miquelet!

Op het scherpst van de snede, zenuwen gespannen als het staaldraad van een hangbrug, zweet op het hoofd en priemende ogen om het juiste richtpunt in te schatten

Miquelet op een gewone 55x55 cm pistoolkaart

U weet dat een miqueletkaart 85x85 cm meet, een aangepaste grootte om het gebrek aan nauwkeurigheid te kunnen compenseren. Helaas zijn de miqueletkaarten zijn op. De oplossing is om op 25 meter op een gewone kaart te schieten. Dat lijkt aardig overeen te komen met een miqueletkaart op 50 meter. Het is wel jammer dat de Miquelets ditmaal zijn ingedeeld bij voorlaadgeweer, een aparte klasse zou toch leuker geweest zijn. Maar geeft niets, om het toch spannend te houden schieten zowel Andere André als Hildo met Lucy, Hildo's Brown Bess, een directe wedstrijd tegen elkaar.

De betere schutter

Hildo verliest altijd van Andere André, hij is zowel met revolver als het geweer de betere schutter. Maar André heeft zelf geen musket. Dat beperkt André's mogelijkheid tot oefenen. Dat is een voordeel voor Hildo, want Miquelet schieten is een lastige discipline. Een schutter die alleen maar geweer schiet, brengt het er met een steenslotmusket over het algemeen beroerd af.

Hildo wint!

Voor de historici onder ons: De eerste keer dat André schoot met een musket won Hildo met 75 vs. 61 punten. De vorige keer, juni 2012, verloor Hildo met 70 vs. 71 punten, net zoals dat hij alle andere competities met revolver en geweer van André heeft verloren. De 75 punten die Andere André deze middag schiet zijn zeker niet slecht, maar nèt niet goed genoeg. Hildo schiet met 76 net één puntje meer! De overwinning is nipt, maar zijn dag kan niet meer stuk! Valt het u misschien ook op...André's puntenaantal gaat bij iedere wedstrijd omhoog! Oei.

Tentornament

Voor de vegetariërs onder ons: Deze koe is een vreedzame dood gestorven, van ouderdom, op een sappig weiland. En als ie er dan toch ligt... weggooien is zonde, gun die kop een tweede ronde!

Op de baan met concentratieproblemen

'Niet praten op de baan', aldus de pistoolschutter. 'Dat verstoort de concentratie, ik kom hier om te winnen'. Hildo vindt dit onzin want dit is een westernweekend, zeker geen KNSA-wedstrijd . Gekeuvel en gezelligheid in een ontspannen sfeer hoort er, wat Hildo betreft, ook op de schietbaan bij.

Schudden in de klompen

Maar de pistoolschutter krijgt het lastig want links staat een vrolijk grijnzende Hildo met de BFR en rechts Andere André met Lucy. 'Schiet maar even door, ik wacht wel. Ik sta te schudden in mijn klompen', zegt de pistoolman. Ondanks zijn klaarblijkelijke concentratieproblemen door een paar BFR-knallen en wat gepraat... de eerste prijs winnen doet hij uiteindelijk wèl met 97 punten. Kwaliteit verloochent zich niet!

Wèl praten op de baan

In Hoogeveen is Hildo baancommandant en hij belooft u nu alvast: 'Er mag daar, net als altijd, rustig wat gekeuveld worden hoor'. Gezelligheid en plezier zijn belangrijk, ook op het schietpunt. En... ook in Hoogeveen wint de beste schutter!

En we nemen er nog eentje!

Een westernweekend kan heel gezellig zijn en leeftijd is niet van belang. Het weer is op zaterdag uitstekend en een biertje is dan best lekker.

De multifunctionele tarp

Een tarp biedt bescherming tegen zon, regen of wind. Het bestaat uit een zeshoekig stuk doek met twee lange zijden, vier korte zijden en vier identieke, traploos uitschuifbare, stokken compleet met draden en haringen om de hele zaak vast te kunnen zetten. Het grappige, of vervelende, is dat er geen vaste opstelling is. U kunt naar believen de stokken langer of korter maken en ook in de opstelling van het tarpdoek kunt u naar hartenlust variëren.

Een tent opzetten

Een tent is een tent. Hij kan maar op één manier opgezet worden. Hildo's witte tent staat in iets van tien minuten. Grondgedeelte vastprikken, daarna middenstok erin en tent omhoog, dan de rest van het tentdoek vastprikken, kleinere stok voorin plaatsen, draden aan de voorzijde spannen. Klaar!

Tarp opzetten

Er is geen vaste opstelling. U kunt doen wat u wilt, maar het ene is van invloed op het andere. Dan vallen de stokken om: misschien wel het verkeerde stuk doek aan de grond geprikt. Dan lijken er te weinig tuidraden bij te zitten, tenzij u ze anders spant, dan wil het wel weer. Stokken wat langer? Nee. Korter dan? Dan past het doek niet meer, staan de stokken scheef, hangt het doek door... Hildo wordt er gek van! Gelukkig krijgt hij hulp van wat Duitse collegaschutters en uiteindelijk staat het ding zowaar. 'Iets van een uur bezig geweest', schat Hildo. Misschien wat vaker opzetten die tarp, gaat het vast beter.

Zwartkruit pistool, groeiende populariteit?

Het lijkt wel of er steeds meer schutters een enkelschots percussiepistool bezitten. En geen lompe legeruitvoeringen, maar echte precisie wedstrijd(schijf)pistolen,  vaak kleiner dan kaliber 45. Weinig, maar duur kruit en een kleine kogel. Misschien tekent zich hier een nieuwe trend af. Tijdens Weasel Creek is er op de zaterdag zelfs duidelijk meer geschoten met pistool dan met voor- òf achterlaad revolvers! Of zo'n pistool leuk is? Hildo heeft er nog nooit mee geschoten.

21 deelnemers

Op de zaterdag zijn er maar liefst 21 pistoolschutters, van wie er acht 90 of meer punten schieten. Impressive. Zou een pistool zoveel beter schieten of ligt het aan het type schutter dat voor pistool kiest?

Verlofvrije voorlaadreplica of verloflimiet van vijf verhogen

Als er méér verlofplaatsen zouden zijn, wil Hildo er ook wel eentje. Maar het maximum is vijf, wat zou er moeten vertrekken? Zijn Rigby replica wedstrijd voorlader, de vuursteen musket, de vuursteen longrifle of de Walker voorlaad revolver? Zijn enige achterlader, de single action BFR, wegdoen is ook zonde. Andere oplossing zou natuurlijk zijn dat de KNSA zich inzet om replica enkelschots voorladers gewoon verlofvrij te krijgen, net zoals in Duitsland en waarschijnlijk de meeste andere landen van Europa. Ook een uitstekende optie is die limiet van vijf wapens niet voor replica voorladers te laten gelden of de limiet in ieder geval wat te verhogen zodat schutters alle historische wapendisciplines kunnen schieten.

Hoeveel voorladers een schutter bezit maakt niet uit, al zouden het er duizenden zijn. Bij misbruik is het risico toch veel minder groot dan bij een schutter met één enkele semi-automaat.

Een duur antiek pistool aanschaffen kan natuurlijk, voor wie het geld heeft, maar een echt goed wapen blijft onvervangbaar cultuurhistorisch erfgoed en is daarmee, wat Hildo betreft, niet echt een optie om geregeld mee te schieten.

Nieuwe wapensite: Musquet.com

Hildo heeft weer heel veel mensen gesproken, onder wie een gedreven en zeer enthousiaste jonge verzamelaar die het idee heeft dat er een website mist op het wereldwijde web... en daar heeft hij wat aan gedaan!

Musquet.com is een antieke wapen koop- en verkoop site. Het zit in de opstart-fase en moet nog groeien. De site ziet er alvast verzorgd uit èn is volledig up & running. Gewoon zelf kijken en uw mening vormen.

                                 ______________________________ 

24 juli 2013. Topkaart met Eleanor... 92 punten!

Af en toe heeft Hildo van die momenten dat hij in iets excelleert, of in ieder geval een beetje boven zichzelf uitstijgt, alleen niet zo vaak. Ditmaal weet hij Eleanor stiller te houden dan gewoonlijk het geval is wanneer verscheidene afzwaaiers al duidelijk zijn op het moment dat het schot valt. De gebruikte componenten zijn de reguliere 452-500 Hensel kogel en 48 grain goedkoop kruit. Er is niks bijzonders nodig voor een goede score, lijkt het. Alles hangt af van de schutter.

Loop langdurig doorblazen

Tijdens het schieten verzamelt er zich vuil in de loop en wordt het steeds moeilijker om de strak passende kogel naar beneden te krijgen. Korreltjes vervuiling zijn duidelijk te voelen tijdens het naar beneden duwen van de kogel. Dat veel zwartkruitschutters de loop doorblazen om de zwartkruitafzettingen wat zachter te krijgen, is bekend. Maar Hildo gaat nu een stap verder. Hij laat de haan op het schoorsteentje zitten en blaast twee maal zijn longen leeg in de loop. Dat gaat niet snel, de haan is immers naar beneden, maar de lucht gaat wel langzaam door de loop en de loop wordt daardoor goed vochtig. De kogels zijn duidelijk veel gemakkelijker naar beneden te krijgen. Het is eigenlijk alsof de loop niet verder vervuild raakt na het eerste schot. 'Dat beetje blazen helpt nauwelijks, maar lang doorblazen lijkt het ei van Columbus', aldus Hildo. Het lijkt wel of hij na ieder schot de loop wist, zo gemakkelijk blijft het laden en met de precisie lijkt niets mis.

Met de diopter iets bijgedraaid

De kogel komt iets te hoog en iets te ver naar rechts af. Dat lijkt nog steeds het geval, tenminste bij de vijf kogels die samen één groot gat vormen, maar het is nu wel erg dicht bij het midden.

Speling op de korreltunnel

In de korreltunnel zit een ring-insert zodat u het zwart van de kaart goed kunt zien. De diopter is alleen in hoogte verstelbaar. De zijdelingse afstelling van het geweer gebeurt door de korreltunnel te verstellen met een schroefje. Het schroefje neemt de korreltunnel mee, maar er zit wat speling op het systeem. Het schroefje kan ongeveer een halve slag verdraaid worden zonder dat de korreltunnel heen en weer gaat. Niet erg lekker, maar Hildo houdt hier rekening mee door voor het schieten de tunnel één kant uit te drukken, dan staat ie altijd gelijk. Maar goed is het niet!

Niet af te lezen Vernier diopter

Het Vernier-systeem werkt ongeveer als een mechanische schuifmaat. In woorden haast niet uit te leggen, maar als u het ziet snapt u het meteen... Hildo probeert het toch. Een schuifmaat is te gebruiken voor millimeters, maar door 10 naastliggende streepjes in lijn te leggen met een tegenoverliggend streepje, waarvan er telkens maar één streepje van die tien in lijn kan liggen, kunt u niet alleen millimeters maar ook tienden van millimeters uitlezen. Met het Vernier-systeem van Eleanor is iets bijzonders aan de hand... alle 'tienden van millimeter'-streepjes liggen allemáál tegelijk met elkaar in lijn. Daardoor is het diopter absoluut onbruikbaar om met enige mate van precisie te kunnen aflezen èn instellen. Echt superslordig van de mensen van Intermarco en het lijkt geen wonder dat ze op de fles zijn gegaan na montage van dit soort diopters. Het diopter opmeten met een schuifmaat kan, maar dat is toch lastig. Want als u de (digitale) schuifmaat ook maar iets beweegt, iets scheef houdt, geeft dat alweer een andere waarde. Wat is dan de juiste en meet u het de volgende keer weer precies zo? Bovendien... een zwartkruitwapen met 150 jaar oude richttechniek: daar hoort geen digitale schuifmaat bij.

Lee Shaver diopter en korreltunnel

Ene Rob, een aardige man, KNSA-topschutter, heeft een Lee Shaver diopter, met een verstelbare Hadley eye cup, op een Rolling Block. Sinds Hildo, ruim een half jaar geleden, die Shaver diopter gezien heeft en er door gekeken heeft, laat het hem niet meer los. Het kan best dat Pedersoli ook mooie diopters maakt, maar... U weet nu al wat er uiteindelijk op Eleanor gaat komen zodra de financiën het toelaten.

De Ingrediënten

Geen geheimen hoor. Dit is 220 gram bijenwas, 185 gram reuzel en 35 gram wolvet. Er moest nieuw kogelvet aangemaakt worden omdat de huidige voorraad onvoldoende bleek om te kunnen panluben. Alles wordt au bain-marie gesmolten.

Panlube... The Better Way!

U weet hoe het panluben gaat: alle kogels als soldaatjes naast elkaar in de siliconenbakvorm. Daarna giet u het gesmolten kogelvet uit over de kogels. Daarna zet u het hele spul in de oven zodat het vet én kogels goed warm worden en de vetgroeven zich goed vullen.

Kogels eruit trekken. Goed!

Wanneer het vet goed gestold is, maar nog niet helemaal afgekoeld, is het hèt moment om de kogels uit het vet te halen. Dat doet Hildo nu met een tangetje. Klein beetje draaien om de kogel los te maken en dan eruit trekken, dat gaat behoorlijk goed. De zachte kogels, uit 100% lood, raken aan de punt lichtjes beschadigd maar Hildo is van mening dat dat op de 50 meter weinig uitmaakt. Als u te lang wacht, en het vet te ver afgekoeld is, lossen de kogels niet goed. Te warm mag het vet ook niet zijn maar is een 'sweet spot' waar het perfect gaat.

Kogels eruit drukken. Fout!

Tot nu toe duwde Hildo bij het panluben met zijn vingers de kogels uit het vet. Dat is dus niet de goede methode. Het resulteerde in een zere duim en brekend vet.

165 kogels in één keer vetten

Hildo telt en komt tot iets van 165 kogels die in één keer gepanlubed kunnen worden. Dat schiet op! Bakvorm één keertje herladen en u zit al op 330 stuks.

7 augustus 2013. Jeff Tanner patches!

Hildo schoot zijn musket de laatste tijd niet meer met een stukje 80 grams A4 papier, maar met een schoonmaakdoekje om de kogel. Die doekjes raken op, dus moet er worden omgezien naar een nieuwe pleister. De schoonmaakdoekjes zijn .017" (0.43 mm) dik en Jeff Tanner heeft patches van .015" (0.38 mm) en .020" (0.51 mm)dik. Omdat de schoonmaakdoekjes iets aan de dunne kant lijken, gaat Hildo voor de .020"  dikke patches met een diameter van 1 3/4".

Hoe schiet het?

'Prima! ', aldus Hildo. De patches worden licht ingevet met olijfolie, net als anders, en de kogel gaat duidelijk merkbaar strakker in de loop maar is nog steeds, zonder overmatig stampwerk, naar beneden te krijgen.

De score

Het schieten gaat prima en een baankijker gebruikt Hildo niet. Maar na afloop van de serie blijken van de 13 kogels er vier de kaart gemist te hebben en de rest zit ook niet vreselijk in het midden. Met slechts 43 punten schiet Hildo beneden zijn eigen verwachting, zeker omdat hij de musket deze avond aardig stil wist te houden.

Ligt het aan de patch?

Dat zou Hildo verbazen, hij geeft zichzelf de schuld. De patches zijn van een stevig, strak geweven katoen en lijken verder topkwaliteit zonder rafels of andere onregelmatigheden. Hij heeft deze avond geschoten met Elephant FFG kruit en niet met het reguliere Explosia 1 (FG) kruit. Toch denk hij niet dat het daaraan zal liggen, zo beroerd is het Elephant kruit niet, of is de patch misschien toch een fractie te dik?

28 augustus 2013. Schietkaart Eleanor

Wederom geschoten zonder enige verandering aan geweer of lading, dus alleen kruit en kogel, geen uitgeslagen bierviltje ertussen. Met deze lading ziet Hildo alleen in theorie een voordeel met het viltje, in de praktijk niet.

De score

Die is goed, althans voor Hildo bovengemiddeld. Zou dat toch iets te maken hebben met de korrel die nu wèl vast zit?

9 september 2013. American Tukkerday Vroomshoop

Een klein westernweekeind, lijkt het. Maar het is de American Tukkerday, een jaarlijks georganiseerde Amerikaanse automeeting. Het is geen treffen, meer een soort van braderie met allerlei kramen en natuurlijk behoorlijk wat auto's, met name uit de jaren '60, '70, en zelfs nog wat US vrachtwagens. Daarnaast zijn er verschillende attracties georganiseerd om het hele evenement wat op te leuken. Er is een motorstuntteam, de sterkste man van Nederland, live muziek, etc. Hildo doet mee aan het duelschieten. Hij wordt van de elf deelnemers tiende: de elfde had wat lichamelijke klachten. De interesse van het publiek voor het schieten blijkt matig, het is niet voor niets dat de schietsport in Nederland relatief klein is.

Niet echt hoor!

Voor verscheidene mensen in het publiek lijkt het onwaarschijnlijk dat hier cowboys met èchte vuurwapens staan te schieten. 'Die ballonnen trekken ze stuk met een touwtje hoor'. De organisatie weet beter en heeft bij de politie de vergunning prima voor elkaar. 

15 september 2013. Trillen met de BFR op 50 meter!

Dertien patronen gemaakt, puf, want Hildo vindt patronen herladen geen leuke bezigheid. Dat is nu eenmaal zo en hij ziet het voorlopig niet veranderen. Maar ze zijn klaar en kunnen verschoten worden. Met 60 grain kruit achter de korte 292 grain kogel uit de Lyman tang moet zelfs nog een beetje vulmiddel gebruikt worden, want de huls is nog niet vol.

50 meter

De reguliere afstand is 25 meter, maar ook met 50 meter, 100 meter en vast nog veel verder heeft de BFR geen probleem. Nee, het probleem ligt bij schutter Hildo. Niet sterk genoeg voor deze zware revolver, want het duurt niet lang of hij begint te trillen en de precisie die er is vermindert snel. Kort richten en snel schieten is het devies, maar Hildo is dit blijkbaar een beetje verleerd.  Toch nog twaalf van de dertien kogels in de kaart gekregen. Het kan slechter.

Volgende keer minder kruit

60 grain geeft een indrukwekkende klap, maar toch ook best wel wat terugslag. De volgende keer 48 grain, misschien zelfs iets minder, want dat is beter voor Hildo's inmiddels krakkemikkige pols.

15 september 2013. Twee series met Eleanor.

Het is vandaag 'zwartkruitzondag'. En dat betekent dat er veel meer tijd en plaats op de schietbaan is dan op een reguliere doordeweekse schietavond. Na de BFR is het nu tijd voor Eleanor.

Eerste kaart

Het gaat lekker hoor, prima te schieten. Stukken vriendelijker dan de tamelijk beukende BFR van zo net. Goed stil blijven staan en het geweer niet bewegen, blijft een opgaaf. Het resultaat is een redelijke 85 punten.

Tweede kaart

Gewoon doorschieten, loop doorhalen is niet nodig zolang Hildo, alvorens het kruit in de loop te deponeren, flink lang door de loop blaast... en dat doet ie want dan blijven de kogels soepel te laden.

Het is haast knap hoe hij precies een rondje weet te schieten zonder de 10 te raken. Ondanks dat een tweede serie gewoonlijk iets lager uitvalt is het puntenaantal, met 85 stuks, uiteindelijk identiek aan de eerste kaart en de groepering op de tweede kaart is eigenlijk zelfs iets beter.

Tijd voor nog een bak koffie, patatje en een overheerlijke loempia uit de keuken van de Vrijheid.

            ______________________________________________

21 september 2013. Met één en twee handen

Met twee handen zult u Hildo niet snel zien schieten. Maar met 48 grain kruit blijkt de lichte 292 grain kogel toch al weer te veel voor Hildo's krakkemikkige pols want die begint wat pijn te doen. Over naar twee handen voor de tweede serie, want de pols is stukken belangrijker dan wat voor score dan ook. Met twee handen schieten scheelt ook aanmerkelijk in de score, want de BFR is moeilijk stil te houden met één hand: het ding is zwaar.

2 oktober 2013. Schietkaart Eleanor

Het eerste schot is de dwarsligger bovenaan, de rest lijkt goed en met 88 punten is Hildo bijna bij die 90 punten die... zeer lastig zijn voor hem om te halen.

19 oktober 2013. Eerste serie na de griep!

Met de griep nog lichtjes in de benen voor het eerst weer schieten na 10 dagen, hij heeft het wel gemist hoor! Het resultaat is, gezien de omstandigheden, niet slecht met 88 punten. Als ie straks weer helemaal fit, is komt die 90 vast binnen bereik!

30 oktober 2013. Tijd voor een nieuw wapen... de Colt 1911 45 ACP

Voorlaadpistolen kunnen bijzonder mooi zijn, moderne semi-automatische pistolen vindt Hildo stukken minder tot spuuglelijk, kwestie van smaak. Maar als er eentje is die hij wel te pruimen vindt dan is het de klassieker der klassiekers: de door Meneer Browning ontworpen en door Colt geproduceerde Colt 1911 die, u raadt het al, nu 102 jaar geleden op de markt kwam.

Klassiek

Dit wapen is, hoe u het ook wendt of keert, een klassieker en in menig opzicht een van de stamvaders van het moderne pistool. De 1911 is strak, zonder allerlei flauwekul en designfrutsels. Mocht Hildo een pistool aanschaffen, dan is het deze wel.

Knallen met een 1911

Het aanbod van clublid Paint Peter, om zijn Colt 1911 eens te proberen, slaat Hildo niet af. Peter heeft zowel fabrieksmunitie als zelf herladen munitie die zachter schiet. Hildo opteert onmiddellijk voor de rustige patroon, want in handvuurwapens met een grote terugslag heeft hij geen zin meer sinds zijn BFR revolver, in 45-70 met nitrokruit en zware kogels, in korte tijd zijn polsgewricht permanent beschadigd heeft. Voorzichtig zijn met de pols is het devies.

Is het wat voor Hildo?

Nitrokruitwapens klinken én schieten bijteriger dan zwartkruitwapens. Deze 1911 weegt ruim 1100 gram, en dat is vrij zwaar voor een pistool maar erg licht in verhouding met Hildo's Colt Walker, die twee kilo weegt, en dat heeft zijn weerslag op de terugslag. Met de rustig herladen patroon, in combinatie met een 200 grain kogel, is de terugslag erg merkbaar aanwezig en niet prettig voor zijn probleempols, maar daar is vast nog iets aan te doen met andere herlaadcomponenten. Het wapen lijkt verbazingwekkend zuiver te schieten want met pistolen bakt Hildo er over het algemeen wat minder van. De 1911 ziet er niet alleen fraai uit, het ligt bijzonder lekker in de hand. Dus... Hildo gaat nitro en een 1911 zal het worden!

6 november 2013. Beetje modderen?

Stevig staand, zo precies mogelijk door het diopter turend ziet Hildo het zwarte gedeelte van de kaart heen en weer bewegen. Echt goed stil houden lukt vandaag niet, andere dagen eigenlijk ook niet maar vandaag lijkt het erger. 'Dit is geen goede dag', mijmert hij nog. Dat hij toch nog tot 83 punten komt is hulde voor Eleanor. Evengoed was het wél prima schieten!

27 juli 2013. Lee decapping die

Past zo in Hildo's Rock Chucker pers en duwt moeiteloos en vlot het slaghoedje uit de 45-70 huls van de BFR, werkt natuurlijk ook prima met de 12.7 x 44 hulzen van Tijgertje, de Rolling Block, want het ding is niet kaliber specifiek. De huls van tevoren schoonmaken is niet eens nodig, want deze die decappet alleen maar en full length sizet de huls niet. Nu kan Hildo de huls èn primerpocket in één keer schoonmaken in de ultrasoon van de Aldi. Wàt een luxe! Niet eens erg duur en echt stukken gemakkelijker en vlotter dan handmatig de slaghoedjes er uit tikken. Van sommige producten denkt Hildo naderhand 'Toch niet zo'n geweldige aanschaf geweest', maar daar hoort deze decapper niet bij. Aanrader!

27 juli 2013. Tweehonderd oordop-setjes

Wie met een geweer schiet, zit met van die grote oordoppen op het hoofd vaak tegen de kolf aan. Oorpluggen zijn een uitkomst, ze doen het ook stukken beter met een hoed. Voor gehoorbescherming hoeft u de deur niet uit, scheelt weer brandstof: online kosten 200 setjes 34.95, incl. verzendkosten. Eerder kocht Hildo ze in setjes van 25, en dan lopen ze tegen de 10 euro. Goedkoper dus en dat is goed in tijden van economische crisis. En zijn ze een beetje stil? SNR 39dB. Het zijn daarmee volgens de leverancier oordoppen met de hoogste dempingswaarde. Ze doen het in de praktijk goed maar smaken verschillen en iedereen heeft andere gehoorgangen.

Op maat gemaakte oorpluggen

Een setje kan voor u gemaakt worden voor rond de 100 euro. Op zich een prima oplossing maar dingen verliezen of vergeten kan Hildo veel te goed.

200, 400 of 600 schietbeurten?

In principe zijn deze oorpluggen voor éénmalig gebruik. Zou Hildo ook zeggen als hij de fabrikant zou zijn. Evengoed, in het meest ongunstige geval, met 200 schietbeurten, is het toch tot drie jaar knallen.

Schimmelende reuzel

Ondanks dat het toch onder in de koelkast lag, blijkt reuzel de neiging tot schimmelen te vertonen. Hildo had het beter kunnen invriezen. De houdbaarheid van reuzel valt hem tegen. Balen zeg, want hij wilde er nog zeep van maken en met schimmelvet wil Hildo ook niet schieten, da's niet fris. Gelukkig is het uiteindelijk geproduceerde kogelvet vrijwel geheel schimmelvrij. De zeepproductie wordt naar een latere datum verschoven... met frisse reuzel.

Vet herladen

Als u alle kogels uit het vet getrokken hebt, blijven er allemaal lege gaatjes over. Die vult u weer met nieuwe kogels.

Opnieuw smelten in de oven

Hildo heeft net niet voldoende kogels gegoten om alle lege gaten te kunnen vullen met kogels. Geen haast, hij heeft eerst kogels genoeg en kan later nog eens wat bijgieten. Het vet in de oven weer rustig op temperatuur brengen en vooral niets oververhitten. U hebt zo een nieuwe serie kogels die uit het vet getrokken kunnen worden. Uiteraard zonodig vet bijvullen zodat ook de bovenste vetgroeven goed gevuld worden.

Beter dan de Lyman vetpers?

Hildo meent van wel. Veel minder geklieder en de uiteindelijke tijd dat hij  daadwerkelijk bezig is om de kogels gevet en gesized te krijgen, verschilt niet eens zo veel. Het sizen en vetten van 453 naar 452 in de Lyman lubrisizer valt best tegen. Er moet behoorlijk wat kracht gezet worden en eigenlijk is het van tevoren iets invetten met de hand noodzakelijk (lees: geklieder), want droog door de lubrisizer gaan de kogels wel heel erg zwaar. Na het sizen zit de bodem van de kogel vol vet (lees: nog meer geklieder) en moet deze afgeveegd worden. Bovendien is de Lyman vetpers niet bij machte om alle zes vetgroeven van deze 453-500 kogel te vetten. Nee, die Lyman vetpers vindt Hildo eigenlijk een ding van niks. Tenminste, als het zoals het bij hem gaat de normale gang van zaken is.

Nu sized Hildo de kogels ná het panluben van 453 naar 452 met de Lee sizer die in de Rock Chucker pers. Dat gaat superlicht, vlot en zonder geknoei. Als deze kogel niet iets te groot zou zijn geweest, zou alleen het panluben voldoende zijn geweest en zou de Lyman vetpers niet alleen hebben staan te wankelen als een aangeslagen bokser, maar volledig knock-out gaan èn blijven liggen.

Lyman 4500 lubrisizer kopen?

Vrijwel nieuwe Lyman vetpers kopen, inclusief verwarmingselement en 452 sizerdie? Hildo weet er nog eentje en voor 180 euro mag u er gelukkig mee worden.

14 augustus 2013. Schietkaart Eleanor

Er zit iets zijdelingse ruimte op de korrel van Eleanor en dat zou het resultaat hierboven kunnen verklaren. Ook mogelijk is dat Hildo aan het zwaaien is geweest. 'De ruimte tussen de korreltunnel en de schroef even opvullen of vastzetten is de beste oplossing', aldus Hildo. Volgende keer met een niet zwabberende korrel.

21 augustus 2013. Schietkaart Eleanor

De korreltunnel heeft Hildo vastgeplakt met een likje siliconen. Van links naar rechts, en visa versa, verschuiven tijdens de schietsessie kan nu geen sprake meer zijn. Met 86 punten is dit een bovengemiddelde kaart. Of de vastgeplakte korrel daaraan meegeholpen heeft, zal vanzelf blijken want dan vallen vanaf nu de scores met Eleanor hoger uit... Ergens betwijfelt Hildo dat, en u vast ook.

4 september. Schietkaart Eleanor

Alweer een bovengemiddelde kaart! Deze zit met 89 punten zelfs dicht bij de magische 90, een barrière die Hildo nog maar een paar keer geslecht heeft. Het heeft toch met de korrel te maken of anders zit Hildo toch al een paar weken goed in zijn vel.

Kantelende kogels

Alweer beginnen een paar kogels kantelneigingen te vertonen. Niet erg, maar toch een beetje vreemd. Tot nu toe deed de 500 grain Hensel kogel het prima met wat voor kruit dan ook.

Vochtig kruit?

Misschien komt het door wat vochtig kruit, want het valt Hildo op dat het kruit af en toe wat in een buisje blijft plakken. Zou vocht kunnen zijn, want het zit niet gecomprimeerd in het kruitbuisje. Hildo heeft ook wel eens klontvorming gezien in de grote kruitbus. Ook vreemd, omdat hij altijd erg zorgvuldig de dop weer vastdraait. Dit omdat hij weet dat zijn huis last heeft van een hoge luchtvochtigheid, met name in de zomer als de kachel niet aan is. De luchtvochtigheid is dan soms 80 procent of hoger.

11 september 2013. Knallen met de Tryon!

Nog een keertje geweertje wisselen. Kruitloze Jan schiet met Eleanor, Hildo met Jans .54 Pedersoli Tryon. Het wapen is zwaarder dan Eleanor en er zit, volgens Hildo, best veel kruit in met 70 grain onder de .54 rondbal. Het geeft een forse dreun en daar houdt Kruitloze Jan nu eenmaal van. Het laden gaat bijzonder soepel en de loop moet wel als een spiegel zijn, niets te merken van een stroef lopend plekje in de loop tijdens het laden. Met een dikke patch schiet het wapen prima, u ziet de kaart hierboven. Veel beter dan de vorige keer, maar toen was Hildo een beetje aan het zoeken naar het juiste richtpunt. Dat heeft hij ditmaal niet gedaan. Mikpunt blijft constant onderkant zwart en iets links daarvan is ook waar de meerderheid van de kogels terechtkomt. 77 punten! Maar het gaat vanavond niet om de hoogst mogelijke score, maar om de kleinste groep. En die valt, zoals gezegd, niet tegen en zeker niet als u beseft dat de Tryon een gewone keep-korrel open visiering heeft. Er zijn wat percussiekapje-weigeringen, maar het wapen schiet best goed en de afwijkingen hebben dan ook alles te maken met Hildo's bibberhand. Kruitloze Jan schiet een niet beroerde 85 punten met Eleanor.

            ______________________________________________ 

Memoires van een zwartkruitschutter

September 2013. Memoires van een zwartkruitschutter

Soms bevat een mailtje iets buitengewoons, zoals het verhaal hieronder van ene Ton Lossie uit Zeeland. Hildo krijgt toestemming om het op deze website te plaatsen, u ziet de tekst hieronder in ongewijzigde vorm. In de bijlage bij deze mail zaten twee foto's, ook deze mochten geplaatst. In de huidige tijd verandert er veel en snel, maar binnen het kleine wereldje van de schietsport lijkt het soms of de tijd heeft stilgestaan. De laatste 30 jaar lijkt er verbazingwekkend weinig veranderd.

Alleen de schutters worden langzaam ouder...

Het verhaal van Ton

In een schrijven van ons bestuur stond later wel vermeld dat het schieten met pantserdoordringende kogels NIET was toegestaan.

Vriendelijke groeten en goed weekend,

Ton
              ______________________________________________

21 september 2013. Na de revolver

Nadat de twee series met de BFR verschoten zijn, toch nog even met Eleanor want dat is en blijft een fantastisch ding om mee te schieten. Hildo houdt het geweer erg rustig, waar het misgaat komt dit van zijn eigen beweging. Het behouden van de concentratie en aldus gefocust blijven op wat hij doet is soms een beetje lastig, het vertaalt zich in afzwaaiers. Niet getreurd, volgende week nòg een keer proberen, want al zou u het niet vermoeden na het aanschouwen van de ene na de andere kaart... de schietsport verveelt nooit!

9 oktober 2013. Schietkaart Walker met een zieke Hildo

Snotter, kuch. Hildo heeft zich vandaag ziek gemeld, griepje. Maar het is nog niet extreem, dus 's avonds een paar kogels door een kaart heen knallen moet nog lukken want de volgende schietkaart zal wel even op zich laten wachten. De score is 76 punten en dat vindt Hildo niet genoeg. Griepje hakt er toch een beetje in.

Haperende afzuiging

In verband met de slecht werkende afzuiging wil Hildo de zes kogels er niet in één keer doorschieten, beetje vervelend voor zowel andere schutters als voor zichzelf. Na twee schoten is het even afwachten totdat de lucht weer een beetje geklaard is. Anders staat iedereen volop in de rookwolken die naar de schutter toetrekken, gezond is dat vast niet. Een afzuigsysteem lijkt toch een mysterieus iets, anders werkte het natuurlijk allang top. Erg jammer, want door dit soort rookproblemen kan een schutter er een beetje tegenop gaan zien. Eerder werkte het systeem beter.

23 oktober 2013. Twee schietkaarten Eleanor

Het gaat mooi. Genoeg tijd, kogels en kruit, dus gelijk maar twee kaarten schieten. Er lijkt elke keer weer hetzelfde te gebeuren als er twee kaarten achter elkaar geschoten worden... de eerste is beter dan de tweede. Eigenlijk een beetje vreemd. De tweede kaart voelde wel beter maar het resultaat is er niet naar, het moet de vermoeidheid of een gebrek aan concentratie zijn. Toch is het schieten van twee kaarten achter elkaar helmaal niet vermoeiend, zelfs erg relaxend. Misschien was Hildo wel te relaxed voor een goede score, maar hij maalt er niet om, dat scheelt.

3 november 2013. KNSA herlaadcursus voor beginners

Als er dan toch nitro geschoten gaat worden, is het nu een goede tijd om eens een herlaadcursus te volgen van de KNSA. Hildo steekt er ongetwijfeld wat van op want hij weet nog niet veel, maar wel dat er veel is wat hij niet weet.

Opgeven

Opgeven gaat gemakkelijk, gewoon online, en de kosten zijn momenteel 50 euro inclusief het lesboek. U kunt kiezen uit twee avonden of alles in één keer op een zaterdag. Hildo gaat voor een zaterdag, scheelt rijden want het wordt vast weer ver weg georganiseerd. Alles is ver weg als u in Groningen woont.

Samen met clubleden

De KNSA instructeur kan ook bij uw club langskomen, minimaal 10 tot maximaal 12 deelnemers zijn noodzakelijk. Klinkt leuk maar in de praktijk organisatorisch moeilijk te realiseren als gewone schutter. Nu is het wachten tot de KNSA voldoende deelnemers bij elkaar heeft voor het geven van de cursus.

13 november 2013. 91 punten: De barrière geslecht!

Vandaag is Hildo de rust zelve. Waaraan het ligt weet hij niet, er lijkt niets anders dan anders, maar het stil blijven staan ging hem ditmaal een stuk beter af. Niet bewegen is het grote geheim van de betere schutter, en het heeft direct invloed op het resultaat. De magische 90 punten, waar hij tijdens een goede dag net onder blijft zitten, is ditmaal geslecht. Met een score van 91 zit hij prima!