|
Hildo's Zwartkruit!
(page 30) |
|
| BACK | |
 |
|
|
29 april 2014. Militair Pistool? Wa's dat dan? Het is u vast niet ontgaan dat Hildo de laatste tijd veel met zijn Norinco 1911 schiet. Hoe u het ook wendt of keert, het is geen zwartkruitwapen. Toch een beetje vreemd want Hildo heeft vanaf het begin, en dat is inmiddels al weer heel wat jaren terug, nog nooit iets met moderne nitrowapens gehad. Het was altijd 'Leuk hoor', om vervolgens schouderophalend verder te wandelen. Terugontwikkeling? Het is vrijwel altijd zo dat wanneer iemand met sportschieten begint, dat er dan met nitro geschoten wordt, met moderne wapens dus, en dat de schutter pas vele jaren later het zwartkruit 'ontdekt' als nieuw, zeer relaxed en erg gezellig. Bij de huidige wetgeving is het echter verplicht om als nieuweling met nitro te schieten, alleen kleinkaliber of kleiduif (hagelgeweer) is nu nog toegestaan voor de beginnende sportschutter. In december 2005, ten tijde van de eerste bladzijde van deze blog, was Hildo's eerste schot als sportschutter er eentje met een 1863 Shiloh Sharps .54 percussiegeweer (het type zonder hulzen) en het tweede schot met een .44 Colt Walker voorlader. Drie maanden later stond hij al met zijn eigen antieke .69 vuursteen musket te schieten en z'n eerste verlofplichtige wapen was een Colt Walker. Tamelijk extreem om mee te beginnen, zou u kunnen denken, maar het was geen toeval. Hildo wist ook toen al precies wat hij wilde, antieke wapens hebben altijd zijn voorkeur gehad en daaraan zal ook in de toekomst niets veranderen, ondanks wat zijsprongetjes richting nitro.
Waar het ooit mee begon... Hij zal 16 of 17 zijn geweest toen Hildo met z'n Zündapp naar de rommelmarkt in Eelde, tegenover het vliegveld, reed. Al slenterend kwam hij dit vuursteenpistool tegen. Geen echt antieke, het is een niet schietende replica met een loop en slot van, waarschijnlijk in een mal gegoten of gespoten, zink. U kent ze wel. Evengoed: Hildo vond het een mooi ding om te zien, dus meegenomen. Het hangt na bijna 40 jaar nog steeds aan de muur overduidelijk nep te zijn. Geeft niets. Waarom geen échte dan? Dat dergelijke antieke wapens niet verlofplichtig waren, dus vrij om te verzamelen, wist Hildo niet. Iedereen die zonder internet is opgegroeid weet dat het soms erg lastig was om aan bepaalde informatie te komen. Uw wereldje was toen stukken kleiner. De informatiebron was de bibliotheek, mensen die u sprak of berichten in krant of bladen. Even snel iets opzoeken was niet zo gemakkelijk. Hildo ging er vanuit dat alle vuurwapens verboden waren en hij kende niemand die ook maar in de verste verte iets met vuurwapens van doen had en al helemaal niet met antieke. Nu aan de nitro? Als u meent dat Hildo binnenkort zijn zwartkruitwapens aan de wilgen hangt en straks alleen nog maar nitro schiet, zit u er naast. Het nitrogebeuren is nieuw voor hem en een ontdekkingstocht is altijd interessant omdat er veel te ontdekken valt. Zo gaat dat met ontdekkingstochten. Evengoed blijft het zwartkruit schieten een centrale rol spelen omdat het onveranderd extreem leuk blijft om met voorladers te schieten en, als puntje bij paaltje komt, blijft het leuker dan eender welk nitrowapen dan ook. Een voorlader ís en blijft een heel andere manier van de schietsport bedrijven.
Tweede serie 20 meter, 15 seconden Een streep op de 25 meter-baan markeert de 20 meter afstand tot de kaart die nu verschoten wordt. Eindeloos staan te pielen en richten kan niet meer, 15 seconden gaan vlotter voorbij dan u denkt!
Vierde serie 15 meter, 9 seconden Vijftien meter is vrij dicht op de kaart. Er wordt weer gewoon staand geschoten, maar ditmaal dient de schutter zes kogels te verdelen over drie kaarten. Dit is de leukste serie, wat Hildo betreft. Opslag Lekker snel knallen op drie kaarten brengt wel een nieuw probleem naar voren. Na het schot moet de schutter de loop weer naar beneden krijgen en erg snel opnieuw richten. Dan zijn negen seconden niet veel. De opslag is toch best aanwezig: de 230 grain kogel in Hildo's 1911 is stukken zwaarder dan eentje van een 9 mm of een 38 special wadcutter. Lichtere kogels als een wadcutter geven storingen in de aanvoer in de Norinco. In combinatie met de relatief onduidelijk richtmiddelen op de 1911 maakt dit de leukste maar tevens de lastigste serie. Het is Hildo nu ook duidelijk waarom de negen seconden serie op maar 15 meter verschoten wordt. De kogels moeten wel een beetje de kaart kunnen raken, ook in het geval van een wat mindere schutter, want schade schieten is niet de bedoeling.
Punten tellen Er worden dus vier series verschoten en na elke serie worden de door de schutter behaalde punten geteld, genoteerd en de gaten afgeplakt. Dit neemt nogal wat tijd en onderbreekt telkens weer de schietwedstrijd. Persoonlijk vindt Hildo dat jammer, maar zo is de discipline nu eenmaal. Hildo's score? 185 punten! Naar het schijnt is 185 punten niet slecht, maar tijdens deze oefenwedstrijd met vier deelnemers was hij wel de laatste. Ander wapen? Kijk, nu komt het gedonder hè? Nu is zo'n
koekenbak 1911 ineens niet meer goed genoeg. Met het vingertje in de
loop van de 1911 blijkt de loop iets heen en weer te kunnen bewegen in
de barrel bushing: Aha! Speling! En de trekkerdruk moet minimaal 1360
gram zijn, maar die van de 1911 is nog steeds veel hoger. Vlot wat zien
door die standaard onduidelijke en niet afstelbare visiering valt ook
niet mee. Mmmm, de beperking van de Norinco wordt ineens stukken
duidelijker. Toch maar een nieuwe CZ 75 SP-01 Shadow dan?
Duitse Smith & Wesson Club 30 Revolver in 357 Magnum Dit is de
revolver van Gerald, medeclublid en gedreven wedstrijdschutter met
overigens... wat zwartkruitneigingen! Zijn wapen is niet zo maar een
dertien in een dozijn revolver. De Club 30 is een in Duitsland gebouwde
topper op basis van een 38 Special Dit is een matchwapen. Met Magnum munitie erin werkt dat alleen maar tegen u als u vlot schiet, zoals bijvoorbeeld bij de militair pistool discipline. Het wapen is daarom geladen met 38 special met wadcutters en een zeer lichte kruitlading. Van terugslag heeft een schutter zo geen last en ook de opslag blijft zeker binnen de perken. Viziering LPA sights. Dat is een Italiaanse fabrikant die een verstelbare keep en wedstrijdkorrel vizieringen van hoge kwaliteit maakt. Kaart Wat Hildo er met deze toprevolver van gebakken heeft, ziet u bovenaan. Zes gaten in de kaart. Die hadden veel dichter bij elkaar kunnen liggen, maar dan had hij beter moeten schieten. De revolver kan het, maar Hildo niet.
3 mei 2014. Schietkaart Norinco 1911 Veel schieten. Als eerste de baan op en als laatste weer weg. Dat dit geen wedstrijdkaart is die echt ergens over gaat, dat maakt niet uit. Training en het gaat beter. Waarom het beter moet gaan? Niet om een absolute topschutter te worden, dat is slechts voor weinigen weggelegd en Hildo hoort er als gemiddelde schutter niet bij. Natuurlijk zijn er ook mensen die wel het talent hebben maar die er niet veel zoveel vrije tijd in willen steken. De wedstrijd tegen zichzelf is nog het leukst, meent Hildo. Hoger tempo Om te wennen aan het snellere schieten, zoals dat gebeurt tijdens de 9 seconden schietserie tijdens militair pistool, oefent hij in het schieten in een hoger tempo. Richten, korrel ongeveer onderkant zwart, en direct 'knal'. Het hogere tempo doet de groep niet kleiner worden. Er mag hierbij worden aangetekend dat Hildo ook iets verder naar links is gaan richten om de scheve keep te compenseren. Vandaar dat de groep ditmaal wat meer in het midden over de kaart verspreid zit. Schotanticipatie Hildo merkt dat naarmate het schieten vordert, hij de neiging krijgt om met het wapen te trekken. U ziet dat er vrij veel kogels laag in de kaart uitkomen. Nu is de 1911 geen toonbeeld van precisie, maar dit ligt toch echt aan Hildo zelf. Een bijzonder fenomeen, net alsof de zenuwen op beginnen te raken. Weer iets om aan te werken. Zinvol? 'Ha, ha', lacht Hildo. 'Over 100 jaar zijn we allemaal dood en vergeten, dus wat is nu écht zinvol dan? Waar u zich mee bezig houdt? Als u ter plekke neer zou vallen, wordt de wereld daar ook maar iets anders van? We zijn allemaal kleine miertjes in een gigantische mierenhoop en een individu is van nul en generlei waarde voor het grote plaatje. En hoe belangrijk is die mierenhoop?' Nu lijkt dit een pessimistisch beeld, 'maar dat is het absoluut niet', aldus Hildo. Het gaat er om dat u voor uzelf beslist wat belangrijk is en als dat 80 patronen door een schietkaart knallen is om een betere sportschutter te worden, dan is dat belangrijk genoeg. Ook belangrijk is oude dametjes de straat helpen oversteken enz., hoewel dat in het grote plaatje van het universum ook al niets uit maakt. Het leven is zooo simpel! Waarom zou u zich nog druk maken?
7 mei 2014. BSA jachtgeweer in 308 Winchester Komt Paint Peter naar Hildo toe met 10 stuks 308 Winchester patronen in z'n hand. 'Kijk, voor jou, kun je schieten met mijn geweer. Zin in? Tuurlijk heeft Hildo daar wel zin in, wie zou dat niet hebben? Onduidelijke BSA? Het geweer is een BSA, Engelse makelij dus, maar enige andere benaming of type- aanduiding lijkt te ontbreken. Zou het een BSA Majestic zijn? In dat geval zou het wapen eind jaren 50 en jaren 60 geproduceerd zijn. Het is in ieder geval gekamerd in het forse kaliber 308 en het is een écht jachtgeweer. Zielig? Dit geweer heeft al mening ree, hert en varken op tafel doen belanden. U kunt het zielig vinden en uw netjes verpakte vlees in de supermarkt kopen, maar dan heeft u een plaat voor het hoofd. Hildo: 'Supermarktvlees, dá's pas zielig en de hele bio-industrie zou per direct verboden moeten worden. Dan eet u maar minder vlees'. Zo, die zit en da's Hildo's mening. Als Paint Peter een varken schiet, heeft dat dier zijn hele leven vrolijk in de bossen knorrend kunnen rondscharrelen. U mag nu sip gaan kijken naar het stukje bio-industrie varken op uw bord, het leven wat dat dier gehad heeft mag geen leven genoemd worden. Hoe schiet ie? Voor een 308 verrassend rustig. Geen gereduceerde lading, aldus Paint Peter. Het standaard gemonteerde rubberen opzetstuk achterop de kolf heeft een verende werking en daardoor merkt de schutter nauwelijks meer iets van de 308 Winchester terugslag. De trekker is geen matchtrekker, maar het is zeer goed te doen. Het valt Hildo later op dat zijn eigen geweer, Eleanor, hem toch ergonomischer in de hand ligt tijdens het schieten. Dat heeft niets te doen met de BSA of Eleanor, meent Hildo, maar alles met waar u aan gewend bent. Het probleem Dit is de eerste keer dat Hildo staand staat te schieten met een telescoop... en het valt niet mee om nog wat te raken zeg! De telescoop vergroot maar 8x, maar op het moment dat Hildo op de kaart staat te richten, lijkt het hem of hij stevig aan de pimpel is geweest of anderszins problemen heeft met zijn motoriek. Het is één en al zwaaien en dat verhoogt het zelfvertrouwen niet. Waar de tien zit, is erg duidelijk te zien... maar krijg die kogel er maar eens in! Er zitten uiteindelijk zeven in het zwart en eentje is een afzwaaier naar links, in de 2, hier onder het geweer. Waar de andere zitten, kan Hildo niet meer zien op de foto, maar ze zitten wel in de kaart. Hij vermoedt dat het geweer of de kijker over de gaten heen ligt. Het schieten met een kijker is in ieder geval duidelijk wennen en hij gaat er niet beter van schieten, lijkt het. Voor in het veld is dit een goede optie, want de schutter kan alles natuurlijk stukken preciezer zien, maar op de baan lijkt een diopter beter te voldoen. Het moet wel een psychologisch iets zijn. Warm Het valt Hildo op dat de relatief dunne loop erg warm is na tien schoten, maar een jager heeft natuurlijk geen tien schoten nodig. De loop vastpakken en vasthouden zit er niet in voor Hildo met zijn eeltloze handjes. Het totale gewicht van de BSA is hoger dan de 3,6 kilo die Eleanor op de schaal brengt, ondanks dat Eleanor's loop stukken dikker is. Maar dit grendelgeweer bestaat uit heel wat meer onderdelen dan een voorlader.
7 mei 2014. Dan Wesson model 715 in 357 Magnum op 25 meter Veel weet Hildo niet van Dan Wesson, maar Mr. Mouse, de bijzonder aardige en rustige eigenaar van deze revolver, vertelde dat Dan B. Wesson familie is van de Wesson van Smith & Wesson. Wat Hildo er van begrijpt, is Dan Wesson voor zichzelf begonnen is nadat Smith & Wesson werd overgenomen door een grote firma. In ieder geval, Hildo ziet regelmatig een gebruikte Dan Wesson revolver aan zijn ogen voorbij trekken op het internet. Dan lijkt een tamelijk extreem typje geweest te zijn, want zijn revolvers wijken een beetje af van andere merken. Uitwisselbaar loopsysteem U kunt ze geregeld in extreme kalibers of met wel erg lange of korte lopen tegenkomen. Typisch voor Dan Wesson zijn revolvers met meer dan één loop. De schutter kocht dus een revolver als een set met twee, drie of vier lopen erbij in verschillende lengtes. De loop van de revolver zoals u die ziet is niet de echte loop, maar slechts een omhulsel dat de loopmonding aan de voorzijde centreert. U haalt het omhulsel weg en u ziet de kale loop, die u vervolgens uit het frame kunt schroeven. Andere loop er in, ander omhulsel er omheen van de bijpassende lengte en voilà, u heeft een langere of kortere loop. Prijzen Die vallen over het algemeen erg mee, een gebruikte Dan Wesson van prima kwaliteit kunt u voor een paar honderd euro wel krijgen. Een complete set, met allerlei lopen erbij zal de prijs ongetwijfeld omhoog doen gaan. Opnieuw in productie Dan Wesson is in 1968 opgericht en heeft een turbulente bestaansgeschiedenis gekend van faillissementen en overnames. In 2005 heeft CZ Amerika de firma Wesson Firearms overgenomen en CZ USA is nog steeds de eigenaar. De 715 is onlangs opnieuw in productie genomen. Prijzen zijn, in tegenstelling tot vroeger, vrij pittig voor een revolver en als u extra lopen wilt, moet u ze extra, en voor niet weinig geld, bijbestellen. Schieten met 38 special Mr. Mouse's revolver is uitgevoerd met een 6" loop. Dat is misschien wel de mooiste lengte, niet zo lang dat het wapen topzwaar wordt, niet zo kort dat de precisie er onder lijdt en u mag nog meedoen aan militair pistool want daar is de maximale looplengte 6". Het is logisch dat hoe langer de afstand keep-korrel is, hoe beter er mee te richten valt. De trekker gaat uitstekend, zeer licht en voorspelbaar. Misschien is ie ooit wel getuned, het zou Hildo niet verbazen. De richtmiddelen zijn prima en er is goed te zien waar op gericht wordt. De precisie verbaast Hildo! Mr. Mouse schiet een verbazingwekkend klein groepje. Hildo krijgt vijf patronen en mag het ook even proberen. De eerste is ver buiten de insteekkaart, geen idee hoe het komt. De tweede is een acht, dan komen er twee tienen achter elkaar en als laatste de negen. Zo'n geweldige schutter is Hildo ook weer niet, maar die drie laatste kogels gingen wel erg goed. Wat hij persoonlijk wat minder vindt, zijn de zacht rubberen handgrepen. Ze geven een goede, stevige grip maar voelen wat plakkerig aan. Maar verder... fijn wapen hoor.
9 mei 2014. BFR na de schoonmaak De BFR heeft een
maand lang in de kluis gelegen zonder te zijn schoongemaakt maar
desondanks komt het wapen volledig onaangedaan uit deze, per ongeluk,
doorgevoerde test. Een reguliere zwartkruitrevolver of geweer had er
anders uitgezien. Het laat wel zien dat er een groot verschil zit tussen
het residu van zwartkruit en nitrokruit. Er zitten duidelijk voordelen
aan een RVS wapen, als u een sloddervos bent. Hildo is dat niet waar het
wapens betreft, dit was echt een ongelukje.
11 mei 2014. 1911 barrel bushing Om zuiver te kunnen schieten, moet de loop elke keer dat er mee wordt geschoten precies op dezelfde manier in het wapen zitten. Met een revolver is dat geen probleem, met een semiautomatisch pistool is dat anders. De barrel bushing zit in de slede van een pistool. De loop steekt er doorheen. Het functioneert als een soort van glijlager. Zo wordt de loop aan de voorzijde vastgehouden. Het valt Hildo op dat de barrel bushing wel aardig stevig in het frame zit, maar dat de loop iets heen en weer kan bewegen in de barrel bushing, er tussendoor kijken kan ook. Dat lijkt Hildo niet goed voor de ultieme precisie. Tijdens het laden van een patroon in de kamer moet de loop aan de achterzijde iets naar beneden zakken, de barrel bushing kan daarom wellicht niet superstrak om de loop zitten. Iets speling zal noodzakelijk zijn, maar Hildo hoopt dat de precisie van de 1911 toch zullen verbeteren met een andere bushing die voor een iets minder wiebelende loop zorgt. Loopslijtage? De hoongroeven aan de buitenzijde van de loop zijn goed te zien. Niets mis mee, van enige slijtage aan de loop lijkt nauwelijks tot geen sprake. Het mag gezegd dat Hildo de Norinco altijd goed in de olie houdt: tussen slede en geleiderails aan het frame, loop en barrel bushing, natuurlijk het trekkermechanisme. Metalen onderdelen hebben smering nodig en daarin komt de 1911 na iedere schietbeurt niets tekort.
11 mei 2014. 1911 Guide rod damper Er zijn inmiddels zo'n drieduizend schoten met de 1911 afgevuurd. Het rubbertje dat de slede opvangt wanneer deze naar voren glijdt is aan vervanging toe. Gaat binnenkort gebeuren.
|
Hildo's eerste oefenwedstrijd 'Militair Pistool' Naar wat Hildo er van begrepen heeft is dit een typisch Nederlandse discipline. In totaal wordt er vier maal een serie van zes schoten op de kaart gedaan en er wordt geschoten op tijd. Dit met behulp het kastje dat u hierboven afgebeeld ziet. Er zitten vier knoppen op die na respectievelijk 3 minuten, 15 seconden, 12 seconden en 9 seconden de claxon laten afgaan. Dat is het teken dat de tijdsduur verstreken is. Binnen het slotsignaal van de claxon mag u nog schieten, een schot dat na de claxon valt, betekent dat de schutter puntenaftrek krijgt: het schot met de hoogste score vervalt. Niet alleen pistool Ondanks dat de discipline 'Militair Pistool' heet, schijnen veel schutters met revolver te schieten. Dat kan een voordeel zijn want als het om echte superprecisie gaat moet een pistool, met alle losse bewegende delen, het afleggen tegen de eenvoud van een revolver. Bovendien is een revolver, in verhouding, nog goedkoper ook. Maximaal 240 punten U verschiet vier series van zes kogels per serie. Dat zijn 24 kogels en als de schutter alle 24 in de 10 raakt heeft hij, logischerwijze, 240 punten. Maar dat valt niet mee!
Eerste serie 25 meter, 3 minuten Makkie natuurlijk, u heeft tijd zat. Maar allemaal in de tien schieten blijft onveranderd lastig ondanks dat de kaart groter is dan een reguliere pistoolkaart.
Vaardighouding Tijdens de tweede, derde en vierde serie staat u op de baan. Nadat u het commando 'laden' hebt gekregen dient u met uw wapen richting de kaart te staan, uw wapen te laden, waarna u uw arm onder een hoek van ongeveer 45 graden houdt, dat is de zogenaamde 'vaardighouding'. Veiligheid voor alles natuurlijk en mocht een schot per ongeluk afgaan, daarmee moet op elk moment dat het wapen geladen is rekening gehouden worden, kan er zo niets of niemand geraakt worden behalve de vloer. Nadat het commando 'vuur' wordt gegeven begint de tijd te lopen en kunt u beginnen met schieten.
Derde serie 20 meter, 12 seconden Ditmaal wordt er geknield geschoten op twee kaarten, 'vuurverdelen' wordt het genoemd. Drie kogels op de ene en drie kogels op de andere kaart. Zes patronen verschieten in twaalf seconden op twee kaarten is goed te doen, maar u dient vlot door te schieten om binnen de tijd te blijven.
Op commando Alle handelingen verlopen op commando als 'wapens laden', 'vuur' en 'wapens ontladen'. Dat heeft niets met militaire discipline te doen, maar alles met veiligheid. Nadat de schutter zijn wapen ontladen heeft, bij een pistool de slede naar achteren en het magazijn eruit, bij een revolver de trommel open en hulzen eruit, inspecteert de baancommandant (zie foto hierboven) of het wapen daadwerkelijk leeg en dus veilig is.
Nieuwe discipline 'Service Pistol' en... de foute kaart Binnenkort begint SV de Vrijheid Hoogeveen met de nieuwe door de KNSA ingestelde discipline 'Service Pistol'. Naar wat Hildo er van begrepen heeft lijkt het op de discipline militair pistool, maar dienen alle series direct na elkaar geschoten te worden op dezelfde kaarten. De scores worden pas aan het eind van de wedstrijd geteld dus het loopt lekker vlot door. Dát lijkt Hildo wel wat! Nederland op z'n smalst Voor de discipline Service Pistol wordt een kaart met ronde cirkels gebruikt. Om het moeilijker te maken, heeft de achtergrond gekleurde desoriënterende vlekken. Die vlekken kunnen gezien worden als vlekken, maar ook worden beschouwd als camouflage. En dát gaat de KNSA te ver. Niets mag militair overkomen, daarom overweegt de KNSA nu om de kaarten van de discipline militair pistool te gebruiken. Maar service pistol wordt met twee handen verschoten. Daarvoor lijken de ringen van de militair pistoolkaart te groot te zijn en zo wordt het alleen maar tienen schieten misschien iets te gemakkelijk voor erg goede wedstrijdschutters. Hildo wacht af, er komt ongetwijfeld een oplossing.
2 mei 2014. Knalluh! 1e kaart: Even inschieten Tweehonderd patronen meegenomen. Een Rock Chucker pers heeft z'n nadelen, want Hildo is echt uren bezig om ze klaar te krijgen. Het erdoor knallen gaat stukken vlotter, maar neemt ook nog best wel wat tijd in beslag. 2e kaart: Stand van de trekkervinger. Maakt het wat uit? Dat maakt zeker wat uit, dat weet Hildo wel. Maar er 100 schoten doorheen schieten om te zien hoe de resultaten verschillen. heeft hij nog nooit gedaan. De rode groep is geschoten met de vinger om de trekker heen, de trekker zit in de knik tussen het bovenste en tweede kootje van de wijsvinger. De vinger te ver om de trekker heen laat duidelijk een afwijking zien. De loop wordt tijdens het trekker overhalen naar rechtsboven getrokken. De blauwe groep is geschoten, zoals het hoort, met het bovenste kootje van de wijsvinger op de trekker. De keep zit nog steeds iets scheef, vandaar meer kogels aan de rechterkant van de kaart. 3e kaart Zwartkruit? Nah... Het zit er niet meer in, Eleanor gaat vandaag ongebruikt weer mee naar huis want het wordt al laat en het is nog ver rijden. Jammer voor Eleanor, maar iets zegt Hildo dat haar volgende inzet niet lang meer op zich zal laten wachten.
3 mei 2014. Hoogste score ooit! Hildo staat relaxed op de baan. Hij schudt 14 kruitbuisjes uit het doosje. Eentje wordt afgeschoten met alleen maar kruit om wat vervuiling op te bouwen. Dan schiet hij de rest van de buisjes leeg. Na afloop van de serie blijken geen 14 maar 15 lege buisjes op de bridge te liggen, eentje teveel, die is er ongezien uitgevallen. Dus uiteindelijk ziet u op de kaart hierboven niet 13, maar 14 schoten waarvan er zes in één groot gat in de 10 zitten. Om het eerlijk te houden, telt Hildo één van de zes tienen niet mee. Het puntentotaal komt daarmee op 95. Als het veertiende schot een 9 is geweest, heeft hij nu zelfs 96 geschoten, maar dat is niet te achterhalen: Hildo heeft geen baankijker gebruikt en weet niet waar het laatste schot is terechtgekomen. Evengoed: zelfs met deze 95 punten schiet Hildo een all-time high! Waarom zoveel tienen in één gat? Mazzel, dat lukt hem niet nogmaals. Toch meent Hildo dat het er de laatste tijd wel op lijkt dat hij gemiddeld iets beter gaat schieten, zelfs na al die jaren van wekelijkse schietsessies. Oefening helpt en hij wijdt de oorzaak dan ook direct aan het toegenomen aantal baanbezoeken. Ondanks een rit van 180 km per bezoek, is het het waard.
5 mei 2014. Gij zult niet afgaan! Het eerst rode doosje met duizend Russische Murom slaghoedjes ging prima, met het tweede groene doosje is dat anders. Exact tien weigeraars verstopten zich tussen de nu 800 gebruikte primers, ruim 1% dus. Voor een tweede keer spannen en nogmaals de trekker overhalen resulteert in geen enkel geval alsnog in een ontsteking. Het verschil? Het rode doosje bevat primers die non-corrosive zijn, het groene doosje heavy metal free non-corrosive + non-toxic. Als u de opschriften op de doosjes anders leest, zou u tot de conclusie kunnen komen dat het rode doosje primers met giftige zware metalen bevat. Anders zou er toch ook 'non-toxic' en 'heavy metal free' op staan? Wedstrijden Ondanks de weigeringen schiet Hildo toch liever met niet giftige primers. Persoonlijke keus, maar tijdens een wedstrijd is het natuurlijk wel vervelend als ruim 1% van de primers het niet doet. Bij Hildo's eerste militair pistool-oefening had hij zowaar twee weigeringen op het totaal van 24 schoten, het kan verkeren. Best mogelijk dat het een kleine batch met problemen betreft en dat Hildo net het foute doosje getroffen heeft, alhoewel hij op een Amerikaans forum al eerder iets had gelezen over weigerende Murom slaghoedjes, een probleem dat inmiddels opgelost zou zijn.
7 mei 2014. Interne competitie Weer eentje voor de interne competitie. Met 89 punten zeker geen slechte kaart, zelfs beter dan wat Hildo tot nu toe voor de interne competitie geschoten heeft. Hier houdt hij wél alles in het zwart, dat was met het BSA jachtgeweer met richtkijker toch even anders. Een bijzonder fenomeen: beter kunnen zien maar toch slechter schieten. Iets onrustig Tijdens de eerste schoten merkt Hildo dat hij iets onrustig is, hij moet nog even 'in the zone' komen. Later gaat het beter en kan hij af en toe het geweer vrijwel volledig stil houden om vervolgens rustig de trekker over te halen, dat zijn wellicht een aantal van die tienen geweest. De baankijker gebruikt hij niet, hij heeft hem niet eens bij zich. Naar Hildo's idee is het constante gebruik van een baankijker iets wat schutters zichzelf foutief hebben aangeleerd. Als u regelmatig op dezelfde baan onder dezelfde omstandigheden met dezelfde ladingen schiet, weet u echt wel waar uw wapen uitkomt. Voor een goede score is het volledig zinloos om te zien welk gat u erbij geschoten heeft, het zit er toch al in en kijken verandert er niets meer aan. Wat het wel doet, is u afleiden van waar u eigenlijk mee bezig bent... schieten.
9 mei 2014. De BFR vergeten schoon te maken! U kent dat ongetwijfeld. Laat thuis, met zwartkruit geschoten dus de wapens nog even schoonmaken. Ach..., kwak zo maar even in de kluis, doe ik morgen wel. In geval van de BFR: het ding is van roestvast staal, moet kunnen. Vervolgens vergeet Hildo het hele wapen en komt hij er pas een maand later achter dat de revolver nog schoongemaakt had moeten worden. Aaargghh!! Zout! Dit doet iedere wapenliefhebber pijn aan de ogen. Serieuze verwaarlozing, mishandeling zelfs. Met name de trommel en de loop zitten van voor- tot achterzijde onder de witte uitslag, c.q. zoutkristallen. Hildo likt aan het wapen, ja hoor: echt zout, net pekel. U weet, zout trekt vocht aan en reken maar dat Hildo's huisje niet één van de droogste is. Waar de combinatie zout/vocht razendsnel toe in staat is, weet iedere voormalige eigenaar van een Fiat 127.
11 mei 2014. 1911 trekker tjoenen poging 3 U bent vast niet onder de indruk van Hildo's trekker tuning-capaciteiten, net zo min als Hildo zelf, maar hij trekt hij zich er niets van aan en zet stug door. Ditmaal neemt hij de multiveer (sear spring) onder handen. De middelste van de drie stroken zorgt voor de druk die nodig is om de tuimelaar (sear) weer in het daarvoor bestemde sleufje van de hamer te laten haken. Als u de haan spant, hoort u 'klik', dat is de tuimelaar die inhaakt. Dat gebeurt onder druk van de middelste veer. Zou die veer de tuimelaar niet of te weinig aandrukken en de tuimelaar derhalve niet inhaken na het eerste schot, dan schiet de 1911 als een volautomaat door tot het magazijn leeg is. Dat is niet de bedoeling. Hildo buigt de sear spring iets naar achteren om de druk op de tuimelaar te iets te verkleinen, maar niet te veel. Hiermee zou de trekkerdruk moeten verminderen. Zie de foto voor (bovenste) en na (onderste) de behandeling. Resultaat? De veerdruk op de tuimelaar (sear) is nu iets minder. Hildo zet de 1911 weer in elkaar en spant de hamer. Gaat prima, de tuimelaar haakt probleemloos in. Dan een dummy patroon in de kamer en de trekker overhalen. Het lijkt lichter te gaan, niet superlicht, maar wel iets lichter.
11 mei 2014. Trekkerdruk meten Hildo heeft geen professioneel trekkerdruk-meetapparaat, maar wel een digitale keukenweegschaal, een mestin uit het leger, wat loodbaartjes, een touwtje, een pen en wat plakband. De huis-tuin-en-keukentechniek U ziet Hildo bezig op de foto hierboven. Hij heeft een loodbaartje in een mestin op op de weegschaal gelegd. Hij tilt vervolgens het gewicht, met het touwtje om de trekker, langzaam op. Het gewicht daalt op de keukenweegschaal totdat 'klik', de trekker overgaat. Het gewicht dat bij de 'klik' op de keukenweegschaal staat moet worden afgetrokken van het totale startgewicht. Zo weet Hildo wat de trekkerdruk is van zijn 1911. Geen touwtje door de trekkerbeugel! Mocht u het ook eens willen proberen: u kunt niet zomaar een touwtje door de trekkerbeugel halen en er een gewicht aan vastmaken. Op die manier schuurt het touwtje tegen trekkerbeugel, frame en de greepplaatjes. Dat geeft extra wrijving en daarmee wordt de trekkerdruk-meting vertekend en is de uitkomst niet betrouwbaar. Een pen op de trekker Het touwtje dient volledig vrij te lopen van het wapen en alleen de trekker te beroeren. Hildo gebruikt een pen, een echte Parker zowaar, waar hij het touwtje omheen wikkelt. Hij plakt het touwtje aan de pen vast met plakband zodat het niet verglijdt. De pen ligt wat wiebelig op de trekker, maar het werkt. Trekkerdruk?Nu rond de twee kilo, dus daar kan nog altijd 500 gram vanaf: 1500 gram zou mooi zijn en valt ruim binnen de minimumlimiet van 1360 gram die geldt voor de discipline 'militair pistool'. Hoe zwaar de trekkerdruk ooit was, weet Hildo niet, maar die twee kilo is in ieder geval al stukken lichter dan toen hij de Norinco kocht. Missie, relatief goed, geslaagd. Nu is het proberen op de schietbaan om in de praktijk aan te voelen of het nog te zwaar gaat.
|
|
Van Rhee 300 Winchester Magnum
Dutch Muzzleblast! |
|
|
14 mei 2014. Van Rhee in 300 Win Mag U komt vast niet elke dag een sniper rifle tegen en mocht dat wel zo zijn, dan is het in ieder geval geen Van Rhee. Hildo had er nog nooit één gezien, er nog nooit van gehoord zelfs. Gedeeltelijk zal dat komen doordat dit een custom geweer is en de productieaantallen van dit wapen erg laag liggen. Naar het schijnt iets van zeven stuks en dit is nummer één. De eerste eigenaar van dit wapen was de bouwer van de Van Rhee-serie. De 300 Win Mag Een knots van een patroon voor Nederlandse geweerbegrippen. Natuurlijk is de .50 BMG die Hildo ooit een keer mocht verschieten in Amerika stukken groter, maar zoals u weet stelt de Nederlandse wetgeving paal en perk aan de nitro kalibers. Groter dan 8 mm is in Nederland ongewenst, die Barrett kunt u dus op uw buik schrijven. Maar dat betekent niet dat de 300 Win Mag niets voorstelt, integendeel zelfs: meer power dan de 308 Winchester of de 30-06 Springfield. De reguliere .223 blijft helemaal nergens en zeker niet als het om de lange afstand gaat. Long range Dit wapen is voor long range schieten, een kilometer is geen enkel probleem. De kogel is fors, 150-180 grain, soms zwaarder, en vliegt meer meer dan 3000 ft per seconde. Dat betekent een hoop energie. Het kogelgewicht houdt het momentum beter gaande, goed voor de langere afstand. Dit is net zoals bij longrange zwartkruit wedstrijden, alleen zijn daar de kogels natuurlijk stukken zwaarder, 530 tot 600 grain, maar de mondingsnelheid is natuurlijk stukken trager, iets van 1300 ft. per seconde. Nitro heeft voordelen, met name een veel vlakkere kogelbaan.
Built in The Netherlands door Geweermakerij Elspeet Dit wapen is gebouwd door Geweermakerij Elspeet en daarvoor hebben ze gebruik gemaakt van een kunststof 'gunstock', hoe heet dat eigenlijk in het Nederlands?, gemaakt door Choate Machine & Tool, Inc. en ontworpen door ene Major John Plaster, voormalig sniper in het leger en sindsdien de kost verdienend met boeken schrijven en lezingen geven over precisieschieten/snipen. De gunstock weegt los zes lbs, een kleine drie kilo, en het hele wapen zit rond de negen kilo want ook de fluted Walther Lothar loop is geen lichtgewicht. In de praktijk is het alles met elkaar een flink gewicht. Gelukkig hoeft u er niet staand mee te schieten en het ook niet hele dagen rond te slepen. Het voordeel van zware wapens is wel dat de terugslag beter gedempt wordt en dat met dikke lopen de precisie, in principe, hoger is.
Schietkaart 300 Win Mag, 50 meter Zo, nu weet u ook weer dat Hildo niet schieten kan! Gerald wilde wel meer patronen kwijt, ´kost niks´, maar Hildo vindt het zonde om ze te verspillen aan zijn gebrekkige talent.
En wat vindt Hildo er nu van? Er zijn een hoop liefhebbers voor dit soort wapens, maar Hildo hoort er niet bij. Het wapen op zich zal een geweldig ding zijn voor een schutter die dit soort disciplines helemaal ziet zitten: de trekker is licht en voorspelbaar, de grendel gaat als boter en de kijker is top... maar liggend schieten is niet Hildo's ding. Ondanks dat hij vandaag op een stoeltje gezeten heeft, is en blijft het een vrij statisch gebeuren, een beetje als kanon schieten. Echt goedkoop knallen is het ook niet (87 euro voor 20 stuks 300 Win Mag, zag Hildo ergens. Tjonge). Goedkope minderwaardige munitie lijkt geen goed alternatief als het om de laatste millimeter precisie gaat waarvoor dit wapen uiteindelijk gebouwd is. Ook voor wie gaat herladen blijven goede kogels duur en gaat er veel kruit in. Deze Van Rhee is een geweer voor een bepaald soort liefhebber die misschien wel iets neigt naar het benchrest schieten. Benchrestschutters zijn nog extremer, u kunt ze zien als de ultieme wapen-, kijker- en munitietechnici bij wie het schieten zelf, Hildo's inziens, wat naar de achtergrond verschuift, het gaat om hoe de techniek functioneert en hoe die te perfectioneren om tot ultieme precisie te komen. Wat Hildo betreft, zit de uitdaging veel meer in het vrijstaand schieten, uiteraard zonder schietjas of andere fysieke hulpmiddelen. Het gaat niet alleen om het wapen en de munitie, u bent met name zelf verantwoordelijk voor een goede score. Afgezien daarvan, op de 50-meter baan komt dit soort superwapens niet uit de verf en dat is toch de afstand waar Hildo het mee moet doen. Evengoed, een keertje met een 300 Win Mag mogen schieten is best een heel bijzondere, en met name door de muzzleblast, zelfs onverwachte ervaring. Plaatsje vrij op het verlof? Eigenaar Gerald heeft af en toe wat zwartkruitneigingen, zoals Hildo laatst ook al schreef. Hij zit te denken aan een Sharps in 45-120 en zal waarschijnlijk niet geheel ongenegen zijn de Van Rhee te verkopen. Tweeduizend euro is misschien wel of niet genoeg, uiteraard zonder kijker. Info bij SV de Vrijheid Hoogeveen.
21 mei 2014. Losse groepjes? Wat het precies is weet Hildo niet, maar de laatste tijd lijkt hij meerdere groepjes te schieten. Tijdens het westernweekend heeft hij zijn kaarten niet gefotografeerd, maar bij één van de kaarten waren duidelijk twee kleine groepen te zien die relatief ver uit elkaar lagen. Binnenkort met de baankijker naar de schietbaan om kogel voor kogel te controleren of het aan Hildo ligt, of dat er toch iets met het geweer zou aan de hand is.
21 mei 2014. Schietkaart Norinco, verbetering? Sinds de derde trekker tune-poging, van 11 mei jongstleden, heeft Hildo niet meer met de Norinco geschoten. De trekkerdruk is historisch laag met... twee kilo. Van enige verbetering in de precisie lijkt zo op het oog nog geen sprake. De groepjes blijven onveranderd groot. Elvis even knallen? Elvis is ook al een topshot die bij SV de Vrijheid schiet en Nederlands Kampioen zijn is hem niet vreemd. Hij knalt met de Norinco, op Hildo's verzoek, vijf schoten in de kaart met een hand die uit steen gehouwen lijkt te zijn. Helaas, ook bij hem is van een klein groepje geen sprake. De Norinco is een wispelturige sproeier, dat is duidelijk. Norinco tuning en... hoeveel mag het kosten? Gelukkig is een 1911 net als een Harley: als u maar genoeg geld investeert, dan kunt u er van maken wat u maar wilt. Aftermarket onderdelen zijn in overvloed leverbaar om een 1911 naar nieuwe custom precisie levels te tillen. Zelfs een complete 1911 opbouwen uit custom onderdelen is geen probleem. Maar, wil Hildo die kant wel op? Anders gezegd: hoeveel mag een Norinco 1911 uiteindelijk gaan kosten om er een competitief wapen van te maken?
|
17 mei 2014. Schimmel
24 mei 2014. Nieuwe barrel bushing in de 1911
|
|
Een CZ 75 SP-01 Shadow Dualtone in 9mm!
Een prima wedstrijdpistool voor het vlotte gebeuren... maar een beetje René Doorsnee is ie wel! |
|
|
13 juni 2014.
René D: Een gloednieuwe CZ 75 Shadow!
Looplengte
15 juni 2014. De tweede serie van 25 schoten met René!
Inzakken huis of dikke progressieve pers?
16 juni 2014. Hildo's dak vs Dillon XL 650 Hildo's dak lekt al twintig jaar en nu begint de dakkapel uit elkaar te vallen, letterlijk. En dan komt een schutter voor keuzes te staan. Huis opknappen? Euhhh... Na zwaar overleg met zichzelf en maandenlange twijfel komt Hildo tot de slotsom dat sommige dingen belangrijker zijn dan andere. Toch maar de Dillon XL Zesvijftig, ijftig, ijftig... Het galmt wat na, dat komt omdat deze pers zo legendarisch is. En hier staat ie! Nog niet uitgepakt, want eerst moet er het een en ander gedaan worden.
U ziet al wel: veel ruimte heeft Hildo niet meer. Veel rommel? Rommel kunt u weggooien, van dit spul is alles bruikbaar of zelfs noodzakelijk voor het een of ander. Sommige dingetjes zijn zelfs van sentimentele waarde. Echt! Ruimte gecreëerd Hildo heeft wat ruimte gecreëerd in de hoek van de kamer door een stoel en twee banjo's naar de schuur te verbannen. Hij heeft afscheid genomen van wat andere zaken. Nu is in de hoek wat ruimte en zou het voldoende moeten zijn. Waarom een herlaadpers in de woonkamer? Het is de enige ruimte in huis die verwarmd is, er is geen andere
keus. Onverwarmde ruimtes zijn vochtig en voor herlaadpersen funest.
Hildo
heeft dat gemerkt aan zijn Rock Chucker, die daarom nu op de
salontafel gemonteerd zit. De XL650 is een vreselijk mooie progressieve
herlaadpers maar natuurlijk erg gevoelig voor roest, oxidatie en
corrosie in het algemeen, met bijbehorende ellende. Het heeft even geduurd maar alles staat er nu en het werkt. 'Wat is dit een vreselijk mooi ding', aldus Hildo, die meent dat deze pers, op zijn Harley na, het meest waardevolle ding is wat hij bezit. Ingewikkeld? Deze pers, en waarschijnlijk iedere progressieve pers, is meer een technisch staaltje vernuft dan écht ingewikkeld. Hoewel Hildo niet precies weet hoe alles precies functioneert, dan moet het spul eerst uit elkaar, maar het werkt momenteel goed dus dat laat hij voorlopig achterwege. Met de boekjes erbij lukt het hem prima in werkende staat te krijgen. Het principe van de dies installeren en afstellen is niet anders dan bij een andere pers. De kruitmolen staat op een die die tevens de huls trompt. Extra's? De elektrische hulzenaanvoer is in principe een accessoire, maar de meeste XL 650-eigenaren zullen er voor gekozen hebben omdat een automatische hulzenaanvoer erg mooi is. Voor de veiligheid, uitermate belangrijk, heeft Hildo voor 80 euro een powdercheck aangeschaft. Die zit in het derde station en doet niets anders dan checken of er ongeveer de juiste hoeveelheid kruit in de huls zit. Bij een dubbele lading gaat de powdercheck piepen, bij geen lading piept hij ook. Wel zo veilig en daarmee een uitermate goede investering. Dan nog een spare parts kit voor als er iets stuk gaat. Voor 9 mm en 45ACP De pers is voor het kaliber 9 mm, dus voor de CZ Shadow. Voor de 1911, in 45ACP, heeft Hildo een extra kruitmolen, een kaliber conversie kit en een casefeed plate aangeschaft, rond de 250 euro extra. Daarmee kan hij ook vlot 45ACP herladen en relatief snel van kaliber wisselen. Kost dat dan? Voor alles 1207 euro incl. verzendkosten bij Mulekom Schietsport. Veel geld, zonder meer, maar de pers is waarschijnlijk de beste en compleetste progressieve pers op de markt voor dit geld. Bovendien is Dillon erg populair, er is redelijk gemakkelijk en snel aan reserve-onderdelen te komen. En mocht Hildo met de schietsport stoppen: gebruikte XL 650's gaan als warme broodjes!
Herladen met de XL 650... op de knieën en Hallelujaaa gillen? Op zich gaat het prima en in principe net zo snel als u een kogel op de huls kunt zetten, maar Hildo moet er wel aan wennen. De routine moet duidelijk nog komen. De laadhevel naar voren drukken, wat de primer automatisch plaatst, moet u niet vergeten anders wordt er geen primer gezet maar het kruit wel geladen. De chaos kunt u zich voorstellen... en dat verscheidene malen. Goed fout van Dillon De XL 650 is een progressieve pers, dat betekent dat de shellplate, waarin de hulzen vastgehouden worden, automatisch roteert. Een stalen balletje valt onderin de shellplate zodat de shellplate telkens goed indexeert voor het volgende station. Een veertje houdt het balletje goed onder druk want de hulzen moeten aldoor precies recht onder de dies komen te staan. Jammer genoeg zorgt het veertje ervoor dat het indexeringsballetje behoorlijk 'inklikt' in de uitsparing onder in de shellplate. De indexering is prima, maar het gaat met dusdanig geweld dat een gedeelte van het kruit uit de hulzen vliegt. Met de hand de shellplate dempen tijdens het 'inklikken' is de oplossing. Dat had Dillon zelf moeten oplossen, maar dat kunnen ze klaarblijkelijk niet, anders hadden ze het al wel gedaan want het probleem is al jaren bekend. Het is een bijzonder slordig detail op een verder erg mooie pers, vindt Hildo. Lekkende kruitmolen De kruitmolen lijkt de neiging te hebben iets te 'lekken' tijdens het doseerproces waardoor steeds meer korreltjes kruit zich langzaam over de pers verspreiden. Hildo blaast de korreltjes weg. Een goede opvang voor het kruit dat deze enigszins incontinente pers voordurend laat vallen is absoluut wenselijk zodat u het later kunt opvegen. Overal kruit in de woonkamer is niet wat Hildo wil, dat begrijpt u. De lekneiging schijnt overigens ook aan het soort kruit te liggen wat u gebruikt, las Hildo ergens.
Op het oog lijkt het niet zo gek, maar dat helpt weinig als die groep niet in het midden zit. Verder zijn er natuurlijk een paar afzwaaiers. Hildo weet het al op het moment van het schot, want het ligt niet aan de concentratie, die is er wel. Maar het lichaam moet er nog wel naar luisteren en soms gaat dat niet goed. Net alsof hij een motorische storing heeft, weigert het lichaam volledig stil te blijven staan. Gelukkig is er altijd weer een kans en het moet al gek lopen, wil het de volgende keer niet beter aflopen met de uitslag. De kogel dwars in de kaart was de eerste, maar dat wist u al wel.
25 juni 2014. Te weinig kruit, niet repeteren... schoortsteentjuhh! Hildo gebruikt momenteel de kant en klaar gekochte verkoperde 123 grain rondneus kogels van LOS. De primer is Sellier & Bellot en het kruit 4,3 grain Vectan BA9. De Vectan herlaadtabellen zijn en blijven onduidelijk, goede reden om de volgende keer wellicht toch maar voor Vihtavuori te gaan. Met de BA9 gaat Hildo voor een lading van 4,3 grain, niet de minimale maar ook niet de maximale laden. Zou het moeten doen. De huls zit behoorlijk vol, per ongeluk een dubbele lading in de 9 mm patroon is met dit kruit niet mogelijk. Op de baan is het anders dan verwacht: het schot klinkt, ondanks 4,3 grain kruit, slap en van terugslag is weinig te merken. De Shadow weigert te repeteren op deze lading. Vervelend als u net met uw supersnelle pers er enthousiast meer dan 100 van gemaakt hebt. Nu zit Hildo ermee. Er zit niets anders op dat de patronen er stuk voor stuk door te schieten. Gaat niet snel, maar het gebrek aan precisie lijkt niet erger dan met de S&B fabrieksmunitie. 'Een lichtere sledeveer zou wellicht kunnen helpen', denkt Hildo.
Hildo was erbij in Papendal tijdens de SchietsportTotaal 2014, heeft de cursus Veilig Herladen gevolgd en is nu een KNSA-gecertificeerde herlader!
Is de cursus aan te raden? ´s Ochtends: de theorie De cursus start met een projectiescherm waarop continu foto's voorbij komen van geëxplodeerde geweren, revolvers en pistolen, ongetwijfeld om de cursisten in de juiste stemming te brengen. Dan begint de cursus met de theorie van het herladen en van alles komt voorbij. Herlaadtabellen, dat verschillende soorten kruit verschillende brandsnelheden hebben, de functie van de dies (matrijzen worden ze genoemd) de pers, etc., etc. Het is dat Hildo weet hoe het werkt, maar hij kan zich voorstellen dat het al snel een abracadabra wordt voor mensen die van toeten noch blazen weten. Het was goed geweest als er bij de theorie meer verduidelijkende plaatjes waren geweest, maar Hildo heeft begrepen dat de cursusinhoud nog in ontwikkeling is en steeds wordt aangepast. Er wordt behoorlijk op gehamerd dat de herlaadtafel netjes en opgeruimd moet zijn, dat u kruitresten opvangt op een gemakkelijk schoon te maken ondergrond en niet begint te stofzuigen. Ook is er aandacht voor dat u zich niet moet laten storen, het hoofd er bij moet houden en volgens een vast principe moet werken om herlaadfouten te voorkomen. Prima. Dat de cursusleider om de drie patronen de kruitlading naweegt om de afgifte van de molen te checken, dat ziet Hildo niet zitten. Dat u geen olie moet gebruiken bij carbide dies, daar is Hildo het ook niet mee eens. Immers: het kán in principe zonder olie, maar een fractie vettige huls herlaadt ook in carbide dies in de praktijk toch echt stukken gemakkelijker. Bij herladen blijkt het bij veel zaken toch om een persoonlijke visie te gaan waarin niet alles direct zwart/wit of goed/fout is. ´s Middags: de praktijk 's Middags wordt de praktijk van het herladen geoefend. Alleen single stage wordt behandeld, anders wordt het nodeloos ingewikkeld. Het materiaal is van RCBS: een Rock Chucker pers, een handmatige slaghoedjeszetter, een powder trickler, een hulzentrimmer, een RCBS 502 weegschaal, een die set en een RCBS Uniflow kruitmolen staan paraat voor een 308 Winchester huls, een kogel en een slaghoedje. Natuurlijk is er een ontlaadhamer: kan ie nog een keer. Er worden uiteraard alleen afgeschoten slaghoedjes en een iets vochtig en klonterig geworden kruitvervanger gebruikt. De cursisten kunnen snuffelen aan de herlaadapparatuur, zien hoe het werkt en wat proberen. Een indruk van wat ze als herlader te wachten staat, hebben de cursisten in ieder geval gekregen.
2 juli 2014. Tjonge, zeg Wat er precies aan de hand is, weet Hildo niet. Hij houdt het geweer vandaag toch relatief stil, maar dat vertaalt zich niet een een superscore. Met die 77 punten is het gewoon slecht. Slecht is voor Hildo beneden de 80, zeer goed boven de 90. De score van vandaag wil Hildo liever snel vergeten, het schieten zelf niet want dat ging prima en was heerlijk relaxed. Iets mis met het geweer? Zou het? Vandaag heeft hij weer viltjes gebruikt, toch iets wat geen slechte uitwerking zou mogen hebben op de score. Loop versleten? Lijkt Hildo sterk. Loopmonding beschadigd? Er zitten minuscule beschadigingen op, maar niet meer dan toen Hildo het geweer kocht. Schoorsteentjes en platina Misschien is het tijd om het schoorsteentje te vervangen. Bij ieder schot gaan er ook verbrandingsgassen retour schoorsteentje en die schijnt daar op den duur van te eroderen. Bij extreme long range ladingen, zoals 100 grain Zwitsers, wordt er door long range schutters zelfs gesproken over een levensduur van 20 schoten per schoorsteentje. Da's niet veel. Daarom gebruiken die mensen wel schoorsteentjes met een platina lining, die schijnen het veel langer vol te houden. Platina heeft, behalve een zeer hoog smeltpunt van rond 2318 graden Celsius(!), ook corrosie bestendige eigenschappen. De prijs van het metaal zit rond de goudprijs en zulke schoorsteentjes zullen vast dure zijn. Gelukkig, Hildo heeft al tijden twee nieuwe schoorsteentjes liggen, zonder platina, en het wordt tijd om eentje daarvan te installeren. Misschien vliegen de scores vanaf dan wel omhoog.
2 juli 2014. Schietkaart Norinco 1911 A1 Tien stuks met Camaro, en wat ziet ie er goed uit met die gripjes! Rammel de kletter schiet Hildo zomaar een heel redelijk groepje. De trekkerdruk is nog steeds hopeloos, maar de score is toch niet slecht. 'Een 1911 heeft wel wat', meent Hildo. Véél mooier dan de Shadow, da´s duidelijk, maar qua precisie lijkt de Norinco het nog even te moeten afleggen. Maar na een fikse trigger job kan er natuurlijk het een en ander aan veranderen. Terugslag Direct na de Shadow met de 1911 geschoten en Hildo merkt het direct. Ondanks maar 3,2 grain BA10 is de terugslag van de 45ACP met 230 grain kogel veel groter dan de 5,0 grain BA9 met 123 grain kogel. Maar wel prettig meer. ´Met deze 45ACP patroon kun u urenlang schieten hoor en het doet helemaal niet zeer!´, meent Hildo.
9 juli 2014. Dubbele kaart Shadow Twee kaarten, omdat het zo leuk is. 1e kaart Vlot doorschieten zonder te neuzelen 2e kaart Neuzelen om tot een zo goed mogelijk resultaat te komen. De poging daartoe is hartstikke leuk, het resultaat wat minder. Hawkeye Henkie met Hildo´s munitie Geen foto van dus u zult Hildo op zijn woord moeten geloven. Met Henkie´s eigen munitie schoot hij twee wereldkaarten, met Hildo´s munitie, tien patronen, schoot hij een klein groepje met drie afzwaaiers boven net buiten het zwart, en twee afzwaaiers onderin het zwart. Volgens Henkie leek er verschil in de schoten te zitten... Hildo´s munitie niet goed? Misschien komt het door de verzameling verschillende hulzen of door verschillende hoeveelheden kruit omdat de kruitmolen van de XL650 afwijkt. Verder kan het eigenlijk niets zijn. Hildo schaft een losse 9 mm die set aan van Lee, dan kan hij supermunitie maken op zijn Rock Chucker. Zien of dat wat uitmaakt.
13 juli 2014. De tent is gaar! Of het nu door het bleekwater of de schimmel komt, weet Hildo niet maar hij drukt tijdens het insoppen met z'n afwasborstel zomaar door het tentdoek heen. Inspectie leert dat dit op meerdere plekken gaande is. Flinke domper op het schoonmaakfeest. Het lijkt erop dat de tent zijn langste tijd gehad heeft.
23 juli 2014. Schietkaart CZ Shadow Hildo wilde een munitie vergelijkingstest doen, voor wat het waard is met een schutter als Hildo aan de trekker, maar hij weet niet meer precies wat wat is. De rode zijn in ieder geval de zelf herladen munitie en de blauwe de fabriekspatronen, zo op het oog lijkt het niet slecht. Groot verschil Misschien zit het grote verschil niet in de precisie maar wel in de klap, of de power. Hildo's herladen munitie schiet in feite als een slappe scheet in verhouding tot de fabrieks patronen, ondanks het gebruik van 5.0 grain Vectan BA9. Erg sterk lijkt het kruit domweg niet te zijn. Gevoelsmatig zou er zo maar 2 grain, misschien 3 bij in kunnen maar er veel meer ingooien doet hij niet. Staat niet in de herlaadtabellen en hij wil geen gekke dingen, nog eens een paar tienden van een grain er bij, dat moet zeker kunnen. Wat hij wel wil is nooit geen Vectan BA9 weer, da's duidelijk. De volgende bus met nitrokruit wordt, na rijp zelfberaad en voor ogen houdend wat hij er mee wil, Vihtavuori N320.
25 juli 2014. Lee dies in de Dillon XL650 = beter? In de XL650 moet de contramoer van de Dillon dies met een knots van een 1" sleutel losgedraaid worden. Dat is in de praktijk uitermate lastig omdat u er niet goed bij kunt want andere dies, en de beugel waar de elektrische hulzentoevoer aan zit, zitten in de weg. Een Bahco (verstelbare moersleutel) doet het ook niet en een standaard ringsleutel kan niet vanwege de aanwezigheid van de door Dillon gebruikte clips. Dat maakt het afstellen er niet leuker op. Bij de Lee dies kunt u in de laatste 2 stations, zetdiepte en krimp, gewoon met de hand afstellen door de knop bovenop de die te verdraaien. Stukken gemakkelijker dan het knullige Dillon systeem! Dillon dies zijn wel twee keer zo duur als Lee, dus ergens moet het veel beter zijn, of u wordt een poot uitgetrokken. Hildo ziet de Dillon superioriteit hier even niet maar hij is nog volop lerende. Misschien verloopt de afstelling van de Lee dies wel? Edit: Hildo kwam er later achter dat het afstellen van Dillon dies in de 650 met een gewone ringsleutel wel degelijk kan! U dient het eerst het clipje te verwijderen, dan zakt de die-insert naar beneden, daarna heeft u gewoon toegang tot de af te stellen die met een gewone 1" ringsleutel.
25 juli 2014. Lyman 459-535 Postell gietmal voor Eleanor Eindelijk heeft Hildo zijn eigen langverwachte Lyman Postell gietblok! De driving bands zijn 459" in diameter, de neus zelf is .449" op de grootste breedte. Hoe dan ook: dit is een knots van een kogel die het destijds in Eleanor uistekend deed ondanks dat Hildo de kogel fors moest terugsizen naar .452. In theorie is Eleanors spoed met 1:24 eigenlijk te traag om deze kogel goed te kunnen stabiliseren. Maar de praktijk is dat Hildo er nooit sleutelgaten mee heeft geschoten, wat de fractie kortere Hensel 452-540 Black Powder Express, die maar iets van 520 grain weegt, wel doet. 'Sommige dingen zijn niet verklaarbaar', meent Hildo. Dit is in ieder geval een veel gebruikte kogel in het long range schietgebeuren en als ie het op een kilometer goed doet, dan is ie op 50 meter ook okay. De kwaliteit lijkt goed, het blok sluit perfect en ziet er verder erg goed uit. De Postell wordt een Topper! Wedden?
26 juli 2014. Slappe patronen Dit zijn de met 4,3 grain BA9 geladen patronen, en ze repeteren nog steeds niet. Stuk voor stuk in de kamer en de trekker overhalen. Het duurt even maar het resultaat lijkt, ondanks weinig power, niet eens raar. De meeste zitten in het zwart! __________________________________________
Gewichtsverschillen? Allemaal identieke kogels is het mooist, maar in de echte wereld zijn afwijkingen er altijd. Hildo heeft per kogel tien exemplaren gewogen. meer kogels en u krijgt een betere indruk, maar Hildo wordt er niet voor betaald en vindt tien stuks mooi genoeg. Een zwaardere kogel vliegt langzamer en een lichtere sneller. Dat het schieten met onderling afwijkende kogelgewichten u niet tot de maximaal haalbare precisie brengt, behoeft geen betoog.
124 grain FMJ (Full Metal Jacket) met messing mantel Uit Tsjechië. Deze fabrikant schijnt aardig druk te zijn in IPSC (spreek uit: ipsik) (International Practical Shooting Confederation), een dynamische discipline waar er al snel veel munitie doorgaat. Met de glimmende gladde mantel is dit in ieder geval de mooiste kogel om te zien. De kogel is non-magnetisch met een lood kern (is dat hetzelfde als een reguliere lood/antimoon legering?) en de kogels worden in een mal in model geperst, de basis is looddraad. De Metal Jacket is van 70% koper en 30% zink, een legering die beter bekend is onder de naam messing, Ook hulzen zijn van messing, een materiaal dat zich prima vervormen laat zoals de herlader wel weet als hij/zij de hulzen aan het trompen of krimpen is. Messing is, behalve wat goedkoper, ook harder dan puur koper wat misschien van invloed is op de levensduur van uw loop. De mantel wordt eerst apart gemaakt, later wordt het lood erin geperst. De kogel is aan de achterkant open, u kunt het lood zien zitten. Diameters (inches) - Identiek 10x .3550" OAL (inches) - Grootste verschil .0030" 1x .6035" 1x .6040" 1x .6050" 3x .6055" 2x .6060" 2x .6065" Gewichten (grains) - Grootste verschil 0,4 grain 2x 124.0 2x 124.1 6x 124.2 1x 124.4
123 grain RN (Round Nose) copper plated Dit waren de eerste kogels die Hildo kocht en hij heeft er inmiddels al een hele serie van verschoten. Hetzelfde gewicht als de 123 grain Hollow Point uitvoering van LOS, alleen heeft deze RN een Ronde Neus. De productiemethode is gelijk. Diameters (inches) - Grootste verschil .0005" 5x .3560" 5x .3565" OAL (inches) - Grootste verschil .0030" 2x .5830" 2x .5845" 4x .5855" 2x .5860" Gewichten (grains) - Grootste verschil 0,6 grain 1x 123.3 2x 123.6 1x 123.7 1x 123.8 4x 123.9
Haendler & Natermann 115 grain HP HS (Hollow Point High Speed) copper plated Gekregen van Hawkeye Henkie om te proberen, waarvoor dank! De kleur wijkt duidelijk af, stukken geler, dan de meer rode kleur van de met puur koper verkoperde kogels. Wellicht zit er meer zink in. De kogel lijkt op het oog niet de mooiste, met nogal wat oneffenheden en ook de maatvoering en de gewichten zijn niet de meest consistente van wat Hildo hier aan kogels gemeten heeft. Evengoed, Hawkeye Henkie schiet hier in de praktijk uistekend mee en knalt er met z'n CZ Shadow groepjes mee waarvan Hildo alleen maar kan dromen: negens en tienen. In de praktijk staat het merk Haendler & Natermann bekend als producent van kogels van zeer goede kwaliteit, maar de maten en gewichten die Hildo meet lijkt dit één van de beroerdste kogels van allemaal! Dus... hoeveel maakt het in de praktijk nu allemaal écht uit? Diameters (inches) - Grootste verschil .0005" 8x .3565" 2x .3570" OAL (inches) - Grootste verschil .0125" 1x 5315" 1x 5330" 2x 5335" 2x 5340" 1x 5355" 1x 5400" 1x 5430" 1x 5440" Gewichten (grains) - Grootste verschil 1,1 grain 1x 115.1 2x 115.6 4x 115.7 1x 115.9 1x 116.0 1x 116.2 |
Er kan een zogenaamde 'Strong Mount' bij de pers worden bijbesteld. Die schroeft u op een werkbank en daar kan de pers op gemonteerd worden. Hildo maakt zijn eigen SuperStrong Mount van oud ijzer, 25 mm vierkante buis, scheelt 50 euro en deze is veel sterker en stabieler. Bovendien kan deze tegen de muur gemonteerd worden. Hildo is er een hele dag mee bezig, het valt niet mee om alles precies recht te krijgen. Maar het resultaat is er naar. De Dillon Strong Mount kan niet eens bij Hildo´s creatie in de schaduw staan!
Het gaat nog steeds niet niet lekker... die twee linkerhanden blijven een lastig obstakel. Verscheidene malen gaten in de muur boren. Met keilbouten lukt het niet, dan maar met kozijnankers, dat gaat redelijk. Eenmaal aan de muur blijkt ie scheef te zitten en Hildo's SuperStrong Mount zelf is ook al geen voorbeeld van haakse hoeken. Daarbij komt nog dat Hildo's hele huisje naar links hangt, dus scheef ziet het er altijd raar uit. De waterpas ligt hier horizontaal op de mount. Het lijkt, na twee dagen lassen, lelijke woorden uiten, opnieuw lassen, slijpen en boren, redelijk netjes.
23 juni 2014. Lee 356-120 TC (Truncated Cone) zesvoudige mal Dat Hildo duizend LOS kogels gekocht heeft, betekent niet dat hij zelf niet meer giet, want dan kan natuurlijk prima, zelfs voor een 9 mm. De nadelen van kant en klaar gekochte kogels is duidelijk: de prijs. Een van de goedkoopste kogels zijn die van LOS, voor 69 euro per duizend zijn ze momenteel te krijgen. Kost meer dan een zesvoudige gietmal van Lee. Deze zelf gegoten kogels zijn weer gewoon van wiellood, wat geen duur materiaal is. Hildo heeft er waarschijnlijk iets van duizend stuks gegoten en ze kosten in verhouding tot de LOS kogels een habbekrats, de gietmal heeft ie al bijna terugverdiend. Voor een goed resultaat is het van belang met een warme mal te beginnen. Opwarmen tijdens het gieten duurt erg lang omdat het een groot blok aluminium is en de 9 mm kogels pieterpeuterig klein zijn, weinig materiaal dus om de mal snel op te warmen. Hildo kreeg tijdens de eerste gietsessie vreselijk veel mislukte kogels omdat hij met een koude mal begon die maar niet op temperatuur kwam. Dat is wel even anders bij 45ACP kogels. De 6-cavity 9 mm mal voorverwarmen is het ei van Columbus! Grote kogels Ze vallen rond de 358" uit de mal, de officiële maat voor een 9 mm is 356". Dit is geen probleem want een beetje downsizen gaat prima, upsizen is heel wat lastiger. Wat precisie betreft, denkt Hildo niet dat ze onderdoen voor reguliere volmantel of verkoperde exemplaren. Of dat waar is, zal de praktijk uitwijzen. Het nadeel U kent het nadeel van zelf gegoten kogels ongetwijfeld... u moet ze zelf gieten. En dat kost tijd. Daar komt het panluben en apart sizen in de Rock Chucker pers nog weer overheen. De Lyman vetpers is voorlopig nog steeds een lekkend onding en harde kogels sizen zal wel helemaal lastig worden. 'Een Star sizer zou een mooie, snelle oplossing zijn' meent Hildo, maar ergens houden de financiële injecties in de schietsport op. Jammer, maar het is niet anders. Herladen? Hildo heeft deze 356-120 TC kogels nog niet gebruikt, ze moeten eerst nog gevet en door de 356" sizer die gehaald worden.
25 juni 2014. Het groepje is er... niet! Na de 50 meter met Eleanor nu de 25 meter baan op met de Shadow. Het resultaat laat te wensen over. Maar voordat Hildo het wapen kan bestempelen als 'knudde' moet er eerst meer getest en geschoten worden. 9 mm Sellier & Bellot fabrieksmunitie De rode gaten. Geen topgroep en van de tien schoten weet Hildo zelfs éénmaal de kaart niet eens te raken! Pardon? Ja, écht! 9 mm Hildo munitie Voor de 9 mm heeft Hildo Vectan BA9 kruit omdat dat langzamer is dan BA10 en de kruitlading daarom groter kan zijn. Supersnel kruit als BA10 geeft snelle piekdrukken en is daarom geschikt voor lichte ladingen. Dat houdt Hildo liever voor de 1911 omdat die een huls met grotere inhoud heeft, wat iets vergevingsgezinder is omdat meer hulsinhoud zorgt voor lagere drukken. BA10 in de kleine 9 mm huls betekent dat de schutter maar erg weinig kruit kan gebruiken omdat anders, vanwege de snelheid van het kruit, de drukken al snel te hoog oplopen. Dus is het gebruik van weinig kruit noodzakelijk en tussen de minimale en maximale lading zit minder verschil. Bovendien: als u met twee grain schiet, dan is een afwijking van 0,10 of zelfs 0,20 grain percentueel gezien best veel en in ieder geval de helft meer afwijking dan wanneer u vier grain zou gebruiken. Het lijkt Hildo daarom niet de goede weg tot de op de kaart best presterende patroon. Een 0,10 of 0,20 grain afwijking is best mogelijk, en zelfs een feit met een kruitmolen. Want als u denkt dat een kruitmolen telkens een op een tiende grain nauwkeurige kruitlading gooit, zit u ernaast. Daarom liever wat meer grains in de huls. De lading stuk voor stuk afwegen, noodzakelijk voor supermunitie, is iets waar Hildo niet aan begint, hij heeft niet voor niets een progressieve pers aangeschaft. Hij wil ook nog wel eens wat anders doen dan herladen.
Heeft Hildo er iets geleerd? Hij heeft met name geleerd dat het herladen een langdurig proces is en dat zoiets domweg niet tijdens een eendaagse cursus te leren is. Waar het voor Hildo met name een erg lange zit was, bleek het voor de mensen die nog nooit hadden herladen best lastig om alle processen en theorieën te volgen. Mocht u het zich afvragen... zwartkruit herladen komt tijdens de cursus niet aan de orde. Cursusboek Dat is best leuk, bevat een hoop verklaringen en duidelijke tekeningen. Jammer dat, wanneer u het 96 pagina´s tellende dunne boekje wilt hebben, het los moet kopen bij de KNSA voor 24,50 euro. Misschien maakt de KNSA het toch nog gewoon gratis downloadable als PDF, beter voor de herlader die de KNSA-cursus niet heeft gevolgd. Immers: ook voor die herlader is er zoiets als ´veiligheid voor alles'. Toch? Zelfstudie: Het internet als zalig makende bron van informatie? In eerste instantie zou Hildo zeggen: spreek eens met ervaren herladers op uw club en vraag of u bij hen thuis een herlaadsessie in de praktijk mee mag maken. Stel vragen, daar kunt u veel van leren. Maar Hildo is modern, min of meer, en gebruikt met name het internet en houdt daarbij altijd in de gaten dat wat er gezegd wordt best fout kan zijn. Maar Youtube-filmpjes, forums, herlaadtabellen en ook handleidingen die u bij spullen krijgt die u aanschaft, etc. zijn ideaal om kennis te vergroten en vragen te beantwoorden. Hij is vanaf den beginne er erg van doordrongen geweest dat herladen een serieuze bezigheid is die niet te licht mag worden opgevat. Een voorlaadrevolver volgooien met nitro en afvuren (het ding ontplofte wonderbaarlijk genoeg niet) is iets wat de KNSA-instructeur een keer heeft meegemaakt. Een schandelijk achterlijke actie die, wat Hildo betreft, een onmiddellijk royement als sportschutter rechtvaardigt want als u zo in de schietsport staat kunt u beter gaan klaverjassen. Een groot geluk voor Hildo is dat hij het Engels goed beheerst, want, hoe u het ook wendt of keert, Amerika is een land waar herladen erg populair is. Niet voor niets komt vrijwel alle herlaadapparatuur uit Amerika en niet uit Europa. De kennis is in de Verenigde Staten zeer groot en het internet is een prima bron om die kennis aan te boren (en Hildo zegt het nog een keer:) zolang u in de gaten blijft houden dat alles wat er beweerd wordt best foutief kan zijn: ook op het internet zitten er een hoop kwibussen achter een toetsenbord. Maar, wie verzekert u dat een tikfout in een herlaadtabel van een kruitfabrikant niet bestaat? Een gezond verstand en logisch nadenken is absoluut de weg tot veilig herladen. Logisch nadenken kunt u niet zonder een goede basiskennis van wat er eigenlijk speelt. Een simpele vraag als 'wat veroorzaakt detonatie en... bestaat het überhaupt wel of hebben de exploderende wapens wellicht een andere oorzaak' zijn vragen die blijven bestaan. Dat ook de cursusleider van de KNSA geen antwoord op deze vragen kon geven, verbaast Hildo niet. Iedereen heeft weer een andere mening en daar blijft het dan ook bij. Het lijkt een niet te reproduceren fenomeen in een laboratorium. 'Gewoon de herlaadtabellen aanhouden en je zit goed, of wil je risico's aangaan?' is een uitspraak waar Hildo niet van houdt, napapegaaien kan iedereen, Hildo wil altijd weten: 'Waarom dan?', want nadenken mag gerust. Immers, een herlaadtabel laat een kruitlading en daarbij behorende kogel en slaghoedje zien. Maar die kogel uit uw gietmal staat er natuurlijk net niet bij. Misschien heeft uw kogel een andere neusvorm en raakt deze de trekken niet op hetzelfde moment. Dan heeft u bij dezelfde vrije vlucht een andere hulsinhoud, zit er verschil in de oppervlakte van de kogel die de loop raakt, de diameter is anders en u gebruikt nog een ander merk slaghoedje ook. Bovendien, wat is de hardheid van een bepaalde gegoten kogel? Hoe harder hoe meer weerstand en ongetwijfeld zijn de gasdrukken dan ook niet gelijk. De juiste herlaadgegevens haalt u derhalve niet zomaar uit een herlaadtabel, en u ontkomt er niet aan om de herlaadtabel te moeten interpreteren, soms best lastig. Gelukkig is het op overdruk checken van een patroon eenvoudig, tenzij u een patroon hebt die standaard op relatief lage drukken werkt, zoals bijvoorbeeld 45-70, 45ACP, 45 Colt, want dan kunt u veel te hoge drukken creëren terwijl u niets aan het slaghoedje kunt zien. Het is niet altijd even eenvoudig maar zolang u uw verstand er maar bijhoudt, u zich er in verdiept en niet zomaar doet wat een ander zegt, voor uw eigen en andermans veiligheid, is het best te doen en is er welhaast eindeloos bij te leren.
2 juli 2014. De Shadow met 5.0 grain BA9 Dit gaat stukken beter dan met de 4.3 grain waarop de CZ niet eens wilde repeteren. Het schot klinkt goed, geen overdruk verschijnselen aan het slaghoedje en de terugslag is lager dan met fabrieksmunitie. het is wat slapjes. De precisie is goed, het lijkt op dit moment zelfs beter met de Sellier & Bellot fabrieksmunitie. De rode gaten Rustig en met zo hoog mogelijke precisie geschoten. Het groepje lijkt niet slecht, zelfs niet slechter dan met een revolver. René Doorsnee is okay! De blauwe gaten Vlot doorgeschoten, zonder veel rustpauzes. Dan komt er weer een schotbeeld naar voren dat Hildo goed kent van de Norinco 1911.
2 juli 2014. Hawkeye Henkie met z'n Shadow! Geen gaten ingekleurd, dit is de kaart zoals Hawkeye Henkie 'm schoot met zijn eigen volledig standaard CZ Shadow, want hij heeft er ook eentje en schiet met zelf gemaakte munitie. 'Een echte topscore', meent Hildo, zomaar op deze doordeweekse dag. Een paar afzwaaiers naar onderen, maar dat kwam door het 'schot er uit te persen' in plaats van het wapen weer even af te steunen, u kent het fenomeen ongetwijfeld. Anders was de kaart nog beter geweest, want dat kan hij best. Nu kunt u mooi zien wat Hildo er van bakt ten opzichte van een Nederlands Kampioen. Valt nog mee wat groepje betreft, alleen zit die van Hildo duidelijk een stuk minder in het midden en dat is toch waar het uiteindelijk om draait als we het over de score hebben. Jammer Hildo! 'Puh', zegt Hildo, 'Even wat afstellen aan de keep en dan worden het alleen nog maar topscores! Ik ben op de goede weg!'
9 juli 2014. Schietkaart BFR Het is dat het groepje niet in het midden zit anders was het boven de 80 geweest. Dat zou een erg goede score zijn voor de BFR. Het wapen is zwaar en Hildo heeft er moeite mee om het goed stil te houden. De lange vizierlijn maakt wat goed, maar niet alles. Gelukkig heeft Hildo nog wat gewichten liggen, als hij daar mee gaat oefenen moet het na een tijdje gemakkelijker worden om de meer dan twee kilo van de BFR beter onder controle te houden. Denkt hij... Misschien binnenkort boven de 80 schieten met de BFR!
12 juli 2014. Tent schimmelvrij maken U weet het wellicht nog... Hildo's tent bleek bij het laatste westernweekend zomaar onder de schimmel te zitten. Bleekwater Iets van 60 cent voor een liter bleekwater en Hildo heeft drie liter gebruikt. Hij smeert het bleekwater onverdund op het tentdoek en ziet de zwarte vlekken eerst geel worden en vervolgens vrijwel verdwijnen. Lijkt goed. Na de tent met twee liter behandeld te hebben, is het tijd om het te gaan spoelen want bleekwater is vast een beetje aggressief.
12 juli 2014. Tent uitspoelen Een paar keer goed uitspoelen met een paar keer nieuw lauw water. Dan gooit hij het bad voor de laatste keer nogmaals vol en kiepert er wat Biotex bij. Tot morgen laten weken, dan is de tent vast weer zo fris als ie maar zijn kan!
13 juli 2014. Nog steeds vlekken? Vast wat plekjes gemist. Nogmaals een liter bleekwater opgehaald en insoppen met de afwasborstel op de donkere plekken. Lijkt goed, want ook deze donkere overgebleven schimmelvlekken beginnen direct op te lossen.
22 juli 2014. 9 mm patronen... fabrieksmunitie! Even wat proberen, dus Hildo scoort een serie doosjes met fabrieksmunitie. Waarom fabrieksmunitie? Hildo wil gewoon weten hoe het schiet in verhouding tot zijn eigen patronen. Dit zal wel een eenmalig gebeuren blijven, want hij vindt drie doosjes van 50 voor 40 euro toch best stevig. Misschien dat u anders denkt omdat u minder schiet of ruimer bij kas zit. Patroonlengte opgemeten U ziet hieronder telkens drie maten staan in millimeters. Dit is de OAL (Over All Length) van de betreffende patroon. In een ideale wereld zijn alle patronen van dezelfde fabrikant exact even lang. Om dit te checken, meet Hildo ze zo zorgvuldig mogelijk met zijn digitale schuifmaat. Maar tot op een honderdste millimeter juist meten is lastig. Dat u het weet. Van links naar rechts: 1) Geco 124 OAL van drie willekeurige patronen: 29,46 mm, 29,46 mm, 29,46 mm. De OAL is erg consistent bij deze, zeer beperkte, test. Naar verluidt doet Geco het erg goed. 2) Magtech 124 FMC OAL van drie willekeurige patronen: 29,32 mm, 29,32 mm, 29,31 mm. Dit is een heel bekende. Magtech ziet u overal, dus die hoort er ook bij. 3) Magtech 115 JHP (hollow point) OAL van drie willekeurige patronen: 28,23 mm, 28,17 mm, 28,12 mm. Hier zit duidelijk verschil in patroonlengte. Misschien dat het door de hollow point punt komt, maar Hildo heeft een paar keer gemeten met dezelfde patronen en komt op dezelfde resultaten uit. Hollow Point munitie schijnt het soms erg goed te doen. Op de herlaadcursus had een schutter die met geweer op 300 meter schiet het over het golfbal-effect. Wellicht dat het met pistool niets uitmaakt, maar Hildo had al eerder zoiets gehoord en is benieuwd hoe deze Hollow Point uitpakt. 4) Sellier & Bellot 124 FMJ OAL van drie willekeurige patronen: 29,43 mm, 29,35 mm, 29,38 mm. Deze had Hildo al in een bulkverpakking van 250 stuks gekocht. Naar verluidt is er geen verschil met de patronen die per 50 stuks worden verkocht. De mantel van de kogel is duidelijk anders van kleur dan die van de andere patronen. De kleur is identiek aan die van de huls. Zou er meer tin in de mantel zitten? 5) Hildo's eigen LOS 123 copper plated + 5.0 Vectan BA9 Probleempje met herladen? Jazeker, u kunt het zelfs al wel een beetje op de foto zien. De OAL (Over All Length), dus de volledige lengte van de patroon, is een fractie te lang, rond de 29,60 mm. Met deze patroonlengte, zelfs met 29,50 mm, worden de trekken en velden geraakt. Als de patroon gekamerd is, moet er iets vrije vlucht zijn, ook volgens de instructeur van de KNSA herlaadcursus. Hildo kwam achter het probleem toen hij de munitie nog even aan het opmeten was voor de zekerheid... na er meer dan 600 gemaakt te hebben. Tja, die Dillon XL 650 weet er wel weg mee en Hildo was even erg enthousiast bezig. Hoort allemaal bij het leerproces. Hildo denkt de kogel wel een fractie naar binnen te kunnen drukken met de seating die, zonder dat de huls verkreukelt. Anders krijgt de ontlaadhamer overuren, en Hildo ook. Alle 600 nogmaals door de seating die Geen probleem om de kogel iets verder naar binnen te drukken, alle patronen hebben nu een OAL van 29,3 mm, gebeuren geen rare dingen mee. OAL van drie willekeurige patronen: 29,33 mm, 29,33 mm, 29,30 mm.
25 juli 2014. Lee 9mm 4-die set Een normale 3-die set is in principe wat u nodig hebt voor het maken van pistool munitie. Deze 4-die set is een derhalve een Deluxe uitvoering die u wat extra mogelijkheden geeft. In ieder geval heeft Hildo nu 9 mm dies die hij kan gebruiken om kleine series patronen te maken om te kijken wat wel en niet goed werkt alvorens met de XL650 grote hoeveelheden te maken, want... als u daar achter staat lijkt munitie maken een verslavende werking te hebben en wilt u alleen maar doorgaan. 'Ohhh, wat een boel mooie patroontjes alweer. Meer, meer, Yesss!!' Van links naar rechts Lee heeft ze in het doosje, en ook op de foto van het bijgevoegde papiertje met herlaadgegevens, door elkaar liggen. Maar zoals het hierboven ligt ziet u ze, van links naar rechts dus, in de juiste volgorde liggen zoals u ze ook gebruikt. 1) Decapper & full length sizer die Prikt het slaghoedje eruit en brengt de diameter van de huls weer terug naar fabrieksspecificatie. 2) Flare die, met powder through optie Trompt de hulsmond zodat de kogel geplaatst kan worden. Deze die is hol en u kunt het kruit er van bovenaf ingooien of er een kruitmolen opzetten. Het scheelt een stap met een single stage pers. 3) Seat & crimp die Zet de kogel naar de juiste diepte en duwt de tromp weer terug (taper krimp) zodat de huls weer recht is. Echt krimpen doet een taper krimp niet, alleen weer terugdrukken. De kogel zit vast in de huls omdat u full length gesized hebt. Gelooft u het niet, gaat u gewoon even krimpen zonder full length te sizen en u zult zien dat de kogel niet goed vast te krimpen is. Tricky, want tijdens het kameren kan zo de kogel naar binnen schuiven wat de gasdrukken doet oplopen. Heeft Hildo geleerd van de 45 ACP een poosje terug en het zal met 9 mm waarschijnlijk niet anders zijn. 4) Factory crimp die Nodig of onnodig? Dat ligt eraan hoe u er tegenaan kijkt, maar noodzakelijk is het niet. Een factory crimp die heeft Hildo ook voor de 45 ACP en hij vindt het best handig. Er zit een carbide ring in de onderkant van de die die, wanneer u er een kant en klare patroon doorheen haalt, er voor zorgt dat de buitendiameter van de patroon weer aan de fabrieksspecificatie voldoet. Gegarandeerd geen problemen meer met kameren door een te dikke patroon. Daarnaast kunt u met deze die ook krimpen, maar u kunt er geen kogels op diepte mee zetten. Wanneer u de seat en crimp die alleen maar gebruikt om de kogels te zetten, dan kunt u de factory crimp die gebruiken om te krimpen én weet u zeker dat de patroon zal kameren. Omdat de kogel zetten en krimpen afzonderlijk gebeurt, kunt u beide dies apart van elkaar afstellen. Da's handig, want als u de seat & crimp die gebruikt voor zowel zetten als krimpen moet u, als u de krimp afstelt, ook weer de zetdiepte afstellen omdat die dan ook verandert. Apart is handiger, zo gaat het ook in bijvoorbeeld de Dillon XL650 pers. __________________________________________
27 juli 2014. Vijf soorten kogels! Als zwartkruitschutter is Hildo niet vies van experimenteren. Andere herlaadcomponenten geven vast weer andere resultaten en Hildo heeft nog zo veel te leren in deze nieuwe wereld. Dus méér kogels aangeschaft! Als u denkt 'Hildo komt nooit door al die kogels heen', dan kent u Hildo nog niet. In principe gelijk? Bijna. Hildo leert dat al deze kogels tijdens de productie in model geperst worden en niet zijn gegoten, ergens logisch. Stukken sneller en geen giftige dampen. Alle kogels zijn van verkoperd lood, op de Alsa Pro helemaal links na. Dat is een volmantel, dus met een apart geperste mantel waar de kogel later weer in geperst is, het duurste procedé. De prijs die Hildo heeft betaald, is overigens identiek aan de LOS kogels, 69 euro per duizend. De 115 grain Frontier kogel is de goedkoopste met 59 euro per duizend. Verder lijkt er in principe weinig verschil te bestaan. Dit zijn waarschijnlijk de meest gebruikte kogelgewichten voor de 9 mm patroon.
Maatafwijkingen? Een dikkere kogel krijgt u moeilijker de loop in én door de loop heen dan een dunner exemplaar. Dat heeft invloed op de gasdrukken en vast ook op de precisie. Te dun en de precisie lijdt er ook onder, te dik en de kogel wordt onnodig veel vervormd. De hardheid van het lood zelf en hardheid/dikte van de mantel is ongetwijfeld van invloed. Met zwartkruit wordt een kogeldiameter die +.001" groter is dan de trekken gezien als ideaal. Hoe dat bij nitro zit, weet Hildo niet, maar kleiner dan de trekken kan vast niet de bedoeling zijn. Natuurlijk kan het frictie-oppervlak bij de ene kogel ook wat groter zijn dan bij de andere. Houdt u wel in de gaten dat Hildo alles gemeten heeft met een schuifmaat? Misschien is een micrometer nog een keer wat, of slaat hij er dan in door?
115 grain HBRN (Hollow Base Round Nose) CMJ (Complete Metal Jacket) copper plated Uit Zuid-Afrika. Deze kogels worden van een lood/antimoon legering gemaakt en in een mal in de juiste vorm geperst (Engels = swaging). Daarna worden ze elektrolytisch verkoperd, met 99,9% koper, om vervolgens nogmaals in de mal te worden geperst (restrike) om eventuele overblijvende onregelmatigheden van het voorgaande productieproces te verwijderen (iets was LOS ook lijkt te doen). Het resultaat is, zegt Frontier zelf, een prima kogel met grote uniformiteit van zowel vorm als gewicht. Omdat de volledige kogel omwikkeld is met koper hoeft de schutter geen looddampen meer te vrezen. Er kan mee geschoten worden als met een gewone Full Metal Jacket, met dien verstande dat u moet uitkijken met een te grote krimp. Het dunne, verkoperde laagje kan dan vast beschadigd raken, iets wat voor alle verkoperde kogels schijnt te gelden. Diameters (inches) - Identiek 10x .3550" OAL (inches) - Grootste verschil .0025" 1x .5715" 2x .5720" 3x .5725" 1x .5730" 2x .5735" 1x .5740" Gewichten (grains) - Grootste verschil 0,9 grain 1x 114.2 1x 114.5 1x 114.8 3x 114.9 1x 115.0 1x 115.1 2x 115.2 1x 115.1
123 grain HP (Hollow Point) copper plated Uit Slovenië. Ook deze fabrikant maakt de kogels via het in model persen van een lood/antimoon legering om ze vervolgens met een dun laagje te verkoperen en daarna nogmaals in model te persen om onvolkomenheden te verwijderen. Het lijkt precies hetzelfde proces als het 'restrike' systeem bij Frontier. Diameters (inches) - Grootste verschil .0010" 1x .3560 4x .3565 5x .3570 OAL (inches) - Grootste verschil .0055" 3x .5620 2x .5630 1x .5640 1x .5645 1x .5650 1x .5660 1x .5675 Gewichten (grains) - Grootste verschil 1,3 grain 1x 122.7 1x 123.3 1x 123.4 2x 123.5 1x 123.6 1x 123.7 1x 123.9 2x 124.0
30 juli 2014. Proefschieten in de CZ fabriek met Hildo's Shadow Deze heeft Hildo u helemaal vergeten te laten zien. Elk nieuw pistool van CZ gaat vergezeld van een A4-print waarop het bovenstaande is afgebeeld. Met het pistool, in dit geval geval dus Hildo's gloednieuwe CZ SP-01 Shadow, worden vier schoten afgevuurd met Sellier & Bellot fabrieksmunitie op 25 meter en dat was bij dit wapen op 7 juli 2012 om 10.36h. Het kruis is het richtpunt, de vier cirkeltjes zijn de gaten van de kogels en de zwarte stip is het gemiddelde van die vier kogels. De 'dispersion area', de verspreiding dus, is 72,6 mm. Dat betekent dat het middelpunt van de gaten die het verst van elkaar liggen 72,6 mm van elkaar verwijderd zijn. De schaal van de bijgeleverde print is 1:1. De precisie? Hildo is er niet van onder de indruk, u vast ook niet. Gelukkig is deze kaart niet geproduceerd door gebruik te maken van een Ransom Rest of andere constructie waarin het pistool geklemd wordt om de maximale precisie van het wapen te kunnen vaststellen. Een CZ wordt op de CZ fabriek getest op een binnenbaan door een fabrieksschutter die, ondersteund en met twee handen, vier patronen Sellier & Bellot fabrieksmunitie verschiet, wat vervolgens in de bovenstaande digitale voorstelling van het schotbeeld resulteert. Dat betekent dat CZ weet dat het pistool mechanisch functioneert zoals het zou moeten. De kaart laat zien waar het pistool minimaal toe in staat is, maar zeker niet maximaal. Dat scheelt, anders was het niet zo best. Hildo heeft gezien dat Hawkeye Henkie, een zeer goede schutter, zomaar ruim boven de 90 schiet met zijn CZ Shadow op een reguliere kaart op 25 meter. Met het de precisie van dit pistool zit het wel goed. |
|
|
|
| BACK | |
|
---- Western wedstrijdkalendertje ---- Zwartkruit wedstrijden worden vrijwel het gehele jaar door georganiseerd. Een klein gedeelte van deze evenementen, waar wat te doen is op welke data, ziet u in Hildo's wedstrijdkalendertje. Klik hier! |
|
