NPSA Basiscursus Handgun Winterswijk
23 augustus 2014. NPSA basiscursus handgun IPSC / Parcoursschieten
Nu gaat het gebeuren! Om 8.30 uur moet Hildo bij Schietbaan Jaspers zijn
in Winterswijk, daar wordt de cursus gegeven. Er blijken 13 deelnemers
te zijn, allemaal met de hoop de felbegeerde voorlopige licentie te
behalen om mee te mogen doen aan aan IPSC-wedstrijden. Hildo is de op
één na oudste deelnemer, de gemiddelde leeftijd zal rond een dikke
dertig liggen. Er zitten geen vrouwen tussen de cursisten.
Veel cursisten met dynamische ervaring
Hildo en één wat jongere deelnemer zijn de enigen die nog geen enkele
ervaring hebben met dynamische disciplines. Klaas, één van de
cursusleiders, had Hildo al gemaild dat het misschien verstandiger zou
zijn om eens een keertje mee te lopen met een training alvorens aan de
cursus te beginnen. Het maakt Hildo niet uit, hij vindt het niet erg om
te zakken want er kan altijd nogmaals een examen gedaan worden, net als
bij een rijbewijs. Dat ie veilig bezig is, vindt ie het belangrijkst.
Hoe ervaart een statische kaartschutter de IPSC-discipline?
Wat Hildo bijzonder interesseert is hoe deze superdynamische
IPSC-discipline op hem over zal komen, juist omdat hij geen enkele
ervaring heeft en jarenlang alleen statisch geschoten heeft en dan ook
nog het meest met voorladers. Wordt vast een heel bijzondere ervaring,
want de overgang zal ongetwijfeld groot zijn.
B) 2e commando:
'Are you ready?'
Als het doorgeladen wapen geholsterd is volgt het tweede commando,
eigenlijk een vraag; 'Are your ready?' Hildo kan nu nog 'Not Ready'
zeggen, als Hildo niets zegt neemt Range Officer Kees aan dat Hildo
hartstikke ready is. U mag het geloven, Hildo's hartslag is nu hoger dan
normaal.
C) 3e commando:
'Stand by'
Het commando 'stand by' is het laatste commando en na 1 tot 4
seconden volgt een elektronisch piep-signaal uit een zogenaamde Shot
Timer die Range Officer Kees bij zich heeft. Dat apparaat begint de tijd
te tellen na het piep-signaal en telt ook de schoten en de tijd tussen
de schoten. Na de piep begint de stage!
Pieeeep! Schieten
Hildo trekt het pistool zo snel als de veiligheid dat zijns inziens
toelaat, dat is niet erg snel, en begint de stage te schieten. Het
eerste schot is double action, de rest gewoon semi-automatisch. Het is
de bedoeling zo snel mogelijk te schieten, maar niet sneller dan u dat
gecontroleerd kan, want het gaat behalve om de tijd ook om de score die
u neerzet. Supersnel keep-korrel-doel terug op één lijn krijgen na elk
schot is lastig. De kaarten zijn op de foto niet goed te zien, maar het
zijn speciale IPSC-wedstrijdkaarten, zeshoekig met een kartonkleur. De
standaard IPSC-regel is dat er telkens twee schoten afgegeven worden op
één kaart, tenzij de Range Officer andere aanwijzingen geeft. In dit
geval hangen er drie kaarten, dus zes schoten in totaal. Daarna is er
een verplichte magazijnwissel, waarna er nogmaals twee schoten op iedere
kaart dienen te worden afgevuurd.
E) 4e commando:
'Unload and show clear'
Magazijn uit het wapen halen en magazijn opbergen, vervolgens de slede
naar achteren trekken zodat de gekamerde patroon uit het wapen op de
grond valt.
Range Officer Kees kijkt in het wapen en ziet geen patroon meer zitten.
Slede weer sluiten.
23 augustus 2014. Einde van de dag... dan het NPSA Rulebook
Om negen uur is de cursus begonnen en om half zeven is hij pas
afgelopen. Een inspannende dag met veel nieuwe indrukken. Dat regels
binnen het IPSC-gebeuren belangrijk zijn, heeft Hildo inmiddels aan den
lijve moge ondervinden. Het valt niet mee om alles even in zijn geheugen
op te slaan, al helemaal niet na zo'n inspannende dag. Hildo pakt het
NPSA Rulebook, dat hij vandaag gekregen heeft, er bij om nog wat even
door te lezen, maar de fut is eruit. Gelukkig had hij thuis de
pdf-versie van het NPSA Rulebook al gedownload en doorgenomen.
Lekker slapen? Niet echt
Tijd om te gaan slapen want het is inmiddels tien uur 's avonds en
morgen gaat de cursus verder. Om één uur 's nachts wordt Hildo wakker en
slapen lukt niet meer. In gedachten steeds weer opnieuw pistool trekken,
de magazijnen laden, wisselen, commando's aanhoren en schieten,
schieten, schieten tot iets van vijf uur in de ochtend en om zes uur
loopt de wekker al weer af, hij wil niet te laat zijn. Wat een nacht...
Ontbijt om zeven uur en om half tien weer aanwezig zijn op de baan voor
de tweede cursusdag.
_____________________________________
2e
dag - Basiscursus Handgun
24 augustus 2014. NPSA / IPSC Rulebook
De tweede dag begint met een uitgebreide bespreking van de IPSC-regels
in het algemeen en er kunnen vragen gesteld worden. Daarbij staat het
NPSA IPSC Rulebook centraal, want daarin worden alle regels en
procedures in detail beschreven. Daarna is er een verwijzing naar het
IPSC-forum, alleen toegankelijk voor NPSA leden, en de manier waarop
ingeschreven moet worden voor wedstrijden. Deelnemers die de cursus
handgun halen, krijgen een lidmaatschapskaart en een voorlopige
'provisional card'. Op deze provisional card dient u als nieuw NPSA-lid
vijf IPSC-wedstrijden te laten aftekenen. Als dat lukt zonder DQ
(diskwalificatie), wordt u volwaardig NPSA-lid en pas dan mag u
IPSC-wedstrijden in het buitenland bezoeken. Daarbij ligt de wereld aan
uw voeten want IPSC-wedstrijden zijn een internationaal gebeuren waarbij
u letterlijk in alle werelddelen u kunt meten met andere
IPSC-sportschutters.
A) 2e stage, overzicht
Vanachter het tafeltje kunt u direct schieten, of eerst opstaan om te
schieten, of eerst naar de targets toelopen/rennen om van nog dichterbij
te schieten als u denkt dat dat sneller gaat of dat u dan een hogere
score schiet. Waar u als schutter ook naar toe loopt, u wordt op de voet
gevolgd door de RO (Range Officer) die alle veiligheidaspecten
nauwlettend in de gaten houdt. Eerst twee schoten op de classic target
rechts en twee schoten elk op de mini targets links. Beide staan op
verplaatsbare kogelvangers, handige dingen. Dan, op een knie omdat ie
een beetje laag zit, door het 'gat in de muur' twee schoten elk op beide
classic targets die op het eind van de baan staan. Daarna nog een popper
(staalplaat) omschieten, eveneens op het eind van de baan. Hildo
vergeet dit in z'n haast. Jammer, een doel niet beschieten betekent
strafpunten. Vervolgens rennend en tegelijkertijd het magazijn wisselen
om tijd te sparen, want het is niet mogelijk deze stage met slechts één
vol magazijn te schieten, daarvoor zit er niet genoeg in. Hildo vergeet
ook nog eens zijn magazijn te wisselen... kost extra tijd en beïnvloedt
daarmee natuurlijk de eindscore. Hij is te druk bezig zijn vinger uit de
trekkerbeugel te houden, de loop de goede richting te laten uitwijzen en
ook om nog even niet te struikelen of anderszins domme dingen te doen.
A) 3e stage, eerste doel
Hildo begint er nu zowaar plezier in te krijgen! Hij moet nog steeds erg
goed opletten wat hij doet, maar het gaat al ietsje beter. Een heel
klein beetje routine zit er nu in. Een verplaatsbare kogelvanger staat
net om het hoekje, twee keer 5 punten schieten moet lukken want het doel
staat dichtbij. 'Pop, pop', en verder.
B) 3e stage, tweede doel
Nu moet hij door een soort van 'raampje' schieten waar een verplaatsbare
kogelvanger staat. Onderaan een 'no shoot' kaart. Dit doel rent Hildo zo
voorbij, glad vergeten in zijn enthousiasme. Alle doelen moeten
beschoten worden, dus puntenaftrek!
D) 3e stage, vierde doel. Deurtje openmaken
Dit is het laatste schietpunt van de stage, helaas geen goede foto van
het punt. Behalve zijn schietprestaties, lijken ook Hildo's
fotografische kwaliteiten onder de druk van de cursus te lijden! In
ieder geval: hier moest eerst een deurtje opengemaakt worden om
vervolgens een serie IPSC-kaarten te beschieten, waarbij een 'no shoot'
moest worden vermeden.
Sweeping
Voordat deze derde stage een aanvang nam, zijn alle cursisten duidelijk
geïnstrueerd over hoe het deurtje open geduwd moet worden. Onder geen
beding mag u met een van uw handen, of eender welk deel van uw lichaam,
voor de loop van uw wapen komen. Die situatie heet 'sweeping' en is
natuurlijk verboden omdat het een serieus veiligheidsrisico vormt.
Sweeping leidt dan ook onmiddellijk tot diskwalificatie. Uitzondering
daarop is tijdens het holsteren en trekken van het wapen. Daarbij is het
onvermijdelijk dat de loop de voet en een gedeelte van het been kruist.
Dat is geen probleem, zo lang de vinger maar uit de trekkerbeugel is.
Is IPSC schieten wel veilig?
Het begint Hildo gedurende de cursus duidelijk te worden hoe het
mogelijk is om IPSC-parcourswedstrijden te houden zonder dat er iets mis
gaat of risicovolle situaties ontstaan. De manier van hoe er met wapens
omgegaan wordt, lijkt in eerste instantie tamelijk riskant, zelfs voor
ervaren sportschutters die deze discipline niet kennen. Maar de regels,
procedures en controles zijn dusdanig doordacht dat daarmee alles veilig
dichtgespijkerd is en er niets mis kán gaan. Nooit is iemand in het
bezit van een geladen wapen totdat hij/zij zijn/haar stage gaat schieten
en als dat gebeurt staat de Range Officer er, letterlijk, met zijn neus
bovenop. U schiet nooit zonder direct toezicht. Zolang er
gedisciplineerd gewerkt wordt door zowel baanofficials als deelnemers is
een IPSC-wedstrijd veiliger dan een reguliere statische schietbeurt want
daar staat de baancommandant niet continue over uw schouder mee te
kijken wat u precies doet. Wat Hildo ook van de cursus meegekregen
heeft, is dat alle schutters zich heel goed bewust zijn van de
potentiële risico's. Iemand die een beetje 'makkelijk' is en denkt,
'ach... dat valt allemaal wel mee...' heeft in deze discipline, maar
trouwens ook in de gewone statische schietsport, niets te zoeken.
Safety Area
Dit is ook zo'n doordachte, maar simpele regel. De Safety Area, tijdens
de cursus een tafel, is de enige plaats op de schietbaan waar u uw wapen
uit de holster of uw wapentas/rangebag mag halen, uiteraard met de loop
aldoor de veilige kant op. Hier kunt u met uw wapen aan de gang gaan.
Onderhoud, problemen oplossen, droog oefenen. Als u uw wapen vanuit uw
tas in uw holster wilt stoppen dan is de enige plaats daarvoor de Safety
Area.
Wat niet mag in de Safety Area is munitie voorhanden te hebben. Niet,
nooit(!), met de vingers aan munitie in de Safety Area!
Daarvoor is weer een andere tafel gereserveerd waar u uw magazijnen kunt
optoppen (volstoppen met munitie) maar waar u , u raadt het al, nooit(!)
een wapen in de hand mag hebben.
Simpel en effectief
Het is simpel maar effectief en als iedereen zich er aan houdt wordt er
een volledig veilige situatie gecreëerd omdat het wapen en de munitie
nooit bij elkaar komen. Iemand die zich hier niet aan houdt krijgt
onmiddellijk een DQ (diskwalificatie), net zoals bij iedere onveilige
situatie die een schutter creëert, en kan naar huis. 'Oeps, foutje,
sorry' wordt niet geaccepteerd. Drie DQ's in één jaar en u bent uw
licentie kwijt.
24 augustus 2014. Na afloop van de cursus
De slede naar achter trekken is noodzakelijk om het wapen te spannen. De
binnenkant van Hildo's linker wijsvinger heeft het aardig te verduren
gehad tijdens het telkens spannen van het wapen. No pain no gain!
________________________________________
Note:
Hildo heeft besloten om de inleiding tot het IPSC-gebeuren en het
daadwerkelijk volgen van de basiscursus 'handgun' als één aaneengesloten
geheel te plaatsen. Zo is het beter leesbaar. Wat schietavonden en
herlaadwetenswaardigheden zijn daarom niet op de reguliere datumvolgorde
geplaatst, die vindt u hieronder.
_______________________________________
6 augustus 2014. Minor/major munitie power factor voor IPSC
Fabriekspatronen hebben in 9 mm in principe minder opslag dan een 40 of
45, dat heeft alles te maken met kogelgewichten en kogelsnelheden. Om
zwaardere en lichtere kalibers toch competitief tegen elkaar te kunnen
laten schieten, is bij IPSC de 'power factor' formule ontwikkeld.
Kippenscheetjes laden kan bij de minor of major power factor niet. Iets
wat, bijvoorbeeld, bij Militair Pistool wel kan omdat daar geen minimale
lading bestaat.
Puntentelling
Als u major schiet dan heeft u te maken met meer opslag, dat is een
nadeel. Daarom worden de scores bij major hoger gewaardeerd, u krijgt
meer punten bij major dan bij minor.
Hoe werkt de power factor?
Het gaat kort gezegd om het volgende:
Kogelgewicht x de kogelsnelheid in voeten per seconde gedeeld door 1000.
Voorbeeld een 123 grain kogel vliegt met een snelheid van 926 ft/s over
de chronograaf. Dat is dus 123 x 926 : 1000 = 113,898 power factor.
De power factor van deze door Hildo zelf herladen, patroon met een 123
grain LOS kogel in combinatie met 5,0 grain Vectan BA9 geeft dus een
power factor van 113. Dat is te weinig want in de minor-klasse moet de
power factor minimaal 125 zijn. Bij de major-klasse moet de minimale
power factor, in de standaard divisie, 170 zijn.
Power factor formules
Kogelgewicht (123) x snelheid (1050 ft/s) : 1000 = power factor (129,15)
Of ook...
Gewenste power factor (129.000) : kogelgewicht (123) = snelheid 1049
ft/s
Te lage power factor?
Voor en zelfs tijdens een wedstrijd kan en mag uw munitie gecontroleerd
worden op de power factor. Als uw patroon major niet haalt, dan komt u
automatisch in minor terecht. Schiet u minor en uw patroon haalt de
minimale 125 power factor niet, dan mag u de wedstrijd afmaken maar wel
buiten mededinging. Daarom is het verstandig om ver genoeg boven de
minimale power factor te zitten om variaties in kogelsnelheden/gewichten
te ondervangen.
Hildo's kogelsnelheden
Om de juiste kogelsnelheid te kunnen bepalen, maakt Hildo gebruik van
zijn chronograaf: heeft ie 'm een paar jaar geleden toch niet voor niets
aangeschaft! Om alle losse papiertjes met behaalde kogelsnelheden niet
te verliezen, blijkt een hele opgaaf. Hij is er een paar kwijt, helaas,
maar verder is alles minutieus genoteerd. Ieder wapen is anders en
snelheden als opgegeven door herlaadtabellen zijn indicaties, daarom
zult u altijd zelf moeten kijken wat uw combinatie patroon/wapen precies
doet.
Vectan BA9
5.2 grain is de maximale lading volgens de herlaadtabel.
Overdrukverschijnselen ziet Hildo niet. De behaalde kogelsnelheden zijn
echter veel te laag.
123 grain LOS kogel + 5,0 grain Vectan BA9
926 ft/s (verdere papiertjes kwijt geraakt)
123 grain LOS kogel + 5,2 grain Vectan BA9
939, 937, 928, 917, 944, 930, 897, 922, 946, 927 ft/s. (929 ft/s.)
VihtaVuori N320
Een vrij snel kruit. Sneller dan BA9, maar trager dan BA10. Voor hogere
snelheden zou Hildo hebben kunnen kiezen voor N330, N340 of nog
langzamer kruit, maar dat is duurder in gebruik. Om een power factor van
125 te kunnen behalen volstaat N320. Veel IPSC schutters gebruiken N320,
heeft Hildo al gelezen.
De absoluut minimale snelheid die hij met de 124 grain Alsa Pro kogel
nodig heeft, is 1008 ft/s. Maar daar komt hij vrijwel niet aan, zelfs
niet met 4.4 grain N320.
124 grain Alsa Pro + 3,7 grain N320. COL 1.158
(29.4mm)
873, 905, 885, 881 en 896 ft/s. (gemiddeld 888 ft/s.)
124 grain Alsa Pro + 3,8 grain N320. COL 29.4mm
868, 874, 880, 872 en 890 ft/s. (gemiddeld 876 ft/s.)
124 grain Alsa Pro + 3,9 grain N320. COL 29.4mm
884, 915, 917, 919 en 887 ft/s.(gemiddeld 904 ft/s.)
124 grain Alsa Pro + 4,0 grain N320. COL 29.4mm
916, 966, 959, 948 en 953 ft/s. (gemiddeld 948 ft/s.)
124 grain Alsa Pro + 4,1 grain N320. COL
29.4mm
934, 975, 978, 974 en 958 ft/s. (gemiddeld 964 ft/s.)
124 grain Alsa Pro + 4,2 grain N320. COL
29.4mm
1003, 1001, 994, 962, 977, 996, 977, 980, 972 ft/s. (gemiddeld 985
ft/s.)
123 grain LOS copper plated round nose +
4,2 grain N320
992, 995, 998, 969, 1002, 994, 980, 1013, 1007, 1017 ft/s. (gemiddeld
997 ft/s.)
124 grain Alsa Pro + 4,4 grain N320. COL 29.4mm
989, 954, 1013, 984, 996, 888, 1022, 997, 969 en 987 ft/s. (gemiddeld
980 ft/s.)
Fabrieksmunitie Geco 124 grain volmantel
Geco zelf geeft een kogelsnelheid op van 1150 ft/s. Hildo schiet er tien
over de chronograaf om er achter te komen of zijn goedkope chronograaf
wel min of meer betrouwbaar is. Hij meet een iets lagere waarde, maar
maar het zit behoorlijk in de buurt van wat Geco opgeeft, aan de
chronograaf lijkt het niet te liggen. De overdrukverschijnselen bij
Geco, de primer lijkt wat breder geworden, zijn hoger dan bij zijn eigen
ladingen.
1148, 1131, 1134, 1115, 1106, 1129, 1125, 1128, 1138, 1128 ft/s.
(gemiddeld 1128 ft/s.)
Conclusie
Volgens de herlaadtabel van VihtaVuori moet het geen probleem zijn om de
minimale snelheid voor een power factor van 125 te halen. Hildo's eigen
herladen munitie komt echter niet aan de noodzakelijke snelheid, zelfs
niet met 4,4 grain N320 wat in principe al een fractie overlading is en
waarbij de gemiddelde kogelsnelheid zelfs lager is dan bij 4.2 grain
N320. Da's een teken dat er niet meer kruit gebrukt moet worden, naar
het schijnt, omdat op een gegeven moment alleen de drukken hoger oplopen
en de kogelsnelheid niet/nauwelijks meer toeneemt.
Misschien is zijn COL (Cartridge Overall Length) van 1.158"
(29.4mm) te lang.
Hildo heeft gemeend om de kogel net even iets vrij te houden van de
trekken en velden voor de beste precisie en de laagste drukken. Mogelijk
wordt er voor de meest efficiënte verbranding nu te weinig druk
opgebouwd in de huls en wordt daardoor te weinig snelheid gegenereerd.
Meer krimp is geprobeerd, maar dat is niet de oplossing. Binnenkort
nogmaals een serie testpatronen verschieten met 4,2 grain N320 en een
iets kortere 1.142" COL (29 mm) om te zien of dat de benodigde extra snelheid
oplevert. Korter dan 1.142" (29mm) wil Hildo niet gaan.
Major-General Christopher Vokes. directeur NAACo
Oh moeder, wat is het heet!
Zoals vaker bij bedrijven die al enige tijd niet meer onder ons zijn, is
het moeilijk om informatie over NAACo te vinden. Maar Hildo is er achter
gekomen dat ene Generaal-Majoor Christopher Vokes, een kleurrijk en niet
geheel onbesproken figuur die vanaf 1942 actief betrokken was bij de
gebeurtenissen in de Tweede Wereldoorlog en die tussen juni 1945 en mei
1946 is ingezet als bevelhebber van de Canadese bezettingsmacht in
Europa, in 1959 met pensioen ging. Deze man werd in datzelfde jaar
directeur van de in 1957 opgerichte firma NAACo in Toronto. De firma
werd gefinancierd door Gairdner & Co., een Canadese geldschieter/bankier
die startende Canadese bedrijven een duwtje in de rug gaf. Op 17 maart
1961 rapporteert de Lethbridge Herald (krant in Canada) dat de firma 40
mensen in dienst heeft en zich bezig houdt met de productie van
sportgeweren en shotguns. Ook was NAACo importeur van verschillende
wapenfabrikanten. Tevens vermeldt de krant dat het Canadese leger een
order zou plaatsen. Dat heeft dan waarschijnlijk betrekking op het .45
NAACo Brigadier pistool en wat daar van terecht is gekomen, kunt u hier
schuin onder lezen.
16 augustus 2014. Schietkaart Eleanor
Weer een verplichte interne competitiekaart. Hildo mag niet
achterblijven natuurlijk. Zou ook wat zijn als hij geroyeerd zou worden
door niet genoeg kaartjes in te leveren... of zou het zo'n vaart niet
lopen?
Al een poosje niet met Eleanor geschoten, de focus lag even ergens
anders. Het schieten met een geweer is toch een andere discipline dan
het schieten met een handvuurwapen en dat wordt Hildo ditmaal erg
duidelijk als hij staat te richten. Het lijkt wel of de kaart maar niet
stil wil blijven hangen. Het zal liggen aan zijn gebrek aan training. Na
het terughalen blijkt evenwel dat de kogels stukken, écht stukken, beter
in de kaart zitten dan hij voor mogelijk had gehouden. Met maar liefst
88 punten erop levert Hildo deze kaart vol vertrouwen in.
20 augustus 2014. Tamelijke topkaart Rogers & Spencer!
Wordt zo'n ouwe voorlaadrevolver toch nóg leuker dan ie al was! Zomaar
86 punten bij elkaar geknald met een ding dat bijna 150 jaar geleden is
gemaakt, kort voordat president Lincoln, helaas onvrijwillig, in april
1865 aan zijn eind kwam. In ieder geval: Petje af voor het resultaat
Hildo! 'Hmm', meent Hildo, 'dit zegt meer over de revolver dan over mijn
kwaliteiten als schutter'. En dat is een waar woord. Het kan natuurlijk
aan het wapen liggen, maar over het algemeen laat de mens achter de
trekker wel eens een paar steekjes vallen.
20 augustus 2014. VihtaVuori N320 over de chronograaf
Op 6 augustus schreef Hildo: 'Binnenkort nogmaals een serie testpatronen
verschieten met 4,2 grain N320 en een kortere 1.142" COL (29 mm) om te
zien of dat de benodigde extra snelheid oplevert. Korter dan 1.142" wil
Hildo niet gaan. Dan moet de munitie goed zijn om aan de IPSC
basiscursus handgun mee te kunnen doen op 23 en 24 augustus'.
COL van 29.4mm naar een COL van 29mm = niet sneller
Het idee was de kogel iets dieper te zetten om de druk omhoog te krijgen
en daarmee de kogelsnelheid. Met de 124 grain Alsa Pro FMJ kogel in
combinatie met 4,2 grain N320 geeft de langere COL een gemiddelde
snelheid van 977.2 ft/s (= 121,17 power factor) en de COL van 29mm haalt gemiddeld
976,4 ft/s (= 121,07 power factor). De COL-lengte maakt ongetwijfeld uit
in druk, maar hier dus helemaal niets in kogelsnelheid.
Ander kruit noodzakelijk!
Het is Hildo heel erg duidelijk geworden dat hij een Power Factor van
125 niet gaat halen met N320. Hoe het andere herladers wél lukt? Hij
heeft geen idee. Jammer, gelukkig is het maar een halve
kilo. Die krijgt ie zo ook wel op.
Ander slaghoedje is wél sneller!
Nu wil het toeval dat Hawkeye Henkie net voorbij komt met z'n CZ Shadow,
geladen met 115 grain Haendler & Natermann hollow points en 4,2 grain
N320 en de hulzen zijn allemaal van Magtech.
Met slaghoedejs van Sellier & Bellot:
1030, 1065, 1095, 1096, 1105, gemiddeld = 1078 ft/s. wat een power
factor geeft van 123,99.
Met slaghoedjes van Federal Champion 100:
1103, 1106, 1106, 1146, 1130, gemiddeld = 1118 ft/s. wat een power
factor geeft van 128,59.
Conclusie
De Federal Champion 100 slaghoedjes lijken het kruit beter te ontsteken
en de kogel sneller te laten vliegen dan de Sellier & Bellot
slaghoedjes.
Sellier & Bellot slaghoedjes zijn goedkoper en Hildo schiet er ook mee.
'Maar langzamer kruit lijkt voor mij toch de oplossing, da's goedkoper
als erg dure slaghoedjes', aldus Hildo.
30 augustus 2014. Interne competitie kaart
Nogmaals een kaartje schieten, volgens Hildo is het krap aan met de
verplichte kaarten. Officieel moeten er per jaar vijf stuks geschoten
worden, maar SV de Vrijheid heeft het aantal op acht stuks gezet, twee
per kwartaal. 'Moet te halen zijn', grijnst Hildo.
De score
Ups & downs zitten verspreid door een mensenleven en ook uw
schietkaarten ontkomen er niet aan. Maar zolang u tussendoor niet in de
baankijker kijkt, maakt uw score helemaal niets uit en kunt u het gewoon
houden bij een uitermate prettige bezigheid van volledige concentratie,
uw hoofd leeg maken en rust terwijl u langzaam naar ieder schot
toewerkt. Het lijkt wel wat op yoga, maar wie wil er nu op z'n kop staan
als hij ook schieten kan?
Binnenkort kogels gieten
Dit is voorlopig de laatste maal dat hij met Eleanor geschoten heeft: de
kogels zijn op. Alvorens nogmaals ten strijde te trekken in een niet
aflatende poging de gaten op de goede plek te krijgen, moet hij weer
kogels gieten. En niet zomaar een paar, het moeten er veel zijn want de
winter komt er langzaam aan en gieten in de winter is iets wat Hildo
liever vermijdt. Het is dan koud en waait dan hard, niet de beste
omstandigheden voor perfecte kogels. Nu nog even een mooie dag vinden
waarop hij niet hoeft te werken.
3 september 2014. Double Tap
'Double tap' is twee patronen snel achter elkaar afschieten, zoals dat
gebeurt bij IPSC-wedstrijden omdat twee keer op een reguliere
IPSC-target geschoten dient te worden alvorens verder te gaan naar de
volgende. Hoe sneller u dat kunt, hoe minder tijd u nodig hebt voor een
stage. Supersnel is natuurlijk geen probleem, maar snelheid in
combinatie met precisie is wat lastiger. Hier boven ziet u de kaart, de
score lijkt niet best, maar: ze zitten in de kaart. Meestal staan de
IPSC-targets ook niet zover weg en... oefening baart kunst.
Stevig vasthouden
Het pistool met twee handen goed vasthouden om de opslag zoveel mogelijk
te reduceren, waarbij hij zijn linkerhand vóór zijn rechter heeft en het
pistool vasthoudt vóór de trekkerbeugel, lijkt een positief effect op
het resultaat te geven, volgens Hildo. Hier is nog heel wat te oefenen
en waarschijnlijk te verbeteren.
10 september 2014. Schietkaart Colt Walker
Wat is het toch geweldig leuk schieten met de Walker. 'Verbazingwekkend
zuiver is ie best wel', meent Hildo. Dit keer 85 punten, en dat het niet
hoger is ligt niet aan de revolver. Voorwaar niet slecht voor Hildo's
doen maar de schietkaart van 20 augustus, die van de 150 jaar oude
Rogers & Spencer, liet toch één puntje meer zien. Deze revolvers zijn
aan elkaar gewaagd!
17 september 2014. Norinco trekker tuning door Big Jan
Big Jan werkt bij Wapenhandel Slendebroek in Beilen en Hildo rijdt
altijd bij Beilen langs op weg naar de schietbaan in Hoogeveen. Even de
afslag nemen en hij is er al. Lekker makkelijk. De vier trekker tune
pogingen van Hildo zijn niet goed uitgepakt, nu is het tijd voor de
specialist.
En, hoe schiet ie?
De trekkerdruk is lager. Niet superlaag, maar zeker beter. Helaas lijkt
er nu wel een klein probleempje te zijn met de slagkracht van de hamer
want de Murom primers, die het sowieso al niet goed doen, weigeren nu
regelmatig. Bij de tweede poging gaan ze wel af en inspectie van de
primer leert Hildo dat de deuk niet erg groot is. Binnenkort mag Big Jan
nog eens even naar de 1911 kijken. Finetunen heet dat, net als bij een
raceauto. Binnenkort schiet Hildo er alleen nog maar tienen mee... En
als dat niet het geval is, zal dat zal vast niet aan Jan liggen!
21 september 2014. Het kan beter!
Na de twee series met de Rogers & Spencer nog even twee series met de
Colt Walker. Als u lang achter elkaar schiet, gaan over het algemeen de
resultaten omlaag. Dat is vandaag bij Hildo niet anders. Eerst is de
rode 77 punten-serie geschoten en die ging een beetje vlot en is zonder
meer beneden Hildo's gemiddelde. Daarna toch maar wat rustiger aan en...
82 punten. Niet super maar wel beter en Hildo brabbelt, met de nog
narokende Walker in zijn hand, nog iets van 'Alleen rust kan u redden'.
Ja hoor Hildo, tuurlijk.
24 september 2014. Schietkaart Norinco 1911 A1
Zeer geconcentreerd tien gaten in de kaart. Wat het is weet Hildo niet,
maar het pistool kan beter. Heeft hij nog steeds moeite met de wat hoge
trekkerdruk?
Ban de Murom!
Lastig, in ieder geval vervelend, zijn deze 45ACP patronen met Murom
primers uit de groene 'non-toxic' verpakking, want die primers zijn en
blijven een toonbeeld van onbetrouwbaarheid. Nooit weer koopt Hildo deze
Russische Murom rommel. Dat president Poetin een irritante kwast is, is
al voldoende om een hekel aan het Russische spul te krijgen en dan heeft
Hildo het nog niet eens over de abominabele betrouwbaarheid van deze
large pistol slaghoedjes. Er zou een smartlap over gezongen kunnen
worden en... misschien startte een Lada nog wel beter dan Murom primers
een 45ACP patroon!
1 oktober 2014. De trekkerdruk!
Elk wapen heeft een trekkerdruk en het is best aardig om te weten hoe
hoog die druk precies is. Het is natuurlijk mogelijk om aan de slag te
gaan met een keukenweegschaal. Hildo heeft dat ook al eens gedaan. Maar
clublid Elvis blijkt toevallig over een elektronische Lyman
trekkerdrukmeter te beschikken. Handig, snel en misschien nog wel
preciezer ook.
De Colt Walker
Hildo schiet met zijn Colt Walker over het algemeen niet slecht en dat
ligt mede aan de fijne trekkerdruk. In het begin was die druk hoger,
maar het wapen schiet nu zijdezacht. De trekkerdruk wisselt iets, maar
lijkt tussen de 1600 en 1700 gram te zitten. 'In de praktijk een prima
waarde', meent Hildo.
De Norinco 1911
Sinds Big Jan van Wapenhandel Slendebroek het wapen onderhanden heeft
gehad, is de trekkerdruk merkbaar gedaald. De harde feiten? Rond de 2100
gram. Het lijkt veel, maar het is de praktijk prima te doen.
Mariëtte, het .36 Pedersoli Le Page voorlaadpistool
De vorige eigenaar was een Nederlands kampioen, maar de twee
kilo die het wapen nodig heeft alvorens de hamer valt is voor een
wedstrijdpistool gewoon te veel. Binnenkort moet daar maar eens iemand
die handig is met zwartkruitwapens mee aan de gang. '1500 gram,
misschien nog lichter, zou een prima te verteren waarde zijn', meent
Hildo.
__________________________________________
3 oktober 2014. LPA keep installatie bij Slendebroek
Bij Wapenhandel Slendebroek werkt nog steeds Big Jan. Hij is
Harley-rijder, maar kan ook aardig met wapens overweg. Om de nieuwe LPA
keep te kunnen monteren, moet eerst de originele, niet verstelbare,
CZ-keep verwijderd worden en Hildo is blij dat hij met zijn twee
linkerhanden niet zelf een poging ondernomen heeft, want dat had het
wapen vast niet overleefd. Zelfs nadat het borgschroefje is verwijderd,
blijkt het nog een crime om de keep ook maar een beetje te verschuiven.
Muurvast zit het ding. Een serieus minpunt aan de CZ, want Hildo meent
dat een keep door de schutter, wanneer de borgschroef is losgedraaid,
altijd te verschuiven moet zijn met wat tikjes, en dat is hier zeker
niet het geval! Met gedoseerd toegepast geweld en wat hitte weet Jan het
weerbarstige onderdeel uiteindelijk probleemloos te verwijderen.
Zwaluwstaartverbinding
Waarschijnlijk de meest toegepaste methode om korrels en kepen op een
loop of slede te bevestigen. Bij de CZ Shadow is ie wel heel erg krap en
de originele keep zit muurvast, deze iets verstellen op de schietbaan
gaat echt niet lukken. De verbinding loopt iets taps. De keep kan
daardoor maar vanaf één kant er uit gehaald worden en weer
ingeschoven... en dat is de linkerkant van het wapen.
Laatste controle
Perfect in het midden is het mooist. Big Jan meent dat het zo goed moet
zijn en Hildo zelf ziet ook geen onregelmatigheden. De fijnafstelling en
de ondervanging van zijn eigen oog- en handafwijkingen vinden straks
plaats op de schietbaan.
Hoe schiet het?
Da's nog even afwachten maar het zit erop en het ziet er goed uit. Niet
erg groot en mooi laag is ie ook. Hildo is razend benieuwd naar hoe het
straks schiet en natuurlijk hoe het afstellen verloopt.
19 oktober 2014. Fusil Mle 1857/67 (Tabatiére 1867)
Paint Peter heeft er weer een wapen bij. Erg leuk, weliswaar geen
topstaat maar de prijs was er naar. Dit is een Franse karabijn van het
M1857 met getrokken loop in het kloeke kaliber 17,8 mm. Een opvolger van
de gladloops M1842, wat weer de opvolger is van de vuursteen M1822. Maar
de M1857 was destijds, net als de andere 'rifled muskets' uit dezelfde
tijd, direct al uitgevoerd met trekken en velden en een verstelbaar
laddervizier. Wel werd de M1857 vreemd genoeg nog steeds uitgevoerd in
het ouderwetse kaliber 18 mm, met een joekel van een minié kogel (rond
de .70) en niet de kleinere .54 minié, zoals op dat moment gangbaar was
voor nieuw ontwikkelde legergeweren.
1866 Chassepot
In het jaar 1866 kwam er een gloednieuw Frans militair geweer op de
markt, het naaldvuurgeweer dat bekend staat als de Chassepot, een
enkelschots achterlaad grendelgeweer in het kaliber 11 mm waarbij de
kogel in een papieren patroon zit, eigenlijk in 1866 al een verouderd
systeem. Het was gebaseerd op het Dreyse Zündnadelgewehr waarvan de
eerste versie al in 1841 geproduceerd is.
Typisch zwakke punten/problemen zijn gebroken naalden, lekkende
gasafsluitingen bij de naald en vervuiling van de kamer door papier en
kruitresten. Bij de Chassepot zit het percussiekapje aan de achterkant
van de patroon, bij de Dreyse zelfs voor de kruitlading, achter de
kogel. Hildo heeft ooit bijna een zeer nette
Chassepot aangeschaft en heeft er nu spijt van dat ie het niet gedaan
heeft. Een Chassepot is, doordat het een voorbeeld is van de
ontwikkeling naar de eenheidspatroon, best de moeite waard.
1867 Tabatiére
In 1867 was de Chassepot dus net daarvoor uitgekomen, maar de Fransen
zaten nog steeds met een ouwe voorraad 1857 voorladers. De oplossing? In
1867 is besloten om de 1857 om te bouwen naar een achterlaadsysteen, een
lot dat meer late voorladers hebben moeten ondergaan (zoals, om maar
eens wat te noemen, het 'Snider'systeem). Het breechblok van de M1867
scharniert zijdelings open en dat verklaart de bijnaam die het wapen
destijds kreeg: Tabatiére. Dat is de Franse naam voor een
(snuif)tabaksdoos die ongetwijfeld voorzien was van een scharnierend
deksel. Het kaliber van 18 mm is in 1867 natuurlijk hopeloos verouderd.
Het heeft een fors ballistisch nadeel, zelfs als het voorzien is van
trekken en velden en een (optimistisch) vizier tot 600 meter. De M1867
Tabatiére heeft daarom destijds met name een ondersteunende rol gespeeld
en was nooit gedacht voor gebruik aan de frontlinie. Evengoed een erg
leuk systeem en de precisie op de 50 meter met het geweer van Paint
Peter is beter dan Hildo verwacht had. Iets hoog, maar precies in het
midden: een gladloop komt daar niet bij in de buurt!
25 oktober 2014. Big Jan trigger job & topkaart Norinco!
Big Jan is nogmaals bezig geweest met de Norinco. Op een onorthodoxe
manier, met hamer en drevel. En ineens is de trekker van de Norinco
stukken beter. De gewone standaard hoofdveer is teruggeplaatst zodat er
geen weigeringen meer optreden. Ondanks het terugplaatsen van de oude
veer blijkt het sjorren aan de trekker nu toch tot het verleden te
behoren en gaat het wapen mooi voorspelbaar af. En zie het resultaat!
Die 83 punten is het hoogste wat Hildo ooit met deze 1911 geschoten
heeft en het groepje zit niet eens in het midden. Leuk was ie al, maar
nu de trekker het fatsoenlijk doet wordt dit wapen opeens een stuk
begeerlijker!
25 oktober 2014. Middelmatige Walker
Waar Hildo het vandaag tot 83 punten brengt met de 1911, blijft hij met
de Walker al op 81 hangen. Het zit de laatste tijd niet erg mee met de
voorlaadrevolver, lijkt het... maar aan de revolver ligt het vast niet.
1 november 2014. De winter nadert!
Het is vandaag het warmste begin van november ooit. In gezelschap van
Hans Ka, Hildo's immer goedgemutste vogel, is er niets wat hem
tegenhoudt om twee loodovens tegelijk in te zetten. Terwijl de ene op
temperatuur komt, kan met de andere gegoten worden om zo efficiënt
mogelijk met de tijd om te gaan. Het is de bedoeling dat Hildo met de
opbrengst van deze gietsessie de winter doorkomt.
5 november 2014. Schietkaart Eleanor
Een kaart voor de interne competitie en het is niet slecht. Nog net geen
90, da's jammer, maar met 88 punten gaat Hildo met een goed gevoel naar
huis.
5 november 2014. N320 & N330 en de superkorte LOS hollow point
Voor het eerst de LOS 123 CPHP (Copper Plated Hollow Point) geladen.
Eerst kijken wat de maximale OAL (OverAll Length) van de patroon moet
zijn, immers de kogel mag de trekken en velden nét niet raken als de
patroon gekamerd is. Hildo komt op een lengte van 27,7 mm. Een stuk
korter dan een fabriekspatroon en ook de de LOS 123 CPRN (Copper Plated
Round Nose) is gemakkelijk 29 mm. De 'schouders' van de LOS hollow point
lopen erg ver door, het is daardoor niet mogelijk de kogel verder naar
buiten te zetten.
Overdruk?
Met zo'n korte OAL lopen de gasdrukken sneller op. 'Flinke snelheden
halen met deze kogel is niet de manier', meent Hildo. De 125 Power
Factor halen met N320 lijkt Hildo uitgesloten, maar ook met het tragere
N330 ziet hij het niet zitten. Hij heeft vijf patronen met 4,4 grain
N330 geschoten en er was al iets van overdruk zichtbaar, niet ernstig
maar toch. De met 4,8 grain geladen patronen neemt hij weer mee naar
huis. Hij klopt ze weer uit elkaar. Best mogelijk dat het wel kan, maar
hij ziet het niet zitten.
Vriendelijk patroontje
Proefserie met lage hoeveelheden N320. Repeteert ie nog? Hoe groepeert
het? Het lijkt duidelijk: als u rustig met weinig kruit wilt schieten,
is N320 een goede oplossing. Zelfs met 3,3 grain repeteert de Shadow nog
en het schiet erg rustig. Er lijkt niet veel verschil in de 3,3, 3,4 en
3,5 grain ladingen te zitten. Hildo gaat voor de 3,4 grain en maakt daar
het resterende N320, in combinatie met de LOS 123 grain hollow point,
mee op.
10 november 2014. XL650 kaliber conversie 9 mm naar 45 ACP
Hildo's nieuwe progressieve pers, de Dillon XL650, is geleverd voor 9
mm. Als u een ander kaliber wilt herladen, 45 ACP voor een Norinco 1911
met heel mooie gripjes bijvoorbeeld, kan dat. Maar voor u zover bent,
heeft dat nogal wat voeten in aarde omdat er van alles uitgewisseld moet
worden. De die set zelf, de slaghoedjes (deze gaan van small pistol naar
large pistol) en de hulsdiameter en -voet is anders dus ook in dat
traject moeten er verscheidene kaliberafhankelijke spullen gewisseld
worden.
Waar te beginnen?
Hildo heeft nog nooit aan de pers geschroefd, behalve aan de die set, en
het ding lijkt best ingewikkeld. Hildo kan u alvast verklappen... hij
heeft vandaag veel geleerd en het apparaat een stuk beter leren kennen.
Denk niet dat dit een handleiding wordt om van kaliber te wisselen.
Dillon zelf heeft er verschillende bladzijden voor nodig in hun XL650
handleiding. Maar het kan veel beter: met Youtube bijvoorbeeld!
Youtube beter dan de gebruiksaanwijzing van Dillon
Met sommige dingen is Youtube erg handig. Ene Gavin Toobe van
ultimatereloader.com bijvoorbeeld, heeft voor Hildo
uitermate leerzame filmpjes op Youtube geplaatst (zoekvenster Youtube:
"Dillon XL-650 caliber change 45 ACP to 357 Mag"). Het bestaat uit twee
video's, part 1 & part 2. De man weet wat hij doet en kan het goed
uitleggen. Even kijken, alle handelingen van een conversie komen
voorbij, en Hildo heeft vrijwel geen instructieboekje meer nodig want na
het zien van het filmpje is de basiskennis gelegd. Alle componenten
komen hem nu bekend voor, hij weet waar ze komen te zitten, waar op te
letten en hoe het ongeveer gemonteerd moet worden.
Quick Change Kit
Niet nodig, maar wel noodzakelijk als u het zich niet nog lastiger wilt
maken dan het al is. Een quick change kit bestaat uit een complete
kruitmolen en een toolhead. De toolhead is het aluminium ding waarin de
dies gemonteerd worden. Superhandig, want u schuift de toolhead zo uit
de pers en vervangt hem door de andere kaliber toolhead compleet met de
daarin gemonteerde en juist afgestelde dies en juist afgestelde
kruitmolen. Letterlijk een secondenkwestie. Scheelt een hoop werk bij
een kaliberwissel. Het voetje krijgt u er 'gratis' bij. Het enige wat
nog uitgewisseld moet worden is het 'Powder Check System', een voeler
die kijkt of er te weinig of te veel kruit in een huls zit. Daar ook nog
een tweede van kopen, gaat Hildo te ver.
Papiertje in de kruitmolen
Vindt Hildo handig, omdat ie vergeetachtig is en geen herlaadfouten wil
hebben door het gebruik van het verkeerde kruit. Op het papiertje staat
het soort kruit dat in de molen zit en de hoeveelheid waarop de molen is
afgesteld: N320 en 3,4 grain dus. Natuurlijk eerst de kruitlading alsnog
wegen voordat u met een herlaadsessie begint. 'Vertrauen ist gut,
Kontrolle ist besser'.
Kosten van de bovenstaande Quick Change Kit?
Vanaf 110 euro extra, zonder die set. Voor een die set komt er nog eens
iets van 80 euro overheen. Kost wat, maar dan hebt u ook wat. Hildo is
nog steeds blij dat hij hieraan geld uitgegeven heeft in plaats van aan
zijn lekkende dak, want hier gaat hij jaren plezier van hebben.
Pers vs vinger
Het gaat niet helemaal lekker wanneer Hildo voor de eerste keer z'n
vingers tussen een herlaadpers krijgt als de ram per ongeluk naar
beneden valt. Gelukkig valt het erg mee en meer schade dan wat
bloeddruppels en een iets verkleurde vinger is er niet. Ieder moet zijn
beperkingen kennen. Hildo heeft er nogal wat en herlaadpersen blijven
daarom linke dingen.
45 ACP Lee Factory Crimp Die
Voor 45ACP heeft Hildo de 650 voorzien van Dillon dies, behalve de crimp
die want in station 5, het laatste station, zit een Lee Factory Crimp
Die. Ook deze Lee is ook iets aan de korte kant maar werkt wel wel en
kan behalve krimpen iets wat de Dillon niet doet. De Lee die is onderin
voorzien van een knetterharde carbide ring die de buitenkant van de
patroon naar de juist maat sized. Met name met gegoten kogels, terwijl
Hildo ze toch allemaal naar .452 sized na het panluben, zit er soms toch
wel eens een beetje verschil in diameter en altijd bij de kogel. Beetje
vet tussen kogel en huls? Hulsdikte? Wat dunnere kogels? De
buitendiameter van de patroon kan in ieder geval soms iets afwijken en
doet dat ook. Maar met de factory crimp die heeft u 100% zekerheid dat
de munitie die u maakt, wat diameter betreft, probleemloos zal kameren
in het wapen en Hildo houdt wel van 100% zekerheid wanneer het om
herladen gaat,
19 november 2014. Interne Competitie
Halikidee! Nieuwe schietbeurt, nieuwe kansen! Ditmaal schopt Hildo het
tot 88 punten. Kan beter, maar zeker niet slecht en dik tevreden.
'Bovendien, anderen moeten ook nog een kans hebben', aldus Hildo
26 november 2014. Interne Competitie
Concentratie? Top. Rust? Absoluut. Dit gaat een geweldige kaart worden
voor de interne competitie. Aldus knalt Hildo dit keer zijn serie en
tijdens het schieten gaat alles perfect. Geen weigeringen en het geweer
kan zeer rustig op de kaart gehouden worden met nauwelijks bewegingen.
Het heeft alles in zich om een all-time superscore te worden, nóg beter
dan die 95 punten die hij eens (op 5 mei 2014) geschoten heeft.
Uiteindelijk blijken het maar 85 punten te zijn.
Hoe bijzonder.
Hoog tempo 9 mm
Verder nog een vlotte schietoefening, dik 100 patronen met de CZ Shadow,
voor een binnenkort aankomende eerste IPSC wedstrijd. Misschien dat het
gaat lukken om niet de laatste te worden! Een schietkaart laat Hildo
gemakshalve even achterwege want kaarten voorzien van een hoop gaten die
niet in het midden zitten heeft u wel vaker gezien.
3 december 2014. Vlot met twee handen
Deze Full Metal Jacket kogel van Alsa Pro, in combinatie met 4,8 grain
N330, is prima in staat de 125 Minor power factor te halen. Hildo heeft
nu een OAL van 29 mm, maar de patroon kan nog iets langer. Dat anderen
met veel minder kruit een 125 power factor halen... Hildo lukt het niet.
Vlot schieten
Ditmaal met name geoefend op zo snel mogelijk keep-korrel-doel te
krijgen om vervolgens een schot af te vuren. Na de opslag zo snel
mogelijk weer keep-korrel-doel en pats, weer eentje. Dat het niet
meevalt, ziet u aan de kaart. Gelukkig staan IPSC doelen over het
algemeen stukken dichterbij en van veel schieten worden de resultaten
vast niet slechter.
6 december 2014. BFR afgevoerd
Afgevoerd is het tegenovergestelde van opgevoerd. Met 40 grain
zwartkruit en de 452-228 1R Lee kogel, van de 1911, is de BFR tamelijk
afgevoerd ten opzichte van 57 grain N133 en een 340 grain kogel, om maar
eens wat te noemen... De ondermaatse, maar wel uit gehard lood gegoten,
45 ACP kogel presteert goed. Dat ziet u aan het groepje. Ook de
terugslag valt door het lage gewicht erg mee. Deze kogel zou perfect
zijn in een diameter van 458. Met 75 punten verzameld op de kaart is het
geen wereldscore, maar dat ligt echt aan Hildo zelf.
10 december 2014. Nog even snel wat oefenen!
Hildo laat z'n zwartkruitwapens even thuis. Dit is de allerlaatste dag
dat hij kan oefenen voor de NPSA georganiseerde IPSC wedstrijd in het
Limburgse Baexem, op 13 december. Zijn eerste wedstrijd, dus spannend.
Gaat hij het redelijk doen of gaat hij met een DQ (diskwalificatie) naar
huis? Hildo laadt het wapen, kamert een patroon en ontspant de haan met
de loop uiteraard richting kogelvanger. Tijdens een wedstrijd zou nu het
wapen geholsterd moeten worden en om dat te simuleren zet hij het
pistool met de loop op de bridge, net als de vorige keer. Na de,
fictieve, piep van de shot timer 'trekt' hij het wapen en vuurt een dual
action schot af, gevolgd door één of twee single action schoten. Het
resultaat laat alweer te wensen over maar dit is natuurlijk wel 25 meter
en de doelen staan bij een IPSC wedstrijd meestal dichterbij. Na iets
van 180 schoten is de meegenomen sortering patronen op en heeft Hildo
gedaan wat hij kan om zich voor te bereiden.
|
1e dag - Basiscursus Handgun
Begin van de cursus
Veel foto's heeft Hildo niet. 'Soms is opletten even belangrijker dan
foto's maken', meent hij. Bovendien is dit een heel andere
schietsportdiscipline. Zwartkruitschutters hebben er geen probleem mee,
maar het zou best kunnen dat niet iedereen in deze sport het leuk vindt
om op deze website voor te komen. Evengoed meent Hildo dat hij ook
zonder plaatjes een aardige indruk kan geven van wat deze, volledig
andere, discipline inhoudt.
Twee NPSA-officials
De cursus wordt gegeven door twee docenten: Klaas, met wie Hildo ook al
e-mailcontact heeft gehad, en Kees. Ze zijn beiden geroutineerde
schutters én official. Zij zullen samen de cursus geven en de cursisten
beoordelen.
Snelheid
Het valt Hildo op dat direct overal tijdsdruk op gelegd wordt, heel
anders dan bij een gewone schietinstructie. Hier heeft u opeens haast!
Een tamelijk ongewoon fenomeen binnen de schietsport zoals Hildo die tot
nu toe heeft ervaren.
Oefening magazijn wisselen (zonder munitie uiteraard)
Tijdens stages zullen er magazijnen gewisseld moeten worden. Dit wordt
droog geoefend, zonder munitie. Hoe een magazijn wisselen gaat, dat weet
Hildo natuurlijk wel: knopje indrukken, magazijn uitnemen, wegleggen,
nieuwe pakken en er weer in drukken, slede naar achteren om te spannen
en het wapen is klaar om te schieten. Tijdens de oefening gaat het
echter anders: U staat te richten met twee handen met de haan gespannen
(u simuleert dat u aan het schieten bent tijdens een stage), haalt dan
het wapen naar u toe, natuurlijk onmiddellijk uw vinger uit de
trekkerbeugel(!), drukt tegelijkertijd op het magazijn-release knopje en
laat het magazijn uit het wapen op de vloer kletteren. Intussen heeft u
met uw linkerhand al een nieuw magazijn uit uw magazijnhouder gehaald en
ramt 'm zo snel mogelijk in het pistool, duwt het wapen supersnel recht
naar voren, zoekt tegelijkertijd zo snel mogelijk uw van tevoren
bepaalde richtpunt weer op en haalt onmiddellijk de trekker over. Klik.
Hoe sneller u deze oefening kunt doen, hoe minder tijd u verliest
tijdens een magazijnwissel gedurende een stage. Haan spannen en weer
opnieuw, en opnieuw, en opnieuw, etc. Die magazijnen zijn nog best
sterk. Het moet wel een bijzonder gezicht zijn geweest, die oefening met
twee rijen met pistoolschutters waarbij telkens de magazijnen uit de
wapens vallen en waarbij continu het geluid van op de grond kletterende
magazijnen hoorbaar is. Voor een buitenstaander zal het er vast
lachwekkend hebben uitgezien. Het is duidelijk dat het materiaal veel
meer te lijden heeft dan bij reguliere statische disciplines. Meer
magazijnen aanschaffen is misschien helemaal niet zo slecht, er zal vast
wel een keertje eentje stuk gaan.
Oefening pistool trekken
Behalve het zo snel mogelijk van magazijn kunnen wisselen, moet u ook zo
vloeiend en efficiënt mogelijk uw pistool kunnen trekken zonder
overbodige bewegingen die niet helpen om sneller te gaan. Vervolgens op
een bepaald punt op de muur richten en de trekker overhalen. 'Klik'.
Hierbij geldt dat de loop op geen enkel moment iets naar achteren mag
wijzen en dat u nooit uw vinger in de trekkerbeugel mag hebben tot u
daadwerkelijk gaat schieten. Dat zijn twee verschrikkelijk belangrijke
regels om de veiligheid te kunnen waarborgen.
Verschillende schietoefeningen
Verder wordt de dag, met een onderbreking voor de lunch, voornamelijk
gevuld met verschillende schietoefeningen op schietschijven met
bijbehorende uitleg. Er wordt een shot timer gebruikt voor de maximale
tijd: als u niet snel genoeg bent, is het 'piep' en kunt u stoppen.
Hildo is diverse keren te langzaam. Het snel trekken van het wapen en
het wisselen van het magazijn, vuurverdelen over meerdere schijven en
veiligheid staan bij de oefeningen centraal. Volledige stages waarbij
wordt gelopen, komen de tweede dag aan de orde.
A) Begin van één van de oefeningen: 'El Presidente'
Hildo zal deze oefening even helemaal met u doornemen om alle
commando's tijdens een wedstrijdstage zo duidelijk mogelijk uit te
leggen. Tijdens deze oefening wordt er overigens niet gelopen. Volgens
Hildo heet deze schietoefening 'El Presidente' en houdt het het volgende
in: pistool uit de holster trekken, richten, twee schoten op elk van de
drie kaarten, magazijnwissel, nogmaals 3x2 schoten op de kaarten. Voor
deze oefening staat maximaal 10 seconden. In totaal dus 12 schoten,
inclusief magazijnwissel en het trekken van het wapen uit de holster.
Normaal start de schutter El Presidente met het gezicht richting het
publiek, maar ditmaal maar gewoon met het gezicht richting de
kogelvanger. Misschien wel beter ook.
1e commando:
'Load & make ready'
Hildo neemt plaats binnen een vierkant houten raamwerk op de grond.
Kees, de RO (Range Officer), staat direct naast Hildo en geeft niet
alleen de commando's maar houdt hem ook als een havik in de gaten. Geen
enkel foutje wat betreft veiligheid wordt getolereerd, want dat is iets
wat uitermate belangrijk is. Herstel: er is niets wat belangrijker is!
Hildo krijgt liever eindeloos veel trappen onder z'n kont van Kees dan
dat er éénmaal iets mis zou gaan. Het idee alleen al!
Het eerste commando luidt 'load and make ready'. Dat betekent rustig het
pistool uit de holster nemen en een magazijn uit een magazijnhouder
halen. Het gaat hier nog niet om snelheid. Vervolgens het wapen laden en
de slede naar achteren trekken en laten flippen zodat het wapen
gespannen is en een patroon in de kamer zit. Vervolgens moet Hildo de
haan weer rustig ontspannen zodat de patroon niet per ongeluk afgaat.
Als dat zou gebeuren gaat de kogel richting de kogelvanger, maar dan zou
Hildo ook onmiddellijk gediskwalificeerd zijn omdat hij klaarblijkelijk
zijn wapen niet onder controle heeft. Heel rustig dus de haan (hamer)
ontspannen. Het wapen op 'veilig' zetten met een knop kan natuurlijk
ook, maar dat mag niet volgens de regels van de Productie Divisie waarin
Hildo gaat schieten. In die klasse moet het eerste schot een double
action schot zijn. Nadat de haan ontspannen is, dient het wapen wederom
geholsterd te worden.
Geladen, met een patroon in de kamer holsteren?
Dat heeft Hildo nog nooit gedaan en het druist volledig in tegen alle
schietsportregels die hij altijd nauwlettend volgt als statische
sportschutter. Het is een onzeker en raar gevoel een met scherpe munitie
geladen wapen te holsteren. Evengoed, het hoort bij deze discipline,
maar Hildo doet het langzaam en met name erg voorzichtig. Dit is wennen!
Wijsvinger uit de trekkerbeugel!
Als u de foto hierboven ziet, kijkt u eens naar Hildo's wijsvinger.
Strak rechtuit en duidelijk buiten de trekkerbeugel. Zo hoort het! Als
er iets niet mag binnen een IPSC-discipline, dan is het de vinger aan de
trekker of zelfs maar binnen de trekkerbeugel te hebben op enig moment
dat u niet op het punt staat om te schieten. Hierop blijven zowel Klaas
als Kees continu hameren en er wordt uitermate streng op gecontroleerd,
100.000 keer veiligheid voor alles!
D) Magazijnwissel
Net zes schoten gedaan en dan is het tijd voor een supersnelle
magazijnwissel. Hildo drukt op de knop van de magazijn release, terwijl
hij met zijn andere hand een nieuw magazijn grijpt. Helaas blijft het
magazijn half uit het pistool hangen en weigert het op de grond te
vallen... Eerder op de dag eindeloos magazijnwissels geoefend door ze
telkens op de grond laten kletteren en razendsnel een nieuwe in het
wapen te stoppen, ging prima en net nu blijft ie hangen... maar zo gaat
dat. Voor Hildo verder wat kan doen, klinkt de shot timer
onverbiddelijk: Pieeeep!
Einde oefening.
F) 5e commando:
'If clear, hammer down, holster'
De slede is gesloten, maar de haan nog gespannen. Het commando 'hammer
down' betekent de trekker overhalen met de loop richting de kogelvanger,
niet langzaam ontspannen. Het wapen is natuurlijk leeg, maar veiligheid
voor alles: als er nog een kogel in zou zitten, zou hij nu afgaan in een
veilige richting.
'Klik' zegt het wapen en RO Kees zegt: 'Holster'.
Hildo stopt het wapen terug in de holster en mag er daarna niet meer
aankomen.
6e commando:
'Range clear'
'Range clear' is de laatste officiële opmerking van de RO. Het betekent
dat alles weer veilig is en dat kaartplakkers en andere mensen veilig de
baan op kunnen lopen.
Ten strengste verboden, dus super veilig
Hildo mag nu zijn op de grond gevallen patroon oprapen. Het is nu voor
hem, en ieder ander, tijdens het rondwandelen op de baan ten strengste
verboden zijn wapen uit de holster te nemen. Uit de holster nemen en/of
laden gebeurt alleen op directe instructie van de Range Officer, alweer
een veiligheidskwestie. Alleen op deze manier kan iedereen er zeker van
zijn dat elk wapen waar een schutter mee loopt ongeladen is. Munitie zit
immers in de magazijnen of bij revolvers in de speedloaders en niet in
de wapens. Dat is vastgesteld na het beëindigen van een stage.
_____________________________________
2e
dag - Basiscursus Handgun
Het tweede gedeelte van deze dag bestaat uit een
wedstrijd die opgebouwd is uit drie stages. Om de cursus met succes te
kunnen afronden, dient de cursist tijdens de wedstrijd te tonen dat hij
de theorie in de praktijk toepast (veilig te werk gaat) en daarnaast
minimaal 100 punten te scoren, anders zakt u.
1e stage
Bij de eerste stage is de opdracht de 'weak hand' (de linkerhand als u
rechts bent) op een deurpost te houden en met de 'strong hand' te
schieten. Hildo is rechts, dus moet hij met zijn rechterhand zijn
pistool uit de holster trekken en twee schoten lossen op elk van de twee
IPSC kaarten. Daarnaast moet hij ook nog acht ronde stalen doelen
omschieten. Helaas heeft heeft hij geen foto's van deze eerste stage.
B) 2e stage, de start
Hierboven ziet u de start van de tweede stage van een medecursist.
Zittend op een stoel achter een tafeltje, handen op de bovenbenen,
pistool op tafel en het gevulde magazijn er naast. Als de timer
uiteindelijk piept, begint de stage.
C) 2e stage, aan het eind
Na naar achteren gerend te zijn, waar een vierkant raam van
latjes op de vloer ligt waar de deelnemer in moet gaan staan, dienen er
van daaruit nogmaals vier doelen, classic targets, te worden beschoten
met elk twee kogels. Oppassen dat de witte 'no shoot' target niet
geraakt wordt, elke treffer daarop wordt bestraft met een aftrek van
tien strafpunten. Omdat Hildo vergeten is zijn magazijn te wisselen
tijdens het rennen, komt hij hier met een lege Shadow te staan... Alsnog
prutserdepruts, magazijnwissel en doorknallen. En waarom hij niet in de
box staat, maar op één knie zit te schieten? Hildo weet het zelf niet,
omdat ie aan het begin van de stage ook geknield heeft? Dat hij geen
schijn van kans heeft tegen de meeste andere deelnemers, maakt hem niets
uit. Dat het verloopt zoals het zou moeten is veel belangrijker.
Laag tempo
Het zou vast sneller kunnen, maar Hildo houdt het tempo bewust laag. Het
valt hem op dat meer deelnemers dat doen. Hildo moet in ieder geval nog
steeds erg bewust nadenken over de dingen die hij wél en niét moet doen,
het gaat zeker niet allemaal automatisch. Iedereen is ooit beginner en
de stage veilig schieten is belangrijker dan wat dan ook, de snelheid
komt later wel. Als u net uw eerste autorijles heeft gehad, bent u ook
nog niet toe aan een rally door de Finse bossen, nietwaar?
C) 3e stage, derde doel
Hier moet veel geschoten worden. Twee grote en drie kleine IPSC-kaarten,
10 kogels in totaal, en natuurlijk uitkijken voor de twee grote 'no
shoots'. 'Pop, pop', 'pop, pop', etc. Alle kaarten beschoten, het
magazijn raakt behoorlijk leeg. Voor het volgende doel moet Hildo weer
achteruit lopen, loop richting kogelvanger houden en de vinger van de
trekker. Hij wisselt eerst het magazijn alvorens te gaan lopen. Niet de
snelste manier, maar het zij zo. Snelheid komt later wel... hoopt ie. U
moet weten, zooo flitsend is Hildo nu ook weer niet! Op 12-jarige
leeftijd was het enige wat hij wist te winnen een wedstrijd langzaam
fietsen en kreeg hij de bijnaam 'opa'. Dat de IPSC een senioren-klasse
kent komt hem goed uit!
24 augustus 2014. NPSA Officials
Links Klaas Tissingh en rechts Kees Guichelaar. Dit zijn twee
belangrijke heren binnen de NPSA, want zonder hun tomeloze inzet was er
dit weekend helemaal geen IPSC-basiscursus handgun geweest.
Aardig maar Streng!
Makkelijk zijn ze niet, en ook niet omkoopbaar. Dat ziet u zo. Gelukkig
zijn ze wel erg aardig. Ze hebben Hildo tijdens zijn eerste kennismaking
met deze superdynamische discipline erg goed ondersteund en begeleid in
deze totaal andere vorm van schietsport. Hildo is beide heren uitermate
dankbaar voor hun inzet, want het was niet alleen voor Hildo inspannend.
Als u 13 cursisten moet opleiden, de hele dag op de benen staat én de
verantwoordelijkheid draagt dat alles 100% veilig verloopt, wilt ook u
's avonds wel even met de beentjes omhoog.
Bijna ermee gestopt...
Het is zelfs regelrecht aan Kees te danken dat Hildo zijn (voorlopige)
NPSA licentie gehaald heeft. Op de eerste dag, tijdens een oefening
vuurverdelen over drie IPSC-schijven was het de bedoeling om het pistool
te trekken en vervolgens één schot op elke van de drie schijven te doen,
daarna een magazijnwissel, en vervolgens nogmaals één schot op elke van
de drie schijven binnen de tijd. Hildo schoot twee maal op de eerste,
twee maal op de tweede en twee maal op de derde en vergat de hele
magazijnwissel. Waarom? Hildo was in zijn hoofd met alle
veiligheidsaspecten tegelijk bezig, vooral niets vergeten, zodat er geen
ruimte in zijn hoofd meer over was om de oefening goed te kunnen
schieten. Teveel input en natuurlijk de tijdsdruk! Op dat moment sloeg
de twijfel ernstig toe bij Hildo en zei hij tegen Kees; 'Ik ben hier
helemaal niet geschikt voor, kan er beter mee stoppen'.
Peptalk
Gelukkig dacht Kees daar heel anders over en ging Hildo na een korte
peptalk weer verder. Gelukkig maar anders had dit een voortijdig einde
betekend van wat later op de tweede dag, nadat het een beetje begon te
wennen, toch een vreselijk leuke discipline blijkt te zijn. Het is
alleen even een zenuwenboel voor wie net achter zijn voorlader vandaan
komt! Voor een geïnteresseerde sportschutter, zonder dynamische
ervaring, is het misschien toch wel beter, zoals Klaas direct al
opperde, om een keertje mee te lopen tijdens een oefening alvorens deze
tweedaagse cursus te doen. Dan is de overschakeling wat gemakkelijker en
komt het wat minder koud op uw dak vallen.
24 augustus 2014. Hildo is geslaagd!
Het is, ondanks wat figuurlijk gestruikel, uiteindelijk toch gelukt en
daar is hij best een beetje trots op. Van de 13 cursisten is eentje er
mee opgehouden en heeft één jongeman de cursus niet gehaald. Hij was,
naast Hildo, de enige die geen ervaring had met dynamische disciplines.
Dat maakt best wel wat uit, want de overgang is groot. Gelukkig is een
herexamen altijd mogelijk.
100 punten
Als u superman bent, kunt u 250 punten halen tijdens de cursus. Minimaal
dient u 100 punten te halen en Hildo heeft er precies 100 bij elkaar
weten te sprokkelen, letterlijk met de hakken over de sloot dus. Hij
behaalt daarmee veruit het laagste score van alle geslaagde deelnemers.
Veiligheid
Niet alleen hoe goed u schiet, maar ook hoe u dat doet is van
belang. U moet de examinatoren er tijdens het weekend van overtuigen dat
u veilig aan een wedstrijd kunt deelnemen. Hildo is een regelrechte
extremist als het op veiligheid aankomt. Waarschijnlijk was dat het wat
hem dit weekend zo veel problemen gaf. Hij vond het erg lastig om zijn
aangeleerde veiligheidstramien overboord te gooien en opeens nieuwe
regels te moeten volgen die... nog niet vanzelf gaan.
Karaktertest
Een echte karaktertest is het niet, maar Klaas en Kees hebben tijdens de
cursus natuurlijk wel goed opgelet wat voor vlees zij in de kuip hebben.
Met Hildo's karakter lijkt het wel goed te zitten. Mochten beide
examinatoren, op wat voor wijze dan ook, twijfel hebben over een
deelnemer dan is het gelijk einde verhaal.
Hoe gaat het nu verder met parcoursschieten?
Bij een wedstrijd inschrijven natuurlijk. Het is wel erg lastig dat
wedstrijden in den lande over het algemeen erg ver weg gehouden worden
en veel lijken het er ook niet te zijn.
IPSC-wedstrijden en oefeningen in Hoogeveen?
Als het aan Hildo ligt wel, want momenteel is er in het Noorden van het
land vrijwel niets. Hij gaat het er met het bestuur over hebben. Of er
genoeg draagvlak is zal vanzelf blijken, en als het niet direct en
onmiddellijk is dan misschien later maar Hildo ziet IPSC in Hoogeveen,
persoonlijk, wel heel erg zitten!
________________________________________________
13 augustus 2014. The 1911 on steroids!
L.A.R. Grizzly Mark 1 in 45 Winchester Magnum
Even mee schieten Hildo? Natuurlijk wil Hildo dat. Gerald, liefhebber
van superkalibers, heeft maar liefst twee Grizzly pistolen meegenomen!
Hildo kent deze wapens niet, u komt ze vast ook niet regelmatig tegen en
zeker niet in paartjes. Het zijn in ieder geval geen allemansvriendjes:
groot, zwaar en in een kaliber dat erg hard 'BOEM' zegt met bijbehorende
terugslag. Lading 25 grain Hodgdon kruit met een 240 grain kogel.
Kant en klare munitie?
Serieuze schutters schieten nogal wat en patronen worden dan vaak per
duizend gekocht. De vraag van Gerald aan de handelaar: 'Wat kosten 1000
patronen?' werd beantwoord met: '3100 euro'. Herladen is dus wel the way
to go met dit kaliber.
Hoe schiet het?
Dat het geen kleinkaliber is mag duidelijk zijn, maar ondanks de harde
klap en dito mondingsvlam valt het op zich nog best mee. De
zilverkleurige Grizzly is voorzien van een compensator en dat maakt veel
uit. De zwarte Grizzly heeft beduidend meer opslag, maar schiet in de
handen van Gerald loepzuiver. Hildo schiet met beide pistolen slechts
één keer. Dit soort wapens zijn voor zijn reeds krakende pols,
veroorzaakt door zijn BFR revolver in 45-70 op nitro, niet goed. Na het
schot met het zwarte Grizzly-pistool is er een lichte
pijn/vermoeidheidssensatie in zijn pols. Meer schieten houdt hij daarom
voor gezien. Maar voor iemand met een nog in goede staat verkerend
polsgewricht valt het, zoals gezegd, best mee.
Wat is een L.A.R. Grizzly eigenlijk?
Van alles is er een extreme uitvoering te vinden en als u op zoek bent
naar een overkill versie van de Colt 1911, dan heeft u hem gevonden in
de Grizzly. Hildo las ergens dat een Colt 1911 uit 49 onderdelen bestaat
en alles daarvan is uitwisselbaar met deze Mark 1 LAR Grizzly, op tien
onderdelen na. Het wapen is klaarblijkelijk in het begin van de jaren 80
ontwikkeld door ene Perry Arnett, waarna drie heren, Larisch, Augat en
Robinson (vandaar de letters 'L.A.R') de firma L.A.R. Manufacturing Inc.
hebben opgericht en zijn begonnen met de productie van deze extreme
versie van de 1911. De naam Grizzly slaat mogelijk op een toepassing
voor het wapen, als back-up voor jagers op gevaarlijk wild of voor
andere mensen die rondwandelen in de bossen met gevuld met vijandige
beren, tijgers of leeuwen. Het wapen lijkt te zijn gemaakt voor
overkill-liefhebbers, daarvan zijn er nogal wat, maar het is ook
ontworpen voor long range hand gun silhouet schutters waarbij stalen
platen omgeschoten moeten worden.
45 Winchester Magnum
Beide pistolen zijn van de Mark 1 versie, de eerste serie die werd
gebouwd en ze zijn beide gekamerd in de door Winchester in 1977
ontwikkelde en vanaf 1979 geproduceerde 45 Win Mag. In principe heeft
deze patroon dezelfde externe afmetingen als de 45ACP, maar de huls is
dikker en natuurlijk langer. De kogeldiameter is met .452 ook identiek
aan de 45ACP, maar waar de 45ACP een kogel van 235 grain gebruikt,
kunnen er in de 45 Win Mag tot 300 grain kogels verschoten worden. Voor
het Grizzly pistool waren conversiekits leverbaar voor de meer populaire
kalibers van 45ACP, 357 Magnum, 357/45 Win Mag, 10 mm Auto en misschien
nog wel meer. Bij de opvolgende versies die lopen tot en met de Mark 5
waren er ook Grizzly's in 44 Magnum en .50AE leverbaar. Het doek viel
uiteindelijk voor L.A.R. Manufacturing Inc. in 1998.
De L.A.R. Grizzly over de chronograaf?
Hildo had z'n chronograaf er net staan, leuk om te weten hoe snel de
kogel uit een 45 Win Mag vliegt. Verscheidene keren geprobeerd, maar de
chronograaf komt niet verder dan 'error'. De snelheid kan het niet zijn.
Wellicht dat de fikse mondingsvlam of drukgolf debet is aan het niet
meer functioneren van de chronograaf. Zelfs op een afstand van twee
meter weigert het apparaat iets anders weer te geven dan 'error',
terwijl bij Hildo's 9 mm munitie toch bij elk schot een prima meting
weergegeven wordt.
NAACo .45 Brigadier pistool uit 1959/1960
De voorloper van de .45 Win Mag: de .45 NAACo patroon
Heel toevallig struikelt Hildo na het schieten met de Grizzly op het
internet over het NAACo Brigadier pistool. Hij vindt het wel bijzonder
dat dit pistool is gemaakt voor de voorloper van de .45 Win Mag patroon
en het verhaal is te interessant om het u te onthouden.
Ene Robert Herman, werkzaam bij de North America Arms Corporation (zónder
de 'n' achter America) afgekort als NAACo, in Toronto Canada,
ontwikkelde in de jaren vijftig een pistool dat zeer sterk gebaseerd was
op de Browning G35 Hi-Power. Het kreeg de naam '.45 NAACo Brigadier'.
Het wapen had een aluminium frame, met een apart uitneembaar modulair
trekkermechanisme met stalen rails voor de slede en een achtschots
magazijn. Het modulaire trekkermechanisme was ontwikkeld om het wapen te
kunnen converteren naar een 20-schots machinepistool. De ontwikkeling
van de conversie naar het machinepistool werd het project 'Borealis'
genoemd, maar dat is nooit van de grond gekomen. Ondanks dat het pistool
van aluminium was, woog het toch tegen de twee kilo. Zou dat niet een
beetje zwaar zijn voor op de heup? De firma ontwikkelde voor dit wapen
een eigen patroon, op basis van een ingekorte 30-06 geweerhuls met de
kogel van de 45ACP. Het resultaat was een patroon als dat van de 45ACP,
maar een stuk langer, en ze noemden het de 45 NAACo. Winchester
ontwikkelde in 1977 de hierop gebaseerde 45 Winchester Magnum, die in
1979 op de markt kwam, wat de 45 Win Mag goed bezien een kopietje van de
45 NAACo maakt. Uiteindelijk heeft de firma NAACo maar korte tijd
bestaan, van 1957 tot 1962, en er schijnt tussen 1959 en 1960 maar één
.45 NAACo Brigadier pistool als prototype gemaakt te zijn. Of het
pistool nog bestaat, en waar het zich nu bevindt? Hildo kan er niets
over vinden. Het Canadese leger gaf de voorkeur aan een ander wapen dan
de Brigadier, NAACo zag de order dus aan zijn neus voorbijgaan en ging
uiteindelijk in 1962 roemloos ten onder.
Bizarre denkprocessen
De Britse Veldmaarschalk Montgomery had Christopher Vokes al niet hoog
zitten, getuige zijn uitspraak: 'He will never be anything more than a
good plain cook'. Wellicht waren de zakelijke inzichten van Chris ook
niet bijzonder, klaarblijkelijk dacht de man serieus dat een twee kilo
zwaar pistool in het .45 NAACo kaliber een geschikte kandidaat zou zijn
om als handvuurwapen in het leger dienen. Bizar denkproces. U weet, net
als Hildo, dat de gemiddelde soldaat na het eerste schot waarschijnlijk
ernstig zou twijfelen om de trekker nogmaals over te halen en u weet ook
dat het nooit de bedoeling van een pistool design kan zijn dat soldaten
er niet mee durven schieten.
20 augustus 2014. Met één hand of twee handen?
Alvorens dit weekend de ISPC-cursus te gaan volgen nog snel even wat
knallen met één en twee handen. ISPC wordt natuurlijk met twee handen
aan het wapen verschoten en dat is anders dan hoe Hildo normaal op de
kaart schiet. Het verschil in richtpunt? Het lijkt niet veel uit te
maken.
21 augustus 2014. Slaghoedjesopvangbakje Dillon XL650
De Dillon XL650 was een rib uit het lijf, maar heeft wel zijn goede
kanten hoor en niet eens zo heel veel slechte. Een heel fijne is
bijvoorbeeld hoe de gebruikte slaghoedjes opgevangen worden in dit
bakje. Er valt niet eentje naast. Dat is bij de Rock Chucker, die Hildo
inmiddels ook al jaren heeft en verder prima voldoet, toch echt anders
want om de haverklap belanden er uitgestoten slaghoedjes op de grond.
Statische kruitmolen
Er zijn ook nadelen, want op alle slakken valt zout te leggen. Vervelend
vindt Hildo dat Dillon voor een plastic (polycarbonaat wellicht) huls
voor op de kruitmolen gekozen heeft. Het ding is ongelofelijk statisch
en dat maakt het wisselen van kruitsoorten onnodig lastig omdat er,
tijdens het leeggieten van de kruitmolen, erg veel kruit blijft plakken
aan de huls. Glas, of een ander niet statisch materiaal, was stukken
gebruiksvriendelijker geweest dan met een kwastje alles eruit proberen
te krijgen. Verschillende kruitsoorten door elkaar is niet de bedoeling.
27 augustus 2014. VihtaVuori N330 over de chronograaf
Met N320 haalde Hildo de 125 Power Factor niet. Maar met deze nieuwe
bus, met het iets langzamer brandende N330, moet het lukken!
Wederom wordt er geschoten met de 124 grain Alsa Pro volmantel rondneus
kogel om een goed vergelijk mogelijk te maken. Met N320 kwam hij zelfs
met 4,4 grain niet/nauwelijks boven de 1000 ft/s. Dus met 4,4 grain N330
hoeft hij het echt niet te proberen. Het voordeel van trager kruit is
dat er meer in kan zonder te hoge piekdrukken te genereren. Bij dezelfde
kruitlading zal sneller kruit in principe de hoogste kogelsnelheid laten
zien. Er moet dus meer in en Hildo maakt een serie patronen klaar met
4,6, 4,8 en 5,0 grain kruit, waarbij de 5,0 volgens hem een lichte
overlading is als hij de VithaVuori online herlaadtabel goed
interpreteert.
De resultaten
124 grain Alsa Pro + 4.6 grain N330. COL 1.142 (29
mm)
917, 886, 909, 956, 995, 1033, 994, 1015, 967 en 1041 ft/s.
124 grain Alsa Pro + 4.8 grain N330. COL 1.142 (29
mm)
1015, 1028, 1037, 1070, 1054, 1043, 1043, 982 en 1040 ft/s.
124 grain Alsa Pro + 5.0 grain N330. COL 1.142 (29
mm)
1053, 1092, 994, 1095, 1092, 1079, 953 en 1089 ft/s
Conclusie
Minimale power factor 125x1000 (125000) delen door het kogelgewicht
(124)
125000 : 124 = 1008 ft/s.
Dat betekent dat een snelheid van 1008 ft/s. met deze kogel de minimaal
benodigde 125 power factor geeft. Die 4,6 grain is te weinig, misschien
zou 4,7 grain voldoende zijn, maar Hildo gaat toch voor 4,8 grain.
Weersinvloeden (temperatuur) kunnen invloed hebben op de snelheid en ook
een kruitmolen afgifte varieert altijd wel wat. Een beetje extra
veiligheidsmarge met betrekking tot de te halen snelheid is nooit weg..
Die 4,8 grain lijkt prima met deze kogel.
3 september 2014. Schietkaart BFR
Ziet u de gaten rechts boven? Dat was met de eerste trommel en het leek
allemaal niet echt goed te gaan. Daarom haalt Hildo bij de volgende
trommel snel de trekker over, zonder lang te richten want dan begint
zijn hand te trillen omdat het ding zo zwaar is. 'Beng, beng, beng',
vlot achter elkaar en... dat is het kleine groepje in het midden! Zou
het dan toch nog ooit wat worden met de BFR?
10 september 2014. RWS 1075 Plus percussiekapjes van Dynamit
Nobel
Wat proberen is goed, en leuk. Laatst heeft Hildo behalve reguliere RWS
1075 ook RWS 1075 Plus percussiekapjes aangeschaft. De 'Plus' versie is
iets duurder, maar het is een soort Magnum kapje. Een hetere ontsteking
is in principe een betere ontsteking en dat heeft wellicht invloed op
van alles en nog wat.
Superscores?
Hildo heeft niet veel, of geen, verschil kunnen ontdekken tussen beide
types kapjes waar het de score betreft, daarvoor mist hij waarschijnlijk
schutterskwaliteiten. De Plus kapjes, het groene doosje, lijken evengoed
wel sterker te zijn. Meer lichtflits. In Eleanor merkt hij weinig
verschil maar in de Walker wel, en geen positieve. De 1075 Plus
percussiekapjes hebben de neiging te exploderen en sneller van de Walker
schoorsteentjes te vallen om vervolgens bij de haan in te vallen en dat
gaat uiteindelijk het mechaniek blokkeren. Hildo moest vandaag erg
opletten dat dat niet gebeurde en kon één kapje er niet meer uitkrijgen.
Gelukkig bleef de revolver het nog doen. Maar het is hem duidelijk: geen
RWS 1075 Plus kapjes meer voor de Walker!
17 september 2014. Weer 85 punten?
Het lukte Hildo vandaag niet om een hogere score neer zetten dan vorige
week. Achten schieten moet kunnen, en het leek zo goed te gaan: twee
tienen en drie negens. Maar de twee zevens trekken het totaal toch weer
naar 85. Niet slecht hoor, dat niet, maar misschien volgende keer...
Vast!
21 september 2014. Twee series met de Rogers & Spencer
De eerste kaart een niet onverdienstelijke 84 punten. Bij de tweede
kaart knalt Hildo met de Rogers & Spencer even 87 punten bij elkaar! Of
dat een all time high is voor de R&S? Zou zo maar kunnen.
Maar twaalf schoten?
U mag 13 schoten doen en de drie laagste vallen af, zo gaat dat bij
zwartkruit. Maar Hildo heeft op de tweede kaart maar 12 schoten gedaan
en dat heeft hem vast een punt of wat gescheeld... Moet ie maar beter
opletten met kruitbuisjes tellen.
24 september 2014. Schietkaart Colt Walker
Ach... zijn ouwe getrouwe Walker. Het eerste verlofplichtige
wapen en het is na bijna tien jaar nog net zo leuk als in het begin. De
Walker doet het altijd weer, met een grote boem en een fikse rookwolk.
Erg snel gaat het allemaal niet, maar het plezier is er niet minder om.
Iedereen zou er eentje moeten hebben!
1 oktober 2014. Slecht & Redelijk
De eerste kaart is altijd de beste? Vanavond niet. Het verschil in hoe
de kaarten geschoten zijn? De eerste serie (rode gaten, 73 punten) ging
al neuzelend, zoals het een echte wedstrijdschutter betaamt. De tweede
kaart (blauwe gaten, 85 punten) ging stukken vlotter, 'knal, knal,' etc.
Betekent dit dat Hildo eigenlijk geen échte wedstrijdschutter is? Maar
wat is hij dan wel?
_____________________________________
2 oktober 2014. LPA target sight voor de CZ Shadow
LPA is een Italiaanse fabrikant verstelbare wedstrijdvizieren
van hoge kwaliteit. Voor de CZ 75 SP-01 Shadow heeft LPA een specifieke
keep gemaakt die gebruikt kan worden in combinatie met de originele CZ
Shadow korrel. Helaas blijkt Slendebroek deze keep net even niet op
voorraad te hebben.
Bij Van Mulekom
Daarom een bestelling geplaatst bij Van Mulekom, want daar is de keep
wél op voorraad. Helaas alleen een volledig zwarte, de TPU86B07, dus
niet die met contrasterende witte stippen (TPU86BZ30) of die met een
contrasterende witte 'U' (TPUBZ18). Of de volledig zwarte uitvoering bij
dynamische disciplines de beste oplossing is? Zelf had Hildo liever die
met de witte 'U' gehad, maar 'niet op voorraad' staat waarschijnlijk
gelijk aan erg lang wachten en dat wil de moderne mens liever niet meer.
Geen modificatie nodig
Om IPSC in de productieklasse te kunnen schieten, mag er alleen een
ander open vizier gemonteerd worden zonder enige modificatie aan het
wapen zelf. Dit vizier past zonder modificatie en dat maakt 'm IPSC
compatible.
Gepast geweld
Erg gemakkelijk gaat ook de installatie van de nieuwe LPA keep niet,
maar het lukt Big Jan uiteindelijk en het is duidelijk dat deze keep
nooit last zal hebben van ongewild verschuiven. Da's dan weer een
voordeel.
LPA target sight vs CZ stock sight
Even wat photoshoppen en dit laat u precies zien wat de en
profil-verschillen zijn tussen de LPA en de originele, niet verstelbare,
CZ keep. De originele is uit één klomp metaal gefreesd en is
ongetwijfeld een stuk robuuster. De LPA is duidelijk de meest kwetsbare.
De originele loopt verder door naar achteren en heeft daarmee een iets
langere vizierlijn en geeft daarmee, in principe, de beste precisie. De
opening in de keep? De breedte is gelijk, de hoogte van de LPA is lager.
Wat een voordeel geeft? Hildo weet het niet. Het belangrijkste, en
volgens Hildo ook enige, voordeel van de LPA sight is dat deze zowel in
de hoogte als zijwaarts met een klik, klik, klik schroefverstelling
verstelbaar is. En daar gaat het om.
8 oktober 2014. Kogelvet voor zwartkruitkogels
Met een klomp bijenwas van twee kilo is Hildo goed voorzien van het
basisingrediënt voor kogelvet.
De verhoudingen
Ditmaal 50 % bijenwas, 45% Ossewit en 5% wolvet.
In de praktijk 670 gram (52%) bijenwas, 568 gram Ossewit (44%) en 50
gram wolvet (4%), goed voor bijna 1,3 kilo kogelvet. Eindeloos blijven
klooien om de gewenste percentages te krijgen, doet Hildo niet. Het gaat
er om dat het niet te hard wordt (breekt) en niet te zacht is. Het kruit
mag niet zacht worden. Als de patronen bijvoorbeeld in de volle zon
zouden liggen, zou dit kunnen gebeuren door het smelten van het vet.
Maar dit gebeurt Hildo niet en in principe maakt de vetverhouding
volgens Hildo niet zoveel uit, u kunt eigenlijk met van alles en nog wat
schieten.
In de oven
Vervolgens gaat alles in de oven om met een temperatuur van een
kleine 100 graden te smelten. Het duurt een paar uur, maar dan is het
zover. Omroeren en in een potje gieten voor later gebruik. Perfect om
lange kogels te panluben of om vetpillen te maken voor gebruik tussen
kruit en de ronde kogel van de voorlaadrevolvers.
15 oktober 2014. Afstellen LPA vizier
Poosje ziek geweest, maar zonder koorts en met de griep bijna
helemaal achter de rug weer naar de schietbaan. De lading is 4,8 grain
N330 met een LOS RN copper plated 123 grain kogel met een 29 mm OAL.
Met twee handen en 70 patronen
Het vizier is afgesteld terwijl er met twee handen aan het wapen
geschoten is. Er staat ooit nog een IPSC-wedstrijd, wanneer dan ook, op
het programma en daar wordt met twee handen geschoten. Vandaar. Erg veel
verstelling was niet nodig en na 70 patronen is het richtpunt nu precies
het midden van de kaart, precies tegen onderkant zwart of zelf iets
daarboven. Iets mikken onder het raakpunt dus en Hildo neemt aan dat dat
in de praktijk goed zal voldoen.
Het zicht
Net zoals bij het originele keep past de korrel tamelijk strak in de
uitsparing van de keep. Er zit, wat Hildo betreft, geen verschil in het
zicht tussen het originele vizier en dat van LPA.
22 oktober 2014. Tjonge zeg....
Wat dit soort lage uitschieters naar beneden te zeggen heeft, weet
Hildo niet. Wordt ie oud? Hij hoopt het. Het voordeel... het is evengoed
hartstikke leuk en er is ruimte tot verbetering!
22 oktober 2014. Viziertje afstellen?
Hét probleem bij een afstelbaar vizier is dat ie afstelbaar is. Nadat
er een aantal kogels te laag terechtkomen, de eerste serie met de rode
gaten, weet Hildo toch de neiging te onderdrukken om het vizier te gaan
afstellen. Vorige keer was ie wel goed, hoe kan dat nou? Met de tweede
serie lijkt het weer mee te vallen.
Groene gaten
Oefening voor een IPSC wedstrijd. De magazijnen vol en snel double
tappen. De groepjes worden er niet kleiner van, maar daarom staat Hildo
ook te oefenen natuurlijk. De combinatie tussen snelheid en precisie
wordt vast beter als hij veel schiet. Jammer dat échte IPSC-oefeningen
er voorlopig nog niet in zitten bij SV De Vrijheid, maar de hoop is
zeker nog niet opgegeven.
Wanneer de eerste IPSC-wedstrijd?
'Komt nog wel', aldus Hildo. Echt veel zijn er gewoon niet en direct
in een Nederlands Kampioenschap terechtkomen wil hij ook niet. En het
moet natuurlijk ook even goed uitkomen. Het weerhoudt hem er natuurlijk
niet van om er flink wat munitie door te jassen, want schieten doet hij
niet met tegenzin!
25 oktober 2014. The double tap
Een sok vol munitie is een goed begin. Met drie magazijnen is het
wisselen voor een IPSC-wedstrijd een beetje te oefenen, al heeft hij
natuurlijk geen holster om. Dat zou een beetje vreemd lijken en
misschien wel ongewenst zijn. Hildo's manier van schieten, snel en veel,
is al erg afwijkend van de medeschutters op de baan en hij voelt niet de
behoefte om grenzen op te zoeken. Het is jammer dat er (nog) geen IPSC
te oefenen is bij zijn club.
Afwijking & vizier afstellen
Er is een duidelijk een afwijking naar linksonder. Dit komt
gedeeltelijk door trekken met het wapen (wat Hildo probeert uit te
bannen), maar ook door het proberen langzaam en zuiver te schieten.
Vreemd. Hildo besluit halverwege de schietbeurt het vizier toch maar
opnieuw af te stellen, twee klikken omhoog en twee klikken naar rechts.
Het is direct beter. Het richtpunt moet met snel schieten vrij hoog
worden aangehouden, iets in het zwart zelfs dus bijna richtpunt
raakpunt. Lijkt Hildo prima. Volgende keer weer proberen!
5 november 2014. De loodoven thermostaatkast van De Kolonel
Er zijn niet veel mensen die deze bladzijden lezen, dat beseft Hildo
maar al te goed. Goed beschouwd schrijft hij deze bladzijden (bijna)
voor Jan Doedel. Sportschieten in het algemeen en, erger nog, kogels
gieten is een niche waarin maar weinig mensen geïnteresseerd zijn. De
Kolonel is iemand die giet en die zowaar, naar eigen zeggen, wat van
Hildo's gietsessies opgestoken heeft. Maar Hildo kan ook wat van hem
leren, want hij heeft iets gebouwd wat Hildo niet heeft... het is een
heel leuk ding dat de gietkwaliteit, door een veel betere
temperatuurbeheersing, ongetwijfeld naar een hoger niveau brengt!
De thermostaat van de Lee Pro-20 gietoven
Hij doet het wel, maar echt nauwkeurig instellen en het lood op een
perfect constante temperatuur houden is niet waar de goedkope,
geïntegreerde, thermostaat van Lee in uitblinkt. De Kolonel heeft,
minutieus en handig als hij is, zijn eigen thermostaatkastje gebouwd die
volledig instelbaar is. Visuele (led's) of zelfs auditieve signalen
geven aan wanneer de loodtemperatuur teveel afwijkt van de door u
ingestelde waarde. Ook de maximaal acceptabele afwijking, in graden naar
boven en naar beneden, kunt u zelf instellen.
Aansluiten
Da's simpel. De thermostaat zit tussen de loodoven en de
wandcontactdoos. Oftewel: de thermostaatkast gaat in het stopcontact en
de loodoven gaat in de stekker van de thermostaatkast. De ingebouwde
thermostaat van de Lee loodoven zet u zo hoog mogelijk want die hoeft
niets meer te doen.
Sensor
Een speciale beugel, passend op de Lee Pro-20, houdt de thermokoppel
vast die in de loodoven hangt, want de loodtemperatuur moet natuurlijk
gemeten worden.
Kosten
Inclusief het kastje liggen de materiaalkosten rond de 60 euro
waarbij het kastje waarschijnlijk het duurst is. Natuurlijk wel een
tijdje bouwen voor ie klaar is. Maar als u ook handig bent... wat houdt
u tegen?
Hildo mag ´m lenen!
Da´s mooi natuurlijk. Hildo is erg benieuwd hoe de thermostaat het er
in de praktijk van het gieten vanaf brengt.
10 november 2014. De loodoven thermostaatkast van De Kolonel
ingezet
Het is zover. De loodpot is gevuld en het lood moet eerst smelten
voordat de thermokoppel erin gezet kan worden. Hildo´s eigen
temperatuurmeter meet 335 graden vlak nadat zich het loodbadje gevormd
heeft. De smelttemperatuur van lood schijnt 327 graden Celsius te zijn,
dus wat dat betreft lijkt Hildo's eigen thermometer het heel redelijk
aan te geven.
Thermostaatkast aangesloten
De gewenste temperatuur is op 480 graden ingesteld en het loopt
langzaam verder omhoog. Dat gaat erg langzaam, merkt Hildo. Dat zal mede
de oorzaak zijn van de soms slechte kogels: geen geduld hebben en te
vroeg al beginnen met gieten.
432 graden
De temperatuur lijkt bij de thermostaatkast op 432 graden te blijven
hangen, maar Hildo´s eigen thermometer laat zien dat de temperatuur nog
wel degelijk langzaam verder oploopt. De digitale display van de
thermostaat lijkt het niet goed te doen. De aangegeven waarden op de
display springen op een gegeven moment wat heen en weer, zomaar naar dik
460 en dan weer terug. De loodoven blijft echter gewoon doorzoemen en de
werkelijke temperatuur blijft gewoon oplopen. Dan schakelt de
thermostaat uiteindelijk de pot uit. Temperatuur? 480 graden Celsius
meet Hildo met zijn thermometer. De thermostaat werkt dus perfect,
alleen blijkt de digitale display last van kuren te hebben, maar dat is
ongetwijfeld simpel op te lossen.
De theorie en de praktijk
In theorie meet de thermokoppel de loodtemperatuur en de
thermostaatkast houdt het lood op precies de juiste waarde. Maar in de
praktijk is er een banaal probleem: met het gebruik van een gietlepel
zit de thermokoppel in de weg! Voor gebruik met de gietmond van de
loodoven is de thermostaatkast ideaal, maar Hildo's gietmond doet het
momenteel weer even niet goed. Jammer. Om te voorkomen dat de
thermokoppel besmeurt raakt met lood, besluit Hildo deze gietsessie te
vervolgen op de ouderwetse manier: zonder thermokoppel en zonder
thermostaatkast. Evengoed: de ingestelde temperatuur is met de
thermostaatkast perfect in te stellen én aan te houden, iets waartoe de
ingebouwde Lee thermostaat lang niet zo goed in staat is.
45 ACP kaliber conversiekit
De conversiekit bevat de spulletjes die vervangen moeten worden. Een
shellplate, een primer feed disc, een primerzetter, een andere powder
funnel (een insert onder de kruitmolen die tevens de hulsnek een beetje
openzet), twee plastic case feed adapters voor het geleiden van de
hulzen die uit de case feeder komen en een ronde aluminium huls geleider
die onderin de de toolhead geschroefd wordt. Dan nog een aluminium
hulsgeleiderail ('Station 1 locator', noemt Dillon 'm) waarover de huls
naar de shellplate geschoven wordt en nog drie locater buttons, messing
pennetjes, die er voor zorgen dat de hulzen tijdens het herladen niet
uit de shellplate kunnen vallen. Een andere diameter primer magazijn zit
niet bij de conversiekit. Dat is ook niet nodig, want de pers wordt
standaard geleverd met zowel een small als een large diameter magazijn
buis.
Casefeeder plate
45 ACP heeft een grotere diameter. Daarom moet er een andere plaat
voor in de elektrische case feeder besteld worden. De casefeeder plate
kan zo uitgenomen en verwisseld worden door de andere. U hoeft niets los
te schroeven. Als een huls klem komt te zitten tijdens het herladen,
moet de motor wel door kunnen blijven draaien terwijl de casefeed plate
stilstaat, anders zou de elektromotor natuurlijk kunnen verbranden. U
kunt de 'slip' instellen met de boutjes op de casefeed plate. Gewoon de
casefeed plate tegenhouden met de hand om te controleren of de motor
doordraait en het 'slip'systeem dus werkt.
Goedkope XL650? Dat kan
Kassa, telkens weer. Dillon is geen goedkoop merk als het gaat om
accessoires. Dat ligt voor een compleet kale pers anders. Wist u dat u
een nieuwe Dillon XL650 kunt aanschaffen, zonder elektrische case feeder,
op moment van schrijven voor 570 euro bij Double Alpha in Waalwijk? U
heeft vast al een die set, u kunt dan al herladen. Nog steeds veel geld,
maar wel héél veel pers van een uitstekende kwaliteit die, handig voor
uw vrouw om te weten, ook gebruikt erg gewild is en een hoge restwaarde
heeft. Een goedkope die set, van Lee of zo, past ook in de meeste
gevallen wordt gezegd, maar Hildo's oudere Lee 45ACP die set blijkt wel
aan de korte kant. De kosten beginnen er bij Dillon herlaadpersen echt
in te hakken bij de aanschaf van kaliber conversie kits en ook door al
die vreselijk handige extra's die uw herlaadleven zo kunnen
veraangenamen. Hildo zat tegen de 1200 euro met z'n XL650. Marketing
strategie heet dat en Dillon doet het goed.
Shell plate
De shellplate is vrij eenvoudig te vervangen: set screw loshalen aan de
onderkant van het shellplate platform. Daarna de bout in het midden
loshalen, veertje met onduidelijk werking aan de kant draaien en klaar.
De hulsgeleiderail, links bovenin de foto, moet niet(!) zoals op de foto
met het uitstekende gedeelte richting shellplate gemonteerd worden. Dan
raakt de decapping pin de geleiderail. Gelukkig alles nog heel, maar wél
weer wat bijgeleerd.
Primer feed disc
U ziet 'm zitten, rechts achteraan. Een ronde schijf die bij elke slag
van de handle een stukje draait om een nieuw slaghoedje gereed te
leggen. De small pistol slaghoedjes voor 9mm zijn kleiner dan de large
pistol voor 45 ACP. Het is wat sleutelwerk om de primer feed disc te
vervangen: alles moet los, inclusief de primer tube zelf. Het interne
primer magazijn, een buisje, heeft een andere interne diameter en moet
worden verwisseld. Ook moet de slaghoedjeszetter vervangen door eentje
met een dikkere pin.
45ACP dies van LEE in Dillon XL650?
Hildo komt er achter dat niet alle LEE 45ACP dies in een Dillon XL650
gebruikt kunnen worden. Het draad is te kort en er komt niet genoeg
schroefdraad boven de toolhead uit om de die nog vast te kunnen zetten
in de XL650, zie de foto hierboven. Misschien dat de borgmoer aan de
onderkant van de toolhead gemonteerd kan worden, maar daar kwam Hildo
pas later achter. Inmiddels is de 650 gewoon voorzien van Dillon dies en
die doen het perfect.
Oudere LEE dies korter?
Volgens wat informatie op een forum lijkt het erop dat er korte en lange
LEE dies zijn. Die met een productiejaar van 2000 of eerder schijnen
korter te zijn. Hildo heeft zijn LEE 45ACP dies gratis gekregen, met een
prijskaartje van 97 gulden er nog op. Op 1 januari 2002 is er
overgeschakeld naar de Euro, dus dit is duidelijk een oudere set.
Misschien dat de nieuwe langer zijn en wel werken? Hildo weet het niet.
Hij weet ook niet wat er waar is van het bovenstaande lang/kort bouwjaar
verhaal.
12 november 2014. De magische 90!
Drie weigeringen voor het eerste schot, en tóch het schoorsteentje van
te voren doorgeblazen met twee percussiekapjes. Nog nooit was Eleanor zo
weerbarstig. Het eerste schot was even vlot de trekker overhalen, u ziet
het gat helemaal links op de kaart. Daarna is er als vanouds met de
hoogst mogelijke precisie geschoten. Waarom het ditmaal beter gaat dan
gemiddeld? Hildo weet het wapen stiller te houden. Zijn techniek wijkt
niet af, het moet een fysiek iets zijn wat hem de ene keer rustiger laat
staan dan de andere keer. Wat daarvoor verantwoordelijk is? Te veel
koffie?
3 december 2014. Afstellen heeft geen zin
Laatst zat Hildo nog te denken aan het afstellen van de diopter. De
groepjes leken iets hoog uit te komen. Vandaag weer niet. De diopter
laat Hildo voorlopig even staan zoals die staat en hij gaat zich
concentreren op kleinere groepjes. Vandaag alvast één punt meer dan de
vorige keer. Het gaat de goede kant uit.
3 december 2014. Rustig met één hand
Dit zijn de LOS Copper Plated Hollow Point kogels van 123 grain.
Geschikt voor weinig kruit want de kogel moet diep gezet worden, met een
OAL van 27,4 mm. Dat is erg kort, maar langer betekent dat de kogel het
begin van de trekken en velden al raakt. Dit komt door het wat
ongelukkige model van de kogelkop.
Overdrukgevoelig?
Hildo gebruikt al een tijdje Ginex slaghoedjes. Ze zijn erg goedkoop
en doen het best goed. Vanavond pas de eerste, en enige, weigering in
misschien wel meer dan duizend schoten. Bij een beetje meer kruit zijn
er al snel overdrukverschijnselen te zien aan de slaghoedjes. Misschien
zijn Ginex slaghoedjes erg zacht en laten ze daardoor sneller
overdrukverschijnselen zien? Wat Hildo betreft is de LOS hollow point
kogel door de te lange zijkanten eigenlijk alleen maar geschikt voor
rustige ladingen. Hij wil niet eens proberen er de 125 power factor mee
te halen, maar... hij krijgt ze vast wel op!
6 december 2014. 1e kaart Shadow: Double tap
Eén van de laatste oefenkaarten voordat Hildo zijn eerste IPSC
wedstrijd gaat schieten... en dit ziet er alvast weer niet best uit. Wat
dat moet worden met die wedstrijd? 'Ho, ho zeg. Het kan slechter hoor,
veel slechter!', aldus Hildo. Dat ie niet in de hoogste regionen zal
gaan vertoeven is ook u inmiddels al wel duidelijk, maar Hildo heeft nog
hoop. Ach, als ie de match maar veilig schiet, het allerbelangrijkste.
En misschien, heel misschien wordt ie wel niet allerlaatste.
6 december 2014. 2e kaart Shadow: Double tap & 1e schot
double action
Dit keer met de 123 grain hollow point kogel, met wat minder kruit.
Opnieuw de double tap oefening, ditmaal in combinatie met het eerste
schot double action, dus de haan ongespannen. Dat kost een stuk meer
kracht. De holster omdoen op de baan wil hij niet om vragende gezichten
te voorkomen. Daarom zet Hildo de loop op de bridge, om het trekken uit
de holster een beetje te simuleren. In zijn hoofd hoort hij de
elektronische piep van de shot timer... wapen 'trekken', richten en
trekker overhalen. Het gaat uiteindelijk toch wat beter dan in het begin
en sommige schoten komen heel redelijk in het midden uit. Kan beter, dat
wel.
|
13-14 december 2014. Hildo's eerste IPSC wedstrijd!
De wedstrijd wordt gehouden in het Limburgse Baexem, ruim 300
kilometer rijden. Hildo moet zaterdag 's morgens al vroeg klaar staan,
want hij moet van acht tot twaalf schieten. Het lijkt hem daarom beter
om vrijdag al te vertrekken en te overnachten in een bed & breakfast.
Goed slapen, even een douche, fijn ontbijtje en de laatste kilometers
naar Baexem. Kost iets meer, maar dan staat ie in ieder geval op tijd en
een stuk frisser op de baan.
Zenuwentoestand?
'Hoe zou het gaan?' is iets wat Hildo verscheidene dagen voor de
wedstrijd wel door het hoofd speelde, maar op de dag suprême is er niets
aan de hand. Gewoon rustig je ding doen is het beste, de eerste plaats
behalen zit er toch niet in. Maar een DQ (diskwalificatie) wel en dat is
iets wat Hildo moet zien te vermijden. Rustig aan, want een maximale
tijd is er niet en gehaast dingen doen maakt de kans op fouten groter.
Aardige mensen die nitroschutters?
Eigenlijk is iedereen superaardig, het valt Hildo 100% mee! Behulpzaam
ook, ze doen niet uit de hoogte tegen een beginner, geven op vragen
normaal antwoord en Hildo blijkt zelfs van meerdere schutters ongevraagd
welkome tips te krijgen. Bij de aankomst om half acht blijkt al snel dat
er een verschil tussen zwartkruitschutters en parcoursschutters bestaat.
Iedereen die binnenkomt, gaat direct aan de gang met het volstoppen van
de magazijnen. Het is duidelijk dat er een wedstrijd staat te beginnen
en het lijkt erop dat de wedstrijd, in ieder geval voor de overgrote
meerderheid, het belangrijkste gegeven is om aanwezig te zijn, al dan
niet om te winnen. Dat er zo vroeg op de ochtend even geen koffie klaar
staat lijkt niemand te deren. Deze mensen zijn er niet om aan de bar te
hangen, maar om te schieten!
Peltor Sportac elektronische oordoppen
Speciaal gekocht voor IPSC wedstrijden. Handig om alles te
kunnen horen op de baan zonder continu de oordoppen op en af te moeten
zetten. Op het moment van een hard
geluid (een schot) schakelen de microfoontjes kortstondig uit. Daarna
worden geluiden gewoon weer doorgegeven. De volumesterkte is iets
te regelen, maar het geluid is wel iets anders, niet geheel natuurlijk.
Omgevingsgeluid, zoals het baantransport, is in verhouding
erg aanwezig. De demping van een schot valt een beetje tegen, minder
goed dan bij de gewone oorpluggen die hij normaal gebruikt. Een pistoolschot
is duidelijk hoorbaar, met name bij schietbanen met gladde betonnen wanden
die het geluid weerkaatsen. Voor grootkaliber geweren vindt Hildo
deze oordoppen dan ook niet aan te raden, maar bij normale handvuurwapens is het
wel te doen.
Uitleg en kijken
Alvorens een stage begint, wordt de betreffende stage eerst uitgelegd
door de RO (Range Officer). Daarna kunnen de deelnemers nog even de
stage door lopen om te kijken waar de doelen precies staan en wat de
beste aanpak of volgorde is om de stage zo efficiënt mogelijk te kunnen
afwerken. Alleen de start staat vast, hoe u de stage wilt schieten mag u
naar eigen inzicht bepalen. 'Een schot in de muur, een schot in het dak
of in de grijze tape die aan de rand van de mobiele kogelvangers staat,
betekent een match-DQ', vertelt de RO ook nog even tijdens de
stagebriefing.
Hulzen rapen voor de schutter die na u komt
Hildo heeft voor meerdere schutters hulzen geraapt, net zoals
andere schutters dat ook gedaan hebben. Als er meerdere mensen tegelijk
rapen, dan kan de wedstrijd sneller worden afgewerkt en heeft u ook nog iets nuttigs te
doen. De magazijnen en hulzen worden teruggegeven aan de
eigenaar, erg prettig voor wie herlaadt, ongetwijfeld iets wat de meeste
IPSC schutters zullen doen.
Schieten en plakken
Er wordt geen tijd verspild. Terwijl Hildo nog aan het schieten is,
worden de eerste scores al geteld en gaten afgeplakt.
Voorbeeld van een stage: Aan het roer van een Vikingschip (1)
Deze wedstrijd staat in het teken van Vikingen. Hierboven ziet u een
Noors Viking schip, compleet met railing en roer. Het roer moet voor de start
met beide handen worden vastgehouden.
Aan het roer van een Vikingschip (2)
Het roer moet beide kanten opgeduwd worden zodat er twee verschillende
schietkaarten zichtbaar worden. Zeg nu zelf: IPSC is toch veel leuker dan
een gewone statische schietoefening? Hildo's tijd is 17,87 seconden voor
12 schoten. Een oudere schutter met een revolver, die nog een keer moest
herladen(!), deed het in 16. Het wedstrijdelement is zeer aanwezig, maar
Hildo laat zich er niet door meeslepen. Hij blijft het rustig aan doen.
Meer snelheid komt later.
Aan het roer van een Vikingschip (3)
Behalve het roer bewegen, moeten ook nog de kaarten op de mobiele
kogelvangers beschoten worden. Dat kan vlot, ze staan erg dichtbij,
maar niet te vlot want het is wel de bedoeling dubbel alpha te schieten. Grijze duct
tape op de railing markeert de plaats die de schutter niet mag passeren als
hij op de mobiele kogelvanger schiet, veiligheidskwestie. Overtreding
daarvan komt op een DQ te staan.
Verplaatsen
Tijdens IPSC wedstrijden moet de schutter zich natuurlijk verplaatsen omdat niet
alle doelen vanaf één punt zichtbaar en te beschieten zijn. Dat is een
sterk punt bij deze wedstrijden want dat maakt het een stuk dynamischer.
Hildo blijft het nog steeds rustig en voorzichtig doen, het heeft geen
zin om een fout te maken en een DQ op te lopen of zelfs maar een
waarschuwing te krijgen. Bovendien, het verplaatsen kan best lastig
zijn. Het wapen moet constant richting de kogelvanger wijzen en de vinger uit de trekkerbeugel zijn.
Het is ook oppassen dat het wapen niet blijft haken aan één van de attributen,want daar
loopt u als schutter soms best dicht bij langs. Nogmaals: er is nog veel te leren,
verbeteren en vertrouwen in eigen handelingen op te bouwen. De
noodzakelijk ervaring om vlot en soepel door een stage te gaan komt
vanzelf. Vast.
Het wapen anders vasthouden?
Hildo krijgt nog een tip van een schutter: 'Je houdt het pistool niet
goed vast'. Het wapen moet met de strong hand (in Hildo's geval
de rechter) worden vastgehouden en met de weak hand op een
dusdanige manier worden beetgepakt dat het maximaal ondersteund wordt en na de
opslag het meest consistent terugkomt naar dezelfde positie voor een
opvolgend schot. Dezelfde schutter drukte Hildo ook nog op het hart om tijdens de
wedstrijd niet te wisselen van techniek, maar dit thuis en tijdens
reguliere schietavonden te oefenen. En dat gaat Hildo doen!
___________________________________
15 december 2014. Dikke
Hensel
Special voor Tijgertje
Dit is een op maat gemaakte gietmal voor Tijgertje, Hildo´s antieke
Zweedse Rolling Block in 12,7x44 uit 1867. De standaard uitvoering van
dit gietblok voor
een 12,7x44 is 12,75-440 (= .502-440). Dit gietblok heeft Hildo laten
maken in .508 en zal dus waarschijnlijk iets zwaarder zijn. Gewone .50 kogels,
die hij wel heeft,
zijn te dun voor Tijgertje en Tijgertje schiet er niet erg zuiver mee en
de lol is er dan snel van af. Deze iets dikkere uitvoering zou nog net in
de uitgeschoten huls moeten passen want die zit op een binnenmaat van .509.
Full length sizen doet Hildo natuurlijk niet, mogelijk geeft hij de huls
wel een
lichte tromp en/of roll crimp, indien nodig. Hoe het gaat uitpakken?
Hildo is heel erg benieuwd. Hij heeft goede hoop. Maar eerst moeten de kogels
nog worden gegoten.
17 december 2014. Zwartkruit!
Na het snelle schieten met 9 mm is het tijd om de avond af te sluiten met
de rust van de Walker. Lekker langzaam, wat schiet het wapen toch fijn.
De groepering is niet je van hét, maar de volgende keer gaat het vast
beter. Een toprevolver, maar dat had Hildo u vast al een keer verteld.
20 december 2014. IPSC Coaching DVD's van DAA
Saul Kirsch, de baas van de in IPSC spullen gespecialiseerde
webwinkel Double Alpha Academy (DAA) te Waalwijk, is behalve getalenteerd IPSC
schutter, ook een handige zakenman met een vlotte (Engelstalige) babbel.
Hij geeft cursussen op IPSC gebied. Tijdens zo'n cursus is er
een camera bijgezet en van de opgenomen beelden is, met een beetje plak
en knip-werk, een prima verzorgde DVD-serie gemaakt waar alle aspecten
die bij een IPSC wedstrijd van belang zijn, behandeld worden. Hildo
meent dat het de aanschaf van de hele serie, kost tegen de 100 euro,
waard is want Saul kletst niet uit z'n nek. Hij weet waar hij het over
heeft en kan het goed, duidelijk en vlot overbrengen. De begeleidende
beelden doen de rest. Het enige wat Hildo nu nog hoeft te doen, is het
geleerde in praktijk brengen.
28 december 2014. Twee kaarten met de Walker
Om het jaar goed af te sluiten, had Hildo zelfs Eleanor meegenomen. Maar
op de geweerbaan bleek er iets niet in orde met de afzuiging. Filters
verstopt? Hildo laat het voor wat het is, want op de 25 meter-baan zijn er
minder schutters. Dus een dubbele serie met de Walker, wat natuurlijk
helemaal geen straf is.
1e kaart: 80 punten
Rustig geschoten, goed mikken en rustig de trekker overhalen. Afgezien
van de onduidelijke afzwaaiers, wel een groepje. Het zit alleen niet in
het midden.
2e kaart 83 punten
Snel geschoten met 'area aiming' techniek. Dat houdt in dat u niet
vreselijk precies op het juiste punt zit te richten, maar dat 'de
omgeving' goed genoeg is. De rest neemt uw automatisme, onderbewustzijn
en ervaring over. Of het werkt? De groep lijkt wat groter, maar levert wél 3
punten meer op! En dat ondanks de weigeraars, want de percussiekapjes
willen
dit keer niet goed meewerken. Hierdoor ontdekt Hildo wel dat hij
vandaag licht 'trekt' met de Walker, wat hem hogelijk verbaast omdat hij
dacht dat hij daar met de Walker nooit last van had. Het wapen geeft
weliswaar een flinke knal, maar schiet zijdezacht met nauwelijks
terugslag van betekenis.
|
Verlaten vuurtje
De ingang van de schietbaan te Baexem. Echt goed branden deed het vuur niet
en met nogal wat dwarrelwind kan dicht bij het vuur staan een
onaangename bezigheid zijn. Er bleken dan ook weinig mensen tot het vuur
te worden aangetrokken. Maar het echte wedstrijdvuur brandt binnen!
Bagging & Unbagging only. NO ammo!
Deze had Hildo nog nooit eerder gezien, tijdens de basiscursus handgun
was er alleen een 'Safety Area'. Deze plek is op de schietbaan en is, net als de 'Safety Area', gereserveerd om uw wapen uit
koffertje of tas te halen en in uw holster te stoppen. Frutselen met uw
wapen mag u hier niet, daarvoor is de 'Safety Area' gereserveerd. In
alle gevallen is het hanteren van munitie op één van deze twee plaatsen
ten strengste verboden. Op alle andere plaatsen mag u met uw munitie aan
de gang maar mag u uw wapen niet hanteren, tenzij u met uw
wedstrijdstage begint.
Tip van een schutter
Hildo was op de grond naast het bagging & unbagging gedeelte z'n
magazijnen even aan het volstoppen. Tijdens een pauze in de kantine
merkte een schutter op dat het misschien verstandiger is om dat niet
daar te doen, want 'als er per ongeluk een patroon het bagging &
unbagging gedeelte inrolt betekent dat een DQ en kun je naar huis'. Daar
had Hildo even niet bij stil gestaan, waardevolle tip!
Te streng?
'Nee, dat is het niet' zegt Hildo. De veiligheidsregels lijken misschien
overdreven, net zo onzinnig als wanneer Hildo thuis of op de schietbaan
zijn pistool uit het koffertje pakt en de eerste handeling is kijken of
ie leeg is. Hij heeft het het wapen immers ook al gecheckt op het moment
dat deze het koffertje ingaat en laden doet het ding zichzelf niet.
Waarom dan? Het is een simpele manier om te voorkomen dat hij tijdens de
inmiddels routinematige omgang met wapens ooit een fout zou maken: beter
100.000 keer te vaak dan één keer te weinig. Een wapen is nog steeds
geladen, zelfs als het ongeladen is. Logisch.
Perfectie in afzuiging en... onnoemelijke frustratie
De hele achterwand van de schietbaan lijkt uit luchttoevoer te bestaan,
zie de afbeelding hierboven van de bagging & unbagging area, net zoals Hildo dat ook al jaren wil bij SV
de Vrijheid in Hoogeveen. Helaas besloot het bestuur van de Vrijheid,
tot grote frustratie van Hildo, die na jarenlang lobbyen toch telkens
weer met zwarte neusgaten van de baan komt, tot een andere oplossing
die... wederom niet werkt. Is Hildo nu echt de enige die dat zag
aankomen? De afzuiging is onveranderd knudde en het 'finetunen'
waarover gesproken wordt, gaat ook niet werken want wat er niet in zit
komt er niet uit. Gelukkig is in Baexem het bewijs levensgroot
aanwezig dat Hildo's idee wél werkt. Het waait er niet, er is zelfs
nauwelijks iets van luchtverplaatsing te merken bij het rooster. Een
volledige kolom lucht, van boven tot onder en van links naar rechts, die
zich langzaam verplaatst richting de kogelvanger. Niets gaat achteruit
richting schutter en er is op geen enkel moment iets te ruiken op de
baan. Het is zo simpel heren... waarom niet een keer ergens kijken hoe
het wél moet? Als het noodzakelijk is betaalt Hildo uw benzine wel, of
het treinkaartje, of rijdt hij u persoonlijk naar Baexem! Heren? Hallooo...?
Voorbeeld van een stage: Thor's Hammer (1)
Met beide handen de hamer van Thor vasthouden totdat het startsignaal
klinkt. Daarna pistool trekken en de stage beginnen.
Will Hildo blend?
Hildo heeft zijn best gedaan om zijn look te veranderen en er dus niet als
een zwerver uit te zien. Met zwartkruit valt het allemaal wel een
beetje mee, maar bij parcoursschieten, een sport waarover de politiek niet staat te
juichen (in 2012 was het op een haar na geschrapt uit de lijst
van toegestane disciplines omdat er geen maatschappelijk draagvlak voor
zou bestaan) wil hij er toch wat vlotter uitzien, zodat
ook voor mensen die hem niet persoonlijk kennen duidelijk is dat hij een
normale, serieuze sportschutter is. Helaas, een vlot
gestreepte trui blijkt niet het meest praktisch. Eén van de schutters
adviseerde Hildo niet weer een trui aan te trekken omdat deze
in de weg kan zitten tijdens het trekken van het pistool of bij de
magazijnwissel. Deze trui ziet u in ieder geval voor het laatst op een
IPSC wedstrijd. Ook zijn, te ruime, cowboylaarzen zijn niet echt
geschikt en zullen bij een volgende wedstrijd verwisseld worden voor een
setje vlotte kleurige gympies. Om het geheel te completeren denkt Hildo
aan een t-shirt met één of ander kleurig logo en een fel gekleurde
baseball cap.
Thor's Hammer (2)
Aan beide kanten van de baan staan klapschijven opgesteld. Eerst de
schijven beschieten, daarna de hamer uit z'n houder tillen, waardoor de
schijven omklappen en er nieuwe doelen zichtbaar worden.
Magazijnwissel en de richting van de loop
Handig als iemand een filmpje van de stage maakt, daarvan heeft Hildo deze
afbeeldingen gehaald. Behalve voor de afbeeldingen, is het voor hem ook
handig om achteraf precies te kunnen zien wat hij gedaan heeft tijdens de wedstrijdstage.
Tergend langzaam
Behalve dat het Hildo opvalt dat hij zich op de filmpjes tergend
langzaam over het parcours lijkt te bewegen, ziet Hildo ook dingen
waarvan hij zich niet bewust was tijdens het schieten van de stage. Op
het moment van de magazijnwissel hierboven ziet u duidelijk dat de loop
niet richting kogelvanger wijst, bijvoorbeeld. Wellicht nog niet
onveilig, maar Hildo zelf vindt het verre van acceptabel. Zeker iets om
aan te werken.
Nonchalant?
Van een medeschutter krijgt hij in de pauze te horen dat het wel wat
minder nonchalant kan. Dat klinkt negatief, maar is niet zo bedoeld. Alle
op- en aanmerkingen die Hildo gehad heeft tijdens deze wedstrijd zijn
opbouwend geweest en met de beste bedoelingen. Daar kan hij wat mee.
Hildo denkt in eerste instantie dat de nonchalance waarover de man het
heeft, over zijn manier van lopen gaat. Die is nogal slungelig, net als
die van een te snel groeiende puber. Dat krijg je al snel bij iemand van 1,90 meter
die
nog geen 80 kilo weegt én het rustig aan doet. Maar dat was niet wat de
schutter bedoelde: het wapen wat strakker hanteren, duidelijker richting
de kogelvanger, ook tijdens verplaatsingen. Hildo begrijpt nu de insteek
van zijn medeschutter en heeft het in zijn oren geknoopt. De volgende
wedstrijd zal hij proberen om het duidelijker, strakker en beter te
doen. Dat is het mooie van een absolute beginner zijn: er is vreselijk
veel te leren en erg veel ruimte tot verbetering!
Lopend schieten? Leren wat wel... en wat niet
Bij deze stage moet er langs de zijkanten geschoten worden en tevens in
het midden. Eerst de zijkanten dus en vervolgens een stuk naar achteren
(richting kogelvanger) lopen. Er staat ook een doel dat zichtbaar is tijdens het lopen, dus al
wandelend, twee treffers plaatsen op dat doel. Maar dat valt tegen!
Tijdens het lopen de loop op het goede punt op de IPSC kaart houden, valt
echt niet mee en voorlopig is de combinatie lopen en schieten iets wat
Hildo niet weer probeert. De tijdwinst is bij nader inzien
niet of nauwelijks aanwezig. Want als hij niet geschoten had, had ie sneller
kunnen lopen en van dichtbij veel gemakkelijk én sneller twee keer alpha
kunnen schieten. Hildo is volop aan het leren, u mag niet vergeten...
deze wedstrijd is in feite pas zijn eerste IPSC oefening na het behalen
van de basiscursus.
Stagebriefjes
Hoe het precies heet, weet Hildo niet maar na elke stage moet een
deelnemer zijn
handtekening zetten op een papier waarop de geschoten alpha's (5
punten), charlie's (3 punten) en delta's (1 punt) staan, tevens hoeveel
er gemist zijn en natuurlijk de benodigde tijd. Na ondertekening krijgt
de schutter het briefje uitgereikt. Nadien kan er dus niet meer over de uitslag
gediscussieerd worden, u heeft uw handtekening immers gezet.
De uitslag - Welke plaats heeft Hildo behaald?
Hildo heeft meegedaan in de Productie Divisie en daarin zaten in totaal
34 deelnemers. Hildo is 28e geworden! Niet laatste worden was al mooi,
maar met deze 28e plaats is hij bijzonder in zijn nopjes en best een
beetje in jubelstemming!
13 december 2014. Nog even wat schieten op de terugreis
Vanuit Baexem rijdt Hildo langs Hoogeveen, en de schietbaan van de
Vrijheid is nog open. Dat komt mooi uit! Eerst even een loempia ter
plekke en dan kan ie de rest van de munitie die nog over was er nog even
doorknallen want van schieten wordt ie nooit flauw. Gek he?
___________________________________
17 december 2014. Oefenen double tap, etc.
'Om uw schietprestaties te verbeteren, staat u als eerste op de baan en
gaat u er als laatste weer af', een quote van supersnelle en goede sport-
en demonstratieschutter Jerry Miculek. Als u hem
nog niet kent: Youtube is handig. Of het waar is, betwijfelt Hildo want
domweg knallen is niet voldoende. Ook de techniek van de schutter is van belang. Hildo
is nog zoekende: de juiste houding, de juiste manier om het wapen vast
te houden om er voor te zorgen dat de keep-korrel zo snel mogelijk weer
op het doel komt zodat de weg vrij is voor een goed opvolgend schot. En
zo zijn er nog meer aspecten waar hij in moet duiken.
De munitie
De munitie waar Hildo vanavond mee oefent, is een sortering die hij al had liggen. Met de LOS 123 grain
Copper Plated Hollow Point kogels wil hij niet door omdat ze zijns
inziens niet geschikt zijn voor de 125 Power Factor. Dit omdat ze erg diep
gezet moeten worden. Ze moeten dus gewoon op. Als Hildo nieuwe kogels
koopt worden dat, zoals zich het nu laat aanzien, de Alsa Pro 124 grain
FMJ of de LOS 123 CPRN. In ieder geval moet er uiteindelijk één
kruitlading, één kruitsoort en één kogel komen die rond een 130 Power
Factor zouden moeten komen te liggen. Telkens allerlei componenten wisselen
lijkt niet de weg tot succes.
Zelf gieten?
Hildo heeft zelf gegoten 9 mm kogels, maar die zijn niet toegestaan
tijdens een IPSC wedstrijd. Het moeten full metal jacket of verkoperde
kogels zijn. Maar met de hoeveelheid die Hildo momenteel schiet, ziet hij
loden kogels ook niet zitten. De afzuiging op de schietbaan in Hoogeveen is
niet best en op een loodvergiftiging zit hij niet te wachten. Dat is
geen grapje, het gebeurt en in een extreem geval kunt u door
loodvergiftiging zelfs het
loodje leggen. Hildo heeft dit liever niet, zijn leven en gezondheid zijn zijn
dierbaarste bezit.
20 december 2014. Een UpLULA!
Gemaakt door Maglula Ltd in Israel. Ze maken allerlei magazijnladers. Deze is voor alle 9 mm, .357, 10 mm, .40 en
.45 patronen zodat u uw
magazijnen eindeloos vol kunt blijven stoppen zonder zere vingers te
krijgen. Snel magazijnen ontladen kan ook: door een speciaal lipje aan
de achterkant kunt u de patronen razendsnel weer uitschuiven. Voor 45 single stack wordt
overigens een 'align insert' aanbevolen. Een UpLULA is een van die dingen die u
niet echt nodig hebt, maar die wel handig kunnen zijn.
Is het wat?
Het werkt
zonder meer beter en sneller dan met de hand laden, maar... hoe handig het
is in de praktijk van alledag? Gaat ie elke keer mee naar de baan of
blijft ie uiteindelijk ongebruikt in de kast liggen? Het moet nog even
blijken.
Hoe werkt ie?
Onderste foto. Hildo heeft in Photoshop de rand van het magazijn even
oranje gemaakt, dan is het duidelijker. Het gaat erom dat u met
een stalen 'loading lip' de veerdruk van het magazijn overwint door de
UpLULA naar beneden te drukken als ie om het magazijn heen zit. Dan kunt
u er haast van een afstandje een nieuwe patroon ingooien. Als u de
UpLULA even loslaat glipt de 'loading lip' onder de net geplaatste
patroon weg, opnieuw inknijpen, de patroon naar beneden drukken en weer
een andere plaatsen. Al na een beetje oefening is de UpLULA sneller dan
dat u
nieuwe patronen kunt pakken. De eerste patroon dient u overigens wel met de
hand te plaatsen. Dit om beschadiging van het magazijn te voorkomen.
28 december 2014. Schietkaart Rogers & Spencer
Ondanks de leeftijd van de revolver, schiet ie verrassend goed... maar
ditmaal wat minder. Ligt niet aan de revolver, maar aan Hildo. Het is
weer zo'n dag en het wil vandaag gewoon niet zo goed. Die 77 punten
hadden er meer kunnen zijn maar gelukkig gaat het niet alleen om de
punten, maar dat wist u vast al! |