Een Husqvarna Model 20 hagelgeweer uit 1915

Een zwartkruit kaliber 12 dubbelloops... uit Zweden!

26 april 2015. Side by Side... Annika!

Een dubbelloops jachtgeweer heeft iets wat geen enkel ander geweer heeft. Hildo ziet een Engels landhuis, lange oprijlaan en een Jaguar voor de deur. Goed glas wijn, een knappend houtvuur en Chopin of Shubert op de platenspeler na een rondje kleiduiven. Een hagelgeweer is sjiek! Annika is een dubbelloops van Husqvarna 'Model 20' in kaliber 12. Echt sjiek is ze echter niet, ze is eentje van het volk, destijds betaalbaar voor de gewone man en dat is ze, na precies 100 jaar, nog steeds. Het is een gebruiksgeweer waarop geen enkele gravure te vinden is, maar dat ongetwijfeld voor het nodige voedsel op een Zweedse tafel heeft gezorgd. Dit is inmiddels het meest voorkomende antieke zwartkruit jachtgeweer in Nederland, volgens Hildo. Iedereen heeft een Husky óf wil er eentje en dat is niet alleen omdat ze betaalbaar zijn. Het heeft een mooie lijn, de kwaliteit is prima en de modellen van Husqvarna zijn zeker verzamelwaardig. U kunt vanaf 300 euro een heel aardig exemplaar aanschaffen, dat is ongelooflijk veel geweer voor zo weinig geld. Het is zelfs een onvervalste klassieker want de geschiedenis van Husqvarna bestrijkt meerdere eeuwen. De fabriek is in 1689 al begonnen met musketten voor het Zweedse leger. In 1977 zijn ze uiteindelijk met de wapens gestopt. Husqvarna heeft natuurlijk naast de jachtgeweren nog andere wapens gemaakt. Hildo heeft bijvoorbeeld wel eens met een militaire Rolling Block van Husqvarna geschoten.
Behalve van de wapens kent u Husqvarna ongetwijfeld van onder andere buitenboordmotoren, kettingzagen, naaimachines, grasmaaiers, fietsen, brommers, motorfietsen, etc. Het is een groot concern waarbij de productie van wapens slechts één tak was.

Model 20 van 1877 t/m 1956

Husqvarna heeft van 1877 tot 1879 het model 20 geproduceerd, een penvuur exemplaar met het kenmerkende Lefaucheux underlever systeem om de lopen te ontgrendelen. Dit systeem is genoemd naar Casimir Lefaucheux (1802-1852), een Fransman die overigens ook de penvuurpatroon heeft ontwikkeld in 1836, de eerste complete patroon. Nog wel van papier, maar dat terzijde. Van 1880 tot 1889 had Husqvarna geen model 20 in het wapenassortiment. Daarna had de fabriek wel weer een model 20, dat gebouwd werd van 1890 tot 1900. Daarop volgde de serie van 1901 tot 1946, de serie waartoe ook Annika behoort. In totaal zijn er tussen 45.000 en 50.000 van deze serie gebouwd in 50 jaar. Het model 20A is alleen in 1943 gebouwd en was voorzien van een 'pistol grip'. Tot slot is er een model 20B gebouwd, van 1944 tot 1956. Alle waren voorzien van het Lefaucheux underlever systeem met buitenliggende hamers en gemaakt om te functioneren op zwartkruit. Alleen van het model 20B zijn er een aantal gebouwd met lopen van 'special steel', voor gebruik met nitrokruit.

Bascule met Lefaucheux vergrendeling

De bascule is het scharniersysteem waarmee u het wapen opent, de grote grendel aan de achterkant. Er scharnieren nokken weg, die de lopen aan de onderzijde vasthouden, zodat het wapen 'gebroken' kan worden om het opnieuw te laden. Dit is het Lefaucheux systeem. De bovenste kleinere hevel bedient eveneens een scharnierend nokje. Als u het voorste nokje wegdraait, kunt u de lopen van het wapen nemen, om schoon te maken bijvoorbeeld. De lopen worden overigens op twee punten vastgehouden, niet alleen aan de voorkant maar ook aan de achterkant worden ze ingehaakt. Verder zit er nog een systeem op dat de patroontrekker bedient op het moment dat u het wapen opent.

Speling?

Als het goed is, zit er geen speling tussen de lopen en de rest van het geweer. Bij Annika is geen enkele speling waarneembaar in geopende of gesloten toestand. Na het openen van de grendel moeten de lopen lichtjes naar beneden geduwd worden. Superstrak na 100 jaar!

Engelse kolf

De kolf is van geolied walnotenhout en verkeert nog steeds in goede staat zonder veel butsen of andere beschadigingen. De eigenaar van dit geweer is er netjes mee omgegaan en heeft er goed voor gezorgd. De term 'Engelse kolf' slaat op hoe de kolf eruit ziet, het is niet voorzien van een zogenaamde 'pistoolgrip' achter de trekkerbeugel, een uitstulping aan de onderkant van de kolf om de grip ergonomischer te maken. Het is en blijft persoonlijk, maar een Engelse kolf is natuurlijk slanker en Hildo vindt het mooier om te zien. Eleanor, Hildo's Rigby voorlaad replica, is voorzien van een pistoolgrip en dat ligt inderdaad goed in de hand en geeft een betere grip op het wapen, vooral als er nogal wat terugslag is.

Dubbele trekker

De voorste trekker is voor de rechter loop, de achterste voor de linker. Niet allebei tegelijk, dat wordt een beetje veel van het goede.

Slotplaten

Een close-up laat u zien dat Annika niet gloednieuw is. Ze heeft wat vuilvlekken, maar deze moet u niet verwarren met de blauw/bruine vlekken van de bontharding, die nog steeds duidelijk te zien is. 'Ze is best netjes', meent Hildo. Ondanks dat het een basic geweer was in 1915, is de afwerking uitstekend geweest. Nog steeds liggen de slotplaten naadloos in het hout. Thor Dimberg was een vakman.

Hildo krijgt Annika niet op verlof

Volgens de huidige regelgeving mag u niet schieten met een antiek wapen wanneer het niet op uw verlof staat. Doet u dat toch, wordt u misschien in de boeien geslagen, komt het 'Binnen Zonder Kloppen Team' op bezoek of, en dat lijkt Hildo waarschijnlijker, raakt u uw wapenvergunning kwijt omdat u zich niet aan de regels houdt. Dat zou zonde zijn want de schietsport is, dat had u al wel begrepen, heel erg leuk!

Waarom kan ie niet op verlof dan?

Vrijwel elk wapen, of het nu een antiek of modern exemplaar betreft, valt in een KNSA (Koninklijke Nederlandse Schietsport Organisatie) erkende wedstrijd discipline. Als u bij uw schietvereniging de desbetreffende discipline niet beoefenen kunt, en kleiduiven schieten is immers niet mogelijk op een binnenbaan, zal het bestuur van uw vereniging geen WM3 formulier mogen uitschrijven. Zonder WM3 schrijft de politie het wapen en de munitie niet bij op uw verlof.

De oplossing

Die is eenvoudig: lid worden van een kleiduiven schietvereniging, dan is er geen probleem meer. Binnenkort maar eens verstaan naar de mogelijkheden, want met zwartkruit is een schutter niet overal welkom. Natuurlijk spelen de kosten van het lidmaatschap en de afstand tot de schietbaan ook mee. Wordt vervolgd.

                      _____________________________________

27 april 2015. Staartjes knippen

Nadat de kogel gedroogd is, knipt Hildo de overbodige staartjes er af. Doet ze niet zeer hoor.

27 april 2015. Kogel sizen met margarine

De kogels sizen met bijenwas/ossewit gaat niet lekker. Dan maar een lik margarine. Zoals Hildo al verwachtte, gaat dit nog slechter. Margarine is wel glad, maar bevat veel water waardoor het papier nat wordt, z'n sterkte verliest en nog sneller scheurt.

29 april 2015. Kruit vergeten...

Jammer hoor, was Hildo net zo lekker op gang... Het schot in de 3 is het olieschot. Dan bij de achtste kogel het kruit onder de kogel vergeten. Vreemd, geen afleiding of wat dan ook, toch even niet goed geconcentreerd. Hij heeft de ausblaser wel bij zich, maar helaas geen CO² patroon. Bakkie koffie dan maar en weer naar huis. Hmmm...

6 mei 2015. Nogmaals... Olga!

Olga liet nogal wat steekjes vallen de laatste, en overigens ook eerste, keer dat Hildo met haar schoot. Weigeringen om de haverklap. Na het mechanisme met wat WD40 behandeld te hebben, hoopt Hildo dat de problemen opgelost zijn. Maar dat is niet het geval, het lijkt zelfs erger geworden. Ook ditmaal wordt het slaghoedje aangetikt, maar niet zo hard dat de patroon afgaat. Bij ongeveer 50% van de schoten is er een weigering. Als hij dezelfde patroon nogmaals kamert, gaat het wapen wel af. Lekker schieten is het niet, maar om het positief te bekijken: het is wel een prima manier om te zien of u met het wapen trekt. Dat blijkt niet het geval, Hildo is zijn zenuwen ditmaal de baas. Hij besluit dat, voordat hij weer met Olga naar de schietbaan gaat, hij de grendel/afsluiter uitelkaar zal nemen om deze goed schoon te maken. 'Mocht het probleem ook dan nog bestaan, dan is de oplossing vast te vinden in een nieuwe veer of zo', meent Hildo, die ervan overtuigd is dat hij Olga prima aan het schieten zal krijgen. 'Als dat het geval is, dan is het best een leuk ding!'

11 mei 2015. Een Star Lube-Sizer van Magma Engineering!

Top of the Bill & King of the Hill! Hildo zag hem online staan... en kocht hem voor weinig. Jazeker, Hildo is echt superblij met deze Star lube sizer, het is de Rolls Royce onder de lubrisizers voor herladers, een ding om van te watertanden! Het is compleet met twee sizer-dies van RCBS in .452 en, iets onduidelijk, een .450? Het apparaat ziet er in ieder geval goed uit, is niet beschadigd en lijkt goed gesloten te werken. De 452 maat is de juiste voor zowel 45ACP als de 452-500 kogels van Eleanor, zijn Rigby voorlader.

De enige goede manier: niet heen en weer

Het mooie van de Star is de manier waarop het apparaat werkt. In principe werkt het volgens hetzelfde systeem als een simpele Lee sizer-die in een single stage pers. De neus van de kogel gaat er eerst in en zoekt daardoor automatisch het midden van de sizer-die op, logisch. De kogel wordt in één keer helemaal door de sizer geduwd en komt er gesized aan de andere kant weer uit. Daarmee voorkomt u dat de kogel heen en weer moet, wat het geval is bij de RCBS en Lyman lubrisizers, een imperfect systeem vanaf het design. De top-punch houdt de kogel vast en dan is het maar hopen dat de sizer er precies recht onder zit en de tolerantie niet te groot is. Scheef sizen en van een goede kogel een beroerde maken behoort serieus tot de mogelijkheden. Bij het Lee systeem is dat niet zo, maar dat is ontworpen om alleen te sizen, niet om te vetten. De Star kan dat wel, alleen moet het vet wel op het juiste moment ingespoten worden want de kogel staat niet stil. Beetje tricky, want bij dezelfde diameter kogel varieren de kogellengtes en de hoeveelheid en plaats van de vetgroeven. Vet voor of na de vetgroef is niet de bedoeling. Nu is het afwachten of deze tweedehands machine z'n reputatie waar gaat maken. Hildo's verwachtingen zijn in ieder geval hoog gespannen en hij hoopt dat het niet op dezelfde 'klodders vet onderaan de kogel en minimaal drie keer op en neer voordat de kogel goed gevet is'-ellende uitloopt als met zijn zijn zeer matig functionerende gloednieuw(!) gekochte Lyman 4500 lubrisizer het geval is.

Optionele accessoires voor de Star?

Die zijn er, kijkt u maar eens op de site van Magma Engineering Company. Het assortiment bestaat uit mooi spul, maar goedkoop is het niet. Vrijwel alles wat Magma Engineering doet, heeft betrekking op het hogere segment van kogels gieten, tot en met professionele automatische kogelgietmachines van bijna 12.000 dollar.

12 mei 2015. De betere paper patch!

Een grote snijmat, die met 90x60 cm net iets te kort is voor de stevige RVS liniaal van 100 cm, en een hobbymesje. Dit zijn de attributen om sneller recht en precies paper patches te kunnen snijden. Recht knippen met een schaar in een groot vel dun papier is erg lastig. Het snijden met behulp van een stalen rij of liniaal geeft een strak resultaat en gaat vlotter. Natuurlijk zijn er betere, snellere en mooiere manieren om te snijden, maar vast niet voor zo weinig geld.

13 mei 2015. Schietkaart 1911

Het is en blijft een fijn wapen, maar ditmaal bakt Hildo er weinig van. Mogelijk ligt het eraan dat hij deze avond op de 50 meter baan moet schieten omdat de 25 meter baan een rigoureuze opknapbeurt krijgt. Een kleinkaliber schutter die ook even met de Norinco schiet, bakt er niet meer van. De vijf schoten die Hildo met diens kleinkaliber wedstrijdpistool doet, gaan daarentegen stukken beter, zie de kleine groene stipjes op de kaart. Had de 1911 zijn dag vandaag niet of ligt het toch aan Hildo?

13 mei 2015. Korte OAL (Over All Length)

De OAL is de totale lengte van een patroon, van de voet van de huls tot de bovenkant van de kogel. Een te korte OAL zorgt voor minder hulsinhoud omdat de kogel dieper zit. Een kleinere hulsinhoud creëert hogere drukken. Een te lange OAL zorgt voor meer hulsinhoud en lagere drukken, tot het moment dat de kogel geen of te weinig ruimte heeft om nog op gang te komen, waardoor weer hogere drukken gegenereerd worden. Met name bij nitrokruit kunnen drukken tot enorme hoogte stijgen waarbij, in het meest extreme geval, het wapen niet heel blijft. Een zeer gevaarlijke situatie voor de schutter.

Vrije vlucht

De vrije vlucht is de afstand die de kogel aflegt vanuit de huls tot het de velden van de loop raakt. De vrije vlucht is een 'aanloopje' van de kogel voordat deze weerstand gaat ondervinden doordat het in contact komt met de loop. Hierdoor lopen de drukken niet te hoog op. Jammer genoeg kan een kogel tijdens de vrije vlucht gaan afwijken van zijn rechte baan, omdat hij verder niet ondersteund wordt. Als de kogel scheef de loop ingaat, zal hij zich niet meer zelf centreren en uiteindelijk scheef de loop uitvliegen. En dat is fnuikend voor de precisie.

Kortom

Als u zelf herlaad voor uw vuurwapen, dan is een korte vrije vlucht het beste. Voor nitrokruit is vrije vlucht meestal noodzakelijk om de drukken niet te hoog te laten oplopen. Bij zwartkruit valt dat erg mee, omdat de drukken niet zo hoog oplopen. Topschutters met zwartkruitwapens maken de OAL dusdanig lang dat de kogel de velden al raakt en er dus geen vrije vlucht meer is. Dat bouwt goed druk op en zorgt ervoor dat de kogel recht door de loop vliegt.

Wat heeft Hildo gedaan?

Bij de originele Kropatschek zwartkruitpatroon is de kogel 32 mm lang. De totale patroon was 82 mm, wat bij een hulslengte van 60 mm zou betekenen dat de kogel er 22 mm uitsteekt en 10 mm in de huls zit. De totale lengte van de Lee 329-205 kogel is maar 26,3 mm lang terwijl ook het ogief (het model van de kogelpunt) puntiger is en de velden daardoor later geraakt worden. De juiste OAL is met deze te korte LEE kogel niet fatsoenlijk te halen. Ditmaal heeft Hildo de kogel wel erg kort gezet. De verschillen die u ziet in de OAL's van de patronen op de foto komen door het verschil in dikte van de vetpillen die met de hand gesneden zijn. De volgende keer gaat Hildo de kogels zo ondiep mogelijk zetten. Wellicht dat dat helpt en dan zal er uiteindelijk een maatwerk kogelgietmal gemaakt moeten worden die de originele kogel zoveel mogelijk benadert.

17 juni 2015. Beetje ziek, maar toch even schieten

Meer dan een maand niet geschoten, dat overkomt Hildo nooit. De reden? Ziek. De diagnose? Arteriitis Temporalis, wat uiteindelijk zelfs uitmondt in een spoedopname in het ziekenhuis, waar Hildo negen dagen mocht blijven liggen. Arteriitis Temporalis is een ontsteking van de slagaderen, met name in het hoofd merkbaar. Erg vervelend, want Hildo heeft hierdoor last van concentratiegebrek en is zeer snel vermoeid. Het voornaamste medicijn tegen de aandoening is de ontstekingsremmer Prednisolon (Prednison). Het is rotzooi, een ouderwets paardenmiddel dat allerlei bijwerkingen heeft, maar het remt de ontsteking prima. Helaas komt Hildo op deze interne competitiekaart niet verder dan 74 punten, maar nu weet u ook waarom.

8 juli 2015. Herseninfarct? Still Alive & Kicking!

Op zondag 28 juni om 9.00 uur krijgt Hildo, naast de aderontsteking die hij al in z'n hoofd heeft, een herseninfarct/beroerte, veroorzaakt door een bloedpropje. Hildo kan zelf nog de toegesnelde ambulance inwandelen, maar in het ziekenhuis aangekomen is er van wandelen geen sprake meer. Hij kan niet eens meer van de brancard op de onderzoekstafel komen. Halfzijdig verlamd aan de linkerkant en spreken doet hij als een dronken hooligan. Dit lijkt niet best. Zeker niet omdat ook zijn linkervingers het niet meer doen. Hoe moet hij nu de trekker nog overhalen als hij met geweer schiet? Of is het schieten helemaal voorbij? Of is nu alles voorbij en blijft hem alleen een leven als zwaar gehandicapte?

Mazzel

Gelukkig is de verlamdheid voorbij gegaan en na een paar dagen in het ziekenhuisbed met een urinaal, daarna wankelend achter een rollator, even met krukken, loopt hij nu alweer met een stok. Praten gaat al weer vrijwel perfect, alleen wanneer hij moe wordt begint hij wat te mummelen. Vijftig procent krachtverlies links en continu duizelig, maar hier schiet hij, nog even onder toezicht voor de zekerheid, al weer voor de eerste keer met z'n CZ Shadow!

Herhaling?

Op een MRI scan blijkt dat dit niet Hildo's eerste, maar reeds derde herseninfarct is. Volgens zijn behandelend arts geeft Arteriitis Temporalis (de aderontsteking in zijn hoofd) een verhoogd risico op herseninfarcten. Nu heeft hij een nieuwe en sterkere bloedverdunner, misschien dat deze hem vrijwaart van een nieuw herseninfarct met mogelijk desastreuse gevolgen, want 20% van de mensen met een beroerte overlijdt zelfs binnen één jaar na een ziekenhuisopname. Hildo haalt zijn schouders op. De Fransen zeggen zo mooi 'c'est la vie', en iets anders kan Hildo er ook niet van maken. Ieder mensenleven hangt nu eenmaal aan een zijden draadje en als u denkt dat dat niet zo is, bent u vast nog erg jong.

Schietsport

Het infarct schijnt het deel van de hersenen dat nodig is voor het uitoefenen van de schietsport niet of nauwelijks te hebben aangetast. Misschien is hij iets meer wiebelig en sneller vermoeid, maar daar gaat ie aan werken. Het is nog niet te laat om andere andere delen van de hersenen taken van het afgestorven gedeelte over te laten nemen. Veel oefenen met van alles en nog wat om nieuwe connecties in de hersenen aan te kunnen leggen. Full Power dus. Echt wel!

Hoe het ging en hoe Hildo het aanpakt? Zie: 'Hildo's kopzorgen'.

11 juli 2015. Schietkaart Olga. De eerste serie

Wederom schiet Hildo op eigen verzoek, omdat de veiligheid nog steeds voor alles gaat, nog even onder toezicht. Dit is welgeteld de derde maal dat Hildo met Olga, de CZ 858 Kalashikov lookalike voor een prikkie, schiet. Haperen doet het geweertje nog steeds en dat maakt het schieten er niet gemakkelijker op.

Zwaaien

Afgezien daarvan schrikt Hildo er een beetje van hoe hij met het wapen staat te zwaaien, de CZ is stukken slechter op de kaart te houden dan Eleanor, de Rigby zwartkruit voorlader. Na alles wat er gebeurd is, is gewoon stilstaan moeilijker geworden. Ook de motoriek in zijn rechterarm lijkt iets aangedaan.

Gewicht

Natuurlijk, Olga heeft een loop van minder dan 15 inch en is met minder dan 3 kilo superlicht, lichter dan een echte Kalashnikov. Dat kan voordelen hebben als u er mee moet lopen, maar een zwaarder gewicht kan een voordeel zijn als u staat te richten. 'Dat wordt nu wel heel erg duidelijk', aldus Hildo. Daarnaast zorgt de diopter van Eleanor er natuurlijk voor dat Olga, met haar open viziering, te allen tijde wat precisie betreft het onderspit zal moeten delven. Tenminste als u Hildo's ogen heeft.

Score

Beroerd. 48 punten en zelfs éénmaal de kaart gemist. Het grote voordeel? Ruimte tot verbetering!

11 juli 2015. Waanzin? Welnee zeg

Alles moet opnieuw geoefend worden na een herseninfarct en hier oefent Hildo zijn waanzinnige blik. Al zegt hij het zelf, het gaat hem prima af. Niet dat u zich nu zorgen moet gaan maken, een beetje vreemd was hij altijd al maar wel op de goeie manier en daaraan is helemaal niets veranderd.

15 juli 2015. De zware BFR

De kracht in Hildo's linker arm is stukken minder, maar ook zijn rechterarm lijkt niet onaangedaan, tenminste gezien dit resultaat van maar 50 punten. Eerder was 70 geen probleem geweest. Het trillen van zijn hand wordt met name veroorzaakt door het grote gewicht van meer dan twee kilo. Hij had even geen 13 patronen meer bij de hand, dus maar 10 afgeschoten, waarvan eentje de kaart miste. Gebrek aan kracht lijkt het grootste probleem. Hij moet hier aan werken en belooft u nu al: de volgende keer schiet hij méér dan 50 punten!

15 juli 2015. Superlichte Walther P1

Dit pistool is van Mr. Mouse. Hij biedt Hildo aan een serie te proberen met deze Walther P1. Het is in principe hetzelfde wapen als de Walther P38 (Pistole 1938) dat in de Tweede Wereldoorlog uitgereikt werd aan Duitse soldaten en was gedacht als goedkopere en sneller te produceren opvolger voor het gedateerde, maar destijds nog immer in productie zijnde, bekende Luger P08 pistool. Zowel de Walther als de Luger zijn beide gekamerd in 9 mm. Het verschil tussen de P38 en deze P1 is onduidelijk. De naam schijnt zomaar veranderd te zijn van P38 naar P1 rond 1963, zonder duidelijk aanwijsbare reden. In ieder geval lijken de ná de oorlog geproduceerde wapens, zowel de P38 als de P1, te zijn voorzien van een een aluminium frame en de tijdens of voor de oorlog geproduceerde P38's van een stalen frame. Het aluminium frame maakt hem stukken lichter en dat merkt Hildo goed want hij trilt er stukken minder mee dan met zijn eigen zware revolvers. U ziet ook duidelijk dat het groepje in verhouding tot de BFR en Walker kleiner is. Verder schiet deze P1 prima, maar het 8-schots magazijn is heden ten dage tamelijk onderbemeten. Het verwisselen van het magazijn (een veerondersteunde clip houdt het magazijn aan de onderzijde vast) is ook vreselijk omslachtig en onhandig in verhouding tot moderne pistolen. Snelle magazijnwissels kunt u wel vergeten, maar verliezen doet u het magazijn niet snel. Het moet gezegd: het wapen schiet prima en de keep-korrel vindt Hildo zelfs duidelijker dan die van zijn eigen CZ Shadow. En dat terwijl die zelfs voorzien is van een aftermarket Italiaanse LPA sight. Ruilen met de CZ Shadow dan? 'Nou, dát toch maar niet', aldus Hildo.

22 juli 2015. Interne competitie met Eleanor

Van de 13 schoten maar 11 op de kaart. Het gaat soms zo goed en dan opeens die vreemde afzwaaiers. Er hangt erg veel rook op de baan, misschien was het anders beter geweest. Op zich ging het schieten wel erg lekker en ook gemakkelijker, meer vanzelf. Het groepje is niet eens zo raar, wellicht kan het de volgende keer zonder vreemde afzwaaiers. Nu zijn het maar 73 punten, maar Hildo heeft in ieder geval goede hoop de hoogste score tot nu toe, de 77 punten van de vorige keer, te kunnen verbeteren en het binnenkort tot minimaal 80 te kunnen brengen. Hij denkt dat hij het kan!

22 juli 2015. Schietkaart Shadow

Dit is de laatste kaart van deze avond. Hij heeft de gaten met redelijke snelheid in de kaart geschoten en wat vroeger werkte, lijkt ook nu nog waar te zijn. Niet onnoemelijk lang staan neuzelen, dat heeft voor Hildo geen zin en de uiteindelijke score wordt er alleen maar lager van. Alweer een vreemde afwijking, een schot in de één, helemaal onderin de kaart. Hmmm.

29 juli 2015. Laden van de Rogers & Spencer

Wat de één een nadeel vindt, ervaart de ander als een voordeel. Hildo heeft het al vaker gezegd en doet dat gewoon nog een keer omdat het een belangrijke factor is in de keuze tussen een achterlader (patronen) en een voorlader (losse componenten). Met voorlaadrevolvers wordt u gedwongen uw serie te onderbreken om te herladen. Sommige schutters, de meesten in feite, zien dat als een onwelkome storing in het schietplezier, een hoop geknoei en vieze handen. Hildo heeft er geen moeite mee en heeft er zelfs plezier in want... het gaat allemaal zo lekker langzaam. Met voorladers schieten betekent voor Hildo heerlijk relaxed de baan af komen. Geweldig, echt waar.

6 augustus 2015. Precisie & vlotte IPSC oefening

Het gaat aardig goed met Hildo en alhoewel hij zich zeker nog niet direct weer een IPSC (International Practical Shooting Confederation) wedstrijd ziet schieten, wil hij het niet opgeven als dat niet nodig is. IPSC is de formule 1 binnen de schietsport, superuitdagend en zéér competitief. Dat Hildo van de meeste deelnemers waarschijnlijk nooit zal winnen staat hem niet in de weg om zijn beste beentje voor te zetten. Hij doet mee in de seniorklasse en alhoewel dat een beetje zal schelen, ziet hij ook daarin geen podiumplaats verschijnen. Geeft niets.

Steelplate in Hoogeveen?

Staat er vanavond toevallig ene Nico naast Hildo te schieten met een 9 mm. Ook hij is bijzonder geïnteresseerd in IPSC. Hij kent zelfs de Nederlandse afdeling NPSA (Nederlandse Parcours Schutters Associatie), weet wat IPSC is en wil zelfs binnenkort de basiscursus handgun gaan volgen! Dit soort schutters komt Hildo niet vaak tegen. IPSC in Hoogeveen ziet Hildo eerlijk gezegd niet gebeuren, daarvoor is de animo domweg te klein en de baan niet geschikt. Maar steelplate is iets eenvoudiger en omdat er geen aparte cursus voor nodig is, zal het meer deelnemers kunnen trekken. Moet wel even eerst die afzuiging aangepakt worden natuurlijk, want gezond schieten is belangrijk, anders laat Hildo verstek gaan. Hoe dan ook, op dit moment heeft Hildo in Nico een IPSC/steelplate-broeder. Misschien is er toch nog iets van de grond te krijgen?

19 augustus 2015. Progressie?

Misschien denkt u, die kaart is helemaal niet zo geweldig. Als u puur naar de kaart kijkt is dat ook zo. Het verschil zit er deze avond in hoe rustig Hildo het pistool op de kaart weet te houden. Misschien ligt het aan het oefenen met gewichten wat Hildo nu doet. Dat de gaten niet dichter bij elkaar liggen zal vast aan het kijken liggen, meent Hildo. In ieder geval is Hildo, als u het hem vraagt, deze avond weer helemaal op zijn oude niveau. Of het een uitzondering betreft of dat er inderdaad een rustige progressie in zijn schietkwaliteiten plaats vindt, zal blijken.

5 september 2015. Chronograaf zonder stroom

Om goed te functioneren heeft Hildo's chronograaf netspanning nodig voor de verlichting die er bovenop zit zodat de kogel goed 'gezien' kan worden. Helaas, is het snoertje te kort en de kast waar de verlengsnoeren in zitten blijkt opeens afgesloten. Jammer. De meting voor de kogelsnelheid met de nieuwe 5.0 grain N340 lading zal even moeten wachten en Hildo pakt de chronograaf weer in. Het valt Hildo op dat de ruiten tussen de verschillende schietpunten verkeerd geplaatst zijn, te ver naar voren. Het uítstekende gedeelte zit nu aan de voorkant, wat geen zin heeft. Het maakt de achterkant te kort zodat de hulzen van uw buurman/vrouw u letterlijk om de oren vliegen. 'Er is mee te leven maar evengoed wellicht een verbeterpuntje', aldus Hildo.

5 september 2015. Precisie met de Walker?

De eerste kaart was met de CZ Shadow, daarna komen er twee series met de Walker. Jammer genoeg vergeet Hildo om de eerste kaart te fotograferen, hij weet nu dus niet wat de eerste en wat de tweede serie was omdat hij ze op dezelfde kaart geschoten heeft. Echt goed is het in ieder geval niet, daarvoor zitten er te veel in het wit. Hij had beter verwacht, zeker vanwege de krachttraining die hij nu doet. Het lijkt nog niet veel te helpen want er werd weer behoorlijk getrild... 'Kan alleen maar verbeteren', vermoedt Hildo, want de dosis van het spieropvretende medicijn prednisolon wordt langzaam afgebouwd.

Er is hoop!

Halikidee... een Juxtaposé!

In principe zij er twee types dubbelloops jachtgeweren: de lopen naast elkaar (juxtaposé) of de lopen onder elkaar (superposé). In het Engels is het 'side by side' en 'over and under'. Klassieke/antieke hagelgeweren hebben ouderwetse, buitenliggende hanen en zijn allemaal juxtaposé. Moderne hagelgeweren zijn superposé en 'hammerless', want een buitenliggende haan voor die onderste loop is lastig te plaatsen. Naast elkaar vindt Hildo optisch mooier, het heeft iets vriendelijks en is zo typisch klassiek. Boven elkaar vindt hij ronduit spuuglelijk. Het superposé systeem heeft het voordeel dat het niet zo breed is en de schutter dus meer zichtveld geeft. 'Maar een hagelgeweer moet ook een beetje smoelen', aldus Hildo, die sowieso sterk het vermoeden heeft dat hij meer naar het geweer zal kijken dan er mee schieten.

Damast lopen

Luxe jachtgeweerlopen werden vroeger gemaakt van 'damast'. Over damast staal en de eigenschappen daarvan is erg veel te vertellen, maar Hildo houdt het even simpel. Het principe is dat de wapenmaker een staaf staal heeft waar hij stroken verhit staal omheen hamert. Door het hameren wordt het staal aaneengesmeed en zo ontstaat uiteindelijk de basis van een loop. De wikkelingen van het metaal zijn op de loop te zien. Door het materiaal te etsen kan dit patroon duidelijker zichtbaar gemaakt geworden. Veel mensen vinden het mooi. Het betreft een arbeidsintensief proces en is dus duur, maar uiteindelijk zijn damast lopen niet zo sterk als gegoten stalen lopen. Vaste kogels, zoals slugs, verschieten uit damast lopen wordt daarom om veiligheidsredenen afgeraden. Husqvarna heeft tot 1908, voor de liefhebber, damast lopen op bestelling geleverd.

De stalen lopen van Annika

Annika is, niet geheel toevallig, gemaakt van Zweeds staal. Zweeds staal is, naar wat Hildo erover gelezen heeft, door de specifieke samenstelling van het ijzererts in Zweden van bijzonder goede kwaliteit. Metallurgen waren destijds nog niet aan spaceshuttle technieken toe, dus een antiek geweer van Zweeds staal is wellicht het beste wat u kunt krijgen. De lopen van Annika hebben de standaard 75cm lengte en zijn van gegoten staal, sterker dan damast lopen en absoluut veilig om mee te schieten. Lopen voorzien van de tekst 'Special Steel' of 'Niklstal' zijn nog sterker, maar speciaal ontworpen voor de hogere drukken van nitrokruit. De hagelgeweren voor nitro vallen uiteraard niet onder de vrijstelling van Artikel 18 RWM (Regeling Wapens en Munitie).

Bies

De bies is het metalen gedeelte tussen beide lopen. Hierop zit de korrel gemonteerd. Een keep ontbreekt, die vindt u op geen enkel jachtgeweer. In de praktijk vormt de bies een gedeelte van de richtmiddelen. Een jachtgeweer komt altijd wat hoog af, de schutter dient iets laag te richten. Dat is praktischer tijdens het gebruik omdat de lopen dan niet in de weg zitten als men op het, mogelijk bewegende, doel mikt.

Gesoldeerde lopen

De bies houdt beide lopen op hun plek, de lopen zitten vastgesoldeerd aan de bies. Als u een dubbelloopsjachtgeweer aanschaft, is het daarom aan te raden om een tik(je) tegen de lopen te geven. Als de lopen en bies nog één geheel vormen, hoort u een iets doorzingend 'ping'geluid. Als ze los zitten, is het natuurlijk meer 'pok' en heeft u een duur probleem. Het opnieuw solderen van lopen is werk voor een vakman.

Choke

Hagelkorrels zijn klein en licht. Ze verliezen rap aan snelheid, daardoor kan er veilig op buitenbanen geschoten worden. De korrels verspreiden zich ook snel. Om een schot hagel iets beter bijeen te houden en zo de effectieve dracht van het schot wat te verlengen, worden er zogenaamde chokes toegepast in de loop. Een choke is een vernauwing aan de loopmonding. Bij moderne hagelgeweren zijn het meestal losse inzetstukken die er uitgeschroefd kunnen worden en verwisseld met een andere voor meer of minder choke. Annika is voorzien van vaste chokes, ze maken deel uit van de lopen en zijn niet verwijderbaar.

Een loop zonder choke is over het algemeen cylindrisch, zoals bij een musket, in feite een regulier stuk buis zonder vernauwing aan de loopmonding. Hildo las ergens dat chokes worden aangegeven in 1/4 (0,1 mm vernauwing), 2/4 (0,2 mm), 3/4 (0,3 mm) en 4/4 (0,4 mm vernauwing). De 4/4 choke wordt ook wel 'full choke' genoemd.

In het boek 'Wapens en Munitie', editie 2007 van M. van Zanten en J.A.J.M. Waaijer, worden er andere gegevens vermeld bij de chokes. 1/4 = 0,1/0,2 mm, 1/2 = 0,3/0,4/0,5 mm, 3/4 = 0,6/0,7 mm, full choke = 0,8/0,9 mm, extra full choke = 1,0/1,1 mm.

Beide lopen hebben meestal niet dezelfde choke. Bij een juxtaposé zit de meeste choke op de linker loop en bij een superposé zit de meeste choke op de bovenste loop. Annika is op beide lopen voorzien van een choke, dat merkt Hildo op het moment dat hij er een doekje doorhaalt. Met zijn schuifmaat meet hij aan de loopmonding ongeveer 17,3 mm links en 17,6 mm rechts. Met wat voor chokes Annika nu precies voorzien is, Hildo heeft geen idee.

Geen slugs

Een slug is een speciale kogel voor een jachtgeweer en goed te gebruiken op een overdekte schietbaan om op een kaart te schieten. Helaas, vanwege de chokes lijkt het Hildo niet verstandig om slugs in Annika te verschieten. De diameter van een slug uit een Lee gietmal lijkt klein en past probleemloos door de choke van beide lopen, maar een vernauwing aan het eind van de loop lijkt niet goed als u met bijna kaliber grote kogels schiet. Hildo houdt het bij hagel, want daarvoor is Annika gemaakt. Wilt u een oude dame geweld aandoen? Hildo niet hoor!

Kaliber 12, 16, 20?

Vrijwel iedereen weet het, maar het verhaal hier zou niet compleet zijn als Hildo het u niet zou vertellen. Normaal wordt het kaliber van een wapen aangeven met de diameter van de loop, in zowel inches als millimeters. Een .50 geweer, een .44 revolver, een 9 mm pistool, enzovoorts. Maar met hagelgeweren gaat het anders, er wordt niet gemeten maar gewogen. Men neme een Engelse pond (gewicht), ruim 450 gram, puur lood. Daarvan gaat u ronde ballen gieten. Als precies 12 ronde ballen één Engelse pond wegen, is dat kaliber 12. Als 16 ballen één Engelse pond wegen, is dat kaliber 16, enzovoorts. Bij jachtgeweren betekent dat dus hoe groter het kaliber, hoe kleiner de loopdiameter. Zeker verwarrend voor iemand die dit afwijkende kalibersysteem niet kent.

Vergrendelingssysteem Lefaucheux

Hierboven ziet u de onderkant van de dubbele lopen. Onder de achterste twee haken scharniert de draaiende nok die op de bascule van het geweer zit. Het lijkt Hildo dat na een schot de lopen niet zomaar op de grond liggen.

Stempels. Het geweer vertelt

Dit is alles wat er op staat en er is wel het een en ander uit op te maken.

Onderaan: het serienummer

Annika is voorzien van het serienummer 92650, op zowel de lopen als de bascule. Vanaf nummer 90.000 is bouwjaar 1915, dus Annika is tijdens de eerste wereldoorlog gemaakt. Vanaf 100.000 is het 1916, het jaar waarin Hildo's vader geboren werd. Er is voor Hildo dus een herkenbare band met deze tijd. Anno 2015 lijkt het lijkt opeens niet meer zo vreselijk lang geleden dat Annika gemaakt werd... of begint de tand des tijds ook langzaam aan Hildo te knagen?

Vanaf het serienummer 187500, dat is het bouwjaar 1945, zijn deze jachtgeweren verlofplichtig.

Rechts naast het serienummer: Sandvik

Het is slecht te lezen, de stempel is er niet goed in geslagen, maar er staat Sandvik. Heden ten dage bekend als producent van gereedschappen, maar deze lopen hebben ze blijkbaar ook gemaakt.

Links bovenaan: 20

Hier staat het modelnummer. Het is het 'Model 20'.

Direct onder 20: E

Nog even onduidelijk.

Iets links onder de E: S

De S staat voor 'Senare' model, wat in het Zweeds 'later' model betekent. Deze serie is gemaakt van 1901 tot 1946 in kaliber 12, 16 en 20.

In het midden: D

Het merkteken van Thor Dimberg, de samensteller/bouwer van dit wapen. Hij was er niet snel flauw van, want hij heeft dit werk gedaan van 1894 tot 1947. Ook veel van zijn collega´s hebben het meer dan een halve eeuw uitgehouden bij Husqvarna. Waar vindt u dat vandaag de dag nog?

Aan het werk bij Husqvarna

Zo zal het ongeveer geweest zijn, destijds, althans volgens het Husqvarna museum.

                      _____________________________________ 

27 april 2015. Lee 329-205 uit wiellood. De oplossing?

Volle ladingen in Antonia, de M1886 Kropatschek, in combinatie met zacht loden kogels geven niet het gewenste resultaat. Daarom heeft Hildo nu een serie van ruim honderd kogels van gehard (wiel)lood gegoten.

Paper patchen

Dat lukt Hildo inmiddels prima. De achterkant van de patch laat hij nu iets langer en draait dat in een staartje direct na het patchen.

27 april 2015. Sizen van .330" naar .327" gaat niet goed

En hier gaat het mis. Er zit verschil tussen het sizen van een zachtloden kogel en een hardloden kogel. Het sizen van gehard lood gaat natuurlijk zwaarder en dit zijn behoorlijk harde kogels. Gewoon sizen wil wel, zie de onderste kogel. Maar nogmaals sizen, omdat de kogel inclusief paper patch nu eenmaal niet dikker mag zijn dan .327", geeft problemen. Het lood is hard en het papier wordt zwaar belast. Dusdanig zwaar, dat het de neiging heeft kapot te gaan. En waar het heel blijft, is het op de driving bands flinterdun geworden en zit de rest van het papier in de vetgroef. Da's niet goed.

.327" wordt .328"

Hildo's .329" Lee sizer-die maakt van een .330" kogel een .327 kogel die precies past. Deze harde kogels komen iets groter, .328", uit de sizer-die. Waarschijnlijk komt dit doordat de de sizer-die iets uitzet of het harde lood iets meer terugveert.

27 april 2015. De .328" kogel in de huls

Wat er hier mis is gegaan? Hildo heeft zijn drie hersencellen niet optimaal benut en met de .328" dikke kogels 18 patronen gemaakt. Tijdens een poging om een patroon te kameren blijkt de .328" kogel te dik en komt de nek van de patroon shocking klem te zitten in de kamer. Hij heeft met de pompstok een tik tegen de kogel gegeven waardoor de patroon weer los is gekomen. De kogel is hierdoor wel een stuk dieper in de huls terechtgekomen. Hildo kan de 18 patronen voor Antonia weer uit elkaar gaan kloppen. Leuk is anders, maar gelukkig blijft het kruit mooi in de huls zitten omdat de vetpil en het viltje, die in de nek zitten, het mooi op de plaats houdt. Een nieuwe kogel kan er straks zo weer bovenop.

Duidelijk

Zacht loden kogels doen het wat precisie betreft niet écht goed en hard loden kogels kan Hildo niet ver genoeg terug sizen. Een .320" sizer/die zou mooi zijn omdat dan de .006" dikte van de paper patch het mogelijk zou maken de kogel te zetten zonder dat de kogel met patch door de die-set moet. Later wellicht. Of misschien toch een custom gietmal.

Even niet meer

Voorlopig legt Hildo het herladen met full loads in de Kropatschek even stil, want hij zit momenteel niet op de goede weg. Maar wanhoop niet, het gaat later weer verder met... kleinere kogels!

2 mei 2015. Bijna geroyeerd?

Zoals u weet, is de interne competitie sinds enige tijd een verplichting. Hildo heeft verzuimd om aan die verplichting te voldoen en heeft deze week een keurig briefje van het bestuur ontvangen met de vraag of hij toch maar even mee wilde doen? En natuurlijk wil hij dat!

Interne Competitie

Het is slechts een kwestie van een wedstrijdkaart laten stempelen en het kaartje knallen. Zelf even optellen en de kaart inleveren bij de griffier. Dat is alles wat er nodig is bij de verplichte interne competite. Er zijn sportschutters bij SV de Vrijheid Hoogeveen geweest die de invoering van de verplichte interne competitie een reden vonden om met de schietsport te stoppen. Hildo denkt dat die mensen sowieso al niet veel interesse gehad zullen hebben voor de sport. Óf het moeten bijzonder principiële types zijn geweest. Hoe dan ook, Hildo maakt er geen probleem van. Hij schiet toch wel. En of er nu een stempel op staat of niet maakt, zoals de Duitsers zeggen, 'kein Flaus aus'. Vorig jaar heeft Hildo het zelfs tot de derde plaats geschopt met Eleanor! Goed he?

11 mei 2015. Een Lee sizer-die in .321

De .321 is een 'special order' maat, want erg gangbaar is deze kogeldiameter niet. Hartstikke mooi dus dat Hildo via het internet toch deze die weet te bemachtigen, want hiermee kan de kogel voor Antonia, de Kropatschek, behoorlijk richting de ideale maat gesized worden. Een fractie te dik wellicht, maar een .321 kogel kan zeker gepaperpatched worden. Er komt iets van .006" in totaal aan patch bij, dan nog door de .329 sizer die die de kogel naar .327" sizet, de huls iets trompen met de universele expander-die, de kogel zetten, een krimpje en klaar. Als u denkt dat het nu wel erg ingewikkeld wordt... dat valt mee hoor, lezen is stukken lastiger dan gewoon doen.

Theorie

De theorie is sluitend en Hildo weet dat het verder wel gaat lukken. Maar of deze patroon dan ook nog goed gaat schieten, blijft natuurlijk de vraag.

Size probleempje met hard lood

Hildo heeft deze kogels gegoten van puur wiellood en daarna, 'tsssssjjj', in het water gegooid. Daarvan zijn ze nog harder geworden en het blijkt dat ze haast niet meer te sizen zijn. De kogel gewoon door de sizer-die duwen wil niet. Hildo neemt daarom een 'aanloopje' met de ram van de Rock Chucker en 'slaat' de kogels door de .321 sizer-die. Het helpt niet als hij ze eerst door de .329" sizer-die haalt, het zorgt er niet voor dat ze merkbaar lichter door de .321" gaan, het lood is echt knetterhard. Voor de toekomst, mocht dit goed schieten, moet er een kogel komen die niet gesized hoeft te worden.

12 mei 2015. De .321 kogel gepatched

De patch blijkt niet .006" maar .0065" dik te zijn. Maar het lukt, ze passen precies in de huls en morgen is het uur der waarheid. Zou dit dan de kogel zijn die het goed gaat doen? Nog even een opsomming: gehard wiellood, gesized naar .321, gepatched naar .3275, gesized naar .327, kruitlading 74 grain Elephant FFG met een vetpil direct op het kruit en tussen vetpil en kogel een 8 mm bierviltje. Geen krimp, de kogel kon met de hand gezet worden.

13 mei 2015. Schietkaart Antonia

'Nou', zegt Hildo, die beteuterd naar de kaart staat te kijken, 'Dit ligt niet aan mij hoor.' Natuurlijk doet het dat wel, want wie heeft de munitie gemaakt dan? Maar Hildo heeft gedeeltelijk gelijk: zo beroerd als deze kaart eruit ziet, ligt niet direct aan zijn schutterskunsten. Hij is geen topper, maar een groepje schieten dat kleiner is dan wat u hierboven afgebeeld ziet lukt hem altijd.

13 mei 2015. Kantelaar met Antonia

Ondanks het gebrek aan precisie zijn de meeste kogels wel mooi recht door de kaart gegaan, op een paar na. Hierboven ziet u de ergste kantelaar, een close-up van de kogel die de kaart rechtsonder in de hoek trof. Er gaat duidelijk iets niet helemaal goed.

13 mei 2015. Loop doorspoelen

Hildo verwijdert de grendel van Antonia en met een injectiespuit, vanzelfsprekend zonder naald, spuit hij vanaf de achterkant wat warm water door de loop. Dat verwijdert al veel vuil. Daarna is het een kwestie van poetsen en wat er nog uit komt ligt hier op de vloer. Dat valt op zich best mee.

13 mei 2015. Het schoonmaken... met 17 doekjes!

Het eerste doekje is de meest linker, de laatste ligt rechts. De procedure is de reguliere, met water en afwasmiddel. De loop van Antonia lijkt na het vierde doekje aardig schoon, daarna komen de droge doekjes die weer vuiler worden naarmate de loop droger wordt. Dan een doekje met WD-40 olie, die komt er weer vuil uit, weekt toch wat meer vuil los. Wederom wat droge doekjes, daarna weer doekjes met olie... het laatste doekje is er eentje met WD40 en Hildo vindt het welletjes. Dit lijkt op een typisch geval van een rauwe loop, meestal veroorzaakt door pitting. En toch lijkt die van Antonia op het eerste gezicht helemaal niet zo beroerd. Dit soort lopen kunt u blijven schoonmaken en telkens komt er weer vuil uit. Hier zou u over kunnen gaan dromen, telkens weer poetsen en poetsen en poetsen en de loop wordt maar niet schoon. Nachtmerries worden die dromen genoemd en Hildo hoeft er in dit geval niet eens voor te slapen.

24 juni 2015. Nogmaals ziekelijk knallen

Helemaal fris is Hildo nog niet, evengoed lijken de 88 punten niet slecht. Misschien dat er toch nog talenten in Hildo verborgen zitten? Vast wel!

8 juli 2015. De 'eerste' kaart

Wat denkt u ervan? Hildo meent dat ie nu altijd een smoes heeft als een kaart wat minder is. 'Ha, ha', grijnst Hildo. Maar even serieus: in principe ziet ie er slechter uit dan het is. De eerste serie was wel behoorlijk in het zwart, alleen later begon het, onder invloed van vermoeidheid, die erg snel intreedt, wat minder te worden. Hildo heeft goede hoop dat ie zijn oude schietkwaliteit weer terug kan krijgen. Alleen een beetje oefenen. Ja, hij heeft zeker geluk gehad en komt er genadig vanaf.

11 juli 2015. De voorlaadspecialist. De tweede serie

Hildo heeft in zijn leven waarschijnlijk het meest geknald met voorladers. Vooral met Eleanor is Hildo over de jaren heen flink bezig geweest en hij heeft er, voor zijn doen, niet slecht mee geschoten. Na het eerste schot met Eleanor sinds zijn herseninfarct, zie afbeelding hierboven, zet Hildo Eleanor toch enigszins bedenkelijk neer.

Wat is er veranderd dan?

Veel. Het volledige automatisme in de laadprocedure is veranderd, het lijkt net alsof Hildo een nieuw geweer heeft. Het hanteert anders en dat voelt erg vreemd. Beetje te vergelijken met het gevoel toen hij pas in het ziekenhuis lag dat hij net voorzien was van een nieuwe arm en een nieuw been en hij het gevoel had dat hij ze opnieuw moest leren gebruiken.

De volgorde

Voor elke voorlaadschutter is het belangrijk dat hij (zij) niet gestoord wordt in de laadprocedure omdat al snel de juiste volgorde vergeten wordt. De kogel erin en het kruit vergeten, is een vaak gemaakte fout. Iedere voorlaadschutter kent het fenomeen en anders komt dat vanzelf een keertje. Hildo moet er nu echt even zijn hoofd bijhouden om de juiste volgorde aan te houden. Dingen als de loop doorblazen op het verkeerde moment is niet een fout die hij wil maken, bijvoorbeeld. Niet dat er direct iets gebeurt, maar het idee alleen al...

Bizar richten

Op het moment dat u aan het richten bent, wilt u natuurlijk zo stil mogelijk staan. Hildo probeert dit ook en kijkt tegelijkertijd door de diopter naar de ringkorrel. Het is de bedoeling dat de ringkorrel zich precies in het midden van de diopter bevindt, logisch natuurlijk. Opeens valt het Hildo op dat hij de ringkorrel niet meer in het midden van de diopter houdt omdat hij bezig is met zich te concentreren op 'niet zwaaien'. Deze twee dingen gaan opeens niet meer automatisch. Een bizarre ervaring omdat het richten zo'n automatisme is, maar dat is nu dus anders. Hij moet er bewust bij nadenken, net als een beginner.

Lange serie

13 schoten op de kaart. Niet meer of minder dan anders, maar het lijkt alsof er geen eind aan de serie komt. Waarschijnlijk is er heel veel gaande in Hildo's brein, het opnieuw aanleren van zaken van wat anders automatisch gaat, en dat is erg vermoeiend. Net als gesprekken met drukke mensen, lange autoritten terwijl hij er alleen maar naast zit met de oogjes dicht en eigenlijk alle andere activiteiten. Geeft niets, Hildo gaat door en ook al wordt het nooit meer zoals het was, het had zeker stukken slechter kunnen aflopen en hij doet zijn uiterste best om er uit halen wat er in zit!

15 juli 2015. De iets lichtere Walker

De Colt Walker is een zwaargewicht onder de revolvers, maar moet zijn meerdere erkennen in de BFR. U ziet dat ook terug in de score, die iets hoger is dan die met de BFR. Bij de serie met de Walker heeft Hildo gewoon 13 keer geschoten waarvan de hoogste 10 tellen. Het middelpunt van het gat bepaalt de score. Hij  komt hier tot 71 punten. Eerder schoot hij altijd tussen de 80 en 85. Ook al stukken lager dus. Ook bij de Walker valt het Hildo op dat hij veel meer trilt dan eerder. Hopelijk is het op te lossen met krachttraining. Daar gaat hij mee aan de gang.

18 juli 2015. Tijgertje in Weasel Creek

Veel westernweekeinden heeft Hildo de laatste tijd niet bezocht, maar vandaag is het dan zo ver. Niet een hele week, alleen op zaterdag een relatief kort bezoek aan Weasel Creek. Veel zwartkruitschutters gezien en gesproken. Erg leuk, maar ook erg vermoeiend. Gelukkig was er zelfs nog een plekkie op de geweerbaan vrij, want schieten is uiteindelijk toch waar het Hildo betreft allemaal echt om gaat. De kaart ter plekke gefotografeerd en het valt Hildo niet eens tegen gezien de omstandigheden. De score is niet bijzonder, maar geeft hem wel weer de mogelijkheid helemaal opnieuw te beginnen in een poging zijn resultaten naar een zo hoog mogelijk peil te krijgen. Dat hij ooit de 90 weer haalt, lijkt hem sterk maar dat belet hem niet om het te proberen. In ieder geval zal hij zich niet gaan vergelijken met de oude Hildo van drie weken geleden want die bestaat niet meer, dus... Op naar de 80 punten!

22 juli 2015. Schietkaart 1911

Rustig geschoten en of de vijf gaten het eerste magazijn zijn geweest? Zou niet gek zijn, maar dan is het tweede magazijn niet zo best geweest. Hildo denkt dat ie nog steeds in staat is een kleine groep te schieten, maar waar en hoe die schietprecisie precies aan te boren is nog even onduidelijk.

29 juli 2015. Terug naar vroeger met de Rogers & Spencer!

Aha! Zie hier een score van 82 punten. Hiervan zou Hildo vroeger, een maand geleden, niet opgekeken hebben maar het is op dit moment een nieuwe all-time-high en Hildo is superblij met het resultaat. Hij is ervan overtuigd dat de oefeningen die hij thuis doet, waaronder evenwichtsoefeningen en het met gewichten werken, hier aan hebben bijgedragen. Dat de revolver niet zo zwaar is, stukken lichter dan de BFR of Walker, helpt natuurlijk ook. Vandaag kon hij in ieder geval de revolver erg stil houden, wat zich onmiddelijk vertaalt in een betere score. Jazeker, dit gaat goed!

6 augustus 2015. Topkaart met Tijgertje!

Het lijkt écht een heel goede kant op te gaan, want de scores lijken langzaam aan te stijgen. Hildo knijpt nog telkens z'n handjes dicht dat het hem zo goed gaat. Hij kan niet anders zeggen dan dat ie met deze 82 punten-kaart weer ongeveer op z'n oude niveau zit en als dat niet zo is, dan scheelt het niet veel.

Betere verbindingen?

Na Hildo's herseninfarct zijn er hersencellen afgestorven. Er moeten nu nieuwe verbindingen in het brein worden gelegd om de functies van de afgestorven hersencellen over te nemen. Dat gaat buitengewoon goed. Hildo vraagt zich af of er daarbij misschien wel bétere verbindingen kunnen worden gelegd. Zou hij tijdens dit proces de mogelijkheid hebben om zelfs béter te worden op bepaalde punten dan dat hij daarvoor was, of is dat te veel gevraagd? Het lijkt hem sterk, maar hij gaat het in ieder geval proberen!

19 augustus 2015. Andere André op de Pan European!

U kent Andere André als Hildo's eeuwige tegenstander die altijd weer beter weet te schieten dan Hildo zelf, tenzij het om musketten gaat. Hij maakt vandaag een reisje van Limburg naar Groningen om Hildo even te bezoeken. Da's toch aardig en Hildo meent dat hij dan ook maar even een visje moet eten bij één van de visrestaurants in de haven van Lauwersoog. Lauwersoog ligt bij het natuurgebied dat het Lauwersmeer omzoomt. Omdat Andere André wel een rijbewijs maar geen motor heeft, lijkt het Hldo een prima idee om hem zijn Pan European even uit te lenen en... de motor bevalt Andere André uitstekend. Had u iets anders verwacht?

28 augustus 2015. 9mm herladen

Hildo heeft nieuwe munitie gemaakt met VithaVuori N340, een wat langzamer kruit dan het N330 dat hij hiervoor had. Met N340 kan hij er daarom wat meer ingooien zodat hij een mooie kogelsnelheid krijgt zonder overdrukverschijnselen. Hildo kiest voor een lading van 5.0 grain N340, de LOS copper plated rondneus kogel van 123 grain met een OAL van 29.3 die minimaal .03mm vrije vlucht geeft in zijn CZ Shadow, hier kan niets fout mee gaan. Die 5.0 grain moet een goeie lading zijn omdat hij eerder al schoot met 4.8 grain N330, en daar de power factor niet mee haalde. Hij hoeft het natuurlijk niet met 4.8 grain N340 te proberen, want langzamer kruit geeft bij hetzelfde gewicht minder kogelsnelheid omdat het nu eenmaal langzamer brandt. Vandaar de 5.0 grain. Hij verwacht de 125 power factor hier probleemloos mee te kunnen halen zonder overdrukverschijnselen of andere toestanden. Of hij daar gelijk in krijgt? Dat mag hij hopen, want herladen met de Dillon XL650 is op een gegeven moment iets wat ook wel wat weg heeft van therapeutisch herladen en hij maakt uiteindelijk iets van tweeduizend patronen. Dan zijn de hulzen op, jammer. Als het niet goed schiet wordt dat heel wat getik met de ontlaadhamer!

5 september 2015. Schietkaart CZ 75 SP-01 Shadow

De nieuwe lading lijkt hartstikke goed en er is geen enkel overdrukverschijnsel te zien aan het slaghoedje. Hildo telt negen gaten in de kaart, maar ééntje lijkt wat dikker en daarom telt ie die als dubbelschot, een 9 erbij, en komt op een totaal van 84 punten. Beter kan hij het zich niet wensen. Het richtpunt is nu gewoon onderkant zwart en daarmee komen de kogels nu iets hoger af. Dat kan altijd nog weer bijgesteld worden voor, hopelijk, IPSC... later.

5 september 2015. Zwarte hulzen

Met de nieuw kruitlading worden de hulzen goed het wapen uitgeworpen. Ondanks dat 5.0 grain N340 niet echt een superslappe lading is blijft er niet erg veel, maar toch best iets van roet te zien op de meeste hulzen. Dit heeft hij altijd al gehad met de zelf herladen 9mm patronen. De huls dicht nog steeds niet helemaal af op de kamer lijkt het, maar dat geeft niet want het schiet verder prima en tenzij de power factor hiermee niet te halen is, wat hem sterk lijkt, verandert hij hier niets meer aan.

Aanloop

Meer dan een paar schutters zijn geïnteresseerd naar wat Marcel er uiteindelijk van gebakken heeft. Gewoon naar binnen wandelen kan niet. U moet even aanbellen, dan wordt de deur geopend. Het heeft alles te maken met de beveiliging die, uiteraard, aan alle normen voldoet.


Interieur

Zomaar even een wapenhandel uit de grond stampen valt vast niet mee, denkt Hildo, maar de zaak is groter en mooier dan hij had verwacht! Alles is netjes, heeft een frisse uitstraling en er is ruimte voor uitbreiding. Niets mis mee!


Luchtdruk

Het is niet alleen maar vuurwapens wat de klok slaat. Marcel heeft ook een aantal luchtdrukwapens staan. Nog niet zo veel, maar u mag niet vergeten dat dit een historisch moment is... het begin van een bedrijf. Jezelf daarbij overspringen is niet goed. Marcel: 'Het ligt uiteraard in de bedoeling dat het assortiment langzamerhand zal worden uitgebreid. De voorraad is natuurlijk een flinke investering, maar het is van belang wat de klant precies wil. Daar wil ik het assortiment op aanpassen'.

Openingstijden en contact
Op dit moment is 'De Wapenkamer' geopend van dinsdag t/m zaterdag.
Dinsdag 12.00h-18.00h
Woensdag 12.00h-18.00h
Donderdag 12.00-18.00h
Vrijdag 12.00-21.00h
Zaterdag 09.00-17.00h
Adres: Grote Kerkstraat 60, 7902 CK Hoogeveen.
Facebook: Wapenkamer
Website: www.wapenkamer.nl
Telefoon: 0528-356728
Mobiel: 06-36164198
email: mail
                    ____________________________________

9 september 2015. Muscle Powerrrrr....

Nou? 86 punten schieten met een pistool valt niet mee en het groepje verbaasde Hildo toen hij de kaart terughaalde. Beetje geluk, okay, maar er moet toch ook iets anders zijn. Hildo denkt dat het een en ander wat te maken zou kunnen hebben met de krachttraining waar hij mee bezig is. Geen extreme dingen en Schwarzenegger resultaten hoeft u niet te verwachten, maar toch is hij elke dag een beetje met de dumbells aan de gang, aan het wandelen en af en toe gaat hij naar de sportschool. Fitness is geen uitermate inspirerende bezigheid, het tegenovergestelde zelfs, maar het lijkt op dit moment zijn vruchten af te werpen. Goede vooruitzichten dus voor met name de zware revolvers zoals de Walker en BFR. Hildo is razend benieuwd naar wat het uiteindelijk wordt! Hij wil het even niet over het tweede (groene) groepje hebben of over de rest. Waarom niet dan? 'Hmmpfff, aldus Hildo.

16 september 2015. Hildo vs Herseninfarct? Ha!!

Hildo wint!! Het is nu zo'n 2 1/2 maand na het herseninfarct en hij schiet hier 86 punten, gewoon vrijstaand. Daarmee zit hij met deze score weer op zijn eigen oude niveau! Ligt het aan zijn revalidatie-inzet of is het dom geluk dat het hem weer zo goed afgaat? Hoe dan ook, het is hem dus gelukt en het voelt, net als weer zelfstandig kunnen lopen, als een gigantische overwinning. Nederlands Kampioen worden is er vast niets bij! Misschien, heel misschien schiet ie binnenkort wel weer eens keertje 90 punten, het lijkt er in ieder geval op dat het er wel inzit.

18 september 2015. Een nóg betere score!

Schoot Hildo 2 dagen geleden een score die ongeveer gelijk was aan voor het herseninfarct, vandaag schiet ie nóg hoger. Met 89 punten zit hij aan de grens van 'De Magische' 90 punten, iets wat altijd al een bijzonder lastige barriére is geweest.

Niet slechter dan eerst

Het lijkt Hildo dat hij weer ongeveer op zijn oude schietniveau zit. Wie had dát ooit gedacht? Hildo in ieder geval niet!  Hij kent niemand, die zo goed herstelt is na een infarct, als hijzelf. Hij heeft het gevoel dat hij de hoofdprijs in de loterij gewonnen heeft, zoveel geluk heeft hij écht wel gehad. Hildo was altijd al een gelukkig mens, nu is hij gelukkiger dan ooit! Joepie, Joepie, Joepie!! Nu nog even een kaartje schieten hoor.

23 september 2015. Competitiekaart

Als het ergens om gaat, wedstrijd of zo, dan spelen de zenuwen op. Heeft Hildo weinig last van en al helemaal niet als het om de interne competitie gaat. Het schiet vandaag zelfs bijzonder lekker en ontspannen en ook is het geweer bovengemiddeld goed stil te houden. Toch bakte hij er niet bijzonder veel van, het is in ieder geval niet terug te zien in een bijzondere score. In tegenstelling zelfs want beneden de 80 moet beter kunnen, meent Hildo. Gelukkig is er altijd weer die herkansing, eindeloos zelfs zolang u tijd, kruit, percussiekapjes en kogels hebt... én last but not least de schietbaan geopend is.

30 september 2015. Precisie schieten

Hildo gaat vanavond voor een reguliere schietkaart, 'meesterkaart pistool' heet de discipline. Tien schoten op de kaart en de punten optellen. Rood is de eerste serie en blauw, uiteraard, de tweede. Meestal is het niet zo, maar dit keer laat de tweede serie het hogere puntenaantal zien. Slecht vindt Hildo de scores niet, leuke groepjes, alleen die afzwaaiers hè?

Waarom zoveel nitro, Hildo?

Het is u natuurlijk opgevallen dat Hildo veel met deze Shadow schiet. Dat heeft er mee te maken dat hij het leuk vindt om met meerdere wapens te schieten als ie gaat schieten. Behalve de rookontwikkeling, waar Hildo het al eens over gehad heeft, is het probleem dat elk zwartkruitwapen ongever 20 minuten aan schoonmaaktijd vergt na het schieten. De CZ Shadow gooit ie zo de kluis in zonder schoon te maken en als ie hem een week later weer pakt is ie toch niet verroest. Dat is met een zwartkruitwapen heel anders.

7 oktober 2015. Scheef!

De schietsport blijft verbazen. Hildo richt in het midden, het waait niet en tóch komen de kogels vrijwel allemaal te ver naar rechts uit. Iets mis met het wapen of iets mis met Hildo. 'Er is iets niet goed met die ouwe Norinco, dat is wel heel duidelijk te zien', aldus Hildo. Ja hoor Hildo, tuurlijk... ha, ha!

14 oktober 2015. Schietkaart Eleanor

Ziet u 'm? Die kantelaar links onder. Waarschijnlijk het eerste schot en dat is al een poos niet meer gebeurd. De reden is onduidelijk. Weer zo'n kaart waarop, op de eerste blik, een heel redelijke score staat. Maar Hildo is ambitieus en in plaats van de 83 punten die het echt zijn ziet hij liever iets hoger, 90 of zo. Toch lijkt de rust, het stilstaan en het wapen stilhouden behoorlijk goed, beter dan deze score laat zien. Waarschijnijk zijn het de gekneusde ribben geweest, opgelopen na een valpartij met z'n mountainbike afgelopen weekend, die een betere kaart in de weg hebben gestaan. Vast wel.

14 oktober 2015. Knalkaart met de Shadow!

Hier gaat het niet om de punten maar om de oefening van redelijk vlot schieten. Na de opslag weer op het doel richten en de volgende, 'knal!' Dat gaat prima, niet zo goed als langzamer schieten, maar ook vlot schieten moet geoefend worden. Want zeg nu zelf... wat is een parcoursschutter die tergend traag schiet? Het doosje waar nog 76 patronen in zaten was leeg voordat Hildo het wist want schieten is leuk! Ook met een 9 mm, want de prijs blijft nog een beetje binnen de perken omdat ie zelf herlaadt met de Dillon XL650. Is dat goedkoper dan? Wel als u de kostprijs van de pers niet meerekent of vreselijk veel schiet. Hildo doet in ieder geval z'n best om van de dure pers een lucratieve aanschaf te maken. Gewoon nog jáárenlang heel veel schieten, dat is Hildo's plan.

21 oktober 2015. Schietkaart Eleanor

Hildo is nog wel wat grieperig, maar even schieten moet kunnen. Ditmaal heeft Hildo z'n baankijker bij zich. Hij is geen voorstander van het gebruik ervan omdat het in principe niets toevoegt en alleen maar afleidt van waar u echt mee bezig bent. Maar het is wel handig om te zien waar de kogels blijven met een nieuw geweer of een andere lading. Met name de eerste schoten wijken af van het reguliere schotbeeld. Dus op het moment dat de loop nog koud en schoon is, want dat maakt best wat uit. Die schoten komen, zoals verwacht, wat lager uit maar verder lijken er ook wat variaties in te zitten. Op het moment dat het schot afgaat, is het over het algemeen aardig in te schatten waar de kaart getroffen gaat worden, maar de kogels komen soms iets anders uit dan Hildo verwachtte nadat het schot afgegaan is. Zou het geweer beginnen af te wijken, slijtage aan de loop of iets dergelijks? Het lijkt Hildo onwaarschijnlijk, hoewel aan de slijtage van de (wit plastic) pompstok te zien is dat het geweer erg veel gebruikt is, ook al voordat Hildo het wapen in handen kreeg. Misschien wordt het tijd om wat opgelegd te schieten, zodat Hildo zeker weet dat het aan hem zelf ligt en dat hij niet aan een ander geweer toe is.

28 oktober 2015. Houtblokken en geen zwartkruit

11 november 2015. Wiebel....

Vandaag staat Hildo niet zo stil als anders, iets meer wiebelig. Mischien de vermoeidheid na een dag werken. In ieder geval is de kaart onverbiddelijk en laat deze onmiddellijk zien dat er wat afzwaaiers zijn. Evengoed valt het met 82 punten nog mee en... ditmaal gewoon zoals het hoort 13 geschoten en 13 op de kaart.

18 november 2015. Lilliput kaliber

'Even knallen met dit geweer, Hildo?' Tuurlijk, daarvoor is Hildo niet te beroerd. Maarre... niet om lullig te doen, maar zo'n kleinkaliber patroon is wel heel erg klein. Het ziet er eigenlijk gewoon een beetje grappig uit als u gewoonlijk niet met zulke lilliputmunitie schiet. Het Gulliver-gevoel dringt zich aan Hildo op.

18 november 2015. Anschütz uit de 50's in Lilliput-kaliber

Voor dikke klappen, terugslag en spektakel hoeft u geen kleinkaliber aan te schaffen maar erg precies zijn ze wel, zelfs makkelijk tot 100 meter. Zelfs dit soort oude (het is nog ouder dan Hildo) en goedkope geweertjes zijn niet voor de poes waar het gaat om precisie. Kortom: hartstikke leuk schieten voor een prikkie, want een goed geweer als dit kunt u gemakkelijk voor minder dan 100 euro aanschaffen en .22 kleinkaliber munitie is het goedkoopste wat u kunt schieten, op lucht na. Hier staat Hildo op de 25 meter, dus dat wordt gat in gat. Toch?

18 november 2015. Eva (klik foto groter)

Eva is van het Duitse merk Anschütz en zag het levenslicht in 1954, het logo dat u rechtsonder ziet werd gebruikt door de firma van 1950 tot 1955, zowel ingeslagen in de wapens alswel in de publicaties als folders, catalogi etc. Waarschijnlijk was dit één van de eerste vuurwapens die de Duitsers weer mochten produceren na de Tweede Wereldoorlog. Dit wapen is gebouwd voor de sport, duidelijk te zien aan de parelkorrel. Leuk ding hoor, maar in feite spreekt het Hildo niet echt aan, maar dat wist u wel.

20 november 2015. 12.7x44R munitie maken voor Tijgertje

Even een paar dozen met munitie kopen? Niet voor oude antieke incourante kalibers, dat moet u zelf doen. Niet zo moeilijk hoor. Slaghoedje in de huls en die vullen met kruit. Hildo gooit er 52 grain Elephant FFG in via de droptube. Dan is de huls vol genoeg om de kogel te kunnen zetten. Helemaal zo gemakkelijk is het niet natuurlijk, u moet de kogels namelijk ook nog zelf gieten en invetten.

20 november 2015. 12.7x44R kogel zetten

De hulzen ziten vol kruit en de kogel kan probleemloos gezet worden omdat Hildo de huls iets opengezet heeft. Dat is nodig vanwege het gebruik van een custom 508-460 Hensel kogel die dikker is dan normaal. Die gietmal heeft Hildo speciaal voor Tijgertje laten maken. De grotere diameter kogel is noodzakelijk voor een betere precisie omdat de loop van Tijgertje aan de grote kant is. Met deze kogel is er in ieder geval een prima resultaat te verwachten... zolang de schutter fatsoenlijk kan schieten.

20 november 2015. 45-70 munitie maken voor de BFR

De 45-70 is een geweerpatroon, maar Hildo verschiet 'm in een revolver. Te veel terugslag is niet goed voor de gewrichten, daarom gebruikt hij een lichte 292 grain kogel in combinatie met een gereduceerde 45 grain kruitlading. Tussen kogel en kruit mag geen lege ruimte zijn. Dus als het kruit geladen is, moet de ruimte tussen kruit en kogel opgevuld worden met een vulmiddel. Dat kan van alles zijn: koffie, Brinta, griesmeel. Een veel gebruikt middel is couscous. In feite maakt het niet zoveel uit zolang het de loop niet te veel vervuilt. Hildo probeert het met '7 Granen Energie Ontbijt' van de Aldi.

De kruitmolen met vulmiddel

In plaats van alle hulzen handmatig, met een theelepeltje, na te vullen met vulmiddel kan dat natuurlijk ook met een kruitmolen! Veel gemakkelijker en Hildo heeft er toch twee. De Lyman 55 Classic en deze koperen Palmetto. De Palmetto begint wat kruit te lekken en loopt zwaar omdat er telkens kruitstof tussen de drum en de behuizing komt. De kruitmolen lijkt het vulmiddel wel goed af te geven, maar helaas blijft het '7 Granen Energie Ontbijt' hangen in het anti-knoei trechtertje dat Hildo op de huls zet. Hildo gaat daarom weer over naar zilvervliesrijst!

25 november 2015. Krachttraining werpt vruchten af!

Hildo heeft de BFR sinds 2008, maar al die jaren heeft hij nooit een bijzondere score kunnen neerzetten met deze (loop)zware heavy weight. 80 punten heeft hij nog nooit kunnen halen. Hij weet het niet precies, maar het hoogste dat hij er met één hand mee heeft geschoten is misschien 77 geweest of zo, met andere revolvers schiet hij zomaar tot ruim 10 punten meer. Stukken beter omdat ze stukken lichter zijn. Kortom... het gewicht speelt Hildo parten!

Sterker is beter

De eerste paar schoten vliegen de hele kaart rond en Hildo´s moed zakt hem al in de schoenen... al weer zo´n typische BFR-kaart. Maar dan schiet hij onderaan het zwart het ene gat na het andere. Verbazingwekkend! Het moet de krachttraining zijn die dit mogelijk maakt. Hij is sinds augustus lid van een sportschool en ging daar eerst drie en nu twee keer per week een uur naar toe, maar ook thuis is hij vrijwel dagelijks met gewichten en optrek- en opdrukoefenuingen bezig. Trillen met de BFR doet Hildo nu niet meer, in ieder geval niet de eerste seconden, en dat vertaalt zich naar het groepje dat u hierboven ziet. Nu nog even iets hoger richten en dan gaan er vast tienen vallen! Hildo is bijzonder in zijn nopjes met het resultaat en gaat met een grote smile van de baan af. Hoe zou het de volgende keer gaan? Of is dit groepje gewoon...geluk?