Hildo's CZ 858 Tactical!
De Kalashnikov lookalike uit het voormalige Oostblok!

 Back

Beter dan een Kalashnikov?


Olga, de CZ 858 Tactical in 7.62 x 39

6 april 2015. CZ 858 Tactical
Om maar met de deur in huis te vallen: zij heet Olga, komt uit Tsjechië, ze is geen lid van de Kalashnikov familie en Hildo is niet ineens een fout figuur. Dit is een hartstikke leuk karabijntje hoor. Bovendien: een nieuwe, goede AK kost momenteel iets van 850 euro en een goede gebruikte nog altijd wel iets van 400. Of u nu kiest voor een 'echte' Russische of voor één van de vele klonen gaat, het blijft relatief prijzig. Andere van dit soort semi-automatische aanvalswapens, zoals bijvoorbeeld de AR15 types, doen een nog veel zwaardere aanslag op uw geldbuidel.
De CZ 858, een prikkie!
Uitzondering is de CZ 858 Tactical, of ook wel VZ 58 in de volautomaat legeruitvoering. De verkoopprijzen in Nederland gaan vanaf 299 euro voor een nieuw geweer, en dat is geen typefout. Hildo betaalde voor Olga 225 euro, inclusief een flinke klets surplusmunitie. Dit is veel geweer (karabijn) voor weinig geld, dat past Hildo precies!
Waarvoor dit wapen?
Dát moet nog even bekeken worden. In principe is het met surplus legermunitie in ieder geval goedkoop schieten, altijd welkom. Momenteel iets van 200 euro voor 1400 stuks en dat is, op kleinkaliber na, het goedkoopste wat er is. Iets van tien jaar geleden was dat zelfs nog 125 euro, de munitieprijzen stijgen duidelijk in een hoger tempo dan Hildo's loon. Misschien is het ook wel leuk voor IPSC rifle. Alhoewel, als u echt wilt winnen is dit daarvoor niet het juiste geweer. Goed meekomen met de meer gesofisticeerde AR15 modellen van tegen, en vér over, de 2000 euro zal er niet in zitten. Maar wie zal het zeggen waar het nog heengaat met Olga? En mocht Hildo er zat van zijn... het heeft in ieder geval niet veel gekost.


6 april 2015. Ammo!
De 7.62x39 is een patroon die veel gebruikt wordt. Natuurlijk in de Kalashnikov, maar ook in veel andere wapens. Het is geen full-size patroon, meer een halfwas geweerpatroontje. De kogel weegt iets van 124 grain, net zoveel als een standaard 9 mm kogel maar de diameter is kleiner. De punt is spits en er zit veel meer kruit achter. Iets van 25 grain, denkt Hildo. Een beetje geweerpatroon kan zomaar richting de 50 grain kruitlading gaan met een kogel van 160-180 grain. Het betekent dat de 7.62x39 prettig te schieten is in een lichtgewicht wapen zonder dat er sprake is van veel terugslag.
Surplus munitie
Surplus is overbodige legervoorraad, in dit geval uit Rusland. Als een land een leger heeft moet het munitie hebben, en genoeg. Daarom worden er oorlogsvoorraden aangelegd. Als die voorraad erg lang in een magazijn ligt wordt het oud en wellicht minder betrouwbaar. Dan wordt het verkocht aan, bijvoorbeeld, de wapenhandel die het vervolgens weer verkoopt aan de sportschutter. Weggooien is zonde en de sportschutter knalt lekker goedkoop. Deze munitie wordt lucht- en waterdicht verpakt in een blik van 700 patronen wat overeenkomsten vertoont met een blikje haringen in tomatensaus. In zo'n blik zitten de patronen verpakt in kartonnen doosjes van 20 stuks. Twee van die blikken gaan in een houten kist met een stalen band erom. Op die manier zitten de patronen geduldig hun tijd uit tot het uiteindelijk tijd is om ingezet te worden, bijvoorbeeld op de schietbaan in Hoogeveen!



7.62x39 die-set, hulzen en kogels
Tweedehands overgenomen, maar in absolute nieuwstaat: een RCBS die-set met shellholder, veertig nieuwe hulzen en een doosje kogels, beide van Sellier & Bellot. Volledig zinloos eigenlijk, want goedkoper schieten dan met surplus munitie kan niet. Evengoed, van wat experimenteren is Hildo niet vies en daarvoor zijn deze attributen noodzakelijk. In ieder geval de die-set, maar ook de hulzen want in surplus munitie worden stalen hulzen gebruikt en die lijken Hildo niet te herladen, tenminste niet voor wie zijn die-set heel wil houden.

 

 

 

 

 

 

 

Kwaliteit

Het wapen is gemaakt in Tjechië en dat land is bekend om zijn technische competentie. In feite komen er fijne wapens vandaan voor vaak redelijke prijzen, maar de CZ 858 is wel heel erg goedkoop. Toch lijkt de CZ 858 in de praktijk prima te voldoen, met een betrouwbaarheid en precisie die niet onderdoet voor de AK.

De ontwikkelingshistorie

Hildo pretendeert zeker geen kenner te zijn, dus de info kan best wat rammelen. Naar wat hij ervan begrepen heeft, is de CZ 858 in 1958 op de markt gekomen, ongeveer 11 jaar na de AK 47 (1947). Destijds viel het hele oosten onder de Sovjet-Unie en alles was AK wat de klok sloeg. In Tjechoslowakije, nu de afzonderlijke landen Tsjechië en Slowakije, meenden ze iets anders te moeten ontwikkelen. Geen AK maar een verbeterde AK en, hoe bijzonder in die tijd, ze kregen zowaar goedkeuring voor het project! Het wapen diende wel de standaard 7.62x39 Kalashnikov munitie te kunnen verschieten. Het is gebouwd van 1958 tot 1984. De huidige nieuwe CZ 858 modellen schijnen te worden geassembleerd van nog bestaande onderdelen. Of er nog nieuwe onderdelen gemaakt worden, weet Hildo niet. Het schijnt dat het leger van Tjechië ook nu nog voor een groot gedeelte is uitgerust met dit wapen, net als in Slowakije. Uiteraard in de volautomatische variant. Hoe het verder tot in detail zit, Hildo weet het niet en het maakt hem ook weinig uit.

De techniek

Een beetje onduidelijk voor Hildo als zwartkruitschutter. De CZ 858 ziet er ongeveer uit als een AK, kan hetzelfde als een AK en verschiet dezelfde 7.62x39 munitie. Maar in technisch opzicht is het wapen anders, naar het schijnt in principe zelfs beter. Onderdelen zijn in ieder geval niet uitwisselbaar, wat wel een beetje jammer is omdat er voor de AK natuurlijk veel en goedkoop te krijgen is omdat het nu eenmaal erg gangbaar is. De kast is van gefreesd staal dat sterker is en minder vervormbaar als de gestampte stalen plaatkast van de Kalashnikov. Een CZ 858 zou daardoor zuiverder zijn. Het wapen is ook iets korter en lichter dan een toch wat lomper overkomende Kalashnikov. Het weegt inclusief leeg magazijn op Hildo's elektronische keukenweegschaal 3,1 kilo en da's niet veel.

 


6 april 2015. En het bouwjaar is?
Op de bodem van de huls staat bovenaan het nummer van de fabriek en onderaan het bouwjaar. Hildo heeft twee soorten patronen, groen gelakte en koperkleur verzinkte. Beide komen uit fabriek nr. 60 van de voormalige Sovjet Unie, waarbij 60 voor de Frunze Machine Tool Plant staat. Frunze ligt in het huidige Kirgizië en heet tegenwoordig (weer) Bishkek. Het onderste getal geeft de productiedatum weer, dus de '63' staat voor 1963 voor de linker en de rechter gelakte patroon met '75' komt uit 1975. Daarmee zijn deze patronen op dit moment 40 en 52 jaar oud!
Corrosief
De gebruikte slaghoedjes zijn voorzien van corrosief slagsas. Dat betekent het wapen schoonmaken, met name de loop, anders gaat het roesten. Als zwartkruitschutter is Hildo met de noodzaak van snel schoonmaken bekend, dus niet iets wat hem vreemd voorkomt.
Precisie
Hildo heeft het al meermalen gehoord: surplus munitie is geen wedstrijdmunitie. Als u écht kleine groepjes wilt schieten, is surplus niet wat u wilt. In hoeverre de leeftijd van de patronen of de kwaliteit van de gebruikte componenten hier een rol in speelt, durft Hildo niet te zeggen. Of er nog wat mee te raken valt? Vast wel!

 

6 april 2015. Lee .312-155-2R gietmal voor Olga

Deze had Hildo al een poosje liggen. Hier kunnen kogels mee gegoten worden voor Olga, dus voor de 7.62x39 patroon. De spoed in de loop van Olga is vlot, dus gehard lood is noodzakelijk. Zelfs dan nog verwacht Hildo dat hij tegen de minimale lading aan moet gaan zitten met snelste kruit wat voor deze patroon gschikt is. Het opgegeven gewicht van 155 grain is ook een stuk zwaarder dan de 124 grain van de standaard volmantel kogel.

 

8 april 2015. De eerste kaart met Olga

Wat de precisie betreft valt Olga niet tegen. Haar loop is nog geen 15" lang en het wapen is erg licht, dus een beetje wiebelen gaat gemakkelijk. Het vizier valt ook niet tegen, het is aardig duidlijk waar u zit te richten ondanks de iets korte kolf. Die 68 punten van vandaag gaan binnenkort zeker verbeterd worden.

Beetje leuk?

Best wel, en het schiet tamelijk rustig. Wel veel kabaal, iets waar de korte loop waarschijnlijk debet aan is. Dit is Hildo's eerste nitrogeweer. Het schieten met patroonwapens gaat natuurlijk al stukken vlotter dan met voorladers en met een semi-automaat gaat het niet langzamer. Olga is leuk maar Hildo weet, en wist, dat zijn echte voorkeur toch bij Eleanor blijift liggen.

Betrouwbaar?

Iets van vier weigeringen in tien schoten. Het is duidelijk: een Brown Bess met een vuursteenslot is betrouwbaarder! De gelakte patronen lijken wat beter te ontsteken, of het is toeval. Er lijkt iets met de slagpin niet in orde, net alsof het slaghoedje soms niet goed wordt aangetikt. Nadere inspectie is noodzakelijk, Olga eerst maar eens uitelkaar halen en schoonmaken. Misschien zit er wel vuil in of is er iets stuk. Maar zoals het nu gaat lijkt het nergens op. Of had Hildo toch beter eerst kunnen gaan proefschieten alvorens tot aanschaf over te gaan? Hmmm...

 
 Back